διερωτομαιιι!!!

[melina20]

Καλησπερα παιδια και χρονια πολλα εν οψει ημερών.γενικοτερα εχω πολλα να γραψω αλλα δεν ξερω πως να τακτοποιησω τις σκεψεις μου ωστε να γινω κατανοητη.τεσπα ξεκινησα αγωγη με ζολοφτ εδω και δυο βδομαδες περιπου επειτα απο διαφορες επισκεψεις σε ψυχιατρους ολοι διεγνωσαν μια διαταραχη προσωπικοτητας μαζι με κατσθλιψη.το θεμα ειναι οτι ενω η διαθεση μου ως ενα βαθμο εχει επανελθει θελω να πω δηλαδη οτι δεν σκεφτομαι τοσο οσο σκεφτομουν οι τασεις αυτοκτονιας που ειχα δεν εχουν φυγει.δηλαδη η αυτοκτονια για μενα φσνταζει ως λυση.δεν θελω να προσπαθησω για την ζωη μου,δεν ξερω κι Αν μπορω κιολας να το κανω κιολας απλα ο,τι και να κανω μου φαινεται ματαιο απο την αποψη οτι εχω προσπαθησει αρκετα στη ζωη μου διχως στηριγματα γυρω μου ειναι δηλαδη κατι το οποιο εχω ξανακανει αρκετες φορες να προσπαθω κι συτη η προσπαθεια να μην καρποφορει ουτε προσωπικα ουτε επαγγελματικα.σκεφτομαι δηλαδη οτι ειμαι ηλιθια που ζω και δεν εχω αυτοκτονησει οτι θα βαυκαλιστω με ψευτικες ελπιδες και θα επιστρεψω παλι τα ιδια.φταιει παρσ πολυ και το περιβαλλον μου διοτι η οικογενεια μου ειναι διελυμενη ο αδερφος μου καταστραφηκε και οι δικοι μου ζουν απλα για να ζουν μια μιζερη ζωη.εγω τοσα χρονια προσπαθουσα τελειωσα τη σχολη μου εχασα τα παραπανω κιλα που ειχα εψαξα τις δουλειες μου και δουλεψα αλλα τιποτα δεν σταθεροποιηθηκε.ενιωθσ σαν χαμενη στον εξω κοσμο,κυριως στις φιλιες μου το ειχα αυτο τους εβλεπα ολους να προχωρανε κσι να εξελισσονται κι εγω ημουν εκει απλα σαν ενας παρατηρητης απλα για να χαθω λιγο απο τη μιζερια της οικογενειας μου.το ιδιο καπως και στις σχεσεις μου ουτε διεκδικουσα ουτε τιποτα φοβομουν τα παντα για να νιωθω οτι ζω.νιωθω οτι καταστραφηκα και κανενα χαπι δεν μπορει να μου το αλλαξει αυτο μονο να με κανει να συμβιβαστω με τις καταστασεις και να μην αυτοκτονησω.δεν ξερω και δεν νομιζω οτι ειναι καταθλιψη αυτο θεωρω οτι ειναι μια εννοια γενικη η καταθλιψη.σαν να σου λενε δηλαδη ο,τι και να γινεται θα ζησεις κι ας μην εχεις προοπτικες.

[girl1988]

Μελινακι κρατα γερα! Κι εγω ετσι ειμαι, αλλα προσπαθώ να μην το σκεφτομαι.. "Χωσου" στη ζωη οσο μπορεις.

[Stavros]

Mελίνα μη μασάς!Είναι και οι γιορτές τώρα και είναι αναμενόμενη η έξαρση των συμπτωμάτων σου.
Θέλει 1 μήνα περίπου για να αρχίσεις να βλέπεις ουσιαστική διαφορά από το Zoloft.Σιγά σιγά θα αρχίσει να υποχωρεί και ο αυτοκτονικός ιδεασμός!
Δεν υπάρχει λόγος να σκέφτεσαι την αυτοχειρία...
Οι εμπειρίες του παρελθόντος σου,να ξέρεις πως δεν προδικάζουν σε καμία περίπτωση και το μέλλον σου!
Ότι έζησες έζησες,είσαι πολύ μικρή ακόμη για να απογοητεύεσαι!
Καταλαβαίνω πως είναι να βιώνεις Κατάθλιψη και να τα βλέπεις όλα μαύρα,αλλά αξίζει να προσπαθήσεις για σένα,την Μελίνα!
Μην παραιτείσαι!

[melina20]

Δεν ξερω παιδια οσο παραμενω απραγη τοσο βυθιζομαι και οσο βγαινω εξω νιωθω χαζη και ενα τιποτα.εναν εγκλωβισμο απο παντου νιωθω και το ζολοφτ τι να κανει σε τοσα προβληματα?

[Stavros]

Δεν ξερω παιδια οσο παραμενω απραγη τοσο βυθιζομαι και οσο βγαινω εξω νιωθω χαζη και ενα τιποτα.εναν εγκλωβισμο απο παντου νιωθω και το ζολοφτ τι να κανει σε τοσα προβληματα?

Ένα Zolofτάκι τι να κάνει κι αυτό το έρμο???
Σιγά σιγά Μελίνα...Μην βιάζεσαι...Κάτε να φύγει και το καταραμένο 2016...
Το Ζολοφτ θεωρείται ήπιο αντικαταθλιπτικό...Συνήθως όταν ο ασθενής αναφέρει αυτοκτονικές τάσεις η προσέγγιση η φαρμακευτική είναι διαφορετική...Ας μην επεκταθώ....
Αλλά κι εσύ με το ζόρι το παίρνεις από ότι θυμάμαι...Δεν τα πολυγουστάρεις τα χαπάκια τα αντικαταθλιπτικά...

[take a break]

Μελινα μια από τα ιδια και τωρα που είναι γιορτες ειμαι ακόμα πιο χάλια ! Και γω δεν έχω στήριγμα από την οικογένεια κανένα.

[elis]

Έτσι ζω κι εγώ κουράγιο

[Έρις]

Ναι, αυτό είναι κατάθλιψη... Και ακριβώς αυτές οι σκέψεις περί ανικανότητας και αυτοκτονίας ανήκουν στα συμπτώματα της κατάθλιψης. Η κατάθλιψη δεν είναι καθόλου γενική έννοια, το αντίθετο είναι μία ψυχική διαταραχή με συγκεκριμένα συμπτώματα και οι ο αυτοκτονικός ιδεασμός είναι συχνό "φαινόμενο" στους καταθλιπτικούς... Δεν θα σου αναλύσω περισσότερο, για να μην σε κουράσω..
Όντως το zoloft ανήκει στα ήπια αντικαταθλιπτικά και όντως δεν πρόκειται να αλλάξει την πραγματικότητα σου, αλλά ούτε και να σε κάνει να συμβιβαστείς με αυτή. Το αντικαταθλιπτικό απλώς εξαλείφει σταδιακά την παθολογία του πράγματος (για να δείξει θέλει περίπου 20 μέρες)... όλα τα υπόλοιπα είναι δική σου προσπάθεια. Προφανώς, όταν οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι αυτοί που προανέφερες, δεν βοηθάνε την ψυχική σου υγεία. Με δική σου πρωτοβολία και πολύ κόπο θα πρέπει να αρχίσεις να ξαναζείς... ένα βήμα τη φορά. Η σύγκριση με τους γύρω σου (μπορεί να είναι αναπόφευκτη), αλλά δεν είναι καλός σύμβουλος, έχοντας αυτή την καταθλιπτικόμορφη οπτική προς τον εαυτό σου και ως προς τη ζωή θα συνεχίσει να σε πληγώνει και να σε πονάει. Λυπάμαι, που στο λέω αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να χτίσεις την καθημερινότητα σου σιγά σιγά και στην αρχή θα να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις ή δεν έχεις κουράγιο να κάνεις. Όμως να θυμάσαι ότι αυτό που ζήσεις και νιώθεις τώρα, έχει τέλος!

[melina20]

Ποσο καιρο ρε παιδια? Και πως την παλευετε?.δεν θελω να μου γινει συνηθεια προτιμω να αυτοκτονησω

[melina20]

Ερις απλα νιωθω αδυναμη.ο εξω κοσμος ειναι απαιτητικος..για να επιβιωσεις χρειαζεται τσαγανο ποσο μαλλον σε μενα δυο φορες περισσσοτερο διοτι δεν εχω στηριξη και νιωθω τοσο αδυναμη.

[Έρις]

Τι εννοείς πόσο καιρό; Πόσο καιρό ζούμε έτσι;
Φοβάσαι μήπως σου γίνει συνήθεια το zoloft;
Την αιτία που σε οδήγησε στην κατάθλιψη την ξέρεις; Ή τουλάχιστον την αφορμή;

[melina20]

Οχι δεν με ενδιαφερει αν μου γινει συνηθεια το ζολοφτ.τωρα ειναι το τελευταιο που με ενδιαφερει.δεν ξερω πως ζειτε αλλα επειδη ειπαν δυο παιδια πιο πανω οτι ειναι σε παρομοια φαση με μενα.τι με οδηγησε εδω? Ειναι θεωρω μια χρονια κλιμακουμενη κατασταση κατσανε και καποιες συνθηκες στη ζωη μου και τα παιξα.παθαινα κρισεις πανικου παλιοτερα νομιζα οτι τρελαινομουν λογω του οτι ο αδερφος μου εχει σχιζοφρενεια.η οικογενεια μου παραιτηθηκε γενικα αππαραιτηθηκε τελειως η μανα μου επαθε καταθλιψη και ο πατερας μου το εριξε στο αλκοολ.τα προβληματα τα δικα μου τα υποβαθμιζοντανν γενικα και εγω δεν μπορουσα να τους μεταφερω πολλα λογω του οτι υπηρχε αυτο το προβλημα.ετσι ο,τι εκανα το εκανα μονη μου και δεν ημουν και καλα λογβ των κρισεων πανικου που παθαινα απλα δεν σταθεροποιηθηκα πουθενα.εεε με τα πολλα απο περισυ σπασανε τα νευρα μου δεν ξερω αντιδραστικα λεω τα παραταω ολα,ηταν μια περιοδος που ημουν ολη την ωρα δουλεια σπιτι οο φιλοι μου ειχαν κανει τις ζωες τους και βρισκομασταν σπανια.αρχισε να πεφτει η διαθεση μου να μην εχω ορεξη ουτε κινητρα και ετσι φτανουμε μεχρι σημερα

[Έρις]

Κι εγώ καταθλιπτική είμαι! Απλώς κάνω ψυχοθεραπεία και γενικά το ψάχνω πολύ... Όμως, εγώ δεν υποκύπτω στη φαρμακευτική αγωγη!
Σε συμβουλεύω να κάνεις ψυχοθεραπεία, αν δεν το αντέχεις οικονομικά, μπορείς ίσως να απευθυνθείς σε κάποιο Κέντρο Ψυχική Υγείας. Θα σε βοηθήσει να βρεις τη ρίζα του προβλήματος σου... τουλάχιστον τότε θα ξέρεις με τι πολεμάς.
Αντιλαμβάνομαι, ότι το περιβάλλον σου δεν μπορεί να σε στηρίξει κι ότι γενικά η οικογένεια σου (συγγνώμη για την έκφραση), "έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά".
Οι φίλοι σου γνωρίζουν πως νιώθεις; Μπορείς να στραφείς εκεί για υποστήριξη;
Αυτό εννούσα ότι θα πρέπει να κοπιάσεις... στην αρχή θα ζεις χωρίς κίνητρα... όταν θα αρχίσεις να ξεθολώνεις, θα φτιάξεις τα κίνητρα μόνη σου. Πίστεψε με γίνεται...
Ξεκίνα από απλά πράγματα...

[melina20]

Δεν εχω πολλους φιλους πλεον και με αυτους που εχω βρισκομαι σπανια ειναι και η διαθεση μου περιεργη τωρα και δεν εχω πολυ ορεξη κι εγω.πρεπει γενικα να αρχισω απο το μηδεν ετσι αισθανομαι.στον ψυχιατρο που πηγα μια φορα πηγα αλλα φαινεται καλος και ανθρωπινος τουλαχιστον απο μια πρωτη εντυπωση και κανει και ψυχοθεραπεια απ οτι μου ειπε.τωρα τι να πω;; δεν ξερω εχω και εναν φοβο με τους ψυχιατρους δεν εχω ξεπερασει το γεγονος οτι μπορει να εκδηλωσω κι εγω την ασθενεια του αδερφου μου και με φοβιζει λιγο μηπως εχω κατι το οποιο δεν καταλαβε σε μια πρωτη συνεδρια και το καταλαβει τις επομενες ειναι κι αυτο ενα θεμα που μαλλον δεν στεριωνω σε ψυχοθεραπειες.

[Έρις]

Σήμερα είναι η κατάλληλη μέρα για να υποσχεθείς στον εαυτό σου ότι θα αρχισείς από το μηδέν... Δεν είναι τόσο κακό αυτό... θα τα φτιάξεις όλα απ' την αρχή όπως τα θέλεις εσύ!
Με μία μόνο συνεδρία σου έδωσε αντικαταθλιπτικό; Κι εσύ το πήρες;
....Πόσων ετών είσαι; (αν μου επιτρέπεις)
...Είναι λογικό να φοβάσαι βάσει των βιωμάτων σου... υπάρχει όμως και ο αντίλογος που λέει, ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει... είναι τρομακτικό, όμως είναι καλύτερα να ξέρεις, παρά να παλεύεις με το χάος...
Σου προτείνω για αρχή να ξανακάνεις τη σχέση με τους φίλους πιο στενή... καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις... αλλά κοντά σε ανθρώπους που σε νοιάζονται θα νιώσεις ζεστασία... βοηθάει...