Διαταραχή ή κακή περίοδος;

[Manos88]

Γειά σας.

Θέλω να πω και γω το στόρι μου γιατί βλέπω διάφορα τον τελευταίο καιρό και έχω χαλαστεί. Καταρχήν μέχρι πριν 5 μήνες ήμουν 100% ΟΚ. Μια όμορφη μέρα του Νοέμβρη όμως, παγκόσμια ημέρα Διαβητικών, ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω μια εκπομπή σχετικά με τον Διαβήτη. Ψιλοφρίκαρα γιατί είχα ένα κοινό σύμπτωμα (συχνοουρία) αλλά και παχυσαρκία (προδιάθεση για διαβήτη). Τέλος πάντων μόλις το είδα αυτό ήμουν σχετικά εντάξει και πάω για ύπνο όλα καλά. Ξυπνάω το πρωί και μπαίνω στο internet... άρχιζα να διαβάζω για τον διαβήτη κτλ για πολύ ώρα και όταν τελείωσα με το διάβασμα ήμουν πεπεισμένος ότι αυτό είναι τέλος! γιαυτό έχω πρόβλημα στην ούρηση. Ήμουν αρκετά αγχωμένος και έλεγα γαμώτο μόνο 19 χρονών παιδί είμαι, γιατί να μου κάτσει αυτό κτλ και δεν μπορούσα να ηρεμήσω αν και ο διαβήτης σοβαρή ασθένεια όχι για να αγχωθείς και ιδιαίτερα ειδικά όταν δεν ξέρεις αν πάσχεις. Μετά από λίγο σηκώνομαι και πάω για εξετάσεις αίματος. Το βράδυ βγαίνουν οι εξετάσεις και ενώ είχα 90 "ζάχαρο" η απάντηση μου ήταν μόλις τις είδα ήταν... ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!

Εδώ να σημειώσω ότι από το πρωί μέχρι το απόγευμα που περίμενα τις εξετάσεις καθόμουν σε αναμένα κάρβουνα και δεν μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι άλλο παρά μόνο αυτό. Δηλαδή δυσκολευόμουν να συγκεντρωθώ σε κάτι άλλο, δεν ήθελα να φάω και δεν μπορούσα να κάτσω πολύ ώρα κάπου χωρίς να μπω στο ίντερνετ να διαβάσω κιάλλο. Τέλος πάντων, πάω στον παθολόγο μου λέει εντάξει είσαι του λέω για το πρόβλημα στην ούρηση μου; λέει δεν θα ναι κάτι σημαντικό κάνε εξετάσεις. Αυτό που θέλω να τονήσω είναι ότι εκείνες τις μέρες δεν μπορούσα να φάω γιατί έκανα εμετό και δεν μπορούσα να κοιμηθώ (Ήμουν 2-3 μέρες άυπνος) και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ εύκολα ... τουλάχιστον όχι όσο όταν ήμουν ΟΚ.

Έβαλα τα κλάματα μια στιγμή στο γραφείο του γιατρού γιατί είχα ταλαιπωρηθεί τόσο από τον άγχος και την ανησυχία που δεν άντεχα άλλο(επίσης είμαι βουτυρομπεμπές). Εκείνη λοιπόν την στιγμή λέει ο παθολόγος να πάω να κοιταχτώ για κατάθλιψη. Μέχρι τότε η ιδέα ψυχικής ασθένεις δεν μου χε περάσει οπότε καταλαβαίνετε μετά από αυτό έψαχνα ΚΑΙ για ψυχικές ασθένειες.

Πάω λοιπόν σε έναν γιατρό φίλο του πατέρα μου (και καλά πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου και γκλαμουριάς και ιστορίες) και του έλεγα για όλα αυτά πως έγινε τι έγινε κτλ και μου λέει δεν έχεις τίποτα. Του λέω δεν μπορώ να κοιμηθώ να φάω από το άγχος, τι τίποτα μου λες... μου λέει ΟΚ πάρε αυτό το φάρμακο (xanax) και παίρνε το 3 φορές την μέρα. Φρίκαρα και τότε κάμποσο γιατί λέω πάει αρχίζω τα ψυχοφάρμακα.

Πήρα το φάρμακο και κοιμόμουν κάνα 12ωρο και μετά από δύο-τρεις μέρες το σταμάτησα. Από κει και έπειτα κοιμόμουν 6-7 ώρες κάθε μέρα και έτρωγα κάμποσο χωρίς το xanax. Εξάλλου το μόνο που μου έκανε ήταν ότι κοιμόμουν και έτρωγα αλλιώς το άγχος ήταν στα ίδια ΑΚΡΙΒΩΣ επίπεδα είτε το έπερνα είτε όχι.

Να πω εδώ ότι στο μεσοδιάστημα του παθολόγου και του ψυχίατρου είχα διαβάσει για διάφορες άλλες ασθένειες και μου ρίχναν ακόμη περισσότερο την διάθεση, δηλαδή αν δεν είχα το ίντερνετ θα είχα αναρρώσει τουλάχιστον πάνω στον μήνα.

Μετά από όλα αυτά λοιπόν, με έτρωγε το γεγονός ότι είχα ψυχολογικό πρόβλημα. Μπαίνω στο ίντερνετ ψάχνω ψάχνω δεν βρίσκω τίποτα που να μου τέριαζε 100%. Λέω αποκλείεται κάτι δεν πάει καλά. Οι γονείς μου με γνώριζαν πάρα πολύ καλά καθώς και ο αδερφός μου που είχαμε υπερβολικά στενή σχέση από παιδάκια και σκέφτηκα να τους ρωτήσω μήπως έχουν προσέξει κάποια αλλόκοτη συμπεριφορά μου κατά τους καιρούς. Τίποτα και αυτοί... μάλιστα νευρίασαν γιατί λένε ότι τους έλεγα μπούρδες.

Συνέχισα να ψάχνω μέχρι που βρήκα την οριακή προσωπικότητα. Παίρνω τον γιατρό τηλ. του λέω πρέπει να έρθεις να δείς κάτι που βρήκα. Έρχεται του το δείχνω αυτό και πριν καν το δεί μου λέει έτσι ακριβώς: Μόνο εγκυκλοπαιδιακά το συζητώ αλλιώς μη τα σκέφτεσαι καθόλου. Του λέω πάλι ότι το άγχος μου δεν έχει μειωθεί πολύ και μήπως χρειάζομαι ψυχοθεραπεία και μου λέει όχι δεν χρειάζεσαι δώστου χρόνο θα περάσει πιστεψέ με. Του λέω μήπως είναι κάποια αγχώδη διαταραχή ή υποχονδρίαση; μου λέει δεν πληρείς τα κριτήρια για κάτι τέτοιες ασθένειες, απλά πέρνάς κακή περίοδο. Μάλιστα είχε νευριάσει γιατί τον έπρηζα και τον αμφισβητούσα ενώ αυτός ακόμη και για ακραίες περιπτώσεις που του είχα πεί για μένα δεν σκοτιζόταν και μάλιστα σκέφτηκα ότι δεν μου λέει γιατί ξέρει ότι θα φρικάρω άμα μάθω.

Εν τω μεταξύ εγώ Ιανουάριο έπρεπε να επιστρέψω στις σπουδές μου και φοβόμουν ότι δεν θα αποδώσω καλά λόγω του άγχους. Όντως δεν ήμουν πολύ καλά και προσπαθούσα να δω γιατί ενώ δεν έχω κάτι φοβάμαι τόσο πολύ για κάτι που μπορώ να αποκτήσω από τις άπειρες ασθένειες που περιβάλλουν τους παχύσαρκους. Όσο περνούσε ο καιρός αισθανόμουν λίγο καλύτερα - ελάχιστη διαφορά βέβαια μέχρι κάποιες μέρες που άρχιζα να παίρνω τα πάνω μου. Ακόμη και αυτό μου ξύνισε και τον πήρα τηλέφωνο για διπολική διαταραχή. Όπως περιμένατε έφαγα πάλι χυλόπιτα. Τώρα έχω ηρεμήσει κάμποσο αλλά ψιλοφοβάμαι...

[sofiabi2]

Γιατί φοβάσαι? Όλα είναι πολύ καλά!
Γιατί δεν σκέφτεσαι ποιές ήταν οι πρώτες σκέψεις που σε οδήγησαν στην τρομάρα σου για τις ασθένειες? Είσαι νέο παιδί, υγιέστατο και έχεις όλο το μέλλον μπροστά σου. Δεν θέλω να σου πω κάτι παραπάνω, είμαι σίγουρη πως μόλις ηρεμήσεις και ξανασκεφτείς τα πράγματα, όλα θα μπουν στη θέση τους. Και ξέρεις κάτι? ΟΛΟΙ έχουν κακές περιόδους, όμως το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα κακό. Μπορεί με το πέρας της συγκεκριμένης περιόδου να αλλάξεις ριζικά,( προς το καλύτερο πάντα!).

[Manos88]

Ευχαριστώ σοφία που διάβασες το τρενο-ποστ μου.

Ποιές ήταν οι πρώτες σκέψεις που με οδήγησαν στην τρομάρα για τις ασθένεις μου; θα σου πω αναλυτικά

1. Είμαι παχύσαρκος που σημαίνει 30 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να πάθω διαβήτη τύπου 2.
2. Ένα χρόνο πριν το συμβάν είχα σάκχαρο 123 που θεωρείται προδιαβητική κατάσταση και σε 2 χρόνια οδηγεί σε διαβήτη.
3. Είχα πρόβλημα ούρησης και ενώ δεν με ενοχλούσε δεν ήξερα γιατί το είχα.
4. Ο συγκεκριμένος διαβήτης μπορείς να τον έχεις χρόνια πριν καταλάβεις τι γίνεται διότι τα συμπτώματα δεν είναι έντονα.
5. Όλα τα παραπάνω εάν τα βάλεις σε διάφορα sites που σου υπολογίζουν πόσο πιθανόν είναι να έχεις αυτήν την νόσο, με έβγαζαν πάρα πολύ πιθανό.

Δεν με πείραξε τόσο με τον διαβήτη γιατί ΟΚ δεν είναι σχιζοφρένεια - με ένα τεστ αίματος στο βρίσκουν. Αυτό που με πείραξε ήταν πόσο πολύ είχα αγχωθεί για αυτό το θέμα ενώ στην ζωή μου ήμουν ο υπεράνετος στα πάντα.

[sofiabi2]

Ωραία. Και ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημά σου τώρα? Γιατί η απάντηση σου είναι πολύ λογική και ειλικρινά δεν φαίνεσαι άνθρωπος που δεν σκέφτεσαι λογικά. Και αν ήσουν υπεράνετος, όπως λες,την έπαθες τώρα! Να σου πω και κάτι? Αφού και έξυπνος είσαι και το μυαλό σου το χρησιμοποιείς, γιατί δεν κάνεις κάτι για να αλλάξεις τις αρχικές σου σκέψεις?

[Manos88]

Σοφία θες να πείς ότι όσοι έχουν διαταραχές και προβλήματα δεν έχουν λογική ή τέλος πάντων έχουν διαστρεβλωμένη λογική; Νομίζω ότι αυτό που λες είναι το πρόβλημα μου, το ότι δεν μπορούσα να \"ταρακουνήσω\" αυτές τις σκέψεις.

Ακούγεσε σαν τον γιατρό μου και συ γιατί και αυτός με πήρε από την αρχή ότι ξέρεις είσαι εντάξει χωρίς καν να του πω πολλά πολλά (μόνο από αυτά που σου είπα και σένα) και νομίζω ότι αυτή του η \"προκατάληψη\" πηγάζει από δύο γεγονότα.

Με ξέρει από πολύ μικρό και με έχει δεί πως έχω \"αναπτυχθεί\" και επίσης είμαι φοιτητής ιατρικής που ίσως να τον ώθησε στην \"νόσο του φοιτητή ιατρικής\" που το παθαίνουν αρκετοί όταν διαβάζουν νοσολογία. Αυτά δεν τα υποθέτω αυτός μου τα είπε.

[Adzik]

Φιλε μασ..καλε δεν εχεισ τιποτα , παψε να ανυσηχεισ τοσο...
κανε περισσοτερη γυμναστικη ωστε να μην εισαι παχυσαρκοσ..τρωγε πιο υγειηνα κι ετσι θα παψουν και οι φοβοι, και θα νιωσεισ καλητερα και θα απομακρινθουν οι παθησεισ απο κοντα σου:) δεσ αυτον τον τυπα...βεβαια δεν μιλαμε για τετοια υπερβολη αλλα για περισσοτερη προσοχη στο σωμα και την ψυχη μασ...:)

http://www.youtube.com/watch?v=mAcwcqOPcHM&feature=related

[Manos88]

Azdik, δικό μου λάθος δεν συγκεκριμενοποίησα την απάντηση όσο έπρεπε. Ο γιατρός μου είπε και ακόμα το λέει ότι 1 είναι το πρόβλημα μου. Το πάχος. Το άγχος θα φύγει. Εγώ με αυτό συμφωνώ, όμως το ότι το πάχος μου δημιούργησε το άγχος δεν σημαίνει ότι αν φύγει το πρώτο αυτομάτος φεύγει και το δεύτερο... αν ήταν έτσι όσοι έχουν αγχώδεις διαταραχές και αγχωνόταν π.χ. για την δουλειά τους εάν την σταματούσαν θα ξεαγχονόταν... έλα μου ντε ... κάτι άλλο θα βρούνε και θα τους πάρει ο κατήφορος. Εκεί κολλάω εγώ στο ότι άρχισε από κάτι ότι να ναι, και αυτός που έχει γενικευμένη αγχώδη διαταραχή από κάτι στρεσογόνο του βγαίνει και μετά για το υπόλοιπο της ζωής του είναι έτσι.

[Adzik]

\"όμως το ότι το πάχος μου δημιούργησε το άγχος δεν σημαίνει ότι αν φύγει το πρώτο αυτομάτος φεύγει και το δεύτερο... αν ήταν έτσι όσοι έχουν αγχώδεις διαταραχές και αγχωνόταν π.χ. για την δουλειά τους εάν την σταματούσαν θα ξεαγχονόταν..\"

κι ομωσ Μανο μου..συμβαινει αυτο...αυτοματοσ ενα μεγαλο μεροσ απο το προβληματικο αποτελεσμα \"πχ αγχοσ\" φευγει, επειδη απομακρεινεται ο αγχοδεισ παραγοντασ...ισωσ ενα 80% το υπολειπο 20% ειναι θεμα δικησ μασ προσπαθειασ...αλαζουμε τροπο ζωησ ,τροπο σκεψησ και βρισκουμε πραγματα τα οποια μασ βοηθανε να ζουμε πιο ανετα ηρεμα ,ισορροποιημενα ,ομορφα...

σιγουρα καθε λεπτο μπορουμε να βρουμε λογουσ αγχουσ καθε δευτερολεπτο..αλλα αυτο ειναι χαζο,κακο ,λαθοσ και κριμα...

το θεμα ειναι να μπορουμε να ημαστε καθε στιγμη καλητερα...

αρχικα μπορουμε να το καταφερουμε με την βοηθεια και αλλων ατομων η παραγοντων πχ..
http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=2179#pid38924

και αργοτερα η ταυτοχρονα με την φροντιδα φυτων...με το διαβασμα... τον διαλογισμο, την καλη παρεα, κλπ κλπ κλπ...

[sofiabi2]

Κάτσε γιατί κάπου μπερδευτήκαμε! Δεν θέλω να πω τίποτε παραπάνω απ\'όσα λέω! Όσο γι\'αυτό που λες, σχετικά για την λογική, είναι μεγάλη κουβέντα και αυτό που πιστεύω εγώ δεν ενδιαφέρει κανέναν. Είναι λίγο πιο σύνθετα τα πράγματα από μία απλή πρόταση, γιατί αν ήταν όλα τόσα απλά δεν θα υπήρχαν προβλήματα. Αυτό που σου είπα είναι πως η ικανότητα να ταξινομείς λογικά και με ακρίβεια τις σκέψεις σου θεωρώ πως είναι προτέρημα. Αυτό και μόνο αυτό! Το σύνδρομο του φοιτητή της ιατρικής όντως υπάρχει και το παθαίνουν και οι φοιτητές της ψυχολογίας επίσης.

[Manos88]

Azdik, εμένα πέρα από αυτό τίποτα δεν με αγχώνει. Εδώ εξεταστική και εγώ ήμουν αραχτός και έβλεπα κάτι άλλους να χάνουν την μπάλα. Απλά σκέφτομαι ότι τώρα επειδή αγχώνομαι για την υγεία μου γιαυτό δεν αγχώνομαι για κάτι άλλο - όμως όταν πλέον δεν θα χω λόγο να αγχωθώ για την υγεία μου τότε ίσως να βρω κάτι άλλο να με αγχώσει (τόσο έντονα εννοώ πάντα) αν και δεν νομίζω να μπορεί να με ταράξει κάτι άλλο.

Επίσης όλα αυτά τα stress management τα γνωρίζω, πάντως ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.

[Manos88]

Originally posted by sofiabi2
Κάτσε γιατί κάπου μπερδευτήκαμε! Δεν θέλω να πω τίποτε παραπάνω απ\'όσα λέω! Όσο γι\'αυτό που λες, σχετικά για την λογική, είναι μεγάλη κουβέντα και αυτό που πιστεύω εγώ δεν ενδιαφέρει κανέναν. Είναι λίγο πιο σύνθετα τα πράγματα από μία απλή πρόταση, γιατί αν ήταν όλα τόσα απλά δεν θα υπήρχαν προβλήματα. Αυτό που σου είπα είναι πως η ικανότητα να ταξινομείς λογικά και με ακρίβεια τις σκέψεις σου θεωρώ πως είναι προτέρημα. Αυτό και μόνο αυτό! Το σύνδρομο του φοιτητή της ιατρικής όντως υπάρχει και το παθαίνουν και οι φοιτητές της ψυχολογίας επίσης.

Λοιπόν σύμφωνα με τον γιατρό μου σοφία με μερικές ΑΠΛΕΣ όπως λες και συ ερωτήσεις σου κάνει όχι διάγνωση αλλά από κει θα κριθεί εάν υπάρξει επόμενη συνεδρία. Πίστεψε με όταν δεν έχεις πρόβλημα στην πρώτη συνεδρία θα το ξέρει... απλά όταν έχεις θα χρειαστεί περισσότερο για να μάθει το ΤΙ έχεις όχι το ΑΝ έχεις... τόσο απλά είναι ή τουλάχιστον τόσο απλά λέει αυτός ότι είναι.

[sofiabi2]

Πράγματι μπερδευτήκαμε. Επεξήγηση:ρώτησες αν πιστεύω πως όσοι έχουν αγχώδη διαταραχή, για παράδειγμα φοβία για τις κατσαρίδες, έχουν διαστρεβλωμένη λογική. Δεν θα απαντήσω αλλά θα σου πω τι σκέφτομαι. Ξέρω πως αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν πως ο φόβος τους είναι παράλογος. Μια γνωστή θεραπεία, είναι να εκτεθούν στο αντικείμενο του φόβου τους προοδευτικά, δηλαδή αρχίζοντας από τη σκέψη του( παράδειγμα) και συνεχίζοντας. Αυτό σημαίνει πως έχουν διαστρεβλωμένη λογική??? Γι\'αυτό σου είπα πως δεν είναι απλά τα πράγματα. Απλό, δηλαδή όχι τόσο δύσκολο, είναι να καταλάβεις αν ο πελάτης έχει πράγματι πρόβλημα. ΑΛΛΑ, δεν σου απάντησα ως ψυχολόγος, καταρχήν είμαι ακόμη φοιτήτρια και δεν δέχομαι να πάρω αυτό το ρόλο, έπειτα μιλάμε κοιτάζοντας έναν υπολογιστή! Ειλικρινά, ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιό θεωρείς οτι είναι το πρόβλημά σου? (σορι!)

[imagine]

Μάνο, εγώ ως σχετική με την ιατρική (όχι ψυχιατρική) σου συστήνω να κάνεις πιο υγιεινή διατροφή, να χωρεσεις λίγη γυμναστική στο πιεσμένο πρόγραμμά σου και πιθανόν θα \"δεις καλό\" που λένε.Πριν ξεκινησεις θεραπείες και ψυχοφάρμακα , προσπάθησε να ισορροπήσεις με πιο απλό τρόπο. ʼγχος έχεις, τιποτ άλλο -πιστε\'υω, δεν είμαι σίγουρη φυσικά..
Όσο για το σύνδρομο του φοιτητή ιατρικής.... αν θυμηθώ τα δικά μου.... απόλα νόμιζα ότι είχα!! Και καρδιαγγειακά προβλήματα, και αναπνευστικά, να μην πω και για κάτι απίθανους όγκους στο γαστρεντερικό που νόμιζα ότι είχα!!!

[Manos88]

Originally posted by sofiabi2
Πράγματι μπερδευτήκαμε. Επεξήγηση:ρώτησες αν πιστεύω πως όσοι έχουν αγχώδη διαταραχή, για παράδειγμα φοβία για τις κατσαρίδες, έχουν διαστρεβλωμένη λογική. Δεν θα απαντήσω αλλά θα σου πω τι σκέφτομαι. Ξέρω πως αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν πως ο φόβος τους είναι παράλογος. Μια γνωστή θεραπεία, είναι να εκτεθούν στο αντικείμενο του φόβου τους προοδευτικά, δηλαδή αρχίζοντας από τη σκέψη του( παράδειγμα) και συνεχίζοντας. Αυτό σημαίνει πως έχουν διαστρεβλωμένη λογική??? Γι\'αυτό σου είπα πως δεν είναι απλά τα πράγματα. Απλό, δηλαδή όχι τόσο δύσκολο, είναι να καταλάβεις αν ο πελάτης έχει πράγματι πρόβλημα. ΑΛΛΑ, δεν σου απάντησα ως ψυχολόγος, καταρχήν είμαι ακόμη φοιτήτρια και δεν δέχομαι να πάρω αυτό το ρόλο, έπειτα μιλάμε κοιτάζοντας έναν υπολογιστή! Ειλικρινά, ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιό θεωρείς οτι είναι το πρόβλημά σου? (σορι!)

Μα εδώ σοφία μου ο φόβος δεν είναι παράλογος γιατί καταρχήν οι ίδιοι οι γιατροί σου το λένε: χάσε βάρος αλλιώς θα την πατήσεις άσχημα γιατί δεν ξέρεις από που θα σου έρθει η λυπητερή λόγω απείρων προβλημάτων που συνεδεύουν την παχυσαρκία. Αυτό που ίσως να μπορούσα να καταλάβω είναι γιατί ΤΟΣΗ ένταση - γιατί ΤΟΣΟ άγχος. Δεν καταλαβαίνω... το μόνο που θα μπορούσα να του απαντήσω εκεί είναι απλά φοβήθηκα πολύ και μετά μέσα στην κακή κατάσταση που ήμουν διάβαζα άπειρα πράγματα και με ρίχαν ακόμη περισσότερο οπότε αυτή η κακή διάθεση που είχα δεν άλλαζε και αυτό με ανησυχούσε ΠΟΛΥ περισσότερο από τις ασθένειες.

Το πρόβλημα μου είανι ότι καταναλώνω ώρα να διαβάζω για διάφορες αρρώστιες που βασικά περιβάλλουν παχύσαρκους και ανησυχώ ακόμη περισσότερο όταν βλέπω το πόσο μεγάλη έκταση έχουν δώσει στο θέμα. Τέλος πάντων το συμπέρασμα είανι ότι μετά από τόσα που έχω διαβάσει με χουν ρίξει στα πατώματα και μόλις πριν λίγο καιρό άρχισα να να σηκώνομαι... ελπίζω να σταθώ όρθιος γιατί έτσι δεν είανι και ότι καλύτερο.

Αν χρειαζόμουν ψυχοθεραπεία ή άλλα φάρμακα θα μου τα σύστηνε ο γιατρός μου που του έχω μιλήσει τόσες φορές αλλά αυτός δεν ιδρώνει το αυτί του. Εγώ βέβαια μπορώ να πάω αλλά έχω κάνει συζητήσεις και δεν μου αλλάξανε και τόσο την αντίληψη μου και την συμπεριφορά μου. Ο καιρός μου την άλλαξε.

[sofiabi2]

Ναι, μα εδώ δεν μιλάμε για φοβία! Έχεις δίκιο, αυτό σου λέω τόση ώρα. Καλά κάνεις και σκέφτεσαι όσα σκέφτεσαι, μήπως ν\'αρχίσεις να τα κάνεις και πράξη? Για παράδειγμα, γιατί να είναι πρόβλημα το γεγονός οτι καταναλώνεις πολύ ώρα διαβάζοντας για ασθένειες(?) σχετικά με παχύσαρκους ? Γιατί όλοι δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα?
Σχετικά με τα φάρμακα, εννοείτε και δεν θα το κάνεις όσο αντιμετωπίζεις μόνο σου τη ζωή σου. Τέλος πάντων, μήπως και βγάλουμε άκρη, τελικά φοβάσαι πως θα πάθεις κάτι κακό επειδή έχεις παραπανίσια κιλά?