Results 31 to 45 of 83
Thread: Φυλακή χωρίς κάγκελα!
-
04-11-2016, 10:46 #31
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
Eξαιρετικο το ποστ σου Kutchunie και αληθινο! ετσι ειναι.... θελει πολλη δουλεια με τον εαυτο σου για να τα συνειδητοποιησεις και να προχωρησεις...
Dream bigger.Work harder.Complain less.Look for opportunities.Focus on effort.Be grateful!
- 04-11-2016, 14:49 #32
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
04-11-2016, 16:36 #33
- Join Date
- Oct 2016
- Posts
- 118
04-11-2016, 17:57 #34
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
Με αγαπη πιστευω, να αγαπησουμε το πληγωμενο κακοποιημενο παιδι μεσα μας. Να μη νιωθουμε οτι εμεις το προκαλεσαμε, να μη νιωθουμε οτι μπορουσαμε να το αποφυγουμε...
Δεν ξερω Kutchunie αν στην περιπτωση σου υπηρξε φαση στη ζωη σου που ενιωσες οτι ολες οι ευκαιριες που εδωσες στους γονεις σου εξαντληθηκαν και αυτοι για σενα πεθαναν?
Γιατι για μενα υπηρξε μια φαση που κατι ειχε γινει τελος παντων, η μανα μου με ειχε κανει να πιστευω οτι αν πετυχω κατι θα με δικαιωσει, και οταν αυτο εγινε με απερριψε για χιλιοστη φορα... Και ενιωσα οτι παλευω ματαια να κανω ενα αμυαλο πλασμα να καταλαβει κατι που ποτε δεν προκειται να καταλαβει γιατι δεν θελει. Το γυαλι εσπασε, το ειδωλο αποκαθηλωθηκε...Dream bigger.Work harder.Complain less.Look for opportunities.Focus on effort.Be grateful!
04-11-2016, 18:17 #35
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Μάρα, έκανα μέχρι και αυτοκαταστροφικά πράγματα για να φύγω από το πατρικό σπίτι. Δεν περίμενα επιβεβαίωση γιατί από ένα σημείο και μετά τα πράγματα έγιναν τόσο χυδαία και ωμά που δεν πάλεψα ουτε στιγμή να γίνω το καλό παιδί που θέλαν ή που θεωρούσα πως ηθελαν, αλλά να φυγω για να επιβιώσω. Η αποκαθήλωση δεν επαρκεί. Είναι τόσες οι στρεβλές αντιλήψεις. Σε επηρεάζουν ακόμη και στον τρόπο που επιλέγεις να κουρευτείς ας πουμε. Κι επειτα αλληλεπιδράς. Εχεις μάθει να τυρρανας για να επιτρεψεις ένα χάδι και πάλι να μην το επιτρέπεις κι ολο αυτό να το μεταφράζεις στο μυαλό σου ως εγκατάλειψη γιατί θέλεις να επιβεβαιώσεις τους βασανιστές γονεις, να λες είχετε δίκιο, είμαι το κακο παιδι που χρειαζεται να σοφρωνιστεί, δειξτε μου την αγάπη σας. Πολλές φορές να γίνεσαι βλαπτικός και για εσενα και για τους άλλους.
Η αγάπη είναι μεγάλο πράγμα και πολύ ευεργετικό, είναι η μιση θεραπεία κατά την γνώμη μου. Αλλά χρειάζεσαι πολύ δουλεια να αποδεσμευτείς. Υπάρχουν κατάλοιπες συμπεριφορές οι οποίες λειτουργουν τοσο μηχανικά όσο και η καρδιά σου. Μακάρι να τα καταφέρουμε κάποτε και μακάρι να μην φορτώσουμε τα παιδιά μας με τον σταυρό της κακοποίησης που δεχτηκαμε καποτε οι ίδιοι
04-11-2016, 19:15 #36
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
Επιασες ακριβως τι ηθελα να πω....
εγω παλαιψα μεχρις εσχατων να γινω το ιδανικο καλο παιδι που ηθελε, και οταν θεωρησα οτι επιασα το 10 με τονο, και παλι με απερριψε.....
Καλα για τις στρεβλες αντιληψεις που λες, εγω ενιωθα λες και ημουν ουφο που προσγειωθηκα στον πλανητη γη οταν εμεινα μονη σε αλλη πολη...Εμαθα να ζω απο την αρχη κυριολεκτικα. Ακομα μαθαινω...Dream bigger.Work harder.Complain less.Look for opportunities.Focus on effort.Be grateful!
04-11-2016, 19:27 #37
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Όταν έμεινα μονη, δεν είχα χρόνο να δω τα ψυχολογικά μου για να πω την αλήθεια. Επρεπε να εργαστώ για να μην ξαναγυρίσω πισω κι αυτό μου κοιμηζε το μυαλό και δεν σκεφτόταν. Αργότερα είχα ένα τρελο σκηνικό βίας από πλευράς των γονιών μου και είχα πραγματικά χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου, γιατί ενώ πίστευα πως φευγοντας και επιβιώνοντας αυτόνομα δεν θα ζουσα εφιαλτικά, η ζωή με διέψευσε και βυθίστηκα. Από τότε και για πολύ μεγάλο καιρό δεν ήμουν λειτουργική, μου εχει πάρει πολλά χρόνια να συνέλθω καπως και πάλι υπάρχουν χοντρά κενά. Να είναι καλά ο άντρας μου που με στηρίζει, απλώς δεν ξέρω μέχρι πότε θα αντέχω να προσπαθώ και αυτό με αγχώνει πολύ
04-11-2016, 20:19 #38
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
Υστερα απο ολα οσα περασες, πως καταφερες να ανοιχτεις στην κοινωνια, να βρεις τον αντρα σου, να παντρευτεις? εισαι αξιεπαινη.
Εγω δεν εχω υποστει σεξουαλ κακοποιηση παρα μονο σωματικη, λεκτικη και φυσικα συναισθηματικη. Και παλι δυσκολευομαι...Dream bigger.Work harder.Complain less.Look for opportunities.Focus on effort.Be grateful!
04-11-2016, 20:32 #39
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Βασικά το ότι ηθελα να φύγω από το οικογενειακό περιβάλλον με ωθησε. Δεν σκεφτόμουν. Ημουν σε κατάσταση παγώματος ας πουμε. Μπορεί να υπήρχε ψυχολογικο θεμα αλλά ημουν απολύτως λειτουργική. Μετά την τελευταια κακοποίηση εγινε το μεγάλο μπαμ και ημουν μεγάλη κοπέλα, 1ο ετος στη σχολή μου.
Ο αντρας μου με βοήθησε πάρα πολύ. Αν δεν ηταν αυτός δεν θα είχα πετύχει πολλά πράγματα γιατί μπορεί θεωρητικά να μαθαινα τν διαφορά αγαπης ικανοποίησης κτλ αλλά αν δεν μου τα εδειχνε πρακτικά δεν θα μπορούσα να κάνω και πολλά ούτε να νοιώσω, άσε που η αλήθεια είναι πως αρχικά πιστευα πως το πρόβλημα μου ήταν η κατάθλιψη, αλλα η κατάθλιψη ηταν σύμπτωμα της κακοποίησης
04-11-2016, 21:20 #40
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
Αυτο ακριβως, παγωνεις, γινεσαι παγοβουνο...
πως γνωριστηκατε? και πως καταφερε να δει πισω απο το παγωμενο προσωπειο σου? και κατι αλλο, του τα ειπες? και αν ναι, δεν φοβηθηκε?Dream bigger.Work harder.Complain less.Look for opportunities.Focus on effort.Be grateful!
04-11-2016, 22:47 #41
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Τυχαία γνωριστήκαμε. Κάναμε παρέα στην αρχή αρκετό καιρό. Αρχισε να προκύπτει έρωτας και δέσιμο συναισθηματικό. Εγώ δεν μπορούσα να αποδεχτώ το γεγονός πως μπορεί καποιος ανθρωπος να μου φερεται τρυφερά και να με αγαπάει. Δεν εβρισκα καμια λογική αιτία. Πιστευα πως με κοροϊδεύει για να εκμεταλλευτεί το οτιδήποτε. Τον εγκατέλειψα και εξαφανίστηκα εντελώς απότομα. Το ένα βράδυ να μιλάμε στο τηλ και να του λέω πως τον περιμενω και την επόμενη μέρα άφαντη να μην ξέρει κανεις που βρίσκομαι ή αν ζω. Η τάση φυγής που ανέφερα πιο πάνω. Ένα χρόνο δεν ειχα στοιχεία για το πως είναι, τον σκεπτόμουν εκλαιγα κάθε μέρα γιατί από την μια είχα ενοχές από την άλλη ελεγα ετσι επρεπε να κανω γιατί δεν είναι δυνατον να με αγαπάει μετα σκεπτομουν ότι δεν είμαι καλη αρκετα γι αυτόν. Τελικά με βρήκε. Εψαξε και με βρήκε. Βρεθήκαμε, μου έσυρε τα εξ'αμαξης που τον εκανα να στεναχωριεται και να κλαιει ολο αυτό το διάστημα. Του είπα πως ενοιωθα και ιατί αποφασισα να φυγω αλλα του εξηγησα πως δεν περασε μερα να μην τον σκεφτώ, ηταν αλήθεια. Και απλώς μου εδωσε κίνητρα. Του εξηγησα τα πάντα για το πως ενοιωθα και καταλαβε. Το μονο που είπε είναι να μην αφηνω να λειτουργουν οι γονεις μου μεσω της συμπεριφοράς μου, να κάνω αυτό που θέλω εγω, εκείνος με αγαπά και περιμένει να τον διεκδικήσω αν με ενδιαφέρει δειχνοντας του αγάπη και με σεβασμό προς την αγάπη που μου δίνει εκείνος. Από τότε πάντα με βοηθά, σε όλα. Πολλές φορές επέστρεψε η αναγκη να τον εξαπατήσω να τον πονέσω να τον πληγώσω για να νοιώσω κακοποιημένη, αλλά αναπτύχθηκε ενας κωδικας επικοινωνίας και το χω ξεπερασει. Με βοηθα πολύ στο να γινομαι καλύτερη και να σταματώ αυτές τις ανάγκες πριν δημιουργηθουν. Η αλήθεια είναι πως δε φοβήθηκε. Με θαυμαζε νομίζω για κάποιο λόγο, με αγάπησε και δε φοβήθηκε, ούτε και τώρα φοβάται που έχουμε κάνει παιδιά. Εγώ του έλεγα πως θα είναι δυσκολο, πως δεν είμαι ικανή να μεγαλώσω παιδια και πως θα τα κάνω προβληματικα κτλ και μου έλεγε πως αν τα μωρα μας εμοιαζαν σε μενα θα ηταν χαρούμενος και πολύ τυχερός και το ιδιο κι εκεινα.
04-11-2016, 23:28 #42
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
περιμενε, δεν καταλαβα! ενιωθες την αναγκη να πληγωσεις τον αλλο για να νοιωσεις εσυ κακοποιημενη? αφου εσυ θα τον ισοπεδωνες, εσυ θα ειχες το πανω χερι, εσυ θα ησουν ο εξουσιαστης που εχει τη δυναμη να πληγωσει, και οχι το αδυναμο παιδακι που σκυβει το σβερκο και τρωει το ξυλο.............. μηπως εννοεις οτι θα φεροσουν εκδικητικα για την κακοποιηση σου??
εγω παλι δεν ξερω αν εχω νιωσει ποτε τετοια αναγκη....... θα κατσω να το σκεφτω, πρεπει να το σκεφτω, δεν μπορω να δωσω απαντηση τωρα....
αυτο που ξερω ειναι οτι παντα ημουν εξαιρετικα φιλοτιμη σε ό,τι εκανα, σε σημειο αυτοθυσιας. Και ολο αυτο με καταντησε τελειομανη, ενω αυτο που επιθυμουσα διακαως ηταν η αναγνωριση και η αποδοχη απο τη μανα, την οποια δικαιωση δεν την ειχα ποτε.
Αλλα να νιωσω την αναγκη να πληγωσω τον αλλο? δε νομιζω....ειναι σα να επαναλμβανεις τον κυκλο....Dream bigger.Work harder.Complain less.Look for opportunities.Focus on effort.Be grateful!
05-11-2016, 00:18 #43
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Όχι. Εννοώ πως είχα την ανάγκη να κερδίζω αγάπη μέσω της απόρριψης και της εγκατάλειψης. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι κακοποιητικός. Για να γίνει ελάχιστα στα δικά μου ματια κακοποιητικός πρέπει να τον φέρεις στα άκρα και για να τον φέρεις στα άκρα πρέπει να τον πονέσεις με κάποιο τρόπο. Είναι άρρωστο. Το ξέρω. Όταν μου έδινε τα πάντα ενοιωθα τρο΄μερή ανασφάλεια και άρχιζα να νοιωθω τασεις φυγής. Του ελεγα διάφορα ψέμματα και κανονιζα να του σερβίρω την αληθεια πλαγίως. Γινοταν τουρκος, μαλώναμε απίστευτα και μετά τα βρίσκαμε και ενοιωθα το μεταξυ μας δέσιμο πιο δυνατό. Στην ουσία δεν ίσχυε κάτι τέτοιο, η αισθηση της ενδυνάμωσης του δεσίματος ήταν η ανακούφιση από πλευράς του συντρόφου μου για το ότι ηρέμησα. Απλώς το αντιληφθηκαμε νωρίς. Και όποτε με επιανε η χαζομάρα αυτή καναμε ομμοιοπαθητική... Ο λόγος που έφυγα την πρώτη φορά ήταν ακριβώς αυτός. Να νοιώσω κακοποιημένη ή θύμα, γιατί μονο εκει έμαθα να ζω. Αυτό έμαθα να κάνω, να ονομάζω την θυματοποίηση και τον πόνο αγαπη και ασφάλεια. Να είμαι ησυχη συνειδησιακά πως αφού πέρασα τοσο δυσκολα αξίζει να με αγαπά, αντι δηλαδή να αγαπω τον εαυτό μου και να λέω μου αξιζει να με αγαπουν, εκλάμβανα την αγάπη ως ανταμοιβή για τον πόνο.
Σε ένα πρώτο επίπεδο δεν αντιλαμβανόμουν πως ήταν έτσι. Το να είσαι εξαιρετικά φιλότιμη σε σημείο αυτοθυσίας, δεν απέχει και πολύ από την θυματοποίηση. Δεν έκανα τρελα πράγματα στον αντρα μου. Δεν τον κεράτωνα ας πουμε ουτε του εκλεβα τα λεφτα από την τσέπη. Πάντα προσπαθούσα πολύ κι εγώ χωρίς να κραταω κάτι για τον εαυτό μου. Αυτή την αυτοθυσία/ υπερπροσπάθεια ήθελα να την πληρωθώ και πάντα ενοιωθα αδικημένη σε σχέση με την απολαβή. Θυματοποίηση καθαρή.
Πιο πάνω ερχεται αυτό το να θες να εξωθείς τον άλλο. Δεν γίνεται συνειδητά, εχω συνειδητοποιήσει την συμπεριφορά μετά από πολύ δουλεια με τον εαυτό μου. Όταν δεθείς με έναν άνθρωπο σε απόλυτο βαθμό και συνειδητοποιησεις πως είναι να υπάρχουν συναισθήματα που αρνούνται την ανταλλακτική σχέση και αρκούνται στον εαυτό τους, θα καταλάβεις τι εννοω. Μην θαρρείς πως ένα βιβλίο της Μίλλερ αλλάζει και πολύ την κατάσταση. 5 χρόνια ψυχοθεραπεία κάνω και έχουμε ακόμα. Και φυσικά επαναλαμβάνεις τον κυκλο. Η κακοποίηση δεν είναι μόνο χαστουκια ή βρίσιμο. Είναι νοοτροπία και εκφαίνεται ακόμα και από τον τρόπο που επιλέγει να κουρευτεί κάποιος. Η παγίωση τοξικών συμπεριφορών είναι δεδομένη και το να εκλογικεύσεις και να πεις δεν εφταιγα για την κακοποιηση μου και είμαι καλο παιδί, μου αξιζουν ομορφα πράγματα και λάθος ηταν οι γονεις, δεν ξορκίζει αυτόματα και όλα τα κακώς κείμενα της συμπεριφοράς ενός κακοποιημένου ανθρώπου.
05-11-2016, 00:35 #44
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
Οταν λες φαινεται ακομη και απο το κουρεμα η νοοτροπια της κακοποιησης??? τι εννοεις?
Dream bigger.Work harder.Complain less.Look for opportunities.Focus on effort.Be grateful!
05-11-2016, 00:54 #45
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Απλως διάβαζατις προάλλες πως τ παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε παριβάλλον κακοποίησης, είναι πιο εκεντρικά όσον αφορά την εμφάνιση και ειδικά το κούρεμα όταν είναι έφηβοι ή όταν ενηλικιωθουν. Γι αυτό μερικά παιδιά μοιάζουν αγγελούδια, λόγω φόβου ή καθωσπρεπισμού στο σπίτι και μετά γίνονται οργισμένοι νέοι. Απλώς θέλω να πω ότι η κακοποίηση όπως την βιωσα με όρισε.
Similar Threads
-
έγκυος και αυτός φυλακή..
By Gogo1989 in forum Σχέσεις και ΕπικοινωνίαReplies: 5Last Post: 13-03-2015, 19:24 -
μια ζωη χωρις αγαπη
By walkerman in forum Άλλες Διαταραχές ΠροσωπικότηταςReplies: 10Last Post: 03-03-2014, 20:54 -
χωρις σχεση,χωρις φιλους...
By redrose in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 28Last Post: 10-03-2012, 20:51 -
Νιώθω πως απειλούμαι από άλλες και από το θυμό μου θα πάω φυλακή!
By donald_girl in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 25Last Post: 04-01-2010, 10:57
Επίπονη και Επίμονη Κοινωνικη Φοβία: Η Ζωή μου σε Αδιέξοδο
26-04-2024, 15:53 in Κοινωνικό Άγχος-Φοβία