Όταν ήμασταν παιδιά.............

[GiannisNik3]

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ, όταν ήμουν παιδί, έβλεπα και σκεφτόμουν τους κακούς ανθρώπους των ταινιών σαν "τέρατα"!
Και φυσικά, εφόσον δεν είχα και παραστάσεις από το ευρύτερο περιβάλλον, τους σκεφτόμουν έτσι και στην πραγματική ζωή.
Τώρα όμως είναι περίεργο, διαπιστώνω ότι ο τρόπος με τον οποίο έκρινα τον κόσμο ήταν...... αφελής!
Βλέπω τους "κακούς" με περισσότερη συμπάθεια, κάθε άλλο παρά τέρατα.
Στην πραγματικότητα, έχω ταυτιστεί κιόλας με πολλούς από αυτούς! Μιλάω για αυτούς των ταινιών φυσικά..
Ένας από τους fictional κακούς που συμπαθώ είναι και ο Όσβαλντ Κάμπλποτ, από τον Μπάτμαν, ο γνωστός και ως "Πιγκουίνος". Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι σκοτώνει, κατά τα άλλα αν δεν το κανε αυτό θα μου ήταν ακόμα πιο συμπαθής, λαμβάνοντας υπόψιν το προβληματικό background που είχε.. "Οιδιπόδειο σύμπλεγμα" και "bullying" σε μεγάλο βαθμό! Και στον Μπάτμαν του Τιμ Μπάρτον που τον έπαιζε ο ντε Βίτο και στη σειρά "Γκόθαμ" που τον παίζει ο Ρόμπιν Λορντ Τέυλορ.. Φοβερές ερμηνείες!
Στην ζωή δε μπορώ να πω ότι έχω συναντήσει πολλές "αντιηρωικές" μορφές, αν και υποψιάζομαι ότι μπορεί και να' χω, απλά τις έχω προσπεράσει! Μπορεί να φταίει και ο τρόπος που μας έχουν μεγαλώσει, "άσπρο- μαύρο", "καλό- κακό"....
Με εκφράζει πολύ ένα άρθρο που διάβασα, τώρα τελευταία, σχετικό: "Μεγαλώνουμε και γινόμαστε αντιήρωες"!
Ιδού: http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/51264

[psy_spirit]

Το τρομερο ειναι η συνειδητοποιηση οτι εν γενει δεν υπαρχει "κακο" η "καλο" στο κοσμο.
Τα πραγματα ειναι συνθετα, οι ανθρωποι εχουν προσωπικοτητες, ΟΛΟΙ εχουν ενα backstory, μια σειρα γεγονοτων που τους οδηγησε στο να πραξουν με ενα συγκεκριμενο τροπο.
Και γω εχω φτασει στο σημειο να αλλαζει συνεχως η αποψη που σχηματιζω για ανθρωπους, οσο γνωριζω περισσοτερο για εκεινους. Πολλες φορες, πηγη του μισους ειναι η αγνοια και η μη θεληση να ασχοληθεις βαθυτερα με τον αλλον...
Τωρα πια πολυ δυσκολα θα σχηματισω μια οποιαδηποτε γνωμη για τον οποιονδηποτε, περιμενω αρκετα ωστε να γνωρισω τον αλλον.

[Macgyver]

Τον αλλον μπορεις να τον κρινεις απο μια και μονο ερωτηση , ' πως βλεπεις τους αλλους ' ...................οπως γραφω στο θρεντ μου , ολα ειναι καθρεπτης ' , παντα προβαλλουμε την δικη μας προσωπικοτητα στους αλλους , ενας καλοπροαιρετος ανθρωπος , βλεπει καλοσυνη , ενας στριμενος/καπροαιρετος , δεν βλεπει καλοσυνη στους αλλους , αλλα κακια .........
το γραφω μετα βεβαιοτητας .......

[psy_spirit]

Και παλι ομως, ενας "στριμμενος" η "κακοπροαιρετος" ανθρωπος, καπως οδηγηθηκε να γινει ετσι απο τις εμπειριες που ειχε στη ζωη του. Μπορει αν καθοταν να σου αφηγηθει τι ειχε περασει, να σχηματιζες ακομα και συμπαθεια για εκεινον.
Δυσκολο βεβαια, δεν ειμαστε ολοι ψυχολογοι!

[GiannisNik3]

Και παλι ομως, ενας "στριμμενος" η "κακοπροαιρετος" ανθρωπος, καπως οδηγηθηκε να γινει ετσι απο τις εμπειριες που ειχε στη ζωη του. Μπορει αν καθοταν να σου αφηγηθει τι ειχε περασει, να σχηματιζες ακομα και συμπαθεια για εκεινον.
Δυσκολο βεβαια, δεν ειμαστε ολοι ψυχολογοι!

Θα το πάω σε κάτι ακραίο!
Θα μπορούσες π.χ. να καθόσουν και να άκουγες και τον Χίτλερ π.χ.;
Ή δέχεσαι ότι είχε καλό μέσα του;

[psy_spirit]

Δεχομαι οτι μεσα απ τις εμπειριες του σχηματισε μια τετοια αποψη για την ανθρωποτητα. Απο κει και περα, οι βιαιες και απειλητικες συμπεριφορες ειναι κυρωσιμες απο το συνολο, αφου επιρρεαζουν κ τη ζωη αλλων.
Καλα κανεις και πας εκει, ενας δολοφονος για παραδειγμα φυσικα και θα καταδικαστει με καποιου ειδους ποινη, ασχετα με τα ψυχολογικα του.

[GiannisNik3]

Δεχομαι οτι μεσα απ τις εμπειριες του σχηματισε μια τετοια αποψη για την ανθρωποτητα. Απο κει και περα, οι βιαιες και απειλητικες συμπεριφορες ειναι κυρωσιμες απο το συνολο, αφου επιρρεαζουν κ τη ζωη αλλων.
Καλα κανεις και πας εκει, ενας δολοφονος για παραδειγμα φυσικα και θα καταδικαστει με καποιου ειδους ποινη, ασχετα με τα ψυχολογικα του.

Δηλαδή δέχεσαι ότι υπάρχει κάποιου είδους ευθύνη για τις πράξεις κάθε ανθρώπου; Δεν μπορούμε να τον δικαιολογήσουμε π.χ., επειδή κακοποιήθηκε μικρός με τον α ή β τρόπο, ότι γι' αυτό σκότωσε και του αναιρείται κάθε ευθύνη;

[psy_spirit]

Υπαρχει ευθυνη, μα φυσικα, ειδικα προς το κοινωνικο συνολο. Ειναι και η αισθηση της δικαιοσυνης που πρεπει να αποδωσουμε, σε μια μανα που εχασε το παιδι της απ αυτον τον δολοφονο, φερ ειπειν. Δε παυει να υπαχρει ομως και το background του δραστη, αυτο το σημειωνουμε, ολα εχουν μια αρχη.

[Macgyver]

Και παλι ομως, ενας "στριμμενος" η "κακοπροαιρετος" ανθρωπος, καπως οδηγηθηκε να γινει ετσι απο τις εμπειριες που ειχε στη ζωη του. Μπορει αν καθοταν να σου αφηγηθει τι ειχε περασει, να σχηματιζες ακομα και συμπαθεια για εκεινον.
Δυσκολο βεβαια, δεν ειμαστε ολοι ψυχολογοι!

Mα για μενα δεν υπαρχει ' γνησιος κακος ' , ολοι οσοι ειναι ΄κακοι ΄εγιναν ετσι απο δυσαρεστες καταστασεις/εμπειριες στην ζωη τους , αυτο δεν μας ενδιαφερει , δεν συναλλασεσαι μαζι του .........

[Σαλβαδόρ]

Mα για μενα δεν υπαρχει ' γνησιος κακος ' , ολοι οσοι ειναι ΄κακοι ΄εγιναν ετσι απο δυσαρεστες καταστασεις/εμπειριες στην ζωη τους , αυτο δεν μας ενδιαφερει , δεν συναλλασεσαι μαζι του .........

Ο Νιτσε πιστευε οτι δεν υπαρχει καλο και κακο. Μονο δυνατο και αδυνατο. Μονο ο δυνατος μπορει να ειναι καλος.

https://frapress.gr/2014/07/ti-mou-emathe-o-nitse

[elis]

Κι εγώ έτσι πιστεύω η φύση κάνει κουμάντο άρα δυνατό αδύνατο

[Σαλβαδόρ]

Κι εγώ έτσι πιστεύω η φύση κάνει κουμάντο άρα δυνατό αδύνατο

Ναι το βλεπω σε πολλες απαντησεις σου οτι θελεις να περασεις αυτο το μηνυμα.

[elis]

Δε θέλω να περάσω κανένα μύνημα απλά βλέπω την αξία κάποιων κ θέλω να τους ξεμπερδεψω οι γιατροί σασ δε βοηθάνε πολύ κι είναι κρίμα για κάποιους οι υπόλοιποι θέλετε πολύ δουλειά για να επιβιώσετε

[Natalia_sups]

Ο Νιτσε πιστευε οτι δεν υπαρχει καλο και κακο. Μονο δυνατο και αδυνατο. Μονο ο δυνατος μπορει να ειναι καλος.

https://frapress.gr/2014/07/ti-mou-emathe-o-nitse

Ετσι πιστευω κι εγω. Η κακια και ειναι αδυναμια στα ματια μου.

[GiannisNik3]

Το τρομερο ειναι η συνειδητοποιηση οτι εν γενει δεν υπαρχει "κακο" η "καλο" στο κοσμο.
Τα πραγματα ειναι συνθετα, οι ανθρωποι εχουν προσωπικοτητες, ΟΛΟΙ εχουν ενα backstory, μια σειρα γεγονοτων που τους οδηγησε στο να πραξουν με ενα συγκεκριμενο τροπο.
Και γω εχω φτασει στο σημειο να αλλαζει συνεχως η αποψη που σχηματιζω για ανθρωπους, οσο γνωριζω περισσοτερο για εκεινους. Πολλες φορες, πηγη του μισους ειναι η αγνοια και η μη θεληση να ασχοληθεις βαθυτερα με τον αλλον...
Τωρα πια πολυ δυσκολα θα σχηματισω μια οποιαδηποτε γνωμη για τον οποιονδηποτε, περιμενω αρκετα ωστε να γνωρισω τον αλλον.

Έχω δει αρκετά επεισόδια 10ης εντολής- ανατομίας- κόκκινου κύκλου και τολμώ να πω ότι ήταν πολύ επιμορφωτικά!
Έχεις δει το "ένας ήσυχος άνθρωπος", στη 10η, με τον Παπασπηλιόπουλο;