Τί συνέβη;;;τί λάθος πάλι έκανα;;;;

[Aphelia]

Σε καταλαβαίνω, όσο πιο πολύ έχεις πιστέψει έναν άνθρωπο τόσο πιο δύσκολο είναι να δεχτείς μία τέτοια συμπεριφορά, την απότομη αλλαγή. Έχω περάσει κι εγώ αντίστοιχα τέτοια κατάσταση και μου ήταν πολύ επώδυνο για μήνες (με απογοήτευσε αυτός που ήταν ο άνθρωπός μου για μένα για 8 χρόνια). Μετά από 1μιση χρόνο έτυχε να συναντηθούμε και να του εκφράσω όλα αυτά που πέρασα, το πως ένιωσα, το ότι η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη. Μετά ηρέμησα μπορώ να πω, δεν υπήρχε πια αυτή η πληγή, τα ξέχασα κιόλας.
Μπορείς να το δεις και από άλλη οπτική γωνία ίσως. Είχες 3 έντονες εβδομάδες, ένιωσες όμορφα συναισθήματα, ένιωσες ωραία που εξέφρασες τις μύχιες σκέψεις σου, που αποκάλυψες όπως πιστεύεις τον πραγματικό σου εαυτό, σου πρόσφερε πράγματα όπως το να γνωρίσεις λίγο ακόμα καλύτερα τον εαυτό σου, πίστεψες σε κάποιον, δόθηκες. Ήταν μία εμπειρία στη ζωή σου με τα καλά και τα κακά της που θα τη θυμάσαι. Μη την ακυρώνεις λοιπόν, το πως κατέληξε δεν έχει τόσο σημασία, τα πράγματα αλλάζουν έτσι κι αλλιώς, δες πόσα σου πρόσφερε. Δεν καταλήγουν όλες οι εμπειρίες μας σε happy end, αλλά και πάλι είναι καλό που τις έχουμε. Όπως σου είπα ήδη τόσες φορές, το πως αντιλαμβάνεσαι μια κατάσταση, το πόσο θα σου στοιχίσει ή όχι, το τι θα αποκομίσεις από αυτή, το πως θα την κατατάξεις, επαφίεται στον τρόπο που η ίδια θα τη διαχειριστείς μέσα στο μυαλό σου. Διάλεξε τον τρόπο που είναι ο καλύτερος για σένα.

[stella78]

αι, συμφωνώ, υπάρχουν και χιερότερα..αλλά εμένα αυτό που με κολλάει είναι...που πιστεύω ότι κάτι έκανα λάθος..και άρα μπορώ να το διορθώσω...αυτό είναι το π΄ροβλημά μου. Η τελειομανία μου και η βαθιά ενοχοποίησή μου....πάνω εκεί πατά και όλο αυτό μέσα μου...

[Aphelia]

Να σου πω και κάτι άλλο. Λένε και καλά ότι οι άντρες είναι αυτοί που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, που φέρονται ντόμπρα. Βλακείες. Ξέρω ένα σωρό άντρες, και μάλιστα άντρες που εκτιμώ, που κατά τα άλλα τους θεωρώ σωστούς σε πολλούς τομείς της ζωής τους, που είχα κιόλας σχέση μαζί τους, που τους έχω δει με τα μάτια μου να μη μπορούν να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις, που αποφεύγουν να μιλήσουν με τον άλλο γιατί δεν αντέχουν το βάρος της ευθύνης, που και μόνο στη σκέψη ότι πρέπει να εξηγήσουν (κάτι που ούτε οι ίδιοι ίσως δεν έχουν κατανοήσει πλήρως), στο ότι πρέπει να απολογηθούν, στο ότι θα τους τα ψάλλουν, τρομοκρατούνται. Δεν αναφέρομαι σε παραδείγματα που έχουν να κάνουν μόνο με εμένα, αλλά και σε περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με φίλους τους, σε περιπτώσεις που έχουν χωρίσει από κοπέλα κ.α.. Και ξέρεις ποιο είναι το αστείο; Ότι για να δικαιολογήσουν αυτό στον εαυτό τους τον πείθουν κιόλας πολλές φορές ότι το κάνουν για το καλό του άλλου.

Εγώ δεν είμαι έτσι και μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι οι άλλοι δε διαχειρίζονται τις καταστάσεις σαν εμένα (ενώ κιόλας κατά τα άλλα διατείνονται ότι ξέρουν ποιος είναι ο σωστός τρόπος αλλά στην πράξη άλλα κάνουν).

[Kleiw]

Γιατί άλλαξε ?

Ισως να ήθελε να μείνει σε αυτό που έζησε στην φαντασία του ......... και να μην ήθελε να το χαλάσει .
Είναι δικαίωμα του . Σωστά ?
Μπορεί άλλοι να είναι οι λόγοι , αλλα το σίγουρο είναι οτι δεν μπορείς να μάθεις και δεν εχει και τόση σημασία .
Οσα και να σου εχει πει για τον εαυτό του, δεν τον ήξερες καλά . (ήταν λόγια που επελεξε να σου πει).
Δεν μπορείς να βρεις τέτοιες απαντήσεις . Και αυτό που έζησες εσύ σε αυτή την τηλεφωνική επικοινωνία , μπορεί αυτός να το αντιλήφθηκε διαφορετικά . Αλλος άνθρωπος , άλλα βιώματα , αλλες ανάγκες , άλλους φόβους .
Μπορεί και να φοβηθηκε την απόρριψη και να ήθελε να την κάνει πρώτος .
Μπορεί ...... Μπορεί ....

Γιαυτο και θα έλεγα να εστιάσεις οχι σε αυτόν , αλλα σε εσένα . Τι βίωσες εσύ ? Τι έμαθες απο αυτήν την ιστορία ? Ποιες καταπιεσμένες ανάγκες σου ανακάλυψες ? Ποια συναισθήματα σου δημιουργήθηκαν ? Γιατί δέθηκες τόσο πολύ ?

Αυτό που έχει τελικά περισσότερη σημασία , είναι οχι τόσο οι εμπειρίες , αλλα η αξιοποίηση τους και τι μαθαίνουμε απο αυτές . Μάθε για τον εαυτό σου , για τους ανθρώπους ...... και προχώρα παρακάτω .

Καλο βράδυ .

[stella78]

kleiv μου, καταλαβαίνω τί λες...το γιατί δέθηκα τόσο και τί αποκόμισα αναφορικά με τον εαυτό μου είναι θέματα που έχω ψάξει και σιγά σιγά βρίσκω τις απαντήσεις..κι αυτό είνια που μένει τελικά...όσο για τις πτυχές που επέλεξε να μου δείξει, εννοείται πως δεν ήταν όλες και το ήξερα, το ίδιο έκανα και γω, όλοι το ίδιο κάνουμε, συνειδητά ή υποσυνείδητα..απλά ήταν και οι δικές του πιο ευαίσθητες πτυχές..ίσως και γι\' αυτό όλο αυτό πήρε τέτοιες διαστάσεις και όταν ήθρε η ώρα της αλήθειας.΄..είδε ότι αυτά που έλειπαν από το παζλ ήταν αγεφύρωτα..γιατί αν κάτι του αναγνωρίζουν όλοι είναι η ευφυία και η αυτογνωσία του..ακόμα και στα κόμπλεξ κτλ..ίσως λοιπόν να είδε κάτι που δεν έβλεπα και δεν βλέπω εγώ...αυτό που έχει σημασία πλέον είναι πράγματι αυτό που αποκόμισα για μένα...αυτό μένει να κάνω..και να κρατήσω όλο αυτό ...σαν παραμύθι...

[Kleiw]

Originally posted by stella78
να κρατήσω όλο αυτό ...σαν παραμύθι...

Σαν παραμύθι ή σαν όνειρο που ήταν τόσο ζωντανό, αλλα μετά ξύπνησες !!!
Τώρα γνωρίζεις περίσσότερα πράγματα για εσένα ...... θα πας με περισσότερα όπλα παρακάτω .

Καλή τύχη !