Πρόβλημα μνήμης

[alittleweird]

Γεια σας, είμαι 21 χρονών και τους τελευταίους μήνες μου συμβαίνει κάτι και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω όσο πιο απλά και περιληπτικά μπορώ.
Έχω μεγάλο πρόβλημα με τη μνήμη μου κ την αντίληψη μου, ξεχνάω πολλά πράγματα.
Έχει τύχει να αφήσω κάτι πάνω στο γραφείο και 1 λεπτό μετά να το ψάχνω
και να μην με θυμάμαι καν να το αφήνω εκεί.Μία φορά έγινε αυτό.Τρομακτικό.
Δεν έχω αυτοπεποίθηση στις συζητήσεις μου γιατί πολλές φορές δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό που θέλω να πω
δε βρίσκω τις λέξεις, τα λόγια, δυσκολεύομαι. Εν τέλη τα λέω μπερδεμένα και μετά ο συνομιλητής μου απορεί μαζί μου, γιατί δεν μπορεί να καταλάβει τι θέλω να πω.
Εκεί που συζητάω απλά ξαφνικά ξεχνάω τι ήθελα να πω στη συνέχεια η που ήθελα να καταλήξω επομένως κάνω πολλές παύσεις.
Κάποιου είδους δυσλεξία; Είναι δυνατόν να μου βγει σε τέτοια ηλικία; Ποτέ δεν είχα τέτοια θέματα.
μου μιλάνε και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, σε δευτερόλεπτα
έχω ξεχάσει τι έχει πει ο άλλος, είμαι εξίσου πολύ αφηρημένη, έχει πέσει κατά πολύ η αντίληψη μου.
είχα μνήμη αστέρι μέχρι τα 17-18 μου σε σημείο να τρομάζουν κάποιοι, τώρα ξεχνάω και αυτά που ξέρω
πολλές φορές άμα δεν έχω κοιμηθεί καλά ξεχνάω αυτονόητες λέξεις πάνω σε συζητήσεις μου
η το άλλο που έχω παρατηρήσει, στα μαθηματικά
προσθέσεις αφαιρέσεις τις έπαιζα στα δάχτυλα με το μυαλό, τώρα το σκέφτομαι παραπάνω απ' όσο παλιά.
είναι σαν να έχει "πέσει" το μυαλό μου.
κάποτε ήμουν υπεραναλυτική, πλέον δεν είμαι.
να προσθέσω ότι μικρή είχα περάσει δύσκολη παιδική ηλικία επίσης μια πολύ ελαφριά κατάθλιψη και επίσης παράτησα το σχολείο στα 12 μου.
η κατάθλιψη θεωρώ πως μου πέρασε στα 18 μου όπου άλλαξαν πράγματα στη ζωή μου σε θετική πλευρά και αυτά που με προβλημάτιζαν
τα έκανα πέρα. Όμως μπορεί να μη μου πέρασε και ποτέ, άπλα να μαλάκωσε, είναι φορές που είμαι αισιόδοξη προς τη ζωή
όταν όμως έχω κακές μέρες είμαι άλλος άνθρωπος, διότι έρχονται στην επιφάνεια όλα τα δύσκολα που πέρασα
να προσθέσω πως σε όλη μου την εφηβεία έως και σήμερα έχω κοντά μου πολλούς φίλους και άτομα που με αγαπάνε, δουλεύω, είμαι κοινωνική και γενικώς δεν είμαι κλεισμένη στο σπίτι
η ζωή μου τρέχει φυσιολογικά.
όλα αυτά είναι σημάδια δυσλεξίας; κάποιο εγκεφαλικό πρόβλημα;νευρολογικό; και πρέπει να κάνω μαγνητική μήπως έχω κάτι;
επειδή μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο ένταση μου βγαίνουν όλα τώρα με αυτόν τον τρόπο;
πάντα για ότι κ αν είχα ήμουν συνειδητοποιημένη και το διαχειριζόμουν γι αυτό και ποτέ δεν πήγα σε ψυχολόγο.
δεν ξέρω που και σε ποιόν να πάω για να με βοηθήσει σε αυτό το κομμάτι.
αυτό που κάνω είναι να προσπαθώ να έχω φυσιολογικό ύπνο γιατί για χρόνια δεν είχα, και με επηρέαζε στην αντίληψη και γενικά
επίσης κάτι παρόμοιο το έχω ξαναπεράσει αλλά για μικρότερο χρονικό διάστημα το οποίο κ ξεπέρασα.
όταν όμως άρχιζα να ξεκουράζομαι σωστά περνούσε και έβρισκα πάλι τον εαυτό μου, (αν και το να χάνω και να βρίσκω τον εαυτό μου έχει καταντήσει
συχνό φαινόμενο)
σε γενικές γραμμές αυτά τα πάθαινα ορισμένες μέρες, τώρα ήρθε πάλι κ έμεινε παρόλο που κοιμάμαι φυσιολογικά.
Tο να σου συμβαίνει για ορισμένες μέρες δεν είναι τόσο περίεργο, ο καθένας μπορεί να μην έχει μια καλή μέρα και να είναι αφηρημένος
όταν όμως βλέπεις πως αυτό αρχίζει και γίνεται "μόνιμο" και συμβαίνει για μήνες σε προβληματίζει και σε επηρεάζει στην καθημερινότητα σου.
Πάντα ήθελα να πάω σε ψυχολόγο. Να πω την όλη μου ιστορία σε κάποιον, κάποιον που να μπορεί να με καταλάβει και να με βοηθήσει να καταλάβω
καλύτερα τον εαυτό μου. Απλά το να εξηγήσω όλη μου τη ζωή η αυτά που πέρασα και το πως ένιωθα και νιώθω με κουράζει στη σκέψη. Γιατί θέλει προσπάθεια
για να εξηγήσω το πως νιώθω και το τι σκέφτομαι.Φοβάμαι όμως μεγαλώνοντας μην αρχίσω να παθαίνω κρίσεις η μην μου βγουν άλλα προβλήματα.
Οποιαδήποτε βοήθεια για να αντιμετωπίσω το θέμα μνήμης που με επηρεάζει στον προφορικό λόγο και γενικά στη ζωή μου θα ήταν σημαντική.

[elis]

Άμα δουλευεισ και βγαίνει κανονικά και δεν έχεις λεφτά παρόλο που δουλευεισ καιγεσαι το έχω κι εγώ αυτό εδώ κ χρόνια όταν θα πας τριάντα να δεις τι γίνεται και να σου δώσω μία συμβουλή εφόσον δουλευεισ από τα δεκαπέντε υποθέτω οπωσ κι εγώ λουφαρε κ λίγο γιατί εγώ είμαι τριανταπέντε πήγα σε τει ενώ δουλευα κ τώρα είμαι σαν απόφοιτος δημοτικού στον λόγο οπότε κάνε οικονομία δυνάμεων το έπαθε κ ένας γνωστός μου οπότε είναι φυσιολογικό αυτοσ αθλητής μπαλλα κ δουλειά συννενόηση μπουζούκι είμαστε κ οι δυο εφόσον έχεις ανθρώπους κοντά σου που σε αγαπάνε δεν έχεις ανάγκη κανέναν κ τίποτα

[Gypsy Cello]

Άμα δουλευεισ και βγαίνει κανονικά και δεν έχεις λεφτά παρόλο που δουλευεισ καιγεσαι το έχω κι εγώ αυτό εδώ κ χρόνια όταν θα πας τριάντα να δεις τι γίνεται και να σου δώσω μία συμβουλή εφόσον δουλευεισ από τα δεκαπέντε υποθέτω οπωσ κι εγώ λουφαρε κ λίγο γιατί εγώ είμαι τριανταπέντε πήγα σε τει ενώ δουλευα κ τώρα είμαι σαν απόφοιτος δημοτικού στον λόγο οπότε κάνε οικονομία δυνάμεων το έπαθε κ ένας γνωστός μου οπότε είναι φυσιολογικό αυτοσ αθλητής μπαλλα κ δουλειά συννενόηση μπουζούκι είμαστε κ οι δυο εφόσον έχεις ανθρώπους κοντά σου που σε αγαπάνε δεν έχεις ανάγκη κανέναν κ τίποτα

Δεν αναφέρεται πουθενά ότι ξεκίνησε να δουλεύει στα 15 (άσχετο)

Τώρα όσον αφορά την ερώτηση σου κοπελιά, δεν πιστεύω ότι αυτό έχει να κάνει με την μνήμη. Αυτό είναι απλή αφηρημάδα.
Τυχαίνει και σε μένα να κρατάω τον αναπτήρα στα χέρια μου και την ίδια ώρα ν' αναρωτιέμαι που είναι ο αναπτήρας μου!
Πολλές φορές μου συμβαίνει να ξεχνάω που έβαλα κάτι και να ψάχνομαι.
Στις συζητήσεις επίσης μου συμβαίνει και μένα να μην βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις πολλές φορές. Δεν είναι κάτι το ανησυχητικό. Έκανες κάποιες συζητήσεις συναισθηματικά φορτισμένες;
Ίσως γι' αυτό να μην μπορούσες να βρεις τις λέξεις, σκέψου το.