Με αφορμη ενα u2u που ελαβα,ξαναφερνω στο φως το συγκεκριμενο topic και θα θελα να πω πως δεν αναφερομαι τοσο στην απομυθοποιηση των παιδικων μας αναμνησεων,οσο στις αλλαγες που προκαλει η καταθλιψη σε καποιον και τον κανει να τα βλεπει ολα μαυρα και ιδια,επι καθημερινης βασεως..Δεν ξερω αν συμβαινει μονο σε μενα,ομως αν γυρισετε πισω καποια χρονια,εστω και απο τοτε που νιωθατε μια χαρα,οχι απαραιτητα οταν ησασταν παιδια,τοτε θα δειτε πως τα πραγματα φανταζουν σαν ονειρο σε σχεση με τη ζωη σας σημερα..