Κοινωνικο Αγχος

[meppel]

Γεια σας !!!


Πριν απο 7 χρονια που αρχισα να καταλαβαινω πως ειμαι γκει αρχισα να εχω και κοινωνικο αγχος. Το οτι ειμαι γκει το παραδεχτηκα στον ευατο μου το 2015..στις 9/1 για την ακριβεια..ακομα το θυμαμαι!!!!! Το 2014 μπηκα στο πανεπιστημιο (δηλ. τωρα ειμαι στο 3ο ετος) και καταλαβα οτι κατι πρεπει να γινει. Αγορασα κατι βαρακια και αρχισα να κανω γυμναστικη σπιτι. Στο πρωτο εξαμηνο θυμαμαι πως πηγαινα να παρω τα βιβλια και επειδη επρεπε να πω εναν μεγαλουτσικο κωδικο ειχα τοσο αγχος που εκλαιγα πριν μπω στο βιβλιοπωλειο. Στο δευτερο εξαμηνο , εχοντας κανει καποια γυμναστικη σπιτι, πηγα και τα πηρα χωρις προβληματα και μεχρι τωρα δεν εχω αντιμετωπισει ιδιατερες δυσκολιες ξανα. Στις παραδοσεις της σχολης δεν μπορουσα να παω και μαλιστα θυμαμαι σε ενα εργαστηριο ακουσα ενα παιδι να λεει σε μια φιλη του πως πειναει και σκεφτηκα "μακαρι να ειχα εναν ανθρωπο και γω για να πω εστω και κατι τοσο ασημαντο". Στη σχολη δεν μπορουσα να κανω φιλιες και σχεδον ολοι μου οι φιλοι ηταν απο το εξοχικο μου. Πολλες φορές ντρεπομουν και να σταματησω το λεωφορειο. Επισης απο οταν ημουν τριτη λυκειου μια φιλη της αδερφης μου ερχοταν συνεχεια σπιτι μας και στην αρχη εκανα τον κοιμισμενο...σιγα σιγα αποκτησαμε πολυ καλες σχεσεις και οταν εβγαινε με την αδερφη μου προτεινε παντα και σε εμενα. Έτσι άρχισα να βγαινω κι εγω πιο συχνα απο σπιτι και να νιωθω πιο ζωντανος. Δυστυχως πλεον νε αυτη τη κοπελα χαθηκαμε και εγω και η αδερφη μου. Μολις μπηκα τρίτο εξάμηνο γυμναστικη στο σπιτι εκανα λιγες φορες το μηνα μονο. Στο τεταρτο εξαμηνο ομως θυμαμαι που ξεκινησα καθε μερα και απο τοτε με εξαιρεση τις διακοπες κανω καθε μερα καποιες συγκεκριμενες ασκησεις ακομα και αρρωστος να ειμαι!! Ουτε μια μερα ρεπο!! Αρχισα να βλεπω μεγαλες αλλαγες. Στα εργαστηρια του 4ου εξαμηνου αρχισα σισα σιγα να κανω πλακες με τα αλλα παιδια και καφε φορα μιλαγα εστω και με ενα παιδι. Στις παραδοσεις μου ηταν πιο δυσκολο να πηγαινω. Απο τοτε εχω πει σε παρα πολλους οτι πειναω κατι που παλια μου εμοιαζε ακατορθωτο. Τον περασμενο Απριλιο πηγα για πρωτη φορα σε κλαμπ κατι που επισης θεωρουσα πολυ δυσκολο ενω τωρα μου φαινεται πολυ ευκολο. Πλεον μπορουσα να πηγαινω με ανεση στο φουρνο, στο περιπτερο κλπ αλλα το σιγουρο ηταν οτι για να εχω νορμαλ ζωη ειχα δουλεια και ακομα εχω. Το καλοκαιρι πηγα να αγορασω σερβιετες γιατι ηξερα οτι ειναι κατι που ντρεπονται να το κανουν αρκετα αγορια που δεν εχουν κοινωνικη φοβια, ενω με μια φιλη μ πηγα σε σεξ σοπ..επισης καταφερα να κανω κατι που μου εμοιαζε ακατορθωτο και τρελο (πηγα σε παραλια γυμνιστων )...ολες αυτες οι εμπειριες με εκαναν πιο δυνατο...το καλοκαιρι βγηκα για ποτο αρκετες φορες (παρα πολλα παιδια μου ελεγαν "τι αλλαγες ειναι αυτες" ...πηγα αρκετες φορες για ψωνια για να εχω πιο μοντερνα ρουχα...και στο εξοχικο γνωρισα αρκετα νεα ατομα...πλεον ειμαι στο 5ο εξαμηνο οπου εχω μπορεσει να παω σε περισσοτερες παρακολουθησεις απο ποτε και στα εργαστηρια κανω συνεχεια πλακες και περναω μια χαρα.

Αρκετα εχω γραψει μεχρι στιγμης οποτε ας παω στο 2017...ειχα βαλει μερικους στοχους ..τον ιανουαριο ηθελα να βαλω φακους και να γραφτω γυμναστηριο...επισης καθε μηνα πηρα γυρω στα 2-3ποτηρια κρασι...νομιζω πως ειναι λιγο και πχ τον δεκεμβρη δεν ηπια ουτε μισο...οποτε ειχα πει οτι αυτη τη ποσοτητα κρασιου θα την πιω πριν παω γυμναστηριο και στο καταστημα με τα οπτικα...βεβαια το θεμα ειναι οτι τους φακους δεν μπορω να τους βαλω αλλα τουλαχιστον προσπαθω...πριν λιγες μερες γραφτηκα στο γυμναστηριο εχοντας πιει ενα ποτηρι γλυκου κρασιου....αλλοι πινουν ενα ποτηρι καθε μερα...εγω για καποιο λογο το αλκοολ με το που το βαζω στο στομα νιωθω σαν να πινω οινοπνευμενα...με πιανει απιστευτα και με ελαχιστες γουλιες αλλαζει τελειως ο τροπος σκεψεις μου.....στο γυμναστηριο γραφτηκα και με ξενεγουσε ενα γυμναστης ο οποιος με εκανε να νιωσω παρα πολυ ανετα και σε καποια στιγμη μου ειπε με πολυ γλυκο τροπο " θελουμε να δυναμωσουμε και να εχουμε μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση"... και εκανα και καποιες ασκησουλες και διαδρομο...τωρα εχω αγχος για τη δευτερη φορα...δεν ξερω τι να κανω οταν μπω..που να αφησω τη τσαντα μου..αν πρεπει να τον δρω...νομιζω πως πρεπει να μου δωσουν και καρτα...κλπ ..σκεφρομαι οτι αφου την πρωτη φορα ειχα πιει 1 ποτηρι κρασι τωρα να πιω 3/4 του ποτηριου και συνεχως να το μειωνω...σιγουρα οι ποσοτητες που πινω ειναι μικρες αλλα χρειαζεται μεγαλη προσοχη με το αλκοολ ειδικα για εμας. Και ολα αυτα τωρα μεσα στην εξεταστικη .... τουλαχιστον αυτες τις μερες νιωθω ζωντανος...τον φεβρουαριο θα πω σε μια φιλη μου πως ειμαι γκει (πρωτη φορα στη ζωη μου) και τον μαρτιο θα παω σε ψυχολογο για να ξεκαθαρισω και αλλο τα πραγματα...πριν λιγες μερες πηγα σε σουπερ μαρκετ και αγορασα προφυλακτικα και ενιωσα ωραια που καταφερα κατι που αρκετος κοσμος νιωθει αβολα αν το κανει....αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι ολα αυτα που μας φοβισουν δεν πρεπει μα τα αποφευγουμε ουτε θα εξαφανιστουν...εκει θα ειναι παντα να μας πειριμενουν...εμεις πρεπει να μαθουμε να τα αντιμετωπιζουμε και να τα κοιταμε με θαρρος !!! Αν μπορεσατε και διαβασατε αλλα αυτα που εγραψα γραψτε κατι γιατι πρωτη φορα τα βγαζω απο μεσα μου ...και τι πιστευετε για το γυμναστηριο...εχετε παει ποτε?

[stefamw]

Ειμαι 25 (straight) και εχω κοινωνικη φοβια απο παντα. Μπορουσα να κανω οτιδηποτε, δεν υπηρχε κατι που δεν μπορω να κανω εκτος απο τον στρατο που ευελπιστω σε αναβολη. Αυτο το οτιδηποτε ομως με τιμημα. Ναι μπορουσα να παω σε club, για καφε με παρεες (οσο ειχα γιατι πλεον δεν εχω καμια παρεα τις εχασα ολες 1-2 χρονια πριν) αλλα το αγχος ηταν απαλευτο, κοκκινιζα μου ετρεμαν τα χερια κτλ και γενικα δεν μπορουσα ποτε να ευχαριστηθω να παω καπου με κοσμο, σε σημειο που κατεληξα να κανω τα παντα μονος μου και να αποφευγω την παρεα μου μεχρι που με παρατησαν. Πχ για να παω να πιω καφε εξω με παρεα επρεπε να παρω ηρεμιστικο. Για να παω σε club ή σε καποια ταβερνα με παρεα επρεπε να ειμαι τελειως ζαλισμενος απο το αλκοολ αλλιως γινοταν εφιαλτης ολη η φαση. Δεν ηταν λιγες οι φορες που πηγαινα αναγκαστικα στα club παρ οτι τα μισουσα οσο τιποτα αλλο, μονο και μονο για να μη χασω την παρεα μου. Εβαζα βοτκα σε μπουκαλακια απο βιταμινες, πηγαιναμε στο club και κατευθειαν τουαλετα μονοκοπανια τα μπουκαλακια, καψιμα σε σημειο να μου ρχεται να ξερασω και σε 10' αλλος ανθρωπος. Οχι οτι μου αρεσε η φαση μετα, απλα ημουν κουλ και στον κοσμο μου.

Αλλιως τα γνωστα, τρεμουλα, απανωτα σαρδαμ, αδεξιες κινησεις σωματος σε φαση να με ρωτανε οι αλλοι "εχεις παρει κατι ??"
Και το πιο ενοχλητικο συμπτωμα απ ολα, να μην μπορω να μιλησω, κατα καποιο τροπο εσφιγγαν οι μυς του στοματος και δεν μπορουσα να το ανοιξω καλα για να μου βγουνε σωστα οι λεξεις.

Το γυμναστηριο που ανεφερες, ειναι το μονο που μου χει μεινει πλεον, η μονη αιτια για να βγω εξω απο το σπιτι αλλιως μπορει να περασουν ακομα και βδομαδες που θα κανω για να βγω εξω απο το σπιτι. Στο γυμναστηριο αγχωνομαι λιγακι στην αρχη μεχρι να ζεσταθω, οταν αρχισει η εντονη ασκηση και τα βαρη το αγχος εξαφανιζεται, και επανεμφανιζεται κανα μισαωρο ξανα αφου τελειωσω το γυμναστηριο.
Η κοινωνικη φοβια μου στερησε τη ζωη, εδω και 1 χρονο αν εξαιρεσω τις ελαχιστες φορες που κανω βολτα με το ποδηλατο να περναει η ωρα ή να πηγαινω στο γυμναστηριο, τις υπολοιπες ωρες και μερες τις περναω μπροστα απο τον υπολογιστη.
Και φυσικα σχεση δεν εχω κανει ποτε, ουτε εχω φιλησει ουτε εχω ακουμπησει γυιναικα ποτε , η ακραια κοινωνικη φοβια που εχω μου χει δημιουργησει σκεψεις οτι μπορει να ειμαι και αυτιστικος λογω συμπτωματων, γιατι πλεον εχω χασει και την ορεξη να προσπαθησω με καποιο τροπο να κανω καινουργιες παρεες πχ να μιλησω με καποιον απο το γυμναστηριο. (ο μονος τροπος δηλαδη)

[Anti-pression]

Φιλε stefamw προφανως το εχεις ψαξει. Που οφειλεται νομιζεις; Έβγαλες καποιο συμπερασμα;

[stefamw]

Φιλε stefamw προφανως το εχεις ψαξει. Που οφειλεται νομιζεις; Έβγαλες καποιο συμπερασμα;

Η κοινωνικη φοβια ειναι απλα μια ντροπαλοτητα που εμεινε αθεραπευτη και μπορει να συνυπαρχει ή οχι με εσωστρεφεια. Εγω πχ και κοινωνικη φοβια να μην ειχα παλι θα ημουν εσωστρεφης. Δεν με συγκινει και πολυ η ιδεα της κοινωνικοποιησης ή απλα δεν γνωρισα τα καταλληλα ατομα σαυτη την ζωη που θα με εκαναν να ανυπομονω να βγω μαζι τους ή να με εξιταρει η ιδεα να βγω εξω.

Τωρα απο που προερχεται γνωριζω ακριβως, απο παιδι μετακομιζαμε ολη την ωρα λογω της δουλειας των γονιων μου, και οντας ντροπαλος και εσωστρεφης καθε φορα που καταφερνα με πολυ κοπο να φτιαξω μια παρεα φευγαμε για αλλη πολη. Καθε φορα που πηγαινα σε αλλο σχολειο, ημουν παντα ο καινουργιος και ο περιεργος γιατι δεν μιλουσα πολυ, με λιγα λογια σχεδον παντα μονος μου και στο περιθωριο.

[nick190813]

Η κοινωνικη φοβια ειναι απλα μια ντροπαλοτητα που εμεινε αθεραπευτη και μπορει να συνυπαρχει ή οχι με εσωστρεφεια. Εγω πχ και κοινωνικη φοβια να μην ειχα παλι θα ημουν εσωστρεφης. Δεν με συγκινει και πολυ η ιδεα της κοινωνικοποιησης ή απλα δεν γνωρισα τα καταλληλα ατομα σαυτη την ζωη που θα με εκαναν να ανυπομονω να βγω μαζι τους ή να με εξιταρει η ιδεα να βγω εξω.

Τωρα απο που προερχεται γνωριζω ακριβως, απο παιδι μετακομιζαμε ολη την ωρα λογω της δουλειας των γονιων μου, και οντας ντροπαλος και εσωστρεφης καθε φορα που καταφερνα με πολυ κοπο να φτιαξω μια παρεα φευγαμε για αλλη πολη. Καθε φορα που πηγαινα σε αλλο σχολειο, ημουν παντα ο καινουργιος και ο περιεργος γιατι δεν μιλουσα πολυ, με λιγα λογια σχεδον παντα μονος μου και στο περιθωριο.

παντως εγω ειχα κοινωνικη φοβια και την ξεπερασα......θελω να σ πω δλδ οτι αμα το ψαξεις και ζητησεις βοηθεια ,θα την ξεπερασεις...
το καθεσαι και να μην κανεις τπτ θα μεγαλωνει το φοβο

[stefamw]

παντως εγω ειχα κοινωνικη φοβια και την ξεπερασα......θελω να σ πω δλδ οτι αμα το ψαξεις και ζητησεις βοηθεια ,θα την ξεπερασεις...
το καθεσαι και να μην κανεις τπτ θα μεγαλωνει το φοβο

Tρεχω σε ειδικους εδω και καμια 3-4ετια, ψυχολογος ψυχιατρος, απο ψυχολογους δεν εχω δει καμια βοηθεια, απο ψυχιατρους εκτος απο τα ηρεμιστικα που ειναι μονο για βραχυπροθεσμη αντιμετωπιση, οι φαρμακευτικες αγωγες με SSRI κυριως ηταν ολες αποτυχημενες.
Δεν ξερω σαν τι αλλο θα μπορουσα να κανω για να το ξεπερασω.

Εσυ σε τι φαση ησουν με την κοινωνικη φοβια ? Μηπως απλα απεφευγες τους ανθρωπους ? Γιατι εκτος απο κοινωνικη φοβια, εχω διαγνωστει και με γενικευμενη αγχωδη διαταραχη.
Εχω τοσα συμπτωματα και στις 2 περιπτωσεις, που ειναι απλα απιθανο να πεισω το ΚΝΣ να ηρεμησει, βρισκομαι δηλαδη σε μια μονιμη κατασταση σπαστικοτητας απο το αγχος, ανεξελεγκτο τρεμουλο, απιστευτα μυικα τικ και ακουσιες κινησεις μελων που θυμιζουν πρωιμο επεισοδιο επιλιπτικης κρισης.

[nick190813]

Tρεχω σε ειδικους εδω και καμια 3-4ετια, ψυχολογος ψυχιατρος, απο ψυχολογους δεν εχω δει καμια βοηθεια, απο ψυχιατρους εκτος απο τα ηρεμιστικα που ειναι μονο για βραχυπροθεσμη αντιμετωπιση, οι φαρμακευτικες αγωγες με SSRI κυριως ηταν ολες αποτυχημενες.
Δεν ξερω σαν τι αλλο θα μπορουσα να κανω για να το ξεπερασω.

κοιτα εγω εκανα κοινωνικη φοβια μετα απο μετατραυματικο στρεσ λογω παρανοιας και μου εμεινε....

το πρωτο που εκανα ηταν να παω σε ψυχιατρο που εκανε ψυχαναλυση +χαπια..οπως αγχολυτικα ετσι ωστε προσωρινα στα πρωτα βηματα να μπορω να πηγαινω οπου θελω η εστω με το ζορι να πηγαινω απο το να το αποφευγω...
το 2ο βημα ηταν να αρχισω να μιλαω σε αγνωστους η να πηγαινω σε μερη με πολυ κοσμο....δλδ π.χ ρωταγα καποιον κατι ακυρο......
και βημα βημα αρχισα να πηγαινω σιγα σιγα οπου ηθελα μεχρι που μου εφυγε...

για αρχη εσενα φανταζομαι θα σ λειπει αυτοπεποιθηση? για αρχη ισως θα επρεπε να πληρωσεις μια κοπελα ωστε να κανεις σεξ μαζι της για να εξικοιωθεις.....πιστευω οτι αυτο πρεπει να το κανεις...
και πρεπει να πας και σε εναν ειδικο να σ κανει ψυχαναλυση..να βρει τα αιτια ,ισως να σ βοηθησει να νιωθεις ποιο ανετα και να σ δωσει και αγωγη

[stefamw]

Δεν εχω προβλημα να βρισκομαι σε χωρο με πολυ κοσμο, αρκει να ειναι υπερβολικος πχ να νιωθω πως ειναι τοσοι πολλοι που δεν θα ασχοληθουν με μενα και δεν θα με κοιταζουν. Αλλιως δεν θα μπορουσα να παω ουτε γυμναστηριο.
Οπως σου ειπα εχω δοκιμασει πολλες αγωγες, εκτος απο την βελτιωση της διαθεσης δεν προσεφεραν τιποτα αλλο, μου προκαλεσαν και εξτρα καταθλιψη οταν τις εκοβα μιας και δεν βοηθουσαν σε τιποτα.
Τι αλλο πια να δοκιμασω ? Θα καταληξω πειραματοζωο ολων των φαρμακων.

[Anti-pression]

Κι εγω ετσι νομιζω, θεραπευεται, τουλαχιστον οι οχι ακραιες μορφες. Οσο την αφηνεις ομως και την αποδεχεσαι, τοσο πιο δυσκολο. Μοιραια καποια στιγμη τα παρατας. Stefamw τα εχεις παρατησει. Κανε μια προσπαθεια ακομα. Κανε κι αλλες δραστηριοτητες, flirt προσπαθησε απο το net. Δεν εργαζεσαι για αυτο τον λογο;

[stefamw]

Κι εγω ετσι νομιζω, θεραπευεται, τουλαχιστον οι οχι ακραιες μορφες. Οσο την αφηνεις ομως και την αποδεχεσαι, τοσο πιο δυσκολο. Μοιραια καποια στιγμη τα παρατας. Stefamw τα εχεις παρατησει. Κανε μια προσπαθεια ακομα. Κανε κι αλλες δραστηριοτητες, flirt προσπαθησε απο το net. Δεν εργαζεσαι για αυτο τον λογο;

Δεν μου ρχονται και πολλες δραστηριοτητες στο μυαλο, ειδικα και οταν μενεις σε χωριο.
Flirt προσπαθω απο το ιντερνετ που και που εδω και καμια διετια, οι περισσοτερες απλα δεν μου απαντανε, μια φορα ετυχε να βγω να γνωριστω με καποια σε κοντινη πολη και κατεληξε καταστροφη. Ειχα τοσο εντονο αγχος που ημουν κοντα σε κριση πανικου, ειχα ζαναξ μαζι μου, πηρα διπλασια δοση απ οσο επαιρνα κανονικα (πχ ενω επαιρνα 0.75 mg κατα περιπτωση, τοτε πηρα 1.5mg) και το αποτελεσμα ηταν να το παλευω με φραπε για να μην χασω την επαφη με το περιβαλλον επειδη σε αδειο στομαχι με ειχε πιασει μεσα σε 5-10 λεπτα.
Φυσικα η κοπελα το καταλαβε οτι ειχα παρει κατι, ουτε μου ξαναπαντησε σε μυνηματα μου απο τοτε.
Αν εργαζομαι οχι, που να εργαστω με τετοιο προβλημα και σε τετοια φαση που βρισκεται η Ελλαδα ? Αν δεν εχεις και κανα μεσον να σε βαλει καπου ειτε δημοσιο ειτε ιδιωτικο, εισαι απλα τελειωμενος.

[nick190813]

Δεν εχω προβλημα να βρισκομαι σε χωρο με πολυ κοσμο, αρκει να ειναι υπερβολικος πχ να νιωθω πως ειναι τοσοι πολλοι που δεν θα ασχοληθουν με μενα και δεν θα με κοιταζουν. Αλλιως δεν θα μπορουσα να παω ουτε γυμναστηριο.
Οπως σου ειπα εχω δοκιμασει πολλες αγωγες, εκτος απο την βελτιωση της διαθεσης δεν προσεφεραν τιποτα αλλο, μου προκαλεσαν και εξτρα καταθλιψη οταν τις εκοβα μιας και δεν βοηθουσαν σε τιποτα.
Τι αλλο πια να δοκιμασω ? Θα καταληξω πειραματοζωο ολων των φαρμακων.

συμφωνω με τον απο κατω οτι φενεται οτι τα εχεις παρατησει.....

η κοινωνικη φοβια ειναι ιασιμη και ξεπερνιεται...

αγχολυτικα εχεις δοκιμασει για αρχη?
φιλε μ πιστευω οτι χρειαζεσαι και ψυχαναλυση ωστε να σ βοηθησει να κατανοησεις τι ειναι αυτο που σε φοβιζει και να σε απευαισθητοποιησει απο τους φοβους σου......
υπαρχει η γνωσιακη θεραπεια που πιστευω οτι θα σ βοηθησει...αρκει να βρεις εναν καλο γιατρο και να την ακολουθησεις μαζι με καποια αγχολυτικα στην αρχη.....
εαν δεν εχεις λεφτα απευθυνσου σε καποιο ΚΨΥ που ειναι δωρεαν..
το θεμα εναι οτι πρεπει να δρασεις αμεσα....μην περιμενεις αλλο...γιατι οσο περιμενεις αυτη μεγαλωνει...

με αυτους τους φιλους π ειχες δεν εχεις ξαναμιλησει?

[stefamw]

συμφωνω με τον απο κατω οτι φενεται οτι τα εχεις παρατησει.....

η κοινωνικη φοβια ειναι ιασιμη και ξεπερνιεται...

αγχολυτικα εχεις δοκιμασει για αρχη?
φιλε μ πιστευω οτι χρειαζεσαι και ψυχαναλυση ωστε να σ βοηθησει να κατανοησεις τι ειναι αυτο που σε φοβιζει και να σε απευαισθητοποιησει απο τους φοβους σου......
υπαρχει η γνωσιακη θεραπεια που πιστευω οτι θα σ βοηθησει...αρκει να βρεις εναν καλο γιατρο και να την ακολουθησεις μαζι με καποια αγχολυτικα στην αρχη.....
εαν δεν εχεις λεφτα απευθυνσου σε καποιο ΚΨΥ που ειναι δωρεαν..
το θεμα εναι οτι πρεπει να δρασεις αμεσα....μην περιμενεις αλλο...γιατι οσο περιμενεις αυτη μεγαλωνει...

με αυτους τους φιλους π ειχες δεν εχεις ξαναμιλησει?

Τι να σου πω, καθε περιπτωση ειναι μοναδικη, το πως νιωθω εγω μονο εξω το ξερω.
Παω σε ΚΨΥ εδω και 3-4 χρονια σχεδον καθε 1-2 μηνες, με παρακολουθει ψυχιατρος που ειναι αρκετα καλος και φαινεται οτι θελει να βοηθησει. Τα αγχολυτικα ειναι και καλα και κακα, γιατι αν και δεν τα παιρνω καθε μερα, εχω το φαινομενο rebound anxiety οπως και με το αλκοολ που λειτουργει παρομοια. Εαν δεν εκτεθω σε αγχογονο παραγοντα ειμαι οκ. Αν εκτεθω σε αγχογονο παραγοντα, εχω χειροτερο αγχος.

Με την παρεα μου οχι δεν ξαναμιλησα, στα τελευταια πριν ξεκοψουμε γενικα εβρισκαν δικαιολογικες και δεν βγαιναμε ή κανονιζαν και δεν μου ελεγαν τιποτα, εστελνα μυνηματα απαντουσαν μονολεκτικα δεν ξερω και κτλ ωσπου ξεκοψαμε τελειως. Οταν αποφασισα να μην ξαναστειλω να δω αν θα ενδιαφερθουνε να στειλουνε, κανενας απο την παρεα δεν μου ξαναστειλε απο τοτε ουτε ετυχε να πετυχω κανενα εξω ολος περιεργως.

[nick190813]

Τι να σου πω, καθε περιπτωση ειναι μοναδικη, το πως νιωθω εγω μονο εξω το ξερω.
Παω σε ΚΨΥ εδω και 3-4 χρονια σχεδον καθε 1-2 μηνες, με παρακολουθει ψυχιατρος που ειναι αρκετα καλος και φαινεται οτι θελει να βοηθησει. Τα αγχολυτικα ειναι και καλα και κακα, γιατι αν και δεν τα παιρνω καθε μερα, εχω το φαινομενο rebound anxiety οπως και με το αλκοολ που λειτουργει παρομοια. Εαν δεν εκτεθω σε αγχογονο παραγοντα ειμαι οκ. Αν εκτεθω σε αγχογονο παραγοντα, εχω χειροτερο αγχος.

Με την παρεα μου οχι δεν ξαναμιλησα, στα τελευταια πριν ξεκοψουμε γενικα εβρισκαν δικαιολογικες και δεν βγαιναμε ή κανονιζαν και δεν μου ελεγαν τιποτα, εστελνα μυνηματα απαντουσαν μονολεκτικα δεν ξερω και κτλ ωσπου ξεκοψαμε τελειως. Οταν αποφασισα να μην ξαναστειλω να δω αν θα ενδιαφερθουνε να στειλουνε, κανενας απο την παρεα δεν μου ξαναστειλε απο τοτε ουτε ετυχε να πετυχω κανενα εξω ολος περιεργως.

τους εχεις εξηγησει του ψυχιατρου σου οτι δεν νιωθεις οκ με αυτην την κατασταση?και δεν εχεις κανει κανενα βημα εμπρος?
πρεπει να σ βοηθησει να δημιουργησεις μηχανισμους αμυνας σωστους και αρχισεις να εκτειθεσαι σε αυτο π φοβασαι.....ολο και απο λιγο...


γτ δεν τους περνεις εσυ ενα τηλ?

[stefamw]

τους εχεις εξηγησει του ψυχιατρου σου οτι δεν νιωθεις οκ με αυτην την κατασταση?και δεν εχεις κανει κανενα βημα εμπρος?
πρεπει να σ βοηθησει να δημιουργησεις μηχανισμους αμυνας σωστους και αρχισεις να εκτειθεσαι σε αυτο π φοβασαι.....ολο και απο λιγο...


γτ δεν τους περνεις εσυ ενα τηλ?

Ηταν ατομα που δεν ειχαμε κανενα απολυτως κοινο, απλα ετυχε να γνωριστουμε σε ενα ΙΕΚ που ειχα παει αφου τελειωσε με το λυκειο πριν μια 6ετια ε και για μερικα χρονια καναμε παρεα. Γενικα δεν ειχαμε τιποτα να μιλησουμε, αυτους τους αρεσει να βγαινουν ολη την ωρα εξω και ας μην εχουμε τιποτα να πουμε, εγω επεδιωκα για να μου φυγει το αγχος ε στην τελικη με κριτικαραν και απο πανω για τα χομπυ μου και γιατι κανεις ετσι και γιατι αλλιως. Αν ηταν κατι να σωθει θα ειχα παρει, εδω σου λεω με απεφευγαν μου ελεγαν πχ δεν θα βγουμε τελικα και ερχοντουσαν σε μια καφετερια 1 τετραγωνο παραπερα απο το σπιτι μου εβλεπα το τσεκ ιν και δεν ελεγαν τιποτα οτι θα παμε τελικα.
Απλα για μενα ηταν τοξικοι ανθρωποι, επινα εξω για να μου φυγει το αγχος μου ελεγαν γιατι πινεις τοσο, αν δεν επινα (πχ οταν επαιρνα ηρεμιστικα) γιατι δεν πινεις κρασι για παραδειγμα και πινεις σπραιτ ? Βγηκαμε εξω για να πιουμε και δεν πινεις τιποτα ? Ε οκ καταντησε ενοχλητικο καποια στιγμη. Αφου δεν ειχαμε με τι να ασχοληθουμε ασχολιομασταν με τα αρνητικα του αλλου. Οποτε δεν με ενδιεφερε και πολυ να παρω και να πω τι εγινε και χαθηκαμε κτλ

[nick190813]

Ηταν ατομα που δεν ειχαμε κανενα απολυτως κοινο, απλα ετυχε να γνωριστουμε σε ενα ΙΕΚ που ειχα παει αφου τελειωσε με το λυκειο πριν μια 6ετια ε και για μερικα χρονια καναμε παρεα. Γενικα δεν ειχαμε τιποτα να μιλησουμε, αυτους τους αρεσει να βγαινουν ολη την ωρα εξω και ας μην εχουμε τιποτα να πουμε, εγω επεδιωκα για να μου φυγει το αγχος ε στην τελικη με κριτικαραν και απο πανω για τα χομπυ μου και γιατι κανεις ετσι και γιατι αλλιως. Αν ηταν κατι να σωθει θα ειχα παρει, εδω σου λεω με απεφευγαν μου ελεγαν πχ δεν θα βγουμε τελικα και ερχοντουσαν σε μια καφετερια 1 τετραγωνο παραπερα απο το σπιτι μου εβλεπα το τσεκ ιν και δεν ελεγαν τιποτα οτι θα παμε τελικα.

ε ενταξει απο το να μενεις σπιτι καλυτερα να εβγαινες....
εγω θα σ προτεινα να παρεις ενα τηλ....σιγα δεν εχεις να χασεις τιποτα.....ισως να αρχισεις να κοινωνικοποιησε.....
και μετα απο 1 χρονο ισως να εχουν αλλαξει....

οταν ξαναπς στον γιατρο σ πρεοσπαθησε να του θεσεις τα ερωτηματα...και πες τ εαν θα γινεις καλα....η εστω να σ πει τροπους να σ βοηθησει

αμα δεις τα σκουρα θα σ προτεινα να πας σ ομαδα αυτοβοηθειας για κοινωνικη φοβια