Διαφορετική αντίδραση σε πολλά και λίγα άτομα

[Macgyver]

Όταν δε η παρέα ανεβαίνει στα 4+ άτομα,είμαι τρομερά κοινωνικός,τολμηρός,δραστή ριος
Νιώθω πολύ άνετα μόνο όταν είμαι με οικογένεια και όταν είμαι με έναν φίλο μόνο σε 3 συγκεκριμένα άτομα,σε όλους τους άλλους !

A , ευκολακι , να μην βγαινεις με λιγοτερα απο 3 ατομα .......

[vill]

Ευχαριστώ πάρα πολύ όλα τα σχόλια!
Όπως είπε και ο φίλος,μιας και μου αρέσει πολύ η ψυχολογία και έχω την τάση να προσπαθώ να αναλύω το κάθε τι,αρχίζω και μπαίνω σε σκέψεις ότι αν είμαι με φίλους και μεγάλη παρέα,ότι και να κάνω το πιθανότερο είναι να υπάρξει θετική αντίδραση από αυτό,είτε πω κάποιο αστείο είτε εκφέρω κάποια άποψη ,πράγμα που δεν ισχύει όταν είμαι με ένα - δυο άτομα μεμονωμένα ,και η απόρριψη ,όντως,με τρομάζει πάρα πολύ.Ακόμα και αν είμαι με μεγαλύτερο κοινό και υπάρξει απόρριψη,ίσως λόγω του πληθυσμού να μην γίνει τόσο αντιληπτή και να προχωρήσει γρήγορα η φάση.
Όχι δεν έχω οικονομική άνεση να πάω σε ψυχολόγο,αν και το πανεπιστήμιο μου έχει δωρεάν ψυχολόγο(βέβαια δεν ξέρω αν απευθύνεται σε δικά μου θέματα),αλλά και να είχα δεν ξέρω κατά πόσο θα πήγαινα να εκθέσω κάτι τόσο σημαντικό όσον αφορά εμένα,γενικά δυσκολεύομαι πραγματικά να εκθέτω πραγματικά στοιχεία μου.Παρ'όλο που πολύ σωστά μου είχε πει η μητέρα μου το εξής "Ενδεχομένως να με πειράξει αν με κρίνουν για κάτι που έκανα αλλά σε κάθε περίπτωση η καλύτερη απάντηση είναι πως έτσι ένιωθα,δεν μπορεί να με κρίνει κανένας μα κανένας επειδή έπραξα όπως ένιωσα" που το βρίσκω πολύ σοφό αλλά εγώ δυσκολεύομαι πάρα πολύ να εκφράσω το πως νιώθω..Σε φάση να μην το κάνω καν,σε φάση να έχω πει "σ'αγαπώ" σε κοπέλα μου μία φορά ,και αυτό μόλις το είπα ένιωσα κάπως,σαν να παύω να την αγαπάω...Δεν ξέρω τι μπορεί να παίζει με εμένα...

[Delmem080319a]

Καλησπέρα, εγώ θα σου έλεγα άφησε τον εαυτό σου πιο ελεύθερο, χωρίς να σε νοιάζει πολύ η όποια αντίδραση των άλλων, πολλών ή λίγων, δηλαδή δεν χρειάζεται να λειτουργείς με βάση αυτό το στοιχείο, το θέμα με την απόρριψη υπάρχει όντως αρκετά στην κοινωνική φοβία, ένας ενδόμυχος φόβος απόρριψης, ακαθόριστος, ασαφής, χωρίς βάση... Οι άλλοι κρίνουν μέσα από τα δικά τους πρίσματα, καταστάσεις, διαθέσεις, εγώ αυτό θυμάμαι πάντα και δεν μ' ενδιαφέρει πλέον τι θα πουν ή πως θα με δουν οι άλλοι, κουμάντο στις κρίσεις τους δεν μπορώ να κάνω έτσι και αλλιώς ούτε θέλω... το πως βλέπω εγώ τα πράγματα και τους άλλους είναι αυτό που μπορώ να βελτιώσω μόνο. Και αν σε απορρίψουν και κάποιοι άνθρωποι στην τελική, γιατί είναι τόσο τρομερό?
Αφού υπάρχει δωρεάν ψυχολόγος στη σχολή σου δε χάνεις τίποτα να δοκιμάσεις μια συνάντηση μαζί του, να κουβεντιάσεις λίγο για το θέμα αν σε απασχολεί πολύ, αφού έχεις και ενδιαφέρον για την ψυχολογία δες το και σαν συζήτηση πάνω σε ένα αντικείμενο που σε ενδιαφέρει. Αν δεν σου αρέσει, απλά δεν συνεχίζεις.
(φίλη είμαι)

[vill]

Καλησπέρα, εγώ θα σου έλεγα άφησε τον εαυτό σου πιο ελεύθερο, χωρίς να σε νοιάζει πολύ η όποια αντίδραση των άλλων, πολλών ή λίγων, δηλαδή δεν χρειάζεται να λειτουργείς με βάση αυτό το στοιχείο, το θέμα με την απόρριψη υπάρχει όντως αρκετά στην κοινωνική φοβία, ένας ενδόμυχος φόβος απόρριψης, ακαθόριστος, ασαφής, χωρίς βάση... Οι άλλοι κρίνουν μέσα από τα δικά τους πρίσματα, καταστάσεις, διαθέσεις, εγώ αυτό θυμάμαι πάντα και δεν μ' ενδιαφέρει πλέον τι θα πουν ή πως θα με δουν οι άλλοι, κουμάντο στις κρίσεις τους δεν μπορώ να κάνω έτσι και αλλιώς ούτε θέλω... το πως βλέπω εγώ τα πράγματα και τους άλλους είναι αυτό που μπορώ να βελτιώσω μόνο. Και αν σε απορρίψουν και κάποιοι άνθρωποι στην τελική, γιατί είναι τόσο τρομερό?
Αφού υπάρχει δωρεάν ψυχολόγος στη σχολή σου δε χάνεις τίποτα να δοκιμάσεις μια συνάντηση μαζί του, να κουβεντιάσεις λίγο για το θέμα αν σε απασχολεί πολύ, αφού έχεις και ενδιαφέρον για την ψυχολογία δες το και σαν συζήτηση πάνω σε ένα αντικείμενο που σε ενδιαφέρει. Αν δεν σου αρέσει, απλά δεν συνεχίζεις.
(φίλη είμαι)

Συγγνώμη,φίλη!
Ναι,δυστυχώς επιθυμώ πάρα πολύ την αποδοχή,αν με ρωτήσεις η λογική μου μου λέει πως δεν με ενδιαφέρει καθόλου,πραγματικά!
Και όποιος με ξέρει και έχει πιει και ένα κρασί μαζί μου,έχει την εντύπωση ότι είμαι υπερβολικά κοινωνικός,πιέζομαι λίγο να είμαι κοινωνικός,είμαι βεβιασμένα ο πιο κοινωνικός στην παρέα,όποιον και να ρωτήσεις αυτό θα σου πει,αλλά νιώθω πολύ παράξενα για αυτό,αν και έχω εκθέσει αρκετές φορές τον εαυτό μου,κάνω πρώτα βήματα,γνωρίζομαι με άλλους πολύ εύκολα και δημιουργώ καλό κλίμα γρήγορα,κάθε φορά που το κάνω με πιάνει κρύος ιδρώτα διότι αναζητώ την αποδοχή. Όχι όμως συνειδητά,πραγματικά αν με ρωτήσεις δεν με νοιάζει τι θα πει, κάποιος που δεν με αφορά ,για εμένα αλλά υποσυνείδητα δυσκολεύομαι να λειτουργήσω για αυτόν τον λόγο...Οπότε,σίγουρα το να μην με νοιάζει τι θα γίνει θα ήταν το πιο σωστό,αλλά πρακτικά δεν μπορώ να ελέγξω πως νιώθω πάνω στην στιγμή,ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.Όσον αφορά τον ψυχολόγο,ντρέπομαι πολύ να μιλήσω για αυτό,ο κολλητός μου πρόσφατα έδινε μάθημα ψυχιατρικής και ανέφερε τις διαταραχές προσωπικότητας (αναφέροντας και την αποφευκτική) που μέχρι πρωτίστως δεν γνώριζα αλλά διάβασα όταν κάποιος το ανέφερε εδώ(όπου βρήκα πολλά κοινά),και με έπιασε κρύος ιδρώτας πάλι ,σαν να μην ήθελα καν να συμμετάσχω στην συζήτηση,θα νιώσω πραγματικά ντροπή αν αυτό που νιώθω βγει παραέξω διότι το πως αντιδρώ με τον κόσμο,αν και βεβιασμένα,με ψιλοχαρακτηρίζει,για αυτό και έχω πάρα πολλούς γνωστούς...Δεν θα πω όλη την ιστορία,απλά θα πω πως παλιά ήμουν αρκετά αντικοινωνικός(φάση γυμνάσιο-αρχές λυκείου) και άρχισα να δίνω πίεση στην κοινωνικοποίηση από τότε.Με λίγα λόγια δούλεψε αλλά συναισθηματικά δεν μπορώ να το κοντρολάρω ακόμα και με δυσκολεύει πολύ,πιστεύω ότι με πάει πίσω..

[Delmem080319a]

Γεια σου vill, πιστεύω ότι αν είχες αποφευκτική δεν θα κατάφερνες να συναναστρέφεσαι σε εξόδους κλπ καθόλου, θα τις απέφευγες πολύ περισσότερο, το γεγονός ότι μπορείς να γίνεις κοινωνικός σε καταστάσεις με αρκετό κόσμο τουλάχιστον δείχνει ότι δεν είναι τόσο έντονο το πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι δεν καταλαβαίνω ποιες οι διαφορές κοινωνικής φοβίας και αποφευκτικής διαταραχής, νομίζω μοιάζουν τόσο πολύ, σίγουρα αυτό με την απόρριψη, αποδοχή υπάρχει και στις δύο, εν πάσει περιπτώση μόνο ένας ειδικός ίσως μπορεί να σου πει πιο ξεκάθαρα και πάλι μπορεί να έχεις απλά κάποια στοιχεία, όχι τη διαταραχή, που αν τα δουλέψεις να υποχωρήσουν όσα σε προβληματίζουν. Με τον κολλητό, αν είναι έμπιστός σου άνθρωπος θα μπορούσες να κουβεντιάσεις επίσης λίγο το θέμα αφού έχει ασχοληθεί με ψυχιατρική έστω σαν μάθημα σχολής.
Γενικά πιστεύω ότι ό,τι μας απασχολεί έντονα καλό είναι να μην το κρατάμε ερμητικά σφιχτά μέσα μας, γιατί παγιώνεται πολύ, περνάει ο καιρός, με το μυαλό διογκώνεται και άλλο και δυσκολευόμαστε πιο πολύ να κάνουμε βήματα για να αλλάξουμε. Αν υπάρχει ένα άτομο έμπιστο ή ειδικός ίσως βοηθήσει να του μιλήσεις, εσύ ξέρεις καλύτερα σε ποιον θα απευθυνθείς. Και συμφωνώ με τον masterriddley δες και την γνωσιακή-συμπεριφορική μέθοδο, μπορεί να σου δώσει κατευθύνσεις να το γειώσεις τελικά το όλο θέμα, ίσως και κάποιο βιβλίο σχετικό.

[NamelessOne]

Όχι δεν έχω οικονομική άνεση να πάω σε ψυχολόγο,αν και το πανεπιστήμιο μου έχει δωρεάν ψυχολόγο(βέβαια δεν ξέρω αν απευθύνεται σε δικά μου θέματα),αλλά και να είχα δεν ξέρω κατά πόσο θα πήγαινα να εκθέσω κάτι τόσο σημαντικό όσον αφορά εμένα,γενικά δυσκολεύομαι πραγματικά να εκθέτω πραγματικά στοιχεία μου.Παρ'όλο που πολύ σωστά μου είχε πει η μητέρα μου το εξής "Ενδεχομένως να με πειράξει αν με κρίνουν για κάτι που έκανα αλλά σε κάθε περίπτωση η καλύτερη απάντηση είναι πως έτσι ένιωθα,δεν μπορεί να με κρίνει κανένας μα κανένας επειδή έπραξα όπως ένιωσα" που το βρίσκω πολύ σοφό αλλά εγώ δυσκολεύομαι πάρα πολύ να εκφράσω το πως νιώθω..Σε φάση να μην το κάνω καν,σε φάση να έχω πει "σ'αγαπώ" σε κοπέλα μου μία φορά ,και αυτό μόλις το είπα ένιωσα κάπως,σαν να παύω να την αγαπάω...Δεν ξέρω τι μπορεί να παίζει με εμένα...

Κοίτα, αν πράγματι σε πειράζει τόσο (γιατί αν δεν σε πειράζει καλύτερα να μην ξύνεις την πληγή), τότε έχεις 2 εναλλακτικές: 1) πας στον δωρεάν ψυχολόγο, 2) κάνεις μόνος σου "θεραπεία".

Το (1) δεν είναι και τίποτα φοβερό. Ξέρω τόσους που έχουν πάει και μου το χουν πει και κατάμουτρα σαν να μην τρέχει τίποτα (που εγώ θα ντρεπόμουν λόγω φόβου απόρριψης!). Και μιλάω για κουλ άτομα. Δεν χρειάζεται να είσαι τρελός για να πας, απλά να σου χει τύχει κάποια δυσκολία στη ζωή. Αν ντρέπεσαι τι θα πεις αν σε ρωτήσουν, μπορείς να πεις ότι είχες προβλήματα αυπνίας ή άγχος για τα μαθήματα και κλάιν μάιν.

Το (2) μπορείς να το κάνεις πχ αν αγοράσεις κάποιο βιβλίο. Αν πιστεύεις ότι έχεις κοινωνικό άγχος (έστω σε κάποιες περιπτώσεις), το καλύτερο βιβλίο είναι αυτό:
https://www.politeianet.gr/books/978...-agchos-168801