Ερώτηση σε μια παράξενη ιστορία με διπολικό άτομο.

[avgeris]

Απολύτως κατανοητό. Το πιο πιθανό είναι πως αν συναντησεις αυτην την γυναίκα την ιδανική ποτέ, να την ξαναπάθεις την εμμονούλα, ευχομαι όμως να είναι πραγματική και όχι ιντερνετική αυτη τη φορά.
Θες να ερωτευθείς με τους δικους σου όρους. Δεν το βρίσκω παθολογικό πάντως. Σε χειριστικε ξεκάθαρα. Σου παρουσιάστηκε ως η απόλυτη φαντασίωση. Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος....
Επίσης μην ενοχοποιήσεις τον εαυτό σου για την ανάγκη σου αυτή. Είναι πολύ ωραίο να κηνυγαμε το ιδανικό, γιατί έτσι δεν κοιμάται το μυαλό, δουλευει για το καλύτερο, αλλά την επόμενη φορά βάλε την λογική σου πάνω απο την ανάγκη ή τα θέλω. Το καλυτερο που εχεις να κερδίσεις απο την ιστορια αυτή είναι να μάθεις να ελεγχεις την παρόρμιση και να φιλτράρεις λίγο τα θέλω σου με το τι μπορείς να εχεις και τι όχι.
Ολοι πεφτουμε κάποτε στο τρυπάκι αυτό. Εδώ υπάρχουν ανθρωποι τοσο απελπισμένοι που θεωρουν τον Σώρρα διαγαλαξιακό αρχοντα, εσύ την εικόνα μιας κοπέλας ερωτευθηκες.
Και ο ερωτας, είναι η εικόνα αρχικά. Ελκυομαστε απο ανθρώπους στους οποίους βλέπουμε πράγματα καλά του εαυτού μας, ή τουλάχιστον του ιδανικού εαυτού μας. Ο θαυμασμός και ο ενθουσιασμός που νοιωθουμε αρχικά για τον άλλο, είναι υποσυνείδητα αγάπη και για τον εαυτό μας. Γι αυτό, αν δεν πετύχενες να την εχεις ίσως ενοιωθες απορρυπτικά και για εσένα, ισως απλώς δεν ήθελες να χάσεις ας πουμε.
Πάντως ξεκολλα το μυαλό σου, δεν ειναι αρρωστο αυτο που έπαθες. Δεν εισαι αρρωστος. Και λειτουργικός συνεχίζεις να είσαι και μη βλαπτικός και για εσενα και για τους γυρω σου, επομένως δε νομίζω να υπάρχει θέμα.

Αν ήταν "πραγματική" αυτή η σχέση, δεν θα είχα τέτοια εμμονή. Το ήξερα άλλωστε, "θέλω μόνο να τη δω από κοντά, τουλάχιστον αυτό", έλεγα στους φίλους μου όταν με έβλεπαν χάλια και μου έλεγαν γιατί δεν την ξεκόβω. Αν την κοπέλα την έχεις δει, την έχεις νιώσει, την έχεις πιάσει μια αγκαλιά, δεν υπάρχει λόγος να δημιουργηθεί εμμονή, έρωτας, καψούρα ίσως, αλλά όχι τέτοια αρρωστημένη εμμονή σαν αυτή που είχα. Εκείνο ήταν και το κρίσιμο σημείο, ούτε καν στο Skype δεν την είχα δει να δω πως μιλάει, πως κινείται, τις γκριμάτσες της, το χαμόγελό της.
Ακόμα κι όταν άρχισα πλέον να καταλαβαίνω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθούμε όσο οι συνθήκες παρέμεναν ως είχαν. η εμμονή μου να τη δω οπωσδήποτε με κρατούσε και δεν έφευγα, πιστεύοντας ότι η "θεραπεία" της δεν θα αργούσε να έρθει. Ώσπου, έγινε μέσα μου το μπαμ και επέλεξα την "υγεία".

[avgeris]

ε. Η τυπισσα, ό,τι εκανε με τον αυγερη, μπορει να το κανει με 1002 καθε μηνα, δεν ξερουμε...
... με απειρες μηχανουργιες. Δεν ξερουμε τι πραγματικα συμβαινει, υποθετουμε...

Υποθέτω και πιστεύω βάσιμα ότι κάτι τέτοιο συνέβαινε και συμβαίνει τελικά. Αν όχι με 1002, με αρκετούς πάντως σίγουρα.

[Mara.Z]

Αυγερη, διευκρινησε μου σε παρακαλω 2 αποριες...

1) αλλες σχεσεις με κοπελες ειχες? τι κοπελες ηταν αυτες?? εσυ πως λειτουργουσες??

2) απο ποιους εμαθες οοοοολα αυτα που λες οτι εμαθες για την τυπισσα?? τα εμαθες live ή μεσω φβ παλι??

[avgeris]

Επειδή δεν έχω αναλύσει τόσο πολύ ό,τι αφορά εμένα στην ιστορία αυτή και ίσως θα έπρεπε για να γίνουν κατανοήτα κάποια πράγματα σχετικά με το πως ένιωσα, θα το κάνω τώρα.
Όπως είπα, όλα ξεκίνησαν από το αίτημα φιλίας της το Μάιο του 2015. Ήταν μια εποχή που τα αιτήματα έπεφταν βροχή. Είχε δυο μήνες που είχα αλλάξει φωτογραφία προφίλ (αυτή που είχα και μέχρι πριν από 10 μέρες) και κάθε μέρα είχα τουλάχιστον 3-4 αιτήματα από κοπέλες αλλά και άντρες. Η φωτογραφία μου δεν είχε κάτι ιδιάιτερο, το πρόσωπό μου ανφάς με ένα πολύ φυσικό χαμόγελο και μια ματιά κάπως ιδιαίτερη, φωτογραφία που μου τράβηξαν σε εξωτερικό χώρο χωρίς να έχω προετοιμασατεί. Εντελώς φυσική. Το πρώτο που κοιτάζω σε κάθε αίτημα είναι τι δημοσεύει τοάτομο, αν δω τίποτα περίεργες πολιτικές θέσεις ή μυστήριες και τραβηγμένες θέσεις, δεν κάνω τίποτα. Μετά κοιτάω φωτογραφίες, στους άντρες τι τοπία και τι χώρους προτιμάνε, στις γυναίκες το προφανές, την εμφάνιση.
Εκείνη την περίοδο λοιπόν και μέχρι και το Νοέμβρη του 2015, τα αιτήματα έπεφταν βροχή. Οι περισσότερες κοπέλες ήταν από την πόλη μου, είχαμε ίσως ένα κοινό φίλο αλλά μου ήταν εντελώς άγνωστες. Με πολλές απ' αυτές, πιάναμε αμέσως κουβέντα (σε μια βδομάδα το πολύ) και έβγαινα μαζί τους, με αρκετές απ' αυτές βγαίναμε συχνά, έκανα και σχέση με δύο απ' αυτές. Υπήρχαν και κάποιες από άλλες πόλεις, δυο απ' αυτές μου έστειλαν σχεδόν αμέσως μήνυμα να βρεθούμε στην πόλη μου. Το εκπληκτικό είναι ότι αρνιόμουν, σκεφτόμουν "που να πηγαίνω τώρα στην πόλη τους, που να αλλάζω τώρα τα προγράμματά μου να τις υποδεχτώ εδώ", μια χαρά περνούσα, είχα άλλωστες και μεγάλη παρέα που βγαίναμε συχνά, δεν μου έλειπαν οι "τρέλες" και η γυναικεία παρουσία. Που να ήξερα τι θα μου προέκυπτε.
Τότε λοιπόν, Μάη του 2015, και μέσα σε αυτό το σκηνικό, μου κάνει και η συγκεκριμένη αίτημα φιλίας. Το προφίλ της ενδιαφέρον, με προτιμήσεις που ηταν κοντά στις δικές μου. Και σίγουρα, μια ομορφιά που δεν περνούσε απαρητήρητη. Μόλις βέβαια είδα που έμενε, σκέφτηκα "ΟΚ, άλλη μια ιντερνετική φίλη, δε βαριέσαι".
Επί ένα χρόνο, υπήρχε μόνο στη λίστα φίλων μου, ξεχασμένη σχεδόν. Ήταν από εκείνα τα άτομα που τα έχεις ξεχάσει και τα θυμάσαι όταν κάποια στιγμή βλέπεις μια δημοσίευσή τους στις ενημερώσεις σου ή σου κάνουν κάποιο ξεκάρφωτο like. Τότε λες "α ναι, έχω κι αυτή τη φίλη" και κοιτάς αμέσως τον τοίχο της για τυχόν αναρτήσεις που σου είχαν ξεφύγει. Έτσι, επί ένα χρόνο, υπήρχε απλώς στη λίστα. Σιωπηλή, αόρατη. Το ίδιο ίσως ήμουν κι εγώ για εκείνη.
Από την άνοιξη του 2016, αρχίζουν τα Like. Οι δραστηριότητές μου, αυτές που αποκαλώ χόμπι, είναι σε απόλυτα φυσικό περιβάλλον και ανεβάζω συχνά φωτογραφίες μου από τις δραστηριοτητές μου αυτές. Εκεί, αρχίζει σιγά-σιγά να μου κάνει συνεχώς όχι μόνο Like αλλά και "Τέλειο", με την καρδούλα. Σε κάθε φωτογραφία μου, ακόμα και σε αυτές από τα μπαράκια που σύχναζα και έβγαινα σε διάφορες πόζες με την παρέα μου. Ειδικά, όταν αναέβαζα φωτογραφία μόνο με το πρόσωπό μου, το "Τέλειο" ήταν πάντα εκεί απ' αυτήν. Σιγά-σιγά, άρχισε να μου αρέσει το ότι της άρεσαν οι φωτογραφίες μου και άρχισα κι εγώ, φεϊσμπουκική τακτική, να της κάνω συνέχεια like. Άρχισα να επισκέπτομαι συχνά το προφίλ της, να ξεσκαλίζω όλες τις φωτογραφίες της, να μου αρέσει ως κοπέλα και με αυτά που ανέβαζε αλλά και έδειχνε να κάνει. Εκδηλώσεις στις οποίες δήλωνε ότι θα παρευρεθεί κλπ. Τότε βέβαια δεν ήξερα ότι ήταν η περίοδος που άρχιζε να κλείνεται όλο και πιο πολύ και τα προβλήματα με την διπολική διαταραχή γινόταν, μέρα με τη μέρα, πιο έντονα και πιο αφόρητα. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι τότε άρχισε να κάνει την εμφάνισή της σε μένα με τα συνεχή Like.
Κάποια στιγμή, μέσα καλοκαιριού, ανεβάζει μια φωτογραφία της, ασπρόμαυρη και καλλιτεχνική, όπου είναι η ίδια, χαμογελαστή, με ένα μπουκάλι ουίσκι στα χέρια, με ένα καυτό σορτσάκι και σε μια στάση, στην καρέκλα, πολύ ερωτική (όχι χυδαία ή προκλητική, απλά ερωτική). Φαινόταν να είναι καταμεσίς ενός πάρτι. Τότε δεν πρόσεξα ότι η φωτογραφία αυτή ήταν δυο χρόνων πριν, καλοκαίρι του '14, πίστεψα ότι ήταν πρόσφατη και την απεικόνιζε σε κάποιο από τα γλέντια της. Της έκανα Like και της έστειλα αντί σχολίου το "Whiskey in the jar" σε εκτέλεση Metallica. Εκείνη, σχεδόν αμέσως, έκανε "Like" και μου απάντησε με μια τεράστια καρδιά. Ήταν η πρώτη μας ουσιαστικά "λεκτική" προσέγγιση, με σαφή μηνύματα, χωρίς καν να υπάρξει οποιαδήποτε κουβέντα.
Λίγες μέρες μετά, ξαφνικά δηλώνει ότι ενδαιφέρεται για μια εκδήλωση που θα γινόταν στο στέκι μου, στην πόλη μου, και μάλιστα με την αγαπημένη μου μπάντα. Συνέχεια ανέβαζα φωτογραφίες μου από εκείνο το στέκι σε live της συγκεκριμένης μπάντας, πολλές φωτογραφίες μου μάλιστα ήταν με μέλη της μπάντας. Είχε κάνει και like σε πολλές απ' αυτές, αποκλείεται να μην ήξερε που συχνάζω και τι ακούω. Πιθανό δε να είχα ήδη ανεβάσει εγώ την εκδήλωση με το Live στο συγκεκριμένο μαγαζί. Ήταν Πέμπτη και η εκδήλωση γινόταν την επομενη μέρα, Παρασκευή. Είμαι σίγουρος ότι ήξερε ότι θα είμαι εκεί, δεν ξέρω αν ήταν το "δόλωμα" που έριξε, πάντως σίγουρα ήξερε που θα γινόταν και ποιος θα πήγαινε. Είναι αρκετά έξυπνη ώστε να της είχε διοφύγει η σχέση μου με το συγκεκριμένο μαγαζί και τη συγκεκριμένη μπάντα. Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ πιστεύω ότι το έκανε για να μου κινήσει το ενδιαφέρον, λίγες μόλις μέρες (ίσως 2-3) μετά την καρδούλα που μου έστειλε στον τοίχο της με το "Whiskey in the Jar". Θυμάμαι τόσο έντονα εκείνη τη μέρα, 14 Ιουλίου, επέτειος της γαλλικής επανάστασης, η μέρα που έγινε το φονικό στυος δρόμους της Μασσαλίας με το φορτηγό που έριξε ο τζιχαντιστής στον κόσμο. Η επόμενη, η μέρα του Live, ήταν η μέρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία, κάτι που μάθαμε ενώ ήμασταν στο μαγαζί. Η ίδια μάλιστα, είχε γράψει σχόλια στον τοίχο της και για τα δύο γεγονότα. Κάτι που με έκανε ακόαμπερισσότερο να τη θαυμάσω για την επαφή της και με τέτοιου είδους θέματα.
Εκείνη λοιπόν τη μέρα, 14 Ιουλίου, 15 μήνες μετά το αίτημα φιλίας της, της στέλνω το πρώτο-πρώτο μήνυμα σχετικά με το πόσο θα χαρώ να τη δω στο μαγαζί που ήταν το στέκι μου. Τότε που μέσα σε όλα, μου είπε δυο φορές για το ότι "κρύβεται" και "εξαφανίστηκε" και μέσα σε μισή ώρα, και για τον καρκινοπαθή πατέρα της. Έχοντας στο μυαλό μου μια κοπέλα με τόσο έντονη κοινωνική ζωή, όπως φανέρωναν οι φωτογραφίες της, θεώρησα όλα αυτά τα "παράξενα" ως ένα κομμάτι της "ιδιαιτερότητάς" της, της "εκκεντρικότητάς" της και αυτό με έκανε να μου αρέσει ακόμα πιο πολύ. Μου είχε δώσει την εντύπωση ότι είχε κάποια σχέση και δεν ήθελε πολύ-πολύ να ανοιιχτεί, αλλά αυτό δεν με πείραζε, στο κάτω-κάτω σε άλλη πόλη έμενε. Οι αντιδράσεις που έβγαζα σε όλες τις προηγούμενες κοπέλες από άλλη πόλη που ήθελαν να με γνωρίσουν από κοντά, πήγαν περίπατο καθώς σκέφτηκα ότι ήθελα πολύ να κάνω μια πιο καλή προσέγγιση προς αυτήν, ήθελα να την κάνω να έρθει στην πόλη μου, να τη γνωρίσω από κοντά, να δω πως θα εξελιχτεί όλο αυτό που είχα ήδη αρχίσει να νιώθω.
Εκεί, το αφήσαμε. Κάποια ακόμα Like σε φωτογραφίες και αναρτήσεις, αλλά κατά τα άλλα, δεν την είχα στο μυαλό μου. Καλοκαίρι, στο φουλ των φυσικών μου δραστηριοτήτων, δεν είχα κάτι που να μου λείπει. Ούτε είχα λόγο να κυνηγάω ορίτσια από άλλες πόλεις. Ώσπου, μπαίνει ο Σεπτέμβρης και έρχεται εκείνη η μέρα, 10 του μήνα, που πλέον, ξεκινάει σιγά-σιγά η ιστορία. Τότε, που με ένα χιουμοριστικό βιντεάκι που ανεβάζει και έχοντας πλέον κάποιο θάρρος μαζί της, της πιάνω αμέσως κουβέντα στο chat, τότε που μιλούσαμε 7 ώρες!!!! Ημέρα Σάββατο, είχα κοντέψει να ξεχάσω ότι είχα ραντεβού και με περίμενε η παρέα για έξοδο. Είχα ενθουσιαστεί μαζί της, κυρίως όταν μου αποκάλυψε και το καλλιτεχνικό της ταλέντο. Τότε ήταν που κάθε εμπόδιο στο ότι μας χώριζαν κάποια αρκετά χιλιόμετρα είχε ήδη ξεπεραστεί στο μυαλό μου. Ήξερα ότι κάποια στιγμή, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, θα βρισκόμασταν, αφού ένιωθα και από εκείνη ένα ενδιαφέρον που εξελισσόταν σιγά-σιγά.
Δεν φανταζόμουν βέβαια ότι είχε ήδη περάσει σε ένα ακόμα πιο σοβαρό στάδιο της διαταραχής της, αυτό της σταδιακής απομόνωσής της στο σπίτι και μόνο με συνοδεία του πατέρα της έβγαινε από την πόρτα. Σε ένα μήνα, θα κλεινόταν οριστκά στους 4 τοίχους και δεν θα ξανάβγαινε, ως τώρα. Δεν είναι τυχαία η περίοδος που η ίδια αποφάσισε να "παίξει", οπως δεν θεωρώ τυχαία την κοινοποίηση ενδιαφέροντος για το στέκι μου, 2 μήνες πριν. Φυσικά, ούτε ήξερα τίποτα ούτε καν μπορούσα να διανοηθώ κάτι, παρά τα κάποια "περίεργά" της. Έβλεπα μια κοπέλα πολυφωτογραφημένη, λαμπερή, όμορφη, σέξι, πάντα γελαστή, με τέτοιο μεγάλο ταλέντο, δεν πρόσεχα τότε ότι οι φωτογραφίες αυτές ήταν ήδη ενός χρόνου παλιές και ότι οι πρόσφατές της ήταν πάντα σέλφι μέσα στο σπίτι της με χαρακτηρισιτκά προσώπου κάπως διαφορετικά. Ξετυλίγοντας το κουβάρι, καταλαβαίνω, τότε το μόνο που έβλεπα ήταν μια τέτοια κοπέλα να δείχνει όλο και πιο έντονα, το ενδιαφέρον της προς εμένα. Όσο κι αν αυτό δεν ήταν "φυσιολογικό" να γίνεται τόσο νωρίς και γρήγορα, ήδη είχα αρχίσει να μαγεύομαι και να τυφλώνομαι......

[avgeris]

Αυγερη, διευκρινησε μου σε παρακαλω 2 αποριες...

1) αλλες σχεσεις με κοπελες ειχες? τι κοπελες ηταν αυτες?? εσυ πως λειτουργουσες??

2) απο ποιους εμαθες οοοοολα αυτα που λες οτι εμαθες για την τυπισσα?? τα εμαθες live ή μεσω φβ παλι??

Προφανώς και είχα άλλες σχέσεις, αρκετές ως πολλές. Οι κοπέλες δεν είχαν κάτι το αξιοσημείωτο, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι οι περισσότερες, κάποιες πιο τρελιάρες. Τον Ιούλιο που της έστειλα το πρώτο-πρώτο μήνυμα, είχα σχέση που χάλασε λίγο καιρό μετά. Προσωπικά λειτουργούσα όπως λειτουργεί οποιοσδήποτε άνθρωπος σε μια σχέση. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς και τι ακριβώς θέλεις να μάθεις.
Τα όσα έμαθα και εξιστορώ είναι συνδυασμός δικών της μαρτυριών, πληροφοριών που μάζεψα μέσω φιλικών μου ατόμων που είχαν κοινούς γνωστούς με αυτήν και οι οποίοι κοινοί γνωστοί κινητοποίησαν άλλους γνωστούς κλπ. κλπ. Υπήρχε βέβαια και μια άλλη πηγή, πολύ πιο αξιόπιστη. Η τύχη έπαιξε τεράστιο ρόλο στο να βρεθεί. Εκμεταλλεύτηκα παλιές γνωριμίες του συχωρεμένου του πατέρα μου. Με φώτισε και θυμήθηκα ότι είχε κάποιον πολύ φίλο με καταγωγή από την πόλη της κοπέλας και σε πόστο τέτοιο που μπορούσε να έχει, ακόμα και τώρα, πολλές και διάφορες διασυνδέσεις, κοινώς κονέ, μέσα στην τοπική κοινωνία.

[kutchunie]

Αν ήταν "πραγματική" αυτή η σχέση, δεν θα είχα τέτοια εμμονή. Το ήξερα άλλωστε, "θέλω μόνο να τη δω από κοντά, τουλάχιστον αυτό", έλεγα στους φίλους μου όταν με έβλεπαν χάλια και μου έλεγαν γιατί δεν την ξεκόβω. Αν την κοπέλα την έχεις δει, την έχεις νιώσει, την έχεις πιάσει μια αγκαλιά, δεν υπάρχει λόγος να δημιουργηθεί εμμονή, έρωτας, καψούρα ίσως, αλλά όχι τέτοια αρρωστημένη εμμονή σαν αυτή που είχα. Εκείνο ήταν και το κρίσιμο σημείο, ούτε καν στο Skype δεν την είχα δει να δω πως μιλάει, πως κινείται, τις γκριμάτσες της, το χαμόγελό της.
Ακόμα κι όταν άρχισα πλέον να καταλαβαίνω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθούμε όσο οι συνθήκες παρέμεναν ως είχαν. η εμμονή μου να τη δω οπωσδήποτε με κρατούσε και δεν έφευγα, πιστεύοντας ότι η "θεραπεία" της δεν θα αργούσε να έρθει. Ώσπου, έγινε μέσα μου το μπαμ και επέλεξα την "υγεία".

Μπορεί και το υποσυνείδητο σου να σου εδωσε την εμμονή να την δείς, για να σε προστατεύσει αγαπητέ αυγέρη. Είναι 1000% σιγουρο πως θα ξενέρωνες απο κοντα. Οσο ιδανική και να ηταν, το μόνο σιγουρο είναι πως είναι άνθρωπος, όχι φαντασίωση. Με το να την εβλεπες θα ετρωγες εσυ την ψυχρολουσία, και θα συνειδητοποιούσες ότι δεν ερωτευθηκες την κοπέλα, αλλά την προσωπική σου φαντασίωση, την εικόνα.
Δεν ξέρω ποια βαλβίδα εκτώνοσης σε έβαλε στη διαδικασία να ερωτευθείς ενα μυθικό πλάσμα, αλλά το διαχειρίστηκες καλά, όπως φαίνεται.

[avgeris]

Μπορεί και το υποσυνείδητο σου να σου εδωσε την εμμονή να την δείς, για να σε προστατεύσει αγαπητέ αυγέρη. Είναι 1000% σιγουρο πως θα ξενέρωνες απο κοντα. Οσο ιδανική και να ηταν, το μόνο σιγουρο είναι πως είναι άνθρωπος, όχι φαντασίωση. Με το να την εβλεπες θα ετρωγες εσυ την ψυχρολουσία, και θα συνειδητοποιούσες ότι δεν ερωτευθηκες την κοπέλα, αλλά την προσωπική σου φαντασίωση, την εικόνα.
Δεν ξέρω ποια βαλβίδα εκτώνοσης σε έβαλε στη διαδικασία να ερωτευθείς ενα μυθικό πλάσμα, αλλά το διαχειρίστηκες καλά, όπως φαίνεται.

Πολυ πιθανό. Σίγουρα θα ξενέρωνα, άλλωστε μόνο τυχαίο δεν είναι ότι καν ένα βίντεό της δεν μου έστειλε ποτέ. Το απέφευγε.
Πιο πάνω, έγραψα ένα μεγάλο κείμενο που αφορά την περίοδο που προηγήθηκε της πρώτης προσέγγισης. Εκεί μπορεί να βγουν κάποια συμπεράσματα σε σχέση με το πως είδα το σκηνικό που πήγαινε να ξεκινήσει. Τα μετά την πρώτη γνωριμία μας, τα έχω ήδη αναλύσει, για το πριν δεν είχα μιλήει ποτέ, ειδικά σε πράγματα που αφορούσαν εμένα. Ίσως από εκεί, μπορείς να καταλάβεις κάτι περισσότερο.
Σήμερα, βρήκα το βιβλίο. Από αύριο, αρχίζω να το διαβάζω.

[Mara.Z]

Aυγερη ολα αυτα τα λαικς και οι καρδουλες στο φβ γινονται για να γινονται...δεν επενδυεις σε τετοια, ουτε υπεραναλυεις το βουλωμενο γραμμα...
Αφου ειχες καλη κοινωνικη ζωη με παρεες και κοπελες, δεν καταλαβαινω γιατι σκαλωσες τοσοοοο με μια τυπισσα που μπορει να επαιζε ρολο, το ρολο που εσυ ειχες στο μυαλο σου για την ιδανικη γυναικα.

Ολα οσα λες οτι εμαθες δε σημαινει οτι ειναι 100% αληθινα, μπορει ναι μπορει και οχι, μπορει καποια να ειναι, και αλλα οχι.
Αυτο που επρεπε να κανεις ηταν να στησεις μια τυχαια συναντηση μαζι της με θαρρος χωρις να σε περιμενει. Γεια σου ειμαι ο αυγερης που μιλαμε στο φβ!!!!
Και οχι να βαζεις λυτους και δεμενους, αμφιβολου αξιοπιστιας να σου μεταφερουν δεδομενα που δεν μπορεις να επαληθευσεις ή τα ερμηνευεις κατα το δοκουν σου...
Προφανεστατα η κοπελα σε απευφευγε, μπορει να διασκεδαζε με το κολλημα σου και οταν εσυ το πηρες σοβαρα, αυτη εξαφανιστηκε. Και εσυ για να μην τρελαθεις απο την απορριψη, το εριξες στα ψυχοπαθολογικα....
Το φβ δεν ειναι η αληθινη ζωη, εικονικη πραγματικοτητα ειναι, ενα θεατρο οπου τα προφιλ σαν ηθοποιοι παιζουν ρολους!!!!

[Mara.Z]

Προφανώς και είχα άλλες σχέσεις, αρκετές ως πολλές. Οι κοπέλες δεν είχαν κάτι το αξιοσημείωτο, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι οι περισσότερες, κάποιες πιο τρελιάρες. Τον Ιούλιο που της έστειλα το πρώτο-πρώτο μήνυμα, είχα σχέση που χάλασε λίγο καιρό μετά. Προσωπικά λειτουργούσα όπως λειτουργεί οποιοσδήποτε άνθρωπος σε μια σχέση. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς και τι ακριβώς θέλεις να μάθεις.

εννοω αν οι κοπελες ηταν τοσο προκλητικες και λειτουργουσαν βασει του αρχετυπου που αναφερεις....δηλαδη της εντυπωσιακης, απελευθερωμενης γυναικας που χαιρεται τη ζωη, τον ερωτα και τη διασκεδαση. Ή η τυπισσα αυτη ηταν η πρωτη που ενσακωσε το προτυπο με το οποιο ησουν ηδη ερωτευμενος?
επισης, ειχε παθει εμμονη τετοια με αλλη?

[Mara.Z]

Δεν ξέρω ποια βαλβίδα εκτώνοσης σε έβαλε στη διαδικασία να ερωτευθείς ενα μυθικό πλάσμα

Νομιζω ηταν ΗΔΗ ερωτευμενος με αυτο το μυθικο πλασμα. Μαλλον καμια απο τις κοπελες του δεν ανταποκρινοταν στο προτυπο και ο ιδιος απογοητευοταν, οποτε ηρθε η τυπισσα στο φβ που επαιζε το ρολο της διαδιχτυακα αριστα, και ο φιλος μας κολλησε...
Σου λεει, εδω ειμαι, επιτελους τη βρηκα!!!!! και εμεινε αφωνος, αναυδος, κοινως καγκελο.

[avgeris]

Αυτο που επρεπε να κανεις ηταν να στησεις μια τυχαια συναντηση μαζι της με θαρρος χωρις να σε περιμενει. Γεια σου ειμαι ο αυγερης που μιλαμε στο φβ!!!!
Και οχι να βαζεις λυτους και δεμενους, αμφιβολου αξιοπιστιας να σου μεταφερουν δεδομενα που δεν μπορεις να επαληθευσεις ή τα ερμηνευεις κατα το δοκουν σου...
[/B]

Δεν ξέρω πόσα από την ιστορία έχεις διαβάσει. Αυτό που λες ΤΟ ΕΚΑΝΑ. Πήγα στην πόλη της. Και με απέφυγε με τη δικαιολογία ότι ο πατέρας της είχε πάει στο νοσοκομείο με αιμοπτύσεις και όταν της είπα να πάω στο νοσοκομείο να τη δω, μου το άλλαξε και είπε ότι δεν είναι τώρα στο νοσοκομείο αλλά στο πατρικό της σπίτι. Επέμεινα, επέμεινα, μέχρι και στο πατρικό της είπα να περάσω να της δώσω τα λουλούδια που είχα αγοράσει γι αυτήν και να φύγω και μου το αρνήθηκε. Τα είχα γράψει αυτά δυο και τρεις φορές, και άλλοι μου το είχαν ρωτήσει αυτό.
Είχα εξαντλήσει όλο το "οπλοστάσιό" μου. Ένας φίλος μου μού είπε γύρω στο Γενάρη (παραμονές Χριστουγέννων ήταν το ταξίδι μου στην πόλη της) πως με όλα αυτά που είχα κάνει για να την δω, μέχρι και τη Μόνικα Μπελούτσι θα είχα ρίξει.

[avgeris]

Ολα οσα λες οτι εμαθες δε σημαινει οτι ειναι 100% αληθινα, μπορει ναι μπορει και οχι, μπορει καποια να ειναι, και αλλα οχι.

[/B]

Το 90% όσων έμαθα επαληθεύτηκε στην πορεία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ακόμα και από εκείνη την ίδια. Όταν π.χ. κάποιοι γνωστοί της την περιέγραφαν ως άτομο με τρομερά "λαλήματα" και πολλά "ψώνια", τα οποία έβλεπα κι εγώ, και η ίδια μου έλεγε ότι οι φίλοι της την αποκαλούσαν "ψυχάκι" και "σνομπ", είναι μια άμεση επαλήθευση των πληροφοριών μου.

[avgeris]

εννοω αν οι κοπελες ηταν τοσο προκλητικες και λειτουργουσαν βασει του αρχετυπου που αναφερεις....δηλαδη της εντυπωσιακης, απελευθερωμενης γυναικας που χαιρεται τη ζωη, τον ερωτα και τη διασκεδαση. Ή η τυπισσα αυτη ηταν η πρωτη που ενσακωσε το προτυπο με το οποιο ησουν ηδη ερωτευμενος?
επισης, ειχε παθει εμμονη τετοια με αλλη?

Να σου πω την αλήθεια, όχι. Στην παρέα μου υπάρχει μια τέτοια κοπέλα με τα ίδια χαρακτηριστικά, η οποία ποτέ δεν μου δημιούργησε οποιοδήποτε ερωτικό συναίσθημα (αν και εξίσου όμορφη).
Η διαφορά με την μία (την κοπέλα για την οποία μιλάμε) και τις όποιες όμοιες άλλες στην παρέα μου είναι Η ΕΞΗΣ: Τις άλλες τις βλέπω, τις αγγίζω, τις νιώθω ως πραγματικές, ανθρώπινες οντότητες γύρω μου, εκείνη διατήρησε μέχρι τέλους την απόλυτη "αποπροσωποποίηση", δεν είδα ποτέ ποιο είναι πραγματικά το πρόσωπό της. Αυτό και μόνο αυτό μου δημιούργησε την εμμονή. Δυο λεπτά να είχαμε μιλήσει στο Skype, δέκα δευτερόλεπτα να έβγαινε στο μπαλκόνι της όταν πήγα να τη δω, η εμμονή μου θα είχε εξαφανιστεί ΑΜΕΣΩΣ.
Ποτέ, μα ποτέ, δεν έπαθα εμμονή με ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ. ΠΟΤΕ. Ίσα-ίσα, που γυρνούσα εύκολα πλάτη εκεί που στράβωνα με το παραμικρό.

[avgeris]

Νομιζω ηταν ΗΔΗ ερωτευμενος με αυτο το μυθικο πλασμα. Μαλλον καμια απο τις κοπελες του δεν ανταποκρινοταν στο προτυπο και ο ιδιος απογοητευοταν, οποτε ηρθε η τυπισσα στο φβ που επαιζε το ρολο της διαδιχτυακα αριστα, και ο φιλος μας κολλησε...
Σου λεει, εδω ειμαι, επιτελους τη βρηκα!!!!! και εμεινε αφωνος, αναυδος, κοινως καγκελο.

Δεν ήταν αυτό το πρότυπό μου. Πιστεύω ότι αν ήταν στην παρέα μου ή αν τέλος πάντων συχνάζαμε στα ίδια στέκια, μάλλον να την αποφύγω θα προσπαθούσα, ξέροντας τη ζωή που κάνει. Όπως αποφεύγω γενικά τέτοιου είδους "τύπισες". Πολλές κοπέλες με ανάλογη ζωή συχνάζουν εκεί που συχνάζω κι εγώ, κάποιες τις γνωρίζω προσωπικά. Δεν με συγκίνησαν ποτέ, το αντίθετο μάλλον. Η συγκεκριμένη απλώς είχε ένα ατού: έμενε αλλού. Μηδέν δεσμεύσεις στην πόλη μου, έλλειψη της καθημερινής "τριβής", πάθος που θα έμενε ζωντανό μέσω μιας ολιγόχρονης απουσίας κλπ. κλπ. Εκεί ήταν το πρόβλημα.

[avgeris]

Aυγερη ολα αυτα τα λαικς και οι καρδουλες στο φβ γινονται για να γινονται...δεν επενδυεις σε τετοια, ουτε υπεραναλυεις το βουλωμενο γραμμα...
Αφου ειχες καλη κοινωνικη ζωη με παρεες και κοπελες, δεν καταλαβαινω γιατι σκαλωσες τοσοοοο με μια τυπισσα που μπορει να επαιζε ρολο, το ρολο που εσυ ειχες στο μυαλο σου για την ιδανικη γυναικα.

[/B]

Τα like και οι καρδούλες στο fb μπορούν να έχουν ένα "κώδικα" όταν γίνονται ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Ειδικά όταν κάποια αρχίζει ξαφνικά, ένα χρόνο μετά, να σε τρελαίνει στις καρδούλες από το πουθενά, σε οτιδήποτε κι αν δημοσιεύσεις, κάτι δείχνει. Ειδικά όταν μια ιστορία εξελίσσεται έτσι, αναλύεις το καθετί για να δεις που και πως κολλάει.