Βοήθεια, είμαι μια ξένη...

[tirogaridaki]

Γεννάω σε 2-3 βδομάδες το πολύ. Οπότε νιώθω απαίσια που βιώνω αυτή την κατάσταση, εγκυμοσύνη και κρίση ταυτότητας όπως μου είπε η ψυχολόγος.Αν την πάθαινα πριν την εγκυμοσύνη δεν θα έμενα έγκυος, ούτε θα παντρευόμουν. Δεν μπορώ να αναλάβω τ\'ωρα την ευθύνη ενός άλλου ανθρώπου όταν πρέπει νασκεφτώ κ εμένα που πνίγομαι.
Το γεγονός ότι έφτασα εδώ που έφτασα έφταιγε το γεγονός ότι όταν βιώνων κάτι πολύ ωραίο , φοβάμαι ότι κάτι θα μου χαλάσει αυτη την ευτυχία που ζω.βΈτσι ξεκίνησαν όλα. Με έπιασε φόβοσ μια μέρα ότι τρελλαίνομαι, κ απο κει κ πέρα παρακαλούσα το θεό ναμην πάθω αυτό που φοβόμουν. Να μην τρελαθώ τώρα που γίνόμουν μάνα. Τελικά τοκατάφερα ,όχι με την πραγματική του έννοια δηλ δεν τρελάθηκα, αλλά έχω ψυχολογικα προβλήματα.ΜΠράβο μου! Μου αξίζουν συγχαρητήρια.Τώρα έτσι όπως βιώνω αυτή την κατάσταση δεν χαίρομαι κ πάρα πολλά , δεν νίωθω ότι αγαπώ τον άντρα μου ,ούτε κ το παιδί μου(παρόλο που μέσα μου ξέρω ότι υπάρχει αγάπη γι\'αυτό). Απλώς η κρίση ταυτότητας σε αποσυντονίζει, σε κάνει να αναρωτιέσαι κάθε πρωί που ξυπνάς αν είσαι το ίδιο άτομο που ήσουν. Αν αυτό που αντιλάμβανεσαι σαν εαυτό είναι το ίδιο με παλιά. Εχθες πάλι ξέσπασα σε κλάμματα. Δεν αντεχω αυτή την κατάσταση,ολη μέρα το κρύβω κ το παλεύω αλλά δεν αντέχω ξεσπάω με τόση ένταση. ΜΕ είδε οάντρας μου κ ήρθε κ έκλαιγε δίπλα μου. Δεν ήξερε και δεν ξέρει πως να με βοηθήσει. Με πηρε και πήγαμε μια βόλτα να ψωνίσουμε για τομωρό να μου φτιάξει η διάθεση. Δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει κ η ψυχολόγος. Νίωθ ότι τζάμπα πάω. Κανείς δεν μπορεί ναμε κάνει να το ξεπεράσω παρά μόνο κάποιος που το έχει βιώσει,κάποιος που έχει νιώσει αυτό που νιώθω εγω, γιατί δεν ξέρω τι έιναι καν η κρίση ταυτότητας.

[sofiabi2]

Έχεις σκεφτεί πως όσα αισθάνεσαι μπορεί να άρχισαν από απλές ανησυχίες και να έχεις διογκώσει?Η εγκυμοσύνη είναι μεν μια φυσιολογική κατάσταση, στην οποία δε οι ορμόνες σου κάνουν πάρτυ. Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια μιας τόσο σημαντικής αλλαγής αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε με τρόπο που διαφέρει από τον ιδανικό. Όταν σκέφτεσαι έτσι, χωρίς να θέλω να αναφέρω κάτι συγκεκριμένα, μην απορρίπτεις εξαρχής αυτές τις ιδέες. Γιατί είναι φ υ σ ι ο λ ο γ ι κ ο να έχεις και τέτοιες και εσύ και όλοι οι άνθρωποι. Η ικανότητα να καταλαβαίνεις πως ο εαυτός σου δεν είναι ο ιδανικός που θέλεις να είναι, λέγεται αυτογνωσία. Όταν νιώθεις οτι δεν αντέχεις αυτά που αισθάνεσαι, προσπάθησε να τα μοιραστείς με το σύντροφο σου ή με κάποιον που αισθάνεσαι άνετα και στον οποίο δε θα ντρέπεσαι να μιλήσεις μήπως σε κακοχαρακτηρίσει. Και ζήτα απλά να σε ακούσει, δεν σε ενδιαφέρει ειλικρινά η γνώμη του. Εσύ είσαι άλλος άνθρωπος και κανένας δε θα σου πει τι να κάνεις. Αυτό που θέλουμε όλοι είναι αποδοχή, απλά. Απ\'όσα διάβασα, έχω την εντύπωση πως είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος και στο τέλος θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρη. Μην ξεχνάς, η τέλεια εικόνα της τρισευτυχισμένης εγκύου, δεν είμαι και πολύ σίγουρη αν όντως υπάρχει.

[tinalost73]

Αγαπητό τυρογαριδάκι θα δεις ότι μόλις γεννήσεις θα φύγουν όλα από μόνα τουςΜην σε ανυσηχεί αυτό που περνας ,εγώ το βίωνα περίπου 8 μήνες και ένιωθα τελείως χάλια.ΔΕν ήξερα ούτε ποια ήμουν ούτε που ήμουν.Πολύ άσχημη κατάσταση .Ήμουν σίγουρη ότι τρελλαιόμουν και φανταζόμουν τον εαυτό μου στο ψυχιατρείο.Ο ψυχολόγος μου όμως με καθησύχαζε λέγοντας μου ότι δεν είναι τίποτα κια ότι είναι από το υποσεινήδητο άγχος και τις κρίσεις πανικού.Τελικά κατάλαβα ότι είχε δίκιο..Έτσι και σε΄σένα πιστεύω ότι λόγω του άγχους σου με την εγκυμοσύνη και των δύσκολων καταστάσεων που περασες ο ορανισμός σου αντιδρά έτσι για να προστατευτεί.Μην στεναχωριέσσαι είσαι τόσο τυχερή που θα γεννησεις ένα μωρλακι που δεν πρέπει να χαλάς τις όμορφες στιγμές με βλακείες.Γιατί στην ουσία βλακείες είναι μπροστά στην νέα ζωούλα που θα φέρεις.Να μην το σκέφτεσαι και θα δεις ότι θα περάσει μόνο του.Δώσελίγο χρόνο στον εαυτό σου.Εγώ πριν 2 μήνες απέβαλα το μωράκι μου γιαυτό σου λέω εισαι πολύ τυχερή............

[KostasE]

Αγαπητό tirogaridaki ! Αυτό που ακριβώς που έχεις το αισθάνομαι και γω μαζί με πόσα άλλα αυτό το καιρό, ευτιχώς σε μικρό βαθμό.. Όσο και να είναι δύσκολο και για μένα να το πιστέψω πριν 1 μήνα είμουν δυνατός είχα αυτοπεποίθηση κλπ κλπ.. Το πρόβλημα είναι ότι μετά απο μια ενχείρηση που έκανα και μετά απο κάποιες δύσκολες καταστάσεις που πέρασα \"νομίζω\" ότι ο εαύτος μου άλλαξε πολύ αυτές τις μέρες.. Μια απάθεια, ατονία, μια αδυναμία έχει αντικαταστήσει τον παλιό καλό Κώστα Δεν το βάζω κάτω όμως προσπαθώ και δείχνει να βελτιώνεται η κατάσταση.. Δεν είσαι η μόνη που το περνάς αυτό να είσαι σίγουρη! Εγώ τι να πω που είναι να μπω και φαντάρος σε 2 μήνες ! Επιδή όμως δεν μπορώ να πάω έτσι πρέπει να κάνω ότι είναι δυνατό για να ξαναβρώ τον παλιό καλό Κώστα που κρύβεται! Έτσι λοιπόν και εσύ σκέψου ότι σε λίγο καιρό θα έχεις ένα πολύ όμορφο tirogaridaki και πρέπει να κάνεις ότι είναι δυνατό για να ξανα γίνεις πάλι καλά και να βρεις την αυτοπεποίθηση σου Μην ανχόνεσαι πάνω απ\'όλα είναι κάτι που θα περάσει.. Βάλε τα δυνατά σου, μην απελπίζεσαι και όλα θα πάνε καλά θα δεις

[tirogaridaki]

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια που με εμψυχωνουν.Το θέμα είναι ότι ακόμη κ όταν περνάει κ κάνω διάφορες δραστηριότητες ενώ είμαιδηλαδή σε κατάσταση ηρεμίας, πάλι μου μπαίνει η σκέψη ότι με θεωρώ ξένη κ ανυπόφορη . Ενώ ξέρω ότι έιναι παράλογο το νιώθω, με νιώθω ξένη.Πως είναι δυνατόν να νιώσω καλύτερα μετά όταν θα έρθει ένα καινούριο προσωπάκι στη ζωή μου κ θα άλλάξει κ αυτή εντελώς; Υποτίθεται ότι πρέπει για να επανέλθω να έχω μια ζωή σταθερή χωρίς πολλές αλλαγές.
Όσο για το στρατό , πρέπει να έχεις ξεπεράσει σχετικά το πρόβλημά σου έστω κ μικρό , γιατί ο στρατός είναι από μόνος του μια ψυχοφθόρος κατάσταση.

[sofiabi2]

Σου είπα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ.Αν κάνεις πως δεν βλέπεις το πρόβλημα που υπάρχει απλά το κάνεις μεγαλύτερο μετά. Και όχι, δεν είναι απαραίτητο να γίνεις περδίκι μόλις γεννήσεις και όχι δεν νομίζω πως σε βοηθά ένα ζεστό ρόφημα και ένα παρηγορητικό χτύπημα στη πλάτη. Γιατί δεν προσπαθείς να κοιτάξεις το πρόβλημά σου και με τη βοήθεια του συντρόφου σου να το παλέψεις?

[Helena]

μαλλον οι ορμονες σου παιζουν περιεργα παιχνιδια απ οτι εχω διαβασει παντως δεν εισαι ημονη περιπτωση
(θελω να )πιστευω οτι ολα θα αλλαξουν μολις ερθει με τοκαλο το μωρακι σου στον κοσμο...τοτε ισως δεν θα εχεις χρονο να βασανιζεις αδικα το μυαλο σου

[sxolioss]

νομίζω δεν είναι καιρός για ψυχοθεραπείες τώρα γλυκιά μου δεν νομίζω ότι ειναι καιρός να θεραπευτής από ψυχολογικές ασθένειες τώρα!Εξάλλου το ότι εμφανίστηκαν σε τέτοια μεταβατική (εγκυμοσύνη)περίοδο στην ζωή σου που πρέπει να σε βάζουν σε υποψίες ότι δεν είναι τυχαίο!αλλάζοντας το σκηνικό στη ζωή σου και συνηθίζοντας στο καινούριο σκηνικό της ζωή σου ίσως φύγουν και αυτά τα άσχημα που αισθάνεσαι!
άλλα ακομη και αν δεν διορθωθούν τα πράγματα μετά ,θα έχεις ολο το χρόνω να ασχοληθείς με το δικό σου πρόβλημα .τώρα έχεις ένα μικρο τυρογαριδάκι μέσα σου(ίσως και δρακουλινη...)που θέλει την μανά του ήρεμη!!αυτό θέλουν να σου πουν όση διαβάζουν την περίπτωση σου σε αυτό το forum!
Γιαυτό φρόντισε να μην ασχολείσαι με το θέμα.
υπαρχη κάτι που να σε απορροφά το μυαλό?
καντο!!
παίξε παιχνίδια στον υπολογιστή σου ,παίξε σκραμπλ,μονόπολη ,τυφλόμυγα με τον άντρα σου παίξτε τον γιατρό βρε αδελφέ!κανε αυτό που σου απορροφάει το μυαλό πιο πολύ.!λίγος είναι ο καιρός εξάλλου στα μέσα Απρίλη το πολύ θα έχεις το μωρό στην αγκαλιά σου και εμείς θα είμαστε εδώ να περιμένουμε νέα του και νέα σου!

[tirogaridaki]

Αυτές τι μέρες χειροτερευω πάλι. Δεν αντέχω την κατάσταση κ θέλω να βάλω ένα τέλος στη ζωή μου μόλις γεννήσω.Δεν θέλω να με νιώθω άλλο. Δεν θέλω να με αντιλαμβάνομαι άλλο. Δεν θελω να μεγαλώσω ενα μωρό τωρα σε αυτη την κατάσταση. Δεν ξέρω που θα φτάσω..θέλω να ηρεμήσω!Να ησυχάσω κ αυτό μόνο με έναν τρόπο μπορεί να γίνει . Αλλά είμαι κ τόσο αδύναμη να το κάνω!Φοβάμαι να μου κανω κακο,αλλά μόνο έτσι θα ηρεμήσω..

[sofiabi2]

Να σου πω κάτι? Αφού αισθάνεσαι τόσο άσχημα, γιατί δεν κάνεις κάτι γι\'αυτό? Γιατί δεν μιλάς σε κάποιον που θα σε βοηθήσει με βεβαιότητα? Στον σύζυγό σου για παράδειγμα. Στην ανάγκη, πήγαινε σε ένα ψυχολόγο ή ένα ψυχίατρο ή ότι προτιμά ο καθένας. Δεν πρέπει να αφήνεις τέτοιες σκέψεις να διαιωνίζονται και πρέπει να είσαι πιο υπεύθυνη τώρα με το μωρό σου.Πάντως κάνε κάτι. Ειλικρινά στεναχωριέμαι πάρα πολύ, μακάρι να υπήρχε τρόπος να σε βοηθούσα.

[sxolioss]

πότε πιστεύεις ότι ένα παιδί μεγαλώνει καλύτερα ,με μια εντελώς ανίκανη μάνα που παρόλο την ανικανότητα της το αγαπάει περισσότερο από την ζωή της ,η χωρίς καθόλου μάνα?Το ερώτημα που σου κάνω φαντάσου το σε μια άλλη περίπτωση μάνας ,μη βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του ερωτήματος που σου βάζω .Σκέψου το σοβαρά και απάντησε μου.(περιμένω απάντηση σου!)

[psychangel]

... καταλαβαίνω με πόσο καλή διάθεση λέγονται όλες αυτές οι κουβέντες/συμβουλές από όλους αλλά , ταπεινή μου γνώμη είναι , οτι από τη στιγμή που η κοπέλα νιώθει τόσο άσχημα με τον εαυτό της και νιώθει να πιέζεται από το βάρος των περιστάσεων της (κυοφορία , τοκετός , μητρότητα .. κλπ ) ίσως δεν είναι και τόσο υποβοηθητικό να της λέμε συνέχεια για \"ευθύνες, υποχρεώσεις , πρεπει ..

Ας την κάνουμε να δει με περισσότερη εμπιστοσύνη και αποδοχή τον ίδιο της τον εαυτό (απ΄τον οποίο προσπαθεί να ξεφύγει) και μετά θα έρθουν όλα τ΄αλλά ...

μια γνώμη λέω και ξέρω πως ότι γράφτηκε πιό πάνω \'έγινε με τις καλύτερες των προθέσεων .. δεν το συζητώ .. !

Κι ακόμα κάτι ...
Δεν είναι κακό να πάρει και τη γνώμη κάποιου ειδικού σε θέματα σχετικά με την Ψυχοπροφυλακτική των μελλουσών μαμάδων και μαμάδων (για μετά τη γέννα) ..
Δεν είναι κακό, άλλωστε υπάρχει και συγκεκριμένη επιστημονική ειδικότητα πάνω σ΄αυτό και δεν είναι τυχαίο ...

[sxolioss]

παρόλο αυτά... περιμένω ακόμα απάντηση σου tirogaridaki!

[tirogaridaki]

Mε αυτη τη λογική πορευομαι κ εγώ. Δεν θέλω να αφήσω μότο του το μωρό μου. Με εχει ανάγκη κ δεν πρόκειται ποτέ να το αφήσω χωρίς τη μαμά του,δεν θα το αφήσω ποτέ να μάθει τι κρύβει η άρρωστη μου ψυχή. Βέβαια εκει που έλεγα ότι θέλω 3 παιδιά, τώρα νιώθω πως θα μείνω στο ένα. Αλλά ποτέ μη λες ποτε. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να αποδεχθώ τον εαυτό μου,ενώ ξέρω ότι είναι ο ίδιος ,μου φαίνεται περίεργος , ξένος κ ανυπόφορος.Πάω σε ψύχολόγο, με βοήθησε σε κάποια πράγματα αλλά μέχρι εκεί. Σκέφτομαι να αλλάξω ψυχολόγο αν κ δεν ξέρω αν πρέπει ενω έχω ήδη κάνει τόσο δρόμο με αυτην πού έχω τωρα. Αυτό που με τρομάζει πιο πολύ είναι μήπως μου είναι ανυπόφορς κ ξένος ο ευατός μου για πάντα κ δεν θα μπορώ να χαρώ τη ζωή, τον άντρα μου κ το παιδί μου. Τώρα είμαι σε πολύ καλή διάθεση κ τα λέω αυτά. Οι ορμόνες μου παίζουν κ αυτές γερό παιχνίδι κ με πιάνει κατάθλιψη ακόμη περισσότερο με αυτές τις σκέψεις. Μένω στο κρεβάτι να κοιτάζω το άπειρο , να σκέφτομαι χειρότερα κ να θέλω να αυτοκτονήσω. Ο άντρας μου είναι πάντα δίπλα μου κ τον βλέπω που δακρύζει όταν με βλέπει έτσι. Ξέρω ότι ουτε αυτός μπορεί να χαρεί τον ερχομό του μωρού εξ αιτίας μου.

[weird]

Γλυκό μου κοριτσι, ξερεις πως ακογομουν οταν ειχα καταθλιψη? Ακριβως ετσι! Σαν κι εσενα! Ενιωσα οτι η ζωη μου αλλαξε για παντα, οτι ειχα \"αντικρισει\" με τα ματια της ψυχης μου τοσο σκοταδι που ποτε δεν θα ξημερωνε ασπρη μερα για μενα! Το χειροτερο απο ολα ηταν η πιστη οτι δεν θα περασει ποτε! Οτι θα ειμαι μια ζωη ετσι, μεσα στην εσωτερικη μου πισσα, σκεφτομενη το πως θα τα βγαλω περα αλλη μια μερα. Με κουραζε η ωρα, το λεπτο, το δευτερολεπτο! Ο θανατος μου εμοιαζε μια λευκη φτερουγα, μια γαληνη, μια αγκαλια. Τωρα ομως, ολα αυτα, μοιαζουν σαν να μην τα εζησα στα αληθεια! Ειμαι ερωτευμενη με την ιδια τη ζωη! Προσπαθω να την ζω στο μεδουλι...Τοτε μου φαινοταν αδιανοητο πως θα ρθει αυτη η μερα. ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ. Παρε λοιπον ανασα, κανε ενα βημα εξω απο ολο το συναισθηματικο σου φασμα, και πες με τη λογικη σου: οκ, η μητροτητα δεν ειναι οπως την περιμενα! Ειναι κατι τοσο συγκλονιστικο και τρομακτικο συναμα που με εχει γεμισει υποσυνειδητο και συνειδητο αγχος. Κοντευω να τα παιξω, αλλα οκ, ολη αυτη η φαση ειναι λογικο να συμβαινει και εχει συμβει σε πολλες αλλες γυναικες. Θα τα καταφερω να το ξεπερασω.
Η γνωμη μου ειναι να βρεις εναν ειδικο που να αισθανεσαι οτι γινεται δουλεια, και αν ειναι απαραιτητο να παρεις και αγωγη. Υπαρχει η ομοιοπαθητικη επισης. Τελος, γιατι δεν ανατρεχεις σε αυτο που αναφερθηκε πιο πανω? Την ψυχοπροφυλακτικη των μελλουσων μαμαδων?
Μια ορμονικη ανισορροπια μπορει πραγματικα να φτασει τον οργανισμο στα ψυχολογικα του ορια.
Κουραγιο, ολα θα πανε καλα! Ειμαστε εδω, να σε ακουμε.