Αποδοχή και έκφραση των συναισθημάτων

[elis]

Επίσης θέλω να σου πω ότι υπάρχει φάρμακο για τον πόνο αντιψυχωτικο καινούριο εμένα μου έσωσε τη ζωή ασ πούμε

[Deleted240217a]

Ποιό φάρμακο;

[elis]

Το sycrest νομιζω

[Deleted240217a]

Α εντάξει ευχαριστώ. Ακουστά το έχω αλλά δεν ξέρω ποιό ακριβώς είναι το αντίστοιχο στην Αμερική, μήπως έχει την ίδια ονομασία, ξέρεις;

[elis]

Δραστική ουσία αζεναπινη αυτό ξερω

[Deleted240217a]

Το έψαξα μόλις τώρα κάτι μου θυμίζει το όνομα αλλά δεν ξέρω τι. Μάλλον κάποτε που είχα ψάξει για βενζοδιαπίνες το είχα ανακαλύψει. Εσύ πως λες ότι σε έσωσε ότι μειώνει τον πόνο αφού εχτές πόναγες ψυχικά και μάλιστα σου έγραψα στο "Τι αισθάνεστε τώρα;" να πάρεις ηρεμιστικό μπας και σου περνούσε αλλά δεν το είδες.

[elis]

Πονάω όλη μέρα εδώ κ τρία χρόνια αλλά χάρη σε αυτό λειτουργώ κάτι σαν ηρεμιστικό είναι κι αυτό ήπιο

[Deleted240217a]

Ωχ...Ναι αν ανήκει στις βενζοδιαπίνες το 'χα διαβάσει ότι βοηθάνε μαζί με τα αντιψυχωτικά. Εσύ παίρνεις και αντιψυχωτικό ε;

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Δεν έχει να κάνει με άντρα/γυναίκα.Κάποιοι εξωτερικεύουν αμέσως τα συναισθήματά τους,κάποιοι τα εσωτερικεύουν...

Είναι αλήθεια αυτό που λες για τους τοξικούς ανθρώπους.Αλλά επειδή το εχω αντιμετωπίσει παρα πολλές φορες αυτό,από ένα σημείο και μετα βλέπω πως η συμπεριφορά μας τους κάνει και τους το επιτρέπει αυτό,και η αρνητική αυτο/οπτική..Και είναι παγίδα να θυμώσεις μαζί τους ή να τους κατηγορήσεις.Είναι πιο πολύ θέμα δικό μας.Όοταν έρχεσαι στα καλά σου,θα δεις πως δεν έχουν την δύναμη να σε επηρεάσουν,και δεν ανησυχείς,η δύναμη που είχαν είναι ψευδαισθηση,η προσοχή σου αλλαζει και με τυχαιους τροπους εξαφανίζονται,ειναι καθαρά στο δικό μας κομματι συναισθηματικών πεποιθησεων.

Φυσικά ολα αυτα ειναι πολύπλοκα και δεν ειναι εύκολο να βρεις άκρη.Όμως εμεις ειμαστε υπεύθυνοι για τα πάντα που συμμετέχουμε.Αυτό αυτόματα μας δίνει την δύναμη να αλλάξουμε ότι επιθυμούμε,αλλα ταυτόχρονα και την ευθύνη για ότι λάθος μας συμβαίνει ..

[Deleted240217a]

Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες γιατί αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας και να έχουμε καλύτερη επικοινωνία με τους άλλους. Τα έχω ξανακούσει αυτά, απλά τότε δεν ήμουν σε φάση να τα αποδεχτώ, τώρα τα δέχομαι πιο εύκολα. Η πρώτη μου σκέψη πιστεύοντας ότι αυτά είναι αλήθεια είναι ότι οι άλλοι θα μας αποδεχτούν αν αλλάξουμε; Ή θα σταθούν πάλι έστω και σαν ψευδαίσθηση εμπόδιο;

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Οι ψευδαισθήσεις από την πλευρά του υποκειμένου είναι πραγματικότητες.Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν.Το πιο σημαντικό είναι η οπτική που διαλέγουμε εμείς σαν υποκείμενα.Αυτό ακούγεται,αλλά δεν είναι κάτι απλό.
Η επιθυμία και μόνο δεν είναι αρκετή γιατί προέρχεται από το συνειδητό κομμάτι,και όχι από το υποσυνείδητο στο οποίο βρίσκεται όλη η μνήμη που τροφοδοτεί τους παθητικούς μηχανισμούς συμπεριφοράς μας.Αυτό που είναι απαραίτητο εκτός από την θέληση είναι η επίγνωση(του να είμαστε συνεχώς συνειδητοί ,τι λέμε ,τι κάνουμε) και η επιμονή (να αποδεχτούμε ότι οι ριζικές αλλαγές κατά κανόνα απαιτούν χρόνο)

Η συμπεριφορά των άλλων,δεν βρίσκεται στο πεδίο ελέγχου μας.Κι όμως, θα δεις οτι οι αντιδράσεις των άλλων,ιδιαίτερα των τοξικών ανθρώπων ,που νοιώθεις ότι σε ελέγχουν κατά κάποιον τρόπο,μαλακώνουν και χάνουν την επιρροή τους,εξαφανίζονται (και αντικαθίστανται από νέες,απρόοπτες,θετικότερες )μέσα σε τυχαιοτητες που προκύπτουν στην κανονική ροή, όταν συνειδητοποιήσεις το παθητικό κομμάτι σου,που τροφοδοτεί τα δικά τους "επιθετικά" κομμάτια..Η συναισθηματική ανεξαρτησία είναι ακρώς εφικτός στόχος.Είναι στο χέρι σου να λες στον εαυτό σου κάθε μερα τα πράγματα που θα σε οδηγήσουν εκεί

Το ζητούμενο εκτός από την επίγνωση,είναι η επιμονή ή κάποιου είδου ένταση,σαν υπενθύμιση(αλλά όχι να καταλήξει καχυποψία για τους άλλους).Γιατί αν χαλαρώσεις πολύ μετά την πρώτη και δεύτερη επιτυχία,αφου συνειδητοποιήσεις πράματα και κάνεις νέες κινήσεις ,σε βάθος χρόνου το υποσυνείδητο,επειδή ρίσκεται βαθύτερα στην συνείδηση,βρίσκει τρόπους να σε παρασύρει πάλι στα παλαιά μοτίβα και να ανατροφοδοτήσει καινούριες τοξικές σχέσεις.Και έχει την δύναμη να σε πείθει "αυτός είμαι" και αυτό είναι που το διαιωνίζει ,η ταύτιση

Πρέπει είναι τετοια η διάρκεια της αυτοπαρατήρησης και της διαύγειας,που η επιθυμία των νέων υγιών σχέσεων να περάσει κι αυτή στο υποσυνείδητο.Όλα περνάνε στο υποσυνείδητο μέσω της επανάληψης.Το αρνητικό είναι ότι η συνεχής αυτοπαρατήρηση μπορεί να προκαλέσει πίεση,εκνευρισμό και αυτοκριτική.Όταν περάσεις στο στάδιο της αυτοκριτικής,απέρριψέ την και προσπαθησε να έχεις επίγνωση δίχως να κρίνεις τον εαυτό σου συνεχώς.Αν έχεις τέτοια ένταση που δεν μπορείς,είναι καλύτερα να ξανααφεθείς για λίγο καιρό και να προσπαθείς τουλάχιστον να κάνεις το καλύτερο δυνατό μέσα στο "λάθος" -το σφάλμα καλύτερο της υπερπροσπάθειας- .

Κι εγώ έχω περασει από τοξικες σχεσεις που ακόμα ξεφεύγω,εχω ενα σωρό προβληματα αλλά εχω προσπαθησει αρκετά και είμαι σίγουρος γι αυτά που σου λεω.

Είμαι βέβαιος ότι μπορείς να βρεις τις σωστές για σένα σχέσεις always sad,για να είσαι sad αλλά όχι always
Βεβαιώσου κι εσύ!

[Έρις]

Αναδόμηση γνωστικών σχημάτων, κάτι τέτοιο δεν εννοείς, σαπουνάκι μπάνιου; Πόσο εύκολο είναι αυτό όμως; Εγώ προσωπικά, στο θέμα της προσωπικής ανεξαρτησίας πάντα κάπου χολαίνω... Η ανατροφοδότηση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινή προσπάθεια, προς την "ελευθερία", το θέμα είναι πως γίνεται να ανατροφοδοτούμε μόνοι τον εαυτό μας;

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Χωρίς να έχω ακουστά τον όρο αυτό,μάλλον σωστά κατάλαβες,απλά μου το παραθέτεις με έναν εξειδικευμένο επιστημονικό όρο από τα δικά σου αντικείμενα μελέτης.
Η ανατροφοδότηση είναι εφικτή.Θα το θέσω λίγο απλοϊκά.Στην προσπάθειά σου να βρεις την ταυτότητά σου,αυτά που επιθυμείς,που θες να είσαι,έρχεσαι σε σύγκρουση με το ρεαλιστικό περιβάλλον στο οποίο έχεις και αρνητικές συναισθηματικές εμπειρίες.Το περιβάλλον,φαινομενικά στέρεο και παγιωμένο,σε κάνει να προσπαθείς να προσαρμοστείς,να βρεις την σωστή συνταγή για να βρεις μέσα σε αυτό ότι σου ταιριάζει.Έτσι,κάνεις αυτοκριτική "πάντα κάνω κάτι λάθος" .Η παρατήρηση είναι καθαρά εξωτερική καθώς προσπαθείς να μην κάνεις λάθη παρατηρώντας του εξωτερικούς παράγοντες,και με βάση αυτούς και το αποτέλεσμα βγάζεις συμπέρασμα για σένα.Αυτό δεν είναι απαραίτητα λάθος.Αρκετοί ίσως τα καταφερνουν.Είναι όμως μια συνθήκη,κατά την οποία ενεργειακά "κυλάς" προς τα έξω.Σπαταλάς ένεργεια και υπερπροσπαθείς.
Το παράδοξο είναι όμως ότι το περιβάλλον είσαι κυρίως εσύ.Όταν κάποιος το καταλάβει σωστά,έχει μεγαλύτερη ευθύνη αλλα ειναι βέβαιο πως όσο πλησιάζει στο να το αντιληφθεί,τα πολύπλοκα συμπλέγματα και οι αναστολές που υπήρχαν φαίνονται πολύ μικρότερα εμπόδια απ'όσο πραματικά ήταν,και αυτά που ταιριάζουν προκύπτουν με πιο αβιαστό και φυσικό τρόπο.

Κι όμως,περνώντας από την μια οπτική στην άλλη αλλάζεις,αν κάποιος περάσει για λίγο στο δεύτερο,αλλά ξανακυλήσει στο πρώτο,ακόμα και αν ξέρει το δεύτερο ως πληροφορία,εφόσον ξαναβιώνει το πρώτο οι αναστολές είναι πολύ ισχυρότερες.Η νοητικη διαυγεια καθορίζει ποιες πεποιθήσεις είναι πιο σημαντικές ανάλογα με το επιπεδο της μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή

[Έρις]

Όντως η αυτοκριτική γίνεται κυρίως αναλογικά με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπου ενέχουν πολλαπλά κοινωνικά στεγανά. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό η εικόνα μας προσβάλεται, ταυτίζεται, αντιτίθεται κτλ στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τα συμπεράσματα για τον εαυτό μας δεν βγαίνουν αγνά και καθάρα από τη δική μας αξία και ικανότητα πάντα συσχετίζονται με το περιβάλλον και κυριώς με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Το περιβάλλον παραδόξως όπως είπες, φτιάχνεται από εμας, όμως οι αστάθμητοι παράγοντες πάντα υπάρχουν και συνήθως εγκυμονούν κινδύνους. Μόνο ένα αυστηρά αποστειρωμένο περιβάλλον, χωρίς ρίσκα θα έδινε ίσως μια σχετική ασφάλεια, το οποίο όμως θα ήταν μακριά από οτιδήποτε λέγεται ζωή. Ακόμη, ο φόβος της ευθύνης των πραγμάτων καθήλωνει πολλές φορές την ανάγκη για ανεξαρτησία... σε γυρνάει πίσω στη θέση του θύματος... Νιώθεις θύμα, άρα αδύναμος, άρα ψυχαναλυτικά πιο κοντά στο θάνατο.

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Σωστά Έρις.Η επιθυμία για ασφάλεια είναι όντως φυσιολογική,ειδικά με την αστάθεια στην οποία εισέρχεσαι όταν θες να αλλάξεις ριζικά,όμως αν δεν εισαι διαθέσιμος/η να αναλάβεις κάποιο ρίσκο,αυτή η επιθυμία στραγγίζει την ζωή από μέσα σου.