ο εχθρος μας ειναι ο εαυτος μας

[γαλαζιο14]

Αν κι ντρεπομαι που γραφω γιατι οσο περναει ο καιρος γινομαι ακομη πιο ντροπαλη σε σημειο να μη μπορω με ανθρωπους γυρω μου.
Γραφω κιολας για να ειμαι ειλικρινης για να νοιωσω οτι εχω πει κατι κι οτι καποιος ειναι εδω για να με προσεξει.
Γενικα κι απο αλλους κι απο εμενα εχω παρατηρησει οτι δεν υπαρχει καποιος εχθρος εξωτερικα μονο εσωτερικα.
Οσο μπορω θελω να δειχνω κατανοηση στους αλλους οποτε θα πω για εμενα.
Η ιδεα οταν συνειδητοποιησα οτι ο εαυτος μου τελικα ειναι εχθρος μου αρχισα καπως να με φοβαμαι γιατι εγω δημιουργω ολες αυτες τις αρνητικες σκεψεις η μερικες φορες ψυχαναγκαστικες σκεψεις.
Συνηθως κατηγορω τους γονεις μου , αρχισα να νοιωθω αποκομμενη συναισθηματικα απο αυτους απο τα 13 μου κι τωρα ειμαι σιγουρη οτι ειμαι γιατι νοιωθω ευαλωτη κι ας ειμαι σπιτι μαζι τους.
Αποδειξη οτι εχω αποκοπει μαζι τους ειναι γιατι εχει τυχει ενα συμβαν με τη μητερα μου κι δεν ειχα νοιωσει τιποτα η ειχε μπει σε χειρουργειο κι δεν ειχα διαθεση να παω, ο πατερας μου κι η αδερφη μου με πιεσαν να παω να τη δω. Νευριαζω κι αγχωνομαι οταν με κοιτανε νοιωθω πως βλεπουν μεσα μου , τις σκεψεις η αν σκεφτω κατι ''ντροπιαστικο'' οτι θα το δουν.
Ξερω με τη λογικη μου δεν ισχυει ομως στο συναισθημα θα νοιωθω οτι αν με κοιτανε θα καταλαβουν το οτιδηποτε για εμενα.
Ισχυει κι για αλλους ανθρωπους για αυτο δεν αντεχω να με κοιτανε οι αλλοι , ουτε εγω τους κοιταω ποτε.
Ευτυχως ομως εχω τη λογικη κι παντα την ακολουθω.
Παρολο που ειπα οτι εγω ευθυνομαι για ο,τι μου συμβαινει δε πιστευω οτι μπορω να ζησω ελευθερη αν ειναι μαζι μου η γενικα στη ζωη μου γιατι ειναι η αιτια που ειμαι ντροπαλη και κλειστη ολη την ωρα.
Αλλα ευθυνομαι κι εγω που δε τα εχω ακομη ξεφορτωθει αυτα.
Ειμαι αληθεια στο κοσμο μου κι τελικα δεν ειναι κι τοσο ασχημα γιατι εκει νοιωθω ελευθερη να κανω οτι θελω.
Δε πιστευω οτι θα κρατουσα καμια κοινωνικη επαφη (ευτυχως εναν φιλο τον εχω , μονη μου θα ειχα καταθλιψη κι του εχω ευγνωμοσυνη), γιατι παρατηρησα οτι κοντα σε καθε ανθρωπο θα νοιωθω κατωτερη και θα εχω ζηλια.
Δυστυχως εχω ζηλεψει οποιο ατομο εχω γνωρισει απο κοντα.
Δε ζηλευω ατομα τα οποια ειναι χαρουμενα μονο , ζηλευω ακομη κι αυτα που εχουν αρνητικες εμπειριες γιατι εχουνε περισσοτερες εμπειριες απο εμενα , εχουνε περασει περισσοτερα απο εμενα.
Ξερω οτι δειχνω εγωισμο τωρα κι ειναι οντως πληγωμενος αλλα καταλαβα οτι με τον εγωισμο δε μπορω να δω βελτιωση οποτε τον κατεβαζω οσο μπορω.
Ενα παραπονο που εχω απο γονεις (οχι μονο τους δικους μου, αλλα γενικα) ειναι οτι κανεναν κι αν ναι σπανια μαθαινει ενας γονιος στο παιδι του να αγαπαει τον εαυτο του , κι δεν εννοω να του τρεφουνε τον εγωισμο αλλα να του μαθουν να αγαπαει τον εαυτο του.
Να μην αγαπας τον εαυτο σου ειναι το χειροτερο γιατι ειναι η αιτια ολων των ασχημων πραγματων που μπορει να συμβει σε καποιον.
Επειδη δε με αγαπω νοιωθω τοσο κενη τωρα γιατι δυστυχως ποτε δε κοιταξα μεσα μου , δε με κοιταω στο καθρεφτη, μαρεσει οταν ειμαι μονη μου γιατι μονο τοτε μπορω να νοιωσω τη παρουσια μου , οταν ειμαι με αλλους δε νοιωθω την υπαρξη μου κι οι αλλοι απλα με ρουφανε κι εγω δεν υπαρχω.
Το ιδανικο για εμενα ειναι να εχω επικοινωνιες με ανθρωπους πισω απο μια οθονη οπου δε με βλεπουν .
Απο την αλλη νοιωθω παιδι ακομη εσωτερικα και ατομα με τα οποια θα δεχομουνα επαφη θα ηταν κυριως με παιδια γιατι εχουνε ζωη μεσα τους , εχουνε ελπιδα μεσα τους και ξερουν περισσοτερα απο εμας τους μιζερους , εγωιστες και ψωνισμενους ενηλικες.
Φοβομουνα μην καταληξω βαριεστημενο ρομποτ που κινειται κι αυτο κατεληξα κι κατηγορω εμενα γιατι αυτοματα που ερχονται αρνητικες σκεψεις τοσο που μερικες φορες θελω να παρω ενα μαχαιρι να μου το καρφωσω στη κοιλια κι να βγει αλλος εαυτος απο μεσα.
Ομως προσπαθω να βλεπω κι τι μπορει να μου μαθει το κενο που αισθανομαι.
Ομως λογικα οποιος εχει βιωσει κενο (υποθετω πολλοι) θα εχουνε πολλη επιθυμια να εχουνε πολλες εμπειριες καθε ειδους απλα για να νοιωσουν κατι
Κι ο θανατος τωρα πια μου φαινεται σαν εμπειρια η σαν μια λυτρωση απο την κενη ζωη.
Αν νοιωσω αγχος θα χαρω (δεν υπερβαλω) γιατι σκεφτομαι οτι νοιωθω κατι.
Ωραιο ηταν κι οταν επινα και μεθουσα αλλα δυστυχως τωρα δε πιανει πια το μονο που γινεται ειναι να ξυπναω χαλια ψυχολογικα κι σωματικα.
Το κενο μου εχει μαθει να μη κατακρινω κανεναν.
Οποτε η λυση σε ολο αυτο ειναι οτι θελω να σε εναν ψυχαναλητη να ψαξουμε τον εσωτερικο μου κοσμο μαζι για να με καταλαβω περισσοτερο κι ισως στο τελος πριν πεθανω με αγαπησω.
Επισης ειρωνικο που φοβαμαι κι τον θανατο εγω γιατι ηδη ειμαι σαν νεκρη στη ψυχη μου κι ειναι χειροτερο το να ζεις μεσα στο κενο παρα απλα να σταματησει η καρδια σου.
Αλλα δε θελω να αφησω το παιδι μεσα μου να πεθανει οποτε θα μαθω να προσαρμοζομαι στη πραγματικοτητα με δυναμη κι ισως με αισιοδοξια γιατι απο την πολυ απαισιοδοξια κι αρνητικοτητα τρελαινομαστε.
Σταματαω εδω γιατι υποθετω εγραψα πολυ.

[deleted-member09062017]

ελα βρε γαλαζιο.. γιατι τοση απελπισια? ποσο χρονων εισαι? φαινεσαι μικρη εχεις μια ολοκληρη ζωη μπροστα βγες εκει εξω δουλεψε αγαπησε παλεψε...

το κενο που νοιωθεις ολοι το νοιωσαμε εστω και μια φορα στην ζωη μας...

δεν ξερω αν ο εαυτος μας είναι ο εχθρος μας.. αλλα σιγουρα είναι σημαντικος εστω και εχθρος.. οποτε ψηλα το κεφαλι!

[γαλαζιο14]

Ευχαριστω για την απαντηση.
Ναι το πιστευω οτι ολοι εχουμε νοιωσει κενο κι πιστευω οτι ειναι χειροτερο απο στεναχωρια.
Στη στεναχωρια νοιωθεις κατι , ενω στο κενο περνουν οι ημερες μενεις στασιμος κι απλα περιμενεις να πεθανεις.
Φαινεται οτι ειμαι μικρη ? αληθεια απο που ?

[deleted-member09062017]

Φαινεται οτι ειμαι μικρη ? αληθεια απο που ?

ε για να θυμασαι πως ένοιωθες στα 13 σου.. δεν πρεπει να εισαι μεγαλη :)

[γαλαζιο14]

ε για να θυμασαι πως ένοιωθες στα 13 σου.. δεν πρεπει να εισαι μεγαλη :)

Αχ! με καλη διαθεση το ειπα.
Εννοουσα απλα οτι θυμαμαι στα 13 μου οτι ενοιωσα αυτο δε πιστευω οτι ειναι δυσκολο να το θυμαται κανεις , ομως οντως δεν ειμαι τοσο μεγαλη.
Ειμαι 21 σε 4 μηνες θα γινω 22.
:) κι σε εσενα.

[nick190813]

galazio to προβλημα δλδ ειναι οτι εισαι κλειστη?και ντροπαλη?
η και κατι αλλο?δεν μπορεις να ανοιχτεις?η δεν θες να ανοιχτεις?γτ ειναι δυο διαφορετικα μεταξυ τους πραγματα

[γαλαζιο14]

galazio to προβλημα δλδ ειναι οτι εισαι κλειστη?και ντροπαλη?
η και κατι αλλο?δεν μπορεις να ανοιχτεις?η δεν θες να ανοιχτεις?γτ ειναι δυο διαφορετικα μεταξυ τους πραγματα

Να ανοιγομαι σε καποιον ενω ειναι μπροστα μου εχω δυσκολια , γραπτα μπορω να εκφραζομαι πιο ευκολα η γραπτα σε καποιον που δε με ξερει καν.
Εδω παρολο που ντρεπομαι ειναι πιο ευκολο γιατι δε με ξερει κανεις.
Εχω παρατηρησει οτι με αλλους δεν ειμαι το ιδιο οπως ειμαι μονη μου.
Μονη μου μπορω να ειμαι πιο ανετη και εκφραστικη.
Με αλλους νοιωθω μια πιεση και πολλη ντροπη, δε μπορω ουτε στα ματια να τους κοιταξω.
Ευτυχως εχω εναν φιλο απο τα 12 μου κι με εχει αποδεχτει κι σε αυτον ειμαι πιο ανετη κι μπορω να τον κοιταξω στα ματια για ενα δευτερολεπτο.
Το κακο ειναι οτι χωρις αυτον δε νοιωθω ασφαλεια οταν ειμαι με αλλους , ειχε τυχει μια φορα να βγω κι δεν ηταν γιατι δε μπορουσε να ερθει κι ημουνα απομακρυσμενη απο τους αλλους τη παρεα που ειχαμε κι εκλαιγα.
Αν και ξερω οτι δεν ειναι λυση οταν βγαινουμε μερικες φορες με τον φιλο μου πινω μονο κι μονο για να μπορω να μιλαω κι να μη ντρεπομαι.
Ειχε τυχει να εχω πιει κι ειχα καταφερει να μιλησω σε 2 κοριτσια κι ο φιλος μου ελειπε εννοω δεν ηταν εκεινη τη στιγμη μαζι μας κι μαρεσε πολυ .
Ομως οταν η επήρεια του ποτου περασε ημουνα παλι ησυχη κι δε μιλουσα καθολου.
Εχω κι σιγανη φωνη κι μερικες φορες δε με ακουνε οι αλλοι , κι μερικες φορες εχω κι ελλειψη προσοχης κι δε τους ακουω κι ειναι αβολο .
Ειναι πολυ προτιμοτερο να μιλαω γραπτα με καποιον.
Αλλα αυτο ειναι η ευκολη λυση.
Οταν συνειδητοποιησα οτι εγω εχω το θεμα κι δεν ειναι κακοι οι αλλοι που δε θα ενδιαφεροντουσαν να κανουν παρεα μαζι μου τοτε θελησα να παω σε εναν ψυχαναλητη που λογικα θα αρχισω τον σεπτεμβριο για να το λυσω το θεμα αυτο γιατι δε βοηθαει καθολου κι στην αυτοεκτιμηση.

[nick190813]

Να ανοιγομαι σε καποιον ενω ειναι μπροστα μου εχω δυσκολια , γραπτα μπορω να εκφραζομαι πιο ευκολα η γραπτα σε καποιον που δε με ξερει καν.
Εδω παρολο που ντρεπομαι ειναι πιο ευκολο γιατι δε με ξερει κανεις.
Εχω παρατηρησει οτι με αλλους δεν ειμαι το ιδιο οπως ειμαι μονη μου.
Μονη μου μπορω να ειμαι πιο ανετη και εκφραστικη.
Με αλλους νοιωθω μια πιεση και πολλη ντροπη, δε μπορω ουτε στα ματια να τους κοιταξω.
Ευτυχως εχω εναν φιλο απο τα 12 μου κι με εχει αποδεχτει κι σε αυτον ειμαι πιο ανετη κι μπορω να τον κοιταξω στα ματια για ενα δευτερολεπτο.
Το κακο ειναι οτι χωρις αυτον δε νοιωθω ασφαλεια οταν ειμαι με αλλους , ειχε τυχει μια φορα να βγω κι δεν ηταν γιατι δε μπορουσε να ερθει κι ημουνα απομακρυσμενη απο τους αλλους τη παρεα που ειχαμε κι εκλαιγα.
Αν και ξερω οτι δεν ειναι λυση οταν βγαινουμε μερικες φορες με τον φιλο μου πινω μονο κι μονο για να μπορω να μιλαω κι να μη ντρεπομαι.
Ειχε τυχει να εχω πιει κι ειχα καταφερει να μιλησω σε 2 κοριτσια κι ο φιλος μου ελειπε εννοω δεν ηταν εκεινη τη στιγμη μαζι μας κι μαρεσε πολυ .
Ομως οταν η επήρεια του ποτου περασε ημουνα παλι ησυχη κι δε μιλουσα καθολου.
Εχω κι σιγανη φωνη κι μερικες φορες δε με ακουνε οι αλλοι , κι μερικες φορες εχω κι ελλειψη προσοχης κι δε τους ακουω κι ειναι αβολο .
Ειναι πολυ προτιμοτερο να μιλαω γραπτα με καποιον.
Αλλα αυτο ειναι η ευκολη λυση.
Οταν συνειδητοποιησα οτι εγω εχω το θεμα κι δεν ειναι κακοι οι αλλοι που δε θα ενδιαφεροντουσαν να κανουν παρεα μαζι μου τοτε θελησα να παω σε εναν ψυχαναλητη που λογικα θα αρχισω τον σεπτεμβριο για να το λυσω το θεμα αυτο γιατι δε βοηθαει καθολου κι στην αυτοεκτιμηση.

χααχ εμενα μ ακουγεσαι γλυκουλα παντως ....ακουσε με τωρα μαλλον εχεις κατι π λεγεται κοινωνικη φοβια...εισαι πολυ μικρη ακομα και πρεπει να το αντιμετωπισεις...αυτο πηγαζει απο την χαμηλη αυτοπεποιθηση....δεδν ξερω αν στο παρελθον σ εχει συμβει κατι.....αλλα πο οτι διαβασα λες οτι φταιει η μανα σ....σε μειωνε μικρη μηπως?
σχολη πας η κατι τελοςπαντων να συναστρεφεσαι και με αλλο κοσμο?
με τα αγορια εχεις το ιδιο προβλημα η ειναι μονο στο φιλικο επιπεδο?
παντως πρεπει να δουλεψεις οποσδηποτε με αυτον τον ψυχαναλητη π λες...μην το αφησεις αλλο μικρουλα εισαι αμα ειναι και καλος αυτος θα σ βοηθησει πολυ...παντως η αυτοπεποιθηση ανεβαινει απο τις επιτυχιες π εχουμε στην ζωη μας συνηθως..η το πως εχουμε μεγαλωσει...

[Guest17012017]

Έτσι ακριβώς ένιωσα (και ίσως νιώθω ακόμη ) και εγώ, ότι η ζωή είναι για τον πούτσο και σχεδόν τίποτα δεν αξίζει στον κόσμο, κενό ένιωθα..
Έπειτα όμως απο μια πρόσφατη μου επιτυχία για την οποία νιώθω περήφανος βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά (ελπίζω να μην ξανακυλισω)...
Ζήσε όσο το δυνατόν ομορφότερα πετυχαινοντας πράγματα και κάποια θα πεθάνεις και θα γλυτώσεις απο έναν κόσμο που πάει για φούντο... Μετά τον θάνατο είτε υπάρχει κενό άρα ούτε αρνητικά συναισθήματα είτε κάτι καλύτερο οπότε με αυτό εγω παρηγοριεμαι...

[γαλαζιο14]

χααχ εμενα μ ακουγεσαι γλυκουλα παντως ....ακουσε με τωρα μαλλον εχεις κατι π λεγεται κοινωνικη φοβια...εισαι πολυ μικρη ακομα και πρεπει να το αντιμετωπισεις...αυτο πηγαζει απο την χαμηλη αυτοπεποιθηση....δεδν ξερω αν στο παρελθον σ εχει συμβει κατι.....αλλα πο οτι διαβασα λες οτι φταιει η μανα σ....σε μειωνε μικρη μηπως?
σχολη πας η κατι τελοςπαντων να συναστρεφεσαι και με αλλο κοσμο?
με τα αγορια εχεις το ιδιο προβλημα η ειναι μονο στο φιλικο επιπεδο?
παντως πρεπει να δουλεψεις οποσδηποτε με αυτον τον ψυχαναλητη π λες...μην το αφησεις αλλο μικρουλα εισαι αμα ειναι και καλος αυτος θα σ βοηθησει πολυ...παντως η αυτοπεποιθηση ανεβαινει απο τις επιτυχιες π εχουμε στην ζωη μας συνηθως..η το πως εχουμε μεγαλωσει...

Ευχαριστω γενικα , οποιος τυχαινει να με συμπαθει ετσι με λεει ''γλυκουλα'' κι μου φερεται σαν παιδι .
Μαρεσει γενικα.
Με την μητερα μου εχω αρκετο θυμο γιατι με χτυπουσε μικρη η μπορει να ηταν θυμωμενη με τον πατερα μου η για τη δουλεια της ξεσπουσε κι σε εμενα κι την αδερφη μου , υπερποστατευτικη ειναι .
Εχει τυχει να με μειωσει αλλα ελεγε παντα οτι το εκανε για το καλο μου.
Με τα αγορια ντρεπομαι υπερβολικα πολυ , με τον φιλο μου που ειπα ημαστε τελειως φιλικα κι δε τον βλεπω σαν αγορι εννοω τον βλεπω σαν ανθρωπο οχι σαν φυλο.
Αν και εχω κανει κατι σεξουαλικο με αγορι μεθυσμενη ομως οχι σεξουαλικη επαφη , μετα ντρεπομουνα πολυ ομως προσπαθω να το ξεπερασω η να μη το σκεφτομαι.
Γιατι για τη σεξουαλικοτητα μου εχω κομπλεξ που αν ξεπεραστει πιστευω θα ειμαι πολυ καλα, ακομη κι να θελησω σεξουαλικη επαφη το θεωρω ασεμνο , αυτο οι γονεις μου πιστευω μου το εχουνε περασει.

[nick190813]

Ευχαριστω γενικα , οποιος τυχαινει να με συμπαθει ετσι με λεει ''γλυκουλα'' κι μου φερεται σαν παιδι .
Μαρεσει γενικα.
Με την μητερα μου εχω αρκετο θυμο γιατι με χτυπουσε μικρη η μπορει να ηταν θυμωμενη με τον πατερα μου η για τη δουλεια της ξεσπουσε κι σε εμενα κι την αδερφη μου , υπερποστατευτικη ειναι .
Εχει τυχει να με μειωσει αλλα ελεγε παντα οτι το εκανε για το καλο μου.
Με τα αγορια ντρεπομαι υπερβολικα πολυ , με τον φιλο μου που ειπα ημαστε τελειως φιλικα κι δε τον βλεπω σαν αγορι εννοω τον βλεπω σαν ανθρωπο οχι σαν φυλο.
Αν και εχω κανει κατι σεξουαλικο με αγορι μεθυσμενη ομως οχι σεξουαλικη επαφη , μετα ντρεπομουνα πολυ ομως προσπαθω να το ξεπερασω η να μη το σκεφτομαι.
Γιατι για τη σεξουαλικοτητα μου εχω κομπλεξ που αν ξεπεραστει πιστευω θα ειμαι πολυ καλα, ακομη κι να θελησω σεξουαλικη επαφη το θεωρω ασεμνο , αυτο οι γονεις μου πιστευω μου το εχουνε περασει.

den xreiazesai να ντρεπεσαι η σεξουαλικη επαφη ειναι κατι απολυτως φυσιολογικο και κατι π το χρειαζονται ολοι οι ανθρωποι..δεν μπορω να καταλαβω γτ σ περασαν κατι τετοιο οι γονεις σ....?
θα ξεπεραστει η ντροπη σ μολις βρεις ενα αγφορι και προχωρησεις σ αυτο το επιπεδο πιστευω.......
και βεβαια δεν ειναι ασεμνη η σεξουαλικη επαφη ειναι το ποιο φυσιολογικο πραγμα στον κοσμο....
και η αδερφη σ ετσι ειναι η δεν ειναι τοσο ντροπαλη?
τουλαχιστον κατι ειναι και π μιλας στο φορουμ ισως σ βοηθησει...
οταν δλδ εισαι με αγνωστους π πας να γνωρισεις υπαρχει κατι π σ χαλαει?φοβασαι μην πεις καποια βλακεια και σ κοροιδευουνε?μηπως σε ενοχλει η εμφανιση σου?η απλα δεν σ βγαινει να μιλησεις?
το πρωτο πραγμα π πρεπει να κανεις ειναι ν ψαξεις τα αιτια γιατι συμβαινει αυτο και μετα να τα αντιμετωπισεις παντως

[γαλαζιο14]

den xreiazesai να ντρεπεσαι η σεξουαλικη επαφη ειναι κατι απολυτως φυσιολογικο και κατι π το χρειαζονται ολοι οι ανθρωποι..δεν μπορω να καταλαβω γτ σ περασαν κατι τετοιο οι γονεις σ....?
θα ξεπεραστει η ντροπη σ μολις βρεις ενα αγφορι και προχωρησεις σ αυτο το επιπεδο πιστευω.......
και βεβαια δεν ειναι ασεμνη η σεξουαλικη επαφη ειναι το ποιο φυσιολογικο πραγμα στον κοσμο....
και η αδερφη σ ετσι ειναι η δεν ειναι τοσο ντροπαλη?
τουλαχιστον κατι ειναι και π μιλας στο φορουμ ισως σ βοηθησει...
οταν δλδ εισαι με αγνωστους π πας να γνωρισεις υπαρχει κατι π σ χαλαει?φοβασαι μην πεις καποια βλακεια και σ κοροιδευουνε?μηπως σε ενοχλει η εμφανιση σου?η απλα δεν σ βγαινει να μιλησεις?
το πρωτο πραγμα π πρεπει να κανεις ειναι ν ψαξεις τα αιτια γιατι συμβαινει αυτο και μετα να τα αντιμετωπισεις παντως

H αληθεια ειναι οι γονεις μου με ειχανε δει να αυτοικανοποιουμαι οταν ημουνα παιδι αρκετες φορες κι με χτυπησαν κι ειπαν οτι ειναι κακο αυτο που κανω.
Αν βλεπαμε μια ταινια κι ειχε ερωτικη σκηνη μου ελεγαν να παω μεσα κι να μη κοιταω.
Η αν εβλεπα μια ερωτικη σκηνη στη τηλεοραση κι ρωτουσα τι κανουν οι δυο ανθρωποι ο ενας πανω στον αλλον ελεγαν να παω μεσα κι οτι αυτα δεν ειναι για εμενα.
Εχω ξαναγραψει εδω παλιοτερα για το οτι ντρεπομαι για τη σεξουαλικοτητα το 2013 , τωρα εχει υπαρξει βελτιωση , τουλαχιστον τωρα αυτοικανοποιουμαι χωρις μετα να κλαιω.
Κατι αλλο που δε μαρεσει ειναι οτι τα κοριτσια ειναι πιο πιεσμενα για τη σεξουαλικοτητα τους κι ευκολα θεωρουνται π....ς .
Κι μια φορα οταν ημουνα 18-19 ειχα δει ονειρο μου να συνουσιαζομαι με 5 ατομα κι ξυπνησα νοιωθωντας οτι θα ειμαι πολυ π....α για να το ειδα.
Παντως απο την τοσο υπερβολικη ντροπαλοτητα που εχω σε αυτο θα προτιμουσα να ημουνα το αλλο ακρο , τουλαχιστον οσες γυναικες εχουνε πολλους ερωτικους συντροφους η συμμετεχουν σε οργια δε ντρεπονται ουτε πιεζονται τοσο.
Η αδερφη μου δεν ειναι οπως εγω ειναι πιο κοινωνικη κι ανετη κι εχει αγορι.
Αν γνωρισω καποιον τωρα δεν εχω επιθυμια να κανω παρεα ατομα ομως αν κανω συνηθως νοιωθω κατωτερη κι δε ξερω τι να λεω μαζι τους, εχει τυχει να με κοροιδεψουν επειδη κυριως δε πολυ καταλαβαινω ποτε με ειρωνευονται και τα παιρνω ολα στα σοβαρα οσα λενε.
Αλλα το εχω καπως συνηθισει , οχι οτι παντα με κοροιδευουν οι αλλοι για αυτο απλα εχω συνηθισει να μη καταλαβαινω παντα τους αλλους.
Η αληθεια ειναι οτι οντως με ενοχλει η εμφανιση μου , δε μου φταιει το παχος η κατι αλλο ετσι κι αλλιως μαρεσει που εχω παιδικο προσωπο κι ειμαι πολυ λευκη απλα νοιωθω προστυχη κι για αυτο ντυνομαι με μακρια κι φαρδια ρουχα.
Γενικα δε μαρεσει να τραβαω προσοχη , η μαλλον μαρεσει αλλα κι δε μαρεσει ταυτοχρονα.
Σεξουαλικα δε θελω μονο να τραβω προσοχη να με βλεπουν οι αλλοι σεξουαλικα δε θελω.

[Guest17012017]

Εχθρός είναι η κοινωνία που έχει φτιάξει ο άνθρωπος, απο εκεί ξεκινάνε όλα τα προβλήματα , οπότε ή που φτάνεις σε σημείο να θες να αυτοκτονήσεις για να ησυχάσεις ή που αποφασίζεις να πεις "βρε δεν γαμιέστε ολοι" και κοιτάς την ζωή...

[γαλαζιο14]

Έτσι ακριβώς ένιωσα (και ίσως νιώθω ακόμη ) και εγώ, ότι η ζωή είναι για τον πούτσο και σχεδόν τίποτα δεν αξίζει στον κόσμο, κενό ένιωθα..
Έπειτα όμως απο μια πρόσφατη μου επιτυχία για την οποία νιώθω περήφανος βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά (ελπίζω να μην ξανακυλισω)...
Ζήσε όσο το δυνατόν ομορφότερα πετυχαινοντας πράγματα και κάποια θα πεθάνεις και θα γλυτώσεις απο έναν κόσμο που πάει για φούντο... Μετά τον θάνατο είτε υπάρχει κενό άρα ούτε αρνητικά συναισθήματα είτε κάτι καλύτερο οπότε με αυτό εγω παρηγοριεμαι...

Τωρα το ειδα , ελπιζω μετα το θανατο να μην υπαρχει κενο.
Εννοω αν εχεις διαβασει για επιθανατιες εμπειριες , ελπιζω ο θανατος να μοιαζει ετσι .
Εννοω να νοιωθεις τοσο ομορφα κι να βλεπεις φως σε ενα τουνελ.

[γαλαζιο14]

Εχθρός είναι η κοινωνία που έχει φτιάξει ο άνθρωπος, απο εκεί ξεκινάνε όλα τα προβλήματα , οπότε ή που φτάνεις σε σημείο να θες να αυτοκτονήσεις για να ησυχάσεις ή που αποφασίζεις να πεις "βρε δεν γαμιέστε ολοι" και κοιτάς την ζωή...

Εχω καπως καταφερει το 2 κι ειμαι στο κοσμο μου χωρις να βλεπω καν ειδησεις ουτε τιποτα .
Μου λενε οτι μοιαζω αναισθητη αλλα δε πειραζει.