Ιδεοναγκασμός ή φοβίες;

[AngelosA]

πόσες γνώμες ψυχίατρών συμβουλέυτηκες? Διότι αν ήταν μόνο 1-2 αυτά τα 9 χρόνια τότε είναι πιθανών να μην είναι οι κατάλληλοι για σένα.

[take a break]

Αν εχω παρει γνωμες αστα πολλες ολοι οι αλλοι καταθλιψη μου το ανεφεραν τωρσ αυτος ο νεος μου ειπε πως επειδη εχω διαθεση να βγαινω εξω αυτο δεν ειναι καταθλιψη ειναι ιδεοληψια που ειναι ξαδερφακι της καταθλιψης

[AngelosA]

Ψυχίατροι όλοι αυτόι? αξιόπιστοι, εγκεκριμένοι με πτυχία?

[take a break]

Ναι ακριβως αστα και ακομα ειμαι στο μηδεν και χαμενη στην μεταφραση

[AngelosA]

Ως ένα βαθμό δεν έχουμε όλοι ακριβώς τα ίδια προβλήματα. Αλλος έχει 50-50 καταθλιψή με ocd.. άλλος μπορέι να έχει 70-30-10 καταθλιψη, ocd, άχος. Μην σε νοιάζει και πολυ να εξηγήσεις ακριβώς και εντελώς τι έχεις. Παρατηρώ σε μένα οτι ο λόγος που έχω ocd,κατάθλιψη, αγχος και οτι δήποτε άλλο πρόβλημα έιναι επίδη άρχισα να του δίνω σημασία, απο μικρός. Γονιδιακά έχω μια υπερευαισθισία, στην αρχή είναι χρήσιμη, είναι κοινωνικό πλεονέκτημα απο το να είσαι εντελώς αναίσθητος. Σιγά σιγά όμως γίνόμαστε εθισμένοι στις σκέψεις και πετυχαίνουμε το ακριβώς αντίθετο. Αν αρχίσουμε να σκεφτούμε τι βρωμιές έχει μέσα ο αέρας, το νερό, τα βακτηρίδια που συμβιώνουν με το σώμα μας, τις κακές, πονηρές σκέψεις στο μυαλό μας μας πιάνει μια νευρωτική κατάσταση. Το σώμα ΄ξέρει απο μόνο του τι πρέπει να κάνει.
Ένα παράδειγμα. Άν είσαι αναίσθητος εντελώς, διασταυρώνεις το δρόμο χωρίς να κοιτάξεις και σε πατάει το αυτοκίνητο. Λίγη ευαισθησία σε βοηθά απο τον κίνδυνο, και γιαυτό κοιτάς μια αριστερά και μια δεξιά και περνάς και πλέον 99.5% δεν κινδυνέυεις. Εμείς οι εξυπνάκιδες και ευαισθητοι τύποι κοιτάμε τρείς και μειώνεται ακόμα πιο λίγο ο κίνδυνος. Και αρχίζει το κόλπο μετά. Λες αν κοιτάξω και τέταρτη θα είμαι ακόμα πιο ασφαλής, και πέμπτη, και έκτη. Στο τέλος δεν διασταυρώνεις καθόλου το δρόμο. Ο κίνδυνος είναι μέρος της ζωής της εξέλιξης, πάντα γενιούνται καλύτεροι οργανισμοί. 'Οταν ανησυχάς και το καταλαβαίνεις σε βοηθά να τους ξεγελάσεις αλλά αν το παρακάνεις στο τέλος δεν ζει το δικό σου το σώμα. Δεν πιστεύω επειδή έχω κατάθλιψη είμαι το καλύτερο παιδί κτλ επειδή το πρόβλημα έχει ρίζα στον εγωισμό. Αν αποδεχτούμε οτι πάντα υπάρχει μια πιθανότητα να πάθουμε κάτι κακό όσο και να μην μας αρέσει, το γνωρίζεις και προχωράς. Αν όμως δίνουμε υπερβολική σημασία στις σκέψεις και τον εγωισμό χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα και θέλουμε να επιβιώσουμε 100000% χωρίς κανένα ρίσκο, κανένα κίνδυνο. Ομως η πραγματικότητα που ζούμε δεν ειναι 100% ασπρο και αυτό δημιουργεί εσωτερική σύγκρουση. Αν θέλουμε να αγαπήσουμε τους γύρω μας και τον εαυτό μας πρέπει να σταματήσουμε να το θέλουμε. Όποιος αγαπά, απλά αγαπά, δεν το θέλει. Αν θέλεις να ζήσεις σταμάτα να θέλεις, απλά ζήσε. Το σώμα σου ξέρει καλύτερα να ζήσει από το εγώ μας και θα σου δίνει τα σημάδια.
Παράδειγμα, βάζει κατα λάθος το χέρι στο το μάτι της κουζίνας. Αν είσαι αναίσθητος θα το αφήσεις εκεί και θα καείς. Αν είσαι υπερευαίσθητος και προσπαθήσεις να εξηγήσεις, σταματήσεις το φόβο, ή να ελέγξεις την κατάσταση θα πιάεις κουβέντα με τον εαυτό σου πάνω στη φωτιά και θα καείς. Η δεν θα μαγειρέψεις ποτέ και θα πεινάς. Το σώμα ξέρει μόνο του ότι κάηκε και τραβιέται ενστικτωδώς.
Αυτές οι σκέψεις με βοηθούν να δώ το κόλπο και μετά αφήνω το σώμα να ζήσει χωρίς να τις σκέφτομαι και αυτές πάλι :)
Zoloft για το ocd μου είμαι στα 200mg που συστήνεται από τους γιατρούς. Κατάθλιψη βλέπεις διαφορά με πιο λίγο. Μπορείς να του το αναφέρεις να δεις τι θα πει. Τα φάρμακα βοηθούν, ανοίγουν μια πόρτα, σου δείχνουν οτι παγίδεψες το σώμα σου με το εγώ και τις σκέψεις, όμως δεν θα σου λύσουν το πρόβλημα. Αυτό το κάνει το σώμα σου με το να σταματήσει να ακούει το εγώ υπερβολικά και να το αφήσει να λιώσει και τότε θα καταλάβεις ότι δεν υπήρχε πρόβλημα εξαρχής.

Καλη τύχη!

[take a break]

Αγγελε με βοηθας παρα πολυ! Ευχαριστώ

[AngelosA]

Παρακαλώ. Όπως είπα ακόμα και αυτά που συζητάμε εδώ πρέπει να λήξουν κάποια στιγμή, άλλωστε όταν νιώθεις πραγματικά καλά δεν θα θέλεις να μπαίνεις συχνά στο forum. Όταν αρχίζεις να νιώθεις καλύτερα πρόσεχε την εξής παγίδα
"Ωραία, σήμερα νιώθω καλά, έχω διάθεση και μειωμένο άγχος. Άρα ας κάτσω να σκεφτώ και να λύσω δυο τρία πραγματάκια που με απασχολούν"
Μπαίνεις λοιπόν πίσω στον κύκλο της έντασης και του ελέγχου αντί να υποψιαστείς πως ο λόγος που αρχίσεις και νιώθεις καλύτερα είναι επειδή μειώνονται οι σκέψεις και αφήνεις τον εγκέφαλο να λύσει μόνος του τα προβλήματα.
Μερικές φορές ξεχνάμε κάτι και πασχίζουμε και σφιγγόμαστε να θυμηθούμε. Δύο, πέντε, δέκα λεπτά μετά σταματάμε απογοητευμένοι και εξουθενωμένοι. Έρχετε μετά από μια ώρα ο εγκέφαλος μας και πετάει αυτό που ξεχάσαμε από μόνος του! Όπως η καρδιά χτυπάει μόνη της έτσι και ο εγκέφαλος. Δεν ξυπνάς το πρωί και του λες σήκω πάνω φίλε, πήγαινε να φας πρωινό :D
Kαι εγώ τώρα αρχίζω και πέφτω στην παγίδα να επαναλαμβάνομαι! Οπότε σε χαιρετώ και τα λέμε εκεί έξω στη ζωή :)