Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό!!!

[serios]

Όλοι μας όσοι αντιμετωπίζουμε μια ψυχολογική πάθηση έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την απόγνωση και την έλλειψη ελπίδας.
Πιστεύαμε ότι δεν γίνεται να βελτιωθούμε ποτέ και ίσως δεν γίνεται να αποκτήσουμε και πάλι την παλιά μας ζωή.

Θυμάστε πράγματα που πιστεύατε πως δεν θα ξανακαταφέρετε και επιτεύχθηκαν μετά από επιμονή και προσπάθεια;; Γράψτε για αυτά!!

Σημείωση: Το θέμα θα μπορούσε να μπει στα Επιτεύγματα που είχα ανοίξει αλλά βρίσκω πιο αισιόδοξο τον τίτλο και κομμάτι της ανάρρωσης όταν ξεφεύγεις από την απόγνωση και επιστρέφεις στην ελπίδα

https://www.youtube.com/watch?v=ICrDYsfjvgY

*Μπορούν να γράψουν την εμπειρία τους και άτομα με άλλη πάθηση αρκεί να γράφουν από τι πάσχουν

[Mara.Z]

Σειριε καλημερα!
εγω παλι απο τη μερια μου θα σας φανω απαισιοδοξη αλλα στην περιπτωση της μανας μου το αδυνατο εμεινε αδυνατο λογω της ψυχωσης. Δεν ειχα μπει ποτε στο ρολο του σωτηρα ή του θυματος αλλα δυστυχως για μενα ειχα μπει στο ρολο να την κανω να καταλαβει ποσο λαθος κανει στα σεναρια που εφτιαχνε το μυαλο της. Μου πηρε χρονια ολοκληρα, μου εβγαλε το λαδι για να καταλαβω τελικα ποσο φθειρομαι ψυχικα και ποσο ματαιος αγωνας ειναι αυτος...
Οταν απο πολυ μικρος εχεις στησει τη ζωη σου σε συγκεκριμενα δεδομενα και ζεις για καποιους συγκεκριμενους στοχους, ξερεις ποσο απιστευτα δυσκολο μετα στα 25 ή στα 30 ειναι να βρεις αλλο νοημα υπαρξης????

[serios]

Σειριε καλημερα!
εγω παλι απο τη μερια μου θα σας φανω απαισιοδοξη αλλα στην περιπτωση της μανας μου το αδυνατο εμεινε αδυνατο λογω της ψυχωσης. Δεν ειχα μπει ποτε στο ρολο του σωτηρα ή του θυματος αλλα δυστυχως για μενα ειχα μπει στο ρολο να την κανω να καταλαβει ποσο λαθος κανει στα σεναρια που εφτιαχνε το μυαλο της. Μου πηρε χρονια ολοκληρα, μου εβγαλε το λαδι για να καταλαβω τελικα ποσο φθειρομαι ψυχικα και ποσο ματαιος αγωνας ειναι αυτος...
Οταν απο πολυ μικρος εχεις στησει τη ζωη σου σε συγκεκριμενα δεδομενα και ζεις για καποιους συγκεκριμενους στοχους, ξερεις ποσο απιστευτα δυσκολο μετα στα 25 ή στα 30 ειναι να βρεις αλλο νοημα υπαρξης????

Το αδύνατο έμεινε αδύνατο ίσως λόγο της έλλειψης θεραπείας. Φυσικά και με θεραπεία ορισμένοι δεν είναι πολύ τυχεροί. Φυσικά αυτό είναι πολύ άδικο και σκληρό.
Ποιοι ήταν οι στόχοι σου και τι σε έκανε να κάνεις μανούβρα τώρα σ'αυτή την ηλικία;; Αν θες απαντάς. Εγώ δεν με θυμάμαι να είχα στόχους. Περισσότερο στον κόσμο μου ήμουν στην εφηβεία και ποτέ δεν είχα τα ηνία της ζωής στα χέρια μου με αποτέλεσμα να μου ξεφεύγει.
Εύχομαι να συνεχίσεις να προχωράς παρά τις όποιες δυσκολίες και οι επιλογές σου να διακρίνονται από μεγαλύτερη σοφία από δω και πέρα.

[Mara.Z]

Η μανα μου εκανε καποια σεναρια για μενα κλπ, ασχημα, και ηθελα παρα πολυ να την κανω να καταλαβει ποσο λαθος κανει, επειδη ενιωθα αδικημενη.
Εβαλα στοχους για να της δειξω οτι δεν ειμαι ολα οσα ελεγε και πιστευε. Υπηρχαν φορες που φαινοταν οτι κατι καταλαβαινε αλλα τελικα η πορεια των πραγματων εδειξε οτι επι της ουσιας τιποτα δεν εγινε...
Απλα εγω σε καποια φαση εφτασα στο σημειο να συνειδητοποιησω οτι ειναι ματαιος αγωνας και μαλιστα της ειπα οτι δεν θα της ξαναμιλησω ποτε, και τι νομιζεις μου ειπε? οκ θα λεω ό,τι λες εσυ....

[serios]

Πραγματικά είναι πολύ ψυχοφθόρο αυτό. Μπορώ να φανταστώ πόσο κουραστικό είναι να ζεις μέσα στην παράνοια. Είναι κ ο λόγος που δεν θέλω να κάνω οικογένεια. Δεν θα ήθελα να είχα παιδιά και να γινόταν κάτι και να ήμουν ανίκανος να τους δώσω αγάπη και στοργή.

[Mara.Z]

Toτε ειχα δυναμεις και ενεργεια, τωρα δεν εχω! τωρα δεν υπηρχε περιπτωση να καθομαι να την ακουω, να μιλαει ασχημα για μενα και μετα να κλαιγεται που ολοι την επιβουλευονται.
Δεν ηταν σχεση αγαπης αλλα εξουσιας. Ποιος θα καταφερει να εξουσιασει ποιον...
Ειναι τρομερα ψυχοφθορο...και με μπερδεψε παρα πολυ!
Ειναι σα να σε γαλουχει σε μια Α συχνοτητα και ο κοσμος, η κοινωνια, η ζωη να λειτουργουν σε αλλη συχνοτητα. Και αντε μετα να βγεις απο τη συχνοτητα που σε εχει συντονισει, να εντοπισεις τη νεα και να συντονιστεις σε αυτην...δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι εννοω...

Οικογενεια ουτε εγω θελω τωρα πια. Παλια το ηθελα παρα πολυ αλλα τωρα πια ξερω οτι το ηθελα λογω συναισθηματικης στερησης και για να ξεφυγω, σαν αντιβαρο σε οσα ειχα ζησει...

[ftatl]

Η μανα μου εκανε καποια σεναρια για μενα κλπ, ασχημα, και ηθελα παρα πολυ να την κανω να καταλαβει ποσο λαθος κανει, επειδη ενιωθα αδικημενη.
Εβαλα στοχους για να της δειξω οτι δεν ειμαι ολα οσα ελεγε και πιστευε. Υπηρχαν φορες που φαινοταν οτι κατι καταλαβαινε αλλα τελικα η πορεια των πραγματων εδειξε οτι επι της ουσιας τιποτα δεν εγινε...
Απλα εγω σε καποια φαση εφτασα στο σημειο να συνειδητοποιησω οτι ειναι ματαιος αγωνας και μαλιστα της ειπα οτι δεν θα της ξαναμιλησω ποτε, και τι νομιζεις μου ειπε? οκ θα λεω ό,τι λες εσυ....

Δεν παίζει να καταλάβαινε ή να θελε να καταλάβει. Και η μανα μου τα ίδια όταν πηγαίνω και τη βλέπω και μου πετάει παρανοϊκές ιδέες κάνω πως δεν ακούω και αλλαζω κουβεντα.

[Mara.Z]

Πραγματικά είναι πολύ ψυχοφθόρο αυτό. Μπορώ να φανταστώ πόσο κουραστικό είναι να ζεις μέσα στην παράνοια.

σκεψου να εισαι πεντε-εξι χρονων, η μαμα σου να λεει ασυναρτησιες και να μην ξερεις τι σου γινεται...ουτε τι θα σου ξημερωσει...
στην αρχη ηταν τρομος. μετα ηταν ψυχοφθορο. και στο τελος οταν πια ωριμαζεις κουραζει !!!
απλα στενοχωριεμαι- και νιωθω τυψεις - γιατι δεν βρεθηκε κανεις να τη βοηθησει, να παει σε ενα γιατρο, να παρει φαρμακα. Γενικα σαν ανθρωπος ηταν εξαιρετικα ικανη, εργατικοτατη, αλλα καπου το μυαλο-η βιδα λασκαρε...

Σειριε να σε ρωτησω.... γενικα η μανα μου παραπονιοταν οτι δεν καταλαβαινε πως της μιλουσαν οι αλλοι. Και το απεδιδε αυτο στο οτι δεν ειχε σπουδασει...
Πως σου φαινεται αυτο?

[Mara.Z]

Δεν παίζει να καταλάβαινε ή να θελε να καταλάβει.

Δεν ηθελε να καταλαβει !!
Της το ειχα πει αυτο...

[serios]

σκεψου να εισαι πεντε-εξι χρονων, η μαμα σου να λεει ασυναρτησιες και να μην ξερεις τι σου γινεται...ουτε τι θα σου ξημερωσει...
στην αρχη ηταν τρομος. μετα ηταν ψυχοφθορο. και στο τελος οταν πια ωριμαζεις κουραζει !!!
απλα στενοχωριεμαι- και νιωθω τυψεις - γιατι δεν βρεθηκε κανεις να τη βοηθησει, να παει σε ενα γιατρο, να παρει φαρμακα. Γενικα σαν ανθρωπος ηταν εξαιρετικα ικανη, εργατικοτατη, αλλα καπου το μυαλο-η βιδα λασκαρε...

Σειριε να σε ρωτησω.... γενικα η μανα μου παραπονιοταν οτι δεν καταλαβαινε πως της μιλουσαν οι αλλοι. Και το απεδιδε αυτο στο οτι δεν ειχε σπουδασει...
Πως σου φαινεται αυτο?

Είναι σύμπτωμα της πάθησης περισσότερο. Ίσως έχει να κάνει γιατί γνωστικές λειτουργίες όπως συγκέντρωση φθίνουν. Έχει να κάνει και με την επεξεργασία των μηνυμάτων. Το φιλτράρισμα. Και εγώ το έχω. Μερικές φορές χάνομαι στις συζητήσεις ειδικά αν υπάρχει θόρυβος. Επίσης η απόκριση της απάντησης σε μια ερώτηση όταν είσαι στην αρχή της ανάρρωσης είναι μεγάλη. Με ρωτούσαν κάτι και αργούσα να απαντήσω. Η οικογένεια νόμιζε ότι βαριέμαι η δεν ξέρω κ γω τι αλλά έχει να κάνει λίγο με την αφηρημάδα και την επεξεργασία των μηνυμάτων.

[ftatl]

σκεψου να εισαι πεντε-εξι χρονων, η μαμα σου να λεει ασυναρτησιες και να μην ξερεις τι σου γινεται...ουτε τι θα σου ξημερωσει...
στην αρχη ηταν τρομος. μετα ηταν ψυχοφθορο. και στο τελος οταν πια ωριμαζεις κουραζει !!!
απλα στενοχωριεμαι- και νιωθω τυψεις - γιατι δεν βρεθηκε κανεις να τη βοηθησει, να παει σε ενα γιατρο, να παρει φαρμακα. Γενικα σαν ανθρωπος ηταν εξαιρετικα ικανη, εργατικοτατη, αλλα καπου το μυαλο-η βιδα λασκαρε...

Σειριε να σε ρωτησω.... γενικα η μανα μου παραπονιοταν οτι δεν καταλαβαινε πως της μιλουσαν οι αλλοι. Και το απεδιδε αυτο στο οτι δεν ειχε σπουδασει...
Πως σου φαινεται αυτο?

Εγω ειχα φτάσει στο σημείο να μου φαίνονται "φυσιολογικα" και να μην μπορώ να πιστεψω οτι είναι άρρωστη.

[Mara.Z]

ωχ... μη μου λες τετοια...
γιατι και εγω εχω προβλημα συγκεντρωσης......και με τετοιο ιστορικο ξερεις πως φοβαμαι μην κλαταρω και εγω???

Αρα αν ειναι συμπτωμα της παθησης, το ειχε παθει απο πολυ παλιοτερα.
Ενω ολοι νομιζαν οτι το επαθε εξαιτιας μου, επειδη πιεστηκε παρα παρα πολυ να με κανει και να με μεγαλωσει... Αλλο βαρος για μενα αυτο, να με κατηγορουν οι συγγενεις της οτι εγω φταιω γιατι δεν την ακουω....

[ftatl]

ωχ... μη μου λες τετοια...
γιατι και εγω εχω προβλημα συγκεντρωσης......και με τετοιο ιστορικο ξερεις πως φοβαμαι μην κλαταρω και εγω???

Αρα αν ειναι συμπτωμα της παθησης, το ειχε παθει απο πολυ παλιοτερα.
Ενω ολοι νομιζαν οτι το επαθε εξαιτιας μου, επειδη πιεστηκε παρα παρα πολυ να με κανει και να με μεγαλωσει... Αλλο βαρος για μενα αυτο, να με κατηγορουν οι συγγενεις της οτι εγω φταιω γιατι δεν την ακουω....

ε οχι και να φταις εσυ επειδη σε γεννησε και σε μεγαλωσε ελεος.. και να πανε να γαμηθουν οι συγγενεις εγω τους εχω κανει περα.

[serios]

Δεν είμαστε χαζοί. Ο δείκτης νοημοσύνης μπορεί να κυμαίνεται από χαμηλός ως πολύ υψηλός πάνω από τον μέσο όρο. Καλύπτει δηλαδή ένα αρκετά μεγάλο εύρος. Ερευνες λένε πως άτομα με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης έχουν υψηλότερο κίνδυνο αν υπάρχει και γενετική προδιάθεση να νοσήσουν. Ο υψηλός δείκτης νοημοσύνης είναι σαν ασφάλεια. Έχω ακούσει και δεν ξέρω αν ισχύει πως οι πιο έξυπνοι δημιουργούν νευρώσεις.
Αυτά μπορεί να είναι και εικασίες. Το ζήτημα είναι ότι δεν κάνει διακρίσεις και ακόμα είναι μυστήριο.
Είχα κάνει ένα τεστ με σχήματα αφηρημένα που δεν ελέγχει τις γνώσεις σου αλλά την αφαιρετική και λογική σκέψη και είχα πιάσει 120 που είναι πάνω από τον μέσο όρο. Εντάξει δεν τα πιστεύω και πολύ αυτά.

Σε μια παλαιότερη σου ερώτηση για το αν αισθανόμαστε ότι χαζέψαμε,εγώ το αισθανόμουν έντονα αυτό. Όταν τρέχουν οι σκέψεις σου και είναι ηλίθιες χωρίς λογική ή επιβραδύνονται νομίζω δεν νιώθεις ο πιο έξυπνος άνθρωπος. Και φυσικά όταν χάνεις σε απλές καθημερινές λειτουργίες νιώθεις τελείως άχρηστος. Αλλά σιγά σιγά αρχίζω και βλέπω σημάδια της ποιότητας του μυαλού μου.

[Mara.Z]

Εγω ειχα φτάσει στο σημείο να μου φαίνονται "φυσιολογικα" και να μην μπορώ να πιστεψω οτι είναι άρρωστη.

αααα και μενα μου φαινονταν νορμαλ........ και εμπαινα στη λογικη της και απαντουσα κανονικα!!
Ftatl μηπως νομιζες και εσυ οτι ειχε πεσει σε νοητικη παγιδα και με την αληθεια θα εστρωνε??