ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

[nikos14]

Γεια σας, με λένε Νίκο 25 ετών και με μια λέξη είμαι καταθλιπτικός ή πιο επιστημονικά πάσχω από χρόνια κατάθλιψη,
δεν με έχει εξετάσει πότε ειδικός, την μόνη φορά και αυτή υπό πίεση που επισκέφθηκα μια ψυχολόγο με είδε δεν της μίλησα πήρε 50 ευρώ και αυτό...γιατί; η ψυχολόγος είπε ότι για να "συνεργαστούμε" πρέπει να αναγνωρίσω το πρόβλημα μόνος μου, πράγμα που έκανα και κάνω, ξέρω και το πρόβλημα και μες τις άκρες και την αιτία, διαφωνήσαμε ως προς αυτό και..ναι τσπ
...θα ήθελα τις απόψεις σας, εμπειρίες ή ακόμη καλύτερα τη λύση στο πρόβλημά μου..

Είμαι ένας αρκετά ευφυής άνθρωπος, μετριόφρων επίσης απλά κάπως πρέπει να ειπωθεί,
το περιβάλλον μου πάλι και δη οι γονείς δεν ξέρουν να σου πουν που βρίσκονται στο χάρτη...
αυτή η αντίθεση λοιπόν με έπλασε στον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Οι γονείς μου λοιπόν και οι δυο τους από χωρίο αμόρφωτοι, 25 χρόνια πριν έκαναν ένα λάθος, εμένα, παντρεύτηκαν γιατί έπρεπε..τσπ ο πατέρας μου αλκοολικό ρεμάλι τεμπέλης χαραμοφάης και πάει λέγοντας, η πρώτη φορά που θυμάμαι να ξυλοφορτώνει την μητέρα μου είναι και η πρώτη σκηνή όταν πατάς play στο μνημειακό μου βίντεο, ήμουν 4 και η αδερφή μου 2, θυμάμαι την μητέρα μου γεμάτη αίματα στο κεφάλι να την μεταφέρουν στο ασθενοφόρο και τον άντρακλα μπρούμυτα με χειροπέδες, από εκείνη την στιγμή νομίζω έστω υποσυνείδητα αν και μπέμπης έχτισα ένα ωραίο χοντρό μεγάλο τείχος, δεν είχα πατέρα ή μάλλον ήλπιζα να μην είχα πατέρα, δεν με ένοιαζε και τόσο η πατρική φιγούρα δεν την είχα ανάγκη...πλέον έχω να του μιλήσω πάνω από 7-8 χρόνια όχι ότι μιλάγαμε πριν αλλά ναι..

..περνούσαν τα χρόνια φωνές,αλκοόλ,βία, αστυνομία, νοσοκομεία μια λούπα βγαλμένη από την κόλαση ξανά και ξανά,
η μητέρα μου έκανε τα πάντα για να μου παρέχει υλικά αγαθά πράγμα που δεν αποζητούσα στο ελάχιστο, δούλευε όλη μέρα ήταν ο τρόπος αποφυγής της, αλλά μαζί με αυτόν απέφευγε και τα παιδιά της..
όπως σας είπα από χωρίο, οπισθοδρομικοί και αμόρφωτοι τα πρώτα χρόνια δεν συζητούσε καν το διαζύγιο, ύστερα το έκανε "να γίνεις 18" και λοιπές κλασικές μαλακίες...πως το λένε αγάπη δίχως όρια; θέλω να την μισήσω αλλά δεν μπορώ..

...στα 12 μου τους πιάνει ξαφνικά μια "ντροπή", βλέπεις χωριό-κωμόπολη όλοι ήξεραν, δεν είχαν ποτέ τους ένα φίλο/φίλη ο αλκοολας είχε κάνει φασαρία με τον μισό πληθυσμό και μετακομίζουμε στην πόλη με την ελπίδα... όπου τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα αλλά αρκετά μακρηγορώ, ελπίζω μες τις άκρες να μπήκατε στο νόημα...

..δεν μπορούσα και δεν κάλεσα πότε μου φίλο στο σπίτι, δεν ήθελα κανείς γνωστός μου να ξέρει την κατάστασή μου διότι φυσικό ήταν να με κάνει πέρα, πράγμα αναπόφευκτο μιας και σπάνια θα έχω διάθεση να βγω έστω για ένα καφέ..
...φίλοι γιοκ λοιπόν πόσο μάλλον κοπέλα, 25 χρονών παρθένος δεν έχω δώσει έστω ένα φιλί, νιώθω ότι δεν αξίζω ούτε εγώ ούτε ο χρόνος που θα χάσει κάποια κοπέλα μαζί μου στην κατάσταση που είμαι και στην ουσία δεν το κυνήγησα ποτέ κλαψουριάζω κκκκ
..στα 13 ξεκίνησα το κάπνισμα βαρύς καπνιστής πλέον γάμησα και την υγεία μου, στα 15 ξεκίνησα την κάνναβη βοηθάει αλλά μέχρι εκεί, απλά καλύπτει το πρόβλημα δεν το λύνει..
επίσης γενικά "μισώ" τους ανθρώπους, 8 στους 10 τους θεωρώ ηλίθιους χωρίς σημείο επαφής ξέρω ακούγομαι νάρκισσος αλλά έτσι είναι..είμαι εσωστρεφής εκ φύσεως αλλά και αυτό δεν βοηθάει στο να πλησιάσω κάποιον..
...αρκετά σας κούρασα αν και θα μπορούσα να γράφω για ώρες,
τέλος η αυτοχειρία, το έχω σκεφτεί δεκάδες φορές αλλά ευτυχώς είμαι άνθρωπος που εκλογικεύει καταστάσεις, το να αυτοκτονήσω δεν έχει κανένα νόημα δεν μου δίνει κάτι, ο θάνατος είναι βαρετός, η ζωή είναι γαμάτη απλά δεν μου κάθεται η *******
..είμαι 4χρόνια τώρα κλεισμένος στο σπίτι-φυλακή, δεν έχω φίλους ενδιαφέροντα τίποτα
γενικά νιώθω το ποτήρι να ξεχειλίζει πάντως, όχι πως κάνω τις μεγάλες απέλπιδες προσπάθειες

ΛΟΙΠΟΝ
τι μου προτείνετε εκτός από συνεδρίες; δεν έχω λεφτά για κάτι τέτοιο με το ζόρι βγάζω τα τσιγάρα μου, θέλω να πειραματιστώ με αντικαταθλιπτικα αλλά δεν έχω ιδέα..πιστεύω πως το πρόβλημά είναι ένας συνδυασμός ψυχολογικού βάρους και βιολογικής/χημικής έλλειψης δυσμορφίας;; όπως και να έχει..

ευχαριστώ εκ των προτέρων

[lessing]

Εγω θα σου προτεινα να πας σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας που ειναι ΔΩΡΕΑΝ.Θα κυταξεις στο internet που εχει κοντα σου.Πιθανον να τα λενε κ κεντρα ημερας.Θα κανεις πρωτα ραντεβου με ενα ψυχολογο θα συζητειστε κ θα σου προτεινει τι κ πως.Αντικαταθλιπτικα δεν κανει να παρεις μονος σου γιατι ειναι ειδικοτητα του ψυχιατρου αν ποιο θα σου δωσει σε τι δοση κ.λ.π.
Καντο ομως ε;Εννοω πηγαινε.

[lessing]

Κ μπαινε κ εδω να μιλας εδω ειμαστε εμεις!

[nikos14]

Εγω θα σου προτεινα να πας σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας που ειναι ΔΩΡΕΑΝ.Θα κυταξεις στο internet που εχει κοντα σου.Πιθανον να τα λενε κ κεντρα ημερας.Θα κανεις πρωτα ραντεβου με ενα ψυχολογο θα συζητειστε κ θα σου προτεινει τι κ πως.Αντικαταθλιπτικα δεν κανει να παρεις μονος σου γιατι ειναι ειδικοτητα του ψυχιατρου αν ποιο θα σου δωσει σε τι δοση κ.λ.π.
Καντο ομως ε;Εννοω πηγαινε.

Σ'ευχαριστώ πολύ φίλε, θα κλείσω ραντεβού σήμερα κιόλας,
όσο για τα αντικαταθλιπτικα απλά ήθελα να διαβάσω εμπειρίες σχετικές με την περίπτωσή μου,
τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία, τα χάπια;;

[Demi71]

Η αλλαγη του σκηνικου στη ζωη σου θα σε βοηθησει. Τα χαπια σε αυτη τη μικρη ηλικια δεν στα συνιστω . Η κάνναβη επειδή φαντάζομαι την καπνίζεις ειναι ψυχοδραστική το ξερεις.... Κατάθλιψη ? Είσαι σίγουρος ότι έχεις?

[nikos14]

Είμαι 25 ετών μην σε μπερδεύει το 14 στο όνομα,
το γνωρίζω πως η αλλαγή σκηνικού, το να ξεφύγω από τους ηλίθιους που με περιτρυγυρίζουν ήταν/είναι ένα έναυσμα (η ζημιά έχει γίνει πλέον)
και το "προσπάθησα" για χρόνια αλλά είναι ένας φαύλος κύκλος, όταν δεν έχεις διάθεση για ζωή δεν μπορείς να κάνεις σχέδια γι'αυτή και να τα πιστεύεις, δεν μπόρεσα να ξεφύγω, όπως είπα θα μπορούσα να γράφω για ώρες αυτά που μοιράστηκα είναι απλά η βάση στο θέμα μου
ξέρω τα πάντα για την κάνναβη, σαφώς βοηθάει αρκετά αλλά μέχρι εκεί, δεν είναι θεραπεία
θα μου φτιάξει την διάθεση, θα απολαύσω τη μουσική μια ταινία, θα φάω, θα γελάσω, θα κοιμηθώ κανονικά, πράγματα που δεν μπορώ να κάνω
αλλά δεν θα με κάνει να βγω από το σπίτι γιατί ξέρω πως όταν τελειώσει θα με πλακώσει η απογοήτευση και πάει λέγοντας..
Είμαι σίγουρος για την διάγνωση δεν το έχω σπουδάσει και σίγουρα θέλει συζήτηση αλλά έχω όλα τα συμπτώματα από την ηλικία των 12

[AngelosA]

Αν μεγάλωσες σε ένα καταθλιπτικό περιβάλλον καταλαβαίνεις πως θα διαμορφώθηκε η καταθλιπτική πραγματικότητα που ζει ο εγκέφαλος σου. Τα φάρμακα θα βοηθήσουν την χημεία του εγκεφάλου αλλά χρειάζεται και προθυμία από εσένα να αμφισβητήσεις την πραγματικότητα σου. Ένας εγκέφαλος πολλών κυβικών είναι δυσκολότερο να το κάνει γιατί πέφτει στην παγίδα να είναι σίγουρος για την πραγματικότητα του ενώ απόλυτη πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Το παρελθόν σου και η αδυναμία του περιβάλλοντος να σε βοηθήσει να έχεις μια ισορροπημένη ζωή δεν χρειάζεται να καθορίζει το παρόν. Το σώμα σου δικαιούται να επιβιώσει όσο και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Αν ο έξυπνος σου εαυτός, το εγώ, οι σκέψεις που φέρνεις για να λύσεις το πρόβλημα παραμεριστούν, το σώμα θα φροντίσει τον εαυτό του.

Η ψυχοθεραπεία βοηθάει. Είναι σημαντικό να έχεις εξωτερικές πληροφορίες να καθοδηγήσουν την μεροληπτική σου ψυχολογία να σου δείξει οτι ο χειμώνας δεν είναι αιώνιος και μετά έρχεται η άνοιξη και μετά ξανά χειμώνας και πάει λέγοντας.
Και το φόρουμ είναι μορφή ψυχοθεραπείας. Επίσης δοκίμασε να διαβάσεις κανένα γνωστό βιβλίο ψυχολογίας. Έχω διαβάσει για άτομα που δέχθηκαν κακοποίηση να βρίσκουν την ψυχολογία ενδιαφέρουσα και το ταξίδι μάθησης για αυτά τα θέματα να τους βοηθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι.

[Constantly curious]

Λεφτά για συνεδρίες δεν παίζουν αλλά η εκλογικευση δεν βοηθάει να φύγει το δηλητήριο που σε γέμισαν οι αλλοι. Πες πως ξεκινάς αγωγή Οκ τους πρώτους μήνες θα νιώθεις καπως καλύτερα αλλά θα καθαρίσει το τοπίο και θα βγουν όλα τα αισθήματα αυτών των ετών. Φόβος μίσος ντροπή ενοχή θλίψη. Μόνη μου δε τα έβγαλα πέρα μεγάλο το φορτίο. Διαβασα για δωρεάν ομάδα ή κέντρο ηλιοτρόπιο νομίζω; η boo νομίζω ξέρει. Αν είσαι Αθήνα μπορείς να πας εκεί γιατί όσοι είναι εκεί δεν πήγαν επειδή είχαν ζωή μελενια αλλά δύσκολη. Εμένα χρόνια είναι η ιστορία μου αλλά κηνυγω έστω τις μικρές βελτιώσεις να μπορώ να χαρώ έστω το φαΐ που θα φαω η καταθλιψαρα τα κλέβει όλα.

[Demi71]

Είμαι 25 ετών μην σε μπερδεύει το 14 στο όνομα,
το γνωρίζω πως η αλλαγή σκηνικού, το να ξεφύγω από τους ηλίθιους που με περιτρυγυρίζουν ήταν/είναι ένα έναυσμα (η ζημιά έχει γίνει πλέον)
και το "προσπάθησα" για χρόνια αλλά είναι ένας φαύλος κύκλος, όταν δεν έχεις διάθεση για ζωή δεν μπορείς να κάνεις σχέδια γι'αυτή και να τα πιστεύεις, δεν μπόρεσα να ξεφύγω, όπως είπα θα μπορούσα να γράφω για ώρες αυτά που μοιράστηκα είναι απλά η βάση στο θέμα μου
ξέρω τα πάντα για την κάνναβη, σαφώς βοηθάει αρκετά αλλά μέχρι εκεί, δεν είναι θεραπεία
θα μου φτιάξει την διάθεση, θα απολαύσω τη μουσική μια ταινία, θα φάω, θα γελάσω, θα κοιμηθώ κανονικά, πράγματα που δεν μπορώ να κάνω
αλλά δεν θα με κάνει να βγω από το σπίτι γιατί ξέρω πως όταν τελειώσει θα με πλακώσει η απογοήτευση και πάει λέγοντας..
Είμαι σίγουρος για την διάγνωση δεν το έχω σπουδάσει και σίγουρα θέλει συζήτηση αλλά έχω όλα τα συμπτώματα από την ηλικία των 12

Μικρος εισαι παλι βρε Νικολα!! Κι εγω απο τα 13 μου ετσι ημουν και τωρα 45 και εχω και δυο παιδακια στο φασμα του αυτισμου αλλα δεν πηρα φαρμακα. Προσφατα εφτασα στα ορια μου και αποφασισα να ξεκινησω αγωγη . Διαγνωστηκε και η μανουλα μου με καρκινου 3ου βαθμου και αστα να πανε!! Η ψυχοθεραπεια όπως λέει κι ο Αγγελος ίσως σε βοηθουσε πιο πολυ.

[nikos14]

Ο ρεαλισμός/συλλογισμός είναι η πρέζα μου είμαι εκ φύσεως πραγματιστής, καταλαβαίνω πως θα μπορούσε να με βοηθήσει μια τέτοια αμφισβήτηση αλλά είναι ακατόρθωτο κάτι τέτοιο για μένα.
...τα λίγα που έχω διαβάσει για την κατάθλιψη είναι άθλια, απλά χρησιμοποιούν εκλεπτυσμένη γλώσσα ώστε να σου προκαλέσουν ενοχές ή θα σου πλασάρουν μια θρησκεία τον φόβο δηλαδή, ίσως δεν έχω βρει το σωστό "βιβλίο" βέβαια αν έχεις να μου προτείνεις κάτι, σ'ευχαριστώ πολύ.

[nikos14]

Όπως είπα είναι ακατόρθωτο για εμένα να "φτιάξω" μια πλασιμπο πραγματικότητα άσε που το θέμα μου πρέπει να είναι εν μέρει βιολογικό, είχα προδιάθεση για να μου συμβεί τόσο νωρίς.
Δεν φοβάμαι, ποτέ δεν φοβήθηκα τίποτα ούτε έχω ενοχές για την κατάστασή μου, όταν πιστεύεις πως τα έχεις χάσει όλα και δεν έχει μείνει τίποτα πλέον που να σε κρατάει το τελευταίο που νιώθεις είναι ο φόβος,
το θυμό μου δεν μπορώ να ελέγξω το μίσος μου είναι που με φυλακίζει στο σπίτι γιατί ξέρω πως θα αντιδράσω εκεί έξω, δεν ξέρω αν έχει σχέση η μισανθρωπιά/αντικοινωνικότητά μου με τον βίο μου αλλά με εμποδίζει αρκετά.
Είμαι Πάτρα, έκλεισα ένα ραντεβού στο δημόσιο νοσοκομείο/κέντρο ψυχικής υγείας, θα δούμε σ'ευχαριστώ!

[nikos14]

Είναι τα ωραία, τα έντονα χρόνια στη ζωή ενός ανθρώπου και έχω χάσει αρκετά αν μπορώ να προλάβω κάτι αξίζει το χαπάκωμα.
λυπάμαι για τη μητέρα σου, αν κάνει χημειοθεραπεία η κάνναβη θα την βοηθήσει αρκετά με τους εμετούς και τις ζαλάδες, τα αντιεμετικά δύσκολα τα πετυχαίνουν στο λέω από εμπειρία, σου εύχομαι να πάνε όλα καλά, σ'ευχαριστώ!

[Demi71]

Νικο δεν κανει χημειοθεραπεια , λογω προχωρημενης ηλικιας. Οσο για το λαδι κάνναβης εχω ασχοληθει αρκετα και ειμαι σε ομαδα σχετικη! Αλλα δεν εχουμε αποφασισει να ξεκινήσουμε. Σε ευχαριστω πολυ!!

[AngelosA]

Προδιάθεση μπορεί να έχουμε όλοι. Δεν έχουμε βρει ακόμα συγκεκριμένα γονίδια για την κατάθλιψη. Υπάρχουν πολλά risk factors και με αυτά που έχεις ζήσει κανένας δεν βγαίνει εύκολα χωρίς θέματα να τον κρατάνε πίσω. Δεν σου λειπει κάτι γονιδιακά ή σωματικά.
Για την πραγματικότητα που λες να ξανα πω πως πραγματικότητα δεν υπάρχει εχτός απο πολύ λίγα πράγματα. Δράση, άντιδραση, ενέργεια, space-time continuum.
«Κατά σύμβαση υπάρχει γλυκό και πικρό, ζεστό και κρύο…. Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο άτομα και το κενό» Δημόκριτος

Αν θες να μάθεις για την κατάθλιψη πρέπει να διαβάσεις αυτούς που την δημιούργησαν. Την επιστήμη δηλαδή. Οπότε μην διαβάσεις τίποτα απο θρησκευτικές και δημοσιογραφικές πηγές. Κατά προτίμησή στα αγγλικά ακόμα καλύτερα

Why live when feel like dying. Αυτό μου είχε αρέσει όταν το διάβασα και μου έμεινε στο μυαλό.
http://www.healthyplace.com/bipolar-...el-like-dying/

[lessing]

Όπως είπα είναι ακατόρθωτο για εμένα να "φτιάξω" μια πλασιμπο πραγματικότητα άσε που το θέμα μου πρέπει να είναι εν μέρει βιολογικό, είχα προδιάθεση για να μου συμβεί τόσο νωρίς.
Δεν φοβάμαι, ποτέ δεν φοβήθηκα τίποτα ούτε έχω ενοχές για την κατάστασή μου, όταν πιστεύεις πως τα έχεις χάσει όλα και δεν έχει μείνει τίποτα πλέον που να σε κρατάει το τελευταίο που νιώθεις είναι ο φόβος,
το θυμό μου δεν μπορώ να ελέγξω το μίσος μου είναι που με φυλακίζει στο σπίτι γιατί ξέρω πως θα αντιδράσω εκεί έξω, δεν ξέρω αν έχει σχέση η μισανθρωπιά/αντικοινωνικότητά μου με τον βίο μου αλλά με εμποδίζει αρκετά.
Είμαι Πάτρα, έκλεισα ένα ραντεβού στο δημόσιο νοσοκομείο/κέντρο ψυχικής υγείας, θα δούμε σ'ευχαριστώ!

Ωραια πολυ χαιρομαι που εκλεισες ραντεβου περασες αμεσως στην πραξη!!