Έλλειψη Διάθεσης

[susperia]

χωρις να θελω να υποτιμησω αυτα που λες φιλε g-alex αυτο που εχεις δεν ειναι προβλημα. ειναι απλα μια βαρεμαρα. απ αυτα που λες μου φαινεται φυσικο να σ εχει πιασει μια νωθροτητα σαν αντιδραση στην υπερδραστηριοτητα σου. θες να αξιοποιεις στο μαξιμουμ τις ωρες τις μερας σου ωστε να μην νιωθεις οτι περναει ο χρονος χωρις να κανεις κατι τωρα που εισαι φοιτητης. αυτο ειναι καλο μεν, αλλα να ξερεις οτι αμα φερνεις βολτα παρα πολλα πραματα την ημερα σου γυρναει μπουμερανγκ γιατι το πνευμα μπορει να θελει, αλλα το σωμα δεν αντεχει παντα. κι εγω πριν 4 μηνες εφερνα βολτα σχολη δουλεια, διαβασμα, μουσικη, αθλητισμο σε μια μερα και πιστευω συνεβαλε κι αυτο στο να μην θελω να κανω πραματα για ενα διαστημα, γιατι το σωμα δεν αντεχει παντα και δεν εννοω μονο σωματικη κουραση αλλα και πνευματικη. Αλλωστε σαν πρακτικο μυαλο που εισαι σκεψου οτι υπαρχει δραση-αντιδραση, αυτο που σου συμβαινει, συμβαινει για καποιο λογο, ισως γιατι πρεπει να καλμαρεις λιγο, κι αυτο ειναι που σε συμβουλευω κι εγω, να ξεκουραστεις και να μην κανεις πραματα για ενα διαστημα, και σε καποιο καιρο θα επανελθεις να σαι σιγουρος. παντως προβλημα δεν ειναι να σαι σιγουρος, κι αυτο το λεω γιατι κατι διαβασα για ψυχαναλυση πιο πανω. μη βρισκεις προβληματα εκει που δεν υπαρχουν.

[Aphelia]

ʼσχετο λίγο με το θέμα του alex αλλά σχετικό με αυτό που είπε πιο πάνω ο susperia και την πρόταση της mpempas. Από τη πρώτη στιγμή που διάβασα το θέμα και άρχισα πάλι να σκέφτομαι τα προβλήματα που περνούν οι φοιτητές θυμήθηκα τι καλά που είναι στα ξένα πανεπιστήμια όπου όλοι την ώρα σε ρωτούν αν έχεις κανένα πρόβλημα, αν χρειάζεσαι καμιά βοήθεια σε οτιδήποτε, μπορεί να έχεις και κάποιον καθορισμένο υπεύθυνο για σένα, είτε καθηγητή είτε σύμβουλο, αν θέλεις να επισκεφτείς κάποιον πιο εξειδικευμένο να συζητήσεις είναι πολύ εύκολο και μάλιστα σε προτρέπουν για αυτό.
Δεν είναι ψυχίατροι, είναι περισσότερο σαν σύμβουλοι με τους οποίους μπορείς να συζητήσεις τους προβληματισμούς και είναι ανακουφιστικό να γνωρίζεις ότι έχουν ακούσει τόσα και τόσα από τους φοιτητές, ότι δεν είσαι ο μόνος που τα περνάς.
Όταν φοιτούσα εγώ σε ελληνικό πανεπιστήμιο δεν υπήρχε κάτι τέτοιο ή τουλάχιστον δε γνώριζε κανένας για αυτό.

[mpempa]

τωρα υπαρχουν τα κεντρα ψυχικης υγειας οπου εκει υπαρχουν ειδικα οι οποιοι ασχολουνται με προβληματα των φοιτητων ειτε αγχους ειτε μη προσαρμοστηκοτητας στα νεα καθηκοντα και τα λοιπα.δεν ξερω αν ειναι καλα γιατι και εγω τωρα θα αρχισω αλλα ειναι μια βοηθεια.εχει ομαδικα και ατομικα προγραμματα.

[g_alex]

Εκτιμώ κάθε σας απάντηση ειλικρινά κ χαίρομαι που εντάχθηκα σ αυτό το φόρουμ που μου έδωσε τη δυνατότητα να ακούσω αυτά που έτρεμα να παραδεχτώ. Aphelia πόσο δίκιο έχεις, και δεν αστειεύομαι. Απαιτήσεις, απαιτήσεις και πάλι απαιτήσεις, υπερβολικές κατά κόρον. προσπαθώ να πιάσω τους άλλους, τους κυνηγάω επειδή μ όλα ταύτα έμεινα πίσω και αυτό με αγχ΄νει παραπάνω. 8 μαθήματα υπερ-απαιτητικά μαζί με διπλωματική. Ίσως τελικά έχω μεγάλες προσδοκίες που ίσως τελικά και να μην είναι ρεαλιστικές. Έχετε δίκιο...

[Aphelia]

Μα είναι σα να μαλώνεις συνέχεια τον εαυτό σου \"δεν έκανες αυτό που έπρεπε, να ορίστε πάλι απογοήτευσες κάποιον, δεν είσαι ικανός, είσαι τεμπέλης, δε θα τα καταφέρω ποτέ\", μετά βάζεις συνέχεια στόχους \"πρέπει να κάνω αυτό, πρέπει να είμαι έτσι\", απογοητεύεσαι και ξεχνάς να αφουγκράζεσαι τα μηνύματα που στέλνει το σώμα σου, το υποσυνείδητό σου. Ότι αυτή την περίοδο φαίνεται να είσαι κουρασμένος από όλες αυτές τις απαιτήσεις. ʼνθρωπος είσαι, δεν είσαι το σούπερ ρομπότ με το προκαθορισμένο γεμάτο πρόγραμμα από tasks που πρέπει να φέρεις εις πέρας κάθε μέρα, κάθε μήνα.
Και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να παραδεχτείς κάτι τέτοιο γιατί λες μέσα σου (όπως έλεγα κι εγώ) \"μα... αυτά είχα ονειρευτεί για μένα, ότι θα ανταπεξέρχομαι σε όλα, ότι θα κάνω αυτά τα πράγματα που έχω ήδη σκεφτεί, ότι θα είμαι έτσι σα φοιτητής, θα βγαίνω, θα έχω όρεξη πάντα, θα έχω πολλές δραστηριότητες, θα είμαι άριστος, κλπ\" όσα δηλαδή είχες βάλει στο μυαλό σου ότι έτσι είναι το ιδανικό να γίνει, άρα αυτά πρέπει να τα πετύχεις για να εκτιμάς τον εαυτό σου.
Ε, λοιπόν δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα και τον εαυτό μας θα έπρεπε να τον αγαπάμε, να τον εκτιμάμε και να τον φροντίζουμε γενικώς πέρα από τους πόσους στόχους καταφέρνει κάθε μέρα ή όποια περίοδο έχουμε καθορίσει λες και είναι μηχανή.