Οι φίλοι είναι όντως για τα δύσκολα τελικά;

[nefeli-ec]

Καλησπέρα σε όλους σας, είμαι γυναίκα 28 χρονών.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα πρόβλημα μου το οποίο με βασανίζει πολύ. Τον τελευταίο καιρό υποφέρω από βαριάς μορφής κατάθλιψη η οποία πηγάζει από την αγοραφοβία μου που τώρα τελευταία δεν μπορώ να ελέγξω. Λόγω αυτού του προβλήματος, το να βγω απο το σπίτι μου, είναι κάτι που μου προκαλεί απεριόριστο άγχος και κίνδυνο κρίσης πανικού. Παρακολουθώ ψυχολόγο, ο οποίος μου πρότεινε να αυξήσουμε τον αριθμό των συναντήσεων μας σε 4 φορές την εβδομάδα, μιας και του είχα εξομολογηθεί τις προάλλες ότι θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου για να λυτρωθώ απο τις φοβίες και την κατάθλιψη που φαρμακώνουν τα καλύτερα μου χρόνια.
Περνώντας μια τόσο δύσκολη και άσχημη περίοδο, οι φίλοι μου, έχουν απομακρυνθεί από μένα. Το καταλαβαίνω να θέλουν να ζήσουν και τις εκδρομές τους και τις βόλτες τους (κάτι που εγώ τους τελευταίους 3-4 μήνες αποφεύγω) αλλά έστω μια συμπαράσταση θα ήταν αρκετή. Η παιδική μου φίλη και κουμπάρα μου, έχει ενημερωθεί για το πρόβλημα, από τον σύντροφό μου, μετά από παρότρυνση του ψυχολόγου μου (ο άντρας μου και ο ψυχολόγος μου είναι σε συνεχή επικοινωνία) ότι χρειάζομαι βοήθεια από όλους για να μπορέσω να το ξεπεράσω. Της είχε γίνει ξεκάθαρο ότι πρέπει να κάνω αργά και σταθερά βήματα για αρχή, για να μπορέσω να το κερδίσω. Ένα βήμα ήταν να είμαι με ανθρώπους που δεν μου προκαλούν στρες και να γίνονται ο συναντήσεις μας σε μέρη όπου τα νιώθω οικία (όπως σε κάποιο σπίτι φιλικό κάπου κοντά ή στο δικό μας σπίτι) για να αποφευχθούν τυχόν κρίσεις πανικού (συνοδευόμενες από κραυγές και αυτοτραυματισμούς) αντί αυτού όμως, η φίλη μου, συνέχιζε να μου προτείνει να πάμε εκδρομή στο Σούνιο, στο Ναύπλιο, στην Αίγινα κ.τλ. (κάτι που παλιότερα κάναμε πολύ συχνα). Της εξήγησα ότι προς το παρόν μου είναι πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο και θέλω να ακολουθήσω κατά γράμμα τις οδηγίες του ψυχολόγου για να αποφύγουμε ηρεμιστικά από αυτή την ηλικία. Οι φίλοι μας λοιπόν, αποφάσισαν να κάνουν τις διακοπές τους, να πηγαίνουν τις εκδρομές τους, και να βγαίνουν τα βράδια ποστάροντας τις φωτογραφίες στο φέισπουκ αδιαφορώντας για ο,τιδήποτε άλλο. Προς Θεού, δεν είναι λύση να σταματήσουν να διασκεδάζουν τη ζωή τους επειδή έχει προκύψει αυτό το θέμα, αλλά νομίζω ότι άνθρωποι 30 χρονών, θα έπρεπε να έδειχναν λίγη περισσότερη υποστήριξη μετά από τόσα χρόνια φιλίας. Αντ' αυτού έχουν αφήσει τον βαρύ σταυρό στον αντρα μου ο οποίος θέλοντας να είναι συνέχεια μαζί μου φοβούμενος για τυχον κρίση πανικού, η αυτοκτονίας στη χειρότερη περίπτωση, έχει καταντήσει τη ζωή του δουλειά - σπιτι - σπιτι - δουλεια αυτούς τους μήνες... Με βαραίνει που έχει χαλάσει και η δικιά του ζωή χάρη σε μένα... Δεν ξέρω πλέον τί να κάνω.. Ισως αν είχα λίγη στήριξη ακόμα, να έβγαινα από αυτό πιο εύκολα... Ίσως πάλι και όχι... Τελικά ο φίλοι είναι απλώς μια συντροφιά στις βόλτες και στα ευχάριστα γενικώς;
Φοβάμαι...

[Remedy]

οι περισσοτεροι φιλοι, ειναι στην πραγματικοτητα , "γνωστοι" και παρεες.
αυτο που ξεχωριζει τους φιλους απο τους γωνστους, ειναι ακριβως αυτο που περιγραφεις. σε μια κρισιμη στιγμη, συμπαραστεκονται και ενδιαφερονται.
στις παρες καισ τις εκδρομες ολοι καλοι και προθυμοι ειμαστε, αλλα δεν ειναι αυτο φιλια.

το αν στην δοκιμασια σου αυτη προκυψει να κριθουν, μην σε επηρρεαζει.
εσυ στηριξου στον ανθρωπο σου και στην θεραπεια σου. ισως στο μελλον να γνωρισεις κι αλλους ανθρωπους.

[PositiveWave]

Νεφέλη, υπομονή και ψυχραιμία. Πράγματι οι άλλοι άνθρωποι (φίλοι, γνωστοί, κτλ.) μόνο στα εύκολα και στις χαρές ξέρουν να είναι δίπλα σου. Ευτυχώς που έχεις τον άντρα σου, στήριγμα σε αυτή τη δοκιμασία. Και ευτυχώς που ήρθες να ακούσεις μια παρηγοριά και μια καλή κουβέντα σε αυτό το φόρουμ.

Θέλει μεγάλη καρδιά και ψυχή για να παρηγορήσεις και να καταλάβεις τον άλλον. Αλλά που;
Ποιος έχει μεγάλη καρδιά και ψυχή, σε έναν κόσμο όπου πρώτο είναι το συμφέρον;

Που πήγε η ανθρωπιά και η αγάπη;

Δεν είσαι η μόνη που περνάς αυτό το μαρτύριο μέσα σου και για καλή σου τύχη δεν είσαι μόνη. Όποτε θέλεις, εδώ είμαστε, όλοι για όλους.

[nefeli-ec]

Ευχαριστώ πολύ!

[απελπισμένη 22]

οι περισσοτεροι φιλοι, ειναι στην πραγματικοτητα , "γνωστοι" και παρεες.
αυτο που ξεχωριζει τους φιλους απο τους γωνστους, ειναι ακριβως αυτο που περιγραφεις. σε μια κρισιμη στιγμη, συμπαραστεκονται και ενδιαφερονται.
στις παρες καισ τις εκδρομες ολοι καλοι και προθυμοι ειμαστε, αλλα δεν ειναι αυτο φιλια.

το αν στην δοκιμασια σου αυτη προκυψει να κριθουν, μην σε επηρρεαζει.
εσυ στηριξου στον ανθρωπο σου και στην θεραπεια σου. ισως στο μελλον να γνωρισεις κι αλλους ανθρωπους.

Νιώθω την πικρία σου αλλά επειδή περνάω παρόμοια κατάσταση πρέπει να σου πω ότι είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που δεν έχει βρεθεί σε αυτή την κατάσταση να σε καταλάβει. Μην έχεις τόσο υψηλές προσδοκίες. Είσαι πάρα πολύ τυχερή που ο άντρας σου είναι τόσο κοντά σου. Δειξ' του την ευγνωμοσύνη σου και προσπάθησε να κάνεις μικρά βήματα με τη δική του βοήθεια.

Εύχομαι σύντομα να είσαι πολύ καλύτερα.

[MariaD85]

οι τυψεις απεαντι στον αντρα σου δεν βοηθαν πουθενα. Αν δεν το ηθελε δεν θα το εκανε,μονος του εκανε αυτη την επιλογη.

[αλεξανδρος_77]

οταν λες οτι οι φιλοι σου εχουν απομακρυνθει απο σενα αυτο τι να σημαινει? :-/ η τους την ειπες η δεν εβγαζαν ακρη ο αντρας σου μπορει να ναι παντος καιρου αλλα μπορει να τριξει ο εγκεφαλος του με ολα αυτα που ακουει και στο τελος να ειναι ετοιμος για το πατριαρχειο και μετα να τη πεις και σ αυτον