Είναι αυτό εγωισμός?

[jetakias]

Καλησπέρα παιδιά. Πρόσφατα έφαγα μια ερωτική "σφαλιάρα" και γενικά περνάω μια δύσκολη φάση. Νιώθω μόνος κάποιες φορές αλλά το έχω περάσει και στο παρελθόν, όπως όλοι μας πιστεύω και δεν με ανησυχεί, ο χρόνος θα το προσπεράσει και αυτό. Ο προβληματισμός μου έχει να κάνει με μένα και με τις επιλογές τις οποίες κάνω. Νομίζω ότι με καταβάλει πάντα ο εγωισμός. Για παράδειγμα, δεν θα με τραβήξει μια καλή, ήσυχη, ισορροπημένη κοπέλα που θα έπρεπε ίσως, αλλά μία με περίεργο ερωτικό παρελθόν που κατά πάσα πιθανότητα γνωρίζω ότι θα φάω τα μούτρα μου. Με εξιτάρει το περίεργο, το δύσκολο. Μ αρέσει να κερδίζω την κοπέλα εκείνη που είναι δύσκολη, ακόμα και αν γνωρίζω ότι δεν ταιριάζουμε. Οι φίλοι μου πολλές φορές που λένε που πας να μπλέξεις αλλά εγώ δεν ακούω κανέναν ενώ γνωρίζω που θα καταλήξει. Μπαίνω λοιπόν σε αυτή την διαδικασία, στην πορεία βλέπω ότι δεν θα έχει μέλλον, οπότε δεν πέφτω με τα μούτρα (ωστόσο ειμαι δοτικος, μαρεσει να βλεπω καλα την κοπελα μου), αλλά μόλις με παρατήσει, τότε την θέλω πολύ και γίνομαι χάλια. Γιάτι το παθαίνω αυτο? Ειναι φυσιολογικό? Νιωθω οτι ειμαι τοσο εγωιστης που δεν αντεχω να χανω κατι.

[elis]

Ασ πούμε ότι η καλή κ ήσυχη κοπέλα είναι ένα μαγαζί της σειράς εσύ θεσ να πας στο πιο χάι κλασ μαγαζί κ να ψωνισεισ κ μόλις μπαίνεις μέσα λεσ τι δουλειά έχω εγώ εδώ γι αυτές τις κοπέλες θέλει χαρακτήρα κι εμφάνιση για τις άλλες μόνο εμφάνιση εσύ κάτι λίγο τον έχεις το χαρακτήρα

[jetakias]

Ασ πούμε ότι η καλή κ ήσυχη κοπέλα είναι ένα μαγαζί της σειράς εσύ θεσ να πας στο πιο χάι κλασ μαγαζί κ να ψωνισεισ κ μόλις μπαίνεις μέσα λεσ τι δουλειά έχω εγώ εδώ γι αυτές τις κοπέλες θέλει χαρακτήρα κι εμφάνιση για τις άλλες μόνο εμφάνιση εσύ κάτι λίγο τον έχεις το χαρακτήρα

Οταν λεω περιεργες κοπέλες δεν αναφερομαι σε ντιβες κουκλαρες. Για παραδειγμα στην τελευταία περιπτωση, εκανα προσπαθεια με μια κοπελα η οποια στο παρελθον εκανε κυριως ελευθερες σχεσεις και δεν μπορουσε να δεθει με καποιον συναισθηματικα.

[delmem-190819a]

Σου αρέσουν οι άστατες κοπέλες, αλλά απ' ότι φαίνεται δεν μπορείς να τις κάνεις σταθερές, οπότε όταν χωρίζεται, όπως όλος ο κόσμος, έτσι κι εσύ αισθάνεσαι χάλια, αφού κάθε απώλεια έχει συναισθηματικό κόστος. Τι σε φαίνεται περίεργο;

[nightcrawler]

Εχεις την ασφαλεια της αποτυχιας .Δεν θα φταις εσυ οταν θα στραβωσει το πραγμα.Αυτη θα φταιει .Οποτε κατα καποιο τροπο αποφευγεις την ευθυνη της σχεσης.

[anxious4ever]

ο ψυχοθεραπευτης μου παντα μου ελεγε, οτι μπλεκουμε με ατομα με τα οποια δεν εχουμε μελλον, γιατι πολυ απλα δεν θελουμε να εχουμε μελλον με αυτα τα ατομα, γτ πολυ απλα δεν ειμαστε ετοιμοι εμεις οι ιδιοι για επιπλεον δεσιμο κ για μια σταθερη κατασταση...
μπλεκεις σε αδιεξοδες καταστασεις, γιατι στην ουσια φοβασαι την οποιαδηποτε δεσμευση..
οι επιλογες μας ειναι δικες μας κ δεν φταει ποτε κανενας αλλος, εφοσον εχεις αντιλειφθει κ κατανοησει μια προβληματικη σου συμπεριφορα..δεν καταλαβαινω για ποιον λογο δεν την αλλαζεις.
πιθανον θα χρειαστει κ πολλη δουλεια με τον εαυτο σου να βρεις τι ειναι αυτο που φοβασαι σε μια σταθερη κ στην ουσια ησυχη κοπελα κ να μπορεσεις να μαθεις τον εαυτο σου καλυτερα, ωστε να επαναπροσδιορισεις.

[elis]

Αγαπάω τα λάθος άτομα τα λέει ο καρασ αλλά δεν τον άκουγε κανείς

[elisabet]

Συμφωνώ με την anxious! Συνήθως όταν μπλέκουμε με άτομα που απλά δεν.... φταίει το ότι εμείς δεν θέλουμε δέσμευση! Έτσι βγάζουμε τον εαυτό μας από την δύσκολη θέση να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας, κι απλά το καλύπτουμε πίσω από την "ακαταλληλότητα" του άλλου.

[delmem-190819a]

Η ασταθής έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τη σταθερή.

[Έρις]

Παιδιά συγγώμη, αλλά η κουβέντα περί σταθερών ή ασταθών ανθρώπων δεν είναι λίγο στερεοτυπική; Οι άνθρωποι είναι πολύπλευροι συνήθως, δεν χωρίζονται σε σταθερούς και ασταθείς. Νομίζω ότι έχει περισσότερο ενδιαφέρον το να μην ξέρουμε εμείς οι ίδιοι τι ζητάμε, διότι μας απαλλάσσει από κάποιες ευθύνες. Επίσης, το ότι προσπαθούμε περισσότερο για τα δύσκολα (π.χ. ανθρώπους που μας "φτύνουν"), αφορά το ότι θίγονται τα ναρκισσιστικά μας στοιχεία.

[delmem-190819a]

Επίσης το ότι δε θέλουμε δέσμευση ή ότι θίγονται τα ναρκισσιστικά μας στοιχεία, θα μπορούσαν να είναι ορισμένες εκδοχές απλά. Σίγουρα οι άνθρωποι είναι πολύπλευροι.

Σε γενικές γραμμές όμως, συχνά συναντάμε σταθερούς (στα όρια της εξάρτησης) και ασταθείς (επίσης στα όρια της αποφυγής από τη δέσμευση). Οι πρώτοι είναι συνήθως απωθητικοί ενώ οι δεύτεροι ελκυστικοί.

Το ζητούμενο ποιο είναι; Μα φυσικά κάτι ενδιάμεσο, όπου και δεν εξαρτόμαστε αλλά και δεν είμαστε απόλυτα αδέσμευτοι.

[Έρις]

Δεν ξέρω αν μπορώ να συμφωνήσω... (δεν θα πω ότι έχεις άδικο), απλώς θεωρώ ότι τα πράγματα είναι σχετικά και η κάθε περίπτωση διαφορετική. Μου φαίνονται λίγο τυποποιημένες οι σκέψεις που αφορούν σταθερούς και ασταθείς ανθρώπους. αν είσαι έτοιμος και ώριμος να δεθείς, θα το κάνεις άργα ή γρήγορα.... κι όσο και να απο"φεύγεις" από τη δεύσμεση, από τον εαυτό σου δεν μπορείς να ξε"φύγεις". ...Δεν ξέρω αν είμαι αρκετά σαφής..

[delmem-190819a]

Ο βαθμός στον οποίο θα δεθεί κανείς σε μία σχέση, εξαρτάται από τη νοοτροπία του τη δεδομένη χρονική στιγμή. Όσο περισσότερο δένεται κανείς σε μία σχέση, τόσο αυτό φανερώνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν δενόμαστε πολύ στη σχέση, ο σύντροφος αρχίζει και ασφυκτιά καθώς σφίγγει ο κλοιός και δεν έχει χώρο να κινηθεί. Επίσης πέφτει και η αξία μας καθώς τείνουμε να γίνουμε δορυφόρος του συντρόφου. Αυτά γενικά.

[Έρις]

Δεν αναφέρομαι σε εξάρτηση, αναφέρομαι στο φυσιολογικό δέσιμο ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, είτε είναι φίλοι, είτε ζευγάρι. Κι όσον αφορά τη χρονική στιγμή που θα συμβεί, συμφωνώ ότι είναι πολύ σημαντική. (Νομίζω ξεφύγαμε λίγο από το θέμα του θεματοθέτη).

[nick190813]

Καλησπέρα παιδιά. Πρόσφατα έφαγα μια ερωτική "σφαλιάρα" και γενικά περνάω μια δύσκολη φάση. Νιώθω μόνος κάποιες φορές αλλά το έχω περάσει και στο παρελθόν, όπως όλοι μας πιστεύω και δεν με ανησυχεί, ο χρόνος θα το προσπεράσει και αυτό. Ο προβληματισμός μου έχει να κάνει με μένα και με τις επιλογές τις οποίες κάνω. Νομίζω ότι με καταβάλει πάντα ο εγωισμός. Για παράδειγμα, δεν θα με τραβήξει μια καλή, ήσυχη, ισορροπημένη κοπέλα που θα έπρεπε ίσως, αλλά μία με περίεργο ερωτικό παρελθόν που κατά πάσα πιθανότητα γνωρίζω ότι θα φάω τα μούτρα μου. Με εξιτάρει το περίεργο, το δύσκολο. Μ αρέσει να κερδίζω την κοπέλα εκείνη που είναι δύσκολη, ακόμα και αν γνωρίζω ότι δεν ταιριάζουμε. Οι φίλοι μου πολλές φορές που λένε που πας να μπλέξεις αλλά εγώ δεν ακούω κανέναν ενώ γνωρίζω που θα καταλήξει. Μπαίνω λοιπόν σε αυτή την διαδικασία, στην πορεία βλέπω ότι δεν θα έχει μέλλον, οπότε δεν πέφτω με τα μούτρα (ωστόσο ειμαι δοτικος, μαρεσει να βλεπω καλα την κοπελα μου), αλλά μόλις με παρατήσει, τότε την θέλω πολύ και γίνομαι χάλια. Γιάτι το παθαίνω αυτο? Ειναι φυσιολογικό? Νιωθω οτι ειμαι τοσο εγωιστης που δεν αντεχω να χανω κατι.

ε ωραια θες κοπελες με ποιο "ελευθερο" πνευμα και που ειναι το κακο?
ο καθενας εχει τα γουστα τ...
αλλα ο ερωτας δεν ξερεις ποτε θα σ χτυπησει ,οποτε μην προδικαζεις πραγματα....επειδη θες τετοιου ειδους κοπελα δεν ειναι σιγουρο οτι θα ερωτευτεις και μια τετοια ....ποτε μην λες ποτε