Ένα δυσκολο ταξιδι

[nadrihet]

Καλησπέρα σε όλους.. Είναι η πρώτη φορά που αναζήτησα κάποια υποστήριξη από φορουμ.. Ίσως γιατί αυτήν την περίοδο νιώθω περισσότερο ουσιαστικά μόνη από ποτε.. Είμαι 26 χρονων.. Εδώ και αρκετά χρόνια πάσχω από κατάθλιψη, η οποία διαγώστηκε και κλινικά από ειδικό γιατρό. Πέρσυ ειχα ξεκινησει ενα διαστημα να παιρνω ειδικα χάποια που ομως αποφασισα απο μονη μου να σταματησω γιατι δνε ηθελα να θεωρω τον εαυτο μου "τρελο".. Ωστόσο, η καταθλιψη οπως θα γνωρίζουν ατομα που την εχουν αντιμετωπίσει είναι υπουλη και κρυφη πολλες φορές απειλη.. και εμφανιζεται και παλι μετα απο ενα διαστημα πάλι κρυβεται νομιζοντας ο καθενας πως την ξεπερασε.. Οι γονεις μου χωρισαν στα 16 μου και ο λογοσ ηταν οτι η μητερα μου βρηκε καποιον αλλον ανθρωπο στη ζωη της. Ο πατερας μου εκανε κ εκεινος πολλα λαθη αλλα πασχει χρόνια απο καταθλιψη σε βαρια μορφη.. Τους αγαπαω πολυ αλλα δυστυχως ποτε δν καταφερα να ξερεπάσω αυτον τον χωρισμο.. Εχω μια αδερφη μεγαλυτερη με την οποια δεθηκα ειδικα μετα το χωρισμο των γονιω μ και επειδη πια η μητερα μου ζει σε αλλη πολη την ειχα σαν 2η μου μητερα.. Πλεον και η αδερφη μ εφτιαξε τη ζωη της και τη δικη της οικογενεια. Το τελευταιο 6μηνο γνωρισα εναν ανθρωπο που αγαπησα πολυ γιατι μοιαζει πολυ εξωτερικα και σαν χαρακτηρας τον πατερα μου. Ομως ειναι κ εκεινος χωρισμενος με παιδι (33χρονων) και πολυ πληγωμενος απο την πρωην γυναικα του οπως μου ανεφερε συνεχεια. Και στο προσωπο του ειδα και τον αντρα αλλα και τον πατερα που ηθελα. Στην αρχη που ημασταν μαζι εδειχνα αυτη μ τη δυσαρεσκεια και τον προβληματισμο για το οτι εχει παιδι και οτι εχει τοσα τρεχαματα και μαλωματα συνεχως με την πρωην γυναικα του (η οποια πλεον ειναι με αλλον). Χωρισαμε γιατι εκεινος καταλαβε οτι δεν εχει μελλον ολο αυτο. Απο τοτε μετανιωσα παρα πολυ και η αληθεια ειναι πως προσθεσα εναν ακομα λογο για να ξαναεμφανιστει η καταθλιψη μου. Πινω δυστυχως καθε μερα, εχω απομονωθει απο τους φιλους μου, δεν θελω να βγαινω και νιωθω πως δεν εχω κανεναν ουσιαστικα διπλα μου γιατι η αδερφη μου ζει σε αλλη πολη με την οιγενεια της, η μητερα μου το ιδιο και ο πατερας μου χρειαζεται περισσοτερη βοηθεια.. Ημουν παντα το καλο παιδι που προσπαθουσε να κανει τους αλλους να νιωθουν καλα.. αλλα καποια στιγμη ραγιζεις απο την πιεση και σπας.. Και αυτο συνεβη και με μενα.. εχω τελειωσει δασκαλα αλλα δεν βλεπω μελλον στο επαγγελμα μου προς το παρον.. Δεν εχω κοντα μου την οικογενεια μου και δεν βρηκα την στηριξη που ηθελα σε εκεινον τον ανθρωπο.. Του ειπα οτι μετανιωσα για τα λαθη μου αλλα με εχει στον παγο.. ειναι πολυ καλος πατερας και πολυ πληγωμενος και απο ο,τι μου ειπε δεν μπορει πια να κανει σχεση ουσιαστικη και λογω δουλειας εντονης και λογω του παρελθοντος του παρόλο ποιυ οπως λεει εχει ξεπερασει την γυναικα εκεινη.. Σκεφτομαι καθε μερα το να δωσω τελος στη ζωη μου και αυτες οι σκεψεις εχουν περασει εντονα σε αρκετες φασεις της καταθλιψης. Καθε μερα που ξυπναω κλαιω, δεν εχω διαθεση να φαω και να δω κανεναν. Κοιμαμαι πολλες ωρες και μετα βιας κανω σπουδες στο μεταπτυχιακο μου. Καθε μερα λεω στον εαυτο μου "μην στεναχωριεσαι σημερα θα φυγεια απο τη ζωη και θα τα αφησεις ολα πισω σου" . Πιστευω οτι στον Θεο θα υπαρχει μονο αγαπη και δεν θα πληγωθω ποτε ξανα απο ανθρωπους που αγαπησα. Αλλα δεν θελω να στεναχωρησω τοσο τους δικους μου... Και ειμαι σε ενα τελμα καθε μερα.. οποιος θα ηθελε να μου δωσει μια μικρη εστω συμβουλη θα τον ευχαριστουσα τοσο..

[nick190813]

1ο...ισως θα επρεπε να πας σε ειδικο..
2ο... καλυτερα π τελειωσε μ αυτον τον ανθρωπο.....θα μπορουσες να γινεις μανα τ παιδιου τ?
3ο εχεις περασει πολλα...και ισως σ εφτασε σ αυτο το σημειο οτι "εφυγε" και η αδερφη σ απο την ζωη σ ,λογω οτι εκανε οικογενεια...
4ο πολυ κακως εκοψες τα χαπια....υπηρχε λογος?...να ξαναρχισεις την αγωγη σου η να ξαναπας για διαγνωση και νεα αγωγη....

επισης το βασικοτερο εσυ χρειαζεσαι ψυχαναλυση...ειναι ολοφανερο οτι εισαι πολυ πληγωμενη απο την μητερα σου και ολο αυτο σε επηρεαζει αρνητικα στην ζωη σ και στην ψυχολογια σου..ο χωρισμος των γονιων σ ειναι κατι π σ στοιχισε και φενεται..αλλα πρεπει να το αφησεις πισω σου....εσυ δεν φταις για τπτ και ουτε μπορεις να κνς τπτ......το καλο ειναι να κοιταξεις την ζωη σου...

ειχα και εγω καταθλιψη ,αλλα λογω ωρας και λογω οτι βιαζομαι ,δεν μπορω να σ γραψω αυτα π θελω θα σ τα γραψω καποια αλλη φορα

[Έρις]

Η κατάθλιψη δεν είναι ύπουλη ούτε κρυφή, απλώς τα συμπτώματα της, συνήθως παραβλέπονται μέχρι που διογκώνονται ποσοτικά κι έπειτα και ποιοτικά (πχ σκέψεις αυτοκτονίας). Είναι φανερό ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες επηρεάζουν και ίσως υποδαυλίζουν την κατάσταση σου. Άλλωστε η επιλογή του συντορόφου σου, μπορεί από μόνη της να σου επιβεβαιώσει το κενό που νιώθεις από το οικογενειακό σου περιβάλλον.
Το να κόψεις την αγωγή σου απότομα, ήταν μια σπασμωδική κίνηση, καθώς είναι φανερό πως χρειάζεσαι υποστήριξη. Η συμβουλή ενός ειδικού θα σε βοηθούσε να αντιληφθείς γιατί νιώθεις έτσι. Το να νιώθεις αδύναμη τώρα, δεν σημαίνει ότι χάνεις το μυαλό σου, η κατάθλιψη γεννά στρεβλές σκέψεις. Μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να απομονωθεί και μην παρατήσεις τις σπουδές σου... είναι μια σταθερά που χρειάζεσαι.

[elis]

Η μοναξιά είναι το πρόβλημα μας κι όχι ή κατάθλιψη κι εγώ στα ίδια ειμαι

[nadrihet]

και πόσο καιρό νιώθεις ετσι;... δεν μπορεσες να το ξεπεράσεις ολο αυτο με τον καιρό;

[nadrihet]

Έρις σε ευχαριστω παρα πολυ που μου απαντησες.. Ξεκινησα προχτες να πηγαινω σε ψυχολογο αν και δεν ξερω κατα ποσο μπορει να με βοηθησει..

[nadrihet]

την αντιμετωπισες την καταθλιψη; υπαρχει ελπιδα να νιωσω ξανα πως εχει κατι νοημα στη ζωη για να τη συνεχισω;.. :'(

[Έρις]

Η κατάθλιψη είναι ιάσιμη... εγώ ακόμα παλέυω.... για την μοναξιά δεν ξέρω! ....Κι αυτό το ψάχνω! Εκάνες ήδη ένα βήμα, που επισκεφτήκες ειδικό. Προσπάθησε να μην αφήνεις τον εαυτό σου να βουλιάξει, κι επίσης μην αφήνεις το περιβάλλον σου να καθορίζει τη διάθεση σου. Χρειάζεσαι ενέργεια για τον εαυτό σου. Έχεις φίλους να μιλήσεις;...

[elis]

Κοίτα εγώ ζω δύσκολα οικονομικά ως εκ τούτου επιβιωνω δηλαδή το ότι ξεπέρασα την κατάθλιψη με έφερε στην κατάσταση να αντέχω να επιβιωνω δηλαδή να έχω χαρούμενες στιγμές τώρα όσα σκέφτηκα στην κατάθλιψη ακόμα με εππηρεαζουν γιατί έχουν ως βάση την πραγματικότητα παρόλαυτα η θεραπεία είναι η εξής πρόγραμμα διατροφή και καλός ύπνος δηλαδή θα σηκώνεσαι το πρωί θα πινεισ το καφεδάκι σου με κάτι θα βρεις να ασχοληθείς μετά θα μαγειρέψεις καλά το φαγητό σου γτ είναι απόλαυση κ βοηθάει και μετά κανένα γυμναστήριο κ μετά ύπνο στις έντεκα το πολύ πάρε κ κανένα συμπλήρωμα άμα θες κ τέλος εγγυημένα αυτά πιάνουν επίσης υπάρχουν κι άλλα θέματα για κατάθλιψη δεσ κι εκεί μήπως βρέισ τίποτα που θεσ να κανεισ πάντως μόνο του εγώ πιστεύω δεν περνάει κάτι πρέπει να κανεισ έτσι νομίζω εγώ

[Constantly curious]

Εισαι ήδη αρκετα δυνατοτερη απο οσο νιωθεις γιατι πολυ απλα στεκεσαι μισοζωντανη χωρις εμφανη κινητρο αλλά επιλεγεις να υποστεις το βασανο μεχρι να ξανα βρεις την χαρά. Ανεφερες τον Θεο. Αν και ειναι τοσο αμφιλεγομενη εννοια λογω σκεπτικισμου, στα σκοτεινοτερα βαθη της καταθλιψης αισθανθηκα πως δεν αρκει μονον η ανθρωπινη λυση, πρεπει να υπαρχει κατι μεγαλυτερο για να μπορεσει ενας ανθρωπος με τοσο πονο και σκοταδι να ξανα σηκωθει.

Περναει η ενταση του πονου και της ματαιοτητας αλλά θελει αυτο που κανεις ηδη, να ζεις την καθε μερα οπως ειναι και οχι οπως θα ειχες αναγκη να ειναι. Εχω Πιστη πως θα βρεις αρκετες απαντησεις στη πορεια !