πως τα έχω κάνει έτσι..

[marianna]

Θα προσπαθήσω να περιγράψω αυτό που ζω..ίσως το κείμενο να σας φανεί μπερδεμένο..δεν ξέρω καν γιατι αποφάσισα να γράψω..ίσως με την βοήθειά σας να καταφέρω να βγάλω μια άκρη..
Είμαι 31 χρόνων παντρεμένη με ένα παιδί 3,5 χρονών.Ο άντρας μου ειναι μεγαλύτερος και είμαστε μαζί εδώ και 7 χρόνια περίπου..Με γοήτευσε ο τρόπος που μου συμπεριφερόταν, η καλη του καρδιά και η ασφάλεια που ένιωθα όταν ήμουνα μαζί του.Κατα το διάστημα της σχέσης μας μάθαμε ότι ο πατέρας μου ήταν άρρωστος.Από την στιγμή που αποκαλύφθηκε αυτό άρχισα μέρα με την μέρα να νιώθω ότι πρέπει να παντρευτώ, να κάνω οικογένεια.Ένιωθα ότι πρέπει να με δει δίπλα σε έναν σωστό άνθρωπο πριν φύγει από την ζωή. Ένιωθα ήδη πολύ καλά με τον σύντροφό μου.ένιωθα ευτυχισμένη δίπλα του.Όλα πηγαίνανε σχετικά καλά (δεδομένου της απώλειας του πατέρα μου) με στήριξε πολύ σε αυτό.Δεν ξέρω που θα είχα καταλήξει αν δεν ήταν δίπλα μου.Παντρευτήκαμε 2 χρόνια μετά και γέννησα το κοριτσάκι μου.και τότε αρχίσανε τα προβλήματα..Γυρίσαμε στο πατρικό μου όταν η μικρή ηταν 8 μηνών για να έχουμε βοήθεια από το οικογενειακό μου περιβάλλον(οικονομική και ψυχολογική ) αλλα και για να μεγαλώσουμε το παιδί σε μια πιο μικρή πόλη.Όλα τα έξοδα τα είχε αναλάβει η μητέρα μου και εγώ που άρχισα να δουλεύω αμέσως.τώρα όλα τα έξοδα έχουνε πέσει μόνο πάνω μου.Έχω τσακίσει και ψυχολογικά και οικονομικά.δεν ειμαι ευτυχισμένη πλέον και σίγουρα δεν νιώθω ερωτευμένη.σκέφτομαι μήπως όλα αυτα που αισθάνομαι οφείλονται στην οικονομική μας δυσχέρεια και κάνω υπομονή μήπως στρώσουν τα πράγματα αλλα έχω γίνει νευρική απέναντί του συμπεριφέρομαι άσχημα, νιώθω απίστευτη ανασφάλεια, πνίγομαι...και μέσα σε όλα αυτά άρχισα να έχω και αισθήματα για έναν άλλο άνθρωπο που γνώριζα πολυ πριν γνωρίσω τον άντρα μου.δεν υπάρχει κάτι μεταξύ μας και ούτε θα συμβεί όσο είμαι παντρεμένη τουλάχιστον αλλα όταν μιλάω μαζί του νιώθω τόσο καλα και ξέρω ότι νιώθει το ίδιο, ίσως και να τολμούσα να πω ότι είναι η αδερφή ψυχή μου ρισκάροντας να ακουστώ υπερβολική...Αλλά δεν θα διέλυα ποτέ την οικογένεια μου για τριτο πρόσωπο ούτε καν το σκεφτομαι (ποιος μου λέει ότι με κάποιον αλλο θα είμαι καλα?).αν αυτός ο γάμος λήξει θα είναι για όλα τα υπόλοιπα και όχι για κάποιον αλλο.Τώρα κάνω αγωγή με χάπια ίσα ίσα για να είμαι ήρεμη.ο άντρας μου δεν είναι κακός άνθρωπος.αλλα δεν έχει βάλει προτεραιότητες..μας έχει εξισώσει και είμαι γυναίκα ρομαντική..αλλα δεν νιώθω πλέον γυναικα.δεν νιώθω τίποτα.μόνο θυμό.Φοβάμαι τον εαυτο μου.Φοβάμαι μήπως δεν στρώσουνε ποτε τα πράγματα.Θέλω να φτάσω στα όρια μου(της προσπάθειας) μόνο και μόνο για το παιδί.αλλα είμαι άνθρωπος.και κουράστικα.συζητήσεις επι των συζητήσεων.
Δεν ξέρω αν βγάλατε άκρη.έχω αφήσει και πολλά γεγονότα απέξω γιατι έχω και τον φόβο μην καταλάβει κάποιος την ταυτότητά μου...
Τι αξίζει τελικά σε αυτή την ζωή...Έχω αδειάσει..

[marianna]

καποιος?κανεις? :(

[Remedy]

κατ αρχας δεν εχω καταλαβει για ποιον λογο 40 χρονων ανδρας (τουλαχιστον 40 απ οσα μας ειπες για την διαφορα σας) επρεπε να σταματησει την δουλεια και να τον ζει η μητερα σου για να \"σπουδαζει\"....
εδω 20 χρονα παιδια ειμασταν και δουλευαμε σπουδαζοντας.
απορω πως το δεχτηκε κι αυτος αλλα κι εσυ...κι αν η δουλεια του απαιτουσε παρα πολλες ωρες που του στερουσαν το διαβασμα η τις παρακολουθησεις, μπορουσε να βρει αλλη δουλεια πιο ευελικτη η και μια part time δουλεια εστω για χαρτζηλικι να συνεισφερει οσο μπορουσε αντι να ζει παρασιτικα εις βαρος της μητερας σου.
κατα δευτερον, προσπερνας τα θεματα της εξαφανισης των χρηματων, της μυστικοπαθειας και της πορειας των \"σπουδων\". γιατι τα αφηνεις να περνανε ετσι και δεν ξεκαθαριζεις το τι εχει συμβει?
οσο για τις σπουδες, μετα απο τοσα χρονια, η τα εχει κανει χαλια η εχει τελειωσει..και στις δυο περιπτωσεις δεν εχει καμια δικαιολογια να παριστανει τον φοιτητη, θα επρεπε κι ο ιδιος αλλα κι εσυ να αποφασισετε οτι το θεμα-σπουδες εχει λήξει και ν αναλαβει τις ευθυνες της οικογενειας του σαν αντρας...
για τον \"αλλο\" τι να σου πω....εσυ ξερεις τι σου συμβαινει και τι θελεις να κανεις..θεωρω πιο υγειες για ολους σας ομως να ξεκαθαρισεις τα αισθηματα σου και τις προθεσεις σου κι αν σου εχει τελειωσει το θεμα με τον \"φοιτητη\" να χωρισεις εντιμα και να προχωρησεις ειτε με τον αλλο ειτε μονη σου...η κατασταση που ζειτε με τα λιγα που μας λες μου φαινεται αρρωστημενη ...

[hollyman]

MAΡΙΑΝΝΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ ΝΑ ΠΩ,ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΟΧΗ ΣΟΥ Κ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΣΟΥ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ Κ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ.. Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Κ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΣΤΗΧΙΣΜΕΝΗ,ΓΙΑΥΤΟ ΟΤΙ ΣΕ ΧΑΛΑΕΙ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Κ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ.... Η ΔΙΟΡΘΩΣΕΤΕ ΤΟ...
ΚΟΥΡΑΓΙΟ....

[marianna]

όχι όχι δεν είναι ακόμα 40:) πλησιαζει παρόλα αυτά...έπρεπε να σταματήσει να δουλεύει μήπως και καταφέρει να τελειώσει..συμφωνώ μαζί σου σαφώς ότι αν ήθελε θα μπορούσε να τα κάνει και τα 2 και εδώ είναι όλοι οι καυγάδες μας...εγώ έχω μάθει ότι ο άνθρωπος που έχει ανάγκη απο χρήματα και δουλειά ξεσκίζεται και βρίσκει..αυτο που μου λέει είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος..δεν βγάζω άκρη.καμια φορά σκέφτομαι ότι φταίω.δεν μπορω να περάσω σε περισσότερες λεπτομέρειες για το είδος των σπουδών του για ευνόητους λόγους αλλά όλα εξαρτώνται από το χαρτί..το δέχτηκα γιατί όλοι νομίζαμε ότι είναι τελειώνει.και τώρα γίνανε λίγα, 1 για την ακρίβεια αλλά και πάλι δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για τίποτα.τον εμπιστευόμουν.δεν ήθελα να μπω στην διαδικασία να το ψάξω γιατί ενιωθα οτι αν σταματήσω να τον εμπιστεύομαι τι νόημα έχει να μένω μαζί του..βέβαια τελικά αυτό δεν το απέφυγα όπως φαίνεται..για την εξαφάνιση των χρημάτων πήρα κάποιες \"εξηγήσεις\" και έχω και κάποιες υποψίες αλλα και πάλι δεν μπορώ να περάσω σε λεπτομέρειες..πάντως δεν το άφησα έτσι..μόνο που με τέντωσε να ψάχνω σαν Κατίνα να βρω απαντήσεις που θα έπρεπε να μου έχει δώσει ο ίδιος..είναι αρρωστημένη ναι και μαζί της αρρώστησα και εγω..είναι όμως ο πατέρας του παιδιού μου και όπως και να έχει τον αγαπάω..αυτό που σκέφτομαι είναι μήπως κάνω βιαστικές κινήσεις.μήπως όντως το οικονομικό μας έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση..για αυτό περιμένω λίγους μήνες ακόμα που τουλάχιστον θα λυθεί το θέμα \"πτυχίο\" για να δω πραγματικά πως νιώθω.δεν ξέρω..τα έχω κάνει όλα ένα κουβάρι και δεν μπορώ να βρω την άκρη του.υπάρχουνε μέρες που νιώθω αγάπη και μέρες που νιώθω μόνο απόγνωση και θυμό για εκείνον.πως να τον εμπιστευτώ ξανά?θέλω να τον εμπιστευτώ αλλά μερικές φορές νομίζω ότι 9 στις 10 λέξεις του ειναι ψέμματα και ας μην ισχύει.

[Remedy]

9 στις 10 κουβεντες, ψεματα, ειναι βαρια κουβεντα..
και για να τη λες πιστευω οτι εχεις σοβαρους λογους.
οπως και να χει για την διαρκεια των σπουδων, εφοσον εφτασε οπως λες στο ενα μαθημα, δεν υπαρχει καμια δικαιολογια να μη οδυλευει εστω σε μια ασχετη περιστασιακη δουλεια. μπορει ανετα να τα συνδυασει κι οταν με το καλο τελειωσει να δουλεψει σε αθ\\υτο που σπουδασε...
περα απ ολα αυτα ομως, εγω ειμαι της γνωμης να ακολουθησεις το ενστικτο σου. που δεν ειναι μονο ενστικτο σιγουρα. ειναι και η διαμορφωμενη σου αποψη μετα απο πολλα μικροπεριστατικα που επεσαν στην αντιληψη σου..
αν δεν τον εμπιστευεσαι , απομακρυνσου...ειτε μονιμα ειτε για να ξεκαθαρισεις τι συμβαινει και τι θελεις..

[marianna]

φοβάμαι πως όταν θα σταματήσω την θεραπεία και δω ξανά την πραγματικότητα θα εκραγω..τώρα όσο να\'ναι τα χάπια με κρατάνε και σε έναν \"όμορφο κόσμο\" που όλα είναι αισιοδοξα..να διαλύσω την οικογένειά μου?(αν μπορει να θεωρηθεί οικογένεια)πως να το κανω..το παιδί μου τι φταίει..φοβάμαι πως ακόμα και να στρώσει η κατάσταση θα έχουνε διαλυθεί όλα όσα νιώθω για κείνον.αλλα κουράστηκα να είμαι ο μπαμπούλας του...μειώνει και εμένα και εκείνον αυτο.τι μπορώ να κάνω?τι?:(

[marianna]

Originally posted by Remedy
9 στις 10 κουβεντες, ψεματα, ειναι βαρια κουβεντα..

δυστυχώς έτσι νιώθω..ακόμα και όταν μπορεί να μου λέει την αλήθεια παλι αμφιβάλλω..κάνει τώρα κάτι περιστασιακό αλλα δεν είναι αρκετό.δεν βγαίνουνε ούτε τα λειτουργικά.και εγώ είμαι χρεωμένη μέχρι τον λαιμό.μια που λέω να δουλέψει κι αλλο..να βρει κι αλλη δουλεια.εγώ έχω βρει ακόμα μια πληρώνομαι και από εκεί..και από την άλλη τον δικαιολογώ και λέω \"ελα μωρέ τι να κάνει και αυτός ο καημένος και εδώ που είμαστε δεν υπάρχουνε και δουλειές..\"
μήπως τελικά εγώ είμαι το πρόβλημα?:(

[Remedy]

τοσες πολλες υποχρεωσεις εχετε και δεν βγαινετε περα με 3,5 δουλειες?
οσο για την οικογενεια που θα διαλυσεις, εσυ ξερεις πως ειναι το κλιμα και τι παραστασεις εχει αυτο το παιδι, οπως και τι προτυπο πατερα...
αν υπαρχει συνεχης γκρινια, καυγαδες κι ενας πατερας απων απο την προσπαθεια της οικογενειας, δεν ξερω αν ειναι καλυτερο αυτο απο το να μεγαλωνει ηρεμα με εναν γονιο και να βλεπει και τον αλλο χωρις εντασεις και περιεργες συγκρουσεις...
νομιζω εχουμε αγιοποιησει εναν θεσμο-φαντασμα...ουτε ξερουμε τι ποσοστο των γαμων που μενουν στα χαρτια , θα ηταν καλυτερο για τα παιδια των γαμων αυτων να μην υπηρχαν καθολου..

[marianna]

2,5 δουλειές.2 οι δικές μου και μισή η δική του.σαν πατέρας είναι άψογος δεν μπορώ να πω.το παιδί τον λατρεύει.σαν συζυγος...σκέφτομαι ότι δεν μπορεί να μην αισθάνεται άσχημα και εκείνος για όλα αυτά, δεν ειναι φυσιολογικό να μην νιώθει άσχημα..για αυτό και δίνω πίστωση χρόνου.Remedy σ\'ευχαριστώ πολύ που με ακούς..καταλαβαίνεις ότι ζω μια κατάσταση που δεν μπορώ να συζητήσω με κανέναν. εδώ που βρίσκομαι χαίρονται με την δυστυχία σου..άσε που ψάχνουν οτιδήποτε για κοτσομπολιό

[Remedy]

σε καταλαβαινω και συμφωνω μαζι σου, οτι οπου δεν νοιωθεις ασφαλεια δεν χρειαζεται να ανοιγεσαι..
αλλα δεν εχεις καποια φιλη που να εμπιστευεσαι εστω και μακρυτερα , ωστε να συζητας οτι σε απασχολει?

[Remedy]

οσο για τον αντρα σου, εφοσον αποφασισες να δωσεις πιστωση χρονου κι εφοσον εχεις βαλει συγκεκριμενο χρονικο περιθωριο λιγων μηνων απ οτι καταλαβα οπου εχει πει οτι ολοκληρωνεται το θεμα των σπουδων, κανε αυτο, χωρις ομως υπαναχωρησεις αν δεις οτι κατι δεν ηταν ειλικρινες...
αν κατι δεν παει καλα, αποφασιζεις πως θα κινηθεις...εχε τον ομως υποψιασμενο (αν και νομιζω οτι το εχεις κανει ηδη) οτι η υπομονη σου εχει τελειωσει και θεωρεις οτι αυτο ειναι το0τελευταιο χρονικο περιθωριο για να τελειωνει αυτη η κατασταση, ωστε να κινητοποιηθει αν ειναι επαναπαυμενος

[marianna]

ναι μια..ξέρει τα πάντα.αλλα τι να κάνει και αυτή..είναι και ελεύθερη κοπέλα και κάποια πράγματα δεν τα νιώθει όπως εγώ και είναι φυσιολογικο..και έπειτα νιώθω και άσχημα συνεχώς να την παίρνω τηλ για να λέω τα προβλήματά μου.τι χρωστάει και αυτη να της μαυρίζω την ψυχή..

[marianna]

πιστεύεις οτι μπορώ να σώσω την κατάσταση?άραγε θα νιώσω ποτέ ξανα ασφαλής μαζί του?αυτό μάλλον με τρομάζει πιο πολυ απ\'όλα..τελικα ένα γυαλί που έχει ραγίσει ξανακολλάει?

[Kleiw]

Marianna φαίνεται σαν να έχεις πάρει ολη την οικογένεια πάνω σου . Φυσικό να κουραστείς . Ποσο καιρό ο άντρας σου δεν δουλεύει ? Ο ίδιος νιώθει άνετα με την κατάσταση ?