Απρόοπτη εγκυμοσύνη... Βοήθεια!!

[elisabet]

Αντιλαμβάνομαι οτι βρίσκεσαι σε πολύ δύσκολη θέση και είναι λογικό να έχεις πελαγώσει. Χρειάζεται όμως ψυχραιμία και λογική για να μπορέσεις να πάρεις απαντήσεις σε πρακτικά θέματα που αφορούν στο μεγάλωμα ενός παιδιού κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Απ' οτι καταλαβαίνω έχεις σχεδόν αποφασίσει να βγάλεις από την ζωή σου αυτόν τον άνθρωπο και νομίζω αυτό είναι το πιο καλό για σένα. Από τις περιγραφές σου, οφείλω να σου ομολογήσω οτι μου μετέφερες την όλη πίεση που νιώθεις και επίσης έναν φόβο για αυτόν. Αλήθεια, τον φοβάσαι πια ή είναι δική μου αίσθηση;

Πέρα από τα πρακτικά που σου αναφέρουν πολύ σωστά και οι προηγούμενοι εδώ, για μένα υπάρχουν και αρκετά "ηθικά" διλήμματα σε περίπτωση που αποφασίσεις να κρατήσεις το παιδί μόνη σου. Προσωπικά θεωρώ οτι ο πατέρας έχει δικαιώματα στην ανατροφή του όπως και η μητέρα φυσικά, γιαυτό θεωρώ πως η απόφαση σου είναι πολύ δύσκολη. Μπορείς να στηριχτείς σε αυτόν τον άνθρωπο για απλά πράγματα (πέρα από τα οικονομικά) που θα αφορούν στην ανατροφή του; Θεωρείς οτι θα μπορείτε να βρείτε έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας ακόμα κι αν δεν είστε πια ζευγάρι; Θα θεωρούσες ασφαλές το παιδί μαζί του;

Ένα παιδί χρειάζεται και τους δυο γονείς του (άσχετα αν είναι ζευγάρι ή όχι) και δεν ξέρω αν έχει κανείς το δικαίωμα να του το στερεί αυτό.
Δεν είμαι υπερ της έκτρωσης γενικά, αναγνωρίζω οτι είναι μια απόφαση με μεγάλο ψυχικό κόστος για μια γυναίκα, αλλά νομίζω πολλές φορές είναι ακριβώς το μητρικό ένστικτο που οδηγεί σε αυτή την απόφαση.

Εύχομαι να επιλέξεις με σύνεση και ψυχραιμία και να πάρεις την καλύτερη δυνατή απόφαση τελικά.
Καλή δύναμη!

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

3. Μια ερώτηση για την ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ: Πώς ήξερες ότι η πρώτη εγκυμοσύνη σου, αυτή που τερμάτισες εσύ, δε θα κατέληγε σε αποβολή και αυτή?

Έχεις δίκιο να το σκεφτείς αυτό, όμως όπως λέει κι η παροιμία: Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.
Δηλαδή στην πρώτη εγκυμοσύνη πέρα από καναδυό ζαλάδες δεν είχα τίποτα και μάλιστα πήγαινα και γυμναστήριο.
Σε αυτές που κατέληξαν σε αποβολή είχα από την αρχή κράμπες στην κοιλιά, εξάψεις και αιμορραγίες που ξεκίνησαν αμυδρά, δυνάμωσαν και τελικά κατέληξαν στην αποβολή. Ήμουν δε, στο κρεββάτι ακίνητη και με πόνους συνέχεια. Ήμουν και μεγαλύτερη βέβαια σε ηλικία. 36-37.
Και το πρόβλημα των αποβολών δεν είχε καμία σχέση με την άμβλωση. Απλά υπέφερα από βαριάς μορφής ενδομητρίωση, μια ιδιοπάθεια που ξεκινάει από μικρή ηλικία, στην αρχή σε πολύ μικρό βαθμό που δεν προκαλεί πρόβλημα και όσο περνάνε τα χρόνια επιδεινώνεται.

[tktk]

Κασσάνδρα μου, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου..
Καμιά φορά γνωρίζουμε την πραγματικότητα αλλά ακόμα ελπίζουμε ότι κάτι μπορεί να είναι διαφορετικό στην δικιά μας περίπτωση..
Δεν πρόκειται να αλλάξει.. πάντα ήταν η οικογένεια του πρώτη του προτεραιότητα.. Αφού όταν τελικά σκεφτηκέ ότι έχω δίκιο να το κρατούσαμε είπε, αλλα να ξέρεις, δεν θα ανακατεύεσαι με το τι λεφτά στέλνω εγω στο πακιστάν. Θα κάνω ίσα πραγματα για μας αλλα και για την οικογένεια μου εκεί.. όχι.. έχω φοβηθεί παρα πολύ .. δεν τον εμπιστευομαι όσο πριν.. γιατι φάνηκε κατευθείαν ένα άλλο πρόσωπο όταν στριμωχτήκαμε..
Το θέμα είναι πως πάλι η μητέρα μου σήμερα μου είπε "δεν είναι μόνο δικό σου πρόβλημα αν θες να ξέρεις, Βαρος πεφτει σε όλους μας!!" Της λέω άμα μου μιλάς έτσι πως μπορώ εγώ να κρατήσω το παιδί αν νιώθω ότι θα μαστε ένα βάρος??? Απεχθάνομαι κάτι τέτοιο..
Δεν χρειάζομαι τόσο την οικονομική υποστήριξη της οικογένειας όσο την ψυχολογική υποστήριξη ειδικά της μητέρας μου που θα έμενα κόντα της.
Φτιάχνει πρωινό στην καινούργια σχέση της και εμένα ούτε με ρωτάει "θελεις να φτιάξω και για σένα?" και όταν της το λέω απαντάει "ναι, τώρα δεν είσαι εσύ το κέντρο, προσπαθώ να φτιάξω και τηνν δικιά μου ζωή". "και... μην μιλάς συνέχεια γιαυτό το θέμα (του παιδιού και του φίλου μου) τώρα στις γιορτές" , δηλαδη για τι θέμα θα έπρεπε να μιλάω? η τι άλλο να σκέφτομαι? που βλέπω η ζωή μου καταρρέει,, η αγάπη μου , το μέλλον μου κι όλα? δεν υπάρχει καθολου κατανόηση..
πως να τα καταφέρω μόνη μου? δεν μπορώ... σκέφτομαι σοβαρά να το ρίξω... και μετά τι? έτσι κι αλλίως στραβά θα είναι όλα. Πάντα πάλευα με στεναχωριες και επιζούσα.. τωρα τι γίνεται?
Ευχαρστώ και πάλι.. και όλους σας για τις συμβουλές σας

Είμαι Αιγύπτιος πρώην μουσουλμάνος νυν Κόπτης Χριστιανός(οι Κόπτες είναι Αιγύπτιοι χριστιανοι στην Αίγυπτο είναι περίπου 15 εκατομύρια σε σύνολο 80 εκατομύρια πλυθησμό. Τόσο οι χριστιανοι όσο και οι μουσουλμάνοι στη χώρα μου δε κάνουμε σεξ πριν το γάμο. Ο Πακιστανός με τον οποίο εμπλεξες μάλλον είναι κοσμικός μουσουλμάνος που έφυγε από το Πακιστάν γιατί δεν άντεχε την Σαρία ή είναι άθεος εντελώς.Στα λέω γιατί ήμουνα μουσουλμάνος πριν γίνω Κόπτης χριστιανός και έζησα με μουσουλμάνους. Γνώμη μου:κράτα το παιδί και η μεγσλωστο μόνη σου,ή παντρέψου τον αν γίνει χριστιανός(αν όμως είναι 100% άθεος τότε κάνε τυπικά θρησκευτικό γάμο σε καμία εκκλησία ή σωστό για υιοθεσία μόλις γεννηθεί!

[tktk]

Η μητέρα σου φαίνεται οτι είναι ανώριμη σαν προσωπικότητα, αφού δεν καταλαβαίνει τις προτεραιότητες στην ζωή. Μην στεναχωριέσαι! Οι γονείς ποτέ δεν είναι τέλειοι και αυτοί που δείχνουν τέλειοι στην πραγματικότητα μπορεί να είναι οι χειρότεροι. Εσύ θα γίνεις καλύτερη μαμά από κείνην.
Πρόσεξέ με, εγώ έκανα άμβλωση κάποτε, στα 18 επειδή δεν ήθελα να δυσαρεστηθεί και να ρεζιλευτεί η "τέλεια" , υπερπροστατευτική, μικροαστή μαμά μου που όλα τα φρόντιζε και με είχε στα "ώπα-ώπα" που λένε αλλά ήταν αμετακίνητη και προσηλωμένη σε κάποιους κοινωνικούς κανόνες. Στην πραγματικότητα ήταν πολύ σκληρός άνθρωπος και περισσότερο νοιαζόταν για την εικόνα της στον κόσμο, παρόλο που σαν μητέρα ήταν υπόδειγμα!
Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος πολύ θρήσκος και καλός και δεν τον ένοιαζε τί θα πει ο κόσμος αλλά δεν πέρναγε η γνώμη του στο σπίτι.
Είχα σχέση 1μιση χρόνο με έναν 22χρονο που ο πατέρας του ήταν Έλληνας και η μητέρα του από την Σιγκαπούρη. Μέσα σ αυτό το διάστημα κατάλαβα σιγά σιγά οτι δεν ταιριάζαμε καθόλου, είχε διαφορετική νοοτροπία γιατί ήταν μεγαλωμένος στην Σιγκαπούρη, και η μητέρα του ήταν μουσουλμάνα και όλοι οι συγγενείς του από την μητέρα του(ο ίδιος ήταν βαπτισμένος χριστιανός αλλά είχε κάνει και την περιτομή των μουσουλμάνων).
Πάνω λοιπόν που το αποφάσισα προέκυψε η εγκυμοσύνη. Το κόλημά μου να κρατήσω το παιδί ήταν η αντίδραση της μητέρας μου και δεν ήθελα να τους προκαλέαω ντροπή και σύγχυση. Έτσι λοιπόν το έριξα αλλά το μετάνοιωσα από την πρώτη στιγμή.
Είχα εφιάλτες και τα βράδυα έκλαιγα για χρόνια μετά! Δεν μπορούσα να το ξεπεράσω!
Και το "κερασάκι" στην όλη ιστορία είναι οτι δεν μπόρεσα να ξανακάνω παιδί. Είχα 3 αποβολές και μετά επειδή ο άντρας μου απέκτησε ψυχιατρικό πρόβλημα αναγκάστηκα να το βγάλω τελείως από το μυαλό μου και να μην ξαναπροσπαθήσουμε.
Απ ό,τι φάνηκε δηλαδή τελικά, το δικό μου κατάλληλο "timing"για την εγκυμοσύνη ήταν τότε και όχι μετά από χρόνια που γνώρισα τον άντρα μου. Αν δηλαδή το είχα κρατήσει το παιδάκι θα είχε μεγαλώσει και δεν θα στεναχωριόμουν που μετά με τον άντρα μου δεν κάναμε για τους χ, ψ λόγους.
Θα ήταν πάντως καλό να ζητήσεις βοήθεια από φίλους, συγγενείς, γνωστούς. Υπάρχει και ένας σύλλογος προστασίας αγέννητου παιδιού (Λέγεται "η αγκαλιά") που μπορούν να σε στηρίξουν και υλικά και συναισθηματικά και να σε συμβουλεύσουν για ό,τι χρειαστείς.
Επίσης, υπάρχουν και άλλοι σύλλογοι προστασίας μητέρας και παιδιού. Δεν ξέρω αν ζεις στην Αθήνα ή στην επαρχία.
Πάντως να ξέρεις οτι το παιδί θα αλλάξει την ζωή σου προς το καλύτερο και θα της δώσει άλλο νόημα. Μπορεί να είναι ευθύνη αλλά είναι και ευτυχία μαζί. Δέξου την πρόκληση και άνοιξε την αγκαλιά σου σ αυτό το παιδάκι.
Όσο για τον μάγκα, σούταρέ τον ευγενικά και διακριτικά, εν ανάγκη πες του οτι το παιδί του το ριξες. Να ξέρεις οτι μπορεί στην πατρίδα του να έχει άλλη γυναίκα και παιδί και να μην το ξέρεις κιόλας. Ο δικός μου είχε και ένα παιδί στην Σιγκαπούρη από μια ντόπια εκεί και το χε παρατήσει και είχε έρθει στην Ελλάδα.
Ξεφορτώσου τον κατά την γνώμη μου, δεν πρόκειται να σου συμπαρασταθεί σαν άντρας και σαν πατέρας, θα το δεις, μόνο προβλήματα θα σου δημιουργήσει.
Αυτός δηλαδή με το που δέχτηκε να το κρατήσετε το παιδί το πρώτο που σκέφτηκε είναι να κάνει τραπέζια και χορούς και γλέντια στους δικούς του κι εσένα να μην σε στηρίξει καθόλου οικονομικά γιατί δεν θα του περισσεύουν από τα τραπεζώματα στους συγγενείς του και τους φίλους του; Από κει να καταλάβεις πόσο χεσμένη σε έχει! (Συγνώμη για την λέξη αλλά...)
Σε κάθε περίπτωση πάντως ηρέμησε σε πρώτη φάση και σκέψου με νηφαλιότητα και ψυχραιμία. Σου εύχομαι το καλυτερο!

Κασσάνδρα οι χριστιανοί στην χώρα μου όπως και σε όλες τις χώρες τις Μέσης Ανατολής κάνουμε περιτομή για να μπορούμε να αντεξουμε χωρίς σεξ πριν το γάμο...

[tktk]

Βέβαια και οι παλαιοημερολογίτες είναι πιστοί και συντηρητικοί και καλά κάνουν!

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Κασσάνδρα οι χριστιανοί στην χώρα μου όπως και σε όλες τις χώρες τις Μέσης Ανατολής κάνουμε περιτομή για να μπορούμε να αντεξουμε χωρίς σεξ πριν το γάμο...

Απ ό,τι ξέρω η περιτομή αρχικά ήταν εντολή του Θεού στον Αβραάμ, ένα σημάδι, μια προτύπωση βαπτίσματος.
Από κει το έχουν και οι μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι, ενώ οι χριστιανοί δεν έχουν, όχι επειδή απαγορεύεται αλλά δεν θεωρείται απαραίτητο.
Δεν ξέρω σε τί έχει να κάνει με την εγκράτεια στο σεξ, αλλά για να το λες κάτι θα ξέρεις..