Με αποκλείουν συνέχεια.

[δελφίνι]

Τι εκκλησία να ήταν αφού πάνε και βαμμένες εκεί.

[Mara.Z]

Τι εκκλησία να ήταν αφού πάνε και βαμμένες εκεί.

Πασαρελα?
Και μετα θες να ξαναπας εκει περα...

Γραψτους και κανε μια νεα αρχη!!!!!

[δελφίνι]

Μια χαρά τα λες αλλά η μαμά μου πηγαίνει σε κείνη την εκκλησία κάθε Κυριακή. Η μαμά μου η καημένη είναι αγνή πιστή,

Και αυτός ο πνευματικός μου όλο δελφίνι και δελφίνι και δήθεν είμαι η πιο καλή από όλους και τι κόλλημα είναι αυτό με μένα δεν μπορώ να καταλάβω και κάθε Κυριακή λέει στην μαμά μου και σήμερα περίμενα να δω το δελφίνι αλλά αυτή δεν έρχεται και τέτοια. Με ενοχλεί και αυτό γιατί δεν αδιαφορούνε για μένα. Με ενοχλούνε.

Νομίζω ότι 20 χρόνια από τότε που έγινε αυτό με τον μαλάκα και έπειτα εγώ έσκασα στην κυριολεξία. Η ζωή μου έγινε μία κόλαση με εκείνη την εκκλησία. Τι ανταγωνισμούς, τι ζήλειες , τι πάθη , τι αντιπάθειες έχασα 20 χρόνια ζωής. Ήμουνα πραγματικά πολύ άτυχη και έρμαιο της μοίρας μου.

Ευτυχώς που είχα καλούς και άξιους γονείς και μας είχανε όπως μας είχανε γιατί τώρα θα ήμουνα στους 5 δρόμους ή σε κανένα χαντάκι πεθαμένη.

[Mara.Z]

Σημασία χωρις λόγο τους εδωσες...

Δελφινι, μου θυμιζεις ενα ποιημα του Καβαφη, Η Πολις...

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.

[δελφίνι]

Αχ Μάρα μου, γιατί μου συνέβησαν όλα αυτά απλά ήμουνα πολύ άτυχη . Τίποτα άλλο δεν φταίει.

Εγκλωβίστηκα και δεν μπόρεσα να απεγκλωβιστώ.

[Mara.Z]

ασε το παρελθον και κοιτα τι κανεις τωρα !!!!!

[δελφίνι]

Λες να φταίει το περιβάλλον και όχι εγώ;

[Mara.Z]

Λες να φταίει το περιβάλλον και όχι εγώ;

ξερεις αυτη η ερωτηση ειναι σα να λεμε
η κότα εκανε το αυγό ή το αυγό την κότα ??

[δελφίνι]

Δηλαδή ποιος φταίει τελικά;

[δελφίνι]

Τώρα αυτά που λέει ο Αλαφροίσκιωτος ότι είμαι κακός άνθρωπος , εγώ δεν πιστεύω ότι είμαι κακός. Μέτριο με λες αλλά κακό όχι. Ούτε καλή ούτε κακή είμαι αλλά όχι και κακή αν είναι δυνατόν.

Υπάρχουνε και καλοί άνθρωποι που κάνουνε κακά πράγματα ....διαβάστε το "έγκλημα και τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι το "Ιούδας φιλούσε υπέροχα" κλπ

Μην τους βάζουμε όλους σε ένα καλάθι .


Ηλίθιος είναι όποιος προκαλεί ζημιά σε άλλον άνθρωπο ή σε ομάδα ανθρώπων χωρίς να ωφεληθεί τίποτε ή παρ' ότι ζημιώνεται ο ίδιος. Ηλίθια μπορεί να ήμουνα στην προκειμένη περίπτωση αλλά όλοι οι άνθρωποι ορισμένες φορές φερόμαστε σαν ηλίθιοι. Και ο πρωταγωνιστής στο "έγκλημα και τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι φέρθηκε σαν ηλίθιος αλλά ήτανε έξυπνος.

Έγκλημα και τιμωρία- πλοκή:


Ο Ρασκόλνικωφ, φοιτητής της Νομικής στην Αγία Πετρούπολη διαπράττει ένα διπλό φόνο μιας γριάς τοκογλύφου και της αφελούς αδελφής της. Κίνητρο της δολοφονίας ήταν η ληστεία, αλλά, εσωτερικά, ο Ρασκόλνικωφ νιώθει μια βαθιά θέληση να ξεπεράσει τον εαυτό του και να υπερβεί τα όρια που του προβάλει η κοινωνία, με σκοπό να την αλλάξει.

Μετά τη δολοφονία, ο Ρασκόλνικωφ αρχίζει και κατακλύεται από αντιφατικά αισθήματα, τύψεις και παράνοιας, που εντείνονται όταν στη ζωή του μπαίνουν αρχικά ο Ραζουμίχιν, συμφοιτητής του που ανησυχεί για την υγεία του και του συμπαραστέκεται, η αδελφή του, Ντουνιά, και η μητέρα του, που έρχονται από το χωριό τους για τον γάμο της πρώτης. Ο Ρασκόλνικωφ διώχνει τον γαμπρό διαλύοντας τον αρραβώνα. Παράλληλα, αναπτύσσει σχέσεις με μία ορφανή νεαρή *****, τη Σόνια, που εργάζεται για να θρέψει τα μικρότερα αδέλφια της και τη φυματική Κατερίνα Ιβάνοβνα, τη μητριά της. Καταδιώκεται από τον δαιμόνιο Πορφύρη Πετρόβιτς, ο οποίος ξέρει από την αρχή πως είναι ο ένοχος, και σπρώχνει τον Ρασκόλνικωφ να κάνει τρομερά λάθη.

Εμφανίζεται ο Σβιντριγκάιλωφ, χήρος κτηματίας από το χωριό του Ρασκόλνικωφ, ο οποίος είχε κάνει ανήθικες προτάσεις στην αδελφή του, και τώρα, γνωρίζοντας πως ο Ρασκόλνικωφ είναι δολοφόνος, τον εκβιάζει. Ο Ρασκόλνικωφ αρνείται να του δώσει την αδερφή του και ο Σβιντριγκάιλωφ κάνει απόπειρα βιασμού προς εκείνη. Όταν όμως διαπιστώνει τη φρίκη με την οποία τον αντιμετωπίζει, αυτοκτονεί.

Ο Πορφύρης λέει στον Ρασκόλνικωφ να παραδοθεί για να μειώσει την ποινή του. Ο Ρασκόλνικωφ συναντά τη Σόνια και της ομολογεί τα εγκλήματά του. Τότε εκείνη τον παροτρύνει με τη σειρά της να παραδοθεί. Τελικά, λυγίζει και παραδίδεται στην αστυνομία, όπου καταλήγει στη Σιβηρία. Ο Ρασκόλνικωφ, ωστόσο, μετανιώνει για το έγκλημα και συνειδητοποιεί τον έρωτα του για τη Σόνια, που τον ακολουθεί ως τη Σιβηρία. Και οι δύο ενωμένοι περιμένουν να τελειώσουν τα επτά χρόνια φυλακής για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή

ανάλυση


Μετά τη διάπραξη όμως των εγκλημάτων του -της γριας τοκογλύφου αλλά και της αδελφής της που δεν το είχε προγραμματίσει αλλά αναγκάστηκε να το κάνει για να μην τον μαρτυρήσει- αρχίζει το μαρτύριο της τιμωρίας του. Ο αναγνώστης μέσα από μία κυριολεκτικά εφιαλτική ανάγνωση παρακολουθεί το δολοφόνο με ποιους τρόπους τιμωρείται. Στην αρχή τον κυριεύει ένας τρελός φόβος μήπως βρεθούν ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος του (ίχνη αίματος, τιμαλφή…). Η ψύχραιμη λογική του αρχίζει να τον εγκαταλείπει, φαντάζεται πως όλοι τον υποψιάζονται ως πιθανό δολοφόνο, και πέφτει σε παραληρήματα και παραισθήσεις που τον διαλύουν σωματικά και ψυχικά, ώστε το περιβάλλον του να πιστεύει ότι είναι άρρωστος ή μήπως τρελάθηκε. Η μοναξιά του γίνεται αβάσταχτη! Απομονώνεται απ’ όλους (οικογένεια, φίλους), κλείνεται στον εαυτό του και στα αδιέξοδα του ή όταν βρίσκεται μαζί τους έχει έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις, γίνεται απρόβλεπτος, επιθετικός ή βυθίζεται στη σιωπή του.

Η χειρότερη όμως τιμωρία του έρχεται αργότερα, όταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει την εγκληματική του πράξη και να παίξει το ρόλο του μεγάλου, όπως είχε σχεδιάσει κι όπως έκαναν τόσοι μεγάλοι άντρες της Ιστορίας, που εγκλημάτησαν. Αυτή η σκέψη επανέρχεται πολλές φορές μέσα στο έργο και τον βασανίζει διαρκώς. Αυτή η αυτοτιμωρία, που επιβάλλει ο ίδιος στον εαυτό του, είναι βαρύτερη κι από την ποινή με την οποία τον τιμώρησε η ανθρώπινη δικαιοσύνη, στέλνοντας τον στα κάτεργα της Σιβηρίας, για να εκτίσει την ποινή του. Ο Ντοστογιέφσκι θεωρεί την τιμωρία αναπόφευκτη συνέπεια του εγκλήματος.
Η λύτρωση για τον Ρασκόλνικοφ έρχεται πολύ αργότερα μέσα απ' τη μετάνοια και τη συγχώρεση. Η Σόνια, που τον ακολούθησε στην Σιβηρία, με την άδολη αγάπη της και την αγνή πίστη της στο Θεό κι η επιθυμία του ίδιου για τη συνέχιση της ζωής τον βοήθησαν να αποδεχτεί το μέγα σφάλμα του, να μετανιώσει και να ηρεμήσει η ψυχή του. Μια άλλη μορφή τιμωρίας, που προβάλλει ο συγγραφέας, είναι η αυτοκτονία του εγκληματία, όπως συνέβη στην περίπτωση του διεφθαρμένου Σβιντριγκάιλωφ. Η έμμεση σύγκριση του με τον Ρασκόλνικοφ, δείχνει πολλά για τις διαφορές των δύο εγκληματιών ως προς τα κίνητρα και την αντιμετώπιση των τύψεων τους. Σκεπτικισμός όμως επικρατεί, αν οι μεγάλοι πολιτικοί ξεκαθάρισαν με τον εαυτό τους για τα εγκλήματα τους, παρόλη τη δικαίωση τους ή μη από την Ιστορία.

[Mara.Z]

Δελφινι, ο Ρασκολνικοφ σκοτωσε τη γρια τοκογλυφα. Και πηγε 7 χρονια Σιβηρια, και εξιλεωθηκε!

Εσυ εκανες σεξ με το γκομενο της Μαριας, ο οποιος ομως σε φλερταρε, δεν τον βιασες, δεν τον σκοτωσες, δεν τον ξυλοφορτωσες, ηταν αμοιβαιο, ενα στιγμιαιο λαθος. Και περασαν 20 χρονια! αρκετα δεν ειναι να κοιταξεις τη ζωη σου??

[δελφίνι]

Δελφινι, ο Ρασκολνικοφ σκοτωσε τη γρια τοκογλυφα. Και πηγε 7 χρονια Σιβηρια, και εξιλεωθηκε!

Εσυ εκανες σεξ με το γκομενο της Μαριας, ο οποιος ομως σε φλερταρε, δεν τον βιασες, δεν τον σκοτωσες, δεν τον ξυλοφορτωσες, ηταν αμοιβαιο, ενα στιγμιαιο λαθος. Και περασαν 20 χρονια! αρκετα δεν ειναι να κοιταξεις τη ζωη σου??

Σωστά! Αλλά τα ίδια τράβηξα και εγώ με αυτόν. Είμαι υπερβολική αλλά εγώ μπορεί να τράβηξα και χειρότερα. Πώς δεν αυτοκτόνησα κιόλας. Αυτός ήτανε πιο έξυπνος από μένα εγώ κουτορνίθι. Γιατί δεν πήγε η ζωή μου καλά ;;; Γιατί δεν κύλησε η ζωή μου σαν νεράκι να έρθουνε όλα βολικά και τώρα να ήμουνα παντρεμένη με 3 παιδιά όπως η ξαδέλφη μου;;;; Έβαλα τα χεράκια μου και έβγαλα τα ματάκια. Θα μπορούσα να ήμουνα ευτυχισμένη τώρα. Παίζει ρόλο και το περιβάλλον με τι ανθρώπους έχεις να κάνεις.

[Mara.Z]

Γιατί δεν πήγε η ζωή μου καλά ;;; Γιατί δεν κύλησε η ζωή μου σαν νεράκι να έρθουνε όλα βολικά και τώρα να ήμουνα παντρεμένη με 3 παιδιά όπως η ξαδέλφη μου;;;; Έβαλα τα χεράκια μου και έβγαλα τα ματάκια. Θα μπορούσα να ήμουνα ευτυχισμένη τώρα

Γιατί εσύ αρρώστησες!! και παλαιψες να το διαχειριστεις!! αμα ησουν παντρεμενη με παιδια και πηγαινες με το γκομενο της Μαριας, για σκεψου τι θα ειχαν γινει τα παιδακια σου, ποιος θα τα μεγαλωνε? μπορουσες να ανταποκριθεις στις προκλησεις ενος σπιτιου και παιδιών?
εδω ενα γυμναστηριο σου λεω να πας και κολώνεις!
Να γνωρισεις νεους ανθρωπους μακρια απο το παλιο και γκρινιαζεις!
Ο γαμος και τα παιδια δεν ειναι κατα παραγγελια, παραγγελνω τοσα κιλα κρεας, και το θελω έτσι ψημενο, με τοσο αλατι...Αν σου ειχε τυχει να γεννησεις ενα παιδακι με καρκινο? ενα παιδακι με βαρια ασθενεια? με την αρρωστεια σου θα τα ειχες βγαλει περα? για σκεψου σφαιρικα και οχι οπως σε βολευει ιδανικα και παραμυθενια και ζαχαρενια.
Ολα μεσα στη ζωη ειναι!!

[δελφίνι]

Θα ήθελα να γύριζα τον χρόνο πίσω σε εκείνο το απόγεμα που με κολλούσε εκείνος ο μάπας. Να έβρισκα την δύναμη να τον έσπαγα στο ξύλο και να μην έκανα σεξ μαζί του. Θα αισθανόμουνα λιγότερο άσχημα πιστεύω από τώρα.

[Mara.Z]

ακομα νιωθεις ασχημα?? 20 χρονια μετά??