Κλοπή αυτοκινήτου και μετατραυματικό σοκ με υποτροπή κρίσεων

[novia35]

Παραμονή πρωτοχρονιάς και λίγες ώρες πριν αλλάξει ο χρόνος συνειδητοποιούμε ότι μας έχουν κλέψει το αυτοκίνητο ακριβώς κάτω απο το σπίτι μας. Οι επόμενες μέρες είναι δραματικές, όλη η οικογένεια σε κατάσταση σοκ καθότι δεν μας είχε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο ποτέ. Για 5 μέρες συνεχόμενες είμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, δεν θέλω να βγώ απο το σπίτι, δεν θέλω να μιλήσω σε κανένα, εν τω μεταξύ το αυτοκίνητο για μένα και λόγω της αγοραφοβίας ήταν απαραίτητο για μένα. Ξαφνικά αισθάνομαι πως εγκλωβίζομαι μέσα στο σπίτι. Πρέπει να κάνω όμως και τον καραγκιόζη για να μην στεναχωριούνται οι δικοί μου. Τελικώς το αυτοκίνητο βρίσκεται παραμονή των Φώτων σε άθλια κατάσταση, αρχικά ανακούφιση αλλά το σόκ παραμένει. Και να σου πριν απο λίγο.... μετά απο καιρό, κρίση πανικού. Δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά απο το 2012 που έχασα τη δουλειά μου έχω μπει στη ζώνη του Λυκόφωτος, συμβαίνουν πράγματα που μου προκαλούν διαδοχικα σοκ μέχρι να περάσει το ένα έρχεται το άλλο ή έχουν ευαισθητοποιηθεί τόσο οι κεραίες μου που και το παραμικρό με ταράζει (αν και αυτό δεν ήταν το παραμικρό). Αυτ'η τη στιγμή γράφω μήπως και ηρεμήσω μέχρι να περάσει η κρίση. Κάνω εδώ και μερικούς μήνες θεραπεία αλλά δεν βλέπω να με βοηθάει. Η θεραπευτρια είναι μονίμως επικριτική μαζι μου λες και είμαι το μικρό παιδί να με μαλώσει ενώ εγώ χρειάζομαι μια άλλου είδους επικοινωνία. Δεν ξέρω τι να κάνω τα νεύρα μου έχουν τσακίσει.

[novia35]

Επίσης ξέρει κανείς καμία γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης που να μπορεί κανείς να μιλάει ανα πάσα στιγμή;; Αυτή τη στιγμή είμαι οριακά.

[Nefeli28]

Ειναι φυσικο να επιστρέφουν τετοιες κρισεις μετα απο τραυματικα γεγονοτα.
Εγω ως παθουσα (γραφικη εχω καταντησει εδω μεσα), θα σταθω στο ουσιαστικό θεμα, αυτο της θεραπειας σου.
Δεν ξερω ποσο καιρο κανεις, αλλα οταν δεν υπάρχει επικοινωνια, δεν υπαρχει και αποτελεσμα.Κι εσυ πληρωνεις για να βοηθηθεις, σωστα;

[novia35]

Ειναι φυσικο να επιστρέφουν τετοιες κρισεις μετα απο τραυματικα γεγονοτα.
Εγω ως παθουσα (γραφικη εχω καταντησει εδω μεσα), θα σταθω στο ουσιαστικό θεμα, αυτο της θεραπειας σου.
Δεν ξερω ποσο καιρο κανεις, αλλα οταν δεν υπάρχει επικοινωνια, δεν υπαρχει και αποτελεσμα.Κι εσυ πληρωνεις για να βοηθηθεις, σωστα;

Καλησπέρα Νεφέλη, καλή χρονιά και ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Ευτυχώς δεν πληρώνω και δυστυχώς γιατί δεν πληρώνω επειδή είμαι άνεργη απο το 2012. Στο διάστημα των 4 χρόνων έχουν γίνει πολλά, που τα έχω γράψει εδώ μέσα, τα χειρότερα ήταν η απώλεια δουλειάς, ένα χειρουργίο και μια πολύ άσχημη ερωτική απογοήτευση πριν ένα χρόνο ακριβώς την οποία δεν μπορώ να ξεπεράσω, δεν ξέρω γιατί ίσως γιατί ενεργοποίησε κι αλλα πράγματα μέσα μου και άνοιξε άσχημα παραθυράκια στο μυαλό μου. Χειρότερα συναισθηματικά απο τώρα δεν έχω υπάρξει ποτέ. Και τώρα αυτό. Αυτές τις μέρες έπεφτα να κοιμηθώ κι ένιωθα το κορμί μου όλο να τρέμει, αυτά τα γνωστά εσωτερικά τρέμουλα κι το πρωι σηκωνόμουν και ήμουνα χάλια. Τελευταία κάνω πολλές σκέψεις θανάτου, ότι θα πεθάνω στον ύπνο μου, ότι θα πάθω καρδιά, εγκεφαλικό, ότι μπορεί να έχω καρκίνο στο πεπτικό ή να πάθω νεφρική ανεπάρκεια όλο στο κακό πηγαίνει το μυαλό μου. Μετά την ερωτική απογοήτευση πήρα αρκετά κιλά, η μητέρα μου μου λέε ότι με βλέπει να τρώω πολύ απότομα εμένα που ήμουν ένα μίζερο με το φαγητό παιδί και για να το φάω έπρεπε να το στριφογυρίσω μερικές ώρες στο πιάτο πρώτα τωρα σχεδόν το καταπίνω αμάσητο. Εν τω μεταξύ έχω συνδυάσει την αδιαθεσία με το φαγητό γιατί κάθε φορά με πιάνει μετά απο φαγητό. Κάτι σαν δυσπεψία και μετά μου έρχεται δύσπνοια και τάση λιποθυμίας. Έχω ένα μονίμως φουσκωμένο στομάχι. Πήγα 2-3 φορές στην γαστρεντερολόγο κι εκείνη δεν μου έδωσε καν εξετάσεις να κάνω. Στα ιατρεία του ΠΕΔΙ δεν ασχολούνται κι αυτό με έχει νευριάσει γιατί δεν παίρνουν στα σοβαρά τις ανησυχίες μου κι εγώ συνεχίζω να υποφέρω.
Η θεραπεύτρια είναι απο τα δημόσια κέντρα ψυχικής υγείας.

[Nefeli28]

Η αδιαθεσια στο στομαχι σιγουρα θα εχει να κανει με την ποσοτητα και την ποιότητα του φαγητου καθως και του τροπου που περιγραφεις οτι τρως. Σε συνδυασμο με το αγχος και την ολη ασχημη ψυχικη κατασταση φυσικα καταληγει να σου φερνει τα συμπτώματα που λες.
Δεν θα εβλαπτε βεβαια και καμια εξέταση, δεν καταλαβαινω γιατι δεν σου εγραψαν.

Οσα γραφεις ειναι στεναχωρα και εχεις δικιο να νιώθεις ετσι. Δεν ειναι και λιγα ολα αυτα μεσα στα 4 χρονια που τα τοποθετεις. Και τα θεματα υγειας ειναι δυσκολα και οι ερωτικες απογοητευσεις δεν παλευονται.
Χρειαζεται όμως απο καπου να πιαστούμε για να συνεχισουμε. Το καλυτερο θα ηταν να πιαστουμε απο τον εαυτο μας,αλλα πως να γινει αυτο οταν καταρρεουμε; Σε καταλαβαινω απολυτα. Σε καταρρευση εσωτερικη βρισκομαι κι εγω, δεν εχει σημασια που ειναι για αλλους λόγους, σε νιωθω ομως...
Οσον αφορα το αυτοκινητο, χρειαζεται χρονος (κλασικο) για να μπορεσεις να το δεις απο αποσταση και να μη σε φρικαρει τοσο πολυ. Δυστυχως δεν ξερω καποια γραμμη βοήθειας να σου πω...
Ειμαι ομως εδω για να σε ακουσω.
Όσον αφορά τη θεραπεύτρια, της εχεις αναφερει οτι σε ενοχλει ο τροπος της;
Δεν ξερω απο κεντρα δημοσιας υγειας, ισως και να ειναι καλυτερα. Ειδαμε και τους ιδιωτες....

[novia35]

Δεν ξερω απο κεντρα δημοσιας υγειας, ισως και να ειναι καλυτερα. Ειδαμε και τους ιδιωτες....

Δεν σε βοηθάει κανένας κι όλοι να σου πασάρουν χημεία με το καλημέρα σας. Εμένα τα προβλήματα μου ξεκίνησαν στα 19 με τις πανελλήνιες. Κρίσεις πανικού, αγοραφοβία... έως ένα βαθμό τα ξεπέρασα μόνη μου, σε κάποια φάση μάλιστα είχα φτάσει σχεδόν να έχω ξεχάσει ότι το είχα περάσει αυτό. Δεν περίμενα ποτέ πως θα μου ξανασυνέβαινε. Με γυρίζει πολύ πίσω αυτό.

[Nefeli28]

Ναι, ξερω τι λες. Ολοι γυρναμε πισω. Συμβαινει αυτο. Μην το βαζεις κατω ομως. Εσυ θα κανεις το καλυτερο που μπορεις, κι ας γυρνας πισω κάποιες φορες.
Η ζωη, μας παει μπροστα θελουμε δε θελουμε. Την ακολουθουμε με τις δυσκολιες μας.
Οσο για τη χημεια, δεν ξερω να πω, δεν εχω παρει ακομα...
Σίγουρα παντως καποιοι το εχουν ευκολο να τη δινουν...