Results 16 to 30 of 31
Thread: Ντρέπομαι γιαυτό που είμαι....
-
29-01-2017, 21:33 #16
- Join Date
- Dec 2015
- Location
- Everywhere
- Posts
- 4,853
- 29-01-2017, 21:40 #17
- Join Date
- Sep 2016
- Posts
- 961
Πιστεύετε ότι η διάθεση ενός ανθρώπου δεν συσχετίζεται με την αυτοπεποίθησή του; Ή και το αντίστροφο;
Η κοπέλα αν είναι λίγο πιο κεφάτη, δεν θα είναι και λίγο πιο σίγουρη για τον εαυτό της;
Αν είσαι σαν την "Μεγάλη Παρασκευή", τι σόι αυτοπεποίθηση θα χτίσει;
Πρέπει να μάθει να έχει ένα διαφορετικό mindset (νοοτροπία).Κάνε την αδυναμία σου, ΔΥΝΑΜΗ.
29-01-2017, 21:43 #18
- Join Date
- Dec 2015
- Location
- Everywhere
- Posts
- 4,853
29-01-2017, 21:44 #19
- Join Date
- Aug 2014
- Posts
- 324
να μου κάνεις μαθήματα!! χαχα!! Μπράβο σου, πώς τα κατάφερες; Αυτές τις σκέψεις τις είχα δυστυχώς και πριν την ψύχωση που έπαθα. Και λέω δυστυχώς, γιατί απότι μου είπε ο γιατρός μου, έτσι είσαι. Δεν έγινες έτσι από την ασθένεια. Τι να πω.. Επίσης, στην τελευταία μας συνάντηση μου είπε πως, "εντάξει υπάρχουν γενικά κι άλλοι άνθρωποι που μένουν για πάντα παιδιά!" Καθόλου ενθαρρυντικό.
29-01-2017, 21:50 #20
- Join Date
- Sep 2016
- Posts
- 961
Αν μιλάμε για τη περίπτωση ενός πληρωμένου δολοφόνου, ισχύει απόλυτα αυτό που λέτε...
Ας εστιάσουμε στη κοπέλα. Πρέπει να ξεφύγει από τον βούρκο.
Τι πρέπει να κάνει; Να δει τα πράγματα αλλιώς... Να δει το ποτήρι μισογεμάτο.
Σε πρώτη φάση. Και για μένα έτσι θα επιτευχθεί. Με μουσικοθεραπεία.
Σε δεύτερη φάση, να μάθει να μην συγκρίνει τον εαυτό της ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ!
Είναι κλειδί για να χτίσεις αυτοεκτίμηση. ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΟΜΩΣ!
Εσύ κοπέλα μου έχεις διαφορετική αφετηρία από οποιοδήποτε άλλο. Μη συγκρίνεσαι ποτέ και με κανένα!
Για να δεις βελτίωση, να βλέπεις το χθες και το σήμερα. Είσαι ένα σκαλί πιο πάνω; Ωραία!
Συνέχισε...!Κάνε την αδυναμία σου, ΔΥΝΑΜΗ.
29-01-2017, 22:01 #21
- Join Date
- Dec 2015
- Location
- Everywhere
- Posts
- 4,853
θες μαθηματακι απο τον νικ ε?:p θα σ κανω αμα εισαι φρονιμη χααχαχα....εμενα ομως η χαμηλ αυτοπ και το μετατραυμτ στρεσ μ εφερε και την κοινωνικη φοβ ...αλλα τα ξεπερασα...αμα σε ενδιαφερει να σ πω πως τα ξεπερασα θα στα στειλω σε π.μ.
ε οποτε προυπηρχε ολο αυτο απο μικροτερη ηλικια.....ισως να επεξε ρολο σε ολο αυτο το οικογενειακο σ περιβαλλον...ηταν αυστηροι μαζι σ?
αυτο π σ ειπε ο ψυχιατρος μαλακια ηταν...να ξερεις οτι επειδη ειναι ψυχιατρος δεν σημαινει οτι θα σ πει ολα σωστα και θα σε καθοδηγησει οπως πρεπει..
ευτυχως η αυτοπεποιθηση αλλαζει δεν ειναι κατι π μενει μονιμο....πρεπει να κανεις καποια βηματακια ομως....Σε κάποιον τοίχο έγραψα με κόκκινο μελάνι, πως η καρδιά μου δεν χτυπά αφού εσένα χάνει.
29-01-2017, 22:05 #22
- Join Date
- Aug 2014
- Posts
- 324
Ευχαριστώ για τις συμβουλές! Οσον αφορά τη διάθεσή μου, θα τη χαρακτήριζα ουδέτερη.. Ούτε ενθουσιασμός, ούτε μελαγχολία. Κι ένας θυμός και μια αγανάκτηση για την κατάστασή μου. Κατά τ'άλλα, θεωρώ τη συγκριση αναπόφευκτη, ως σκεπτόμενο ον. Σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά γίνεται... Κι γιαυτό ντρέπομαι άλλωστε... Διότι, δεν έχω κάτι ενδιαφέρον να παρουσιάσω, κάτι καλό να συζητήσω γιαυτό, κάτι άξιο σχολιασμού. Φυσικά, όπως είπες, πρέπει να χτίζουμε σταδιακά την εικόνα και κυρίως την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμησή μας..
29-01-2017, 22:09 #23
- Join Date
- Aug 2014
- Posts
- 324
29-01-2017, 22:13 #24
- Join Date
- Sep 2016
- Posts
- 961
Κοίτα, η σύγκριση πάντα κάνει καλό σε εκείνον με τον οποίο συγκρίνεσαι.
Και συνήθως οι άνθρωποι συγκρινόμαστε με κάποιον που είναι σε καλύτερη θέση από εμάς.
Θα σύγκρινες τον εαυτό σου με έναν ζητιάνο; Ποτέ!
Αλλά σίγουρα θα συγκρίνεις τον εαυτό σου με μια παλιά συμμαθήτρια που τώρα κάνει το Διδακτορικό της ή που έχει μια θέση ευθύνης σε μια μεγάλη επιχείρηση.
Και αυτό, για μένα, είναι λάθος.
Ξεκινήσατε από την ίδια αφετηρία; Είχατε τα ίδια παιδικά χρόνια; Είχατε τις ίδιες ευκαιρίες; Κάνατε τα ίδια λάθη; Περάσατε τις ίδιες δυσκολίες; Έχετε τον ίδιο κύκλο γνωριμιών; Είστε το ίδιο ευγνώμονες για τη ζωή που έχετε;
Διαφέρουμε πολύ, ο ένας με τον άλλον. Οπότε, καλό είναι να συγκρίνεσαι με τον χθεσινό εαυτό σου.
Π.χ., σήμερα έμαθες κάποιες καινούργιες πληροφορίες. Πήρες κάποιες συμβουλές.
Γνωστικά, είσαι ένα σκαλί πιο πάνω απ' ότι εχθές.
Κάπως έτσι θα συνεχίσεις την πορεία σου.Κάνε την αδυναμία σου, ΔΥΝΑΜΗ.
30-01-2017, 00:28 #25
- Join Date
- Jul 2015
- Posts
- 50
Γεια σου συνονόματη. Δύσκολη η ψύχωση..Πολύ ωραία μιλάει ο Πόσιτιβ. Γενικότερα δεν μπορώ να συμβουλέψω γιατί τα ίδια περνάω και γω και μάλιστα τα κανα θάλασα και στον αισθηματικό τομέα
30-01-2017, 01:05 #26
- Join Date
- Dec 2015
- Location
- Everywhere
- Posts
- 4,853
30-01-2017, 10:43 #27
- Join Date
- Aug 2014
- Posts
- 324
31-01-2017, 00:43 #28
- Join Date
- Dec 2016
- Posts
- 233
Γειά!Και εγώ νοιώθω παρόμοια σε κάποια πράγματα-για διαφορετικούς λόγους- επομένως σε καταλαβαίνω.
Αυτό που μπορώ να σου πω εγώ,είναι το εξής: Όλα τα συναισθήματα έχουν λόγο ύπαρξης,και πρέπει να τα ακούμε.Όμως η ντροπή είναι μια πολύ ξεχωριστή περίπτωση.Κρύβει αυτοκριτική και αρνηση αποδοχής του εαυτού,είναι ουσιαστικα μια μέθοδος αυτοτιμωρίας.Η ντροπή δεν οδηγεί πουθενά,παρά μόνο στο να δημιουργεί αυτήν την επιθυμία να "κρύβεσαι" από τον εαυτό σου.Αυτό σημαίνει ότι σε απομακρύνει από το να δεις και να κατανοήσεις-και σε δεύτερο στάδιο να δράσεις.
Είναι μια σκέψη,μια φωνή μόνο η ντροπή ανάμεσα σε άλλες.Όχι η αλήθεια.Είναι αυτοσαμποτάζ.Άσ την να σου μιλάει αλλά μην την ακούς.Αν δεν μπορείς να την αγνοήσεις,θύμωσε μαζί της και μην της επιτρέπεις καν να εκδηλώνεται.
31-01-2017, 01:46 #29
- Join Date
- Jan 2016
- Posts
- 31
02-05-2017, 12:41 #30
- Join Date
- Apr 2017
- Posts
- 42
Γεια χαρά! O/Η positivewave μιλάει πολύ σωστά (δεν ξέρω πώς να κάνω παράθεση του κειμένου του). Είμαι σε παρόμοια φάση με εσένα. Παρότι παλιά ήμουν άτομο με τεράστια αυτοπεποίθηση, σπούδασα κάτι που δεν αγαπώ και μου είναι δύσκολο να βρω δουλειά διότι όπου παρουσιάζομαι λαμβάνεται υπόψη το πτυχίο μου σαν κατευθυντήριος δείκτης ενώ δεν με ενδιαφέρει ο τομέας μου. Πριν λίγο καιρό έπιασα δουλειά σε μια εταιρία με προοπτικές αλλά δούλευα σα το σκύλο ατέλειωτες ώρες (και στα ρεπό μου δούλευα από το σπίτι) ενώ τα περισσότερα από τα άτομα με τα οποία είχα άμεση επαφή στη δουλειά ήταν κατά την κρίση μου αμόρφωτα (νευρίαζαν και φώναζαν λες και ζούσαμε σε σπηλιές). Παραιτήθηκα. Γιατί σου τα λέω όλα αυτά; Πλέον η διάθεσή μου δεν είναι καλή και αισθάνομαι άχρηστος. Έχω έντονο το φόβο της αποτυχίας. Αρχίζω και το ξεπερνάω και κάνω ένα βήμα κάθε μέρα. Παρότι φοβάμαι, ξέρω ότι τα πράγματα στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο τρομακτικά όσο τα εκλαμβάνω. Θέλω, λοιπόν, να σου πω τα ακόλουθα:
1. Κάπου είπες ότι αισθάνεσαι ότι δεν έχεις να προσφέρεις κάτι σαν άτομο, ότι είσαι αδιάφορη και κάτι τέτοια. Είσαι μια κοπέλα που μάλλον κανείς δεν ξέρει εδώ μέσα και έχεις κινήσει το ενδιαφέρον σε τόσα άτομα που σου έγραψαν κάτι και σε ακόμα περισσότερα (έτσι πιστεύω) που απλά δε βρήκαν κάτι να σου πουν. Μη μπερδεύεσαι με τα χαρακτηριστικά που ορίζει η απρόσωπη κοινωνία για να αξίζει κάποιο άτομο. Σίγουρα είσαι ένα ενδιαφέρον άτομο από τη στιγμή που η εμπειρία σου και ο λόγος σου αποτελούν τροφή σκέψης για άλλους ανθρώπους. Μη το λες αυτό λοιπόν. Να σου πώ κάτι; Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο ήμουν για όλους το καλό παιδί (ακόμα και τότε δε μου άρεσε αυτή η παρερμηνεία) πχ μια θεία μου με κολάκευε. Όταν πέρασαν τα χρόνια και δεν είχα πάρει ακόμα πτυχίο η ίδια θεία μου αντί να με φωνάζει με το όνομά μου με φώναζε "γάιδαρε". Έτσι κρίνει η κοινωνία, δυστυχώς. Νομίζω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα όμως. Ο Χρόνης Μίσσιος (μπορεί να μη τον ξέρεις) έφτασε μέχρι τη δευτέρα δημοτικού ενώ πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή. Σύμφωνα με τα κοινωνικά στάνταρ ήταν ένα αμόρφωτο ρεμάλι και μισό. Προσωπικά, όταν αντιλαμβάνομαι ότι έχουν γεννηθεί άνθρωποι σαν αυτόν νιώθω χαρά κι ελπίδα. Αυτοί είναι άνθρωποι! Καλούμαστε να επιβιώσουμε σε ένα ανθρωποφάγο κόσμο και φτάσαμε στο σημείο ο σκεπτόμενος να υποφέρει από αμφιβολίες και πάθη. Ο άνθρωπος δεν είναι καλούπι. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Είναι αυτοί που τα πάνε καλά στη δουλειά τους, είμαστε κι εμείς που καμιά φορά κάνουμε σαν άχρηστοι. Μην πιστέψεις ποτέ όμως ότι δεν έχουμε σημεία που είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Είμαι σίγουρος ότι κρύβεις ένα καλό άνθρωπο μέσα σου, βοήθησε αυτό τον άνθρωπο αντί να επιβεβαιώνεις την κοινωνία.
2. Λες ότι ήσουν όμορφη και ότι πάχυνες. Άρα είσαι μια όμορφη με λίγα κιλά παραπάνω (τα οποία μπορείς να χάσεις όταν θα είσαι έτοιμη ;) ). Μη ντρέπεσαι για τον εαυτό σου είτε είσαι όμορφη είτε όχι. Πιστεύω ότι δεν έχεις κανένα λόγο.
3. Για τη δουλειά: Βρες κάτι εύκολο να κάνεις. Ξεκίνα από εκεί. Εγώ έτσι το βλέπω. Να σου πω ότι για αρκετό καιρό δεν έψαχνα καν για δουλειά γιατί αντιμετώπιζα εργασιοφοβία (πολλοί το κοροϊδεύουν αυτό αλλά υπάρχει). Δώσε χώρο και χρόνο στον εαυτό σου αν μπορείς (είναι μεγάλη ανάγκη να το κάνεις αυτό). Δεν υπάρχει συνταγή, άλλος θέλει 2 μήνες και άλλος 2 χρόνια. Επίσης, ζούμε μια εποχή πολύ άδικη προς τον εργαζόμενο αλλά υπάρχουν και κάπως πιο αξιοπρεπείς εργοδότες.
Τέλος πάντων, μην κατηγορείς τον εαυτό σου για όλα και κοίτα να είσαι λίγο λιγότερη αυστηρή μαζί του. Μην ζητάς από εσένα να κάνεις περισσότερα από αυτά που μπορείς. Μιας και αναφέρεσαι σε βιβλία αυτοβοήθειας, διάβασα το "Αισθανθείτε καλά" από David Burns (εκδ. Πατάκη) και μπορώ να πω ότι με βοήθησε και ίσως βοηθήσει κι εσένα. Εγώ πάντως πιστεύω ότι είσαι καλό άτομο και σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρουσα από πολλά άτομα που γνωρίζω και τα πάνε καλά στη δουλειά τους. Good luck!
Ζητώ συγγνώμη από όλους για την πολυλογία αλλά έτσι μπορώ να εκφραστώ.
Similar Threads
-
...Ντρέπομαι να μιλήσω !!!
By christakis220 in forum Συμβουλευτική ΓονέωνReplies: 5Last Post: 20-12-2015, 23:13 -
Συνεχεια ντρεπομαι !!
By christakis220 in forum Αυτοεκτίμηση - ΑυτοπεποίθησηReplies: 46Last Post: 30-10-2015, 13:53 -
Ντρέπομαι που φοβάμαι
By καθρεπτης in forum Σωματόμορφες Διαταραχές (Υποχονδρίαση, Αρρωστοφοβία κτλ)Replies: 7Last Post: 16-10-2015, 21:15 -
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΑΠΕΙΡΑ
By Δέσποινα in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 23Last Post: 15-07-2012, 06:46 -
ντρεπομαι για τα συναισθηματα μου
By Arsi in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 41Last Post: 10-09-2008, 18:41
Χειμωνάκηδες vs Καλοκαιράκηδες
23-06-2025, 15:16 in Με καφέ και συμπάθεια....