Results 1 to 4 of 4
Thread: kriseis panikou
-
18-03-2008, 20:43 #1
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 37
kriseis panikou
Παιδια γεια σας.Βλεπω τα μηνυματα σας και παροιγοριεμαι γιατι και εγω αρχισα να εχω κρισεις πανικου αυτο το καιρο και νιωθω χαλια.Η ψυχιατρος μου συνεστησε ψυχοθεραπεια χωρις χαπια για να μαθω να το αντιμετωιζω.Πιστευω πως ξεκινησε οταν πηγα να σπουδασω σε αλλη πολη κ απομονωθηκα χωρις λογο.Κανω κακες σκεψεις αλλα ελπιζω να το ξεπερασω.Δεν θελω να ζησω με αυτο θελω να αρχισω να ξαναβγαινω εξω και να κανω νεους φιλους.Επισης εχω πονους στα ποδια τα νιωθω τεντωμενα τι να κανω για αυτο?Μου ειπαν οτι το αντιμετωπιζουν πολλοι φοιτητες αυτο.Ευχαριστω.
- 18-03-2008, 23:44 #2
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 17
Πως και δεν απευθύνθηκες σε ψυχολόγο και πέρασες αμέσως σε ψυχίατρο?
Anyway,σού είπε νομίζω κάτι σωστό,οτι πρέπει να μάθεις να αντιμετωπίζεις τις κρίσεις σου.Αυτό βέβαια απαιτεί χρόνο,ψυχική δυναμή και θέληση γιατι δυστυχώς όλοι όσοι περνάμε κρίσεις πανικού ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι εκείνες τις στιγμές να μην σκεφτόμαστε και να ενεργούμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.Ωστώσω με τον καιρό αρχίζουμε πρώτα να συμφιλιωνόμαστε μαζί τους και στην συνέχεια να βρίσκουμε ο καθένας τρόπους να τις αντιμετωπίζουμε.Δεν είναι εύκολο,αλλα αν διαβάσεις μηνύματα εδω μέσα θα πάρεις ελπίδες πολλές απο παιδία που βρίκανε τρόπο να τις ξεπεράσουνε η να μειώσουνε το ποσοστό περιστατικών.
Εγώ κατάφερα να μειώσω τις κρίσεις όταν αποφάσισα οχι να τις αντιμετωπίσω αλλα να αντιμετωπίσω εμένα.Κατάλαβα πως όλο αυτό στην ουσία ήτανε μια άμυνα του εαυτού μιυ άλλων προβλημάτων,που προκυμένου να μην σκέφτομαι γιατι δεν ήθελα (και δεν ήξερα πως υποσεινύδητα σκεφτόμουν)ο οργανισμός μου δημιουργούσε κάτι χειρότερο και εστίαζα το πρόβλημά μου εκεί.ʼλλοι τους βγαίνει απο φοβερό άγχος ή απο φοβίες,όλοι πάντως απο κάπου ξεκινάμε.
Ψάξου τι πιστεύεις πως μπορεί να προκαλέι όλο αυτό και προσπάθησε να το διορθώσεις θα δώσεις μεγάλη βοήθεια στον εαυτό σου με αυτό τον τρόπο.
Προσωρινά,και μικρές λύσεις είναι να αλλάξεις λίγο πραστάσεις.Βόλτες,ένα ταξίδι,κάπου μακρυά απο ένα συνηθισμένο περιβάλλον για σένα που εκδηλόνονται οι κρίσεις σου θα σε βοηθήσει.
Τι εννοείς απομονώθηκες στην πόλη που σπουδάζεις?Και είσαι σίγουρη πως όλα ξεκίνησαν απο εκεί η αυτό ήτανε το τελικό που έφερε τις κρίσεις?Πολλές φορές ψαχνόμαστε λάθος και καταλήγουμε σε λάθος συμπεράσματα.
Δεν θέλεις να ζήσεις με αυτό και δεν θα ζήσεις με αυτό.Αυτή ειναι η σκέψη που πρέπει να κάνεις.Να βγαίνεις έξω απο τώρα ακόμα και αν δεν έχεις φίλους.Λίγος αέρας οταν σε ποιάνει η κρίση θα δείς πόσο θα σε βοηθήσει.Κάθε φορά που είχα μια κρίση πανικού και πήγαινα στο νοσοκομείο γιατί νομιζά πως απο λεπτό σε λεπτό πέθαινα,στο γυρισμό ένιωθα ελαφρά καλύτερα και πιστεύω ήτανε ο αέρας και η βόλτα.
Για τους πόνους στα πόδια δεν έχω ιδέα.Και εγώ φοιτήτρια είμαι αλλα το μόνο που με ποιάνει είναι πονοκέφαλος και βαρεμάρα λολ..καθένας με τα συμτώματα του.Μην δίνεις σημασία.Τα καλύτερα περνάς.Διασκέδασε το.Δες το έτσι και θα δείς πολλά θα αλλάξουνε.
19-03-2008, 00:27 #3
- Join Date
- Jan 2008
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 850
Η φοιτιτικη ζωή δινει ευκαιριες για νεες γνωριμιες και εμπειριες. Εκμεταλευσου το. Οταν ημουν εγω φοιτητης κοιταγα ποτε θα τελειωσω αλλα τωρα μου λείπει η ζωη αυτη. Αληθεια σε ποια πολη σπουδάζεις? Φιλους δεν εχεις καθολου?
19-03-2008, 11:16 #4
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 37
Παιδια εχω κανει φιλους αλλα ασυνεστητα ισως δεν ηθελα πολλες γνωριμιες μηπως και με αποκοψουν απο τους φιλους που εχω στη πολη μου.Σπουδαζω γιαννενα και ειμαι απο αθηνα.Πηγα πρωτα σε ψυχιατρο γιατι τον ειχε το ταμειο ασφαλησης μου αλλα τωρα θα αρχισω ψυχοθεραπεια στο κεντρο ψυχικης υγειας του πανεπιστημιο 1 φορα την εβδομαδα.Βασικα εγω δεν ετρεχα σε νοσοκομεια απλα λογω της λιποθυμιας εκανα καποιες εξετασεις που μου ειπε ο καρδιολογος.Απλα αυτες τις μερες με επιασε εντονη ανησυχια γιατι καταλαβα πως ειναι κατι ψυχολογικο και αναρωτιομουν πως θα το λυσω και δεν κοιμομουν.Τωρα αποδεχτηκα το προβλημα και θελω να το λυσω.Τρομαξα κυριως γιατι εβλεπα πως ελλατωνα τις εξοδους μου λογω του φοβου μη λιποθυμησω.Ουτε σε μερη που μου ηταν οικεια δε πηγαινα.Την τελευταια φορα που πηγα στη λεσχη για φαγητο με επιασε ζαλαδα,τρεμουλο και ηθελα να φυγω.Εχω ηδη ζητησει σε μια φιλη μου απο τη σχολη να ειναι κοντα μου γιατι δεν μπορω να το περασω μονη μου.Σας ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σας
Με έδιωξαν από το σπίτι.
18-07-2025, 14:01 in Με καφέ και συμπάθεια....