κοινωνικη φοβια-αγχος

[sxolioss]

υπάρχει κανένας ώμος που να έχει θεραπευτή από αυτή την διαταραχή??

[imagine]

εγω εκτοσ απο αγοραφοβια, πανικους, καταθλιψη, είχα ένα φεγγάρι και κοινωνικη φοβία- νμιζω πως αποεκει ξεκινησε ολο το προβλημα μου.
Τωρα είμαι μια χαρα- με μικρες υποτροπες, αλλα πολυμικρες- λειτουργικοτατη και περναω μια χαρα.

Τι συμπτωματα εχεις sxolioss?

[sxolioss]

να σου πω τη συμπτώματα έχω!καταρχήν να αρχίσω με το τη δεν έχω που συχνά συνυπάρχει με την κ.φ.δεν έχω αγοραφοβία δεν έχω κατάθλιψη δεν έχω ψυχαναγκαστική συμπεριφορά και ούτε άλλη καμία πάθηση ψυχολογικής φύσεως!
Στο λέω αυτό γιατί βλέπω εδώ στο φόρουμ ότι πολλή είναι αυτή που έχουν συνδυασμό ψυχολογικών διαταραχών!
Τώρα που γυρίζω πίσω στα παιδικά μου χρόνια και έχοντας διαβάσει μερικά πράγματα για τα συμπτώματα της κάθε διαταραχής θυμάμαι ότι πριν την εφηβεία μου παρουσίαζα κάποια από τα συμπτώματα που ανέφερα πριν ,μιλάμε ώμος για μέρες η εβδομάδες!Αλλά δεν μπορώ να τα εντάξω τόσο στον τομέα της πάθησης ,όσο στον τομέα της ορμονικής ανισορροπίας που παρουσιάζει η εφηβεία.(μιλάμε για 13,14,15 χρονών τώρα!).
Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ώμος θυμάμαι πάντα μια απροσδιόριστη συστολή που παρουσίαζα στης κοινωνικές μου επαφές στο δημοτικό ,γυμνάσιο ,λύκειο και ύστερα στο στρατό .Ενοχοποιούσα ασυναίσθητα και αυθόρμητα τον εαυτό μου για τον τρόπο που ενήργησε που αντέδρασε ότι δεν τα είπα καλά ότι ίσως να έγινα βαρετός με αυτά που είπα αν το πω αυτό η το άλλο θα φανεί αδιάφορο ,ακόμη ότι πω εγώ είναι μικρής σημασίας γιατί πάντα επισκιάζετε από μια άλλη άποψη που μπορεί να έχει κάποιος άλλος στην παρέα ,να σκέφτομαι πριν μιλήσω σε απλές παρέες να είμαι σε μια κατάσταση ετοιμότητας για την επερχόμενη κατραπακιά δηλ.
Ετυχε να είμαι σε ένα μέρος φαντάρος που ήρθα πολύ κοντά με συνομηλίκους μου εκεί είδα πολύ καθαρά ότι δεν μπορούσα να κοινωνικοποιηθώ δεν μπορούσα να κοιτάξω στα μάτια τον άλλων ενώ μπορεί να είχαν πολύ καλή διάθεση απέναντί μου!
Ήξερα ότι είχα κάποιο πρόβλημα αλλά δεν ήξερα τη!
κάποια στιγμή στα 25 μου χρειάστηκα να κανό μια ψυχολογική θεραπεία για 8 μήνες περίπου με ηρεμιστικά για άσχετο λόγο με την κ.φ.
Παρόλο που είχα άλλα προβλήματα ,παρατήρησα ότι η συστολή μου με τους ανθρώπους δεν υπήρχε πια ,εκείνο το διάστημα ήμουν άνετος δεν με ενδιέφερε καθόλου αν με έκριναν η άλλη αρνητικά!Και παρατηρούσα ότι η άλλη με έκριναν θετικά!μάλλον πολύ θετικά!!
Ημουν ένας άλλος άνθρωπος ανέπτυξα λόγω ισχυρό ,άποψη τεκμηριωμένη ,με βαθιά και έξυπνα επιχειρήματα και δεν φοβόμουν την ανταλλαγή απόψεων ακόμα και όταν υπήρχε διαφωνία!Μάλιστα ακόμα και στα άτομα που άθελα τους η εσκεμμένα (για σπάσιμο)είχαν μια διαφορετική άποψη από εμένα ήξερα ήρεμα και ωραία να τοποθετούμε και να διατηρώ της καλές μου σχέσης και τον αυτοσεβασμό μου με τους ανθρώπους γύρω μου!
Εβλεπα τον εαυτό μου ευχάριστό και με δεξιότητες μέσα στο κοινωνικό σύνολο για να μην στα πολύλογο αγάπησα τον εαυτό μου χαιρόμουν πολύ γιαυτό που είμαι!
κάποια στιγμή έπρεπε να σταματήσω η θεραπεία μου και άρχισα και εγώ να υποτροπιάζω!
και να ξαναβγενουν η παλιές γνώριμες δεξιότητες μου...
Ύστερα από κάποιο άρθρο που έπεσε τυχαία στα χεριά μου για την κ.φ.άρχισαν και η επισκέψεις μου σε ψυχολόγους-ψυχιάτρους κτλ.κτλ.κτλ.
Τώρα θέλω να βρω κάποιο γιατρό που να γνωρίζει καλά περί γνωστικής συμπεριφοριστικής θεραπείας γιατί διαβάζω ότι αυτή ενδείκνυται για τέτοιου είδους διαταραχές!
Και κάτι άλλο που ξέχασα είμαι εντελώς κατά τον φοβιών όταν κάποιος φοβάται κάτι τον κοιτάω σαν χάνος!
Δεν μπορώ να καταλάβω τη φοβάται!
οι κοπέλα μου φοβάται τα σκυλιά π.χ.της λέω
-τη φοβάσαι βρε?δεμένο είναι!
της προαλες ήμουν με κάποια γνωστή μου που έχει αγοραφοβία μου είπε τα συμπτώματα (αν και τα έχω διαβάσει)και της λέω
-ε και τη φοβάσαι τον κόσμο?τη θα σου κάνει?
Η μάνα μου έχει κλειστοφοβία και αν είναι σε μέρος περιορισμένο την πιάνει πανικός!της λέω και αυτηνης
-τη φοβάσαι ρε μάνα?
η αδελφή μου φοβάται αράχνες κατσαρίδες κ.λ.π αν της δει τρέχει χιλιόμετρα φωνάζοντας να της σκοτώσω!!
αυτές όλες της φοβίες της είχα και εγώ και αρκετή πιστεύω σε ένα βαθμό από μικρή ,αλλά σκεπτόμενος ότι δεν είναι τίποτα!και ότι πρέπει να της ξεπεράσω γιατί είναι κουραστικές!της ξεπέρασα με μια απλή σκέψη!
Αυτη η κοινωνική φοβία ώμος.....μου έχει σπάσει το κεφάλι!με τσατίζει με βγάζει από τα ρούχα μου!!
δεν μπορώ να λειτουργήσω όταν νιώθω ότι κάποιος με κοιτάει πόσο μάλλον όταν συζητώ μαζί του τετ-α-τετ,δεν σου μιλάω για ομιλία μπροστά σε κοινό...εκεί είναι άστα αν παν...
σορυ για το μεγάλο μήνυμα μου αλλά ήθελα να τα βγάλω!ακόμα και σε έναν άγνωστο!

[sxolioss]

πάντως παρατηρώ ότι λίγη είναι αυτή που πάσχουν από κ.φ. όλη περδίκια είστε ρε παιδιά? καλο αυτο!

[Dalia]

Ε μην το λες..εγώ έχω τις υπόλοιπες διαταραχές και φοβίες που ανέφερες ότι εσύ δεν έχεις.

[sxolioss]

πως της αντιμετωπίζεις Dalia ? της αντιμετωπίζεις??

[Dalia]

Πολύ δύσκολα.Με ψυχοθεραπεία προσπαθώ.Τη μια τα ψιλοκαταφέρνω,μετά ξαναπέφτω.

[sxolioss]

φάρμακα πήρες?αν ναι τη?

[velout]

Επειδή πάσχω και γω απο κοινωνική φοβία θα ήθελα να πω ότι όπως την αντιλαμβάνομαι η κοιν φοβία συνδέεται περισσότερο με την προσωπικότητα του ατόμου παρά με μια εξωτερική φοβία.Συνήθως τα άτομα που χουν κοιν.φοβία είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αισθήματα ανεπάρκειας και μειονεκτικότητας.Αυτό πιστεύω είναι το κλειδί για τη θεραπεία.Αν και οι περισσότεροι ειδικοί προτείνουν σα μέσο θεραπείας την γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία μέσα απο την κλιμακωτή έκθεση σε στρεσογόνες καταστάσεις εγώ πιστεύω πώς αν δεν αναλύσει και δε βιώσει στη θεραπεία κάποιος τα αισθήματα μειονεκτικότητας και το φόβο απόρριψης μου φαίνεται δυσκολο να αλλάξει.Κι αυτό γιατί αυτά τα συναισθήματα αναπτύχθηκαν στην παιδική ηλικία απο τραυματικές εμπειρίες που έχουν αποθηκευτεί στο ασυνείδητο και επηρεάζουν μετά από χρόνια.Αυτές τις απόψεις τις άντλησα από ένα καταπληκτικό βιβλίο που διάβασα και λέγεται Ανακαλύπτοντας ξανά τη ζωή σας.Το χουν στα βιβλιοπωλεία είναι πολύ γνωστό.Το χει γράψει ένας γνωστικός θεραπευτής ο οποίος έβλεπε ότι η γνωσιακή θεραπεία δεν λειτουργούσε σε άτομα με χρόνια προβλήματα που συνδέοταν με δυσλειτουργικά σχήματα της προσωπικότητας.Έτσι ενοποίησε διάφορες σχολές ψυχοθεραπείας όπως η gestalt,η γνωσιακή και η ψυχαναλυτική.Την ονόμασε θεραπεία σχημάτων και η χρήση της αφορά διαταραχές προσωπικότητας.Αν δεν κάνω λάθος η κοινωνική φοβία είναι παρόμοια με την αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας όπου το άτομο αποφεύγει την παρουσία του σε στρεσογόνες καταστάσεις.Σκοπός της θεραπείας είναι το άτομο να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του να ξεπεράσει τα αισθήματα κατωτερότητας παράλληλα σπάζοντας την αποφυγή σα μέσο άμυνας.Επίσης έχω ακούσει ότι βοηθάει πολύ και η ομαδική θεραπεία αν και δεν ξέρω αν εφαρμόζεται ως θεραπεία κάπου δωρεάν.Το ψάχνω και γω τώρα νομίζω ότι έχει στο Αιγινήτειο αλλά δεν είμαι σίγουρος.

[sandy25]

μακαρι να εβρισκα και εγω εναν τετοιο ψυχολογο.θα ηταν τελειο.........

[julie]

παιδια κ εγω πασχω απο κοινωνικη φοβια δν εχω παει σε ψυχολογο αλλα μιλουσα συστηματικα με ψυχολογο μεσω e-mail... δεν μου ειπε να παρω φαρμακα... υπαρχει επριπτωση να χρειαζομαι φαρμακα??

[weird]

Originally posted by velout
Επειδή πάσχω και γω απο κοινωνική φοβία θα ήθελα να πω ότι όπως την αντιλαμβάνομαι η κοιν φοβία συνδέεται περισσότερο με την προσωπικότητα του ατόμου παρά με μια εξωτερική φοβία.Συνήθως τα άτομα που χουν κοιν.φοβία είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αισθήματα ανεπάρκειας και μειονεκτικότητας.Αυτό πιστεύω είναι το κλειδί για τη θεραπεία.Αν και οι περισσότεροι ειδικοί προτείνουν σα μέσο θεραπείας την γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία μέσα απο την κλιμακωτή έκθεση σε στρεσογόνες καταστάσεις εγώ πιστεύω πώς αν δεν αναλύσει και δε βιώσει στη θεραπεία κάποιος τα αισθήματα μειονεκτικότητας και το φόβο απόρριψης μου φαίνεται δυσκολο να αλλάξει.Κι αυτό γιατί αυτά τα συναισθήματα αναπτύχθηκαν στην παιδική ηλικία απο τραυματικές εμπειρίες που έχουν αποθηκευτεί στο ασυνείδητο και επηρεάζουν μετά από χρόνια.Αυτές τις απόψεις τις άντλησα από ένα καταπληκτικό βιβλίο που διάβασα και λέγεται Ανακαλύπτοντας ξανά τη ζωή σας.Το χουν στα βιβλιοπωλεία είναι πολύ γνωστό.Το χει γράψει ένας γνωστικός θεραπευτής ο οποίος έβλεπε ότι η γνωσιακή θεραπεία δεν λειτουργούσε σε άτομα με χρόνια προβλήματα που συνδέοταν με δυσλειτουργικά σχήματα της προσωπικότητας.Έτσι ενοποίησε διάφορες σχολές ψυχοθεραπείας όπως η gestalt,η γνωσιακή και η ψυχαναλυτική.Την ονόμασε θεραπεία σχημάτων και η χρήση της αφορά διαταραχές προσωπικότητας.Αν δεν κάνω λάθος η κοινωνική φοβία είναι παρόμοια με την αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας όπου το άτομο αποφεύγει την παρουσία του σε στρεσογόνες καταστάσεις.Σκοπός της θεραπείας είναι το άτομο να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του να ξεπεράσει τα αισθήματα κατωτερότητας παράλληλα σπάζοντας την αποφυγή σα μέσο άμυνας.Επίσης έχω ακούσει ότι βοηθάει πολύ και η ομαδική θεραπεία αν και δεν ξέρω αν εφαρμόζεται ως θεραπεία κάπου δωρεάν.Το ψάχνω και γω τώρα νομίζω ότι έχει στο Αιγινήτειο αλλά δεν είμαι σίγουρος.

Νομιζω οτι περα η ομαδικη θεραπεια ειναι μια εννοια κλειδι στην θεραπεια της κοινωνικης φοβιας.
Συμφωνω με ολα οσα γραφεις.
ΔΕΝ ειναι απαραιτητο να παρουν ολοι φαρμακα.
ΝΑΙ θεραπευεται. Ειναι δυνατον να ρωταμε αν θεραπευται κατι?
ΠΟιος αλλος θα μας το πει?
Δεν υπαρχουν στατιστικες ουτε αυθεντιες που να ξερουν καλυτερα!
Φυσικα και θεραπευεται. Αυτος που ΘΕΛΕΙ να το ξεπερασει, το ξεπερνα.

[sxolioss]

weird μηλας απο προσοποικη εμπιρια στο συγκεκριμενω θεμα?

[afrula]

Πιστευω πολυ οτι θα βοηβηθεις και θα το ξεπερασεις στο ΑΝΟΙΚΤΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.Επισης για ψυχοθεραπεια πρεπει να κανεις γνωσιακη.Μπες στο www.e-psychotherapist.gr .Αν δεν υπαρχουν χρηματα απευθυνσου στα εξωτερικα ιατρεια στο ΑΙΓΙΝΗΤΕΙΟ θα σε δει ψυχιατρος και θα σου πει και για ψυχοθεραπεια.

[Boltseed]

Μέχρι πριν κάμποσα χρόνια φοβόμουν τα ...χάπια-κάψουλες.
Χεχε ,ναι, γέλα όσο θέλεις μην ανησυχείς, αλλά μιας και ποτέ μου δεν χρειάστηκε να φάω κάψουλες παρά μόνο μικρά (άντε καμία ασπιρίνη) όταν έτυχε και λόγω μιας φλεγμονής έπρεπε να παίρνω να καταπίνω 2 την μέρα τέτοιες κάψουλες, τότε πραγματικά τα παιξα.

Το παράλογο όμως ξέρεις ποιο είναι?
Ότι δεν φοβόμουν μην μου κάνουν κακό τα φάρμακα,ίσα ίσα την επιστήμη και τους γιατρούς καλώς ή κακώς τα εμπιστεύομαι αρκετά,

αλλά φοβόμουν........

μην πνιγώ την ώρα που καταπίνω το χάπι και πεθάνω από ασφυξία

Επίσης υπήρχε και ο ΒΑΣΙΚΟΣ φόβος του \"αμαν.. πως θα το καταπιώ τώρα αυτό το χάπι που είναι να με το συμπάθειο..\" και ότι δεν θα τα καταφέρω.

Ακούγεται πολύ γελοίο όλο αυτό, αλλά εγώ είχα τρομοκρατηθεί από όλο αυτό μιας και ξαναλέω πως δεν είχα ξαναφάει κάψουλα στην ζωή μου και κάθε φορά που σηκωνόμουν το πρωί τα χαράματα για να πάρω το πρωινό χάπι, ξύπναγα με μεγάλο άγχος και τεράστια νευρικότητα.Όταν πλησίαζα προς την κουζίνα άρχιζε να χτυπάει πιο γρήγορα η καρδιά μου.Όταν άνοιγα το ψυγείο να πάρω το κουτάκι άρχιζα να τρέμω λίγο λίγο.Όλο έβρισκα δικαιολογίες να μην το πάρω τώρα,αλλά αργότερα αφού δω τη τάδε εκπομπή στην tv και γενικά ήθελα όλο να το αναβάλω.Μια κορυφαία δικαιολογία μου που την θυμάμαι και γελάω είναι που υποστήριζα ότι έχω μικρό λάρυγγα και δεν κάνει για κάψουλες..



.

Αυτός ήταν ο τότε παράλογος κόσμος μου.Αυτόν έβλεπα, αυτόν τώρα διηγούμαι.Ίσως να φαίνεται γελοίο όλο αυτό το σκηνικό, αλλά ας δοκιμάσουμε να μπούμε και να κρίνουμε με βάση τον τότε τρόπο σκέψης μου, και όχι με τον τωρινό ή με αλλουνού γιατί δεν έχει νόημα έτσι.

.
Ας μεταφερθούμε λίγο όμως τώρα στο κομμάτι της λογικής.

Έχει πεθάνει ποτέ κανείς από τον φόβο του μην πάρει μια κάψουλα?Έχουμε ακούσει ποτέ στις ειδήσεις και στις εφημερίδες για κάποιον που πήρε μια κάψουλα, δεν την κατάπιε καλά και του σφήνωσε στον λάρυγγα και πέθανε από ασφυξία?Έχουμε διαβάσει στο ίντερνετ καμία περίπτωση που κάποιος πήρε κάψουλα και πέθανε από την αγωνία του?





..



Όχι.......


.

.


Ας επιστρέψουμε όμως σε αυτό το θέμα-πρόβλημα της κάψουλας.
Αν δεν έπαιρνα την κάψουλα, τότε η φλεγμονή που είχα από εκείνο το τραύμα δεν θα επουλωνόταν εύκολα.Άσε που ακόμα και ο ίδιος ο γιατρός είχε φοβηθεί μην πάθω καμία μόλυνση και σχεδόν με διέταξε να πάρω επειγόντως τα συγκεκριμένα χάπια.

.
Οπότε είναι κάτι που δεν μπορώ να το αποφύγω, παρά να το πολεμήσω.

.

Έπρεπε μέσα σε διάστημα 2 βδομάδω να παίρνω κάθε μέρα από 2 τέτοια, ένα τα χαράματα και ένα το βραδάκυ

Μια λύση έμενε, όσο απαίσιο και τρομακτικό να ήταν , όσο και αν με άγχωνε μην πάθω κακό, όσο και αν πιεζόμουν να το πάρω επειδή ήξερα ότι όσο απέφευγα αυτό το \"δολοφονικό\" χάπι τότε τόσο δεν βελτιωνόταν ΤΙΠΟΤΑ απολύτως στην ζωή μου και έμενε ίδια ακριβώς(μην πω και χειροτέρευε από ιατρικής άποψης) ,

έπρεπε οπωσδήποτε να το καταπιώ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ.

ΠΙσω δεν μπορούσα να παω, δεξια και αριστερα είχα τοίχο, οπότε ή θα έμενα εκεί στάσιμος να παραπονιέμαι και να βρίσκω δικαιολογίες (μικρό λαρύγγι χαχα) μια ζωή, ή θα δοκίμαζα έστω να το παλέψω και να πάω μπροστά που υπήρχε η ελπίδα να τελειώσει όλο αυτό.

.

Στην πρώτη μου απόπειρα δεν πήγαν καθόλου καλά τα πράγματα.4 χάπια πήγαν στα σκουπίδα.Ήταν σαν κάτι να με ωθούσε να τα πετάω όταν τα έβαζα στο στόμα μου.Με έπιανε κάτι σαν βήχας που έλεγε \"δεν θα το καταπιείς, ΤΕΛΟΣ\"
Στο πέμπτο όμως και ενώ το είχα στο στόμα μου με νερό για πολύ ώρα, σε κάποια φάση άκουσα ένα \"ΓΚΛΟΥΚ!\" από τον λαιμό μου (και μετά άρχισα να βήχω!Αλλά αυτό είχε κατέβει ήδη κάτω!!)

Oh ΝΑΙ!Το είχα καταπιεί!!!!Τα κατάφερα τελικά!

Το βραδάκυ με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση πάλι, θυμήθηκα τον μικρός \"θρίαμβο\" που είχα το πρωί και πήγαν αυτή την φορά χαμένα 2-3 χαπάκια (πάλι καλά που ήταν πολύ φθηνά και το κουτί είχε υπεραρκετά μέσα!!!!)

Την επόμενη μέρα είχα μάθει σχεδόν από την εμπειρία μου τον τρόπο, και δοκίμασα να αποφύγω τα λάθη της προηγούμενης μέρας.Πχ εστίαζα όχι στο πως θα καταπιώ, αλλά σε κάτι άλλο άσχετο για να ξεχαστώ.
Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης τελικά

.

Να μην λέω πολλά, μέχρι το τέλος των χαπιών και από τότε γενικά, τις κάψουλες τις καταπίνω σαν να είναι καραμελίτσες, έτσι σε δευτερόλεπτα,απλά και χωρίς σκέψη!!



.

Και ξέρεις γιατί?

Γιατί αυτο που φοβόμουν, το πολέμησα , και όσο το φοβόμουν και το έτρεμα, τόσο το έφερνα συνέχεια μπροστά μου!Δεν μπορεί όλοι οι άλλοι δηλαδή να είναι τόσο σούπερ επειδή... μπορούν να καταπιούν ένα χαπάκι!




Την πρώτη φορά χάνεις αλλά δεν το βάζεις κάτω.Μαθαίνεις κάτι καινούριο στο τι να απαοφύγεις και το που να εστιάσεις την άλλη φορά.
Την δεύτερη φορά πας κάπως πιο προετοιμασμένος και πάλι χάνεις όμως.Πάλι αποροφάς γνώση όμως , συν ότι εξοικοιώνεσαι λίγο λίγο με την φοβία-εχθρό και του λες κατάμουτρα ότι \"θα σταματήσω να τρέχω πια, έλα αν έχεις τα κότσια λοιπόν να με αποτελείωσεις!Χα!\"

Την τρίτη φορά είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα και ανακαλύπτεις ότι όσο μεγαλώνει ο αριθμός που προσπαθείς, έστω λίγο λίγο, αργά βηματάκια την φορά (πρώτα μπουσουλήσαμε και μετά κάναμε τα 100μ μετ\'εμποδίων!) , τότε όλο και αυτός ο εχθρός αρχίζει να συρικνώνεται και να μικραίνει, μέχρι που κάποια στιγμή.... τον νικάς.
Στο τέλος δεν θα είναι πια ένας εχθρός, αλλά ένας ηττημένος εχθρός ο οποίος δεν μπορεί να σου κάνει κακό πια όσο και αν το θέλει..