έχασα την αγάπη μου

[joh]

Πριν απο 2 εβδομάδες ο συντροφός μου τράκαρε αφου γύριζε απο το μαγαζί που γιορτάζαμε τα γενεθλιά μου εμεινε μια εβδομάδα στην εντατική και το σάββατο έφυγε απο κοντά μας είμασταν μαζί απο το δημοτικό χωριστήκαμε για κάποια χρόνια και όταν ξαναβρεθήκαμε πριν απο 2,5 χρόνια μείναμε μαζί είμασταν έτοιμη να αρραβωνιαστούμε αλλά μας χώρισε ο θάνατος ήταν το άλλο μου μισό το ίδιο και εγώ για αυτόν, ήταν το παρελθόν μου το μέλλον μου τα ονειρά μου οπου κοιτάζω οτί κοιτάζω είναι η αγάπη μου νιώθω οτι δεν γίνεται να συνεχίσω την ζωή μου χωρις την αγάπη μου είμαι σε απόγνωση δεν μπορω να το πιστέψω οτι τον πήραν απο κοντά μου οτι έφυγε τόσο ξαφνικά και με τέτοιο τρόπο τον παρακαλάω κάθε βράδυ να έρθει στα όνειρα μου να με πάρει μαζί του

[krino]

Ειναι μια πολυ δυσκολη περιοδος τα οσα περνας.
Πιστευω οτι πρεπει να αφησεις το πρωτο διαστημα να κυλησει και μετα θα μιλησεις για αυτο με μεγαλυτερη ευκολια.
Σε πρωτη φαση, αυτο που θα ειχα να πω ειναι να επιδιωκεις να εισαι κοντα σε φιλους η αλλα αγαπημενα προσωπα σου.
Αρχικα θα ειναι το πρωτο σκαλοπατι για να σηκωθεις παλι ορθια.

Να μπενεις εδω να το ξανασυζητησουμε.

[Θεοφανία]

Κοριτσάκι μου, σου εύχομαι πραγματικά να βρεις δύναμη να το αντμετωπίσεις.
Επειδή περνάω μια παρόμοια κατάσταση με τη μαμά μου, ξέρω ότι είναι φοβερά δύσκολονόητο και πονάει πολύ.
Η δική μου \"συμβουλή\" είναι να το συζητάς όσο πιο πολύ μπορείς.
Δεν το ξορκίζεις, αλλά τουλάχιστον δεν ασφυκτιάς απ\' το βάρος του.

[interappted]

δεν ξερω αν διαβασες τη δικη μου ιστορια κ γω τον αντρα μου εχασα μολις στα 26 τουκι εχω ενα παιδι 5 ετων πια(περασαν 2 χρονια 1 μηνας κ 15 μερες)δεν εχω να σου πω κατι παρα μονο παρε οτι κουραγιο μπορεις οτι υπαρχουμε κι αλλοι που βιωνουμε ενα πενθος σε ολο του το μεγαλειο
θα κανεις απειρους κυκλους μεχρι να φτασεις στην Ιθακη κ η Ιθακη στην προκειμενη περιπτωση ειναι να συνηθισεις εστω κ πολυ επιπονα την απουσια του

[liberchild]

Είναι τόσο μοναχικό αυτό το ταξίδι που δύσκολα κάποιος μπορεί να βοηθήσει όσο κι αν το θέλει. Το να γράφεις όποτε νιώθεις αυτή την ανάγκη είναι καλό. Θα δείς όμως με τον καιρό, ότι και θα το ξεπεράσεις και θα ξανασταθείς στα πόδια σου, χωρίς να αποχωριστείς βέβαια ποτέ την ανάμνησή του. Την ωραία του ανάμνηση. Ζήσε το πένθος σου σε όλο του το μεγαλείο για να βγεις πιο δυνατή και χαρούμενη απ το τούνελ.

[anwnimi]

Joh, συμφωνώ με όλα τα παιδιά που μίλησαν προηγουμένως...Είναι παρα πολύ δύσκολο αυτό που περνάς κορίτσι μου. Και καταλαβαίνω ότι λόγια παρηγοριάς μερικές φορές μπορεί να σε κάνουν να θυμώνεις π.χ. εγώ όταν άκουγα \"Να ζήσεις να τον θυμάσαι\" ή \"Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός\" δεν μπορούσα καθόλου κι έλεγα μέσα μου δε θέλω να ζήσω να τον θυμάμαι, θέλω να πεθάνω κι εγώ να πάω να είμαι μαζί του...Όπως ακούω και λες κι εσύ...

Σκέψου όμως αν ήσουν εσύ στη θέση του και τον έβλεπες από κάπου ψηλά θα ήθελες να πεθάνει κι εκείνος; Ή θα προσπαθούσες να απαλύνεις τον πόνο του; Είμαι σίγουρη ότι εκείνος προσπαθεί για το δεύτερο... Βιώσε τον πόνο σου, μην επιτρέπεις σε κανένα να σου πει πόσο θα πονέσεις και πόσο θα κλάψεις, είναι δικαίωμά σου... Να μιλάς σε ανθρώπους που μπορούν να σε καταλάβουν έστω και απλά ακούγοντάς σε... Είναι ανακουφιστικό... Κι εμείς εδώ είμαστε...

[joh]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας είναι σημαντικό για μένα να μου μιλούν άτομα που έχουν βιώσει αυτό τον πόνο και καταλαβαίνουν γιατί δυστυχώς τα άτομα που είναι γύρω μου χωρίς να φταίνε βέβαια δεν νιώθουν και δεν καταλαβαίνουν τι περνάω. Αγαπητή anwnimi σ\'ευχαριστώ για τα λόγια σου ήθελα να σε ρωτήσω αν ήρθε ποτέ στα όνειρα σου; τον βλέπω κάθε βράδυ αλλά σε μικρές ιστορίες δεν μου μιλάει ποτέ τον παρακαλάω κάθε βράδυ να μου πει αν είναι ευτυχισμένος όπου και αν είναι να μου πει τι έγινε; αλλά δεν έρχεται

[interappted]

joh το ιδιο παθαινα κιεγω στις αρχες

[joh]

εχτές το βράδυ τον είδα αλλά δεν μου μιλούσε φαινόταν λυπημένος μόνο τον φιλούσα και το αισθανόμουν του είπα οτι τον αγαπάω τον ρώτησα τι έγινε μου είπε κάτι και έφυγε δεν θυμάμε όμως τι μου είπε ενιωθα ειλικρινά σαν να τον είχα αγκαλιά τον ένιωθα. Ημουν χάλια εχτές γιατί κάποιοι μου είπαν οτι όλοι λένε οτι έφταιγα εγώ οτι αν δεν είχαμε βγει για τα γενεθλιά μου δεν θα το είχε πάθει ή οτι δεν έπρεπε να τον αφήσω να φύγει μόνος του και πολλές άλλες κατηγορίες είναι τόσο άδικο πονάω έχω χάσει τον άνθρωπό μου και μου λένε οτι φταίω εγω.

[interappted]

οι τυψεις ειναι μεγαλες υπαρκτες η οχι πιστεψε με. μην ακους οταν σε χρεωνουν κλεισε τα αυτια της ψυχης σου.ειναι πολυ νωρις ακομα κ θα περασεις πολλα σταδια μα παρα πολλα καποια στιγμη θα αυτοκατηγορηθεις απο μονη σου κ εκει οι δικοι σου θα πρεπει να ειναι διπλα σου γιατι κανεις δεν φταιει για τον θανατο ανθρωπου που αγαπαει πραγματικα
θα σου πω οτι εγω απεγκλωβιστηκα απο τις τυψεις μου μονο μεσω ειδικου
ηταν ο αντρας μου μολις 26 κ πατερας του γιου μου κ τιποτα δεν θα επετρεπα να τον σκοτωσει
μην ακους κανεναν κοπελα μου προσπαθησε να σταθεις αξιοπρεπως στην κατασταση οσο κι αν πεφτεις
ειναι μονοδρομος θα μαθεις να ζεις με αυτον τον πονο κ αυτο το κενο

[anwnimi]

Είναι απαράδεκτο και απάνθρωπο να έχουν το θράσσος να σε κατηγορούν για κάτι που σίγουρα δεν ήταν δική σου ευθύνη και πόσο μάλλον ξέροντας την κατάσταση και το ψυχολογικό σοκ που βιώνεις!
Joh, μην αφήσεις αυτά τα άτομα να σε πλησιάσουν ξανά και μην υποβάλεις εσύ τον εαυτό σου όύτε καν να σκεφτεί αυτά τα πράγματα!
Να σου πω εγώ μια άλλη εκδοχή. Φαντάσου ότι όλοι είχαμε συνέχεια στο μυαλό μας ότι μπορεί κάποιος αγαπημένος μας άνθρωπος να πάθει κάποιο ατύχημα οπότε δε θα τον καλούσαμε ούτε στα γενέθλιά μας, ούτε καν στο σπίτι μας, μόνο και μόνο για να είμαστε σίγουροι (άλήθεια μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι έστω και για την επόμενη στιγμή) ότι θα ζει έστω για να του μιλάμε έστω στο τηλέφωνο. Δε θα πηγαίναμε καν διακοπές, θα ζούσαμε μέσα σε μία προστατευμένη γυάλα. Αλήθεια τι ζωή θα ήταν αυτή; Τι ζωή θα ήταν να μην μπορεί να έρθει ο αγαπημένος σου να γιορτάσει τα γενέθλιά σου μαζί σου; Δεν είναι σημαντική ημέρα η στιγμή που ήρθαμε στον κόσμο αυτό; Να αισθάνεσαι όμορφα που μπόρεσε και ήρθε και γιορτάσατε μαζί τα γενέθλιά σου καλή μου...Όσο κι αν η ανάμνηση αυτή είναι τώρα τόσο επώδυνη...

Στην αρχή έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα τον μπαμπά μου στον ύπνο μου...Θεωρούσα ότι κάθε φορά που ερχόταν ήθελε κάτι να μου πει ή να καταλάβω αν ήταν αναπαυμένη η ψυχή του ή όχι...Επηρεαζόμουν πάρα πολύ με κάθε όνειρο που έβλεπα και κάθε όνειρο ήτνα πάρα πολύ ζωντανό, σαν να το ζούσα. Είναι μέσα στην καρδιά σου Joh και ακόμα κι αν δεν έρχεται κάποια στογμή τόσο συχνά στα όνειρά σου θα είναι πάντα στην καρδιά σου...

[anwnimi]

΄\"γιατί δυστυχώς τα άτομα που είναι γύρω μου χωρίς να φταίνε βέβαια δεν νιώθουν και δεν καταλαβαίνουν τι περνάω\"
Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Για πολλούς είναι πολύ δύσκολο ειδικά όταν δεν έχουν βιώσει κάτι τόσο τρομερό. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι μόνο να είναι εκεί να μας ακούν καλή μου, να μας δώσουν μια αγκαλιά, δε χρειάζεται να προσπαθούν να πουν βαθυστόχαστες κουβέντες, ούτε να μας νταντεύουν, ούτε να μας πουν πότε και πόσο θα κλάψουμε...

[Θεοφανία]

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από το ν\' ακούμε συμβουλές από ανθρώπους που ουδέποτε έζησαν την απώλεια στην οποιαδήποτε μορφή της.
Ο καθένας σου΄λέει τη μ@@@ του.
Εγώ το έκοψα απ\' την αρχή αυτό και μιλούσα μόνο με κάποιους που βίωσαν κάτι ανάλογο. Αδιαφόρησε για οποιονδήποτε άλλο που απλά θέλει να κάνει τον έξυπνο για κάτι που δεν έχει ζήσει..

[joh]

Το Σάββατο ξέσπασα είχα νεύρα με όλους και με όλα δεν αντεχα , ένας φίλος μου είπε πως αυτή ήταν η μοίρα του και οτι δεν μπορούσε να το αποφύγει, πως γίνεται να ήταν αυτή η μοίρα τού δεν το καταλαβαίνω δηλαδή η δική μου μοίρα ήταν να καώ απο τα 24 διάλεξε γρήγορο θάνατο για την Αγάπη μου και αργό για μένα, της μάνας του τι ήταν γραμμένο να χάσει το παιδί της, με ποιά λογική δηλαδή ορίζει η μοίρα; τι είναι το γραμμένό; και στην τελική τι σημασία έχει αν ήταν το γραμμένο του αν τον πήρε ο θεος κοντά του αν ηταν η κακιά στιγμη και όλα τα άλλα που λένε; Δεν είναι εδώ, Δεν είναι στην αγκαλιά μου, Δεν είναι στο κρεβάτι μας και δεν θα είναι ποτέ ξανά είναι όλα ανούσια και η κατάληξη μία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ..

[Θεοφανία]

Κουράγιο κοριτσάκι μου...
Οι λέξεις είναι πολύ μικρές για να απαλύνουν τον πόνο σου. Κανείς μας δεν ξέρει τι είναι αυτό που ορίζει την ώρα που φεύγουμε. Ξέρεις πόσες φορές έχω σκεφτεί ότι η μαμά μου μπορεί να ζούσε αν είχε έρθει νωρίτερα το ασθενοφόρο; Δηλαδή, αν ένα φανάρι ήταν πράσινο αντί για κόκκινο, αν, αν, αν....! Μη μπαίνεις σε αυτή τη μάταιη διαδικασία. ΕΓΙΝΕ και δν φταίει κανένας. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το αντιμετωπίσεις με δύναμη. Προσπάθησε αν μπορείς να στηρίξεις τη μητέρα του. Έλα λίγο στη θέση της. Εκεί παίζεται το μεγαλύτερο δράμα.