Κακοποίηση σε σχέση

[zorzet]

Γεια σας..είμαι 29 χρονών. Στα 17,5 εκανα την πρώτη μου σχέση. Ημασταν μαζί 2,5 χρόνια.Ολα ήταν καλά τους πρώτους 2μήνες ..μετά άρχισε να γίνετε ζηλιάρης,κτητικός,κ μαλώναμε συνέχεια.Σιγά σιγά γινόταν ακόμα χειρότερος...ζήλευε τον μπαμπά μου,με εκοψε απο όλες τις φιλες μου,άρχισε κάποιες φορές να με παρακολουθεί,και γενικάνα ελένχει τι θα πω κ τι θα κάνω...έγινε ανυπόφορο.Το χειρότερο κομμάτι άρχισε μετά τον πρώτο χρόνο.αρχισε να με πιέζει κ στο sex..Ηθελε καθε μέρα οποτε ήθελε κ ότι ηθελε χωρίς να εχει σημασια αν εγώ θέλω..οκ το δεχόμουν γιατί με έπεισε οτι εγώ εχω θέμα που δεν θελω και οτι ειμαι ξενέρωτη.Αρχισα να το πιστεύω οτι εχο πρόβλιμα που δεν μου άρεσε.Νόμιζα οτι δέν ήμουν φισιολογική.Οσο περνουσε ο καιρος χειροτέρευε.Γινόταν ακομα πιο οπότομος μαζί μου.Ζητούσε περίεργα πράγματα που του ελεγα οτι δεν θελω αλλα με αγνοούσε.πονούσα αφόρητα κ αύτος γελούσε κ χαιρόταν για τα προσόντα του.το μόνο που τον αταματούσε ήταν όταν ημουν αδιάθετη κ το χρησιμοποιούσα να γλιτώσω καμιά μερα ακόμα αλλα στο τέλος ουτε με αυτο δεν κρατιοταν.Εκλεγα κ όταν με έβλεπε μου ελεγε <<Σιγα τι σου έκανα και κλαίς?>>.Καποια στιγμή σταμάτισα να αντιδραώ. παραδόθηκα εντελώς.Δεν ενιώθα πονο πια...δεν είχε σήμασια τιποτα.Απλα πήγαινα σπίτι του τελείωνε κ έφευγα .τους τελευταίους μήνες τους θυμάμαι ελάχιστα.κ εχω ξεχάσει πολλά κομματια..Ενιωθα μόνη κ φοβόμουν οτι δεν θα μπορέσω να φύγω ποτε ,και η που θα ζήσω ολη την ζωή μου με αυτόν η θα αυτοκτονίσω.Δεν μπορουσα να δώ αλλη λύση.Εκανα μια αποτυχημένη απόπειρα που μόνο μετά απο καποια χρονια το είπα σε καποιον. ΕΥΤΥΧΩΣ που ειδε η αδερφή μου το ημερολόγιο μου και τρόμαξε και με έπεισε να πάω σε ψυχολογο και κατάφερα να χώρισω .Καταφερα με την βοηθεια τις ψυχολογου μου να κανω μια σχεση μετα απο 3 χρονια οπου ειμαι ακομα μαζι του.Του χροσταω παρα πολλα ...ειναι πολύ υπομονετικός.το θέμα μου ειναι οτι ακομα και τώρα δεν μπορώ να το ξεπεράσω.Εχει εναν χρονο που χρειάστικα και φαρμακευτικη αγωγη λογο καταθλιψης..Νομίζω δεν θα τελειώσει ποτε το μαρτηριο μου.Δυσκολευομαι ακόμα και με τα χάπια.Εχω φοβίες με τουσ αντρες ...ακομα και με τον φιλο μου που κσερο οτι δεν θα μου κάνει κακο ποτέ αλλα δεν θέλω να με αγκαλιαζει οταν σκεύτομαι τον αλλον....εχω εφιαλτες...ερχονται ξανά και ξανά εικόνες απο τότε..κάνω εμετους και φοβαμαι πολυ γιατι ήδη εχω γαστροισοφαγικη παλινδρόμιση.Ακομα καμιά φορα σκεύτομαι οτι μπορεί να τα φανταστικα όλα η οτι εχω μεγαλοποιησει στο μυαλό μου το θέμα και θα έπρεπε να το εχω ξεχάσει.Νιώθω πάρα πολυ ασχημα γιαυτό.Εχουν περάσει τόσα χρόνια κ εγώ εκει σκαλομένη.Νομίζω οτι παραείμαι ευαισθητη.Ειναι φυσιολογικλο που αργώ τόσο?

[garida]

ναι. καποιοι δεν συνερχονται ποτε απο τραυματα. αλλα πρεπει να μαθεις να τα δεχεσαι και να πεις οκ..δεν εφταιγα εγω, γινανε, αλλα τελειωσανε. τελειωσε, εφυγε. ειναι φυσικο τοσα χρονια μετα να το σκεφτεσαι που και που. απλα πρεπει το που και που να γινει μια στις τοσες καποτε ειμαι μεγαλυτερη σου λιγακι..μη φανταστεις...:P και εχω παλινδρομηση απτα 18. μην αγχωνεσαι για τη παλινδρομηση. κοιτα να μιλησεις, να τα πεις, να τα βγαλεις απο μεσα σου, ωστε να μπορεσεις να τα αφησεις στο παρελθον. γιατι εκει ανηκουν πια.

[Jane Lovegood]

Κοίτα σίγουρα αυτά που έχεις περάσει δεν ξεχνιούνται εύκολα, Οπότε Είναι φυσιολογικό να βασανίζεσαι ακόμα από αυτά. Ωστόσο, πρέπει να προσπαθήσεις να τα ξεχάσεις σιγά-σιγά Και σίγουρα ο φίλος σου μπορεί να σε βοηθήσει πολύ σε αυτό από ότι κατάλαβα. Βέβαια θα μου πεις αυτό εύκολα λέγεται και δύσκολα γίνεται, αλλά όταν έχεις κάποιον να σε στηρίζει και να σε καταλαβαίνει όλα γίνονται πιο εύκολα.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

[zorzet]

Σας ευχαριστώ πολύ που απάντήσατε.. Ναι ο φιλος μου κανει οτι καλήτερο μπορει..νιώθω ασχιμα που τον ταλαιπορώ χωρίς να φταίει.προσπάθησα πολυ να το ξεχάσω ενα διάστιμα ειχα πει στον εαυτο μου οτι δεν μου επιτρέπω να πεσω ψιχολογικα πάνω απο μία μερα...την δεύτερη επρεπε να κανώ οτιδίποτε για να γελασω .Τα καταφερνα αλλα μετά απο 2-3 χρονια σταμάτησα να χαίρομαι το οτιδηποτε.νιώθω κουρασμενη ...δεν εχω άλλες αντοχες να προσπαθησω ..κουραστικα να παλευω.Μαλλον θα πρεπει να μάθω να ζω ετσι...σε ενα ξένο σώμα...ξένο κ σαποιο .Αντέχετε όμως αυτο? Συνηθίζετε ?

[Jane Lovegood]

Ίσως σε μερικά χρόνια να ελαφρύνει το φορτίο σου και να μην νιώθεις πια την αίσθηση ότι ζεις σε ένα ξένο σώμα. Μέχρι τότε μάλλον όπως είπες θα πρέπει να το συνηθίσεις και να προσπαθείς να περνάς όσο πιο ευχάριστα μπορείς. σίγουρα θα γίνει πιο εύκολο να το ξεχάσεις Άμα βρεις τρόπους να αποσπάσει το μυαλό σου από αυτό.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

[zorzet]

Ελπίζω να τα καταφέρω γιατί δεν ξέρω ποσο θα αντέξω ετσι και στεναχωριέμαι για τους δικούς μου.

[Jane Lovegood]

Αλλά τουλάχιστον έχεις και τη δική τουσ στήριξη έτσι?

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

[zorzet]

Τώρα πια ναι. Μίλησε η ψυχολογοσ μου στην μητερα μου πρίν ενα χρονο που χρειάστικα χαπια και τις είπε οτι την χρείαζομαι .μετα της μιλισα κ εγω κ τις ειπα οσο πιο πολλα μπορουσα γιατι δεν τις τα είχα πει .Μετα μίλησα σε όλους τους κοντινούς μου , άλλωστε δεν κρύβονταν η διαφορά μου.δεν ειχα κ πολύ επαφή με το περιβάλον.Και όλοι με νοιάζονται αλλα νομιζω οτι κανεις δεν μπορει να καταλάβει τι νιώθω ...αλλα λογικο ειναι ,αν δέν περασεισ κατι πώς να το καταλαβείς?κάνουν οτι μπορουν...μου λενε παει περασε ...πέρασαν τοσα χρόνια ξέχνατο..ειμαι αχαριστη ,ολα ειναι καλα ποια στην ζωη μου κ εγω δεν την αντεχω.

[Jane Lovegood]

Πάντως είναι πολύ καλό που γενικά έχεις τόσο πολύ στήριξη. Βέβαια οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν μία κατάσταση αν δεν την έχουν ζήσει, αλλά τουλάχιστον έχεις συμπαράσταση. Όμως από τη στιγμή που αναγνωρίζεις και εκτιμάς την προσπάθεια των άλλων και τη συμπαράστασή που σου προσφέρουν, δεν θεωρείται αχαριστία. Απλώς θέλεις το χρόνο σου να ξεπεράσεις κάποια πράγματα.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

[nikos2]

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

[zorzet]

ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και της συμβουλές σου .Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για κάποια πράγματα ακόμα και στην ψυχολογο μου.

[Jane Lovegood]

.....

Εγώ πιστεύω πάλι πως ποτέ δεν μπορεί να φταίει Μόνο ο ένας, πάντα έχουν και οι δύο κάποιο μερίδιο ευθύνης. Σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σε οποιαδήποτε άλλη, και οι δύο φταίξανε. Ο μεν γιατί της φερόταν έτσι, και η δε Γιατί δεν έκανε κάτι να το σταματήσει αυτό πριν εξελιχθεί τόσο.,

[Jane Lovegood]

ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και της συμβουλές σου .Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για κάποια πράγματα ακόμα και στην ψυχολογο μου.

Έχεις σκεφτεί να αλλάξεις ψυχολόγο? Μπορεί η συγκεκριμένη να μην είναι το είδος του ανθρώπου που σε εμπνέει για να του εξομολογηθείς πράγματα και να σε βοηθήσει.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

[zorzet]

nikos2 Πάλευω πολύ με αυτο..Φαντασου οτι ειχα φτάσει στο σημειο να αυτοτραυματιζομαι γιατι ενιωθα οτι εγω φταιω που τον προκαλω και οτι δεν περναει καλα γιατι εγω είμαι ανηκανη να τον κανω να περασει καλα.τα τελευταια χρονια σκευτομαι ακομα κ οτι μπορει να ειναι ολα τις φαντασίασ μου και να εχω εγω θεμα μου νιωθω ετσι.Τελευταια αρχισε να μου φευγει αυτην η ιδεα ...η ψυχολογοσ μου ειπε πολεσ φορες οτι θα μου το ελεγε .

[Jane Lovegood]

Και πολύ καλά Σου είπε! Και εγώ δεν νομίζω να είχε κανέναν απολύτως ενδοιασμό να στο πει Άμα ήταν έτσι.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App