Οριακή προσωπικότητα

[GiannisNik3]

Για να τραβήξεις την προσοχή, ναι!
Λες, "ας κάνω αυτό, το ξέρω ότι είναι ακραίο, αλλά τουλάχιστον θα μου δώσουν προσοχή..... Όχι όπως τώρα που είμαι αόρατος".... Και από θλίψη, δευτερευόντως.
Είχα πάρει πολλά κιλά για ένα διάστημα. Και ένας λόγος ήταν για να μου δώσουν σημασία, έστω κι απ' την αρνητική πλευρά. Και το πιστεύεις; Κανείς δε μου δωσε!! Περίμενα εκεί ότι θα με λέγανε χοντρό κι αυτά, τίποτα!!! Βασανιστήριο σκέτο......

[GiannisNik3]

Πρώτη φορά το ακούω αυτό!
Πρέπει να είστε η εξαίρεση στον κανόνα...
Χα, χα, χα!

[M.a.i.r.y.]

Καλησπέρα σε όλους.
Αποφάσισα να μοιραστώ κι εγώ ορισμένες από τις εμπειρίες μου!
Είμαι 28 χρονών. Έχω περάσει πολλές και διάφορες φάσεις στη ζωή μου.
Όταν πρωτοπήγα στον ψυχίατρο, το Μάη του '14, μου έδωσε τα Seroxat των 20mg. Ωστόσο, αρχικά δεν ήθελε να μου γράψει φάρμακα! Εγώ τον πίεσα, διότι η κατάστασή μου ένιωθα ότι είχε φτάσει στο απροχώρητο.. Μου είπε ότι πάσχω από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, ιδεοληψίες και κατάθλιψη. Προσφάτως και μετά από τρία χρόνια, σχεδόν, συνεδριών ο ίδιος διέγνωσε ότι έχω "οριακή προσωπικότητα".
Τολμώ να πω ότι με τρομοκράτησε λίγο αυτό. Και γιατί; Διότι, οι περισσότεροι όταν ακούν "οριακή προσωπικότητα" το μυαλό τους πάει σε βιαστές και δολοφόνους! Δυστυχώς, ο κόσμος έχω την εντύπωση ότι είναι άσχημα πληροφορημένος. Τέλος πάντων...
Το πεδίο στο οποίο εκδηλώνεται αυτή η διαταραχή είναι εκείνο των διαπροσωπικών σχέσεων, πιο πολύ.
Αλλά ας παραθέσω κάποιες πληροφορίες για αρχή....
Από την 1η Γυμνασίου, την αρχή της εφηβείας δηλαδή, για ένα μεγάλο διάστημα είχα κόμπλεξ κατωτερότητας με την εξωτερική μου εμφάνιση, πράγμα που με έκανε να αμελήσω την "εσωτερική" μου ανάπτυξη. Κι αυτό γιατί νόμιζα ότι επειδή διάβαζα βιβλία, είχα πνευματικά ενδιαφέροντα και ήμουν καλός συζητητής ότι αυτά φτάνανε με αποτέλεσμα να αμελώ την "κοινωνική" νοημοσύνη και ανάπτυξη. Τέλος πάντων, το κόμπλεξ μου αφορούσε το ύψος.
Είμαι 1.58 ξυπόλητος και παρόλο που για ένα διάστημα είχα γυμνασμένο σώμα αυτό πάντοτε μου "καθόταν" στραβά. Φταίει και το γεγονός ότι έχω υποστεί και μια μορφή bullying στο σχολείο γι' αυτό το λόγο και δεν το επίλυσα όταν έπρεπε. 25 χρονών άρχισα να παίρνω Seroxat 20mg, επειδή δεν μπορούσα να διαχειριστώ την κατάθλιψη που ένιωθα. Και ακόμα παίρνω. Βέβαια τώρα τα πράγματα είναι καλύτερα, πολύ καλύτερα! Ένιωθα πως όλες οι κοπέλες με αποφεύγανε, επειδή ήμουνα κοντός! Στην καλύτερη ότι δε θα με βλέπανε στα σοβαρά.. Κι αυτό διότι έχω διδαχθεί από την κοινωνία ότι οι γυναίκες θέλουν έναν άντρα δίπλα τους να τις κάνει να νιώθουν προστασία, να μπορούν να σταθούν δίπλα τους όταν φοράν τακούνια, να μην τις κουτσομπολεύουν οι φίλες τους κ.α.π... Τον έρωτα τον γεύτηκα για πρώτη φορά στα 22 μου χρόνια, σε studio (οίκος ανοχής). Για καιρό είχα να αντιμετωπίσω και τα λεγόμενα των διαφόρων τύπων του γυμναστηρίου ότι όποιος πηγαίνει σε οίκο ανοχής και δεν πηδάει γυναίκες σε οne night stand, σε μπαρς, με το σπαθί του δηλαδή, είναι loser... Aπομακρύνθηκα από αυτή την παρέα γιατί μου κάνανε κακό. Και κάτι άλλα για ατάκες και για άλλες μαλακίες... Εγώ δεν τα μπορώ αυτά... Δεν μπορώ να παίζω "ρόλους"....Πώς να είσαι πραγματικά ελεύθερος για να' ρθεις σε επαφή με τα συναισθήματά σου μετά από όλα αυτά;
Έκανα όμως κάποιες σχέσεις παρόλα αυτά.... Δύο, για την ακρίβεια... Και οι δύο ήταν από dating site.
Η πρώτη διήρκησε ένα μήνα κι η δεύτερη σχεδόν ένα χρόνο....
Η δεύτερη δε ήταν πολύ τραυματική... Μέχρι και μεταλλική καρέκλα στο κεφάλι κόντεψα να φάω! Ένιωσα μεγάλη πίεση και ανελευθερία με τη συγκεκριμένη και ενώ προσπάθησα να κάνω τον επόμενο χρόνο μια άλλη σχέση δεν τα κατάφερα, διότι το "τραύμα" ξαναξύπνησε.... Περιττό να πω ότι η "καλή" μου φρόντισε να με παρουσιάσει στον κύκλο της ως "ψυχοπαθή", επειδή έπαιρνα χάπια.......
Αυτά ως εισαγωγικά! Δεν τα είπα όλα, διότι αν τα λεγα εξαρχής φοβάμαι ότι θα σας κούραζα. Και δεν το θέλω!
Ωστόσο είμαι ανοιχτός στην όποια εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων και συζήτηση!

Καλησπέρα και από εμένα. Η προσωπική μου άποψη είναι να μην βάζεις εσύ ο ίδιος ταμπέλες στον εαυτό σου. Κατανοώ πως η διάγνωση πολλές φορές σοκάρει όμως ίσως βοηθήσει να εξηγήσεις κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορούσες να εκλογικεύσεις ως τώρα. Μην αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου ως κάτι διαφορετικό και προφανώς όχι σαν βιαστή ή δολοφόνο. Απλά έχεις ένα ψυχικό πρόβλημα όπως πολλοί από εμάς. Το αντιμετωπίζεις ώριμα πηγαίνοντας σε θεραπευτή και όλα θα κυλήσουν ομαλά. Να ξέρεις την αλήθεια σώζει πάντα κατ' εμέ. Για τους άλλους ανθρώπους δεν γνωρίζω πώς θα αντιδρούσαν όμως εγώ όταν έμαθα για τον σύντροφο μου πως είχε οριακή διαταραχή το μόνο που έκανα είναι να ενημερωθώ για να ξέρω πώς θα μπορούσα να βοηθήσω. Σε καμία περίπτωση δεν τον είδα με άλλο μάτι. Θεωρώ πως δεν έχεις βρει ακόμα έναν άνθρωπο να σε "νιώσει" ή να σου ταιριάξει. Μην απογόητευεσαι όμως. Δεν ξέρω αν βοήθησα. Να είσαι καλά!

[GiannisNik3]

Καλησπέρα και από εμένα. Η προσωπική μου άποψη είναι να μην βάζεις εσύ ο ίδιος ταμπέλες στον εαυτό σου. Κατανοώ πως η διάγνωση πολλές φορές σοκάρει όμως ίσως βοηθήσει να εξηγήσεις κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορούσες να εκλογικεύσεις ως τώρα. Μην αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου ως κάτι διαφορετικό και προφανώς όχι σαν βιαστή ή δολοφόνο. Απλά έχεις ένα ψυχικό πρόβλημα όπως πολλοί από εμάς. Το αντιμετωπίζεις ώριμα πηγαίνοντας σε θεραπευτή και όλα θα κυλήσουν ομαλά. Να ξέρεις την αλήθεια σώζει πάντα κατ' εμέ. Για τους άλλους ανθρώπους δεν γνωρίζω πώς θα αντιδρούσαν όμως εγώ όταν έμαθα για τον σύντροφο μου πως είχε οριακή διαταραχή το μόνο που έκανα είναι να ενημερωθώ για να ξέρω πώς θα μπορούσα να βοηθήσω. Σε καμία περίπτωση δεν τον είδα με άλλο μάτι. Θεωρώ πως δεν έχεις βρει ακόμα έναν άνθρωπο να σε "νιώσει" ή να σου ταιριάξει. Μην απογόητευεσαι όμως. Δεν ξέρω αν βοήθησα. Να είσαι καλά!

Και μόνο το ότι διέκρινα καλή διάθεση σε αυτά που μου γραψες, με βοήθησε από μόνο του!
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Να' σαι καλά!