θεραπεία με ηλεκτροσοκ

[Gypsy Cello]

Δεν γράφω καλά ελληνικά...είναι μια θεραπεία to TMS.....

Εννοείς ότι κάνεις ορθογραφικά λάθη; Δεν πειράζει αρκεί να γράφεις ελληνικά γιατί τα greeklish απαγορεύονται από τους όρους του φόρουμ. Σόρρυ για το άσχετο.

[menis_64]

Koritsi83 αν γραψεις πανω δεξια στην αναζητηση την λεξη ''ηλεκτροσοκ'' θα σου βγαλει καποια παρεμφερει με το ECT θεραπεια...για να διαβασεις που θελεις!!! εγω πετυχα ενα ατομο που γραφει πως εκανε RTMS θεραπεια με επιτυχια....!!! Ακριβη μεν θεραπεια αλλα ειχε αποτελεσμα!

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Koritsi83 αν γραψεις πανω δεξια στην αναζητηση την λεξη ''ηλεκτροσοκ'' θα σου βγαλει καποια παρεμφερει με το ECT θεραπεια...για να διαβασεις που θελεις!!! εγω πετυχα ενα ατομο που γραφει πως εκανε RTMS θεραπεια με επιτυχια....!!! Ακριβη μεν θεραπεια αλλα ειχε αποτελεσμα!

RTMS θεραπεία έκανε ο άντρας μου με πολύ καλά αποτελέσματα. Δεν έχει πλήρως θεραπευτεί από την κατάθλιψη αλλά μειώσαμε τα φάρμακα και είδαμε μεγάλη διαφορά.
Είναι όμως πολύ ακριβή θεραπεία, 100-120 ευρώ η συνεδρία και το πρώτο διάστημα γίνεται σχεδόν κάθε μέρα, μετά αραιώνουν τα διαστήματα. Τώρα κάνουμε μία φορά κάθε δύο ή τρεις μήνες, ή όποτε νιώθει κάπως άσχημα.
Μας έχει στοιχίσει μέχρι σήμερα 5.500 ευρώ.

[menis_64]

Μας έχει στοιχίσει μέχρι σήμερα 5.500 ευρώ.

σε ευχαριστουμε για τις πληροφοριες Κασσανδρα...λογικα θα βρηκες να την κανεις καπου Αθηνα, κανω λαθος? Απο οτι φαινεται ειναι θεραπεια που απευθυνειται σε κοσμο ευκαταστατους που εχουν χρηματα να δαπανησουν για την υγεια τους... εμεις με 500Ε μισθο δεν ειμαστε για τετοια...Αλλα βασικα θα πρεπει να κανουμε κανενα συλλαλητηριο διαμαρτηριας, ολοι μαζι, ωστε να βαλουν ενα μηχανημα σε καθε ενα δημοσιο νοσοκομειο και να ειναι η θεραπεια προσιτη σε καθε εναν πολιτη....Αυτην ειναι εμενα η γνωμη μου!

[panagiwtis23]

Παιδιά το κόστος της θεραπείας με ηλεκτροσόκ δεν είναι μεγάλο λόγω του μηχανήματος αλλά λόγω του κόστους αναισθησίας...
Γιατί πλέον τα ηλεκτροσόκ εγώ που διάβαζα σε άλλη κλινική (δε θυμάμαι) γίνονται ύπο ολική αναισθησία...

Οπότε βάλε αναισθησιολόγο, βάλε 1 ώρα πριν προετοιμασία, 2 ώρες μετά να συνέλθεις από την νάρκωση...

Εγώ που έχω πια αλλάξει όλα τα αντικαταθληπτικά πλην ελάχιστων εξαιρέσεων και όλα τα βότανα/συμπληρώματα με ένδειξη κατάθλιψη και με συνολικά πάνω από 14 μήνες ψυχοθεραπεία, πόσα βιβλία αυτοβελτίωσης και ούτε ξέρω τι άλλο έχω δει μικρή βελτίωση...

30-40%...

Οπότε ναι, αν είχα τα χρήματα και γνώριζα καλά τον γιατρο΄θα το έκανα...

Γιατί ως γνωστών ο πνιγμένος από τα μαλιά του πιάνεται...

[Constantly curious]

Σωστος menis ! Ετσι οπως παει ουτε για επιδεσμους δεν εχουν ομως !!!

[panagiwtis23]

Για μένα πάντα θα αποτελεί την τελευταία επιλογή γιατί όντως δεν ξέρουμε τι μακροπρόθεσμες συνέπειες μπορεί να έχει στον εγκέφαλο μας - όχι πως ξέρουμε για τα ssri's.

[black_adder]

Basanistireio??? Kseris posa atoma exei bohthisi .....exei 70-80% epitixeia kai ta xapia exoune 30-40%.....

ναι βασανιστήριο... τι άλλο μπορεί να είναι όταν σου ρίχνουν ρεύμα στον εγκέφαλο;
και ποιοι λένε οτι εχει αυτη την επιτυχια οι κλινικες που τις κάνουν;
και αν τα χάπια εχουν μικρότερη επιτυχία γιατι τότε δεν το γυρνανε όλοι στο ηλεκτροσοκ;
συζητάμε τοσο καιρό οτι ο μηχανισμός λειτουργιας των χαπιών είναι άγνωστος και βρήκαμε τη λύση στο ηλεκτροκ που είναι τόσο επιστημονικό όσο και η λοβοτομή; εδω ακομα και οι υποστηριχτές αυτης της "μεθόδου" δεν μπορουν να επιχειρηματολογησουν για τον τροπο δρασης...
το μόνο που προβάλουν είναι οτι γίνεται με αναισθησία... σοβαρό επιχείρημα για έναν που προκειται να σου ρίξει ρεύμα στον μυαλό σου και να πάρει φράγκα από αυτό...
Γίνεται συζητηση μεχρι σήμερα (που δεν έχει λήξει) ότι η καταθλιψη έχει πολυπαραγοντικά αίτια και όχι αποκλειστικά βιολογικά.(προσωπική μου άποψη είναι ότι ακόμα και τα βιολογικά εξαρτώνται από τα υπόλοιπα)
Για τα υπόλοιπα αίτια τι θα κάνουμε; Για τις αρνητικές σκέψεις; Τα συναισθηματα; θα τα περάσουμε και αυτά από ρεύμα; τα τραύματα της παιδικής ηλικίας, όλα όσα μας κάνουν να αισθανόμαστε έτσι, τις συνθηκες της ζωή μας;
η απάντηση είναι το ηλεκτρικό ρεύμα;
Αν κατι πρεπει να κάνουμε δεν ειναι να κανουμε συλλαλητηρια για να αγοράσουν μηχανηματα τα νοσοκομεια αλλά συλλαλητηρια υπερ της ψυχιατρικής μεταρρυθμισης, της αποασυλοποίησης, της πρωτοβαθμιας φροντίδας, της φροντίδας μέσα στα σχολεία για τέτοια ζητήματα, για την ανεργία κλπ..

Η σκοτεινή ιστορία της Gennie, που έζησε 50 χρόνια σε ψυχιατρείο -Τα 187 ηλεκτροσόκ και τα σοκαριστικά πειράματα

[black_adder]

από την Κίνηση για τα Δικαιώματα των «ψυχασθενών» (1984)

Το ηλεκτροσόκ

(μικρό αφιέρωμα)
Η ιστορία των «θεραπειών»-σοκ στην ψυχιατρική (και παλιότερα στη φρενολογία) χρονολογείται από πολύ παλιά, και η φιλοσοφία που τις διέπει είναι μία: εφόσον δεν καταλαβαίνουμε την ψυχολογία, τη συμπεριφορά ή τις αντιδράσεις του άλλου (ή αν τα καταλαβαίνουμε μεν, διαφωνούμε όμως, ή μας ανησυχούν), ας του προξενήσουμε ένα σοκ (ή κώμα) για να δούμε μήπως αντιδράσει υγιέστερα όταν -και αν- συνέλθει. Μερικές φορές, είναι η αλήθεια, ένας άνθρωπος που επιζεί από ένα τρομερό δυστύχημα ή ένα καταστρεπτικό σεισμό, μπορεί να ξαναβρεί το νόημα της ζωής ή να πάψει να έχει πονοκεφάλους. Είναι γνωστό ότι σε εποχές μεγάλων δεινών (παγκοσμίων πολέμων, π.χ.), υποχωρούν αισθητά τα ελάσσονα βάσανα των λαών, όπως π.χ. τα κρυολογήματα ή το λουμπάγκο. Κανείς δεν έχει πεθάνει από ψύξη σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως.
Θα διαλέγαμε όμως, μ’ αυτό το σκεπτικό, να βομβαρδίσουμε σήμερα μια μεγαλούπολη για να «θεραπεύσουμε» τους κατοίκους της από την κατάθλιψη, πού ως γνωστόν τους μαστίζει; Κι όμως, αυτό γίνεται, σε μικροκλίμακα, στις «θεραπείες»-σοκ, πού μάλιστα στην εποχή μας έχουν περιβληθεί και το κύρος της τεχνολογίας -ηλεκτρικής τε και χειρουργικής. Ό εξηλεκτρισμός και τα σοβιέτ θα γεννούσαν τον κομμουνισμό στη Σοβιετική Ένωση, κατά τον Λένιν. Ό εξηλεκτρισμός και ό φασισμός γέννησαν τα ηλεκτροσόκ στην Ιταλία. Είναι άραγε σύμπτωση πού και ή άλλη τρομακτική παρέμβαση στον άνθρωπο, της λοβοτομής, ξεφύτρωσε κι αυτή την ίδια δεκαετία τού ευρωπαϊκού φασισμού;
Ελπίζουμε, σ’ αυτό το μικρό αφιέρωμα, να δείξουμε πόσο όλα αυτά ανήκουν στον τομέα της πολιτικής -ή έστω της ψυχοπολιτικής- και πόσο λίγο στον τομέα της «επιστήμης».


“Θεραπεία” με ηλεκτροσόκ: ας σταματήσουμε ν’ ανατινάζουμε το μυαλό

του John Friedberg

Ό John Friedberg πήρε το πρώτο πανεπιστημιακό του δίπλωμα από το Yale των ΗΠΑ και το Μ.D. από την Ιατρική σχολή ROCHESTER της Ν.Υ. Όταν κατοικούσε μελετώντας νευρολογία στό Pacific Medical College, ενδιαφέρθηκε για τη χρησιμοποίηση των ηλεκτροσόκ σαν μέσου θεραπείας. Αφού έκανε τη δική του έρευνα για τα σοκ κι αμφισβήτησε τη χρησιμότητα τους στο εκεί κολλέγιο (Ρ.Μ.C.) και σε άλλα ψυχιατρικά Ιδρύματα, τον απέλυσαν.

Από τότε δρα στον επιτυχή αγώνα για να περάσει στην Καλιφόρνια ένας νέος νόμος (o ΑΒ 1032) πού απαγορεύει τη χρησιμοποίηση των ηλεκτροσόκ, κι έχει γράψει το βιβλίο «Ή θεραπεία με ηλεκτροσόκ δεν κάνει καλό στον εγκέφαλο σας» των εκδόσεων Glide(ΗΠΑ). Τώρα διδάσκει στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Όρεγκον. Το άρθρο του που δημοσιεύουμε το πήραμε από το περιοδικό της αγγλικής Κίνησης για τα Δικαιώματα των «Ψυχασθενών» SUΡΡΟRΤ ΡRΟΜΡΤ.
Είναι καιρός να μπει ένα τέλος στη θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Όπως και να την ονομάζουν (υπνοθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία, θεραπεία κλπ.), μ' όποιον ευφημισμό, αυτή η λεγόμενη θεραπεία που εφαρμόζεται σε φοβερά μεγάλη κλίμακα, είναι αποδεδειγμένα χωρίς αποτέλεσμα και καθαρά επικίνδυνη. Προκαλεί καταστροφές στον εγκέφαλο, πού εκδηλώνονται με διάφορες μορφές: σοβαρή και συχνά μόνιμη απώλεια της μνήμης, δυσκολία στη μάθηση και αποπροσανατολισμός στο χώρο και στο χρόνο. Η θεραπεία με ηλεκτροσόκ χαίρει ολικής σχεδόν αποδοχής στον Ιατρικό κόσμο, ακόμα κι απ’ τους ψυχιάτρους που δεν τη χρησιμοποιούν. 0ι ασφαλιστικές εταιρείες δέχονται πιο πρόθυμα να καλύψουν τα έξοδά της απ' ότι τα έξοδα άλλων λιγότερο «τεχνολογικών» θεραπειών.
Παρά την εξάπλωση των ηλεκτροσόκ και τη γενική τους αποδοχή και έγκριση από το ιατρικό επάγγελμα, ακόμα κι’ αυτοί πού κερδίζουν τη ζωή τους απ’ αυτά, ομολογούν πως δεν ξέρουν πως πραγματικά επιδρούν. Κατά τον L. Kalinowski, ηγετικό ζηλωτή τους και αυθεντία στα ηλεκτροσόκ, « Ότι γράφαμε προ εικοσαετίας στο πρώτο μας βιβλίο γι’ αυτές τις θεραπείες ισχύει και σήμερα, ότι δηλαδή θεραπεύουμε εμπειρικά διαταραχές των όποιων η αιτιολογία είναι άγνωστη με εξίσου χαμένες στο μυστήριο μεθόδους».

ΗΛΕΚΤΡΟΔΙΑ : ΒΟΛΤ ΚΑΙ ΑΜΠΕΡ
Βασικά ένας μετασχηματιστής, το μηχάνημα για τα ηλεκτροσόκ, είναι ένα στάνταρ εξάρτημα στα 90% των ψυχιατρικών κλινικών της Αγγλίας. (Σημ. σύνταξης: Στην Ελλάδα το ποσοστό μάλλον ξεπερνάει το 99%.) Επίσης υπάρχει σε φυλακές και σε ιδιωτικά ιατρεία.
Μια τυπική σειρά σοκ αρχίζει από 6 καί φτάνει στα 12 για καταθλιπτικούς ασθενείς κι από 18 στα 25 για σχιζοφρενείς. Στα αμφικροταφικά σοκ τα ηλεκτρόδια τοποθετούνται στους κροτάφους του ασθενούς- στα ετερόπλευρα τοποθετούνται στο εμπρός και στο πίσω μέρος της μιας πλευράς του κρανίου. Το ρεύμα πού διοχετεύεται αρχίζει από τα 70 και φτάνει στα 150 βολτ (με ρεύμα των 500 ΜΑ ως 900 ΜΑ), δηλ. όσο χρειάζεται μία λάμπα 100 βατ. Η διοχέτευση κρατάει κάπου ανάμεσα σε μισό και ένα δευτερόλεπτο. Το αποτέλεσμα; σπασμοί, όπως ακριβώς σε μια επιληπτική κρίση.
Η επιχειρηματολογία για τα ηλεκτροσόκ συνήθως είναι: Ναι, μπορεί που και που να έχουν γίνει καταχρήσεις με τα σοκ στο παρελθόν. Όπως όμως γίνονται τώρα, που δίνονται σωστά, είναι ανώδυνα, ασφαλή και αποτελεσματικά. Είναι εξαιρετικά χρήσιμα στη θεραπεία της ενδογενούς κατάθλιψης. Η απώλεια της μνήμης είναι προσωρινή. Αυτοί πού τα επικρίνουν πάσχουν από άγνοια. Οι πρώην ασθενείς πού παραπονούνται για τ’ αποτελέσματα των σοκ, πάσχουν από «παρανοϊκές ιδέες». Και οι δύο κατηγορίες εμποδίζουν την πρόοδο της μοντέρνας ιατρικής.


ΔΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Καθένας που είναι εξοικειωμένος με την Ιστορία της ιατρικής, θ’ αναγνωρίσει πώς τα σοκ συνεχίζουν μία παράδοση ξυλοδαρμού των χαρακτηριζομένων τρελών με μεθόδους πού αρχίζουν από βασανιστήρια και φτάνουν στη λοβοτομή και την ψυχο*χειρουργική. Αλλά σε αριθμό θυμάτων και έκταση καταστροφών στον εγκέφαλο, τα ηλεκτροσόκ κάνουν τις περισσότερες από τις προηγούμενες μεθόδους να μοιάζουν μηδαμινές.
Οι νευρικές κρίσεις είχαν ταξινομηθεί σαν αρρώστια από τον καιρό του Ιπποκρά*τη. Αλλά το 1781, στο Λονδίνο, ο W. Oliver , έκτακτος ιατρός της Αυτής Βασιλικής Yψηλότητος, έδωσε κατά λάθος μεγάλη δόση καμφοράς σ’ έναν ασθενή, προκαλώντας του κρίση σπασμών και, κατά την άποψη του γιατρού καλυτέρευση. Επανέλαβε τη θεραπεία στον ίδιο ασθενή, πάλι με φανερή καλυτέρευση. Δημοσίευσε την ανακάλυψη του το 1785, και μέσα σε λίγα χρόνια ένας ακόμα λονδρέζος γιατρός υποστήριζε πώς είχε πετύχει «πλήρη θεραπεία» της τρέλας με κάμφορα.

Οι θεραπείες που αλλάζουν το μυαλό δεν κέρδισαν δημοσιότητα παρά μετά το 1930, την εποχή του πολιτικού απολυταρχισμού. Ο Ladislau von Meduna, στην Ουγγαρία, χρησιμοποιεί ένα φάρμακο λεγόμενο Μetrozole, παράγωγο της καμφοράς, για να προκαλέσει «θεραπευτικούς σπασμούς». Στην Αυστρία ο Manfred Sakel εισήγαγε το ινσουλινικό κώμα σαν θεραπεία. Στην Πορτογαλία, ο Egas Moniz πειραματίστηκε με προμετωπιαίες λοβοτομές. Στη Ρώμη ο Ugo Cerletti ανέπτυξε τη θεραπεία με ηλεκτροσόκ.
Οι Γερμανοί βρήκαν μια απλή και τελική λύση για την ψυχασθένεια: Στη δεκαετία τού 1930, 275.000 τρόφιμοι γερμανικών ψυχιατρικών ιδρυμάτων βρήκαν το θάνατο από πείνα, ξύλο, φάρμακα και αέρια (βλ. το βιβλίο «Τhe Killing of Mental Patients» του Peter Breggin). Έτσι δημιουργήθηκε το πρότυπο των μαζικών σφαγών των Εβραίων, των τσιγγάνων και των ομοφυλόφιλων κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τούς Ναζί.)
Οι πιο πολλές απ’ αυτές τις επινοήσεις έχασαν έδαφος καθώς περνούσαν τα χρόνια εξαιτίας διαφόρων καθόλου ευχάριστων και πολύ ενοχλητικών συμπτωμάτων. Οι ασθενείς πού έπαιρναν Μetrozole υπέφεραν από αβάσταχτη αγωνία καθώς περίμεναν την κρίση πού ακολουθούσε κάθε ένεση, η ινσουλίνη απαιτούσε χρόνο πολύ και πολλές νοσοκόμες. Τό Indoklon ή Flurothil, ένα αέριο που προκαλεί σπασμούς, δεν έπιασε ποτέ, γιατί παρόλο πού δεν απειλούσε άμεσα τον εγκέφαλο, ήταν σαν τα περισσότερα δηλητηριώδη αέρια -γέμιζε την ατμόσφαιρα και προς την άλλη κατεύθυνση και προσέβαλλε και τούς παρισταμένους στη θεραπεία γιατρούς και νοσοκόμους.

[black_adder]

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ
Ενώ οι μόδες στη θεραπεία έρχονται και παρέρχονται, το ηλεκτροσόκ από την ανακάλυψη του το 1938, από τον Cerletti, δεν έγινε ποτέ ντεμοντέ. Οι λεπτομέρειες της περίφημης ανακάλυψης, όπως τις αναφέρει o ίδιος o Cerletti , αξίζει να διαβαστούν:
«Πήγα στα σφαγεία να παρακολουθήσω το λεγόμενο ηλεκτρικό σφάξιμο, και είδα πώς έπιαναν τα γουρούνια απ’ τούς κροτάφους με μεγάλες μεταλλικές τσιμπίδες που συνδέονταν με ηλεκτρικό ρεύμα των 125 Βολτ. Μόλις τ' άγγιζαν, έπεφταν αναίσθητα, έμεναν άκαμπτα και μετά λίγα δευτερόλεπτα συγκλονίζονταν από σπασμούς όπως τα σκυλιά στα πειράματά μας. Ακριβώς σ’ αυτό το στάδιο της αναισθησίας (επιληπτικό κώμα), ο σφαγέας μαχαίρωνε και σκότωνε τα ζώα χωρίς δυσκολία. Ώστε δεν ήταν αλήθεια πώς τα σκότωναν με ηλεκτρικό ρεύμα: απλώς χρησιμοποιούσαν το ρεύμα, μι υπόδειξη της Εταιρείας Αποφυγής Σκληρότητας στα Ζώα, ώστε τα γουρούνια να σκοτώνονται ανώδυνα... Έτσι σκέφθηκα πώς θα μπορούσαμε να επιχειρήσουμε να πειραματιστούμε και με ανθρώπους και καθοδήγησα τους βοηθούς μου να είναι σε ετοιμότητα για την επιλογή καταλλήλου υποκειμένου».
Μερικές εβδομάδες αργότερα ό Αστυνομικός Διοικητής της Ρώμης έστειλε στον Cerletti ένα τέτοιο κατάλληλο υποκείμενο, έναν αλήτη που βρέθηκε να χαζεύει στο σταθμό του τρένου της πόλης. «Αυτό το υποκείμενο επελέγη για το πρώτο πείραμα σε άνθρωπο με πρόκληση σπασμών από ηλεκτρικό ρεύμα. Δυο μεγάλα ηλεκτρόδια προσαρμόστηκαν στις μετωποβρεγματικές περιοχές, και αποφάσισα ν’ αρχίσω προσε*κτικά με ρεύμα χαμηλής εντάσεως των 80 βολτ, για περίοδο 0,2 δευτερολέπτων. Μόλις διοχετεύθηκε το ρεύμα, ό ασθενής αντέδρασε μ’ ένα τίναγμα και οι μυς του σώματός του σκλήρυναν, μετά έπεσε πίσω στο κρεβάτι χωρίς να χάσει τις αισθήσεις του. Άρχισε να τραγουδά απότομα όσο πιο δυνατά γινόταν και μετά ησύχασε.
«Φυσικά, όσοι εκτελούσαμε το πείραμα (χωρίς την άδεια του «άρρωστου», σημ. έκδοτη), ήμασταν σε μεγάλη συγκινησιακή ένταση, και αισθανόμασταν ότι είχαμε ήδη διακινδυνέψει αρκετά. «Οπωσδήποτε ήταν ολοφάνερο σε όλους μας ότι είχαμε χρησιμοποιήσει πολύ χαμηλής τάσεως ρεύμα. Προτάθηκε ν’ αφήσουμε τον ασθενή να ησυχάσει λίγο και να επαναλάβουμε το πείραμα την επομένη».
«Ξαφνικά ο ασθενής, που είχε παρακολουθήσει τη συζήτηση, είπε καθαρά και σοβαρά, χωρίς να μασάει τα λόγια του ως συνήθως: “Όχι άλλο. Είναι θανάσιμα φρικτό”. Ομολογώ πώς μια τέτοια ρητή προειδοποίηση, κάτω από τέτοιες συνθήκες, τόσο εμφαντική και κατηγορηματική, από ένα πρόσωπο που η μέχρι τότε αινιγματικά παρεφθαρμένη ομιλία του, το έκανε σχεδόν ακατανόητο, τάραξε την αποφασιστικότητα μου να συνεχίσω το πείραμα. Άλλα ήταν ακριβώς αυτός ο φόβος ότι θα ενέδιδα σε μια τάση προκατάληψης πού μ’ έκανε ν’ αποφασίσω. Τα ηλεκτρόδια προσαρμόστη*καν πάλι και μια εκφόρτιση 110 βολτ διοχετεύθηκε για 0,2 δευτερόλεπτα». Παρόλο που δεν μάς αναφέρει τί απόγινε μ’ εκείνο το πρώτο ιστορικό υποκείμενο, ο Cerletti επινόησε μι αυτοπεποίθηση ακόμη εξωτικότερα πειράματα. Σ’ ένα απ’ αυτά έκανε ενέσεις σε ψυχασθενείς με διατηρημένα κύτταρα εγκεφάλων από γουρούνια πού είχαν υποστεί επανειλημμένα ηλεκτροσόκ.

ΠΙΟ ΑΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΣΠΙΡΙΝΗ!
Απ’ τον καιρό του Cerletti οι ιατρικοί ερευνητές εξακολούθησαν να πειραματίζον*ται μι τα σοκ, και αν τα πειράματα φαίνονται λιγότερο παράξενα, τ’ αποτελέσματα δεν είναι λιγότερο επικίνδυνα.

Ο Leon Epstein, πρώην Διευθυντής του Langley Porter Neuropsychiatric Institute, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, έχει δηλώσει πώς τα ηλεκτροσόκ είναι τώρα «πιο ακίνδυνα απ’ την ασπιρίνη». Αν είναι έτσι, τότε γιατί οι ψυχίατροι πού τα μεταχειρί*ζονται πληρώνουν (στην Αμερική, σημ.) τρεις ή τέσσερις φορές περισ*σότερο για ασφάλεια επικινδύνων πρακτικών από τούς άλλους; "Ίσως γιατί το ποσοστό θανάτου από ηλεκτροσόκ φτάνει περί τον 1 στους 1000 ασθενείς, με το 1/5 αυτών των θανάτων απευθείας οφειλόμενο σε καταστροφή του εγκεφάλου. Το όριο αντοχής του ανθρώπου στους σπασμούς δον έχει αλλάξει. Και ό εγκέφαλος επίσης. Ακόμη είναι φτιαγμένος από ευγενή ιστό. Νευροπαθολογικές μελέτες για τ’ αποτελέσματα των ηλεκτροσόκ πού έγιναν ως επί το πλείστον στη δεκαετία του 1940 δείχνουν σοβαρές βλάβες στον εγκέφαλο. Να μια περιγραφή από μία μελέτη: «Ό ασθενής, ένας άντρας 57 χρόνων, έκανε 13 ηλεκτροσόκ και πέθανε μισή ώρα μετά το τελευταίο.... Στους μετωπικούς και κροταφικούς λοβούς του εγκεφάλου βρέθηκαν διάφορες μικρές περιοχές ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΜΕΝΕΣ, εντελώς άδειες από γαγγλιακά κύτταρα και περιέχουσες αρκετά νεκρά κύτταρα».

Τ’ αποτελέσματα δεν έχουν αλλάξει απ’ τη δεκαετία του ’40. O Karl Pribram , επικεφαλής του Ινστιτούτου Νευροψυχολογίας του Στάνφορντ, είπε πρόσφατα σε μια συνέντευξη: «Θα προτιμούσα μια μικρή λοβοτομή από μια σειρά ηλεκτροσόκ... Συμβαίνει να γνωρίζω πώς εμφανίζεται ό εγκέφαλος μετά από μια σειρά σοκ και δεν είναι πολύ ευχάριστο θέαμα». (Σ.σ. περιλαμβάνουμε αυτό το σχόλιο για να δείξουμε τί ακριβώς είναι τα ηλεκτροσόκ, και όχι γιατί το θεωρούμε σαν επιχείρημα υπέρ των λοβοτομών.) Ενώ οι καταστροφικές συνέπειες των ηλεκτροσόκ μπορεί να μην είναι καταληπτές απ’ τον καθένα, μπορούν όμως να είναι τραγικές.Όταν σπούδαζα ψυχιατρική, φοιτητής ιατρικής, γνώρισα μια ασθενή, σύζυγο κλη*ρικού, μια λεπτολόγο, αξιοπρεπή γυναίκα πού είχε κουραστεί να οργανώνει τη ζωή του άντρα της.
Ο ψυχίατρός της διέταξε θεραπεία με σοκ, και πέτυχε τη συναίνεση του συζύγου, περιγράφοντάς του τα ηλεκτροσόκ σαν μια απλή και αποτελεσματική θεραπεία και μειώνοντας συγχρόνως στο ελάχιστο τους πιθανούς κινδύνους στην περιγραφή του. Χρησιμοποίησαν φάρμακα και κατόρθωσαν να ελέγξουν τούς σπασμούς, εκτός από ένα περίεργο τίναγμα των μεγάλων δακτύλων των ποδιών της. Μου είπαν να τα παρακολουθώ, γιατί καμιά άλλη αντίδραση άλλη από σπασμό δεν μπορούσε να δείξει ότι γινόταν ή κατάλληλη θεραπεία. Αν τα μεγάλα δάκτυλα των ποδιών της δεν πετάγονταν, κάποιος πατούσε το κουμπί και διοχέτευε ρεύμα ξανά.
Μετά 4-5 σοκ, η γυναίκα δεν μ’ αναγνώριζε πια. Δεν αναγνώριζε πια ΤΙΠΟΤΑ. Άρχισε να χρησιμοποιεί μεγάλες δόσεις μακιγιάζ, να φορά φορέματα που’ χε φυλάξει απ’ τη δεκαετία του ’30, και να φλερτάρει με το ανδρικό προσωπικό. Ο ψυχίατρός της συνέχισε τη θεραπεία με τα σοκ μέχρι να τελειώσει η σειρά. Θεώρησε ότι η ασθενής του είχε καλυτερέψει.

ΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΝΗΜΗ
Ενώ συνήθως μετά τη θεραπεία με ηλεκτροσόκ, εμφανίζονται αλλαγές στη συμπεριφορά, απώλεια όρεξης, αμηνόρροια και άλλα συμπτώματα, η πιο σοβαρή παρε*νέργεια είναι η απώλεια της μνήμης.
Το 1950 ο Irving Janis δημοσίευσε μια ολοκληρωμένη μελέτη για την απώλεια της μνήμης σαν αποτέλεσμα των ηλεκτροσόκ. Συγκρίνοντας 19 ασθενείς πού υπέστησαν σοκ με 11 άλλους από το ίδιο νοσοκομείο με την ίδια διάγνωση, ο Janis συμπέρανε: «Όλοι οι ασθενείς που υπέστησαν ηλεκτροσόκ, περίπου 4 βδομάδες μετά το τέλος της θεραπείας, παρουσίαζαν ξεκάθαρα περιπτώσεις αναδρομικής αμνησ ί α ς... Τέτοιες αποτυχίες παρατηρήθηκαν τόσο σπάνια στους 11 ασθενείς της αντί- στοιχης άλλης ομάδας ώστε να θεωρούνται αμελητέες».
Οι συνέπειες σοβαρής απώλειας μνήμης μπορεί νάναι καταστροφικές, ιδιαίτερα αν κάποιος είναι τόσο διαταραγμένος πού να ζητάει ψυχιατρική βοήθεια. Σ’ ένα πρόσφατο άρθρο στο ΝΕW YORKER, ό Berton Roueche ανιστορεί την περίπτωση μιας γυναίκας πού έκανε μια σειρά 8 ηλεκτροσόκ. Ήταν οικονομολόγος σε μια κρατική υπηρεσία, και μετά τη θεραπεία επιχείρησε να επιστρέψει στη δουλειά της: «’Επέ*στρεψα άπ’ το γραφείο στο σπίτι εκείνη την πρώτη μέρα πανικόβλητη. Δεν ήξερα πού ν’ απευθυνθώ, δεν ήξερα τί να κάνω. Ήμουν τρομοκρατημένη... όλες μου οι αγαπημένες γνώσεις, οτιδήποτε είχα μάθει στον κλάδο μου επί 20 και πάνω χρόνια, είχε εξαφανιστεί. Έχασα το σύνολο των γνώσεων πού αποτελούσαν τις επαγγελματικές μου ικανότητες... έπεσα στο κρεβάτι κι έκλαιγα κι έκλαιγα κι έκλαιγα».
Εξαιτίας αυτού του προβλήματος, της απώλειας της μνήμης, το 1958 οι ερευνητές ανέπτυξαν μια παραλλαγή πού λέγεται «ετερόπλευρο ηλεκτροσόκ». Αυτή ή τεχνική υποτίθεται πώς μειώνει την απώλεια της μνήμης επειδή το σοκ δίνεται στο μη λεκτικό ή δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου. ’Αλλ' αυτό το ημισφαίριο ρυθμίζει σχέσεις με το χώρο και μη ευθύγραμμες λειτουργίες της συνείδησης. Όταν αυτές οι λειτουργίες ελεγχθούν μετά τη θεραπεία, παρουσιάζουν τις συνήθεις βλά*βες. Παρόλο πού ή ετερόπλευρη ηλεκτροσπασμοθεραπεία προϋποθέτει υψηλότερη τάση ρεύματος και μεγαλύτερο αριθμό ηλεκτροσόκ, την έχουν καλωσορίσει στο επάγγελμα σαν μεγάλο επίτευγμα, γιατί ό άρρωστος μετά μασάει λιγότερο τα λόγια του κι έτσι ενοχλεί λιγότερο τις νοσοκόμες και τούς συγγενείς

[black_adder]

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΧΕΝΒΑΛΝΤ
Τον παλιό καιρό, ό «κλασικός» τρόπος θεραπείας με σοκ, συχνά προκαλούσε κατάγματα στα κόκαλα εκείνου πού τρανταζόταν από τούς βίαιους σπασμούς. Παρόλο πού χονδρικά 10% από τούς ασθενείς, πού ανήκουν στην εργατική τάξη, υφίστανται και σήμερα τέτοια ατροποποίητη θεραπεία ηλεκτροσόκ (σ.σ. τα ποσοστά αυτά ισχύουν για τις Η.Π.Α.), οι περισσότεροι τώρα παίρνουν υπνωτικά βαρβιτουρικά, όπως το σοντιουμπεντοθάλ, και άλλα φάρμακα πού προκαλούν μυοχάλαση. 'Ενώ μια ηλεκτρική θύελλα μαίνεται ασυγκράτητη στον εγκέφαλο, τα φάρμακα αυτά κρύβουν τις εξωτερικές της εκδηλώσεις, για να μη βλέπουν οι μάρτυρες το φρικτό θέαμα του σώματος πού συσπάται άγρια.
Αυτές οι «βελτιώσεις» είναι σαν τα λουλούδια πού φυτεύτηκαν στο Μπούχενβαλντ. Συγχρόνως δημιουργούν με τη σειρά τους άλλους κινδύνους, εκτός πού δεν είναι πάντα αποτελεσματικά. Αυτό πού παρα*λύει τούς μυς μπορεί να προκαλέσει παρατεταμένη δυσκολία στην αναπνοή και καρδιακή προσβολή. ’Ακόμα, ή παράλυση μπορεί να εντείνει τη φρίκη της εμπειρίας του αρρώστου. "Ένας πρώην άρρωστος μου είπε: «Δεν μπορείς ν’ αναπνεύσεις, δεν μπορείς να κουνηθείς. Και μετά σού βάζουν εκείνα τα δύο πράγματα στους κροτάφους. Ακούς το μηχάνημα να μουρμουρίζει, κι αυτό είναι. Βλέπεις μια αστραπή φωτός, κι αυτό είναι».
Ενώ τα βαρβιτουρικά μαλακώνουν αυτό το ταξίδι με την απώλεια της συνείδησης, αυξάνουν επίσης τις πιθανότητες θανάτου από πνιγμό. Παρόλο πού φέρνουν ύπνο, δεν καταργούν τελείως τις αισθήσεις. Μεταξύ πρώην ασθενών πού τούς πήρα συνεντεύξεις, πολλοί μπορούσαν ν’ ανακαλέσουν μνήμες περιβάλλοντος. Κάποιος ανέφερε: «Ό πόνος σού διαπερνάει εντελώς το κεφάλι. Το μόνο πού καταλαβαίνεις είναι αυτός ό σαν σεισμός πόνος, πού σού διαπερνά το μυαλό σαν ηλεκτρισμένος λοστός». ’Ενώ τα επιχειρήματα για τούς κινδύνους των ηλεκτροσόκ αυξάνονται, συνεχίζουν να εμφανίζονται μελέτες πού υποστηρίζουν τούς ισχυρισμούς για αποτελεσματικότητα.
Ή μεγάλη πλειοψηφία των μελετών πού προσπαθούν να υποστηρίξουν το ηλεκτροσόκ δεν χρησιμοποιούν ομάδα ελέγχου. Απλώς προϋποθέτουν πώς ή ηλεκτροσπασμοθεραπεία είναι αποτελεσματική, και μετά προχωρούν σε λεπτομέρειες και συγκρίνουν διάφορες μεθόδους: στον ένα κρόταφο ή και στους δύο είναι καλύτερα, στάνταρ σοκ ή υπερσύντομο, σοκ με ...φώς ή ηλεκτρικό, ή με φάρμακα πριν, σοκ με ή χωρίς μουσική...

ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Παρ’ όλες αυτές τις μελέτες, ή αποτελεσματικότητα των ηλεκτροσόκ παραμένει αναπόδεικτη, και δεν μπορεί ν’ αποδειχθεί, γιατί ελεγχόμενη μελέτη είναι αδύνατη. Μια και τα καταστροφικά αποτελέσματα των ηλεκτροσόκ είναι τόσο μεγάλα, είναι αδύνατο να διενεργηθεί μια μελέτη διπλής τυφλής μεθόδου στην οποία οι εκτιμητές δεν θα μπορούσαν να ξέρουν ποιοί ασθενείς θάχαν κάνει ηλεκροσπα- σμοθεραπεία. Ό μόνος τρόπος πού θα μπορούσε να δημιουργήσει ανάλογη κατάσταση σύγχυσης, αμνησίας και έλλειψης προσανατολισμού σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων, θάταν να τούς πετάγανε από ψηλά με το κεφάλι κάτω.

Τα περίλαμπρα επιχειρήματα επιτυχίας της ηλεκτροσπασμοθεραπείας ακολούθη- σαν το κυκλικό μοτίβο των περισσοτέρων ψυχοθεραπευτικών μεθόδων της μόδας. Ό ανακαλύψας τη θεραπεία καυχάται πώς έχει τα καλύτερα αποτελέσματα για τις ευρύτερες ενδείξεις. Μια και δεν υπάρχουν μελέτες διπλής τυφλής μεθόδου για την αποτελεσματικότητα της ηλεκτροσπασμοθεραπείας, οι διεκδικήσεις επιτυχίας αντανακλούν τ’ αποτελέσματα της μεθόδου στα μυαλά των ερευνητών μάλλον παρά των ασθενών. Αυτή ή αντιστροφή της πραγματικότητας μπορεί ίσως να εξηγήσει την πρόσφατη εμπειρία ενός βρετανικού «νοσοκομείου» στο όποιο ένα μηχάνημα ηλεκτροσόκ χρησιμοποιούνταν «επιτυχώς» επί δύο χρόνια για «θεραπείες», ώσπου κάποιος ανακάλυψε ότι δεν ήταν καν συνδεδεμένο (!!!).
Πολλοί ψυχίατροι σήμερα συμφωνούν ότι ή θεραπεία με ηλεκτροσόκ πολύ λίγο συντελεί στη θεραπεία της σχιζοφρένειας, επιμένουν όμως οτι βοηθάει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Αυτή ή διάκριση λέει λιγότερα για την αποτελεσματικότητα των ηλεκτροσόκ και περισσότερα για τις ετικέτες «καταθλιπτικός» και «σχιζοφρενής». Ένα άτομο σε κατάθλιψη ζητά συχνά απαντήσεις από άλλους, ενώ ένας «σχιζοφρενής» συχνά δεν ξέρει οτι υπάρχει πρόβλημα... Οι μόνοι ασθενείς πού έχω συναντήσει και ήταν ευγνώμονες για θεραπεία με ηλεκτροσόκ, ήταν αυτοί πού τη ζήτησαν και πίστευαν πώς θα τούς βοηθούσε. Ή μαγεία λειτούργησε. 'Απομάκρυνε το μυαλό τους άπ’ το πρόβλημα. ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΚΙ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ! Παθητικά, εκείνοι πού ψάχνουν στιγμιαία λησμονιά στην αμνησία της ηλεκτροσπασμοθεραπείας, τείνουν να επιστρέφουν για μια καινούρια σειρά.
Αυτό στην πιάτσα λέγεται «υψηλός βαθμός υποτροπής». ’Εγώ το ονομάζω κακή συνήθεια, έναν αυτοκαταστροφικό τρόπο ν’ αντιμετωπίζει κανείς ανθρώπινα προβλήματα. Ένα τελευταίο επιχείρημα υπέρ των ηλεκτροσόκ είναι ότι προλαμβάνει την αυτοκτονία σε σοβαρές καταθλίψεις, κάνοντας τον άνθρωπο να αφήσει το σχέδιό του να σκοτωθεί. Δεν υπάρχουν όμως στατιστικές για να τ’ αποδείξουν. Προσωπικά πιστεύω πώς ή ηλεκτροσπασμοθεραπεία έχει προκαλέσει τουλάχιστον τόσες αυτοκτονίες όσες έχει προλάβει. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι τού ΕΡΝΕΣΤ ΧΕΜΙΝΓΟΥΑΙΗ

ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΤΟΥ ΧΕΜΙΝΓΟΥΑΙΗ
Το Δεκέμβρη τού 1960, έκαναν στον Ε. Χεμινγουαίη ηλεκτροσόκ στην κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα. Τρεις μήνες αργότερα, επέστρεψε γι’ άλλη μια σειρά. Ό φίλος του και βιογράφος του Α.Ε. Hotchner τον περιγράφει εκείνη την εποχή:
«Ό Έρνεστ ήταν ακόμη πιο έξαλλος με τη δεύτερη σειρά σοκ απ’ oτι με την πρώτη, εκφράζοντας ακόμη πικρότερα παράπονα για το πώς ή μνήμη του είχε γίνει σμπαράλια και για το πώς είχε καταστραφεί σαν συγγραφέας». Ό Χότσνερ επαναλαμβάνει τα λόγια τού Χεμινγουαίη: «Δεν έχουν ιδέα, αυτοί οι γιατροί των σοκ, για συγγραφείς, και πράγματα όπως οι τύψεις και ή συντριβή, και τη σχέση πού έχουν αυτά με τούς συγγραφείς. Τί νόημα έχει το να μου καταστρέψουν το κεφάλι και να μου σβήσουν τη μνήμη -πού είναι το κεφάλαιό μου,- και να μ’ αφήσουν χωρίς επάγγελμα; Ήταν μια λαμπρή θεραπεία, αλλά χάσαμε τον ασθενή!» Ένα μήνα μετά τη δεύτερη σειρά σοκ, ό Έρνεστ Χεμινγουαίη αυτοκτόνησε. (Ή θεραπεία με ηλεκτροσόκ υποτίθεται πώς προλαμβάνει την αυτοκτονία.)
Αναπόφευκτα, κάθε συζήτηση με υποστηρικτές των ηλεκτροσόκ καταλήγει σε επιχειρήματα οπως: «Καλά, γιατρέ, τί θα κάνατε εσείς μ’ έναν καταθλιπτικό πού κινδυνεύει ν’ αυτοκτονήσει; Τί θα κάνατε εσείς μ’ έναν δύσκολο σχιζοφρενή; ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΒΑΖΑ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Δεύτερον, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΒΛΑΒΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. Όταν ένας ψυχίατρος λέει: «Μα τί άλλο μπορούμε να κάνουμε;», εννοεί πώς είναι ειλικρινής και απελπισμένος. (Έχω μάθει να μη διερωτώμαι για την ειλικρίνεια των ανθρώπων.) Αλλά οι ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ. Πρέπει να βάλουμε όρια στο πού μπορεί να φθάσει κανείς για να ελέγξει τή συμπεριφορά. Σήμερα αυτοί πού εφαρμόζουν θεραπεία με ηλεκτροσόκ... επεμβαίνουν στον εγκέφαλο του εύπιστου, του δυστυχισμένου, του αδύναμου. Αν οι «ψυχωσικοί» μπορούσαν να κερδίσουν δίκες, αυτοί οι ψυχίατροι πιθανότατα δεν θάχαν δουλειά. Αλλά, όπως έχει πει ό Τόμας Σάζ: «Βάζοντας την ετικέτα ψυχωσικός σε κάποιον είναι σαν να κρεμάμε μια ταμπέ*λα γύρω στο λαιμό του πού λέει «σκουπίδια για πέταμα».
«Έως ότου οι «ασθενείς», άλλοι πολίτες και κυβερνητικοί οργανισμοί κινηθούν για να τούς σταματήσουν, αυτοί οι ψυχίατροι θα εξακολουθήσουν να αφαιρούν από τούς ανθρώπους το μυαλό τους και να προσπαθούν να δικαιολογηθούν εξορκίζοντας αναπόδεικτες «άσθένειες». Πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε πώς ή θεραπεία με ηλεκτροσόκ δεν είναι θεραπεία άλλα μια κρίση, πού την προκαλούν οί ψυχίατροι. Είναι καιρός να γιατρέψουμε αυτή την αρρώστια αφοπλίζοντας τους. Οι ψυχίατροι πρέπει να υποχρεώνονται να πληροφορούν τούς ασθενείς ότι τα ηλεκτροσόκ μπορούν να προκαλέσουν καταστροφές στον εγκέφαλο και σοβαρή απώλεια μνήμης μόνιμης μορφής. Πιστεύω πώς αν υπήρχε ελεύθερη εκλογή και σχετική πληροφόρηση, οι περισσότεροι άνθρωποι θα διάλεγαν τη διατήρηση της μνήμης τους και των νευρώνων τους από τις αναπόδεικτες ωφέλειες της «θεραπείας».
Όπως λέει και ό δρ. Τόμας Σάζ, καθηγητής της ψυχιατρικής:
«Αν με ρωτούσε κάποιος για τα ηλεκτροσόκ, θα τόνιζα ότι οι νευρολόγοι κάνουν ότι είναι δυνατό προσπαθώντας να προλάβουν κρίσεις στους επιληπτικούς, γιατί κάθε φορά πού κάποιος παθαίνει μεγάλη κρίση, ό εγκέφαλος του/της καταστρέφεται μερικά. Παρ’ ολα αυτά, οι ψυχίατροι Ισχυρίζονται πώς το να προκαλέσεις σε κάποιον κρίση είναι μια μορφή θεραπείας».
Στην ερώτηση γιατί το ηλεκτροσόκ χρησιμοποιείται τόσο συχνά, άπαντα ό Αnthony Clare στο βιβλίο του «Ή ψυχιατρική σε διχόνοια». Λέει: «Είναι πιο εύκολο να δώσεις μια σειρά σοκ από το να ανιχνεύσεις τις κοινωνικές και προσωπικές συνθήκες ενός ασθενούς».
(Μετάφραση Η.Φ.Α.)
Τα ηλεκτροσόκ στην Ελλάδα αποτελούν, μαζί με τις τεράστιες δόσεις ψυχοφαρμάκων, στάνταρ πρακτική «θεραπείας» για όσους συμπολίτες μας έχουν την ατυχία να μπουν σε ψυχιατρικές κλινικές (Ιδιωτικές) ή ψυχιατρεία (δημόσια). Συνήθως δεν ζητείται (ούτε γι' αυτό ούτε και για τίποτε άλλο) ή συγκατάθεση του ίδιου του «ψυχασθενούς». Αρκεί ή συγκατάθεση του «κηδεμόνα» του (τού συγγενούς πού ασχολήθηκε με, ή ενέκρινε τον εγκλεισμό). Οι συγγενείς, συχνά πιο ξετρελαμένοι από τούς Ίδιους τούς «ασθενείς», υπακούουν συνήθως τυφλά στα ιατρικά κελεύσματα, από πλήρη άγνοια και σύγχυση.

[menis_64]

black_adder διαβασα το σχολιο σου πριν την παραθεση των πληροφοριων που βρηκες στο ιντερνετ, αλλα να σε διορθωσω πως κατα την γνωμη μου τα συναισθηματα και οι αρνητικες σκεψεις ειναι τοσο εντονα λογο της καταθλιψης...μετα την καταθλιψη δεν θα εχεις κανεναν λογο να σκεφτεσαι αρνητικα, ουτε να εχεις τοσο εντονα συναισθηματα οπως οταν ειχες καταθλιψη...οχι οτι θα γινεις αναισθητη και δεν θα σε αγκιζει τιποτα, αλλα για ποιον λογο να υπαρχουν αυτα εφοσον θα εισαι καλα? καπου η επειχηρηματολογια σου δεν ειναι ακριβεις!!! και ξερεις κατι...μπορει για το ρευμα να μην εχουν υπαρξει ακριβως πληροφοριες για το πως ακριβως λειτουργει στον εγκεφαλο και επιδρα θετικα στην καταθλιψη, οπως το ιδιο ισχυει και για τα αντικαταθλιπτικα φαρμακα... Αλλα αν εχεις βρεθει ποτε στην δυσαρεστη θεση, να σε χτυπησει το ρευμα κατα λαθος, να δεις πως τιναζεσαι και αμεσως ξυπνα...! οποτε στην ουσια το ρευμα στον εγκαφαλο ετσι καπως λειτουργει, μονο που επειδη θα εισαι αναισθητος δεν θα καταλαβεις τιποτα!! Δεν ξερω για ποιον λογο εισαι τοσο αρνητικη σε αυτην την μεθοδο εφοσον κανεις λαμβανει εκουσια τις αποφασεις του...

[koritsi83]

Παιδιά το κόστος της θεραπείας με ηλεκτροσόκ δεν είναι μεγάλο λόγω του μηχανήματος αλλά λόγω του κόστους αναισθησίας...
Γιατί πλέον τα ηλεκτροσόκ εγώ που διάβαζα σε άλλη κλινική (δε θυμάμαι) γίνονται ύπο ολική αναισθησία...

Οπότε βάλε αναισθησιολόγο, βάλε 1 ώρα πριν προετοιμασία, 2 ώρες μετά να συνέλθεις από την νάρκωση...

Εγώ που έχω πια αλλάξει όλα τα αντικαταθληπτικά πλην ελάχιστων εξαιρέσεων και όλα τα βότανα/συμπληρώματα με ένδειξη κατάθλιψη και με συνολικά πάνω από 14 μήνες ψυχοθεραπεία, πόσα βιβλία αυτοβελτίωσης και ούτε ξέρω τι άλλο έχω δει μικρή βελτίωση...

30-40%...

Οπότε ναι, αν είχα τα χρήματα και γνώριζα καλά τον γιατρο΄θα το έκανα...

Γιατί ως γνωστών ο πνιγμένος από τα μαλιά του πιάνεται...

Ama den kseris akrivos ti ginete , mi to les Panagioti. Den kanei 1 wra proetimasia, kai diavase na deis gia posous doulevoune ta xapia ..einai peripou sto 30-40% auto to lene erevnes apo to Harvard. Oso gia ta botana , vitamines, omega3 mporei na bohthane esena alla den einai idia h periptosi gia ollous. Ama exeis ftasei sto telos sou kai thelis na autoktoniseis to telefteo pou meni einai to hlektroshock ..

[koritsi83]

Το ΤMS και το ECT τι είναι; Κορίτσι πρέπει να γράφεις ελληνικά.

Na to apofeugoume lei to greeklish , alla opos eipa den grafw kala ellinika giauto grafw etsi.....signomi

[menis_64]

Ama den kseris akrivos ti ginete , mi to les Panagioti. Den kanei 1 wra proetimasia, kai diavase na deis gia posous doulevoune ta xapia ..einai peripou sto 30-40% auto to lene erevnes apo to Harvard. Oso gia ta botana , vitamines, omega3 mporei na bohthane esena alla den einai idia h periptosi gia ollous. Ama exeis ftasei sto telos sou kai thelis na autoktoniseis to telefteo pou meni einai to hlektroshock ..

το κοστος της καθε συνεδρειας για ηλεκτροσοκ ποσο σε ειπαν εσενα κοριτσι83? Εγω ρωτησα σε ιδιωτικη κλινικη γιατι δεν υπαρχει σε δημοσια και μου ειπαν γυρω στα 100Ε μαζι με τον αναισθησιολογο...Και πρεπει να κανεις 12 συνολικα σε αριθμο, τοσες λεει το ταδε πρωτοκολλο μου αναφερει...!!! Στην αρχη κανεις 6 σε ενα μικρο διαστημα π.χ. 2 βδομαδων και κοιτας αν υπαρχει βελτιωση, αν ναι κανεις αλλες 6 και τελειωνεις, αν οχι δεν υπηρξε βελτιωση τοτε σταματας! Και οντως συμφωνω τα χαπια δεν εχουν βαθμο βελτιωσης ανω του 30-40%...ενω αυτην η θεραπεια βαθμο βελτιωσης 80%