Όταν σε θέλει για φίλο.....

[GiannisNik3]

Το γιατι δεν δέχονται οτι πας σε studios?(αυτο δε γιατι πρέπει να το λες οπωσδήποτε, σε ρωτάνε η μόνος σου?

Το λέω μόνος μου, αλλά όχι με το "καλημέρα" σας, φυσικά!
Ένας σύντροφος δε πρέπει να γνωρίζει το σύντροφό του;
Να τα ξέρει όλα;
Άμα είναι να κρύβομαι κι από τον άνθρωπό μου, τότε ποιο το νόημα;
Να περνάμε καλά;
Καλό είναι κι αυτό, δε λέω...
Αλλά κάτι πιο ουσιαστικό απαιτεί πιο μεγάλη εμπιστοσύνη.

[xristinaxrkd]

Εγώ αν ήμουνα μαζί σου, λέμε τώρα, και ήμασταν καλά και με ήξερες, έτσι; Και σου έλεγα ότι ό,τι εμπειρία έχω την έχω από γυναίκες σε studio πώς θα αντιδρούσες;

Είχα σχέση , με ένα παιδί πού πριν από εμένα, πήγαινε σε studio. ( Τα studio επειδή πρώτη φορά τα ακούω με αυτήν την έννοια , είναι τα δωμάτια με γυναίκες σωστά? )

[xristinaxrkd]

Το λέω μόνος μου, αλλά όχι με το "καλημέρα" σας, φυσικά!
Ένας σύντροφος δε πρέπει να γνωρίζει το σύντροφό του;
Να τα ξέρει όλα;
Άμα είναι να κρύβομαι κι από τον άνθρωπό μου, τότε ποιο το νόημα;
Να περνάμε καλά;
Καλό είναι κι αυτό, δε λέω...
Αλλά κάτι πιο ουσιαστικό απαιτεί πιο μεγάλη εμπιστοσύνη.

Να σου πω κάτι , να έχεις κατά νου , σχετικά με την ειλικρίνεια .. Πριν κάνω σχέση με το πρώην μου (πια) , είχα διαγνωστεί με ψυχικά προβλήματα , ψυχαναγκασμό κατάθλιψη κ.α. μαζί με φάρμακά πού παίρνω. Θεώρησα τίμιο , να το ξέρει. Ε λοιπόν , ο συγκεκριμένος το είπε σε όλους . Όχι όταν χωρίσαμε αλλά κι όταν ήμασταν μαζί. Όμοιοι του με αντιμετωπίζουν , ως "προβληματικό κορίτσι" ή "τρελή" . Να σημειώσω , ότι μένω σε επαρχία και σήμερα είμαι 26 χρονών. Βίωσα ρατσισμό κι έκανα να βγω 1 χρόνο από το σπίτι μου ! Φέτος τα Χριστούγεννα βγήκα, μετά από αυτό.

[GiannisNik3]

Είχα σχέση , με ένα παιδί πού πριν από εμένα, πήγαινε σε studio. ( Τα studio επειδή πρώτη φορά τα ακούω με αυτήν την έννοια , είναι τα δωμάτια με γυναίκες σωστά? )

Ναι, αυτά είναι..

[GiannisNik3]

Να σου πω κάτι , να έχεις κατά νου , σχετικά με την ειλικρίνεια .. Πριν κάνω σχέση με το πρώην μου (πια) , είχα διαγνωστεί με ψυχικά προβλήματα , ψυχαναγκασμό κατάθλιψη κ.α. μαζί με φάρμακά πού παίρνω. Θεώρησα τίμιο , να το ξέρει. Ε λοιπόν , ο συγκεκριμένος το είπε σε όλους . Όχι όταν χωρίσαμε αλλά κι όταν ήμασταν μαζί. Όμοιοι του με αντιμετωπίζουν , ως "προβληματικό κορίτσι" ή "τρελή" . Να σημειώσω , ότι μένω σε επαρχία και σήμερα είμαι 26 χρονών. Βίωσα ρατσισμό κι έκανα να βγω 1 χρόνο από το σπίτι μου ! Φέτος τα Χριστούγεννα βγήκα, μετά από αυτό.

Λυπάμαι πολύ...
Και γιατί παρακαλώ είναι πιο προβληματικός αυτός που έχει κάτι και παίρνει το χ ή ψ φάρμακο κι όχι εκείνος που ξέρει ότι έχει και δεν παίρνει τίποτα ή δεν πάει στον ψυχίατρο, από φόβο μην του κολλήσουνε την "ταμπέλα"......
Αθάνατη ελληνική πραγματικότητα!
Να λένε τον ψυχίατρο ακόμη "τρελογιατρό"!
Ξέρεις πόσους νέους - και νέους ωραίους τώρα- έχω πετύχει στον ψυχίατρο εκεί που πάω;

[GiannisNik3]

Να σου πω κάτι , να έχεις κατά νου , σχετικά με την ειλικρίνεια .. Πριν κάνω σχέση με το πρώην μου (πια) , είχα διαγνωστεί με ψυχικά προβλήματα , ψυχαναγκασμό κατάθλιψη κ.α. μαζί με φάρμακά πού παίρνω. Θεώρησα τίμιο , να το ξέρει. Ε λοιπόν , ο συγκεκριμένος το είπε σε όλους . Όχι όταν χωρίσαμε αλλά κι όταν ήμασταν μαζί.

Κι εμένα η δικιά μου, μόλις χωρίσαμε, φρόντισε να με "διαφημίσει" καταλλήλως στον περίγυρό της επειδή ήξερε ότι έπαιρνα Seroxat.
Το παιζε ανεκτική, όσο ήμασταν μαζί, μετά όμως τα βγαλε όλα στη φόρα....
Και μου λεγε θυμάμαι άκουσον άκουσον "νομίζεις ότι θα μπορέσεις να γίνεις ποτέ κανονικός άνθρωπος, χωρίς τα φάρμακα;"
Ακούς λίγο;
Κανονικός άνθρωπος!

[xristinaxrkd]

Κι εμένα η δικιά μου, μόλις χωρίσαμε, φρόντισε να με "διαφημίσει" καταλλήλως στον περίγυρό της επειδή ήξερε ότι έπαιρνα Seroxat.
Το παιζε ανεκτική, όσο ήμασταν μαζί, μετά όμως τα βγαλε όλα στη φόρα....
Και μου λεγε θυμάμαι άκουσον άκουσον "νομίζεις ότι θα μπορέσεις να γίνεις ποτέ κανονικός άνθρωπος, χωρίς τα φάρμακα;"
Ακούς λίγο;
Κανονικός άνθρωπος!

Άρα με καταλαβαίνεις . Συμπέρασμα : Πρώτα προστάτευσε και σεβάσου , εσένα κι έπειτα τους άλλους. Μάθε να σε αγαπάς! Από τα μηνύματα σου , διακρίνω 2 πράγματα , α) χαμηλή αυτοεκτίμηση και β) ανάγκη να είσαι σωστός απέναντι στους άλλους, επειδή εσύ νιώθεις αδικημένος. Μέσα από την προσπάθεια πού κάνεις να τα βρεις με τον εαυτό σου , μάθε να σε αγαπάς περισσότερο. Τί θα πει ωραίος κι άσχημος , ψηλός κοντός κι άλλα τέτοια.... Όλοι είμαστε διαφορετικοί ,κι αυτή είναι η ομορφιά μας. Μην μιλάς εύκολα , για το προσωπικά σου . Δεν είναι ανάγκη να ξέρουν όλοι τί έχεις και τι κουβαλάς. Βλέπεις πόσο ανθρωποφάγοι , γινόμαστε εμείς οι "άνθρωποι"...

[GiannisNik3]

κοντός

Κοντός είμαι...

[elisabet]

Δεν είμαι αρνητικός....
Οκ, ακούω!
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το πρόβλημά μου;

Οκ, αφού θες να ακούσεις λοιπόν θα σου πω.
Νομίζω οτι το πρόβλημα σου είναι οι ταμπέλες. Βάζεις ταμπέλες στους άλλους και βάζεις και στον εαυτό σου.
Επειδή είδα που ανέφερες κάπου και για εκκλησίες κτλ, θεωρώ οτι καταπιέστηκες πολύ ως παιδί, στην ηλικία που έπρεπε να κοινωνικοποιηθείς και να κάνεις σχέσεις με κοπελες (όχι απαραίτητα σεξουαλικές, αλλά κοινωνικές/φιλικές σίγουρα), εσύ καταπιεζόσουν από "πρέπει" και ηθικολογίες. Φαντάζομαι οτι αυτή θα ήταν μια φάση που έκρινες άλλους, που δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά με σένα. Αυτό είναι κλασσικό δείγμα όταν καταπιεζόμαστε, να κρίνουμε τους άλλους για αυτά που ενδόμυχα θα θέλαμε να κάνουμε εμείς αλλά οι πεποιθήσεις μας, δεν μας το επιτρέπουν.
Και νομίζω και τώρα που δεν είσαι πια σε αυτη τη φάση , ακόμα αυτές οι πεποιθήσεις υπάρχουν μέσα σου και σε κατηγορείς. Γιαυτό εκλαμβάνεις τα πάντα ως αρνητική κριτική ακόμα και αυτά που οι άλλοι σου λένε καλοπροαίρετα.
Όταν μια γυναίκα σε αποφεύγει ευγενικά, θα έπρεπε να χαίρεσαι για την ευγένεια της και να δέχεσαι οτι δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους κι αυτό δεν μας κάνει ούτε άχρηστους, ούτε μη φυσιολογικούς. Ούτε κάνει τους άλλους αχάριστους ή δεν ξέρω γω τι άλλο που δεν μας εκτίμησαν. Απλά δεν αρέσουμε σε όλους, είναι τόσο απλό.

Αυτά που κανουν οι άλλοι για τα οποία διαμαρτύρεσαι και σε ενοχλούν, είναι στην ουσία αυτά που σε ενοχλούν στον εαυτό σου. Λες πχ οτι οι άλλοι σε αντιμέτωπισαν με ρατσισμό, γιατί αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, ή γιατί δεν είσαι μοντέλο ή αρκετά πλούσιος κτλ αλλά κι εσύ κάνεις ακριβώς το ίδιο. Χωρίζεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες, άλλες είναι βούζες (?), φυσιολογικοί, μη φυσιολογικοί, πλούσιοι, τυχεροί που τα έχουν όλα κτλ κτλ
Ξεκόλλα από όλα αυτά και πέταξε τις ταμπέλες όσο είναι νωρίς. Ο καθένας είναι οτι είναι για τον εαυτό του κι αυτό αρκεί. Οι άλλοι θα αρχίσουν να σε συμπαθούν και να σε πλησιάζουν όταν εσύ αρχίσεις να συμπαθείς λίγο τον εαυτό σου.

[GiannisNik3]

Οκ, αφού θες να ακούσεις λοιπόν θα σου πω.
Νομίζω οτι το πρόβλημα σου είναι οι ταμπέλες. Βάζεις ταμπέλες στους άλλους και βάζεις και στον εαυτό σου.
Επειδή είδα που ανέφερες κάπου και για εκκλησίες κτλ, θεωρώ οτι καταπιέστηκες πολύ ως παιδί, στην ηλικία που έπρεπε να κοινωνικοποιηθείς και να κάνεις σχέσεις με κοπελες (όχι απαραίτητα σεξουαλικές, αλλά κοινωνικές/φιλικές σίγουρα), εσύ καταπιεζόσουν από "πρέπει" και ηθικολογίες. Φαντάζομαι οτι αυτή θα ήταν μια φάση που έκρινες άλλους, που δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά με σένα. Αυτό είναι κλασσικό δείγμα όταν καταπιεζόμαστε, να κρίνουμε τους άλλους για αυτά που ενδόμυχα θα θέλαμε να κάνουμε εμείς αλλά οι πεποιθήσεις μας, δεν μας το επιτρέπουν.
Και νομίζω και τώρα που δεν είσαι πια σε αυτη τη φάση , ακόμα αυτές οι πεποιθήσεις υπάρχουν μέσα σου και σε κατηγορείς. Γιαυτό εκλαμβάνεις τα πάντα ως αρνητική κριτική ακόμα και αυτά που οι άλλοι σου λένε καλοπροαίρετα.
Όταν μια γυναίκα σε αποφεύγει ευγενικά, θα έπρεπε να χαίρεσαι για την ευγένεια της και να δέχεσαι οτι δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους κι αυτό δεν μας κάνει ούτε άχρηστους, ούτε μη φυσιολογικούς. Ούτε κάνει τους άλλους αχάριστους ή δεν ξέρω γω τι άλλο που δεν μας εκτίμησαν. Απλά δεν αρέσουμε σε όλους, είναι τόσο απλό.

Αυτά που κανουν οι άλλοι για τα οποία διαμαρτύρεσαι και σε ενοχλούν, είναι στην ουσία αυτά που σε ενοχλούν στον εαυτό σου. Λες πχ οτι οι άλλοι σε αντιμέτωπισαν με ρατσισμό, γιατί αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, ή γιατί δεν είσαι μοντέλο ή αρκετά πλούσιος κτλ αλλά κι εσύ κάνεις ακριβώς το ίδιο. Χωρίζεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες, άλλες είναι βούζες (?), φυσιολογικοί, μη φυσιολογικοί, πλούσιοι, τυχεροί που τα έχουν όλα κτλ κτλ
Ξεκόλλα από όλα αυτά και πέταξε τις ταμπέλες όσο είναι νωρίς. Ο καθένας είναι οτι είναι για τον εαυτό του κι αυτό αρκεί. Οι άλλοι θα αρχίσουν να σε συμπαθούν και να σε πλησιάζουν όταν εσύ αρχίσεις να συμπαθείς λίγο τον εαυτό σου.

Η αλήθεια είναι ότι οι "ταμπέλες", που λες, όσο παράδοξο κι αν ακουστεί με βοηθούν στο να κατανοήσω καλύτερα τον κόσμο.
Ή τουλάχιστον είναι μέρος της προσπάθειάς μου αυτής, έστω και στραβής!
Δεν ξέρω, πολλές φορές δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν ο άλλος απέναντί μου είναι καλός ή κακός...
Πώς θα ξέρω;

[GiannisNik3]

στην ηλικία που έπρεπε να κοινωνικοποιηθείς και να κάνεις σχέσεις με κοπελες (όχι απαραίτητα σεξουαλικές, αλλά κοινωνικές/φιλικές σίγουρα)

Πιστεύεις ότι τώρα είναι αργά;

[GiannisNik3]

Επειδή είδα που ανέφερες κάπου και για εκκλησίες κτλ, θεωρώ οτι καταπιέστηκες πολύ ως παιδί, στην ηλικία που έπρεπε να κοινωνικοποιηθείς και να κάνεις σχέσεις με κοπελες (όχι απαραίτητα σεξουαλικές, αλλά κοινωνικές/φιλικές σίγουρα), εσύ καταπιεζόσουν από "πρέπει" και ηθικολογίες. Φαντάζομαι οτι αυτή θα ήταν μια φάση που έκρινες άλλους, που δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά με σένα

Ενδόμυχα ίσως, ποτέ όμως φανερά!
Η αλήθεια είναι ότι έχω αυτό το κόμπλεξ του να θέλω να πουλήσω μούρη στους άλλους, σε αυτά τα θέματα (γκόμενες κλπ)! Το' χω απωθημένο!
Κι αυτό γιατί μια ζωή έβλεπα τους άλλους πιο μπροστά από μένα και κόμπλαρα.........
Θυμάμαι όταν πρωτοείδα την ταινία "Σπάιντερμαν".
Πήγαινα δευτέρα Γυμνασίου.
Ταυτίστηκα με τον Πήτερ Πάρκερ, πλήρως!
Για πολύ καιρό φαντασιωνόμουν ότι κάτι "μαγικό" γινότανε και άλλαζε η ζωή μου!
Και από ντροπαλός και κοινωνικός παρίας γινόμουν ο σούπερ ήρωας και γιατί όχι και ο "γαμάω" της υπόθεσης!!

[archangel]

Προσωπικά δεν έχω ακούσει πολλά νέα παιδιά πια στην εποχή μας να πηγαίνουν συστηματικά σε στούντιος. Δεν λέω να πήγανε κάποια στιγμή από περιέργεια ή κάτι τέτοιο. Αλλά να πηγαίνουν συστηματικά, δεν έχω ακούσει.
Και προφανώς υπάρχει λόγος για αυτό. Δεν ζούμε στο 30 όπου ήταν σχεδόν αδύνατο να βρει κάποιος νέος γυναίκα για να εκτονωθεί, ούτε θεωρείται πια ταμπου το προγαμίαιο σεξ. Τα 18χρονα λοιπόν αγόρια βρίσκουν σεξ πολύ ευκολα πια χωρίς να χρειάζονται επαγγελματίες.
Αρα στη θέση σου θα αναρωτιόμουν τί είναι αυτό που με εμπόδιζε σε μια τέτοια εποχή να βρω σεξ και με έκανε να απευθυνθώ σε στούντιο. Ήμουν πολύ κλειστός; Δεν είχα φίλους/ες; Ήμουν πολύ ντροπαλός; Ήταν κάτι άλλο;

Μάλλον για αυτό λες οτι μόλις το μάθαιναν απομακρύνονταν από σένα. Υποδηλώνει οτι κάτι συμβαίνει εδώ.

Εγω μεχρι και πριν λιγο καιρο δεν ειχα πάει με τετοια γυναικα γτ ήθελα να βρω κοπέλα και να μην πάω ποτε εκει. Τίποτα δεν εγινε. Δε ξερω αν ειναι το '30 αλλα για μενα ετσι είναι. Βεβαια και τωρα που πηγα το μονο που κατάφερα ειναι να απογοητευτω... αλλα ακόμα και ετσι δεν αλλάζει το γεγονός πως είναι δυσκολο να βρεις σεξ. Ισως σε κάποιους που εχουν πολυ αυτοπεποιθηση και ότι αλλο ειναι αυτο που σας αρεσει να είναι κάτι πανέυκολο, αλλα για κάποιον που δε το έχει τότε για αυτόν ειναι μονόδρομος. Σαν να έχει σταματησει ο χρόνος στο '30...

[archangel]

Γιατί δεν είναι φυσιολογικό;
Είχα στύση από τα 11.
Απλώς δε δοκίμασα ποτέ να προβώ σε αυτοϊκανοποίηση πλήρη, μέχρι τότε...
Δεν ξέρω!
Και στο δωμάτιό μου δε μπήκε ούτε υπολογιστής, ούτε τηλεόραση μέχρι να μπω στο Πανεπιστήμιο.
Και στον υπολογιστή του πατέρα μου, που πήγαινα, είχε βάλει φίλτρο και δε μπορούσα να μπω σε πορνό....
Οπότε.........
Έπαιξε ρόλο πιστεύω και το γεγονός ότι είχα φίμωση κι έκανα εγχείρηση στα γεννητικά μου όργανα στα 15,5...
Περιτομή δηλαδή.
Τα επόμενα χρόνια μέχρι τα 20 είχα ονειρώξεις, αλλά μέχρι εκεί!
Δεν προχωρούσα παρακάτω...
Ίσως έπαιζε ρόλο ότι είχα την εντύπωση ότι τα γεννητικά όργανα είναι κάτι "βρώμικο" και κυριολεκτικά, αλλά και μεταφορικά!
Είχα μπλέξει και με κάτι θρησκευτικές οργανώσεις και τα θεωρούσα βαριά αμαρτήματα όλα αυτά....
Αμέσως όταν αποσκίρτησα ήρθε και η γνωριμία με το σώμα μου.....
Αμέσως μετά πάντως, μεταξύ 21- 25 ήρθα αντιμέτωπος με μια σεξουαλική όρεξη, άλλο πράγμα! Η οποία έφτασε μέχρι και τη διαστροφή! Σαν τρικυμία, ένα πράγμα! Πώς είναι ένα ποτάμι που θέλει να ξεχυθεί και του βάζεις φράγματα συνεχώς για να το ανακόψεις; Μέχρι που έσκασε και ξεχείλισε!!!
Πήγαινα δυο φορές την εβδομάδα σε οίκους ανοχής και είχα πάει μέχρι και με δυο γυναίκες -ταυτόχρονα- μια φορά...........
Από τα 20-25 έτρεχα να προλάβω το χρόνο και την εμπειρία που έχασα, προκειμένου να είμαι σαν τους άλλους και να μην είμαι πίσω!
Γι' αυτό πήγαινα τόσες πολλές φορές!
Ένας λόγος........
Ο άλλος λόγος είναι διότι μου άρεσε από ένα σημείο και μετά και μου έγινε πάθος.......
Το τι πέρασα εκείνη την περίοδο και τι κόμπλεξ κατωτερότητας μου είχαν δημιουργηθεί, δε λέγεται!
Κι όλα αυτά χάρη στη σύγχρονη, ανεκτική κοινωνία που όλα τα παρέχει, μέχρι και σεξ, σ' όλους ανεξαιρέτως!!!

ΤΙΙΙΙ;
Ηταν καλό; πως ήταν;

[GiannisNik3]

Εγω μεχρι και πριν λιγο καιρο δεν ειχα πάει με τετοια γυναικα γτ ήθελα να βρω κοπέλα και να μην πάω ποτε εκει. Τίποτα δεν εγινε. Δε ξερω αν ειναι το '30 αλλα για μενα ετσι είναι. Βεβαια και τωρα που πηγα το μονο που κατάφερα ειναι να απογοητευτω... αλλα ακόμα και ετσι δεν αλλάζει το γεγονός πως είναι δυσκολο να βρεις σεξ. Ισως σε κάποιους που εχουν πολυ αυτοπεποιθηση και ότι αλλο ειναι αυτο που σας αρεσει να είναι κάτι πανέυκολο, αλλα για κάποιον που δε το έχει τότε για αυτόν ειναι μονόδρομος. Σαν να έχει σταματησει ο χρόνος στο '30...

Το βλέπεις κι εσύ λοιπόν;
Άρα με καταλαβαίνεις.....
Σκέψου και το άλλο... Πόσοι έχουν την ψυχική αντοχή να ρισκάρουν (γιατί εδώ μιλάμε για ρίσκο) το χρόνο τους και την ψυχική τους υγεία και να δίνουν "εξετάσεις" , προκειμένου να απολαύσουν το σεξ; Πόσοι; Εγώ ξέρω κάποιον, που δεν ήθελε να πάει σε στούντιο - ήθελε με την αξία του να....- λες κι εμείς που πήγαμε είμαστε κι εγώ δεν ξέρω τι....... και προσπαθούσε, δεν του έβγαινε και ήταν για μεγάλη περίοδο μισογύνης..... Ευτυχώς εγώ πήγαινα τότε, εκεί που πήγαινα και είχα χαλαρώσει! Το ακριβώς αντίθετο από αυτόν ήμουνα... Όχι μισογύνης, αλλά φιλογύνης!