ειμαι σε αδιεξοδο
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 10 of 10
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    3

    ειμαι σε αδιεξοδο

    καλησπερα. Ειμαι 16 χρονών και εδώ και περίπου τρία χρόνια η ψυχολογία μου είναι σε άσχημη κατάσταση. Αρχικά, ξεκίνησαν να εμφανίζονται διάφορα συμπτώματα κατάθλιψης στα οποία δεν έδωσα σημασία. Στη συνέχεια όμως άρχισαν να επιδεινώνονται ολο και πιο πολύ. Στην αρχή μπορούσα και ''άλλαζα'' τη διάθεσή μου, σταδιακά όμως κουράστηκα να το κάνω αυτό. Ετσι, τώρα αισθάνομαι πιο άσχημα από ποτέ και δεν νοιώθω να έχω τη παραμικρή δύναμη να αλλάξω κάτι (κοιμάμαι πάρα πολύ σε σημείο που έχω πρόβλημα με το σχολείο, είμαι εξαιρετικά ευέξαπτη, νοιώθω απελπισία, μοναξιά, άγχος, έχω μεγάλο πρόβλημα με τη συγκέντρωσή μου, δεν εχω ορεξη για τιποτα, αισθανομαι εξαντληση, χρειάζομαι πολύ χρόνο να κάνω το οτιδήποτε κλπ). Επίσης, έχω αρχίσει να έχω και πιο περίεργα συμπτώματα από αυτά όπως κρίσεις πανικού, να τρέμω από άγχος και υπερένταση, να καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να θυμηθώ γιατί βρίσκομαι κάπου και πότε πήγα και γενικά αισθάνομαι ότι χάνω τον έλεγχο του εαυτού μου και τρελαίνομαι. Εχω κανει διαφορα διαδικτυακα εγκεκριμενα τεστ που μου βρισκουν συμπτωματα καταθλιψης, διπολικης διαταραχης, ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης, αγχωδους διαταραχης και πανικου ακομη και σχιζοφρενειας, αλλα εγω δε μπορω να ξερω τι ακριβως εχω. Εχω μιλήσει στους φίλους μου και παλιότερα προσπαθούσαν να με βοηθήσουν μέσω της συζήτησης. Τώρα όμως, έχει γίνει δεδομένο οτι ''κάτι έχω'' και δεν τους κάνει εντύπωση να με βλέπουν να μην είμαι καλά και δεν μπορούν πια να βοηθήσουν κάπως. Μίλησα για βοήθεια σε μια καθηγήτρια που οι δυο μας έχουμε πολύ καλή σχέση και μου είπε κάποια πράγματα τα οποία με βοήθησαν, όμως μέσα σε λίγες ημέρες η ψυχολογία μου ήταν και πάλι όπως πριν. Το μόνο φως που έβλεπα ήταν να επισκεφθώ, αρχικά έναν ψυχολόγο, τωρα ομως που εχει επιδεινωθει τοσο η κατασταση, εναν ψυχιατρο. Ειμαι ανηλικη ομως και οι γονεις μου δεν συμφωνουν καθολου με το να επισκεφθω καποιον γιατρο. Εχω εντονες αυτοκτονικες σκεψεις και παλιοτερα συνηθιζα να πληγωνω τον εαυτο μου. Απλα αισθανομαι οτι ειμαι σε αδιεξοδο γιατι εχω προσπαθησει πολλες φορες να ''ειμαι καλυτερα'' προφανως ομως, δεν μπορω να κανω κατι τετοιο μονο με τη σκεψη μου. Μια συμμαθητρια μου παιρνει zoloft και ετσι ειναι ευκολο να αγορασει εκεινη χαπια για μενα και το εχει κανει ηδη, αλλα φοβαμαι να τα παρω και τα εχει ακομα εκεινη γιατι φοβαται μην αυτοκτονησω σε μια στιγμη πανικου. Υπάχει κάποια διεξοδος απο ολη αυτη τη κατασταση; Οι γονεις μου δεν προκειται να πεισθουν και ειμαι σιγουρη για αυτο, ο,τι και να τους πω. Γινεται να επισκεφθω ψυχιατρο χωρις εκεινους και χωρις να το μαθουν; Η εστω ψυχολογο; Ειμαι σιγουρη πια οτι δεν ειναι κατι που θα περασει μονο του

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Διατροφή γυμναστική κι αν θεσ κάποιο βότανο ή συμπλήρωμα αυτά βοηθούν κ καλύτερα θα είναι να μας πεις περίπου τι σκέφτεσαι κ είσαι έτσι γτ αν δεν είναι από καταχρήσεις είναι από σκέψεις
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    3
    Συνηθως δεν σκεφτομαι κατι συγκεκριμενο, αλλα ο,τι σκεφτομαι το σκεφτομαι απαισιοδοξα και γενικα νοιωθω να εχω ενα συννεφο μεσα στο κεφαλι και στις σκεψεις μου. Καποιες φορες, ωστοσο, σκεφτομαι πραγματα που προφανως δεν ισχυουν και ειναι γελοια, αλλα τα πιστευω. Και ενω απανταω στον εαυτο μου πως αυτο που σκεφτομαι ειναι απιθανο και δεν πρεπει να το πιστευω, κατα βαθος συνεχιζω να το πιστευω. Ειναι διαφορες θεωριες πανω σε πραγματα που μου συμβαινουν που γενικα ολα ειναι πανω στη βαση ''κανεις δεν ενδιαφερεται για μενα, ενοχλω τους φιλους μου και ολοι θελουν το κακο μου''

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2015
    Location
    Everywhere
    Posts
    4,864
    Quote Originally Posted by irene1 View Post
    καλησπερα. Ειμαι 16 χρονών και εδώ και περίπου τρία χρόνια η ψυχολογία μου είναι σε άσχημη κατάσταση. Αρχικά, ξεκίνησαν να εμφανίζονται διάφορα συμπτώματα κατάθλιψης στα οποία δεν έδωσα σημασία. Στη συνέχεια όμως άρχισαν να επιδεινώνονται ολο και πιο πολύ. Στην αρχή μπορούσα και ''άλλαζα'' τη διάθεσή μου, σταδιακά όμως κουράστηκα να το κάνω αυτό. Ετσι, τώρα αισθάνομαι πιο άσχημα από ποτέ και δεν νοιώθω να έχω τη παραμικρή δύναμη να αλλάξω κάτι (κοιμάμαι πάρα πολύ σε σημείο που έχω πρόβλημα με το σχολείο, είμαι εξαιρετικά ευέξαπτη, νοιώθω απελπισία, μοναξιά, άγχος, έχω μεγάλο πρόβλημα με τη συγκέντρωσή μου, δεν εχω ορεξη για τιποτα, αισθανομαι εξαντληση, χρειάζομαι πολύ χρόνο να κάνω το οτιδήποτε κλπ). Επίσης, έχω αρχίσει να έχω και πιο περίεργα συμπτώματα από αυτά όπως κρίσεις πανικού, να τρέμω από άγχος και υπερένταση, να καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να θυμηθώ γιατί βρίσκομαι κάπου και πότε πήγα και γενικά αισθάνομαι ότι χάνω τον έλεγχο του εαυτού μου και τρελαίνομαι. Εχω κανει διαφορα διαδικτυακα εγκεκριμενα τεστ που μου βρισκουν συμπτωματα καταθλιψης, διπολικης διαταραχης, ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης, αγχωδους διαταραχης και πανικου ακομη και σχιζοφρενειας, αλλα εγω δε μπορω να ξερω τι ακριβως εχω. Εχω μιλήσει στους φίλους μου και παλιότερα προσπαθούσαν να με βοηθήσουν μέσω της συζήτησης. Τώρα όμως, έχει γίνει δεδομένο οτι ''κάτι έχω'' και δεν τους κάνει εντύπωση να με βλέπουν να μην είμαι καλά και δεν μπορούν πια να βοηθήσουν κάπως. Μίλησα για βοήθεια σε μια καθηγήτρια που οι δυο μας έχουμε πολύ καλή σχέση και μου είπε κάποια πράγματα τα οποία με βοήθησαν, όμως μέσα σε λίγες ημέρες η ψυχολογία μου ήταν και πάλι όπως πριν. Το μόνο φως που έβλεπα ήταν να επισκεφθώ, αρχικά έναν ψυχολόγο, τωρα ομως που εχει επιδεινωθει τοσο η κατασταση, εναν ψυχιατρο. Ειμαι ανηλικη ομως και οι γονεις μου δεν συμφωνουν καθολου με το να επισκεφθω καποιον γιατρο. Εχω εντονες αυτοκτονικες σκεψεις και παλιοτερα συνηθιζα να πληγωνω τον εαυτο μου. Απλα αισθανομαι οτι ειμαι σε αδιεξοδο γιατι εχω προσπαθησει πολλες φορες να ''ειμαι καλυτερα'' προφανως ομως, δεν μπορω να κανω κατι τετοιο μονο με τη σκεψη μου. Μια συμμαθητρια μου παιρνει zoloft και ετσι ειναι ευκολο να αγορασει εκεινη χαπια για μενα και το εχει κανει ηδη, αλλα φοβαμαι να τα παρω και τα εχει ακομα εκεινη γιατι φοβαται μην αυτοκτονησω σε μια στιγμη πανικου. Υπάχει κάποια διεξοδος απο ολη αυτη τη κατασταση; Οι γονεις μου δεν προκειται να πεισθουν και ειμαι σιγουρη για αυτο, ο,τι και να τους πω. Γινεται να επισκεφθω ψυχιατρο χωρις εκεινους και χωρις να το μαθουν; Η εστω ψυχολογο; Ειμαι σιγουρη πια οτι δεν ειναι κατι που θα περασει μονο του
    συγνωμη αλλα οι γονεις σου ειναι τελειως βαρεμενοι...
    ειναι δυνατον να τους λες οτι εχεις προβλημα και να μην σε αφηνουν να επισκεφτεις καποιον ψυχικο υγειας?

    χαπια χωρις να σε δει γιατρος δεν θα παρεις σε καμια περιπτωση...

    προσπαθησε να τους πεισεις να σε πανε.....σε εναν γιατρο....ψυχολογο η ψυχιατρο...
    αλλιως βρες καποιον αλλον ενηλικο και πηγαινε η δοκιμασε να πας μονη σου...

    οσο ποιο συντομα τοσο το καλυτερο....

    κατα αλλα βαλε στην ζωη σου την γυμναστικη και ευχαριστες δραστηριοτητες
    Σε κάποιον τοίχο έγραψα με κόκκινο μελάνι, πως η καρδιά μου δεν χτυπά αφού εσένα χάνει.

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    3
    ολο αυτο ξεκινησε απο μια φιλια που ειχα με μια κοπελα η οποια βρισκοταν σε μια αναλογη θεση με αυτη που βρισκομαι εγω τωρα. Ολοι μου ελεγαν να σταματησω να ειμαι τοσο κοντα μαζι της, εγω ομως ηθελα να τη ''βοηθησω'' και μεσα σε λιγους μηνες δεθηκαμε πολυ, αλλα με καποιον τροπο σιγα σιγα μου μετεφερε τη ψυχολογια της. Μετα γινανε πολλοι τσακωμοι με την οικογενεια μου για το θεμα, εκεινη ξαφνικα αλλαξε πολυ τη συμπεριφορα της σαν να αλλαξε χαρακτηρα και τελικα σταματησαμε να μιλαμε ''μαχαιρι''. Και εκτος του οτι μου λειπει καθως ειχαμε δεθει πραγματικα πολυ, εχω την ανησυχια οτι τωρα ειμαι και εγω οπως ηταν εκεινη τοτε και κανω κακο στους γυρω μου και για αυτο δεν με θελουν

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    1,184
    Αδερφια εχεις?

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    1,184
    Καλυτερα να μην παρεις χαπια απο τωρα εισαι μικρη ακομα ξεκινα με ψυχοθεραπεια

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2012
    Location
    Αθήνα
    Posts
    415
    Quote Originally Posted by irene1 View Post
    Συνηθως δεν σκεφτομαι κατι συγκεκριμενο, αλλα ο,τι σκεφτομαι το σκεφτομαι απαισιοδοξα και γενικα νοιωθω να εχω ενα συννεφο μεσα στο κεφαλι και στις σκεψεις μου. Καποιες φορες, ωστοσο, σκεφτομαι πραγματα που προφανως δεν ισχυουν και ειναι γελοια, αλλα τα πιστευω. Και ενω απανταω στον εαυτο μου πως αυτο που σκεφτομαι ειναι απιθανο και δεν πρεπει να το πιστευω, κατα βαθος συνεχιζω να το πιστευω. Ειναι διαφορες θεωριες πανω σε πραγματα που μου συμβαινουν που γενικα ολα ειναι πανω στη βαση ''κανεις δεν ενδιαφερεται για μενα, ενοχλω τους φιλους μου και ολοι θελουν το κακο μου''
    Θα τυπώσεις απ'το ίντερνετ μια σελίδα για την κατάθλιψη και θα την δώσεις στους γονείς σου. Πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να κάνεις κάποιες εξετάσεις, καμιά φορά η κατάθλιψη προκαλείται από σωματικά αίτια όπως θυρεοειδή. Είναι μαλακία να ταλαιπωριέσαι για κάτι τέτοιο. Αν όχι, τότε ΠΡΕΠΕΙ να πας σε ψυχολόγο. Φάρμακα μην πάρεις μόνη σου γιατί 1) δεν ξέρεις την δόση, 2) δεν ξέρεις τι ακριβώς έχεις, 3) μπορεί να χειροτερεύσουν τις αυτοκτονικές σου σκέψεις.

    Αυτά.

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2017
    Location
    Earth
    Posts
    763
    Πολλες φορες οι γονεις δεν θελουν να δεχτουν οτι το παιδι τους εχει προβλημα και αυτο κανει την κατασταση πιο δυσκολη!απο την στιγμη που δεν μπορεσες να το ξεπερασεις για τρια χρονια σημαινει οτι δεν μπορεις μονη σου!!δεν ειναι κακο ουτε εγω μπορουσα!
    Για μενα πρωτα να πας σε εναν ψυχολογο και ασε τα τεστ στο νετ,εκει θα παρεις τις απαντησεις που θελεις!
    Εαν χρειαζεσαι φαρμακα ο ψυχολογος θα σε στειλει στον ψυχιατρο και αναλογως την κατασταση σου δωσει την καταλληλη αγωγη!
    Τα φαρμακα δεν ειναι παιξε γελασε,οποτε σε καμια περιπτωση δεν τα παιρνεις μονη σου!

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Λοιπόν αλήθεια είναι ότι κανεισ δεν ενδιαφέρεται για κανένα δρυός πεσουσησ πας ανήρ ξυλευεται δεύτερον οι φίλοι σου προφανώς ενοχλούνται επειδή δεν είσαι χαρούμενη όλοι χαίρονται άμα παθεισ κάτι κι αυτό εν μέρει αλήθεια είναι κάποιοι χαίρονται κάποιοι σε απομωνονουν αυτές είναι η αληθειεσ τώρα τι να κανεισ διατροφή κ γυμναστική άρχισε γυμναστήριο κάποιος γύπας θα εμφανιστεί κ θα του φορτώσεις τα προβλήματά σου να είσαι έξυπνη όχι χαπατο πρόσεχε τον εαυτό σου φρόντισε τον αγαπά τον γτ κανένας άλλος δε θα το κάνει
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

Similar Threads

  1. ΙΨΔ και αδιέξοδο.
    By mirotas in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 16
    Last Post: 20-08-2020, 21:09
  2. είμαι σε αδιέξοδο
    By favvel in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 16
    Last Post: 27-02-2014, 02:35
  3. ΑΔΙΕΞΟΔΟ
    By Karmen_30 in forum Κακοποίηση
    Replies: 8
    Last Post: 27-11-2012, 23:55
  4. Αδιέξοδο
    By BloodyKate in forum Οριακή - Μεταιχμιακή Διαταραχή Προσωπικότητας
    Replies: 58
    Last Post: 21-09-2011, 18:14
  5. Είμαι σε αδιέξοδο
    By monaxikos in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 22
    Last Post: 30-06-2009, 08:09

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •