ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

[nikos14]

Προδιάθεση μπορεί να έχουμε όλοι. Δεν έχουμε βρει ακόμα συγκεκριμένα γονίδια για την κατάθλιψη. Υπάρχουν πολλά risk factors και με αυτά που έχεις ζήσει κανένας δεν βγαίνει εύκολα χωρίς θέματα να τον κρατάνε πίσω. Δεν σου λειπει κάτι γονιδιακά ή σωματικά.
Για την πραγματικότητα που λες να ξανα πω πως πραγματικότητα δεν υπάρχει εχτός απο πολύ λίγα πράγματα. Δράση, άντιδραση, ενέργεια, space-time continuum.
«Κατά σύμβαση υπάρχει γλυκό και πικρό, ζεστό και κρύο…. Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο άτομα και το κενό» Δημόκριτος

Αν θες να μάθεις για την κατάθλιψη πρέπει να διαβάσεις αυτούς που την δημιούργησαν. Την επιστήμη δηλαδή. Οπότε μην διαβάσεις τίποτα απο θρησκευτικές και δημοσιογραφικές πηγές. Κατά προτίμησή στα αγγλικά ακόμα καλύτερα

Why live when feel like dying. Αυτό μου είχε αρέσει όταν το διάβασα και μου έμεινε στο μυαλό.
http://www.healthyplace.com/bipolar-...el-like-dying/

Βασικά κάνεις λάθος, είναι αποδεδειγμένο πως αρκετές μορφές κατάθλιψης και ακόμη περισσότερο κλινικής οφείλονται στο γονίδιο υπεύθυνο για την μεταφορά της σεροτονίνης, είναι καθαρά κληρονομική ασθένεια απλά δεν μπορούμε να το σταμπάρουμε διότι ο περιβαλλοντολογικός παράγοντας παίζει εξίσου μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση της ασθένειας, πράγμα απόλυτα φυσικό. Είμαι 90% σίγουρος πως κάτι μου λείπει γονιδιακά ή είναι ελαττωματικό τσπ...
Φίλε Άγγελε και πάλι σε βρίσκω λάθος, σαφώς και υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, ύλη-ενέργεια-πλάσμα χωροχρόνος είναι το μεδούλι της(περίπου), μια υποκειμενική απλούστευση της πραγματικότητας και η επακόλουθη αμφισβήτησή της δεν είναι απλά ανούσια αλλά και επικίνδυνη πιστεύω,
για να διορθώσεις το όποιο πρόβλημα πρέπει να το δεις κατάματα καθώς το βιώνεις, δεν είναι όνειρο ή ψευδαίσθηση ή κάτι εικονικό, μια τέτοια αντιμετώπιση απλά σπρώχνει το πρόβλημά κάτω από το χαλί.
Ο Δημόκριτος ήταν αρκετούς αιώνες μπροστά για την εποχή του αλλά σήμερα θα ήταν απλά λάθος, γλυκό/πικρό ζεστό/κρύο είναι οι φάσεις της ύλης χωρίς όρια απ'όποια πλευρά και αν το δεις, σήμερα ξέρουμε πως τα άτομα δν είναι το τελευταίο στάδιο της ύλης, τα άτομα αποτελούνται από ύποατομικά σωματίδια, μποζόνια, κβάντα κ.ο.κ και φτάνουμε στις χορδές, τα πάντα αποτελούνται από δονούμενες χορδές, η θεωρία των χορδών είναι η μόνη ενοποιημένη θεωρία τα τελευταία 25 χρόνια, δεν έχει αποδειχθεί βέβαια και ίσως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε αυτές τις χορδές,
όσο για το κενό ο Δημόκριτος ήταν εξίσου λάθος, το κενό σφύζει από "ζωή", κοχλάζει στην κυριολεξία, εικονικά σωματίδια παράγονται με μικρό χρόνο ζωής διότι εξαφανίζονται όταν αλληλεπιδρούν με άλλα σωματίδια, ένα φυσικό ying yang
τσπ παρασύρθηκα λίγο σ'ευχαριστώ για το άρθρο.

[AngelosA]

Βασικά κάνεις λάθος, είναι αποδεδειγμένο πως αρκετές μορφές κατάθλιψης και ακόμη περισσότερο κλινικής οφείλονται στο γονίδιο υπεύθυνο για την μεταφορά της σεροτονίνης, είναι καθαρά κληρονομική ασθένεια απλά δεν μπορούμε να το σταμπάρουμε διότι ο περιβαλλοντολογικός παράγοντας παίζει εξίσου μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση της ασθένειας, πράγμα απόλυτα φυσικό. Είμαι 90% σίγουρος πως κάτι μου λείπει γονιδιακά ή είναι ελαττωματικό τσπ...
..........
όσο για το κενό ο Δημόκριτος ήταν εξίσου λάθος, το κενό σφύζει από "ζωή", κοχλάζει στην κυριολεξία, εικονικά σωματίδια παράγονται με μικρό χρόνο ζωής διότι εξαφανίζονται όταν αλληλεπιδρούν με άλλα σωματίδια, ένα φυσικό ying yang
τσπ παρασύρθηκα λίγο σ'ευχαριστώ για το άρθρο.

Το γονίδιο που λες έχει σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία οτι συνδέετε με την παραγωγή σεροτονίνης. Association doesn't equal causation. Επίσης έχουμε και τους καταστολείς γονιδίων. Οι επιστήμονες αύριο θα βρουν νέα πράγματα και να δούμε ποτέ θα ανακαλύψουμε την "απόλυτη αλήθεια".
Το σημαντικότερο είναι οι εμπειρίες σου και πως διαλέγει το εγώ να τις χρησιμοποιήσει. Το σώμα δεν το νοιάζει όταν χώρισα αλλά το εγώ μου πληγώθηκε. Γιαυτό είμαι ο μόνος με κλινική κατάθλιψη απο τα 5 αδέρφια μου. Το γονίδιο σε κάνει ευαίσθητο στο άγχος. Κάποιος άλλος έχει άλλο γονίδιο που τον κάνει βίαιο όταν ζήσει έντονα γεγονότα. Πάντα κάποιο γονίδιο θα έχουμε. Σίγουρο είναι μόνο οτι έχεις κατάθλιψη και οτι είχες άσχημες εμπειρίες. Χάριν της συζήτησης ας προσθέσουμε και το γονίδιο. Οπότε τί κάνεις? Λύνεις το γονίδιο με φαρμακολογία και τα βιώματα σου? Και αυτά θέλουν αντιμετώπιση.
Για την πραγματικότητα, απ'την μία είναι η ύλη και απτ'ην άλλη η αντι ύλη. Τα άτομα και το κενό. Κενό δεν εννοώ είναι ότι γράφει το λεξιλόγιο. Μιλάω για το άσπρο και το μάυρο, το έτσι και το αλλιώς. Τα άτομα δεν εννοώ όπως τα ορίζει η επιστήμη. Εννοώ ότι τελευταίο και πιο βαθύ συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε. Εγώ είμαι άτομο, το όργανο είναι άτομο, το κύτταρο είναι άτομο, το μόριο είναι άτομο, το άτομο είναι άτομο, το υποάτομο είναι άτομο. Είναι απλά λέξεις που ορίζει η επιστήμη για να έχουμε κοινό σημείο αναφοράς. Το επόμενο μπορεί να το λένε θέονιο ή φραπεδόνιο.
Οπότε έχουμε την ύλη και αυτό που δημιουργούμε με την ύλη. Τώρα ζούμε σε μια σχετική, μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Ο κάθε ένας ζει την δική του πραγματικότητα και δεν υπάρχει απόλυτη αντιληπτή πραγματικότητα. Άλλοι χαίρονται με τον Trump, άλλοι στεναχωριούνται και άλλοι δεν ξέρουν καν ποιος είναι. Γιαυτό και οι πραγματικότητα του κάθε ενός αλλάζει κιόλας. Όχι η ύλη αλλά η σύμβαση με την ύλη.

[Constantly curious]

Εγώ πιστεύω ότι είναι το συνολο. Έχω την προδιάθεση ζω με μισή αναπνοή φτάνω σε μια ηλικία με έλλειψη γνώσης για την ανοχή μου σε πίεση και τσουπ καταληγω σε νεότερη ηλικία να χρειάζομαι συμπλήρωμα για να αντεπεξέλθω στη ζωή. Τον τομέα ψυχολογίας τον κυνηγούσα από μικρή χωρίς να ξέρω το γιατί. Δε μου είπαν όμως ότι έχω κληρονομικό γονίδιο και δεν είχα πάρει γραμμή ότι θα νοσησω. Κανονικά χρειαζόμουν βοήθεια τουλάχιστον συμβουλευτική από την εφηβεία.

[nikos14]

Το γονίδιο που λες έχει σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία οτι συνδέετε με την παραγωγή σεροτονίνης. Association doesn't equal causation. Επίσης έχουμε και τους καταστολείς γονιδίων. Οι επιστήμονες αύριο θα βρουν νέα πράγματα και να δούμε ποτέ θα ανακαλύψουμε την "απόλυτη αλήθεια".
Το σημαντικότερο είναι οι εμπειρίες σου και πως διαλέγει το εγώ να τις χρησιμοποιήσει. Το σώμα δεν το νοιάζει όταν χώρισα αλλά το εγώ μου πληγώθηκε. Γιαυτό είμαι ο μόνος με κλινική κατάθλιψη απο τα 5 αδέρφια μου. Το γονίδιο σε κάνει ευαίσθητο στο άγχος. Κάποιος άλλος έχει άλλο γονίδιο που τον κάνει βίαιο όταν ζήσει έντονα γεγονότα. Πάντα κάποιο γονίδιο θα έχουμε. Σίγουρο είναι μόνο οτι έχεις κατάθλιψη και οτι είχες άσχημες εμπειρίες. Χάριν της συζήτησης ας προσθέσουμε και το γονίδιο. Οπότε τί κάνεις? Λύνεις το γονίδιο με φαρμακολογία και τα βιώματα σου? Και αυτά θέλουν αντιμετώπιση.
Για την πραγματικότητα, απ'την μία είναι η ύλη και απτ'ην άλλη η αντι ύλη. Τα άτομα και το κενό. Κενό δεν εννοώ είναι ότι γράφει το λεξιλόγιο. Μιλάω για το άσπρο και το μάυρο, το έτσι και το αλλιώς. Τα άτομα δεν εννοώ όπως τα ορίζει η επιστήμη. Εννοώ ότι τελευταίο και πιο βαθύ συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε. Εγώ είμαι άτομο, το όργανο είναι άτομο, το κύτταρο είναι άτομο, το μόριο είναι άτομο, το άτομο είναι άτομο, το υποάτομο είναι άτομο. Είναι απλά λέξεις που ορίζει η επιστήμη για να έχουμε κοινό σημείο αναφοράς. Το επόμενο μπορεί να το λένε θέονιο ή φραπεδόνιο.
Οπότε έχουμε την ύλη και αυτό που δημιουργούμε με την ύλη. Τώρα ζούμε σε μια σχετική, μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Ο κάθε ένας ζει την δική του πραγματικότητα και δεν υπάρχει απόλυτη αντιληπτή πραγματικότητα. Άλλοι χαίρονται με τον Trump, άλλοι στεναχωριούνται και άλλοι δεν ξέρουν καν ποιος είναι. Γιαυτό και οι πραγματικότητα του κάθε ενός αλλάζει κιόλας. Όχι η ύλη αλλά η σύμβαση με την ύλη.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C...B1%CF%87%CE%AE

sorry που θα στο πω αλλά με εκνευρίζουν αυτά που γράφεις, δείχνεις να έχεις ελλειπή ενημέρωση πάνω στο θέμα, επίσης είτε παρασκεφτεσαι πράγματα είτε τα υπεραπλουστεύεις...
Το γονίδιο καθ'αυτό δεν οφείλεται για την παραγωγή της σεροτονίνης αλλά για την μεταφορά της στον υποθάλαμο, είναι νευρολογικός και συνάμα γενετικός παράγοντας, διάβασε στο λινκ εκεί που λέει για τα αίτια της διαταραχής φυσιολογικά και ψυχοκοινωνικά.
Δεν είναι τόσο δύσκολο, σκέψου το σαν μια έλλειψη βιταμίνης που φέρνει σε κίνδυνο την ζωή σου, αν ο εγκέφαλός σου έχει πρόβλημα πρέπει να τον βοηθήσεις με "χημικά" όχι με ομοιοπαθητικές κουβεντομαλακιες, η ψυχανάλυση έπεται και σαφώς είναι εξίσου σημαντική,
αν ο καμβάς(εγκέφαλος) σου είναι χρησιμοποιημένος όση φαία ουσία και να ρίξεις θα παραμείνει χρησιμοποιημένος, χρειάζεσαι καινούργιο καμβά για να ζωγραφίσεις.

Όσον αφορά "για την πραγματικότητα" κτλπ που γράφεις δεν ξέρω πως να το σχολιάσω χωρίς να γίνω επικριτικός (ύλη αντι-ύλη;;ΟΕΟ;
αλλά είναι ένα μάτσο μπουρδολογίες και παραδοξολογίες, δεν έχουν σημείο επαφής αυτά που γράφεις με την πραγματικότητα όσο ειρωνικό και αν ακούγεται, ίσως έχεις πρόβλημα έκφρασης ή εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τι θες να πεις τσπ
όπως προείπα ναι σίγουρα ο καθένας μας έχει μια υποκειμενική πραγματικότητα αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει η αντικειμενική αλλιώς ποιος ο λόγος να βγεις από την υπάρχουσα και να μπεις σε μια άλλη, είτε ξέρεις τον τραμπακουλα είτε δεν τον ξέρεις,
είτε τον επιδοκιμάζεις είτε όχι δεν γίνεται και τα δύο.

[nikos14]

Εγώ πιστεύω ότι είναι το συνολο. Έχω την προδιάθεση ζω με μισή αναπνοή φτάνω σε μια ηλικία με έλλειψη γνώσης για την ανοχή μου σε πίεση και τσουπ καταληγω σε νεότερη ηλικία να χρειάζομαι συμπλήρωμα για να αντεπεξέλθω στη ζωή. Τον τομέα ψυχολογίας τον κυνηγούσα από μικρή χωρίς να ξέρω το γιατί. Δε μου είπαν όμως ότι έχω κληρονομικό γονίδιο και δεν είχα πάρει γραμμή ότι θα νοσησω. Κανονικά χρειαζόμουν βοήθεια τουλάχιστον συμβουλευτική από την εφηβεία.

Κοίτα αν είναι γενετική η φάση δεν μπορούσες να κάνεις και πολλά, θέλουμε αρκετά χρόνια για να φτάσουμε στην πρόληψη μιας ψυχολογικής διαταραχής, όπως και να το χειριζόσουν το θέμα θα σε χτυπούσε πιστεύω, αν το ήξερες ίσως και να ήταν χειρότερα τα πράγματα ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις.

[Constantly curious]

Niko με τις γνώσεις που απέκτησα κατάλαβα ότι δεν είχα την αλφάβητο διαχείρισης συναισθημάτων. Χρονιο στρες από παιδί θυμός θλίψη φόβος. Εάν είχαν προσέξει λιγουλάκι είχα εμφανή μελαγχολία από μικρή. Το μόνο πλεονέκτημα ίσως που μπορώ να δω είναι ότι αυτά που δεν έλαβα ως εφόδια ίσως βοηθήσω κάποιους άλλους να μην τα αμελησουν και επίσης καταλαβαίνω εύκολα την παιδική ψυχολογία. Αναγνωρισμένο και από άλλους ανθρώπους όχι υποκειμενική μου γνώμη. Αν δε βρω κάτι καλό από όλα αυτά τότε ξέρεις παραδίδω και όπλα. Χωρίς αγωγή πέφτει απότομα το ενεργειακό απόθεμα σαν να αποφορτιζομαι. Δεν ξέρω αν λύνεται αυτό με διαρκή ψυχοθεραπεία ακόμα και αν είχα το χρήμα. Δεν είναι ζήτημα κάτσε να επιλέξω την εύκολη λύση είναι κατάσταση που ξέρω πως δίχως αγωγή είναι πολύ άσχημα. Έχω δει άνθρωπο να κόβει αγωγή και πέρα από υπέρ ένταση να μην έχει αλλά συμπτώματα. Όταν διέκοψα άλλαξε η αντίληψη μου για τον χρόνο για το χρώμα και είχα διάσπαση από τον εαυτό για να αντέξω τα δεδομένα. Παίζει να τα έκοβα μόνο αν είχα έστω 2-3 σταθερές θετικές αναφορές για να μην αποκοπω. Είναι πολύ τρομακτικό να αποσυνδεεσαι ακόμα και αν είναι κάτι φυσιολογικό κατά τους ψυχιάτρους ως αντιμετώπιση πόνου.

[AngelosA]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C...B1%CF%87%CE%AE

sorry που θα στο πω αλλά με εκνευρίζουν αυτά που γράφεις, δείχνεις να έχεις ελλειπή ενημέρωση πάνω στο θέμα, επίσης είτε παρασκεφτεσαι πράγματα είτε τα υπεραπλουστεύεις...
Το γονίδιο καθ'αυτό δεν οφείλεται για την παραγωγή της σεροτονίνης αλλά για την μεταφορά της στον υποθάλαμο, είναι νευρολογικός και συνάμα γενετικός παράγοντας, διάβασε στο λινκ εκεί που λέει για τα αίτια της διαταραχής φυσιολογικά και ψυχοκοινωνικά.
....................
όπως προείπα ναι σίγουρα ο καθένας μας έχει μια υποκειμενική πραγματικότητα αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει η αντικειμενική αλλιώς ποιος ο λόγος να βγεις από την υπάρχουσα και να μπεις σε μια άλλη, είτε ξέρεις τον τραμπακουλα είτε δεν τον ξέρεις,
είτε τον επιδοκιμάζεις είτε όχι δεν γίνεται και τα δύο.

Δεν έχει ουσιαστική σημασία το λάθος μου αν οφείλετε στην παραγωγή ή στην μεταφορά αφού για χάρη της συζήτησής λέω πως όντως μπορεί να το έχεις. Το θέμα είναι τι κάνεις τώρα που ενεργοποιήθηκε. και γιαυτό ανέφερα φαρμακολογία και ψυχοθεραπεία. Δεν ανέφερα πουθενά για ομοιοπαθητική εχτός αν εσύ καθορίζεις αυτά που έγραψα ως ομοιοπαθητική κουβεντομαλακία. Κουβέντα όντως είναι, ομοιοπαθητική όχι αφού δεν πρότεινα καμία λύση που να στηρίζεται στην θεωρία της ομοιοπαθητικής και μαλακία θα εξελιχτεί αν συνεχίσουμε για μερικές μέρες να συζητάμε.
Και να υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα δεν θα την φτάσει κανένας. Όπότε εγώ προσωπικά αποδέχομαι την πραγματικότητα που αντιλαμβάνομαι αυτή τη στιγμή και προσπαθώ να επιβιώσω χρησιμοποιώντας γνώση και γνωρίζοντας πως αυτό που ζώ δεν είναι η απόλυτη πραγματικότητα και ούτε ποτέ θα την ακουμπήσω. Ο λόγος αλλάξεις την αντιληπτή πραγματικότητα είναι γ να βγεις από την κατάθλιψη και το σώμα να ακμάσει.
Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα? Αν διαφωνούμε τόσο πολύ εμένα δεν με πειράζει. Απλά δεν μπόρεσα να βοηθήσω εκφράζοντας την δική μου αντίληψη. Οπότε συνεχίζεις τους προβληματισμούς σου εδώ στο θέμα σου με άτομα που μπορείς να επικοινωνήσετε μεταξύ σας καλύτερα και τραβάω και γω το δρόμο μου
Νασαι καλά δικέ μου, καλές αναζητήσεις

[nikos14]

Δεν έχει ουσιαστική σημασία το λάθος μου αν οφείλετε στην παραγωγή ή στην μεταφορά αφού για χάρη της συζήτησής λέω πως όντως μπορεί να το έχεις. Το θέμα είναι τι κάνεις τώρα που ενεργοποιήθηκε. και γιαυτό ανέφερα φαρμακολογία και ψυχοθεραπεία. Δεν ανέφερα πουθενά για ομοιοπαθητική εχτός αν εσύ καθορίζεις αυτά που έγραψα ως ομοιοπαθητική κουβεντομαλακία. Κουβέντα όντως είναι, ομοιοπαθητική όχι αφού δεν πρότεινα καμία λύση που να στηρίζεται στην θεωρία της ομοιοπαθητικής και μαλακία θα εξελιχτεί αν συνεχίσουμε για μερικές μέρες να συζητάμε.
Και να υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα δεν θα την φτάσει κανένας. Όπότε εγώ προσωπικά αποδέχομαι την πραγματικότητα που αντιλαμβάνομαι αυτή τη στιγμή και προσπαθώ να επιβιώσω χρησιμοποιώντας γνώση και γνωρίζοντας πως αυτό που ζώ δεν είναι η απόλυτη πραγματικότητα και ούτε ποτέ θα την ακουμπήσω. Ο λόγος αλλάξεις την αντιληπτή πραγματικότητα είναι γ να βγεις από την κατάθλιψη και το σώμα να ακμάσει.
Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα? Αν διαφωνούμε τόσο πολύ εμένα δεν με πειράζει. Απλά δεν μπόρεσα να βοηθήσω εκφράζοντας την δική μου αντίληψη. Οπότε συνεχίζεις τους προβληματισμούς σου εδώ στο θέμα σου με άτομα που μπορείς να επικοινωνήσετε μεταξύ σας καλύτερα και τραβάω και γω το δρόμο μου
Νασαι καλά δικέ μου, καλές αναζητήσεις

"Association doesn't equal causation" Εκεί επικεντρώθηκα ως προς το λάθος σου, αν δεν αποδέχεσαι την τρέχουσα επιστημονική μέθοδο και τα αποτελέσματά/στοιχεία (facts) whatever i guess...ίσως το εξέλαβα λάθος βέβαια μιας και τώρα επιχειρηματολογείς αν το έχω ή όχι τσπ
...η αναβίωση τραυματικών εμπειριών μέσω της ψυχοθεραπείας μου φέρνει σε ομοιοπαθητική ίσως είμαι λάθος πάλι δεν το έχω ψάξει όσο θα έπρεπε, όχι πως είμαι κατά αλλά έχω επιφυλάξεις...
...αν ζω σε μια διαστρεβλωμένη πραγματικότητα λόγω της κατάθλιψης σίγουρα πρέπει να το αλλάξω αλλά δεν νομίζω πως είναι αυτή η περίπτωσή μου, έχει ξεφύγει λίγο το θέμα και δεν ξέρω καν που πάει ας το αφήσουμε αυτό.

^^ Τhat's me!! φαντάσου αν έκανα εσένα με δυο μηνύματα από το διαδίκτυο να το βάλεις στα πόδια, με τι τρόπο αντιμετωπίζω το κόσμο εκεί έξω, πως να μην είμαι μόνος και αποξενωμένος, Ι CANT HELP IT!! SORRY!

[AngelosA]

https://www.psychologytoday.com/blog...es-it-all-mean
Το γκρι δεν είναι μάυρο.

Όσο για την ψυχοθεραπεία δεν έχει καμία σχέση με ομοιοπαθητική. Ψυχοθεραπεία είναι σαν να κάθεσε με έναν πολύ αντικειμενικό φίλο που τυγχάνει να έχει και μερικά πτυχία και εμπειρία πάνω στο θέμα για 45 λεπτά και να δουλεύετε όσα σε απασχολούν και δεν σ' αφήνουν να ζήσεις όπως θέλεις. Υπάρχουν δεκάδες σχολές ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιούνται απο επιστήμονες. Κλασσική ψυχανάλυση, γνωσιακή, συμπεριφοριστική, σχημάτων, μουσικοθεραπεία κτλ.

Για την ομοιοπαθητική η γνώμη μου είναι αυτή που έβαλα σε ένα αλλο ποστ προ ημερών.
https://www.e-psychology.gr/forum/th...l=1#post660567

[lessing]

Λοιπον παιδια εχω νεα για σας:ΔΕΝ ισχυει η αποψη οτι το γονιδιο μας καθοριζει ειναι πλεον ξεπερασμενη.Διαβαστε κ σχετικο αρθρο για τους επιγενετικους μηχανισμους :Προτεινομενο αρθρο στην σελιδα του e-psycology:Η ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ.

[nikos14]

Λοιπον παιδια εχω νεα για σας:ΔΕΝ ισχυει η αποψη οτι το γονιδιο μας καθοριζει ειναι πλεον ξεπερασμενη.Διαβαστε κ σχετικο αρθρο για τους επιγενετικους μηχανισμους :Προτεινομενο αρθρο στην σελιδα του e-psycology:Η ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ.

Μην παρασύρεσαι, σαφώς και μας καθορίζει το γονίδιο, το θέμα που εγείρεται είναι αν μπορούμε να "παίξουμε" με αυτό. Η επιγενετική είναι η ανάπτυξη ενός τομέα/μηχανισμού της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής, κάθε ζωντανός οργανισμός προσαρμόζεται στο περιβάλλον, το γονίδιο "συλλέγει" πληροφορίες σε σχέση με αυτό έτσι ώστε η επόμενη γενιά να είναι πιο συμβατή/ανθεκτική-βιώσιμη με το περιβάλλον του υποκειμένου. Η έρευνα στον τομέα επικεντρώνεται περισσότερο στις ανίατες ασθένειες, οι φυσιολογικοί και το τονίζω φυσιολογικοί ρυθμοί του μηχανισμού δεν προκαλούν άμεσες αλλαγές στο υποκείμενο, για να συμβεί κάτι τέτοιο παίρνει αρκετές γενεές. Η τροποποίηση και μόνο μπορεί να επιφέρει ένα τέτοιο αποτέλεσμα, αλλά όπως και να έχει ο τομέας δεν επικεντρώνονται καν σε ψυχικές διαταραχές.
Επίσης δεν είναι δυνατόν από πεσιμιστής να γίνεις αισιόδοξος απλά με την δύναμη της βούλησης αυτό είναι αστείο, μπορείς να "παιξείς" με τον αμυντικό επιγενετικό μηχανισμό σου αλλάζοντας περιβάλλον, σε αυτή την περίπτωση δεν τροποποιείται το γονίδιο αλλά προσαρμόζεται.
Ο τομέας απλά δίνει εξηγήσεις στο πως δίδυμα κατά πλειονότητα γίνεται να έχουν διαφορετικές κληρονομικές ασθένειες.