Είχα βγάλει ένα απόφθεγμα στα φοιτητικά μου χρόνια σκεφτόμενος την αισιοδοξία και όλο αυτόν τον χαμό που γίνεται για αισιοδοξία και θετικότητα.

Είχα πει:
''Η αισιοδοξία είναι η τέχνη της παραποίησης της πραγματικότητας''

Δεν ξέρω αν είμαι ρεαλιστής ή πεσιμιστής. Ίσως παλαντζάρω ανάμεσα σ'αυτά τα δύο αν και δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι εφικτό. Στάθηκα σ'αυτό το απόφθεγμα παρατηρώντας κάποιες καταστάσεις όπου ενώ όλα δείχνουν ότι οδεύουμε στον γκρεμό μας λένε μείνε αισιόδοξος. Πχ η χώρα τα τελευταία αν όχι από την ίδρυση της πάει κατα διαόλου και θα συνεχιστούν τα μνημόνια και η λιτότητα μέχρι να πεθάνει η αγελάδα μιλάνε για αισιοδοξία ότι θα βγούμε από το τούνελ και ότι αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με αξιοπρέπεια όταν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού χάνει το σπίτι του και μένει για χρόνια άνεργος.

Αυτά τα λίγα περί αισιοδοξίας.

Το βήμα είναι δικό σας.