κουραση,δουλεια, στεναχωρια και αλλα..

[giannis97]

γεια σου φιλε,
ειμαστε κοντα ηλικιακα οποτε μπορω να πω οτι σε καταλαβαινω αρκετα.
αρχικα για τις πανελληνιες, οπως λεει κι ο Κοντοπιδης στ'αρχιδια σου!
εχω περασει απο 4 σχολες - δημοσιες και ιδιοτικες. εχω δωσει 2 φορες πανελληνιες καθως ημουν κολλημενη με μια συγκεκριμενη σχολη, απετυχα και τις 2.
η μια απο τις σχολες μου ηταν μια απο τις καλυτερες που λενε - 5 χρονια, δημιουργικη κτλ κτλ. φιλε δε γινοτανε δουλεια μπεσα. απειροι φοιτητες, λιγοι καθηγητες, ελλειπεις υποδομες. και να ηθελες να παρακολουθησεις, δε χωραγες, δεν ακουγες, δε την παλευες απο την πολυκοσμια και τη φασαρια. βεβαια δεν ειναι παντου ετσι, αλλα σε γενικες γραμμες να ξερεις οι περισσοτεροι καθηγητες δεν γουσταρουν αυτο που κανουν και δε κανουν καλο μαθημα, η φαση με τα δημοσια πανεπιστημια και ιεκ σχεδον παντα καταληγει σε ενα ατελειωτο αγχος να περνας μαθηματα, χωρις να μαθαινεις σχεδον τιποτα, κανοντας τη ζωαρα σου και φτανεις καποια στιγμη και συνειδητοποιεις οτι τοσα χρονια δεν εχεις καταφερει τιποτα περα απο το να περνας καλα (και αν - κι αυτο καποια στιγμη το βαριεσαι). και ξαφνικα ερχεται η πρακτικη, που για πρωτη φορα μαθαινεις πρωτη φορα πραγματα και συνειδητοποιεις οτι το μονο που πηρες απο τη σχολη ηταν ενα χαρτι και μπολικο αγχος - η στις καλες περιπτωσεις, να χεις βρει τους πιο γαματους τροπους να αντιγραφεις και να περνας μαθηματα -. και φυσικα αυτο στην καλυτερη, γιατι πολλες φορες ουτε στην πρακτικη μαθαινεις.
ολ'αυτα, καθως και ολα οσα θα πω παρακατω ειναι φυσικα η προσωπικη μου εμπειρια και αποψη...
καποτε ενιωθα κι εγω αποτυχημενη που δεν θα παρω χαρτι πανεπιστημιου/ιεκ κ ολ'αυτα....
ρε υπαρχουν παρα πολυ καλες ιδιοτικες σχολες, τοσο που επαθα σοκ στη συγκριση. ελαχιστα ατομα στα τμηματα, ο καθηγητης σε ξερει και σε πλαθει, σε προσεχει, πως το λενε. οσοι διδασκουν σε αυτες γουσταρουν τερμα αυτο που κανουν και σου δινουν ενα σωρο ερεθισματα για να εξελιχθεις κι αλλο μονος σου και τα λοιπα. αν μαλιστα εχεις ικονομικη δυνατοτητα για BA (κολλεγιο) κι επειτα μεταπτυχιακο, το χαρτι σου θα μετραει οσο κι ενος δημοσιου πανεπιστημιου + μεταπτυχιακου.
οποτε αραξε. δε χαθηκε κανενας κοσμος και κανενα μελλον αμα δεν περασεις. ισα ισα, κατα τη γνωμη μου θα ναι και καλυτερο γιατι θα αναγκαστεις να κυνηγησεις πολυ καλυτερα πραγματα που θα σε κανουν να γουσταρεις και να ασχολεισαι ουσιαστικα με το αντικειμενο σου και αρα τοσο πιο υγιεις θα σαι ψυχολογικα.

οσο για την αδερφη σου - εξηγησε της με ηρεμο τροπο (αν ειναι στριμενη και αντιδραστικη γραψτης τα σε ενα χαρτι και δως της τα να τα διαβασει - πιανει σε αυτους τους ανθρωπους καλυτερα) οτι καταλαβαινεις το αγχος της και την ευθυνη που νιωθει - καθως αυτη εγκυηθηκε για σενα στα αφεντικα - αλλα με το να σου συμπεριφερεται κατ'αυτον τον τροπο σου δημιουργει εξτρα αγχος και πιεση, κατι που σε κανει λιγοτερο αποτελεσματικο στη δουλεια. παρακαλεσε την να σου υποδικνυει τι πρεπει να κανεις με πιο ηρεμο τροπο. εξηγησε της επισης οτι ετσι θα σου δημιουργησει κανενα ψυχολογικο με τη δουλεια συνολικοτερα - μιας κι ειναι αν καταλαβα καλα η πρωτη σου εμπειρια.


για τη δουλεια και που δε γουσταρεις, σε καταλαβαινω, οι περισσοτερες δουλειες που μπορει κανεις να βρει χωρις εμπειρια εχουν τα αντιστοιχα προβληματα. καταρχην ειναι πολυ καλο που δουλευεις απο τωρα! αλλοι περιμενουν τα 25..... θα σε οριμασει, θα διατηρησει την εφηβηκη ενεργητικοτητα, θα σε βοηθησει να διαχειριστεις τις φοιτητικες σαπιλες / κρεπαλες που θα ακολουθησουν, που ενιοτε μπορει να ειναι πολυ καταστροφικες. η κουραση ειναι προβλημα, αλλα ειναι κι αυτη αναγκαια, κι ομως! δες το σαν ενα ειδος γυμναστικης, η καθιστικη ζωη δεν ειναι καλη φαση, ειναι επικυνδινη για την ψυχο-σωματικη υγεια, οποτε απ'το να μην εκανες τιποτα και να καθοσουν συνεχεια (αφου ασχολεισαι και με πισι) καλυτερα! βρες ενα τροπο να γουσταρεις, δες το σα video game η ο,τι σου βγει. ο ανθρωπος εχει την ταση να γουσταρει τα πραγματα στα οποια γινεται καλος, απλα και μονο επειδη του δινουν αυτοπεπιθηση και νιωθει χρησιμος. εγω τη συγκεκριμενη δουλεια εν μερη τη γουσταρα γιατι ηταν ενα ειδος διαλογισμου - ετρεχα τοσο πολυ που δεν προλαβαινα να σκεφτω και να αναλυσω τα προβληματα μου οποτε ενω γαμιωταν το σωμα μου ηρεμουσε το μυαλο μου! κι εριχνα και κατι καλους υπνους μετα.....και το φαι και το μπανιο μετα τη δουλεια δεν ειναι υπεραπολαυση; παραδεξου το! σε κανει κι εκτιμας μικρα πραγματα κι ολας :p
τελος σκεψου το σαν εμπειρια, οτι δηλαδη ουσιαστικα εσυ τωρα αποκτας τα σκιλς για να σε παρουν αργοτερα σε πολυ πιο γαματη δουλεια με καλες συνθηκες και καλα λεφτα. μπεσα, το βλεπω και απ'τον συγκατοικο μου που ειναι 25 και εχει τρομερη αναγκη απο λεφτα, και ενω βρισκει γαμω τις δουλειες δε τον παιρνουν γιατι δεν εχει καλη προυπηρεσια!

οσο για τους φιλους, καλα κανεις και τους βοηθας κι ας μη σε υπολογιζουν! εσυ δουλευεις το καρμα σου!
ειναι μουφα το ξερω, αλλα εισαι σε ευνοικη περιοδο καθως ερχεται η φοιτιτικη ζωη και μεσω αυτης θα γνωρισεις απειρο κοσμο και θα βρεις και φιλους καλους. αρκει να εισαι κοινωνικος και χαμογελαστος!

οσο για τις διακοπες, σε καταλαβαινω πολυ ρε. κοιτα, δε ξερω αν εισαι σε φαση για κατι τετοιο, αλλα γενικα εγω και πολυς αλλος κοσμος σε αντιστοιχη φαση παιρνουμε σκηνουλα ενιοτε και παμε διακοπες μονοι μας. στα καμπινκ και κυριως στα ελευθερα ο κοσμος συνηθως ειναι πιο ανοιχτος, ειναι πραγματικα ευκολο να κολλας στις διαφορες παρεες και κανεις και πολυ ενδιαφερουσες γνωριμιες! αν δεν εισαι σε τετοια φαση, υπομονη....επεται φοιτιτηκη ζωη, ολα θα τα κανεις....

δε ξερω και σε ποιο μερος ζεις, αλλα παντα υπαρχουν τροποι να κανεις τη ζωη σου ενδιαφερουσα και να βγεις απο τη σαπιλα του υπολογιστη. δωρεαν ομαδες - προβολες ταινιων- αθληματα - ασχολιες, ενα σωρο........ και μη μασας να πας μονος σου, στ'αρχιδια σου! θα γνωρισεις εκει κοσμο!
αν παλι δε το χεις για κατι τετοιο, ξεκινα να μαθαινεις πραγματα μεσω youtube tutorials (μουσικη, χορο, ζογκλερικα, κατασκευες, ο,τι σου παει.) ετσι θα περνας το χρονο σου δημιουργικα και θα εξελισσεσαι και ο ιδιο, ενα βημα πιο κοντα στο να γουσταρεις τη ζωη σου.

γενικα οι περισσοτεροι ανθρωποι, και ειδικα σ'αυτοι την ηλικια που ειμαστε αντιδραστικοι λογω του σχολειου, εχουμε την ταση να γκρινιαζουμε και να μας φταινε ολα και να ψαχνουμε μονιμως προβληματα για να μην ειμαστε καλα.
περα απο τις κακες συνθηκες, εχεις κι εσυ σιγουρα μια δοση αρνητισμου, προσπαθησε να τις σταθμισεις κανοντας πραγματα που να γουσταρεις, να βρεις τροπους να κανεις τον τροπο σκεψης και αντιληψη σου πιο θετικο, τωρα που εισαι μικρος και ζωντανος, γιατι συνηθως με αντιστοιχους τροπους ζωης και σκεψης ξεκινανε ολες οι διαταρραχες, μη καταληξεις κι εσυ με φαρμακα!

#δε ξερω γιατι εγραψα τοοοσα πολλα, μαλλον ειναι προφανες οτι σε ενα βαθμο ταυτιστηκα αρκετα με ο,τι εγραψες

καλη προσπαθεια!

ρε συ, ακομα νιωθω ασχημα.. δεν μπορω να παω στην δουλεια.. ειδικα οταν δουλευω με εναν συγκεκριμενο σερβιτορο ο οποιος ναι μεν ειναι καλος στην δουλεια του, αλλα μου σπαει τα νευρα.. ολο νευριαζει με το παραμικρο.. μου μιλαει με ασχημο τροπο κλπ.. εγω θα του μιλησω αντρικια, εαν εχει καποιο προβλημα μαζι μου να το πει και οχι να μου την λεει συνεχεια πραγμα που δεν βοηθαει στο μαθω την δουλεια σωστα.. γιατι οταν εργαζεσαι με καποιους που υποτιθεται οτι εχουν πειρα, περιμενεις να την αποκτησεις και εσυ, και οταν διαπιστωνεις οτι ειναι τα μεγαλυτερα νευροσπαστα στον κοσμο θες να τους τσακισεις..