Επίμονες σκέψεις ανγχος καταθλιψη τρελα.

[Diana1982]

Αρχικά σταμάτα να καπνίζεις χασίς γιατί τα ναρκωτικά μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχωτικό επεισόδιο και αν είσαι ευάλωτος,μπορεί να σου μείνει μόνιμα,φαντάζομαι δεν θα ήθελες κάτι τέτοιο.
Οι φαντασιώσεις για το αν είσαι γκέι,είναι καθαρά θέμα άγχους και αποπροσανατολισμού.

Δεν θυμάμαι αν είπες τί κάνεις στην Ολλανδία,αλλά καλά είναι αν εκεί δεν έχεις κάποιον λόγο να ζεις να γυρίσεις σπίτι σου.
Και τώρα ας περάσουμε στο κυρίως θέμα.
Μας είπες τί συμπτώματα έχεις και είχες....αλλά δεν μας είπες ποιά είναι η αιτία των συμπτωμάτων σου!

Τί σχέσεις έχεις με τους γονείς σου;
Είναι μαζί ; μαλώνουν; έχεις αδερφια;

[Οδυσσεας34]

Αρχικά σταμάτα να καπνίζεις χασίς γιατί τα ναρκωτικά μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχωτικό επεισόδιο και αν είσαι ευάλωτος,μπορεί να σου μείνει μόνιμα,φαντάζομαι δεν θα ήθελες κάτι τέτοιο.
Οι φαντασιώσεις για το αν είσαι γκέι,είναι καθαρά θέμα άγχους και αποπροσανατολισμού.

Δεν θυμάμαι αν είπες τί κάνεις στην Ολλανδία,αλλά καλά είναι αν εκεί δεν έχεις κάποιον λόγο να ζεις να γυρίσεις σπίτι σου.
Και τώρα ας περάσουμε στο κυρίως θέμα.
Μας είπες τί συμπτώματα έχεις και είχες....αλλά δεν μας είπες ποιά είναι η αιτία των συμπτωμάτων σου!

Τί σχέσεις έχεις με τους γονείς σου;
Είναι μαζί ; μαλώνουν; έχεις αδερφια;

Χασις εχω να πιω 3 χρονια δεν πίνω ουτε αλκοόλ, ολλανδια ειμαι λόγο οτι η κοπέλα μου ειναι Ολλανδέζα είμαστε μαζι 14 χρονια, η οικογένεια μου ειναι Αθήνα μιλάμε τακτικά εχω μια αδερφή μεγαλύτερη αλλα δεν πολυμιλαμε. Το παλευω με γυμναστικη τωρα περιμένω ενα προγραμμα επανένταξης στην εργασία να ξεκινήσω και σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω με ομοιοπαθητικα φαρμακα , θελει χρονο ολο αυτό...

[kostas2]

καλησπέρα σας και σε μένα μου τυχαίνει να εχω σκεψεις απο το παρελθον και να ειναι επίμονες και να μην μπωρο να της βγαλω απο το μυαλο κατι εχει συμβει στα μαθητικα χρονια και δεν μπωρο να το αφερεσω απο το μυαλο μου. υπαρχει καποια λυση? να το ξεχασω τελειως?

ευχαριστω

[Οδυσσεας34]

καλησπέρα σας και σε μένα μου τυχαίνει να εχω σκεψεις απο το παρελθον και να ειναι επίμονες και να μην μπωρο να της βγαλω απο το μυαλο κατι εχει συμβει στα μαθητικα χρονια και δεν μπωρο να το αφερεσω απο το μυαλο μου. υπαρχει καποια λυση? να το ξεχασω τελειως?

ευχαριστω

Τι σκέψεις εχεις; Τι συνέβη; Γενικά θελει ψυχοθεραπεία για τέτοια κολληματα.

[John11]

Εδω και 3 χρονια αντιμετωπίζω τα προβλήματα αυτά, δοκίμασα τόσα φαρμακα χειρότερα εγινα, τωρα λέω να δοκιμάσω ομοιοπαθητική, βοηθαει καθόλου; Κανω και ψυχοθεραπεία, βρίσκομαι σένα συνεχές στρες με χαμηλή αυτοεκτίμηση, εχω φόβους και σκέψεις οτι ειμαι γκει, οτι δεν εχω προσωπικότητα, δεν εχω αισθήματα, κλαίω απο πανικό και οτι νιωθω εγκλωβισμένος, δεν μπορώ να επικοινωνήσω ανθρώπινα, σκέφτομαι οτι θα εχω άσχημο τέλος οτι ισως να μείνω στο δρόμο ή να εξαφανιστώ δεν ξερω τι να κανω εχω χασει τον εαυτό μου τελείως δεν ελπίζω απλα υπάρχω...

Γειά Οδυσσέα. Μου είσαι συμπαθής από αυτά που γράφεις. Και θα έκανα παρέα μαζί σου αν δεν ήσουνα Ολλανδία. Εδώ στο forum "πλησιάζω" μόνο όσα άτομα νομίζω ότι κάπως θα ταίριαζαν με εμένα.

Ξέρεις, πολλά πράγματα που συμβαίνουν σε έναν άνθρωπο, όλοι μας, λίγο ή πολύ τα έχουμε νοιώσει. Σου λέω λοιπόν με σιγουριά ότι δεν με παραξενεύει τίποτα από αυτά που περνάς. Καταλαβαίνεις βέβαια ότι και εγώ έχω περάσει δύσκολα και περνάω επίσης.
Είναι αρκετά δύσκολο κάποιος που δεν έχει βρεθεί σε κάποια θέση να καταλάβει τον άλλο που είναι σε αυτή τη θέση. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο, αλλά δυστυχώς για μας, τους περισσότερους ανθρώπους, είναι δύσκολο.
Και να σου πω το πιο σημαντικό? Αναγνωρίζω σε εσένα ένα άτομο αξιόλογο. Όσο κι αν, πιθανόν, αυτό να σε παραξενεύει. Ξέρεις όλοι μας, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, και δυστυχώς άλλοι πολύ περισσότερο επηρεαζόμαστε από την παρούσα κατάσταση που βρίσκεται κάποιος. Αυτό είναι ένα είδος "ρατσισμού" που κανείς μας δεν μπορεί να το αποφύγει εντελώς. Άλλος είναι στο 10%, άλλος στο 50% και άλλος στο 90% (θεός φυλάξει)! Έτσι, η συμπεριφορά των άλλων γίνεται φαύλος κύκλος.

Μετά από αυτά που σου έγραψα, πάμε σε κάποιες επόμενες σκέψεις. Δυστυχώς η κοπέλα σου δεν νομίζω ότι είναι κατάλληλο άτομο για εσένα. Δεν ξέρω πώς ακριβώς, αλλά για εμένα που είμαι "έξω" είναι σχεδόν προφανές. Φυσικά καταλαβαίνω τη στάση σου να είσαι μαζί της, άλλωστε και εγώ με κάποιο τρόπο σε κάποια παρόμοια φάση έχω "μπλέξει", σε καταλαβαίνω.
Κρίμα που είσαι μακρυά. Είμαι πολύ δισκτακτικός, αλλά θα σου στείλω ένα προσωπικό μήνυμα αύριο.

.

[AngelosA]

Γεια σου φίλε
Πολλά από αυτά που σε προβληματίζουν με έχουν προβληματίσει και εμένα. Άγχος που εκφράζεται με το να ψάχνω αιτίες και να το εξουδετερώνω με συνεχείς σκέψεις που για χρόνια τώρα όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά με εγκλώβισαν παραπάνω. Σεξουαλικότητα, κοινωνία, ηθική, σχέσεις και γενικά με τα πάντα. Τον τελευταίο καιρό κάνω την προσπάθεια του να μην προσπαθώ. Και αυτό πάλι προσπάθεια είναι. Για να σταματήσει η κάθε προσπάθεια χρειάζεται να φτάσεις πάτο. Εκεί συνειδητοποιείς πως το πρόβλημα του μυαλού δεν λύνεται με τον ίδιο του τον μηχανισμό, την σκέψη δηλαδή, και στην ουσία το πρόβλημα δεν υπάρχει στην εξωτερική πραγματικότητα αλλά μόνο στην σκέψη. Ο Αϊνστάιν νομίζω είπε ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με το ίδιο μυαλό που το δημιούργησε. Με βοηθά να μοιράζομαι το πρόβλημα με άλλους, να ξοδεύω αλλού την ενέργεια και να μην προσπαθώ να το εξηγήσω. Μπορείς να δεις στο profile μου κάποια άλλα μηνύματα που έγραψα πως το καταλαβαίνω το θέμα με παρόμοια ψυχολογικά με τα δικά μου σε παρόμοια άτομα. Αν τα εμπόδια που έστησες μπροστά σου είναι λόγο, υπερευαισθησίας, τελειομανίας, απαισιοδοξίας και εγωισμού όπως εμένα, μπορεί να σε βοηθήσει αν διαβάσεις τα 30 posts στο φόρουμ που έγραψα.
Επίσης, τα φάρμακα δεν μου έλυσαν το πρόβλημα, επειδή δεν είναι μόνο χημείας του εγκεφάλου αλλά και πως έμαθα να σκέφτομαι μέσα από τα χρόνια. Με το να φύγει λίγο η κατάθλιψη με SSRI, πάλι οι σκέψεις μου με έριχναν μέσα στην παγίδα. Τώρα που ξεκίνησα ξανά SSRI με cognitive behavior therapy (που θεωρώ βοηθά παραπάνω από την ψυχανάλυση άτομα με ιδεοψυχαναγκασμούς), βλέπω οτι τα φάρμακα απλά με κάνουν να νιώθω διαφορετικά, όχι καλύτερα. Πάλι θα πρέπει να υποβαθμίσω το εγώ που έχτισα τόσα χρόνια.

Για την ομοιοπαθητική, η γνώμη μου είναι πως αφού ζούμε σε ένα κόσμο που πηγαίνει προς την κατεύθυνση της επιστημονικής λογικής τότε βλέπω ότι όλοι αναγνωρισμένοι γιατροί, καθηγητές, επιστήμονες κτλ δεν αναγνωρίζουν την ομοιοπαθητική

The alternative medical system of homeopathy was developed in Germany at the end of the 18th century. Supporters of homeopathy point to two unconventional theories: “like cures like”—the notion that a disease can be cured by a substance that produces similar symptoms in healthy people; and “law of minimum dose”—the notion that the lower the dose of the medication, the greater its effectiveness. Many homeopathic remedies are so diluted that no molecules of the original substance remain.

Οι επιστήμη εξηγεί το φαινόμενο βελτίωσης ασθενών με ομοιοπαθητική σε κάποιους παράγοντες. Ένας σημαντικός είναι η αυθυποβολή. Το placebo. Πιστεύεις δηλαδή στο φάρμακο και θεραπεύεσαι όχι απ' το φάρμακο αλλά απ' την πίστη σου σε αυτό. Εγώ όμως που είμαι αρνητικό άτομο και καχύποπτος, όχι μόνο δεν με βοηθά ένα αδρανές χάπι αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το φαινόμενο nocebo. Η απιστία μου δεν με αφήνει να αυτοθεραπευτώ.
Δεν θα σου πω μην δοκιμάσεις την ομοιοπαθητική, αλλά αφού μία τεχνική που χρησιμοποιούν είναι η υπερβολική διάλυση. Πχ, μια σταγόνα φαρμάκου για μία ολόκληρη λίμνη, και η θεωρία οτι το νερό περιέχει μνήμη ακόμα και όταν αφαιρεθεί εντελώς το φάρμακο τότε πρότεινε στον ομοιοπαθητικό θεραπευτή να τον πληρώσεις με ομοιοπαθητικά λεφτά. Βάλε ένα ευρώ σε μια δεξαμενή νερού, και κάθε επίσκεψη παίρνε του μια μπουκάλα ομοιοπαθητικής πληρωμής.

[Οδυσσεας34]

Γειά Οδυσσέα. Μου είσαι συμπαθής από αυτά που γράφεις. Και θα έκανα παρέα μαζί σου αν δεν ήσουνα Ολλανδία. Εδώ στο forum "πλησιάζω" μόνο όσα άτομα νομίζω ότι κάπως θα ταίριαζαν με εμένα.

Ξέρεις, πολλά πράγματα που συμβαίνουν σε έναν άνθρωπο, όλοι μας, λίγο ή πολύ τα έχουμε νοιώσει. Σου λέω λοιπόν με σιγουριά ότι δεν με παραξενεύει τίποτα από αυτά που περνάς. Καταλαβαίνεις βέβαια ότι και εγώ έχω περάσει δύσκολα και περνάω επίσης.
Είναι αρκετά δύσκολο κάποιος που δεν έχει βρεθεί σε κάποια θέση να καταλάβει τον άλλο που είναι σε αυτή τη θέση. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο, αλλά δυστυχώς για μας, τους περισσότερους ανθρώπους, είναι δύσκολο.
Και να σου πω το πιο σημαντικό? Αναγνωρίζω σε εσένα ένα άτομο αξιόλογο. Όσο κι αν, πιθανόν, αυτό να σε παραξενεύει. Ξέρεις όλοι μας, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, και δυστυχώς άλλοι πολύ περισσότερο επηρεαζόμαστε από την παρούσα κατάσταση που βρίσκεται κάποιος. Αυτό είναι ένα είδος "ρατσισμού" που κανείς μας δεν μπορεί να το αποφύγει εντελώς. Άλλος είναι στο 10%, άλλος στο 50% και άλλος στο 90% (θεός φυλάξει)! Έτσι, η συμπεριφορά των άλλων γίνεται φαύλος κύκλος.

Μετά από αυτά που σου έγραψα, πάμε σε κάποιες επόμενες σκέψεις. Δυστυχώς η κοπέλα σου δεν νομίζω ότι είναι κατάλληλο άτομο για εσένα. Δεν ξέρω πώς ακριβώς, αλλά για εμένα που είμαι "έξω" είναι σχεδόν προφανές. Φυσικά καταλαβαίνω τη στάση σου να είσαι μαζί της, άλλωστε και εγώ με κάποιο τρόπο σε κάποια παρόμοια φάση έχω "μπλέξει", σε καταλαβαίνω.
Κρίμα που είσαι μακρυά. Είμαι πολύ δισκτακτικός, αλλά θα σου στείλω ένα προσωπικό μήνυμα αύριο.

.

Γεια σου φιλε μου, σευχαριστω για τα καλα σου λογια. Συμφωνώ με όσα λες ειναι πραγματικά δύσκολο να σε καταλάβουν και όντως ο ρατσισμός υπαρχει και ενας λόγος παραπάνω το οτι ειμαι ξένος εδω, ξεκίνησα δουλειά χαλαρά οχι πλάκωμα ευτυχώς γνώρισα και κατι ελληνες που έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις και δυσκολίες και εχω κάποιο έξτρα στήριγμα, ξεκίνησα και τα ομοιοπαθητικα, η κατάσταση θα έλεγα ειναι καλύτερη απο πριν αλλα ακόμα εχω διακυμάνσεις, σίγουρα εχω θέματα που θέλουν χρονο να κατασταλαξουν να βρω πάλι τον εαυτο μου την ζωη μου κτλ η γυναικα φιλε με στήριξε και με στηρίζει ακόμα και αυτό ειναι μεγάλη μαγκιά της, σίγουρα δεν είμαστε και λογικό οπως παλιά αλλα ψάχνω τα παντα μέσα μου αυτή τη στιγμή...θα έρθουν ολα σιγα σιγα απλα θα ειναι κάπως καινουργια ολα σίγουρα. Εσυ τι θέματα εχεις αν επιτρέπεται;

[Οδυσσεας34]

Γεια σου φίλε
Πολλά από αυτά που σε προβληματίζουν με έχουν προβληματίσει και εμένα. Άγχος που εκφράζεται με το να ψάχνω αιτίες και να το εξουδετερώνω με συνεχείς σκέψεις που για χρόνια τώρα όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά με εγκλώβισαν παραπάνω. Σεξουαλικότητα, κοινωνία, ηθική, σχέσεις και γενικά με τα πάντα. Τον τελευταίο καιρό κάνω την προσπάθεια του να μην προσπαθώ. Και αυτό πάλι προσπάθεια είναι. Για να σταματήσει η κάθε προσπάθεια χρειάζεται να φτάσεις πάτο. Εκεί συνειδητοποιείς πως το πρόβλημα του μυαλού δεν λύνεται με τον ίδιο του τον μηχανισμό, την σκέψη δηλαδή, και στην ουσία το πρόβλημα δεν υπάρχει στην εξωτερική πραγματικότητα αλλά μόνο στην σκέψη. Ο Αϊνστάιν νομίζω είπε ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με το ίδιο μυαλό που το δημιούργησε. Με βοηθά να μοιράζομαι το πρόβλημα με άλλους, να ξοδεύω αλλού την ενέργεια και να μην προσπαθώ να το εξηγήσω. Μπορείς να δεις στο profile μου κάποια άλλα μηνύματα που έγραψα πως το καταλαβαίνω το θέμα με παρόμοια ψυχολογικά με τα δικά μου σε παρόμοια άτομα. Αν τα εμπόδια που έστησες μπροστά σου είναι λόγο, υπερευαισθησίας, τελειομανίας, απαισιοδοξίας και εγωισμού όπως εμένα, μπορεί να σε βοηθήσει αν διαβάσεις τα 30 posts στο φόρουμ που έγραψα.
Επίσης, τα φάρμακα δεν μου έλυσαν το πρόβλημα, επειδή δεν είναι μόνο χημείας του εγκεφάλου αλλά και πως έμαθα να σκέφτομαι μέσα από τα χρόνια. Με το να φύγει λίγο η κατάθλιψη με SSRI, πάλι οι σκέψεις μου με έριχναν μέσα στην παγίδα. Τώρα που ξεκίνησα ξανά SSRI με cognitive behavior therapy (που θεωρώ βοηθά παραπάνω από την ψυχανάλυση άτομα με ιδεοψυχαναγκασμούς), βλέπω οτι τα φάρμακα απλά με κάνουν να νιώθω διαφορετικά, όχι καλύτερα. Πάλι θα πρέπει να υποβαθμίσω το εγώ που έχτισα τόσα χρόνια.

Για την ομοιοπαθητική, η γνώμη μου είναι πως αφού ζούμε σε ένα κόσμο που πηγαίνει προς την κατεύθυνση της επιστημονικής λογικής τότε βλέπω ότι όλοι αναγνωρισμένοι γιατροί, καθηγητές, επιστήμονες κτλ δεν αναγνωρίζουν την ομοιοπαθητική



Οι επιστήμη εξηγεί το φαινόμενο βελτίωσης ασθενών με ομοιοπαθητική σε κάποιους παράγοντες. Ένας σημαντικός είναι η αυθυποβολή. Το placebo. Πιστεύεις δηλαδή στο φάρμακο και θεραπεύεσαι όχι απ' το φάρμακο αλλά απ' την πίστη σου σε αυτό. Εγώ όμως που είμαι αρνητικό άτομο και καχύποπτος, όχι μόνο δεν με βοηθά ένα αδρανές χάπι αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το φαινόμενο nocebo. Η απιστία μου δεν με αφήνει να αυτοθεραπευτώ.
Δεν θα σου πω μην δοκιμάσεις την ομοιοπαθητική, αλλά αφού μία τεχνική που χρησιμοποιούν είναι η υπερβολική διάλυση. Πχ, μια σταγόνα φαρμάκου για μία ολόκληρη λίμνη, και η θεωρία οτι το νερό περιέχει μνήμη ακόμα και όταν αφαιρεθεί εντελώς το φάρμακο τότε πρότεινε στον ομοιοπαθητικό θεραπευτή να τον πληρώσεις με ομοιοπαθητικά λεφτά. Βάλε ένα ευρώ σε μια δεξαμενή νερού, και κάθε επίσκεψη παίρνε του μια μπουκάλα ομοιοπαθητικής πληρωμής.

Σευχαριστω για τα λογια σου, θα διαβάσω και τα ποστ σου με ενδιαφέρον. Τη παλευω φιλε θελει χρονο και υπομονη και επιμονή, ολα στο μυαλό ειναι ακριβώς απλα το μυαλό κλαταρε με ολα αυτά...προσπαθώ να μενω ήρεμος και να παίρνω δόσεις θετικοτητας οποτε μπορω, μαθαίνω τον εαυτο μου τα παντα σιγα σιγα ξαναχτιζω επιζώ και συνεχίζω την ανάβαση άπτον πατο. Για την ομοιοπαθητικη μου είπαν 2 φίλοι που γνώρισα εδω που τους βοήθησε σε παρόμοια προβλήματα, δεν πιστευω απόλυτα αλλα είπα να το δοκιμάσω, παντως τα φαρμακα μου δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα τεσπα ελπίζω ολοι μας να βρούμε μια ισορροπία και μια αγαλιαση ο αγώνας ειναι παντοτινος.

[anxious4ever]

κ γω ειχα επιμονη σκεψη απο το παρελθον που με στιγματισε κ ολο το σκεφτομουν κ με χαλαγε..
τελικα διαπιστωσα οτι μη σκεπτοντας την...μου φυγε..
δλδ οποτε ερχοταν δεν την ανελυα..την ξεχναγα καταπιανοντας κατι η αφοσιωνοντας το μυαλο μου σε κατι που εκανα εκεινη τη στιγμη.
αυτο το εκανα επειδη ειχα διαβασει οτι οσο σκεφτομαστε μια σκεψη τοσο αναπτυσσουμε νευρωνες,μονοπατια στον εγκεφαλο για να εξυπηρετησουν αυτη τη σκεψη...αν σταματησουμε να την σκεφτομαστε σταματαει η αναπτυξη αυτων των νευρωνων..το εκανα κ πετυχε! προσπαθω να το εφαρμοζω στη ζωη μου...τελικα...κ παει καλα.

[xristoforos28]

Ειμαι 35 ειχα πάρει ζολοφτ με ολανζαπινη μετα, μετα πήρα Effexor με ζαναξ και ρισπεριδονη, μετα έκοψα το ζαναξ και ξαναδοκιμασα ζολοφτ ρισπεριδονη, μετα ξεκίνησα ντουλοξετιν με ντιαζεπαμ και ρισπεριδονη, ολα ssri kai snri βενζοδιαζεπινες και αντιψυχωσικα, χειρότερα εγινα τωρα ενα μήνα ειμαι καθαρός απο φαρμακα ενας φίλος μου είπε για ομοιοπαθητικη τον είχε βοηθήσει...δε ξερω ολα ειναι στο χείλος να διαλυθουνε σχέσεις η ζωη μου ολόκληρη...απετυχα

Καλησπερα και εγω τα ιδια νοιωθω εχω χαθει τελειως. εκτος απο αυτο που ειπες οτι νομιζεις οτι εισαι gay εχω ολα τα αλλα συμπτωματα εχω δοκιμασει κ εγω πολλα χαπια και νοιωθω οτι εγινα χειροτερα οτι ξεχασα ποιος ειμαι τν χαρακτηρα μ..τωρα χωρις χαπια νοιωθεις καλυτερα?

[Οδυσσεας34]

Καλησπερα και εγω τα ιδια νοιωθω εχω χαθει τελειως. εκτος απο αυτο που ειπες οτι νομιζεις οτι εισαι gay εχω ολα τα αλλα συμπτωματα εχω δοκιμασει κ εγω πολλα χαπια και νοιωθω οτι εγινα χειροτερα οτι ξεχασα ποιος ειμαι τν χαρακτηρα μ..τωρα χωρις χαπια νοιωθεις καλυτερα?

Γεια σου Χριστοφορε, διάβασα την ιστορια σου στο αλλο θέμα που ξεκίνησες, φιλε τωρα χωρις φαρμακα νιωθω το κεφάλι μου λιγο πιο καθαρό αλλα οχι δεν ειμαι καλα δυστυχώς, ειμαι και σαυτη τη χώρα ρε φιλε ξένος δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους τι λένε ολα ειναι διαφορετικά εχει κολοκαιρο εχω γίνει τελείως αντικοινωνικος η ψυχολόγος μου λέει οτι δεν παίζει ρόλο το περιβάλλον ειναι ενδογενές το πρόβλημα οκ ενταξει σίγουρα δεν ήμουν ετσι όμως ποτε ρε φιλε πολυ δύσκολα φοβος ανασφάλεια μαυρίλα κλάμα τρελα τι να πω εχω κλαταρει δεν μπορω να σηκωσω κεφάλι να ζήσω λιγο δεν ξερω τι να κανω...

[Deleted240217a]

Καλημέρα Οδυσσέα μου.......διάβασα μόνο το πρώτο μήνυμα, όχι τις απαντήσεις. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, επειδή κι εγώ αντιμετωπίζω παρόμοια προβλήματα και ειδικά στο παρελθόν και σε καταλαβαίνω, να βρεις την σωτηρία σου μέσα από αυτές τις δυσκολίες που περνάς τώρα, σίγουρα δεν θα τις ξεπεράσεις ποτέ τελείως, (εκτός και αν βγούν καινούρια φάρμακα) αλλά όσο γίνεται και μπορείς. Σου συμπαραστέκομαι!

[xristoforos28]

Γεια σου Χριστοφορε, διάβασα την ιστορια σου στο αλλο θέμα που ξεκίνησες, φιλε τωρα χωρις φαρμακα νιωθω το κεφάλι μου λιγο πιο καθαρό αλλα οχι δεν ειμαι καλα δυστυχώς, ειμαι και σαυτη τη χώρα ρε φιλε ξένος δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους τι λένε ολα ειναι διαφορετικά εχει κολοκαιρο εχω γίνει τελείως αντικοινωνικος η ψυχολόγος μου λέει οτι δεν παίζει ρόλο το περιβάλλον ειναι ενδογενές το πρόβλημα οκ ενταξει σίγουρα δεν ήμουν ετσι όμως ποτε ρε φιλε πολυ δύσκολα φοβος ανασφάλεια μαυρίλα κλάμα τρελα τι να πω εχω κλαταρει δεν μπορω να σηκωσω κεφάλι να ζήσω λιγο δεν ξερω τι να κανω...

Δεν ξεπερνιουντε δλδ αυτα π λεει?επειδη ειπες οτι δεν θα τα ξεπερασεις ποτε εκτος αν βγουν καινουρια φαρμακα..

[Deleted240217a]

Δεν ξεπερνιουντε δλδ αυτα π λεει?επειδη ειπες οτι δεν θα τα ξεπερασεις ποτε εκτος αν βγουν καινουρια φαρμακα..

Δεν θα τα ξεπεράσει ποτέ εννοούσα τελείως.........Πιστεύω θα βγουν καινούρια φάρμακα όμως οπότε μην αγχώνεσαι....

[Οδυσσεας34]

Καλησπέρα Οδυσσέα μου.......διάβασα μόνο το πρώτο μήνυμα, όχι τις απαντήσεις. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, επειδή κι εγώ αντιμετωπίζω παρόμοια προβλήματα και ειδικά στο παρελθόν και σε καταλαβαίνω, να βρεις την σωτηρία σου μέσα από αυτές τις δυσκολίες που περνάς τώρα, σίγουρα δεν θα τις ξεπεράσεις ποτέ τελείως, (εκτός και αν βγούν καινούρια φάρμακα) αλλά όσο γίνεται και μπορείς. Σου συμπαραστέκομαι!

Always sad σευχαριστω πολυ για τα λογια σου! Ελπίζω να εχω καλη κατάληξη φοβαμαι για τα χειρότερα, την αγάπη μου και την ευχή να εισαι καλα!