Η δική μου ιστορία.
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 4 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 52
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    421

    Η δική μου ιστορία.

    Δεν ξέρω αν αυτά που θα σας πω είναι κακοποίηση.Δεν τα έχω πει πουθενά εκτός από την ψυχολόγο μου και το γιατρό,επειδή γενικά είμαι δυναμικό και ανεξάρτητο άτομο και είναι σημαντικό για΄μένα να δίνω αυτήν την εικόνα προς τα έξω.Δεν πιστεύω ότι οι γονείς μου δεν μ'αγαπούν αλλά ίσως δεν ήξεραν να δείξουν την αγάπη τους.Από υλικά αγαθά τα βασικά τα είχα και είμαι ευγνώμων γι'αυτό μιας και η οικονομική κατάσταση δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα καλή και έχω αλλά δύο μικρότερα αδέρφια.Στο σπίτι υπήρχαν συνέχεια τσακωμοί, ο πατέρας μου είναι πολύ οξύθυμος και σίγουρα έχει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα το οποίο όμως δεν παραδέχτηκε ποτέ και η μητέρα μου όπως την περιέγραψα στο γιατρό μου είπε ότι είναι νάρκισσος και επιφανειακή.Υπήρχαν λοιπόν τσακωμοί λόγω οικονομικών και προσωπικών τους προβλημάτων,ο πατέρας μου ξεσπούσε και ούρλιαζε ότι θα φύγει,θα τρελαθεί και πολλά άλλα, δεν ήθελε να έρχονται φίλοι μας στο σπίτι γιατί τον ενοχλούσαν οι παιδικές φωνές και αν κάναμε θόρυβο όταν κοιμόταν φώναζε πολύ άσχημα και μερικές φορές πιο πολύ εμένα μας χτυπούσε με ζώνη ή με μία βέργα.Η μητέρα μου για να μην τον εκνευρίζει και τσακώνονται πολλές φορές μου έλεγε ότι εγώ φταίω γι΄αυτά που συμβαίνουν επειδή είμαι αχάριστη και απαιτητική και ότι δημιουργώ προβλήματα.Δεν καταλάβαινα τι εννοούσε και ξεσπούσα άσχημα.Δεν θυμάμαι να ζήτησα ποτέ κάτι ακριβό ή υπερβολικό γιατί ήξερα ότι δεν υπήρχε δυνατότητα και επίσης δεν ζητούσα ποτέ από τον πατέρα μου να με πάει πχ κάπου με το αυτοκίνητο γιατί δεν ήξερα πως θα αντιδράσει.Ήμουν πολύ ανεξάρτητη από μικρή από πρώτη δημοτικού πήγαινα μόνη μου σχολείο,ντυνόμουν,χτενιζόμ ουν,διάβαζα μόνη μου, γυρνούσα από το σχολείο και ζέσταινα το φαγητό μου γιατί οι γονείς μου δούλευαν και δεν μπορούσαν να με φροντίσουν και όπως καταλαβαίνετε σε τόσο μικρή ηλικία το να φροντίσεις μόνος σου τον εαυτό σου έχει πολλές τεχνικές δυσκολίες και δεν τα κατάφερνα πάντα.Δεν ήρθαν ούτε σε σχολικές γιορτές, ούτε για να πάρουν βαθμούς εκτός από μία δυο φορές στις οποίες ένιωσα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου και ήμουν σχετικά καλή μαθήτρια.Μου έλεγαν ότι δεν μπορούν να φύγουν από τη δουλειά αλλά είναι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν μπορούσαν να πάρουν μία ώρα άδεια.Η μητέρα μου παραδέχτηκε αργότερα ότι για εκείνη το πιο σημαντικό εκείνη την περίοδο ήταν η δουλειά της την οποία και λατρεύει και ότι παντρεύτηκε και έκανε παιδιά επειδή έτσι έπρεπε και την πίεζαν οι δικοί της.Επίσης εγώ μέχρι τα 15 μου ήμουν πολύ παχύσαρκη (έχασα πάρα πολλά κιλά όμως αργότερα και σήμερα έχω ένα φυσιολογικό βάρος) και πολύ επηρεασμένη και φοβισμένη απ'ότι συνέβαινε σπίτι και γι'αυτό δέχτηκα και πολύ bulling και απομόνωση στο σχολείο.Δεν έζησα παιδική ηλικία έπρεπε να προσέχω τα μικρότερα αδέρφια μου, να τα παίρνω μαζί μου αρκετές φορές και μερικές φορές δεν ήθελα να το κάνω, με ειρωνευόταν και με προσέβαλλαν όταν δεν έκανα αυτά που ήθελαν όπως να σκουπίσω ή να σφουγγαρίσω και αν αντιδρούσα και φώναζα έπεφτε ξύλο.Εντάξει δεν μπορώ να πω ότι με έσπασαν ποτέ στο ξύλο αλλά ούτε ότι μου έριξαν απλά μια σφαλιάρα ή ένα χαστούκι.Η μητέρα μου μας έδινε χρήματα και ήμουν ευγνώμων γι'αυτό αλλά πολλές φορές έλεγε ότι έχει βαρεθεί να της τρώμε τα λεφτά και πολλά άλλα.Και μετά ήρθε η εφηβεία με εμένα να έχω πολύ άσχημη κατάθλιψη με πολύ έντονες αυτοκτονικές τάσεις και να πίνω αλκοόλ κρυφά για να ηρεμήσω ή να κοιμηθώ και με κρίσεις πανικού, ηρεμιστικά και τους γονείς μου να ντρέπονται και να φωνάζουν που πάθαινα κρίσεις πανικού.Και μία μέρα πάνω σε έντονο καυγά με άρπαξε από τα μαλλιά ακούμπησε στην κοιλιά μου ένα μαχαίρι που κρατούσε και μου είπε ότι αν δεν το βουλώσω θα με σφάξει.Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι ήθελα να το κάνει και ευχήθηκα με όλη μου την ψυχή να το κάνει γιατί ένιωθα πολλές ενοχές.Δεν ήξερα τι ήθελαν αυτοί οι άνθρωποι από εμένα αλλά ότι και να ήταν εγώ δεν μπορούσα να αντεπεξέλθω, τους δημιουργούσα προβλήματα και υπέφερα και εγώ πάρα πολύ.Έπρεπε να είμαι πάντα δυνατή, να είμαι υπάκουη, ανεξάρτητη, να μη ζητάω, να δείχνω κατανόηση και σεβασμό, να τους ξελαφρώνω και να τους βοηθάω, να ακούω τα προβλήματά τους που ήταν πολύ σημαντικά και να μη λέω ποτέ τα δικά μου γιατί τους χαλούσαν.Και μέχρι σήμερα για όλους προς τα έξω έτσι είμαι, δυναμική,ισορροπημένη και πάντα πρόθυμη να φροντίσω τους άλλους, κανείς δεν ξέρει για την κατάθλιψη και ούτε θέλω να μάθει.Δεν είναι ότι δεν τους αγαπάω γιατί ούτε πείνασα ούτε με άφησαν να είμαι άρρωστη αλλά δεν τους ένιωσα ποτέ σαν μαμά και μπαμπά σαν δύο πρόσωπα δεδομένα,που θα με στηρίξουν στη ζωή μου.Τελευταία φορά που σήκωσαν χέρι ήταν πριν δύο χρόνια.Όλα αυτά μου έχουν δημιουργήσει πολλά ψυχολογικά και οδήγησαν και σε άλλες καταστάσεις που δεν θέλω να αναφέρω.Είναι μεγάλο το κείμενο, συγνώμη αν κούρασα και ευχαριστώ όσους κάνουν τον κόπο να το διαβάσουν.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2015
    Location
    Everywhere
    Posts
    4,864
    τι δεν ξερεις αν ειναι κακοποιθηση κοπελα μου....
    σε ολη σου την ζωη δεχοσουν παρατεταμενη ψυχολογικη,λεκτικη και σωματικη κακοποιηση....
    επρεπε να ειχες κλεισει τους γονεις σου σε ασυλο ζωον ειναι δυνατον?
    και δεν εχεις καταλαβει αν ειναι κακοποιηση?εμ βεβαια π να το ξερεις...πως ειναι μια φυσιολογικη οικογενεια....
    η μανα σου τελειως βαρεμενη σου ελεγε οτι θελει την δουλεια και σας εκανε επειδη επρεπε?
    και ο πατερας σου..

    τι να πω.....
    εγω αμα ειχα τετιους γονεις θα τους ειχα σαπισει στο ξυλο μολις μεγαλωνα....επισης θα τους αφηνα να γερασουν και μονοι τους χωρις καν να τους ξαναδω....αφου πρωτα τους ειχα αποτελειωση με ψυχολογικη και λεκτικη βια....

    γενικα θα σου προτεινα μολις σταθεις στα ποδια σου και εχεις μια σταθερη δουλεια να κοψεις τις επαφες μαζι τους...δεν τους αξιζουν να εχουν παιδια.....
    Σε κάποιον τοίχο έγραψα με κόκκινο μελάνι, πως η καρδιά μου δεν χτυπά αφού εσένα χάνει.

  3. #3
    Nefeli28
    Guest
    Ακριβως επειδη μεγαλωσες με κακοποίηση, δεν εισαι σε θέση τωρα να την διακρίνεις.
    Πως θα μπορουσες άλλωστε, αφου απο μικρο παιδάκι δεχτηκες αυτο που συνέβαινε ως φυσιολογικο, προκειμένου να μην δυσαρεστησεις τους γονεις σου και επιπλεον να εξασφαλισεις την αγαπη και το ενδιαφέρον τους με την υποταγη που θα εδειχνες;
    Το ενδιαφέρον βεβαια δεν ηρθε....κι εσυ μεγαλωσες...
    Και μαζι σου μεγαλωσαν και άλλα πραγματα οπως οι ενοχές, η απωλεια σεβασμού προς τον εαυτο σου, το αυτομαστιγωμα, και μονο εσυ ξέρεις τι αλλο....
    Το οτι ειναι γονείς ειναι απλα μια ιδιοτητα.
    Το εαν τιμησαν αυτη τους την ιδιοτητα οπως αξιζε στα παιδια τους, αυτο ειναι μια αλλη ιστορια.
    Για την οποια δεν εχουν ή δεν θελουν να εχουν ιδεα.
    Ο κοσμος τους ειναι φτιαγμενος χρονια τωρα με τροπο τετοιο ωστε να τον αντέχουν και να τους αντέχει μονο εκεινος. Το οτι δεν συμπεριλαμβανοσουν μεσα σε αυτο τον κόσμο οπως σου αξιζε, δεν μπορεις να το αλλαξεις.
    Μπορεις ομως να αλλαξεις το δικο σου τροπο να βλεπεις και να ζεις τη ζωη σου.
    Χωρις κακοποιηση. Με σεβασμο και αγαπη για το πιο πολυτιμο πραγμα σου: εσενα.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    421
    Μέχρι πέρυσι νόμιζα ότι είμαι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου,ιδιότροπη,ιδιόρρυθμ η και πολλά άλλα.Τώρα τα συνειδητοποιώ σιγά σιγά όλα αυτά.Και το χειρότερο είναι τα αποτελέσματα απ'όλο αυτό.Παθαίνω συνέχεια κατάθλιψη,μετά θυμό και ξεσπάω άσχημα,μετά όλα καλά και θέλω να περνάω όμορφα και μετά πάλι το ίδιο. Ο πρώην σύντροφός μου με χαρακτήριζε συνεχώς τρελή και εγώ δεν ήξερα να του εξηγήσω τι συμβαίνει.Προσπαθώ να βρω μία ισορροπία αλλά δεν βρίσκω.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2015
    Location
    Everywhere
    Posts
    4,864
    και δυστυχως στις μελλοντικες σχεσεις σου,μετα απο αυτο π σ κανανε....θα σου αρεσει να εισαι το μελος που υποταζετε και δεχεται την καθε ειδους κακοποιηση
    Σε κάποιον τοίχο έγραψα με κόκκινο μελάνι, πως η καρδιά μου δεν χτυπά αφού εσένα χάνει.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    421
    Το ξέρω γιατί μου συνέβη (όχι κάτι ακραίο αλλά άσχημη συμπεριφορά) και όταν το είπα στη μητέρα μου είπε ότι εγώ φταίω γι'αυτό.Θέλω να πιστεύω ότι με την ψυχοθεραπεία κάτι θα διορθωθεί γιατί δεν θέλω να είμαι έτσι.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Posts
    1,279
    Φυσικά και είναι κακοποίηση, φαντάζομαι και ελπίζω η φυχολόγος σου τουλάχιστον να σου το έχει επιβεβαιώσει.
    Καταλαβαίνω να δικαιολογείς κάποιες καταστάσεις αλλά όσο μεγαλώνεις και γνωρίζεις και καλύτερους ανθρωπους απο τους γονεις σου τότε καταλαβαίνεις οτι δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
    Ακόμη και ενα χαστούκι ναι είναι κακοποίηση. Το λεω γιατι αναφερθηκε λίγο υποτιμητικα στο κείμενό σου το χαστούκι ή η σφαλιάρα.
    Δεν δινουμε ελαφρυντικά σε καμια τετοια πράξη.
    Επίσης όχι ο πατέρας σου δεν είναι οξύθημος δεν είναι οτι "δε μπορεί να ελενξει τα νευρα του" (κλασσικη ατακα μια ζωη την ακουω).
    Απλά επιλέγει να ριχνει ευθυνες και να κακοποιεί εκεί που ξέρει οτι μπορεί.
    Πολλά τέτοια άτομα όπως ο πατέρας σου είναι συνηθως και ευγενικοί στη γύρω κοινωνία. Δε ξερω πως είναι ο δικός σου πατέρας αλλά ξέρω οτι τουλαχιστον ενα μεγάλο ποσοστο είναι ετσι. Οπότε όχι δεν δερνουν όποιον βρουν μπροστα τους επειδη είναι "οξυθημοι" αλλά μόνο επιλεκτικά άτομα που έχουν μαθει να είναι χειριστικοί απεναντί τους.

    Προσωπικά θα έκοβα κάθε επαφή επι γης με τετοιους ανθρωπους. Είναι δύσκολο αλλά πρεπει να βάλεις τα όριά σου σε αυτους τους ανθρωπους.
    Τωρα τι όρια, πότε θα είσαι έτοιμη να το κάνεις, με ποιον τρόπο εσύ ξέρεις.
    Εγω προσωπικά αν και δε με εδερναν ετσι τα όρια μου τα εβαλα και εκοψα καθε επαφη.
    Βεβαια ναι ακόμη βλέπω εφιάλτες γιατί το παρελθόν δεν αλλάζει. Αλλά τουλαχιστον επαφες μηδεν.

    Τι αλλο κανεις στη ζωή σου?

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Posts
    1,279
    Quote Originally Posted by nick190813 View Post
    και δυστυχως στις μελλοντικες σχεσεις σου,μετα απο αυτο π σ κανανε....θα σου αρεσει να εισαι το μελος που υποταζετε και δεχεται την καθε ειδους κακοποιηση
    ναι υπαρχει η ταση επειδη εχεις μεγαλωσει με αυτο το "προτυπο" άθελά σου και υποσυνείδητα να διαλέγεις άτομα που ίσως είναι κακοποιητικά και υποτακτικά στη συμπεριφορά.
    Ομως οκ θα τον διαλλέξεις στα 18 στα 20.. κάποια στιγμη θα μάθεις από τα λάθη σου και οκ αν δε σ'αρεσει ο αλλος φευγεις.
    Καποτε θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις σημάδια κακοποιητικών ατόμων.

    Κανείς δεν θέλει να είναι το μέλος που θα δέχετε καθε είδους κακοποίηση. Πόσα στερεότυπα πια.

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    421
    Και εγώ πια καταλαβαίνω ότι και ένα χαστούκι είναι κακοποίηση.Δεν έχω χτυπήσει ποτέ κανέναν.Μόνο όταν με χτυπούσε ένας από τους δύο μερικές φορές προσπαθούσα να χτυπήσω και εγώ αλλά δεν τα κατάφερνα.Ο πατέρας μου όντως προς τα έξω είναι ήρεμος και ευγενικός πάντα.Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ότι του μοιάζω εξωτερικά και ίσως όλος αυτός ο θυμός,τα ξεσπάσματα και η ευερεθιστότητα να είναι κληρονομική.Όμως δεν έχω χτυπήσει κανέναν απλά φωνάζω και δεν ξέρω τι λέω.Το είπα και στην ψυχολόγο μου και μου είπε να μη φοβάμαι επειδή είμαι πιο συνειδητοποιημένη.Σπουδάζ� � μαθηματικά ευτυχώς στο θέμα με τις σπουδές μου ήταν εντάξει τουλάχιστον η μητέρα μου, ο πατέρας μου όχι τόσο.Είναι ένας λόγος που νιώθω ευγνώμων.Όμως έχω αργήσει να τελειώσω θέλω 3 μαθήματα και είμαι έκτο έτος και αυτό με ρίχνει κάπως.Είμαι πολύ δυσλειτουργική πια δεν συγκεντρώνομαι, έχω συνέχεια καταθλιπτικά επεισόδια και όταν είμαι καλά θέλω μόνο να κάνω ευχάριστα πράγματα και δεν μπορώ να θέσω ρεαλιστικούς στόχους.Σε περιόδους σαν και αυτή προσπαθώ να συγκεντρωθώ κάπως για να τα καταφέρω.

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2015
    Location
    Everywhere
    Posts
    4,864
    Quote Originally Posted by Mary93 View Post
    Και εγώ πια καταλαβαίνω ότι και ένα χαστούκι είναι κακοποίηση.Δεν έχω χτυπήσει ποτέ κανέναν.Μόνο όταν με χτυπούσε ένας από τους δύο μερικές φορές προσπαθούσα να χτυπήσω και εγώ αλλά δεν τα κατάφερνα.Ο πατέρας μου όντως προς τα έξω είναι ήρεμος και ευγενικός πάντα.Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ότι του μοιάζω εξωτερικά και ίσως όλος αυτός ο θυμός,τα ξεσπάσματα και η ευερεθιστότητα να είναι κληρονομική.Όμως δεν έχω χτυπήσει κανέναν απλά φωνάζω και δεν ξέρω τι λέω.Το είπα και στην ψυχολόγο μου και μου είπε να μη φοβάμαι επειδή είμαι πιο συνειδητοποιημένη.....Σπουδ� �ζω........ μαθηματικά ευτυχώς στο θέμα με τις σπουδές μου....... ήταν εντάξει τουλάχιστον η μητέρα μου.........ο πατέρας μου όχι τόσο.....Είναι ένας λόγος που νιώθω ευγνώμων............Όμως έχω αργήσει να τελειώσω θέλω 3 μαθήματα και είμαι έκτο έτος και αυτό με ρίχνει κάπως..........Είμαι πολύ δυσλειτουργική πια δεν συγκεντρώνομαι,......... έχω συνέχεια καταθλιπτικά επεισόδια και όταν είμαι καλά θέλω μόνο να κάνω ευχάριστα πράγματα...........και δεν μπορώ να θέσω ρεαλιστικούς στόχους.....Σε περιόδους σαν και αυτή προσπαθώ να συγκεντρωθώ κάπως για να τα καταφέρω........

    δεν φενεται ολοκληρο το μηνυμα σου...τωρα ελπιζω να φενεται..

    μην αγχωνεσαι για τις σπουδες,αλλωστε στο μαθηματικο ολοι αργουν να τελειωσουν...
    εγω ειμαι στο 7ο ετος σπουδων και εχω ενα ακόμα

    επισης να θυμασαι αν σε οποιαδηποτε σχεση δεχτεις οποιαδηποτε μορφη κακοποιησησς να φυγεις

    δεν ξερω γτ δεν φενεται το ξαναπραθετω
    Σε κάποιον τοίχο έγραψα με κόκκινο μελάνι, πως η καρδιά μου δεν χτυπά αφού εσένα χάνει.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2015
    Location
    Everywhere
    Posts
    4,864
    Quote Originally Posted by Gothly View Post
    ναι υπαρχει η ταση επειδη εχεις μεγαλωσει με αυτο το "προτυπο" άθελά σου και υποσυνείδητα να διαλέγεις άτομα που ίσως είναι κακοποιητικά και υποτακτικά στη συμπεριφορά.
    Ομως οκ θα τον διαλλέξεις στα 18 στα 20.. κάποια στιγμη θα μάθεις από τα λάθη σου και οκ αν δε σ'αρεσει ο αλλος φευγεις.
    Καποτε θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις σημάδια κακοποιητικών ατόμων.

    Κανείς δεν θέλει να είναι το μέλος που θα δέχετε καθε είδους κακοποίηση. Πόσα στερεότυπα πια.
    πολλοι ανθρωποι δεν μαθαινουν....απο τα λαθη
    και συνεχιζουν να επιμενουν σε μορφες κακοποιησης γτ ετσι εχουν μαθει
    Σε κάποιον τοίχο έγραψα με κόκκινο μελάνι, πως η καρδιά μου δεν χτυπά αφού εσένα χάνει.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    421
    Επίσης ο πατέρας μου δεν παθαίνει κατάθλιψη όπως εγώ.Είναι μια χαρά λειτουργικός και κάνει αυτά που του αρέσουν.

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2015
    Location
    Everywhere
    Posts
    4,864
    Quote Originally Posted by nick190813 View Post
    δεν φενεται ολοκληρο το μηνυμα σου...τωρα ελπιζω να φενεται..

    μην αγχωνεσαι για τις σπουδες,αλλωστε στο μαθηματικο ολοι αργουν να τελειωσουν...
    εγω ειμαι στο 7ο ετος σπουδων και εχω ενα ακόμα

    επισης να θυμασαι αν σε οποιαδηποτε σχεση δεχτεις οποιαδηποτε μορφη κακοποιησησς να φυγεις

    δεν ξερω γτ δεν φενεται το ξαναπραθετω
    παλι δεν φενεται ολκληρο δεν ξερω γτ
    Σε κάποιον τοίχο έγραψα με κόκκινο μελάνι, πως η καρδιά μου δεν χτυπά αφού εσένα χάνει.

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    421
    Ναι το ξέρω τώρα πια ότι πρέπει να φεύγω, απλά μέχρι τώρα κατηγορούσα τον εαυτό μου γιατί έτσι έμαθα.Εσύ τι σπουδάζεις nick?

    Επίσης οι γονείς μου αν και τσακώνονται και έχουν πολλές διαφορές και προβλήματα στο τέλος πάντα είναι εντάξει μεταξύ τους.Όλα έγιναν για να μη φορτώσουμε στο μπαμπά ευθύνες, μη και πάρει καμιά μέρα το αυτοκίνητο και αυτοκτονήσει όπως απειλούσε ή μην και καταλήξει να πάρει ψυχοφάρμακα.Και τελικά τα ψυχοφάρμακα τα πήρα εγώ που αν και είχα πολλές αυτοκτονικές τάσεις δεν απείλησα ποτέ να το κάνω, ντρέπομαι να ξεστομίσω κάτι τέτοιο.

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2015
    Location
    Everywhere
    Posts
    4,864
    Quote Originally Posted by Mary93 View Post
    Ναι το ξέρω τώρα πια ότι πρέπει να φεύγω, απλά μέχρι τώρα κατηγορούσα τον εαυτό μου γιατί έτσι έμαθα.Εσύ τι σπουδάζεις nick?

    Επίσης οι γονείς μου αν και τσακώνονται και έχουν πολλές διαφορές και προβλήματα στο τέλος πάντα είναι εντάξει μεταξύ τους.Όλα έγιναν για να μη φορτώσουμε στο μπαμπά ευθύνες, μη και πάρει καμιά μέρα το αυτοκίνητο και αυτοκτονήσει όπως απειλούσε ή μην και καταλήξει να πάρει ψυχοφάρμακα.Και τελικά τα ψυχοφάρμακα τα πήρα εγώ που αν και είχα πολλές αυτοκτονικές τάσεις δεν απείλησα ποτέ να το κάνω, ντρέπομαι να ξεστομίσω κάτι τέτοιο.
    δεν μπορω να πω δημοσια στο φορουμ τι σπουδαζω..γτ μπορει να το διαβασει κανας γνωστος ποτε δεν ξερεις....
    θα σου ελεγα αμα ειχες συμπληρωσει τα 50 μηνυματα και μπορουσα να σου στειλω προσωπικο μηνυμα...

    ο μπαμπας σου φενεται οτι δεν εχει ενηλικιωθει ακομα...και δεν ανελαβε ποτε τις ευθυνες που του αναλογουσαν για την ανατροφη των παιδιων του
    Σε κάποιον τοίχο έγραψα με κόκκινο μελάνι, πως η καρδιά μου δεν χτυπά αφού εσένα χάνει.

Page 1 of 4 123 ... LastLast

Similar Threads

  1. Η δική μου ιστορία
    By ellielli in forum Κακοποίηση
    Replies: 56
    Last Post: 12-06-2016, 21:09
  2. Η δική μου ιστορία...
    By Black_and_White in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 13
    Last Post: 23-10-2015, 02:27
  3. Η δικη μου ιστορια
    By N.Princess in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 18
    Last Post: 05-02-2012, 22:13
  4. Η δική μου Ιστορία...
    By mano_s in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 2
    Last Post: 18-05-2011, 18:55
  5. Η δική μου ιστορία!
    By minaspap in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 2
    Last Post: 11-05-2011, 21:20

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •