χωριζει η φιλη μου

[anxious4ever]

γεια σας, εχω μια φιλη παιδικη που μενει μακρια απο μενα, σε αλλο μερος της Ελλαδας, τον αντρα της τον γνωρισαμε μαζι σε ενα ταξιδι μας, τα παιδια ηταν πολυ αγαπημενα κ ερωτευμενα κ γω τους καμαρωνα..
συντομα ηρθε ο γαμος, ολοι ειμασταν μαζι της διπλα της κ πολυ χαρουμενοι, εγω της αγορασα το νυφικο της κ της εφτιαξα τα μαλλια..ενιωσα πως παντρευω την μικρη μου αδερφη..
εκλαιγα απο συγκινηση στον γαμο της!
μετα ηρθαν τα μωρακια της, δεν μπορουσαν να κανουν παιδακι , οποτε μπηκαμε μαζι με αυτην κ τον αντρα της , μαζι κ γω, σε αναζητηση του πιο καλου εξωσωματικου στην Αθηνα, τελικα η περιφημη μερα εφτασε.
Επειδη ο αντρας της ηταν εκτος Ελλαδος για δουλεια, δεν μπορουσε να παρευρεθει στην εξωσωματικη..δλδ στην εμβρυομεταφορα, ετσι τελικα εγω ημουν ο "πατερας"..
ημουν μεσα στο χειρουργειο την ωρα που μετεφεραν 2 μικρες κουκιδες μεσα της..της κραταγα το χερι, εκλαιγα απο χαρα..ειδα τα μωρακια της να ειναι 2 τελιτσες κ να μεταφερονται στο σωμα της..
τα μωρακια μεγαλωσαν κ εγιναν 2 πανεμορφα εμβρυακια..μετα ηρθε η γεννα..ημουν παλι κοντα της!
οπως καταλαβαινετε αυτη η φιλη δεν ειναι απλα φιλη, ειναι ενας ανθρωπος που μεγαλωσαμε μαζι, απο μωρα ..οταν γεννηθηκε εγω ημουν 3 χρονων κ εμπαινα μαζι της μεσα στην κουνια κ κοιμομουν μαζι της.
Ειναι απλα πλεον οικογενεια μου κ η μικρη μου αδερφη!
ειναι 35 κ ειμαι 38, την λατρευω κ με λατρευει..μου εχει σταθει σε ολα, σε ο.τι εχω περασει καλο ή κακο..της εχω κ γω σταθει σε ολα επισης..
μας δενει κατι υπερβολικα ξεχωριστο..
μεχρι που προχτες με πηρε τηλ με κλαματα κ μου πε οτι χωριζει...εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου! δεν ηξερα τι να πω...απο κεινη την μερα ειμαστε συνεχεια στα τηλεφωνα..
νιωθω πολυ μεγαλο βαρος κ το σκεφτομαι συνεχεια..
να σημειωσω οτι δεν εχει κανεναν εκει που ειναι κ εχει 2 μωρα 4 χρονων..τα οποια εχουν απαιτησεις..
η ιδια πασχει απο σπανιο αυτοανοσο νοσημα κ δεν πρεπει να στενοχωριεται..
της στεκομαι σε ολο αυτο κ μιλαμε συνεχεια στο τηλ..εχω σκασει απο την στενοχωρια μου..
η αιτια χωρισμου ηταν η δουλεια του αντρα της, ο οποιος αρχισε να γινεται αδιαφορος κ αρχισε να μην την βλεπει ερωτικα..η κοπελα πληγωθηκε πολυ.
πριν 2 μερες τον εδιωξε απο το σπιτι, τα μωρα κλαινε κ θελουν τον μπαμπα..εγω νιωθω οτι πρεπει να μαι συνεχεια στο τηλ μαζι της κ να την στηριζω..
εχουμε πει κ λεμε γενικα πολλα..κλαιει εχει καταρρευσει κ ευτυχως βρηκε μια γυναικα να την βοηθαει με το σπιτι.
ο τυπος την απογοητευσε παρα πολυ, δεν το περιμενα απο αυτον..
ταυτοχρονα τον επιασε να τσιλιπουρδιζει κιολας.
ειμαι συγκλονισμενη..κ φοβαμαι για την υγεια της κ για εκεινην..
μου ζητησε αγχολυτικα κ της εδωσα το τηλ του γιατρου μου να μιλησουν, τελικα ο γιατρος μου μου ειπε να της στειλω το κουτι μου με τα ζαναξ που ειχα σπιτι.
σημερα το πρωι της το εστειλα..γιατι η κοπελα δεν κοιμαται κ πρεπει να φροντισει κ 2 παιδια.
ευτυχως εχει δουλεια δικη της κ παιρνει αρκετα χρηματα..κ ευτυχως κ αυτος της ειπε οτι θα αναλαβει ολα τα εξοδα.
απλα εγω δεν μπορω να χωνεψω πως χωρισαν αυτοι οι ανθρωποι..πως τοση χαρα μετατραπηκε σε τοση λυπη!
σκεφτομαι κ αγωνιω συνεχεια πως γινεται αυτο το παιδι (η φιλη μου) να τα καταφερει μονο του, μιας κ ο αντρας της ολο λειπει σε ταξιδια..
πως θα τα καταφερει? πως θα πρεπει να την στηριξω?
εγω δεν μπορω να παω εκει να μεινω καιρο,γτ μενω αθηνα κ δουλευω εδω κ εχω κ το δικο μου σπιτι + υποχρεωσεις.
δεν ξερω...νιωθω στενοχωρια...μακαρι να τα εβρισκαν ξανα αλλα δεν το πολυβλεπω..
η ψυχολογος που ειπε να μη το παρω μεσα μου κ γενικα να σκεφτομαι κ την δικη μου ζωη..
ηδη εχω παραμελησει καποιες δικες μας αναγκες (με τον αντρα μου) για να μιλαω με τις ωρες μαζι της..ομως εμενα δεν με ενοχλει αυτο, φοβηθηκα για λιγο μηπως ο αντρας μου φρικαρει απο τα πολλα τηλ..αν κ δεν ειπε τιποτα ο καιμενος..
απλα δεν ξερω τι να κανω..πως να την βοηθησω?
να κανω κατι παραπανω???πφφφ

[anxious4ever]

ξεχασα να αναφερω..οτι αυτο που με βαραινει πολυ εμενα πλεον ειναι οτι, αυτη η κοπελα δεν εχει κανεναν εκει..οι γονεις της ειναι αθηνα κ δεν ξερουν τιποτα γιατι ειναι υστερικοι κ θελει την ησυχια της..οποτε εχει μονο εμενα να μιλαει..εχει εναν αδερφο ο οποιος ειναι αρρωστος ψυχιατρικα κ δεν μιλανε επειδη εχει τρομερη επιθετικοτητα κ δεν επικοινωνει σωστα με το επριβαλλον..δεν εχουν επαφες.
με βαραινει λιγο το οτι εγω εχω τρομερες υποχρεωσεις κ δεν μπορω παντα να ειμαι απικο σε καθε της κληση..εχτες κ προχτες ευτυχως δεν ειχα καποιες δουλειες οποτε αφιερωσα αρκετο χρονο, σημερα κ ολο το σκ εγω θα τρεχω..
κ γενικα με βαραινει μερικες φορες αυτο το αισθημα ευθυνης που εχω...

[elisabet]

Καλημέρα anxious!
Ζόρι περνάει η φίλη σου... καταλαβαίνω οτι νιώθεις πως έχεις την ευθύνη της μιας και η φίλη σου δεν έχει πού αλλού να μιλήσει και λογικά θα θελες τώρα να μπορείς να τα παρατήσεις όλα και να τρέξεις κοντά της. Όμως αυτό δεν γίνεται... νομίζω οτι κάνεις οτι καλύτερο μπορείς με το να της συμπαραστέκεσαι, είναι φυσιολογικό στην αρχή να θέλει όλη την ώρα να είναι στο τηλέφωνο και να μιλάει για αυτό όμως σιγά σιγά θα πρέπει μόνη της να το αντιμετωπίσει. Ο, τι κι αν κάνεις εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος, είναι δικό της θέμα, δεν μπορεί να έχει πάντα κάποιον απίκο.
Μιας και είστε τόσο δεμένες όσο λες, είμαι σίγουρη οτι νιώθει την βοήθεια σου, ακόμα κι όταν δεν μπορείς να είσαι εκεί και να απαντάς στο τηλέφωνο, ξέρει οτι η σκέψη σου είναι μαζί της.
Πολύ καλά κάνεις και την βοηθάς όσο μπορείς αλλά πρέπει να θυμάσαι οτι ούτε στον εαυτό σου κάνεις καλό όταν αναλαμβάνεις όλη την ευθύνη της, ούτε στην ίδια και δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα όταν δεν μπορείς να δώσεις παραπάνω.

[anxious4ever]

ναι..δυστυχως δεν μπορω να τα δωσω ολα...δεν γινεται..η αληθεια ειναι οτι αγχωθηκα κ μιλησα με την ψυχοθεραπευτρια μου μιας κ εγω πριν λιγο καιρο συνηλθα απο αγχωτικο επεισοδιο κ ειμαι αρκετα ευαλωτη ακομα..
φοβηθηκα λιγο δε σου κρυβω μην κανω υποτροπη..
δεν μου εχω κ τοσο εμποστοσυνη με αυτο, αλλα ειναι το αδερφακι μου κ θελω να την στηριξω..
εχει κ καποιες αλλες φιλες αλλα μου ειπε οτι δεν θελει να μιλαει μαζι τους , παρα μονο με μενα..
φοβαμαι μη νιωσω πιεση καποιες φορες ενω θελω να ειμαι απικο...
δεν ξερω..κ τι μπορεις να πεις σε εναν ανθρωπο που χανει τη γη κατω απο τα ποδια του?
πως μπορω να αλαφρυνω τον πονο της?
αυτη μου λεει πως την στηριζω πολυ κ οτι την βοηθαω..ομως εγω εχω αγχος δλδ θελω να αφιερωσω μια συνεδρια με ολο αυτο στην ψυχολογο μου.
πχ..ξυπναω το πρωι κ το σκεφτομαι..κ το βραδι το σκεφτομαι..σκεφτομαι ποσο πολυ ποναει κ δεν αντεχω..δακρυζω..

[elisabet]

Κοιτα για να την στηρίξεις...θα πρέπει πρωτίστως να μην καταρρεύσεις εσύ!
Δεν χρειάζεται να βρεις τα κατάλληλα λόγια να πεις νομίζω, τι να πεις, είναι ζόρι...αλλά δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία, θα τα καταφέρει. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να ακούς, ο άλλος συνήθως έχει απλά ανάγκη να βγάλει τον πόνο του και να νιώθει οτι κάποιος τον νιώθει. Και μόνο που τα λέει ελαφρύνει τον πόνο της.

Πάντως το βρίσκω λίγο άκυρο κι απο την πλευρά της να σου ρίχνει όλο το βάρος... όσο δέσιμο κι αν νιώθει, δεν μπορείς να φορτώνεις έναν άνθρωπο με όλο το βάρος σου. Είναι λογικό να μην μπορεί να είναι πάντα εκεί. Εγώ θα προσπαθούσα να την παροτρύνω να μιλήσει και σε άλλους εφόσον υπάρχουν. Και μόνο που το είπες δηλαδή ένιωσα ένα βάρος με την ιδέα οτι ένας άνθρωπος θα κρεμόταν μόνο από μένα.

[anxious4ever]

ναι..σιγουρα..πρεπει να το πει κ σε αλλους ..γιατι οντως εχεις δικιο σε αυτο..οκ μπορω να σταθω..ναι..αλλα ειναι αλλιως να ριχνει το βαρος της ολο πανω μου.
γιατι εγω πχ..εχω μαθηματα, δραστηριοτητες, δουλειες,σχεση, οικογενεια κλπ..
θα προσπαθησω να της πω να τα πει κσε αλλες φιλες ..
βασικα..αυτο ηθελα να ακουσω..αν δλδ ειναι κακο αν της πω να τα πει κ αλλου.
η αληθεια ειναι οτι ακουω παρα πολυ..δεν μιλαω οταν τα βγαζει απο μεσα της κ ειμαι εκει με ανοιχτα αυτια κ περισσοτερο την ακουω παρα μιλαω..
αλλα πχ..επειδη δεν εχει σε κανεναν να πει καθημερινα πραματα, πχ οτι θα παει την δευτερα στον γιατρο, με πηρε τηλ να μου το πει κ της λεω " ε και?γιατι μου το λες?εγινε κατι?θες κατι σε βοηθεια?" κ μου λεειι "οχι απλα σου το αναφερω επειδη τωρα δεν εχω που να το πω"..κ γελαγαμε..αυτο.

[elisabet]

Καθόλου κακό δεν είναι! Κι εγώ αυτό θα έκανα... καταρχήν χρειάζεται και ανθρώπους εκεί που μένει. Κι ούτε είναι απαραίτητο να έχει με τους αλλους το ίδιο δέσιμο που έχει με σένα. Αλλά και για αυτά τα καθημερινά που λες, είναι καλό να έχει ανθρώπους κοντά της να λέει μια κουβέντα χωρίς να χρειάζεται απαραιτήτως να βγάζει τα εσώψυχα της. Όλο αυτό δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να το επωμιστεί ένας άνθρωπος...εντάξει δεν είμαστε 20 χρονών να μην έχουμε άλλα θέματα και να μπορούμε να είμαστε όλη μέρα με τις κολλητές μας! Αυτό είναι αυτονόητο.

Ξέρεις τι είχα εφαρμόσει εγώ με μια φίλη μου σε ανάλογη περίπτωση που ήμασταν επίσης σε διαφορετικές πόλεις; Επειδή δεν μπορούσα να είμαι συνεχώς στο τηλέφωνο γιατί τύχαινε να είμαι σε δουλειά, να είμαι με τον σύντροφο μου, να είμαι έξω κτλ... όταν εκείνη ένιωθε ότι θέλει να τα πει γιατί δεν είχε κανέναν άλλο, μου τα έγραφε. Έγραφε αμέτρητα μειλς και μηνύματα! Έτσι κι εκείνη μπορούσε να εκτονωθεί κι εγώ μπορούσα να τα διαβάζω με την ησυχία μου και να της απαντάω όποτε μπορούσα. Μιλούσαμε και στο τηλέφωνο βέβαια, αλλά κυρίως έγραφε. Κι από οτι μου είπε αυτό την βοήθησε τότε.

[anxious4ever]

πολυ σωστο αυτο...αν κ αυτη δεν εχει χρονο ουτε το φβ της να ανοιξει με τα δυο παιδια.αυτα με το που σχολανε απο τον παιδικο θελουν παιχνιδι! μεχρι τις 9 κ κατι που κοιμουνται..
αυτη μετα η ερμη πεφτει πτωμα για υπνο μετα απο 10 λεπτα που κοιμουνται αυτα..ομως θα της προτεινω να μου γραφει λιγο..
πχ πριν πεσει για υπνο με παιρνει λιγο κανα 10λεπτο τηλ κ μετα ξερενεται..κ ξυπναει ξανα στις 3 τα ξημερωματα κ κλαιει..που της ειπα αν θελησει κ ξημερωματα να με παρει τηλ.
ξερεις τι φοβαμαι?επειδη ειναι σοβαρη η ασθενεια της κ ξαφνικα μπορει να χασει τις αισθησεις της κ μετα να πεσει σε κωμα σε λιγη ωρα..εχω φοβηθει..
ευχομαι να θελησει να το πει στην μανα της κ να παει εκει να κατσει μαζι της να την βοηθησει εστω κ τον πρωτο καιρο.ρε τι παθαμε!

[nick190813]

Γεια σου ρε anxious τρελα :p

ετσι ειναι οι ανθρωποι χωριζουν και ερωτευονται :p

[anxious4ever]

την πηρα τωρα κ εχει παθει υστερια..δεν μπορει να ακουσει τι της λεω..κλαιει κ δνε καταλαβαινει τι της λεω..κ εχω ανησυχησει..μου το εκλεισε κλαιγοντας..
το μονο που ειπε ειναι οτι περιμενει πως κ πως να πανε τα ζαναξ εκει κ να τα παρει για να ηρεμησει..
αυτα αυριο θα φτασουν...φοβαμαι γιατι παλια οταν αγχωθηκε πολυ στα 17 της, με τις πανελληνιες εκανε βαρυ ψυχωσικο επεισοδιο..κ αυτο επειδη η νοσος που εχει επηρρεαζει τον εγκεφαλο..
φοβαμαι πολυ..απο την αλλη σκεφτηκα να παρω την μαμα της τηλ, να της το πω..αλλα να το κανω αυτο θα με βρισει πολυ! κ μετα μπορει να γινει χειροτερα.
δεν ξερω..παιδια..εχω αρχισει κ ανησυχω πολυ!
μου ειπε οτι δεν μπορει να σκεφτει τιποτα, δεν μπορει να ακουσει τιποτα, οταν ακουει καποιον να μιλαει θελει να ουρλιαξει..τι θα κανω???οχι τωρα σοβαρα τι πρεπει να κανω?
κ αν παθει κατι ??πφφφ

[Constantly curious]

Ο αλλος, εστω ως πατερας των μικρων δε μπορει να παει να βοηθησει μεχρι να προλαβει η γυναικα να μπει σε ενα ρυθμο ? τον εδιωξε τσακωθηκαν αλλα ειναι ο μονος που ξερει εκει. δεν φταις που εισαι μακρια και δεν μπορεις να πας αμεσα να δωσεις την αγωγη. Αν η μανα της ειναι επικριτικη μαλλον θα επιτεθει. Ποιος πιστευεις μπορει να σταθει καλυτερα ? ο πρωην συζυγος ή η μανα ?

[anxious4ever]

μιλησα τωρα με τον γιατρο μου, που μιλαει μαζι της κ του ειπα οτι στα 17 ειχε παθει ψυχωσικη συνδρομη κ μου ειπε οτι κακως δεν του το ειπε πιο πριν!..κ οτι λογω στρες μπορει να παθει παλι το ιδιο κ να ειμαστε σε επιφυλακη..
τι να κανω εγω απο εδω αθηναα?τα πραγματα φοβαμαι μη γινουν σοβατα, νιωθω οτι εχει χασει τον ελεγχο..

[nick190813]

μιλησα τωρα με τον γιατρο μου, που μιλαει μαζι της κ του ειπα οτι στα 17 ειχε παθει ψυχωσικη συνδρομη κ μου ειπε οτι κακως δεν του το ειπε πιο πριν!..κ οτι λογω στρες μπορει να παθει παλι το ιδιο κ να ειμαστε σε επιφυλακη..
τι να κανω εγω απο εδω αθηναα?τα πραγματα φοβαμαι μη γινουν σοβατα, νιωθω οτι εχει χασει τον ελεγχο..

δεν μπορεις να κανεις κατι...

απλα πρεπει να τις εξηγησεις με ηρεμο τροπο οτι ο αντρας της σταματησε να την βλεπει ερωτικα...
δεν κρατανε για παντα οι σχεσεις...

[Constantly curious]

Μαλλον αναγκαστικα οι γονεις της πρεπει να γνωριζουν αν απο αυριο με το ζαν δε νιωσει καλυτερα, οχι απαραιτητα για το διαζυγιο που ερχεται αλλα για την ευθραυστη κατασταση.

Αν της προτεινεις να αφησει τα παιδια στην κυρια που πηγε για να βοηθησει και να παει αμεσα σε ψυχιατρο ? εστω να της το στειλεις με γραπτο μηνυμα στην αρχη.

[anxious4ever]

Ο αλλος, εστω ως πατερας των μικρων δε μπορει να παει να βοηθησει μεχρι να προλαβει η γυναικα να μπει σε ενα ρυθμο ? τον εδιωξε τσακωθηκαν αλλα ειναι ο μονος που ξερει εκει. δεν φταις που εισαι μακρια και δεν μπορεις να πας αμεσα να δωσεις την αγωγη. Αν η μανα της ειναι επικριτικη μαλλον θα επιτεθει. Ποιος πιστευεις μπορει να σταθει καλυτερα ? ο πρωην συζυγος ή η μανα ?

συναντηθηκαν με τον συζυγο εκει να συζητησουν πρακτικα ζητηματα, τον ειδε 45 λεπτα κ ηταν κοσμαρα ο τυπος μιλαγε οη την ωρα για τη δουλεια του!!!! κ της ειπε οτι σημερα φευγει για ταξιδια κ θα λειπει συχνα εκτος νησιου κ θα ειναι εξωτερικο..κ οτι πλεον δεν θα τα λενε συχνα..αλλα θα της πληρωνει τα παντα..αυτο μονο της ειπε κ εννοειται οτι γυρισε πισω πολυ χειροτερα απο το ραντεβου, πολυ πιο απογοητευμενη...κ εκλαιγε ακομα πιο πολυ..σε φαση θεε μου ! τι θα κανω?ειμαι εντελως μονη με 2 παιδια!!