πονοκέφαλος και αρρωστοφοβία

[DizzyDaisy]

Καλημέρα κι από μένα,

Είμαι 21 χρονών, γυναίκα, κι έχω άγχη, φοβίες, και περιστασιακά κρίσεις πανικού από μικρό παιδί. Κατά περιόδους γίνεται χειρότερο, σε σημείο να επηρεάζεται έντονα η καθημερινότητά μου, ενώ άλλες φορές το πρόβλημα είναι τόσο ήπιο που πιστεύω ότι επιτέλους το ξεπέρασα οριστικά. Πρώτη φορά πριν 3 χρόνια, άκουσα μια ψυχίατρο να χρησιμοποιεί τον όρο "αγχώδης διαταραχή" για να περιγράψει αυτά που ένιωθα, και κατάλαβα ότι δεν "έβγαλα το πρόβλημα απ' το κεφάλι μου", ότι δεν είμαι μόνη κι ότι αντιμετωπίζεται. Παρόλα αυτά δε συνέχισα τις συνεδρίες γιατί δε μπορούσα να ανταπεξέλθω οικονομικά. Έτσι κι αλλιώς, αυτά τα τρία χρόνια ήταν απ' τα καλύτερα της ζωής μου, και κύλησαν σχετικά εύκολα από πλευράς άγχους, έστω και χωρίς βοήθεια ειδικού. Όμως τελευταία, τα άγχη μου αρχίζουν να επιστρέφουν δριμύτερα. Ίσως φταίει που σε λίγο καιρό θα αλλάξει ξανά η ζωή μου αφού θα τελειώσω τις σπουδές μου, ίσως το ενδιαφέρον μου για τα μεταφυσικά και ο φόβος του θανάτου, δεν ξέρω τι φταίει. Ίσως είναι που τα πάντα πηγαίνουν καλά και έχω τόσα σχέδια, τα οποία φοβάμαι ότι δε θα πραγματοποιηθούν ποτέ, γιατί κάτι τρομερό θα συμβεί. Κλασικά πράγματα.

Πιο ειδικά τώρα, πριν μερικές μέρες, ενώ είχα ήδη αρκετό άγχος, και μετά από έντονη σωματική άσκηση, άρχισα να νιώθω ξαφνικούς οξείς πόνους σα σουβλιές στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού. Ήταν στιγμιαίοι, έντονοι, και εντοπίζονταν στο εσωτερικό, ανάμεσα στο πάνω μέρος του κεφαλιού και πίσω από το αυτί μου. Μερικές φορές έδιναν την αίσθηση ότι έφταναν πάνω από τον ουρανίσκο μου. Μεταξύ τους μεσολαβούσε μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν είχα ποτέ κάτι παρόμοιο, ανησύχησα και έκανα το λάθος να ψάξω τα συμπτώματα στο google, το οποίο αποφάνθηκε ότι έχω καρκίνο. Με τα χίλια ζόρια κοιμήθηκα και το πρωί ο πόνος είχε περάσει. Παρόλα αυτά από τότε (πάνε 4 μέρες) καμιά φορά έχω έναν παρόμοιο αλλά ελαφρύ πόνο στην περιοχή, πόνο στο εσωτερικό του αυτιού και μια γενική αίσθηση πίεσης στην αριστερή πλευρά. Μου έχει γίνει εμμονή να παρατηρώ τυχόν συμπτώματα, όπως κούραση και έλλειψη συγκέντρωσης, τα οποία όμως θα μπορούσαν να οφείλονται στο άγχος. Πριν δυο μέρες ξύπνησα τη νύχτα με μυρμηγκιασμένα τα ακροδάχτυλα του αριστερού χεριού και πανικοβλήθηκα χειρότερα γιατί ούτε αυτό μου έχει ξανασυμβεί, αλλά αυτό πέρασε. Έχω αρχίσει να γίνομαι παρανοϊκή, σκέφτομαι λόγους για τους οποίους ίσως είναι η μοίρα μου να πεθάνω νέα, πράγμα που με κάνει, μαζί με όλα τ' άλλα, να ανησυχώ ότι χάνω τα λογικά μου.

Δεν έχω κάποιον να μιλήσω γι αυτά, που να μπορεί να καταλάβει και να με βοηθήσει. Μπορώ μόνο να περιμένω για να δω αν θα γίνει χειρότερο ή θα περάσει και εντωμεταξύ να προσπαθήσω να ηρεμήσω.

Ευχαριστώ για την ανάγνωση, θα εκτιμούσα οποιαδήποτε συμβουλή.

[EmaFil]

Καλισπέρα,

δυστυχώς το άγχος σου δημιουργει όλα τα (ψυχο)σωματικά και με το πέρασμα του χρόνου ίσως γιγαντώνονται...δλδ, ξεκινας με πονοκέφαλο, μετά πονάει το στομάχι (κ λες αυτό δεν το ειχα πριν, τι να είναι...??? κ δώσε περισσότερο άγχος) ...κ.ο.κ.

Θέλει μεγάλη προσπάθεια να μάθεις να τα αγνοείς...δλδ, άμα εχεις πονοκέφαλο ή κατι άλλο να λες "δεν βαριέσαι, ε και...θα περασει" κ γενικοτερα το μεγαλύτερο λάθος είναι ότι ψάχνουμε στο ιντερνετ...δεν υπάρχει χειροτερο πράγμα...

Ειναι ενας φαυλος κύκλος...Το άγχος πυροδοτεί το σύμπτωμα και το σύμπωμα πυροδοτεί περισότερο άγχος...με κάποιο τρόπο πρέπει να σταματήσει αυτό...Αν είναι διαχειρίσιμο (ως εναν βαθμό), δλδ, δεν είσαι δυσλειτουργική... είσαι σχετικά καλά

Αν σου εμποδίζει (το άγχος) όμως τν καθημερινότητα νομίζω ότι η ψυχοθεραπεία είναι μονόδρομος...Αν υπάρχει οικονομικο πρόβλημα μπορείς ν το ψάξεις σε κάποιες δημόσιες- δωρεάν δομές...αν είσαι σε μεγάλη πόλη

Επίσης η γυμναστική, το διάβασμα ή κάποιες άλλες δραστηριότητες θα κρατούν το μυαλό σου απασχολημένο ή ακόμη μπορείς να πάρεις κάποια φυτικά συμπληρώματα/βότανα για μείωση του άγχους

[DizzyDaisy]

Ναι ρε γαμώτο, το ίντερνετ σε βγάζει ετοιμοθάνατο, ό,τι και να το ρωτήσεις, είναι η αλήθεια. Και ναι, είναι γνωστό μοτίβο σκέψης, και δύσκολο να σπάσει, όσο με θυμάμαι αυτό προσπαθώ να κάνω. :mad:
Δυστυχώς δε μένω σε μεγάλη πόλη, αλλά έψαξα και βρήκα έναν ψυχολόγο που φαίνεται καλός και έχει αρκετά οικονομικά τις συνεδρίες, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.
Τα φυτικά συμπληρώματα δε μου μετριάζουν το άγχος, απλά με κάνουν να νυστάζω.
Θα προσπαθήσω να ξεχαστώ, αν δεν τα καταφέρω, θα πάω στον ψυχολόγο...
Ευχαριστώ για την απάντηση!

[nick190813]

ntizoula επειδή ειχα περασει από αγχωδεις διαταραχες ..μπορω να σ πω ότι με βοηθησε πολύ το κολυμβητηριο και αγωγη με χαπι π εκανα.....μου περασαν τελειως και η αρρωστοφοβια μαζι......
ο ψυχολόγος δεν νομιζω να βοηθησει...αλλα δεν εχεις να χασεις κατι........αγωγη+γυμναστικη θα σ προτεινα εγω και θα δεις πολύ βελτιωση....
επισης σταματα να βλέπεις από το ιντερνετ οτιδήποτε το εκανα και εγω :p
εάν εχεις καμια άλλη απορια ρωτα....ειχα περασει και εγω αρκετα από αυτά και μπορω να σ κατατοπισω
συνοπτικα το διαβασα οποτε εάν δεν επεσα μεσα συγχωρεσε με

[DizzyDaisy]

Χάπια είχα πάρει κι εγώ, αλλά η γιατρός δε μου τα έδωσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, είπε ότι μπορούσα να μάθω να το διαχειρίζομαι χωρίς αυτά... Βοηθούσαν πάρα πολύ, αλλά με κοίμιζαν κάπως, και όταν έγινα καλύτερα τα σταμάτησα. Το κολύμπι το λατρεύω, και τη φύση γενικά!
Χμ, λοιπόν, έπαψα να φρικάρω τόσο για το θέμα που έγραψα αρχικά, αλλά πάνω που είπα ότι το ξεπέρασα, εμφανίστηκε άλλο... Δεν ξέρω τι να κάνω, πριν μια βδομάδα ήμουν μες στην καλή χαρά, έπαιρνα τα βουνά και έκανα όνειρα για το μέλλον, και τώρα κάθομαι σπίτι και σκέφτομαι ότι θα πεθάνω.

[DizzyDaisy]

Ευχαριστώ για τις συμβουλές, ε ^_^

[aggelos86]

Μετα απο περιοδο εντονου αγχους εχω τσιμπιματα , μυρμιγκιασματα και πονους στο κεφαλι αριστερα στο νευρο διπλα στο αυτι. Τυπου ημικρανιας και διαφορους αλλους νευρικους πονους.
Στο ιντερνετ μου εβγαλε ΣΚΠ και καρκινο που μου εδωσε μεγαλυτερο αγχος.

Ειναι οτι χειροτερο, εχουμε συμπτωματα σοβαρων ασθενειων, πως να μεινει καποιος ηρεμος με ολα αυτα???

[nick190813]

Χάπια είχα πάρει κι εγώ, αλλά η γιατρός δε μου τα έδωσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, είπε ότι μπορούσα να μάθω να το διαχειρίζομαι χωρίς αυτά... Βοηθούσαν πάρα πολύ, αλλά με κοίμιζαν κάπως, και όταν έγινα καλύτερα τα σταμάτησα. Το κολύμπι το λατρεύω, και τη φύση γενικά!
Χμ, λοιπόν, έπαψα να φρικάρω τόσο για το θέμα που έγραψα αρχικά, αλλά πάνω που είπα ότι το ξεπέρασα, εμφανίστηκε άλλο... Δεν ξέρω τι να κάνω, πριν μια βδομάδα ήμουν μες στην καλή χαρά, έπαιρνα τα βουνά και έκανα όνειρα για το μέλλον, και τώρα κάθομαι σπίτι και σκέφτομαι ότι θα πεθάνω.

δεν θα παθεις τιποτα...συνεχισε να κανεις ονειρα και να παιρνεις τα βουνα μονο μην πλησιαζεις χαράδρες :p

τα χαπια βοηθάνε....για εμενα επρεπε να τα περνεις μεχρι να σταθεροποιηθεί ολο αυτό...
συνεχισε την προσπαθεια .....αφου λατρευεις το κολυμπι αρχισε το βοηθαει.....
σε βλεπω ότι εισαι από την φυση σου αγχωτικη..
ετσι είναι το αγχος σταματάει το ένα και εμφανίζεται κατι άλλο..