Κοινωνικο Αγχος

[cdeleted29517]

εγώ πιστεύω ότι η λύση είναι να σαι εκτός σπιτιού καθημερινά , να χεις επαφή με ανθρώπους......όχι κάθομαι σπίτι και μια φορά την βδομάδα ας πούμε θα πάω ένα γυμναστήριο....εγώ πάντως όταν είχα εξεταστική δηλαδή διάβασμα και τίποτα άλλο έβλεπα διαφορά.......ή σε περιόδους με παραπάνω επαφή με κόσμο από ότι συνήθως πάλι έβλεπα διαφορά.......είναι κάτι που αλλάζει διαρκώς........επίσης αν ήξερα τον όρο κοινωνική φοβία νωρίτερα θα λειτουργούσα αλλιώς......και πιστεύω και στη στήριξη από άλλους , αν έχεις δηλαδή ένα αδερφό ενα φίλο κάποιον να καταλαβαίνει τι περνάς.....γιατί μόνος είναι πιο δύσκολο......δηλαδή εκεί που λες έπινες στις τουαλέτες το ίδιο είναι να το ήξερε κάποιος από την παρέα? καμία σχέση λέω γω......

Εγώ λέω να το λες κιόλας στις γνωριμίες σου.......εντάξει αυτά δεν είναι τόσο ταμπού όσο άλλα........εγώ γνώρισα μια φίλη και με το καλημέρα σας μου λεγε για ψυχιάτρους και φάρμακα, έκανε καλό όμως στον εαυτό της.......και σε μένα.......θες μια καλή ποιότητα ανθρώπων..........αν έχεις τον άλλο να σε πρήζει γιατί δεν πίνεις και να μην μπορείς να μιλήσεις και να σε κάνουν να νιώθεις χειρότερα, χειρότερο είναι αυτό.......

[stefamw]

εγώ πιστεύω ότι η λύση είναι να σαι εκτός σπιτιού καθημερινά , να χεις επαφή με ανθρώπους......όχι κάθομαι σπίτι και μια φορά την βδομάδα ας πούμε θα πάω ένα γυμναστήριο....εγώ πάντως όταν είχα εξεταστική δηλαδή διάβασμα και τίποτα άλλο έβλεπα διαφορά.......ή σε περιόδους με παραπάνω επαφή με κόσμο από ότι συνήθως πάλι έβλεπα διαφορά.......είναι κάτι που αλλάζει διαρκώς........επίσης αν ήξερα τον όρο κοινωνική φοβία νωρίτερα θα λειτουργούσα αλλιώς......και πιστεύω και στη στήριξη από άλλους , αν έχεις δηλαδή ένα αδερφό ενα φίλο κάποιον να καταλαβαίνει τι περνάς.....γιατί μόνος είναι πιο δύσκολο......δηλαδή εκεί που λες έπινες στις τουαλέτες το ίδιο είναι να το ήξερε κάποιος από την παρέα? καμία σχέση λέω γω......

Εγώ λέω να το λες κιόλας στις γνωριμίες σου.......εντάξει αυτά δεν είναι τόσο ταμπού όσο άλλα........εγώ γνώρισα μια φίλη και με το καλημέρα σας μου λεγε για ψυχιάτρους και φάρμακα, έκανε καλό όμως στον εαυτό της.......και σε μένα.......θες μια καλή ποιότητα ανθρώπων..........αν έχεις τον άλλο να σε πρήζει γιατί δεν πίνεις και να μην μπορείς να μιλήσεις και να σε κάνουν να νιώθεις χειρότερα, χειρότερο είναι αυτό.......

Bρε και γω προσπαθω να βρω τροπους να ειμαι εκτος σπιτιου αλλα εκτος απο γυμναστηριο τι αλλο υπαρχει, αντε καμια φορα παω μεχρι το σουπερμαρκετ για ψωνια, περναω ετσι μια βολτα μεσα απο το χωριο (ειναι μεγαλο χωριο btw σαν επαρχια, οχι κανα καραχωριο στο βουνο) και φτανω στο σουπερμαρκετ. Αλλα απο κει και περα τι ?
Οσο για το οτι επινα στις τουαλετες ε προφανως θα το καταλαβαιναν απο την αναπνοη, να πινεις μπυρα και να μυριζεις βοτκα κατι δεν παει καλα. Γιατι λεφτα για βοτκα εξω ξερετε οτι αυτη η κατηγορια ποτων ηταν πανακριβη, και ηθελα να βαλω βαθια το χερι μου στην τσεπη για να κανω κεφαλι και να χαλαρωσω μονο απο ενα ποτηρι εξω.

Καλο ειναι βεβαια να το λες, αλλα δεν το εκλαμβανουν ολοι ετσι. Ετυχε να βγω με μια παλια μου συμμαθητρια που κρατουσαμε επαφες μεσω facebook και με καταλαβε οτι ημουν αγχωμενος και μου λεει με ενα υφος γεματο αποριας κ παραξενιας "εισαι αγχωμενος ???"
Λεω οχι γιατι να ειμαι ? Λεει οχι τιποτα, εβγαινα παλια με εναν που ηταν "περιεργος" ειχε θεμα με το αγχος και τον παρατησα και μου φανηκες αγχωμενος σαν αυτον. Κοκκινος εγω εφυγα τουαλετα αμεσως. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι καποιοι κατανοουν, καποιοι βαζουν ταμπελακια. Παλια το ειχα πει σε ενα παιδι στην παρεα, λεω οτι αγχωνομαι σε χωρους πολυ κοσμο, ουτε καταλαβε περι τινος προκειται ουτε τον ενδιεφερε λεει ολα στο μυαλο σου ειναι ξεκολα και δεν ξαναασχοληθηκε να με ρωτησει γιαυτο.

[nick190813]

εσυ μην δινεις σημασια σε τπτ....συνεχισε την προσπαθεια......και οπως σ ειπε η κιουμπ πρεπει να βγαινεις....και να συναναστραφεσαι με αλλους.....
ξαναμπεκα σε αυτα τα σαιτ γνωριμιων π ελεγες

[cdeleted29517]

Μα εσύ θες να μιλάς με κόσμο βασικά όχι να κάνεις βόλτες, δηλαδή και κάθε μέρα σε κλαμπ να πηγαίνεις αν δεν πεις ένα γεια με το μπάρμαν δεν λέει τίποτα...
Για να χει γυμναστήριο δεν έχει μαγαζιά, καφετέριες κλπ? εντάξει δεν είπαμε να τρέχεις όλη μέρα, αλλά μπορείς μια ώρα να πιεις ένα καφέ, σούπερμάρκετ, να ψωνίσεις σε ένα μαγαζί κάτι, μπορεί να δεις και ένα γνωστό πχ....
Από δραστηριότητες δεν ξέρω.......αλλά δεν φτάνει το γυμναστήριο αν δεν μιλάς με κανέναν.....φίλους δεν έχεις καθόλου, κανα ξάδερφο, αδέρφια?
Πάρε και ένα σκύλο, θα σε βρίζουν όλοι εκεί να δεις κοινωνικοποίηση
Πρέπει να επιδιώκεις να πηγαίνεις.....και κάπου διάβαζα εδώ ότι κάποιος έστηνε καβγάδες επίτηδες, καταλαβαίνεις για τι θέληση μιλάμε......

Eντάξει αυτοί δεν θα καταλάβουν, δεν τους θες στη ζωή σου αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δηλαδή εσύ δεν ξέρω
Eγώ θεωρώ ότι κάτι τέτοιοι ηλίθιοι σου τυχαίνουν και αντί να σε βοηθάνε, σε χειροτερεύουν........
Δεν ξανασχολήθηκε γιατί είναι πιο εύκολο και βολικό να μην ξανασχοληθεί......

Και μέσω ίντερνετ το καλό είναι ότι μπορείς να το λες......όχι τα πάντα για αγωγές κλπ, έτσι στο περίπου.......ότι έχεις άγχος .....δηλαδή άμα βγεις και πεις έχω άγχος καλύτερο θα είναι από το να κρύβεσαι......

[nick190813]

..................

[cdeleted29517]

...................

[nick190813]

Με το αζημίωτο φυσικά :P

δεν μπορω δεν αντεχω απο διαλειμα σε διαλειμα την παω

νταξει λεγε ποσα θες?

[cdeleted29517]

άντε καλή δουλειά :P

Μα δεν έχω γνώσεις επιχειρήσεων λυπάμαι

[nick190813]

άντε καλή δουλειά :P

να στην στειλω να με βοηθησεις? ακομα 1000 λεξεις μ λειπουν ;p και η αναλυση στρατηγικης της επιχειρισης

[Delmem080319a]

Προς stefamw, έχουμε ξαναμιλήσει και στο παρελθόν για το θέμα της κοινωνικής φοβίας, καταλαβαίνω τα ζόρια που περνάς και η γαδ σίγουρα το κάνει πιο δύσκολο. Θα σου πω ότι έχω καταλήξει ότι άλλο από την έκθεση δεν υπάρχει σαν "θεραπεία", σταδιακά έκθεση φυσικά, ίσως ο τόπος όπου ζεις να μην προσφέρεται τόσο, αλλά και πάλι χρειάζεται να το προσπαθήσεις. Ίσως να τα έχεις τραγικοποιήσει και λίγο περισσότερο στο μυαλό σου με τον καιρό, επειδή κάθεσαι μόνος σου αρκετά και τα σκέφτεσαι. Η πολλή σκέψη διογκώνει το πρόβλημα. Αν οι παρέες που είχες σε έκαναν να αισθάνεσαι δυσάρεστα και αταίριαστα δεν είναι απαραίτητο να ψάξεις αυτές πάλι για να κοινωνικοποιείσαι περισσότερο. Όμως δες στο συγγενικό, κοντινό, φιλικό γενικά περιβάλλον, ακόμα και ιντερνετικό, αν έστω υπάρχουν ένας ή δύο άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να συναναστρέφεσαι, να μιλάς λίγο ή να βγαίνεις μια βόλτα μαζί κλπ. PC και κλεισούρα θα σε κάνουν να νιώθεις πιο απομονωμένος και αποδιοργανωμένος, αυτή είναι η γνώμη μου. Ακόμα και στο γυμναστήριο επεδίωξε να πιάσεις λίγο κουβέντα πχ για κάποιο θέμα άσκησης κλπ, αυτό χρειάζεται, θέλει να το προσπαθήσεις, σε μικρές δόσεις... Δεν έχει σημασία τι θα πεις, απλά ότι μιλάς λίγο σε κάποιον άλλο. Επίσης θέλει να δουλέψεις το κομμάτι αν θεωρείς ότι οι άλλοι θα σε κρίνουν πάντα από το τι λες, πως το λες, το έχω και εγώ αυτό, αλλά πλέον δεν το αφήνω να μ' επηρεάζει, δεν είναι οι άλλοι ιεροεξεταστές, είναι άνθρωποι σαν και εμάς, ούτε λένε πάντα σούπερ ενδιαφέροντα πράγματα, και σαρδάμ μπορεί να κάνουν και βλακείες να λένε και ό,τι θες, εσύ τους κρίνεις? δε νομίζω. Μια ΓΣΘ τύπου θεραπεία μπορεί να σε βοηθούσε, την επόμενη φορά που θα δεις τον ψυχίατρό σου ζήτησε του κάποια πληροφορία πάνω σε αυτό, ακόμα και αν έχει υπόψη του ένα βιβλίο αυτοβοήθειας για κοινωνική φοβία. Μην παραιτείσαι, πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου με όποιον τρόπο μπορείς, εσύ θα σε βοηθήσεις... Μικρά βήματα ναι, σε δραστηριοποιούν όμως.

Προς θεματοθέτη meppel καλωσήρθες κατ' αρχήν και κρατώ απ' όσα έγραψες αυτή τη φράση σου
αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι ολα αυτα που μας φοβισουν δεν πρεπει μα τα αποφευγουμε ουτε θα εξαφανιστουν...εκει θα ειναι παντα να μας πειριμενουν...εμεις πρεπει να μαθουμε να τα αντιμετωπιζουμε και να τα κοιταμε με θαρρος !!!
γιατί δείχνει ότι είσαι σε καλό δρόμο και ότι μαθαίνεις σιγά-σιγά να εκτίθεσαι και να διαπιστώνεις ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα κάνουμε στο μυαλό μας και δημιουργούμε παραπάνω άγχος στους εαυτούς μας. Θέλει θάρρος, θέλει να παίρνουμε πρωτοβουλίες στην καθημερινότητα για να αποδυναμώνουμε αυτούς τους φόβους. Καλό είναι που πας στο γυμναστήριο και όποια άλλη δραστηριότητα που ευχαριστεί και ενδυναμώνει έναν άνθρωπο σωματικά και ψυχολογικά είναι σημαντικό να την κάνει. Βοηθάει και στην κοινωνικοποίηση και στη μείωση της κοινωνικής φοβίας. Συνέχισε έτσι! Και καλές σπουδές

[meppel]

Σχετικα με το γυμναστηριο εκανα αυτο που ειχα προγραμματισει πηγα δηλ. εχοντας πιει 3/4 ποτηριου κρασι....και ημουν μια χαρα και γενικα μου φανηκε αρκετα φιλικο το κλιμα ..βεβαια το προβλημα ειναι αλλο...ισως γραφω πολλες λεπτεμερειες που δεν ενδιαφερουν κανενα αλλα θελω να τα γραψω...οταν ειχα πληρωσει για τη συνδρομη επειδη τους ειπα οτι θελω να παρω κιλα μου ειπαν να παω και στον διατροφολογο που εχουν και τους ειπα "οκ αλλα δεν ειμαι σιγουρος"...και την επομενη φορα που πηγα μου ειπε μια κοπελα στη γραμματεια οτι υπαρχει ενα υπολοιπο 50 ευρω και γιάυτο δεν μπορω να βγαλω καρτα...και της ειπα πως αυτα ειναι για το διατροφολογο και δεν ξερω σιγουρα αν τον θελω...μου απαντησε πως εχω γινει κανονικα μελος και αυτα τα 50 ευρω θα τους τα πληρωσω αν τελικα παω στον διατροφολογο και οτι δεν υπαρχει καποιο προβλημα....μετα πηγα να κανω γυμναστικη και αρχιζα να παιρνω στροφες και ξαφνικα εφυγα απο τα οργανα και τη βρηκα και της ειπα οτι δεν θελω τον διατροφολογο οποτε αν μπορει νατα σβησει αυτα για τα 50 ευρω...και απαντησε " δεν ειναι κατι που πρεπει να σας αγχωνει....ειστε κανονικα μελος οποτε αυτο για το διατροφολογο ας το αφησουμε ανοιχτο και βλεπετε" και της λεω για ποσο καιρο θα το αφησε ανοιχτο και μου λεει για οσο παει.........η αληθεια ειναι οτι πρωτη φορα εκανα διαλογο με καποια υπαλληλο εστω και με λιγο εντονο υφος....σιγουρα επαιξε ρολο αυτο το λιγο που ειχα πιει αλλα πιστευω οτι δεν με ειχε πιασει και τοσο γιατι οταν γυρισα σπιτι διαβασα κανονικα χωρις κανενα προβλημα ....την επομενη φορα που θα παω γυμναστηριο θα εχω πιει λιγοτερο (μισο ποτηρι κρασι) μονο και μονο για να παω στην γραμματεια και να τους πω οτι θελω να παρω την καρτα ενω δεν θελω τον διατροφολογο και μακαρι να μπορεσω να το πω με τσαμπουκα...θα μπορουσα βεβαια να δωσω και τα 50ευρω και να τελειωσει το θεμα αλλα ετσι νιωθω πως ειμαι θυμα ...κατα τ αλλα ολα τα αλλα στο γυμναστηριο δεν με δυσκολευουν καθολου και δεν νομιζω να ξαναπιω ουτε μια γουλια τις επομενες φορες πριν παω...και τα υπολοιπα ατομα που ειναι στα οργανα μια χαρα ειναι το ιδιο και ο γυμναστης...


Stefamw γεια σου... ποια πιστευεις οτι ειναι η αιτια του κοινωνικου αγχος που εχεις....η σχεση με τους γονεις σ πως ειναι?? Στο σχολειο ειχες προβληματα με τα αλλα παιδια? ...εχεις καποια δουλεια?..εχεις σκεφτει να πεις σε καποιον τι σου συμβαινει??...σορρυ για τις πολλες ερωτησεις

[stefamw]

Σχετικα με το γυμναστηριο εκανα αυτο που ειχα προγραμματισει πηγα δηλ. εχοντας πιει 3/4 ποτηριου κρασι...

Stefamw γεια σου... ποια πιστευεις οτι ειναι η αιτια του κοινωνικου αγχος που εχεις....η σχεση με τους γονεις σ πως ειναι?? Στο σχολειο ειχες προβληματα με τα αλλα παιδια? ...εχεις καποια δουλεια?..εχεις σκεφτει να πεις σε καποιον τι σου συμβαινει??...σορρυ για τις πολλες ερωτησεις

Καλημερα και σε σενα.
Η αιτια του κοινωνικου αγχους μου πιστευω πως ηταν οι συχνες μετακομισεις, τα δοντια μου που θελουν μια περιουσια να φτιαχνουν και δεν μπορω να γελασω, βασικα τα μπροστινα στη μεση ειναι τοσο στραβα που ακομα και οι ορθοδοντικοι σηκωσαν τα χερια γιατι ουτε με σιδερακια γινεται η δουλεια. Αφαιρεση και εμφυτευμα η καλυτερη λυση. Μιλαμε για χιλιαρικο και βαλε κοστος.
Στο σχολειο ειχα μονιμα προβλημα με τα υπολοιπα παιδια, περασα το 1/3 των σχολικων μου χρονων μονος, γιατι ημουν συχνα θυμα bullying επειδη ημουν υπερβολικα ησυχος και ημουν παντα ο καινουργιος μαθητης στη μεση της χρονιας. Επισης δυσκολευομαι καποιες φορες στην ομιλια, μιλαω ατσαλα και κανω σαρδαμ, μπορει καποιες φορες να μιλαω αριστα για ωρα και καποιες να μην μπορω να πω μερικες λεξεις σωστα και ο κοσμος να με ρωταει αν ειμαι αλλοδαπος, ειναι πολυ ντροπιαστικο. Ο ιατρος μου μου ειχε πει οτι σχετιζεται αμεσα με το αγχος, δεν ειναι κατι νευρολογικο που πρεπει να με ανησυχησει.
Η σχεση μου με τους γονεις μου ειναι καλη, αλλα μετα απο 1 χρονο και που περασε που δεν εχω παρεα μου κανει εντυπωση πως δεν με ρωτησαν ουτε μια φορα γιατι δεν εχω καμια παρεα ή τι εγινε και ξεκοψα με την μοναδικη παρεα που ειχα. Ο μονος που ειχα πει για το προβλημα μου ηταν ενα παιδι απο την παρεα, που οταν του το ειπα απο το ενα αυτι μπηκε απο το αλλο βγηκε.

Οσο ειχα παρεες επινα και γω κρασι ανεξελεγκτα, μια φορα ειχα πιει 6 ποτηρια νερου κρασι. Η επομενη μερα ειναι εφιαλτης. Το κρασι δεν ειναι καλο για να ευθυμησεις ή να μεθυσεις. Ιδιως τα χρωματισμενα κρασια οπως το ροζε ή ο ερυθρος. Αν κανεις λαθος και συνεχισεις και πινεις ενω ηδη εχεις αρχισει να ζαλιζεσαι καηκες. Η ζαλη του κρασιου δεν φευγει με τιποτα.
Αλλα το αλκοολ ποτε δεν το χρησιμοποιησα απο πριν για οποιαδηποτε κοινωνικη περιπτωση. Μονο κατα τη διαρκεια.
Βεβαια μαλλον θα το χρειαστω την επομενη φορα που θα παω για την απαλλαγη στο στρατο, γιατι επαθα κριση πανικου κατα τη διαρκεια της εξετασης απο την επιτροπη απαλλαγων.
Παντως το αλκοολ κανει δουλεια, πολυ καλυτερη απο τα ηρεμιστικα. Οταν πινω νιωθω φυσιολογικος ανθρωπος. Φυσικα απο τοτε που εχασα την παρεα μου σπανια αγγιζω αλκοολ. 1-2 φορες το μηνα κανα 2 ποτηρακια κρασι για να χαλαρωσω. Γιατι απλουστατα το comedown και το hangover δεν αξιζουν.

[meppel]

Τελικα την πεμπτη πηγα γυμναστηριο και εχα πιει 1/4 του ποτηριου κρασι και ζητησα αυτα που ηθελα και τωρα ειμαι οκ...την παρασκευη πηγα χωρις να πιω τιποτα και δεν ειδα καμια διαφορα...ισα ισα οταν εφυγα ενιωσα πιο ικανοποιημενος..

[NamelessOne]

Καλο ειναι βεβαια να το λες, αλλα δεν το εκλαμβανουν ολοι ετσι. Ετυχε να βγω με μια παλια μου συμμαθητρια που κρατουσαμε επαφες μεσω facebook και με καταλαβε οτι ημουν αγχωμενος και μου λεει με ενα υφος γεματο αποριας κ παραξενιας "εισαι αγχωμενος ???"
Λεω οχι γιατι να ειμαι ? Λεει οχι τιποτα, εβγαινα παλια με εναν που ηταν "περιεργος" ειχε θεμα με το αγχος και τον παρατησα και μου φανηκες αγχωμενος σαν αυτον. Κοκκινος εγω εφυγα τουαλετα αμεσως. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι καποιοι κατανοουν, καποιοι βαζουν ταμπελακια. Παλια το ειχα πει σε ενα παιδι στην παρεα, λεω οτι αγχωνομαι σε χωρους πολυ κοσμο, ουτε καταλαβε περι τινος προκειται ουτε τον ενδιεφερε λεει ολα στο μυαλο σου ειναι ξεκολα και δεν ξαναασχοληθηκε να με ρωτησει γιαυτο.

Η άποψή μου είναι ότι όσο το κρύβεις τόσο μεγαλώνει. Εγώ στο παρελθόν έκανα βαρβάτη (αλλά ΒΑΡΒΑΤΗ) έκθεση, πηγαίνοντας για 1 χρόνο σε χορό όπου ήμουν μόνος με 10 κορίτσια. Και παρατήρησα ότι το κοινωνικό άγχος, ναι, πέφτει. Αργά ή γρήγορα. Στο πρώτο μάθημα, για να καταλάβεις, δεν θυμάμαι να κοίταξα τις άλλες στο πρόσωπο και είχα ιδρώσει τόσο πολύ που με ρωτούσαν αν έχω κάτι. Ήταν χειμώνας btw!

Τέσπα, μετά από κάτι μήνες το άγχος έπεσε, εκμηδενίστηκε σχεδόν. Αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Το σοβαρότερο ήταν η έμμεση αποφυγή. Ποτέ δεν μπόρεσα να πάω κάποιο καφέ ή κάτι τέτοιο. Αφού να φανταστείς μια κοπέλα μου ζήτησε(!) να πάμε σινεμά και γω αρνήθηκα. Ε, αυτό είναι ο φόβος ότι θα φας απόρριψη αν μάθουν οι άλλοι ποιος είσαι. Δεν ήθελα να δει ότι είμαι "ερημίτης", ότι δεν έχω φίλους κτλ. Και αυτό είναι πολύ χειρότερο απ'το απλό άγχος.

Ο λόγος που στα λέω αυτά είναι ότι αν δεν επικεντρωθείς στην καταπολέμησή του προβλήματος τώρα, θα πάθεις τα ίδια και συ. Τώρα είσαι στην αρχή ακόμα, εγώ σταμάτησα να βγαίνω με τους φίλους μου το 2003 περίπου. Και χειροτέρεψα πολύ από τότε (μέχρι να πάω σε ψυχολόγο το 2010).

[cdeleted29517]

Η άποψή μου είναι ότι όσο το κρύβεις τόσο μεγαλώνει. Εγώ στο παρελθόν έκανα βαρβάτη (αλλά ΒΑΡΒΑΤΗ) έκθεση, πηγαίνοντας για 1 χρόνο σε χορό όπου ήμουν μόνος με 10 κορίτσια. Και παρατήρησα ότι το κοινωνικό άγχος, ναι, πέφτει. Αργά ή γρήγορα. Στο πρώτο μάθημα, για να καταλάβεις, δεν θυμάμαι να κοίταξα τις άλλες στο πρόσωπο και είχα ιδρώσει τόσο πολύ που με ρωτούσαν αν έχω κάτι. Ήταν χειμώνας btw!

Τέσπα, μετά από κάτι μήνες το άγχος έπεσε, εκμηδενίστηκε σχεδόν. Αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Το σοβαρότερο ήταν η έμμεση αποφυγή. Ποτέ δεν μπόρεσα να πάω κάποιο καφέ ή κάτι τέτοιο. Αφού να φανταστείς μια κοπέλα μου ζήτησε(!) να πάμε σινεμά και γω αρνήθηκα. Ε, αυτό είναι ο φόβος ότι θα φας απόρριψη αν μάθουν οι άλλοι ποιος είσαι. Δεν ήθελα να δει ότι είμαι "ερημίτης", ότι δεν έχω φίλους κτλ. Και αυτό είναι πολύ χειρότερο απ'το απλό άγχος.

Ο λόγος που στα λέω αυτά είναι ότι αν δεν επικεντρωθείς στην καταπολέμησή του προβλήματος τώρα, θα πάθεις τα ίδια και συ. Τώρα είσαι στην αρχή ακόμα, εγώ σταμάτησα να βγαίνω με τους φίλους μου το 2003 περίπου. Και χειροτέρεψα πολύ από τότε (μέχρι να πάω σε ψυχολόγο το 2010).

Θες να μας πεις σε τι σε βοήθησε ο ψυχολογος, στο τρόπο σκέψης ας πουμε , στο να εισαι συνεχώς σε έκθεση? ποσες συνεδρίες έκανες κλπ?