αιτιες και τροπος αντιμετωπισης της αποπροσωποποιησης

[anxious4ever]

ναι ειχα ομαδα τοτε, εκανα 14 χρονια..αν δεν ειχα την ομαδα οκ..παιζει να ειχα τρελλαθει απο αυτο κ μονο, αλλα πηγαινα εκει, δεν ενιωθα τιποτα βεβαια κ μου εδιναν κουραγιο.
πλεον οταν κανω γαδ κ με πιανει δεν το παλευω χωρις θεραπεια..δεν το ανεχομαι πια οταν με πιανει, με τρομαζει καθε φορα σαν να ειναι η πρωτη φορα.
αυτο μηδεν συναισθηματων δεν εχει να κανει με το κενο της καταθλιψης, ο τοτε ψυχοθεραπευτης μου , μου εξηγησε οτι ο εγκεφαλος μου εκλεισε για να αντεξει εναν υπερβολικο πονο κ ηταν αληθεια, μου ειχε συμβει κατι πολυ τραγικο στην ζωη μου που με αλλαξε, με καθορισε κ με συγκλονισε.

[Constantly curious]

Και εμένα περί ασφαλείας μου είπε, θυμάμαι ότι ένιωσα άβολα από τον απαθη τρόπο που το εξήγησε, σαν να μου έλεγε ο ουρανός ειναι μπλε. Έχω χρόνια να το ζήσω αλλά δε θεωρώ απίθανο να ξανά συμβεί. Μπου μην σε ανησυχει θα μειωθεί ειναι και αυτό ένας τρόπος να μαθαίνεις τα όρια σου. Πότε δεν αντέχεις μια κατάσταση ή κάποια αισθήματα. Δεν ξέρω προσπαθώ να το δω θετικά ακόμα και αυτό μιας και δεν υπάρχει μαγική λύση.

[anxious4ever]

συμπτωμα ειναι, οποτε λογικα δεν πρεπει να τρομαζει, οπως πχ οταν εχεις στρες μουδιαζεις , ετσι κ αυτο..
η αιτια πρεπει να βρεθει, η οποια ειναι το στρες κατα κυριο λογο.

[boo]

εδω και 15λεπτα ειμαι αποκομενη.δε μπορω να επανασυνδεθω.αγχος πολυ.κοιταω το χερι μου και δεν ειναι χερι μου

[anxious4ever]

ΣΤΑΜΑΤΑ να το σκεφτεσαι,ασχολησου με κατι αλλο, μολις το ξεχασεις θα φυγει κ αυτο.σιγουρα!

[boo]

το περιεργο ειναι πως το σωμα μου κανει οτι θελω να κανει αλλα ειναι σαν να ειμαστε 2 αλλα πραγματα ο νους και το σωμα.

[anxious4ever]

αυτο δεν μοιαζει με αποπραγματοποιηση, μηπως να μιλαγες με τον γιατρο σου?
δεν εχω νιωσει ποτε σαν να ειμαι δυο ατομα, παντα εγω ενιωθα..στην αποπραγματοποιηση νιωθεις απλα οτι εισαι σαν ξενος σε ξενο περιβαλλον..

[boo]

το ειπα στο γιατρο.αποπροσωποποιηση μου ειπε κι αυτος.πηρα xanax μπας και ηρεμησω

[Constantly curious]

Πόσο xan σου προτεινε; σου πέρασε boo ;

[boo]

καλημερα c.c. μου
0.5 μου ειπε να παιρνω γιατι εθιζομαι καθε φορα που το παιρνω και μου ειπε οχι παραπανω.καλα αμα τα βρω σκουρα θα παιρνω 1mg..
μου περασε μετα απο καμια ωρα αφοτου πηρα και το xanax. αλλα μετα το βραδυ παλι τα ιδια κι επεσα και κοιμηθηκα.
δε θα παιρνω το εχτρα 5mg aloperidin που μου ειπε γιατι φοβαμαι τις παρενεργειες (παιρνω ηδη 20mg) θα παιρνω 1-2 xanax και βλεπουμε

[boo]

παντως τωρα που το σκεφτομαι ειναι απιστευτο το μυαλο τι κολπα κανει για να αντιδρασει σε κατι ασχημο.απο κρισεις πανικου και αποπροσωποποιησεις, μεχρι ΙΔΨ και καταθλιψεις κλπ

[Constantly curious]

Μεχρι να συνηθίσεις το alop. την υπνηλία και να βρεις τους ρυθμούς σου ίσως να εμφανίζεται αυτή η αίσθηση. Αν θέλεις δοκιμασε να το βλέπεις ως "περαστικό και φυσιολογικό" τύπου - ναι νιώθω περίεργα αλλά δε θα με πανικοβαλει εμένα αυτο - δοκιμασε να σχεδιάσεις κάτι σε ένα χαρτί, κάτι που να σου αρέσει, μπορεί να είναι και μόνο το ονομα σου. Κατά κάποιο τρόπο να μη σε στεναχωρεί δηλαδή επιπλέον αυτό το νέο συμπτωμα αλλά να του πάρεις τον αέρα.

[boo]

εχεις δικιο μωρε..ειναι αυτο που λες πανικοβαλλομαι εκεινη την ωρα... κι εσυ το ιδιο παθαινες?
σαν συμπτωμα δε με στεναχωρει.προτιμω αυτο απο τα ψυχωτικα.δυσφορια και πανικο μου προκαλει

πως να ζωγραφισω κατι αφου τα χερια μου εκεινη την ωρα μου ειναι ξενα?δε θα φρικαρω περισσοτερο?

[Constantly curious]

Εγώ είχα πάθει ανάλογα και με βοηθούσε το γειωμα, η σύνδεση με κάτι που μου είναι οικείο. Δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου πρόσωπο μου ή το περιβάλλον. Ίσως επειδή είχα περάσει όλα τα έντονα ψυχοσωματικά να το πήρα τότε ψιλό χαλαρά. Σοκαρίστηκα μεν αλλά δεν ένιωθα χαλια όπως πχ με την απελπισία ή το κενό. Σκέφτομαι πως αν έστω πιάσεις το μολύβι να γράψεις σε λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά αυτοματα ο νους θα κάνει την κίνηση χωρις πίεση και ίσως έτσι νιώσεις ανακουφίσει πως εσύ έχεις τον έλεγχο. Μπορεί να ειμαι λάθος αλλά αν ένιωθα το χέρι μου ξένο αυτό θα έκανα προσωπικά. Ναι έχει τεράστια γκάμα ο νους ή η ψυχή να μας δείξει ότι δυσφορουμε. Προσπαθω να το απλοποιησω πια.

[boo]

ναι ναι ουτε κι εγω νιωθω χαλια με αυτο.απλα αγχωνομαι καθε φορα μηπως δε μπορεσω να γυρισω πισω στο σωμα μου.
α εσυ δεν αναγνωριζες ουτε το σωμα σου ουτε το ποεριββαλον ως οικειο?παθαινες και αποπροσωποποιηση και αποπραγματο ποιηση...το 2ο δεν το εχω παθει.
θα δοκιμασω να γραψω αν το ξαναπαθω εχει βαση τωρα που μου το εξηγησες.

η πιο εντονη εμπειρια που ειχα ποτε απο αυτο ηταν 2-3 φορες παλιοτερα που ειχα βγει απο το σωμα και το εβλεπα απο την πανω γωνια του δωματιου.εβλεπα ολο το δωματιο και το σωμα και το σωμα του φιλου μου απο εκει ψηλα."απιστευτη" εμπειρια.θα τη θυμαμαμαι για παντα