Συναισθηματική έκρηξη

[Έρις]

Με την εκλογίκευση δεν εννοώ την κοινή λογική... εννοώ ότι δίνεις ορισμός στο συναίσθημα, στη δράση και αντίδραση των συμπεριφορών, είτε είναι δικές σου, είτε του περιβάλλοντος σου. Σαφώς και η πραγματικότητα είναι ρευστή, αλλάζει ανάλογα με τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε.

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Α ,κατάλαβα λάθος τότε,σόρρυ
Ναι,είναι γεγονός ότι αυτό το κάνω ,μαλλον στην προσπάθεια να βρω κάποια αιτία

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Έπεσα πάλι στον τοίχο μιας αντιφατικής αντίδρασης ,η οποία ενεργοποιεί και τα δικά μου κόμπλεξ.Είμαι σε αρνητικότητα πάλι,αλλά έχω τον έλεγχο και βλέπω καθαρα 2-3 αρνητικές σκέψεις μου που υπάρχουν συνεχως στο backround και με δυσκολεύουν στην προσπάθειά μου να αντιμετωπίσω τους άλλους,καθως σε κάθε ξεχωριστο πρόβλημα επικοινωνιακό προβλημα που αντιμετωπίζω,ξεφυτρώνουν και αυτές.

Έχω την εντυπωση,πως με το που στραβώνει κάτι, το πρώτο μέλημα κάποιου είναι να γελάει από πίσω μαζί μου.
Έχω μια αόριστη αίσθηση όταν κατι δεν πάει καλά με τον κύκλο μου ότι υπαρχει κάτι σαν συνωμοσία εναντίον μου.
Νομίζω ότι ειμαι υπο διαρκή κρίση,κάτι το οποίο απέναντι στους άλλους εκδηλώνεται σαν να εχω εσωτερική τρέμουλα.

Αυτά είναι αποτέλεσμα μυστικοπάθειας και κάποιων λάθος ερεθισματων που με απομάκρυναν από το να νοιώθω ελεύθερος με αυτό που νοιώθω/είμαι οταν ημουν μικρός.Είναι όλα αποτέλεσμα εσωτερίκευσης και μυστικοπάθειας σκέψεων και συναισθημάτων.Η εσωστρέφεια από μόνη της δεν είναι κακή.Αλλά αυτός ο συνδυασμός ειναι καταστροφικός.Έχετε κατι να μου προτείνετε?Πιστεύετε πώς αυτό μπορεί κάποιος μόνος του να το λύσει?

Ίσως η λύση σε αυτό είναι απλώς να εμπιστευομαι κάθε φορά την πιο παρορμητική μου αντίδραση.Να μην δινω χρονο στον εαυτό μου να σκεφτεί.Ωστόσο αυτό δεν είναι τόσο έυκολο να γίνει όταν έχω καποια διαχρονικά θέματα,που για να τα λύσω αναγκάζομαι να κοιτάω πίσω

[elis]

Θα σου πω αν και δε θα με πιστέψεις ήμουν κι εγώ στην ηλικία σου και νόμιζα ότι μιλάνε πίσω από την πλατη μου κλπ και φυσικά δεν μπορούσα να λειτουργήσω και μου λέει ο γιατρός μόνο ότι λένε μπροστά σου μετράει τα άλλα όλα δε μετράνε στην αρχή δεν τον πίστεψα όταν όμως πήγα για δουλειά κλπ και είδα ότι για όλους λένε εκεί τον πίστεψα κι έτσι μπόρεσα να λειτουργήσω

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Η σκέψη ότι "δεν μετράει" ακούγεται ανακουφιστική γιατι ακυρωνει την ανησυχία.Παραξενο,είναι τόσο απλο αλλα δεν το είχα σκεφτεί.Θα το δω
Ευχαριστώ..

[elis]

Όταν λέμε δε μετράει εννοούμε δεν μπορείς να τα αλλάξεις ή να το εππηρεασεισ δηλαδή να σου πω ένα παράδειγμα εγώ δε σε καταλαβαίνω καλά αυτό δεν μπορείς να το εππηρεασεισ εκτός αν μία μέρα μπεις και τα λες όλα κατανοητά τότε δε θα σ δώσω σημασία ο μόνος λόγος που ασχολήθηκα λίγο μαζί σου είναι ότι τα γραφεισ περίεργα για μένα καταλαβεσ περίπου τι θέλω να πω

[elis]

Αυτή είναι η άποψή μου άλλος που ενδεχομένως να είναι πιο πολύπλοκος μπορεί να σε καταλαβαίνει πιο καλά εγώ απλά καταλαβαίνω το νόημα ότι είναι πολύπλοκο

[Constantly curious]

Έχω την εντυπωση,πως με το που στραβώνει κάτι, το πρώτο μέλημα κάποιου είναι να γελάει από πίσω μαζί μου.
Έχω μια αόριστη αίσθηση όταν κατι δεν πάει καλά με τον κύκλο μου ότι υπαρχει κάτι σαν συνωμοσία εναντίον μου.
Νομίζω ότι ειμαι υπο διαρκή κρίση,κάτι το οποίο απέναντι στους άλλους εκδηλώνεται σαν να εχω εσωτερική τρέμουλα.

Αυτά είναι αποτέλεσμα μυστικοπάθειας και κάποιων λάθος ερεθισματων που με απομάκρυναν από το να νοιώθω ελεύθερος με αυτό που νοιώθω/είμαι οταν ημουν μικρός.Είναι όλα αποτέλεσμα εσωτερίκευσης και μυστικοπάθειας σκέψεων και συναισθημάτων.Η εσωστρέφεια από μόνη της δεν είναι κακή.Αλλά αυτός ο συνδυασμός ειναι καταστροφικός.Έχετε κατι να μου προτείνετε?Πιστεύετε πώς αυτό μπορεί κάποιος μόνος του να το λύσει?

Η μόνη σκεψη που με βοηθαει οταν περναω κατι αναλογο ειναι πως ολοι ειμαστε ανθρωποι, ολοι πανω κατω κουβαλαμε τις πληγες μας και στη τελικη αυτο που ψαχνουμε κυριως ειναι η αποδοχη. Αρα ειναι αναμενομενο να βιωνω αντιφαση, αμφισβητηση και αγωνία.

Οταν θα βρεθει το ατομο που θα ριξεις τις αμυνες σου και θα πεις ποιος εισαι και τι νιωθεις θα καταλαβεις πως ισως ειχε και βασεις η αμυντικη σου σταση.

Πολλες φορες εκεινοι που θεωρουμε "δικοι μας ανθρωποι" βγαινουν στην πορεια και οι πιο τοξικοι.

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Elis,καταλαβαίνω

Constantly curious,οι άμυνες είναι μεγάλη υπόθεση.Όπως και οι τοξικοί άνθρωποι.Ένας τοξικός άνθρωπος,γιατί είναι τοξικός?Επειδή του το επιτρέπουμε.Η χειρότερη συνειδητοποίηση,είναι όταν ανακαλύπτω ότι γύρω μου όλοι είναι τοξικοί ως ενα βαθμό.Και θέλω να ξεφεύγω από τα πάντα.Πιθανόν όμως και εγώ αντίστοιχα να εχω τοξικές πλευρές γι αυτούς..

Οι άμυνες μας προστατεύουν αλλα διαιωνίζουν την πιθανότητα του προβλήματος.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έλκουν κατα κάποιον τρόπο το πρόβλημα,δηλαδή θέτουν τον φόβο σε επιπεδο πραγματικότητας.

Και τι σημαίνει τοξικός?Αρνητικός και δηλητηριώδης,κατα καποιο τρόπο ,δείγμα ελλειψης σεβασμού.Όμως ο σεβασμός ανακαλύπτω πως -παρόλο που εγω πιστευω ακράδαντα οτι θα έπρεπε να προϋπάρχει- ,δυστυχως οι περισσότεροι πιστεύουν οτι πρεπει να τον κερδίσεις κατα καποιον τρόπο.Και τουλάχιστον,γινεται να τον κερδίσεις,πάντα.Δεν ανεβαίνει κάποιου η αυτοπεποίθησή του,όταν μπορεί και διαχειρίζεται /αντιμετωπίζει εναν τοξικό άνθρωπο?Είμαι υποχρεωμενος να τους αντιμετωπίσω γιατί υπάρχουν παντού,και υπάρχουν επειδη εγώ δεν τους εχω διαχειριστεί σοφά.Δεν μπορώ να τρεχω άλλο να ξεφύγω ,με εχει κουράσει πάρα πολύ.

Αντιλαμβάνεται κανεις πόσο λεπτες είναι οι ισορροπίες στο θεμα αυτό,καθως τα αρνητικα κομμάτια των αλλων,θετουν σε λειτουργία τα δικά μας,και πολλές φορές δεν εχουμε την δυνατότητα να βρούμε την αιτία μέσα σε αυτό το χάος.Είναι ένα χαος,αλλά κάπως πρέπει να το συγυρίσουμε.
Εμένα προσωπικά,μου στραγγίζει όλη την ενέργεια το θέμα των (καθε ειδους) διαπροσωπικών σχεσεων προς το παρόν,δεν μπορω να βρω το κουραγιο να προχωρησω σε άλλα πραγματα που θα μπορούσα.

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Και πάλι,ανοησίες λέω γιατί δεν μου αρεσει να προσπαθώ να διαχειριστώ.Καταλήγει πάντα το ίδιο.Το κάνω για κάποιες εβδομαδες ωσπου μια μέρα θυμώνω τόσο που δεν θέλω να βλεπω ανθρωπο.Προσπαθώ να μείνω ακόμα,επιμενω αλλά είναι σαν να μην επρεπε να είμαι εκεί.Αποσύρομαι,και μετά νοιωθω την ανάγκη μονο να κλαίω και να αποφευγω να βλέπω ακομα και γνωστους στον δρόμο.

Νοιώθω πως θελω να σηκωθώ να φυγω.Μπορεί να είναι η φύση μου τέτοια,ή μπορεί να είμαι ηττοπαθής

[Έρις]

Και πάλι,ανοησίες λέω γιατί δεν μου αρεσει να προσπαθώ να διαχειριστώ.Καταλήγει πάντα το ίδιο.Το κάνω για κάποιες εβδομαδες ωσπου μια μέρα θυμώνω τόσο που δεν θέλω να βλεπω ανθρωπο.Προσπαθώ να μείνω ακόμα,επιμενω αλλά είναι σαν να μην επρεπε να είμαι εκεί.Αποσύρομαι,και μετά νοιωθω την ανάγκη μονο να κλαίω και να αποφευγω να βλέπω ακομα και γνωστους στον δρόμο.

Νοιώθω πως θελω να σηκωθώ να φυγω.Μπορεί να είναι η φύση μου τέτοια,ή μπορεί να είμαι ηττοπαθής

Ακόμη και αν φύγεις, από τον εαυτό σου δεν θα ξε-φύγεις. Τις σκέψεις μας, τις ανάγκες μας, τα θέλω μας και ότι μας χαρακτηρίζει το κουβαλάμε μέσα μας. Όσο και να αποφύγεις την αλληλεπίδραση με τα θετικά και τα αρνητικά της, πάντα από κάπου θα ξεφυτρώνει. Η ισορροπία είναι λεπτή, διότι οι ανθρώπινες συμπεριφορές αφήνουν σημάδια... Οι γύρω σου αφήνουν σημάδια σε εσένα και νιώθεις να σου στραγγίζουν την ενέργεια κι εσύ ενδεχομένως αφήνεις τα δικά σου σημάδια στους άλλους. Κράτα περισσότερη ενέργεια για να ενισχύσεις τα φίλτρα σου... αν σε βοηθά η απομόνωση δοκίμασε το... αλλά για πόσο;

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Έχεις δίκιο σε όλα.Μακάρι να είχα την δική σου οργανωτική σκέψη.Το μυαλό μου είναι ένα χάος..

Και όσο για το τελευταίο ερωτημα που θέτεις,με κανει οντως να αισθάνομαι καλύτερα,αλλά έχω δει πως όσο εμπιστεύομαι την απομόνωση,οι επόμενες σχέσεις είναι πιο δυσβάστακτες.Δεν θέλω να καταντήσω σαν ερημίτης.Όχι.

Νομίζω πως θα μου κάνει καλό να προκαλέσω ένα σοκ στον εαυτό μου,και τουλαχιστον να μάθω να είμαι εντελώς παρορμητικός και εξωστρεφής για να διοχετευω την συναισθηματική ένταση μόνο σε πραγματικό χρόνο και οχι μες το κεφάλι μου.

[Έρις]

Δεν είναι ζήτημα οργανωτικής σκέψης, απλώς δεν χρησιμοποιούμε στον ίδιο βαθμό το μηχανισμό της εκλογίκευσης και της διανοητικοποίησης των συναισθημάτων μας. Είναι αυτό ακριβώς που γράφεις στο τέλος του μηνύματος... ζω την συναισθηματική εντάση πρώτα στον πραγματικό χρόνο κι έπειτα μες το κεφάλι μου...
Μην αυτολογοκρίνεσαι... άσε, τη συναισθηματική έκρηξη να συμβεί στον πραγματικό χρόνο.

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Σε ευχαριστώ.Κάτι ακόμα..

Θελω να περιορίσω την ευγένεια.Φοβάμαι μην ενοχλησω τον άλλον.Ενώ ξερω οτι η ενσυναισθηση που εχω,δεν κανει σχεδόν ποτέ "επιθετική" η "φορτική" την προσπαθεια μου.Μου εχει μείνει απο τον πατερα μου ενα ακαμπτο και τυπικο συστημα ευγενειας,σε βαθμό που με μπλοκαρει καμια φορα και με άτομα που ξερω πολύ καιρό και μου σπάει τα νευρα.Μου υπονόμευσε την αυτοπεποιθηση.Θέλω να το αποβαλλω εντελώς ,με θυμώνει και είναι εντελως άχρηστο έως δυσλειτουργικό και αρνητικό,με "παγωνει"

[Έρις]

Κράτα την ευγένεια... σπανίζει στις μέρες μας. Απλώς, θα μπορούσες να αποβάλεις την τυπικότητα εκεί που επιλέγεις εσύ. Να αποφύγεις να είσαι τόσο τυπικός, ώστε να φαίνεσαι λιγότερο ψυχρός ή αποστασιοποιημένος. Αυθορμητισμός, όσο μπορείς και όπου θέλεις. Αντιλαμβάνομαι, ακριβώς, αυτό το συναίσθημα σου... αντιδράς περισσότερο μέσα σου, παρά σε αλληλεπίδραση με τους άλλους, ώστε μένεις ένα βήμα πίσω ακόμη κι απ τον ίδιο σου τον εαυτό. Η συναισθηματική σου νοημοσύνη και η ενσυναίσθηση δεν σε αφήνουν να πέσεις στην κλίμακα την ανθρώπινης κατανόησης, αλλά το μπλοκάρισμα που νιώθεις σε κρατά σε ευθύγραμμες αντιδράσεις... Διόρθωσε με εάν έχω καταλάβει λάθος...

Ps. Μην με ευχαριστείς, εύχομαι να βοηθάω.