Πώς καταφέρατε να ξεπεράσετε την "οριακή" σας αγάπη;;; - Page 7
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 7 of 11 FirstFirst ... 56789 ... LastLast
Results 91 to 105 of 160
  1. #91
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2017
    Posts
    6
    Αγαπητέ Poet. Το κυριότερο που θα σου πω, είναι ότι για να υπάρχουν τα συναισθήματα, τα οποία όντως είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης ζωής, θα πρέπει να υπάρχει και το σώμα ώστε να εξωτερικευτούν, το δικό σου σώμα. Στο οποίο περικλείονται, η ψυχή, ο νους, και προφανώς τα όργανα. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου, δεν υπάρχει μαγική συμβουλή που θα σε ανακουφίσει. Πριν εννιά χρόνια περίπου, ήμουν σε σχέση με την αγάπη της ζωής μου, ήμαστν καλά για το πολύ είκοσι ημέρες, καθώς μετά άρχισε η "περίεργη συμπεριφορά". Για το επόμενο εξάμηνο, εως ότου λήξει δηλαδή, βέβαια, δεν άφηνα κάτι να πέσει και πάντα ερχόμουν σε άμεση ρήξη μαζί της, αφού το μόνο που γνώριζα, ήταν πως έπασχε από κατάθλιψη, λόγω απώλειας γονέα σε μικρή ηλικία -κι επίσης, η ίδια παρακολουθείτο από ψυχιάτρο-ψυχολόγο, απλώς δεν είχε γίνει η διάγνωση τότε. Τον πρώτο καιρό μεά τον χωρισμό, ένιωθα ότι τα έκανα όλα μαντάρα, μιας κι είχα ενοχές για όσα έκανα ή δεν έκανα εκείνο το εξάμηνο. Μην πολυλογώ, έγινε μια επανασύνδεση αργότερα, κατόπιν 5-7 μηνών, και πάλι τα ίδια, μόνοπ ου διήρκησε κοντά στις δέκα ημέρες. Εκείνο το διάστημα, αντιλήφθηκα σημάδια αγοραφοβίας, και κρίσεων άγχους και πανικού. Βλέπεις χρειάστηκε αρκετός χρόνος, στο να ερμηνεύσω το αίτιο και το αιτιατό, για όσα είχαμε περάσει. Συνέχισα να μαθαίνω μονάχος, και κατά μια έννοια να ανακαλύπτω τον εαυτό μου, μιας κι η εποχή εκείνη, ήταν στα φοιτητικά χρόνια -αλκόολ, σεξ, καταχρήσεις. Βλέπεις, είχα αρχίσει να συμπάσχω με την καταστασή της, και κατά μια έννοια, υποσεινήδητα, φερόμουν όπως αυτή. Στην συνέχεια, ένα χρόνο μετά, πάλι επανασύνδεση, και πάλι τα ίδια, μόνο που είχα αρχίσει να την λυπάμαι για αυτά που πέρναγε, και προσπάθησα να κάνω πολλές υποχωρήσεις για να είμαστε μαζί δυο βδομάδες, έως ότου τσακωθούμε και πάλι. Εκείνη την εποχή, πέραν της ψυχολογικής πίεσης που ένιωθα, ως προς τις ενοχές και τις τύψεις σε βασικά πράγματα που είναι αυτονόητα. Να επισημάνω, πως ήμουν πάντα εκεί για εκείνη, παρά τα δικά μου θέματα, και όντως την ανακούφιζα, κάτι το οποίο αναγνώριζε, κι όντως έβλεπε ότι είμαι δυνατός χαρακτήρας για στήριγμα- μα αυτό όπως έχει ήδη ειπωθεί, την απομάκρυνε, αφού αποζητούσε κάποιο πρόβατο να το ελέγχει και να της λέει πάντα ναι. Δεν έδινα σημασία, μιας και είχα προσωπική ζωή, άλλο που την σκεφτόμουν περισσότερο απότι έπρεπε, δίχως όμως να ρίχνω τις συντρόφους της εποχής. Κατόπιν, μια ημέρα, κι ενώ ήμουν μόνος προέκυψε ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας, που είχε να κάνει με διάγνωση δερματικών καρκινικών κυττάρων στους προσαγωγούς. Έγιναν βιοψίες, εξετάσεις. Βλέπεις, τότε με έπιασε το άγχος, η φρίκη του τέλους αν θες, που ήμουν για κάμποσο χρονικό διάστημα στο μεταίχμιο του θανάτου, και προφανώς, αυτή ήταν απούσα κι η σιωπή της εκκωφαντική. Έφτασα στο σημείο να αποπειραθώ κατά της ζωής μου, κάτι που διέκοψα απότομα, μιας και το τέλος δεν ερχόταν τόσο γρήγορα όσο νόμιζα λόγω χαπιών. Δεν το έκανα για αυτή, το έκανα γιατί δεν έβλεπα φως όπως ανέφερες. Η πλάκα είναι ότι γνώριζε, αλλά δεν με πίστευε, για όλα αυτά, μα κυρίως για το καρκινικό. Μην πολυλογώ, ήταν δύσκολη εοχή, που στην ουσία με ώθησε σε ραγδαίες αλλαγές στην ζωή μου, καθώς άρχισα να γράφω βιβλία και να ζωγραφίζω, γενικότερα να έρχομαι σε επαφή με τις Τέχνες, και να αποζητώ εκεί την ανακούφιση της ύπαρξης. 2 χρόνια μετά, ένιωθα πολύ καλά με ον ευατό μου, και μπήκα σε μια σχέση που πραγματικά με ένοιαζε η κοπέλα, κι έμεινα εκεί για δυο χρόνια, κάνοντας αρκετές υποχωρήσεις, γιατί βλέπεις έτσι είχα μάθει απ' τον έρωτα της ζωής μου. Στο τέλος της σχέσης, ένιωσα ελεύθερος, απόλυτος άρχων του εαυτού μου, και τότε ήταν που χτύπησε πάλι ο έρωτας της ζωής μου. Έστειλε μήνυμα θυμάμαι στο φβ, και ξέρεις τι έκανα; Ούτε καν το διάβασα, μιας και δεν την είχα επαφή. Πέρασαν αρκετοί μήνες, ίσως 7, ή 9 και λόγω παρουσιάσης βιβλίου βρισκόμουν εκτός έδρας, πιωμένος από το ξενύχτι, κρατημένος ξύπνιος για να μην χάσω την πρωινή πτήση, άρχισα να ψαχουλεύω το φβ μου, κι ο διάολος στο κεφάλι με έβγαλε στον φάκελο με τα μηνύματα που σβήνουμε. εκεί λοιπόν, είδα τις ενοχές που ένιωθε, που δεν ήταν εκεί όταν την είχα ανάγκη και μπλα μπλα, ποσο με αγαπάει κλπ Απάντησα, είχαμε μια επαφή μέσω μηνυμάτω για περίπου ένα μήνα, χωρίς να την δω από κοντά, και τότε μου έιχε εκφράσει τις ανησυχίες της, καθώς ήταν η εποχή που είχε διαγνωσθει επίσημα ως μεταιχμιακή. Ξέρεις τι έκανα; Τις απαντούσα όποτε έστελνε κάτι, μα δεν έδινα σημασία από ένα σημείο και μετά, γιατί προείχε η ζωή μου, κι ήμουν ήδη με δανεικό εισητήριο ;) 2 χρόνια μετά, 4-5 δηλαδή χωρίς να έχουμε βρεθεί από κοντά, έχοντας περάσει δύσκολες καταστάσεις, αφού βλέπεις το έπαγγελμα του συγγραφέα δεν πληρώνει στην Ελλάδα εάν δεν γράφεις άρλεκιν και ρομάντζα, καταπιασμένος με την ζωγραφική, όπου έβγαζα τα ελάχιστα προς το ζειν, κάνει την εμφανισή της. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό, χαράματα, με τις αγωνίες μου, μπρος από έναν λευκό καμβά, να χτυπά ένα νούμερο στο κινητό, που προφανώς δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω -δεν απάντησα. Απάντησα την επόμενη όμως μέρα. Γίνεται η κέντα λοιπόν, βρισκόμαστε από κοντά, πίνουμε και καταλήγουμε αγκαλια το ίδιο βράδυ, δίνοντας όρκους αγάπης, πίστης κλπ συνειδηοτποιημένοι πλέον, πως ίσως ωριμάσαμε, κι ήταν όντως διαφορετικά, αφού αναγνώριζε, όχι μονο τους κόπους μου στο πρελθόν, αλλά και το ότι άδικα με σταύρωνε σε φίλους και γνωστούς, για πράγμτα που όχι μόνο δεν είχα κάνει εγώ, αλλά ο μετέπειτα σύντροφός της. Βλέπεις, άκουσα από το στόμα της και το θεικό: «Μόνο εσύ θα μπορούσες να το εχεις κάνει αυτό, γιατί δεν εχω γνωρίσει πιο έξυπνο από εσένα», παρεμπιπτόντως, είμαι εγγεγραμμένο μέλος της MENSA. Εννιά χρόνια μετά, η σχέση μας διαρκεί 1 μήνα, μέχρι που από το τίποτα, αρχίζει να πιέζεται και προφανώς τσακωνόμαστε πάλι. 9 χρόνια μετά, συνειδητοποιώ κι αντιλαμβάνομαι, πως έχω κουσούρια, τα οποία παραγκώνιζα καταφεύγοντας στην δημιουργικότητα, εν μέσω μιας εποχής που η καριέρα μου εκτοξεύεται. Διέρχομαι από νευρικό κλωνισμό, προσπαθώντας να ανταπεξέλθω στα πάντα, και φυσικά ξέρεις που ήταν η αγάπη της ζωής μου, σε μια γωνιά μακριά, να μην μου μιλά, θεωρώντας πως τις λέω βλακείες, ότι δεν με πιστεύει, προσπαθώντας να μου δημιουργήσει ενοχές και πάλι. Επιστρέφω στον ψυχίατρο για αξιολόγηση προσωπικότητας με το MMPI-2, στο οποίο αρχίζουν και χτυπούν διάφορα πράγματα, αφού για πρώτη φορά έρχομαι αντιμέτωπος με μια εφιαλτική αλήθεια, πως ίσως είμαι κι εγώ μεταιχμιακός. Θυμάμαι λοιπόν, τις κινήσεις της όταν ήμασταν μαζί, τι έλεγε, τι εννοούσε κάθε φορά, αναλύω και υπεραναλύω την υπερανάλυση που έκανα στο παρελθόν, και διακρίνω την προσπάθειά της να με προστατέψει από τον ίδιο μου τον εαυτό. Οι αναμνήσεις μου κλονίζονται πλεον, ως προς το τι ειναι αληθες και τι οχι, το εάν όντως είμαι το ίδιο με εκείνη, ή όχι. Ακολουθώ ψυχοθεραπεία, όπου ενώ πηγαίνω αποφασισμένος να βρω την άκρη, στη συνέχεια σταματώ, αφού δεν ένιωθα κάποια αλλαγή. Ξαναβρίσκομαι λοιπόν, με τον έρωτα της ζωής μου, αλλά όχι σωματικά, μόνο και μόνο για να διακρίνω την αλήθεια μονάχος. 4 μήνες προστριβής, συχνών συναισθηματκών ενναλαγών εκ μέρους και των δυο, κι η ίδια να συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, πως είμαι κι εγώ μεταιχμιακός, και να προσπαθεί να με προστατεύσει, ώστε να πατάω στην γη. Με τον χρόνο να περνά, φτάνω σο εξής συμπέρασμα: Για μια δεκαετία εθελοτυφλούσα, προσπαθώντας να μπω στην θέση της, για το πως νιώθει, να αναλύσω την συμπεριφορά της, γιατί αυτό, γιατί εκείνο, τι εννοούσε, τι της έγραψα, γιατί δνε έλεγξα τον θυμό μου όταν έπρεπε και μπλα μπλα Κι όλα αυτά, με οδήγησαν στο να ξεχάσω ποιος είμαι, που πατάω και που θέλω να πάω. Κι απ' την στιγμή, που το αντιλήφθηκα, άλλαξα μέσω κάποιων προσωπικών διεργασιών που κάνω ανά κάμποσο χρονικό διάστημα, κι έχουν να κάνουν με τις αναμνήσεις που φέρουμε ως άνθρωποι. Εγώ φίλε poet, πέρασα δύσκολα για δέκα χρόνια, ίσως να ήταν διαφορετική η ζωή μου, αν δεν την γνώριζα, αλλά βλέπεις, την γνώρισα και την ερωτεύτηκα, κι αυτό είναι το γεγονός. Είναο το παρελθόν που έχει ο καθένας μας. Αντέγραψα την συμπεριφορά της, όχι από επιλογή, αλλά επειδή την αγαπούσα, κι ήθελα να γευτώ το τι σημαίνει να είσαι μεταιχμιακός, και τώρα που το βλέπω στην ζωή μου, αυτή ήταν μεγαλύτερη βλακεία, ακόμη κι απότι να προσπθήσω να αυτοκτονήσω. Κατάλαβες; ο έρωτάς σου, η αγάπη σου, θα είναι έτσι για πάντα, και το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι η ίδια να βοηθήσει τον ευατό της, κι εν συνεχεία, να βοηθήσεις κι εσύ τον εαυτό σου. Η μοιρολατρεία, ο απύθμενος πόνος που νιώθεις, είναι υπαρκτά, είναι μέσα σου, κι εάν θες να τα αντιμετωπίσεις, θα πρέπει να το πράξεις με δύναμη και θέληση. Επίσης, σε προειδοποιώ, ποτέ μα ποτέ, μην προσπαθήσεις να την φέρεις στην θέση σου, γιτί πολύ απλά δεν μπορεί να το ερμηνεύσει, ούτε και να το καταλάβει, δεν υπάρχει κάποιου είδους καθρεφτισμός όπως στους υπόλοιπους. Να ακούς το συναίσθημα, μα να το διοχετεύεις στην λογική μετά, χτίσε την λογική σου, χτίσε την σκέψη σου, χτίσε την προσωπικότητά σου, θωράκισε τον εαυτό σου, βάλε στόχους, αμφισβήτησε τα πάντα. Ελπίζω να σε βοήθησα.
    Last edited by craven; 25-11-2017 at 09:35.

  2. #92
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2017
    Location
    Αθήνα
    Posts
    269
    Διάβασα προσεκτικά την ιστορία σου, και σε ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου, που έκανες τον κόπο να την δημοσιεύσεις εδώ! Σκέφτομαι το ποσο ευκολα η πρώην μου θα αναλωθεί, στον οποιονδήποτε θελήσει να την εκμεταλλευτεί με οποιονδήποτε τρόπο εξαιτίας κυρίως της παρορμητικότητας της, ιδιαίτερα για το σεξ, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι εραστές της, πριν απο εμένα! Αυτή η σκέψη με βασανίζει, επειδή είχε για πρώτη φορά διπλα της έναν άνθρωπο που της έμαθε τι σημαίνει να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Αλλα δυστυχώς δεν ήθελε έναν τέτοιο άνθρωπο διπλα της! Έναν άνθρωπο που το μόνο που ζητούσε απο εκείνη ήταν να του χαμογελά! Δεν φαντάζεσαι τι υπερβάσεις εκανα για να την κάνω ευτυχισμένη, και ειμαι απο τη φύση μου διστακτικός άνθρωπος!

  3. #93
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2017
    Posts
    1,489
    Craven για να καταλαβω τι εννοεις, ησουν μεταιχμιακος και δεν το ηξερες η εγινες απο την συναναστροφή με την οριακη σου σχεση?

  4. #94
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    3,876
    Quote Originally Posted by craven View Post
    Αγαπητέ Poet. Το κυριότερο που θα σου πω, είναι ότι για να υπάρχουν τα συναισθήματα, τα οποία όντως είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης ζωής, θα πρέπει να υπάρχει και το σώμα ώστε να εξωτερικευτούν, το δικό σου σώμα. Στο οποίο περικλείονται, η ψυχή, ο νους, και προφανώς τα όργανα. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου, δεν υπάρχει μαγική συμβουλή που θα σε ανακουφίσει. Πριν εννιά χρόνια περίπου, ήμουν σε σχέση με την αγάπη της ζωής μου, ήμαστν καλά για το πολύ είκοσι ημέρες, καθώς μετά άρχισε η "περίεργη συμπεριφορά". Για το επόμενο εξάμηνο, εως ότου λήξει δηλαδή, βέβαια, δεν άφηνα κάτι να πέσει και πάντα ερχόμουν σε άμεση ρήξη μαζί της, αφού το μόνο που γνώριζα, ήταν πως έπασχε από κατάθλιψη, λόγω απώλειας γονέα σε μικρή ηλικία -κι επίσης, η ίδια παρακολουθείτο από ψυχιάτρο-ψυχολόγο, απλώς δεν είχε γίνει η διάγνωση τότε. Τον πρώτο καιρό μεά τον χωρισμό, ένιωθα ότι τα έκανα όλα μαντάρα, μιας κι είχα ενοχές για όσα έκανα ή δεν έκανα εκείνο το εξάμηνο. Μην πολυλογώ, έγινε μια επανασύνδεση αργότερα, κατόπιν 5-7 μηνών, και πάλι τα ίδια, μόνοπ ου διήρκησε κοντά στις δέκα ημέρες. Εκείνο το διάστημα, αντιλήφθηκα σημάδια αγοραφοβίας, και κρίσεων άγχους και πανικού. Βλέπεις χρειάστηκε αρκετός χρόνος, στο να ερμηνεύσω το αίτιο και το αιτιατό, για όσα είχαμε περάσει. Συνέχισα να μαθαίνω μονάχος, και κατά μια έννοια να ανακαλύπτω τον εαυτό μου, μιας κι η εποχή εκείνη, ήταν στα φοιτητικά χρόνια -αλκόολ, σεξ, καταχρήσεις. Βλέπεις, είχα αρχίσει να συμπάσχω με την καταστασή της, και κατά μια έννοια, υποσεινήδητα, φερόμουν όπως αυτή. Στην συνέχεια, ένα χρόνο μετά, πάλι επανασύνδεση, και πάλι τα ίδια, μόνο που είχα αρχίσει να την λυπάμαι για αυτά που πέρναγε, και προσπάθησα να κάνω πολλές υποχωρήσεις για να είμαστε μαζί δυο βδομάδες, έως ότου τσακωθούμε και πάλι. Εκείνη την εποχή, πέραν της ψυχολογικής πίεσης που ένιωθα, ως προς τις ενοχές και τις τύψεις σε βασικά πράγματα που είναι αυτονόητα. Να επισημάνω, πως ήμουν πάντα εκεί για εκείνη, παρά τα δικά μου θέματα, και όντως την ανακούφιζα, κάτι το οποίο αναγνώριζε, κι όντως έβλεπε ότι είμαι δυνατός χαρακτήρας για στήριγμα- μα αυτό όπως έχει ήδη ειπωθεί, την απομάκρυνε, αφού αποζητούσε κάποιο πρόβατο να το ελέγχει και να της λέει πάντα ναι. Δεν έδινα σημασία, μιας και είχα προσωπική ζωή, άλλο που την σκεφτόμουν περισσότερο απότι έπρεπε, δίχως όμως να ρίχνω τις συντρόφους της εποχής. Κατόπιν, μια ημέρα, κι ενώ ήμουν μόνος προέκυψε ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας, που είχε να κάνει με διάγνωση δερματικών καρκινικών κυττάρων στους προσαγωγούς. Έγιναν βιοψίες, εξετάσεις. Βλέπεις, τότε με έπιασε το άγχος, η φρίκη του τέλους αν θες, που ήμουν για κάμποσο χρονικό διάστημα στο μεταίχμιο του θανάτου, και προφανώς, αυτή ήταν απούσα κι η σιωπή της εκκωφαντική. Έφτασα στο σημείο να αποπειραθώ κατά της ζωής μου, κάτι που διέκοψα απότομα, μιας και το τέλος δεν ερχόταν τόσο γρήγορα όσο νόμιζα λόγω χαπιών. Δεν το έκανα για αυτή, το έκανα γιατί δεν έβλεπα φως όπως ανέφερες. Η πλάκα είναι ότι γνώριζε, αλλά δεν με πίστευε, για όλα αυτά, μα κυρίως για το καρκινικό. Μην πολυλογώ, ήταν δύσκολη εοχή, που στην ουσία με ώθησε σε ραγδαίες αλλαγές στην ζωή μου, καθώς άρχισα να γράφω βιβλία και να ζωγραφίζω, γενικότερα να έρχομαι σε επαφή με τις Τέχνες, και να αποζητώ εκεί την ανακούφιση της ύπαρξης. 2 χρόνια μετά, ένιωθα πολύ καλά με ον ευατό μου, και μπήκα σε μια σχέση που πραγματικά με ένοιαζε η κοπέλα, κι έμεινα εκεί για δυο χρόνια, κάνοντας αρκετές υποχωρήσεις, γιατί βλέπεις έτσι είχα μάθει απ' τον έρωτα της ζωής μου. Στο τέλος της σχέσης, ένιωσα ελεύθερος, απόλυτος άρχων του εαυτού μου, και τότε ήταν που χτύπησε πάλι ο έρωτας της ζωής μου. Έστειλε μήνυμα θυμάμαι στο φβ, και ξέρεις τι έκανα; Ούτε καν το διάβασα, μιας και δεν την είχα επαφή. Πέρασαν αρκετοί μήνες, ίσως 7, ή 9 και λόγω παρουσιάσης βιβλίου βρισκόμουν εκτός έδρας, πιωμένος από το ξενύχτι, κρατημένος ξύπνιος για να μην χάσω την πρωινή πτήση, άρχισα να ψαχουλεύω το φβ μου, κι ο διάολος στο κεφάλι με έβγαλε στον φάκελο με τα μηνύματα που σβήνουμε. εκεί λοιπόν, είδα τις ενοχές που ένιωθε, που δεν ήταν εκεί όταν την είχα ανάγκη και μπλα μπλα, ποσο με αγαπάει κλπ Απάντησα, είχαμε μια επαφή μέσω μηνυμάτω για περίπου ένα μήνα, χωρίς να την δω από κοντά, και τότε μου έιχε εκφράσει τις ανησυχίες της, καθώς ήταν η εποχή που είχε διαγνωσθει επίσημα ως μεταιχμιακή. Ξέρεις τι έκανα; Τις απαντούσα όποτε έστελνε κάτι, μα δεν έδινα σημασία από ένα σημείο και μετά, γιατί προείχε η ζωή μου, κι ήμουν ήδη με δανεικό εισητήριο ;) 2 χρόνια μετά, 4-5 δηλαδή χωρίς να έχουμε βρεθεί από κοντά, έχοντας περάσει δύσκολες καταστάσεις, αφού βλέπεις το έπαγγελμα του συγγραφέα δεν πληρώνει στην Ελλάδα εάν δεν γράφεις άρλεκιν και ρομάντζα, καταπιασμένος με την ζωγραφική, όπου έβγαζα τα ελάχιστα προς το ζειν, κάνει την εμφανισή της. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό, χαράματα, με τις αγωνίες μου, μπρος από έναν λευκό καμβά, να χτυπά ένα νούμερο στο κινητό, που προφανώς δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω -δεν απάντησα. Απάντησα την επόμενη όμως μέρα. Γίνεται η κέντα λοιπόν, βρισκόμαστε από κοντά, πίνουμε και καταλήγουμε αγκαλια το ίδιο βράδυ, δίνοντας όρκους αγάπης, πίστης κλπ συνειδηοτποιημένοι πλέον, πως ίσως ωριμάσαμε, κι ήταν όντως διαφορετικά, αφού αναγνώριζε, όχι μονο τους κόπους μου στο πρελθόν, αλλά και το ότι άδικα με σταύρωνε σε φίλους και γνωστούς, για πράγμτα που όχι μόνο δεν είχα κάνει εγώ, αλλά ο μετέπειτα σύντροφός της. Βλέπεις, άκουσα από το στόμα της και το θεικό: «Μόνο εσύ θα μπορούσες να το εχεις κάνει αυτό, γιατί δεν εχω γνωρίσει πιο έξυπνο από εσένα», παρεμπιπτόντως, είμαι εγγεγραμμένο μέλος της MENSA. Εννιά χρόνια μετά, η σχέση μας διαρκεί 2 μήνες, μέχρι που από το τίποτα, αρχίζει να πιέζεται και προφανώς τσακωνόμαστε πάλι. 9 χρόνια μετά, συνειδητοποιώ κι αντιλαμβάνομαι, πως έχω κουσούρια, τα οποία παραγκώνιζα καταφεύγοντας στην δημιουργικότητα, εν μέσω μιας εποχής που η καριέρα μου εκτοξεύεται. Διέρχομαι από νευρικό κλωνισμό, προσπαθώντας να ανταπεξέλθω στα πάντα, και φυσικά ξέρεις που ήταν η αγάπη της ζωής μου, σε μια γωνιά μακριά, να μην μου μιλά, θεωρώντας πως τις λέω βλακείες, ότι δεν με πιστεύει, προσπαθώντας να μου δημιουργήσει ενοχές και πάλι. Επιστρέφω στον ψυχίατρο για αξιολόγηση προσωπικότητας με το MMPI-2, στο οποίο αρχίζουν και χτυπούν διάφορα πράγματα, αφού για πρώτη φορά έρχομαι αντιμέτωπος με μια εφιαλτική αλήθεια, πως ίσως είμαι κι εγώ μεταιχμιακός. Θυμάμαι λοιπόν, τις κινήσεις της όταν ήμασταν μαζί, τι έλεγε, τι εννοούσε κάθε φορά, αναλύω και υπεραναλύω την υπερανάλυση που έκανα στο παρελθόν, και διακρίνω την προσπάθειά της να με προστατέψει από τον ίδιο μου τον εαυτό. Οι αναμνήσεις μου κλονίζονται πλεον, ως προς το τι ειναι αληθες και τι οχι, το εάν όντως είμαι το ίδιο με εκείνη, ή όχι. Ακολουθώ ψυχοθεραπεία, όπου ενώ πηγαίνω αποφασισμένος να βρω την άκρη, στη συνέχεια σταματώ, αφού δεν ένιωθα κάποια αλλαγή. Ξαναβρίσκομαι λοιπόν, με τον έρωτα της ζωής μου, αλλά όχι σωματικά, μόνο και μόνο για να διακρίνω την αλήθεια μονάχος. 4 μήνες προστριβής, συχνών συναισθηματκών ενναλαγών εκ μέρους και των δυο, κι η ίδια να συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, πως είμαι κι εγώ μεταιχμιακός, και να προσπαθεί να με προστατεύσει, ώστε να πατάω στην γη. Με τον χρόνο να περνά, φτάνω σο εξής συμπέρασμα: Για μια δεκαετία εθελοτυφλούσα, προσπαθώντας να μπω στην θέση της, για το πως νιώθει, να αναλύσω την συμπεριφορά της, γιατί αυτό, γιατί εκείνο, τι εννοούσε, τι της έγραψα, γιατί δνε έλεγξα τον θυμό μου όταν έπρεπε και μπλα μπλα Κι όλα αυτά, με οδήγησαν στο να ξεχάσω ποιος είμαι, που πατάω και που θέλω να πάω. Κι απ' την στιγμή, που το αντιλήφθηκα, άλλαξα μέσω κάποιων προσωπικών διεργασιών που κάνω ανά κάμποσο χρονικό διάστημα, κι έχουν να κάνουν με τις αναμνήσεις που φέρουμε ως άνθρωποι. Εγώ φίλε poet, πέρασα δύσκολα για δέκα χρόνια, ίσως να ήταν διαφορετική η ζωή μου, αν δεν την γνώριζα, αλλά βλέπεις, την γνώρισα και την ερωτεύτηκα, κι αυτό είναι το γεγονός. Είναο το παρελθόν που έχει ο καθένας μας. Αντέγραψα την συμπεριφορά της, όχι από επιλογή, αλλά επειδή την αγαπούσα, κι ήθελα να γευτώ το τι σημαίνει να είσαι μεταιχμιακός, και τώρα που το βλέπω στην ζωή μου, αυτή ήταν μεγαλύτερη βλακεία, ακόμη κι απότι να προσπθήσω να αυτοκτονήσω. Κατάλαβες; ο έρωτάς σου, η αγάπη σου, θα είναι έτσι για πάντα, και το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι η ίδια να βοηθήσει τον ευατό της, κι εν συνεχεία, να βοηθήσεις κι εσύ τον εαυτό σου. Η μοιρολατρεία, ο απύθμενος πόνος που νιώθεις, είναι υπαρκτά, είναι μέσα σου, κι εάν θες να τα αντιμετωπίσεις, θα πρέπει να το πράξεις με δύναμη και θέληση. Επίσης, σε προειδοποιώ, ποτέ μα ποτέ, μην προσπαθήσεις να την φέρεις στην θέση σου, γιτί πολύ απλά δεν μπορεί να το ερμηνεύσει, ούτε και να το καταλάβει, δεν υπάρχει κάποιου είδους καθρεφτισμός όπως στους υπόλοιπους. Να ακούς το συναίσθημα, μα να το διοχετεύεις στην λογική μετά, χτίσε την λογική σου, χτίσε την σκέψη σου, χτίσε την προσωπικότητά σου, θωράκισε τον εαυτό σου, βάλε στόχους, αμφισβήτησε τα πάντα. Ελπίζω να σε βοήθησα.
    Τι φοβερή ιστορία είναι αυτη;!! Όντως έχω την ίδια απορία με τον GeorgeGr1, θεωρείς πως έγινες μεταιχμιακός χωρίς να είσαι, επειδή αντέγραφες την συμπεριφορά της; Είναι δικό σου συμπέρασμα αυτό ή στο είπε κάποιος ψυχολόγος/ψυχίατρος;

  5. #95
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2017
    Posts
    1,489
    "Θυμάμαι λοιπόν, τις κινήσεις της όταν ήμασταν μαζί, τι έλεγε, τι εννοούσε κάθε φορά, αναλύω και υπεραναλύω την υπερανάλυση που έκανα στο παρελθόν, και διακρίνω την προσπάθειά της να με προστατέψει από τον ίδιο μου τον εαυτό."

    Ωωχ, σαν να το εγραψα εγω αυτο!

  6. #96
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2017
    Posts
    6
    Quote Originally Posted by Poet View Post
    Διάβασα προσεκτικά την ιστορία σου, και σε ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου, που έκανες τον κόπο να την δημοσιεύσεις εδώ! Σκέφτομαι το ποσο ευκολα η πρώην μου θα αναλωθεί, στον οποιονδήποτε θελήσει να την εκμεταλλευτεί με οποιονδήποτε τρόπο εξαιτίας κυρίως της παρορμητικότητας της, ιδιαίτερα για το σεξ, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι εραστές της, πριν απο εμένα! Αυτή η σκέψη με βασανίζει, επειδή είχε για πρώτη φορά διπλα της έναν άνθρωπο που της έμαθε τι σημαίνει να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Αλλα δυστυχώς δεν ήθελε έναν τέτοιο άνθρωπο διπλα της! Έναν άνθρωπο που το μόνο που ζητούσε απο εκείνη ήταν να του χαμογελά! Δεν φαντάζεσαι τι υπερβάσεις εκανα για να την κάνω ευτυχισμένη, και ειμαι απο τη φύση μου διστακτικός άνθρωπος!
    Δεν την εκμεταλλεύεται κανείς, κι αν βάζαμε στοίχημα, μάλλον το αντίθετο θα γίνεται. Από την άλλη, το σεξ όσο κι αν σε πονά, είναι ίσως η σημαντικότερη απόλαυση του ανθρώπου ;) Λες ότι την έμαθες να αγαπά και να αγαπιέται, αυτό το μοτίβο λοιπόν, το έμαθες κι εσύ από κάπου, αφού είναι στην φύση του ανθρώπου να ανατιγράφει συμπεριφορές και τρόπους εκδήλωσης συναισθημάτων. Σου προτείνω λοιπόν, όταν σου έρχεται στο μυαλό αυτή η ιδέα, να σκέφτεσαι τους ανθρώπους που σου έμαθαν την αγάπη, και μετά να κοιτάς κυριολεκτικά αριστερά και δεξιά, για να δεις που είναι ο καθένας, ή που θα μπορούσε να είναι ο καθένας τους. Γιατί, την αγάπη, την δεχόμαστε από την οικογένεια, κι ότι και να γίνει, αυτοί θα είναι πάντα έκει, μετά έρχονται οι φίλοι, και στο τέλος οι έρωτες της ζωής μας. Νομίζω θα σε βοηθήσει. Παραθέτω και κάτι που έχω γράψει περί του θέματος:

    «Κι αν ποτέ πουν ότι σας αγαπούν και θέλουν το καλό σας, μην τους πιστέψετε· βλακείες λένε για να αναπληρώσουν την απουσία τους. Κι αν όντως τους αγαπάτε, μην τους συγχωρήσετε· καθώς υπήρχαν άλλοι που ήταν εκεί, και πραγματικά σας αγαπούν. Κι αν νομίζετε, πως η αγάπη είναι κάτι το ρομαντικό κι ιδανικό· αμφισβητείστε το. Το ν' αγαπάς, είναι σαν μια μορφή θυσίας -κείνος που αγαπά, θυσιάζεται για τον άλλον, δίχως σκέψη και λογική. Κι η αγάπη για να ευδοκιμήσει, χρειάζεται τουλάχιστον δυο· κι αν είσαι ένας, τότε δεν γνωρίζεις να αγαπάς.» Γ.Τ.

  7. #97
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2017
    Posts
    6
    Quote Originally Posted by GeorgeGr1 View Post
    Craven για να καταλαβω τι εννοεις, ησουν μεταιχμιακος και δεν το ηξερες η εγινες απο την συναναστροφή με την οριακη σου σχεση?

    Πληρώ πολλά κλινικά κριτήρια της διαταραχής, ωστόσο ποτέ δεν έκανα μόνος μου διαγνώσεις. Το σημαντικότερο μου βίωμα, ήταν ο χαμός του παππού μου, μιας και μεγάλωσα επαρχία, όταν ήμουν 2α δημοτικού. Το θέμα με αυτό, δεν είναι ότι μου είπε η μάνα μου μια μέρα ότι έφυγε, τον πήρε ο θεούλης κλπ, αλλά ότι ήμουν εκεί, αφού τον υπεραγαπούσα, και τον είδα να πέφτει στο κρεβάτι λόγω λευχαιμίας, για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν αφήσει την τελευταία του πνοή μπρος στα μάτια μου -η γιαγιά δεν ήθελε να πηγαίνω να τον βλέπω, αλλά εγώ τρύπωνα στο δωμάτιο συνεχώς, όσο για τους γονεις μου, δούλευαν οι άνθρωποι όλη μέρα, δεν ήμασταν οικογένεια ευκατάστατων. Οπότε, αυτό το γεγονός, με κλόνισε, κι έκτοτε πυροδοτήθηκε μια αλληλουχία σκέψεων, με το αρχικό ερώτημα, που είναι αυτός ο θεός κάθε φορά που έβλεπα εκκλησία, που είναι τι, που είναι το οτιδήποτε. Έτσι, άρχισα από μικρή ηλικία να δημιουργώ έναν μηχανισμό αναμνήσεων, που θα ήταν ικανός να αναβιωθεί ανά πάσα στιγμή. Αποτέλεσμα αυτού, να είμαι 32, και πραγματικά να έχω την ικανότητα να ανασύρω οποιαδήποτε ανάμνηση έχω, και μαζί με αυτή, όλο το συναισθηματικό πλαίσιο. Συνεχίζοντας, πριν τις Τέχνες, είχα αλλάξει δυο πολυτεχνικές σχολές, οπότε πήρα βάση τις θετικές επιστήμες, δει τα μαθηματικά, κι έτσι ξεκίνησα να έρχομαι σε επαφή με τις πιθανότητες, την στατιστική, και τα περιβόητα μοτίβα. Αυτά, τα εφάρμοσα και στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, και είδα ότι μπορώ να περιγράψω οποιονδήποτε, η οποιαδήποτε συμπεριφορά ανθρώπου μέσω κάποιων δειγμάτων κλπ Είχα και έχω μια ακόρεστη δίψα για γνώση, την οποία προτιμώ να την κατακτώ μόνος μου, δίχως κάποιον να μουν την υποδεικνύει. Η συμπεριφορά μου από την άλλη, ήταν φυσιολογική προς τρίτους, κι όσο για το περιβόητο άσπρο-μαύρο, το ένιωθα σαν μηχανισμό ζωής. Τώρα, για να μην πολυλογώ. Στο όνομα της αγάπης και του έρωτα, ένιωθα κι έλεγα στον εαυτό μου, ότι όντως έφταιγα που δεν ήμουν μαζί της, ακόμη κι όταν βρισκόμουν με το ένα πόδι στην ζωη, την δικαιολογούσα, από την άποψη πως έφταιγα για το παρελθόν κλπ. Ωστόσο, υπήρχε το παιδί μέσα μου, το οποιο ερχόταν κι έφευγε όταν το χρειαζόμουν, καθώς μαζί του έφερνε όλες τις αναμνήσεις για να μου υπενθυμίσει του λόγους της ύπαρξής μου. Στην φάση, που είμαι αποφασισμένος ότι κέρδισα το εισιτήριο για την ζωή, αρχίζω να γράφω το πρώτο μου βιβλίο από το πουθενά, μέσα στο οποίο εξελίσω τους μηχανισμούς μοτίβων, αφού για πρώτη φορά, θα πρέπει να φιλτράρω τους χαρακτήρες μέσα από εμένα, μέχρι τότε ήταν απλή περιγραφή κινησεων και πράξεων. Και τι καλύτερο από τα ίδια τα βιώματά μου για να το πράξω. Κι εκείνη την εποχή, γίνονται δυο παράδοξα. 1. ασυναίσθητα, συνειδητοποιώ τις ενοχές και τις τύψεις που μου έχει φορτώσει ο έρωτας μου, και πως δεν είχα ποτέ να κάνω με κατάθλιψη και τις λοιπές αγχώδεις διαταραχές που είχε εκείνη, αλλά με κάτι άλλο που δεν είχα χρόνο να αποκρυπτογραφήσω και 2. το πρώτο μου βιβλίο, σε πρώτο πρόσωπο γραμμένο, είναι στην ουσία, μια αντίθετη προσέγγιση της θεραπέιας Γκεστάλντ, το οποίο είναι κι ο λόγος που αργότερα, θα σταματήσω την ψυχοθεραπεία. Παράλληλα, άυπνος από το γράψιμο, πηγαίνω και στα τεστ της ΜΕΝΣΑ, οπου τεκμηριώνεται η άποψη όλων των κοντινών προσώπων, πως είμαι πολύ πάνω από τον μέσο όρο στα θέματα ευφυίας. Αυτό από μόνο του, μου δημιουργεί το οκ, ότι αυτό είσαι, κι όποιος θέλει σε αποδέχεται, ακόμη κι εκείνη. Με τον καιρό λοιπόν, χειραγωγώ τα συναιθήματά μου, στο γράψιμο, χειραγωγώ τις αναμνήσεις, κι εντελει τα εκμεταλεύομαι για να γράφω. Τότε, σταματούν και οι δεσμοί με το σπίτι, ως προς το οικονομικό κομμάτι, αφού δεν με στηρίζει κανείς. αλλά εγώ δεν το βάζω κάτω, κάνω μεροκάματα, και παω μέχρι και στρατό, ώστε να μην έχω το άγχος του φαγητού, διαβίωσης κλπ Αργότερα, πηγαίνοντας σε μια έκθεση ζωγραφικής, ζηλεύω, και σκέφτομαι, ότι μπορώ να το κάνω κι εγώ, και πως το μυαλό θα με στηρίξει, έτσι, οι γονείς μου, καλά καλά δεν έχουν αποδεχτεί το ότι θέλω να είμαι συγγραφέας, ακούν το επόμενο τούβλο, που είναι ότι θέλω να γίνω ζωγράφος, κάτι το οποίο το ξεκινώ ένθερμα. Σε αυτή ακριβώς την μετάβαση, είναι το 15' όπου επικοινωνώ με τον έρωτα και μου λεει, πως διαγνώσθηκε με την διαταραχή, και πως αγχώνεται με την πιθανότητα αυτοκτονίας. Κι εγώ τι κάνω φυσικά; Μελετώ την διαταραχή, και προσπαθώ να εξομοιώσω τα κριτήρια στην ζωή μου, κι από την μια στιγμή στην άλλη, βιώνω συναισθήματα στην καθημερινότητα, με άλλους ανθρώπους. Γιατί βλέπεις, όταν κάνεις αυτές τις δουλειές, περνάς πολύ χρόνο με τον εαυτό σου, και κατά μια έννοια ξεσπάς στα έργα, έτσι θυμάμαι πως είναι να νιώθεις γενικά. Η ανεξάντλητη παρορμητικότητα, λοιπόν, η ιδέα πως είμαι πολύ έξυπνος για να αποτύχω, με κυκλώνουν και με στροβιλίζουν σε ένα ντελίριο, που μέσα σε 3 χρόνια, όχι μόνο μαθαίνω να ζωγραφίζω από το τίποτα, αλλά ξεκινά και η καριέρα μου, με εκθέσεις σε εξωτερικό και Ελλάδα. Σ' όλη αυτή την διάρκεια, αρχίζω να αμφισβητώ τα πάντα, ακόμη και τα ίδια τα μοτίβα μου, βρίσκομαι σε μια διαρκής κίνηση, την οποία προκαλώ όποτε το θέλω και το έχω ανάγκη. Υποσεινήδητα πλέον, έχω χάσει τον έλεγχο του εαυτού μου, κι όλη η συμπεριφορά μου, αρχίζει και είναι μεταιχμιακού, μόνο που έχω φροντίσει, να μην μου το υποδείξει κανείς απ' το κοντινό μου περιβάλλον, αφού «δεν μπορούμε να σε καταλάβουμε καμιά φορά, είσαι πολύ έξυπνος, δεν σε πιάνουμε» κι εγώ, σαν μικρός νάρκισσος, ενστερνίζομαι την άποψή τους και απλά συνεχίζω, και συνεχίζω, και συνεχίζω. Αποδομώ τους πάντες, αμφισβητώ τα συναισθήματά τους, αμφισβητώ τα πάντα, πλην του εαυτού μου. Κι έτσι φτάνουμε χρόνια μετά, όπου γίνεται η τελευταία ερωτική επανασύνδεση, όπου πέραν των δικών της θεμάτων, αρχίζω κι εγώ την αντεπίθεση, και της φέρομαι το ίδιο, σαν καθρέπτης, αλλά δεν το γνωρίζω. Χωρίζουμε λοιπόν, και σύντομα έρχεται το πεακ του νευρικού μου κλονισμού, όπου μένω ξύπνιος 5 μέρες, βγάζω εις πέρας μια έκθεση που είχα και μετά παραλύω μες το σπίτι μου, όπου αντιλαμβάνομαι πια, τις πράξεις μου. Κι αυτό, έρχεται, γιατί τα τρισαγάπητα μοτίβα μου, είναι εκεί και με στοιχειώνουν, ανεξέλεγκτα. δηλαδή, μέσα σε έναν μήνα, ξύπνησαν τα πάντα μέσα μου. Περπατούσα στον δρόμο, κι ένιωθα πως ήμουν στο παρελθόν, όπου βίωνα τα άγχη και τους φόβους στο τότε, κι αυτό γινόταν σε σημεία που μπορεί να με στενοχώρησε κάτι, ή κάπου που ένιωθα πολύ καλά, σα να μπαίνω σε χρονοκάψουλα. Πηγαίνω ψυχίατρο, όπου αρχικά, βλέπει κι αυτός τα κλινικά κριτήρια, εν συνεχεία, προχωράμε στο πολυφασικό μινεσότα, όπου απαιτείται να το επαναλάβω, λόγω των αποτελεσμάτων, και μετά από δυο προσπάθειες, καταλήγει στο ότι έχω πολλά-πολλά θέματα, και πως θα με συνταγογραφήσει. Βέβαια, τα χάπια τα μισώ, λόγω της απόπειρας, και προφανώς δεν τα θέλω, έτσι με ωθεί στην ψυχοθεραπεία, αφού δεν είχα-έχω αυτοκτονικές τάσεις, και δεν διατρέχω κάποιον κίνδυνο, εγώ ή οι άλλοι. Εκεί λοιπόν, δοκίμασα θεραπεία Γκεστάλντ, γιατί μου άρεσε η θεωρία της, όπου μετά από δέκα συνεδρίες, νιώθοντας και βλέποντας το τερατούργημα που έχω κατασκευάσει ανά τα χρόνια, το οποίο μπορεί να περιγραφεί μόνο με έναν τρισιδάστατο λαβύρινθο επιλογών-αποφάσεων-πιθανοτήτων-μοτίβων, Εάν δεν υπήρχε το ηθελημένο on-off, τότε θα ήμουν επίσημα και μεταιχμιακός. ´Οι άνθρωποι πάντα, μας αλλάζουν σε κάτι που δεν είμαστε, ή σε κάτι το ιδεατό για αυτούς, κι όσο πιο εύκολα διακρίνουν τον εαυτό τους σε εμάς, τόσο πιο κοντά έρχονται. Έτυχε στατιστικά η κέντα, στο να με ωθήσει στο άλλο άκρο η λεγάμενη, κι αυτό επειδή ήμουν εγώ. Δεν το έκανε επίτηδες, κι ούτε της ζήτησα ποτέ τον λόγο, ίσα-ίσα, ταξίδι είναι η ζωή. Όσο για εμένα, το ζήτημα ήταν πάντα, ποια πλευρά θα επικρατήσει της άλλης, το συναίσθημα ή η υπερανάλυση, τελικά, απ’ την ημέρα που τα άφησα και τα δυο ελεύθερα, είμαι εγώ, κι η προσωπικότητα μου είναι ακέραια. Κι είναι ευχή και κατάρα, να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, και τα όρια σου μέσα από έναν μεταιχμιακό , την ευχαριστώ, την αγαπώ, αλλά μέχρι εκεί. Η ζωή μου, κι ο εαυτός μου, είναι το παν, και στο κάτω κάτω, για αυτό έγραψα και στον Ποετ, πως σημασία έχει να είναι όλα καλά, το σώμα και ο νους.



    Συγγνώμη για τα μακροσκελή κείμενα στον Poet, αλλά νομίζω ότι μπορούν να τον βοηθήσουν ;)

  8. #98
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2017
    Location
    Αθήνα
    Posts
    269
    Quote Originally Posted by craven View Post
    Δεν την εκμεταλλεύεται κανείς, κι αν βάζαμε στοίχημα, μάλλον το αντίθετο θα γίνεται. Από την άλλη, το σεξ όσο κι αν σε πονά, είναι ίσως η σημαντικότερη απόλαυση του ανθρώπου ;) Λες ότι την έμαθες να αγαπά και να αγαπιέται, αυτό το μοτίβο λοιπόν, το έμαθες κι εσύ από κάπου, αφού είναι στην φύση του ανθρώπου να ανατιγράφει συμπεριφορές και τρόπους εκδήλωσης συναισθημάτων. Σου προτείνω λοιπόν, όταν σου έρχεται στο μυαλό αυτή η ιδέα, να σκέφτεσαι τους ανθρώπους που σου έμαθαν την αγάπη, και μετά να κοιτάς κυριολεκτικά αριστερά και δεξιά, για να δεις που είναι ο καθένας, ή που θα μπορούσε να είναι ο καθένας τους. Γιατί, την αγάπη, την δεχόμαστε από την οικογένεια, κι ότι και να γίνει, αυτοί θα είναι πάντα έκει, μετά έρχονται οι φίλοι, και στο τέλος οι έρωτες της ζωής μας. Νομίζω θα σε βοηθήσει. Παραθέτω και κάτι που έχω γράψει περί του θέματος:

    «Κι αν ποτέ πουν ότι σας αγαπούν και θέλουν το καλό σας, μην τους πιστέψετε· βλακείες λένε για να αναπληρώσουν την απουσία τους. Κι αν όντως τους αγαπάτε, μην τους συγχωρήσετε· καθώς υπήρχαν άλλοι που ήταν εκεί, και πραγματικά σας αγαπούν. Κι αν νομίζετε, πως η αγάπη είναι κάτι το ρομαντικό κι ιδανικό· αμφισβητείστε το. Το ν' αγαπάς, είναι σαν μια μορφή θυσίας -κείνος που αγαπά, θυσιάζεται για τον άλλον, δίχως σκέψη και λογική. Κι η αγάπη για να ευδοκιμήσει, χρειάζεται τουλάχιστον δυο· κι αν είσαι ένας, τότε δεν γνωρίζεις να αγαπάς.» Γ.Τ.
    Φίλε μου σε ευχαριστώ ξανά για τις τόσο χρήσιμες συμβουλές σου! Επίτρεψε μου όμως να σου απαντήσω μόνο σε αυτό το post προς το παρόν Κι όμως πιστεύω πως θα την εκμεταλλευτούν! Ακόμη και για το σέξ! Το σέξ είναι σημαντική απόλαυση του ανθρώπου, αλλά αν δεν υπάρχει αγάπη στο ζευγάρι, δεν υπάρχει ποιότητα και θέληση να ικανοποιήσεις τον άλλον και να ικανοποιηθείς, είναι απλώς ακόμη μια ανάγκη και τίποτε άλλο! Προσωπικά δεν έχω κάνει ποτέ σχέση για το σέξ, και αποφεύγω τα κέντρα ανδρικής νυχτερινής διασκέδασης, όπως και τον λεγόμενο αγοραίο έρωτα! Αν δεν αισθάνομαι πρώτα, δεν μπορώ να απολαύσω τίποτα! Δεν έχω πατήσει το πόδι μου ποτέ εκεί μέσα, και δεν πρόκειται να το κάνω! Όπως και να κάνω εφήμερες σχέσεις! Αν δεν δεθώ με τον άλλον συναισθηματικά, δεν μπορώ να κάνω ούτε σεξ! Δεν υπερβάλλω σε αυτό! Το ότι την έμαθα να αγαπά και να αγαπιέται, είναι κάτι που δεν το έμαθα από κανέναν στη ζωή! Δεν έχω κάνει και πολλές σχέσεις στη ζωή μου, ώστε να μου είχε δοθεί η ευκαιρία να το μάθω! Μαζί της το έμαθα αυτό! Έφθασα τα 36 λοιπόν, ώστε να μάθω, τι σημαίνει να αισθάνεσαι έναν άνθρωπο σε όλες τις στιγμές σου! Γι αυτό πονάω τώρα! Επειδή μέσα από την οικογένεια και από τους ανθρώπους που κάποτε αποκαλούσα φίλους, δεν δέχτηκα την αγάπη, με αποτέλεσμα να εξιδανικεύσω τον Έρωτα και την Φιλία. Αν μου έχει μείνει μια πίστη πλέον στους ανθρώπους, είναι αυτή η όμορφη εικόνα που έχω δημιουργήσει, για τον Έρωτα και την Φιλία. Φίλε μου πίστεψε με πως ουδέποτε υπήρξε κάποιος που να με αγαπήσει στη ζωή! Για την οικογένεια μου είμαι το μαύρο πρόβατο! Για τους γύρω μου ένας δύσκολος άνθρωπος με παράξενες ιδέες. Ήθελα τόσο πολύ να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, που να με καταλαβαίνει και να τον καταλαβαίνω, που να με θαυμάζει και να τον θαυμάζω για αυτό που είναι, που επέλεξα να μείνω μόνος μου για 12 ολόκληρα χρόνια στη ζωή μου! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο άσχημα ένιωθα! Δεν ήξερα πως είναι πριν από εκείνη, να ξυπνάς το πρωί μαζί με κάποια γυναίκα και να λες Καλημέρα! Να αντικρίζεις ένα όμορφο χαμόγελο, και να την ξυπνάς με χάδια και φιλιά! Μου είχε λείψει ακόμη και το πιο απλό πράγμα όπως είναι η αγκαλιά! Παρόλα αυτά έμαθα σε αυτά τα χρόνια τρόπους για να αγαπώ τον εαυτό μου, όπως είναι το διάβασμα, και η ενασχόληση μου με την ποίηση και την πεζογραφία. Αλλά και πάλι αν δεν έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου, είναι δύσκολο! Αυτή τη στιγμή δεν επέστρεψα ξανά στην μοναχική μου ζωή. Επέστρεψα σε κάτι που είναι κάτω από το μηδέν! Πριν τη γνωρίσω βρισκόμουν στο 1, όταν την αγάπησα έφθασα στο 10, και τώρα απλώς μαζεύω τα κομμάτια μου! Μαζί της έμαθα τι σημαίνει να Ζεις! Ούτε τα ταξίδια, ούτε τίποτα δεν μπορούσαν να φθάσουν την αίσθηση πληρότητας που ένιωσα μαζί της! Αλλά δυστυχώς εκείνη εκτός από τα συμφέροντα που είχε μέσα σε αυτή τη σχέση, ήταν πάντα ανικανοποίητη! Μου απορροφούσε όλη την ενέργεια μου!
    Last edited by Poet; 25-11-2017 at 09:54.

  9. #99
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2017
    Posts
    6
    Αγαπητέ Poet, θα πρέπει αρχικά να καταλάβεις ότι δεν πρέπει να την λυπάσαι, μα κυρίως δεν πρέπει να την ενοχλείς. αυτό στο λεω με βεβαιότητα, γιατί πίστεψέ με, ότι κι αν κάνεις, ότι κι αν στείλεις, θα γυρίσει μπουμερανγκ και θα ξεσπάσει επάνω σου. Φαίνεσαι υπομονετικός άνθρωπος, κι αυτό είναι καλό, αλλά όχι στην προκειμένη περίπτωση. Αφού ασχολείσαι κι εσύ με συγγραφή, καταπιάσου με μια νουβέλα, όπου βάλε τους εαυτούς σας ως πρωταγονιστές, μαζί με όλα περιμένεις, όσα νιώθεις, κι όταν το τελειώσεις διαβασέ το προσεκτικά, και δες πως είναι η ζωη ως τρίτο, πως φαίνεται δηλαδή στους υπολοίπους. για την αγάπη που δεν δέχθηκες κλπ είσαι τόσο σίγουρος, μήπως έχεις βάλει ως στάνταρ αυτά που ένιωθες από εκείνη; Γιατί, κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά και συμπεριφέρεται διαφορετικά. Πάντως, γενικά, αν θες να της σταθείς, να ξέρεις πως πάντα ελοχεύει η ερωτική έλξη, κι εγώ σου έγραψα την ιστορία μου, ώστε να δεις πως είναι να τραβιέσαι για πολλά χρόνια, χάνοντας το παρόν. Στην πάσα περίπτωση όμως, που θες να κάνεις την προσπάθεια σου προτείνω τα εξής:

    . Όταν μιλάτε, μην πιέζεις για αγαπησιάρικα πράγματα, μην στέλνεις το αγαπημένο σας τραγούδι, και γενικά μην κάνεις ότιδήποτε που να θυμίζει το παρελθόν. Σε αντίθετη περίπτωση, θα αρχίσει να εξοργίζεται, και μάλλον θα διακόψει την συζήτηση απότομα, προφασιζόμενη κάποια δικαιολογία. Αν ειπωθεί κάτι για το παρελθόν, κάνε ότι δεν το άκουσες, και προφανώς συγκρατήσου.
    . Μην της λες οτι την αγαπας και την σκεφτεσαι, το ξέρει ήδη, για αυτό και σου μιλάει, και σε καμία περίπτωση, μην προσπαθείς να της βρεις κάποια λυση πχ να προτείνεις θεραπεία, ή να ρωτήσεις κάτι παρεμφερές.
    . όταν βλέπεις πως ψάχνεται για καυγά, γιατί θα υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις, μην δίνεις σημασία και σταμάτα την συζήτηση, προφασιζόμενος πως έχεις κάποια δουλειά, ή κάτι επείγον. Επίσης, ποτέ μα ποτέ, μην προσπαθήσεις να δικαιολογηθείς όσο κι αν πνίγεσαι!
    . αν βρεθείτε από κοντά, κράτα αποστάσεις. κάτσε απέναντί της, μην κάνεις κινήσεις να την ακουμπήσεις, κοίτα την στα μάτια. Κι αν θες να πεις κάτι σημαντικό, ή οτιδήποτε για εσάς, κάντο ανάποδα. δηλαδή, πρώτα να προκύψει το συναίσθημα, και μετά η διατύπωση -βλέπεις, οι μεταιχμιακοί, επειδή είναι παρορμητικοί, λειτουργούν καθ αυτόν τον τρόπο. Επίσης, στον λόγο σου, χρησιμοποίησε απλές και σύντομες εκφράσεις, που δεν περιπλέκουν και δεν έχουν διφορούμενες έννοιες.
    . αν γίνει ποτέ καμία κέντα, φιληθείτε κλπ κρατήσου όσο μπορείς στον εαυτό σου, άσχετα αν κατά την διάρκεια του σεξ σου λέει, «σε θέλω, δεν μπορώ χωρίς σαν εσένα, μου λειπεις», και γενικότερα, τέτοιου είδους κουβέντες, όταν στις λέει, γενικότερα να απαντάς, ότι δεν σου αρέσει να τα ακούς, καθώς δεν είστε μαζί.
    . Ποτέ μα ποτέ, μην προσπαθήσεις να την φέρεις στην θέση σου, δεν υπάρχει περίπτωση να το καταλάβει.
    . Το κυριότερο, έρευνες έχουν δείξει, ότι ο εγκέφαλός τους, λειτουργεί διαφορετικά, με αποτέλεσμα να νιώθουν πολύ πιο εύκολα ότι απειλούνται, οπότε αυτό θέλει την προσοχή του.
    . Καταργείς τον χρόνο, δεν κανονίζεις τίποτε, κι αναγκαστικά, περιμένεις την τελευταία στιγμή. Του στυλ, λετε να βγειτε για καφε μες την βδομάδα. Δεν της στέλνεις πολλά μηνύματα, την αφήνεις να σου στείλει αυτή, διαφορετικά κάνεις μια ανιχνευτική κίνηση του στυλ: «σήμερα τελειώνω νωρίς απ' την δουλειά, ίσως έχω χρόνο αργότερα. Αν είσαι σε φάση για καφέ στείλε»
    . προσπάθησε επίσης να συγκρατήσεις τις ανασφάλειες σου, για το σεξ, για τριτους, γιατί όταν τα αναφέρεις, ή τα ψιλιαστεί θα σε περάσει κόσκινο, σε σημείο δε, να σου λεει πως την πνίγεις, πως δεν την αφήνεις να κάνει την ζωή της κλπ
    . τέλος, μα σημαντικότερο όλων! πρέπει να διαχωρίσεις τις εκρήξεις απ' αυτή, σα να ναι δυο πρόσωπα δλδ. Το ένα της διταραχής, και το άλλο της καλής σου. Οπότε, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με της δαιτραχής, κάνε τον μα*****, φύγε αν είστε στον ίδιο χώρο, σταμάτα ότι έκανες, προσπάθησε να αλλάξεις κουβέντα. κι αν θες να συζητήσεις κάτι συγκεκριμένο, που βλέπεις ότι κάνει τζιζ, προσπάθησε να της πετάξεις το μπαλάκι, του στυλ «εσύ τι θα έλεγες να κάνουμε εάν γινόταν αυτό μεταξύ μας»
    . υγ τελικό: Επίσης, θα πρέπει να θέσεις και όρια, σε συμπεριφορές που δεν νιώθεις καλά, να την ενημερώνεις. Είπαμε διαταραχή, αλλά δεν είναι τούβλα, δεν είναι αναγκαστικά ασθενείς, είναι απλά άνθρωποι, που λειτουργούν διαφορετικά από άλλους.
    υγ2 : όταν σε πιάνει αγχος, κανε γυμανιστική, κάποιο πενάλεπτο κυκλικό πρόγραμμα, και γενικότερα αυτό θα σε βοηθήσει. Επίσης, ν βγαίνεις με γνωστούς και φίλους, καιγενικότερα, επεδίωξε να γνωρίσεις ανθρώπους. 7 δισ είμαστε στον κόσμο, στατιστικά να το δεις, τι ποσοστό γνωρίζουμε απ' αυτούς, γι ν είμαστε τόσο βέβαιοι ότι γνωρίσαμε τον έρωτα της ζωής μας κλπ. αυτά προς το παρόν. Τις καλημ'έρες ου

  10. #100
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2017
    Location
    Αθήνα
    Posts
    269
    Σε ευχαριστώ ξανά για τις συμβουλές σου, απλά θα ήθελα να ξέρεις πως ήταν σχέση εξ αποστάσεως, και βρισκομασταν μια φορά το μήνα για κάποιες ημέρες.

  11. #101
    Nefeli28
    Guest
    Αρα ηταν και δεν ηταν σχέση. Η απόσταση βολευει. Και τις δυο μεριές. Θεωρω πως οσοι εμπλέκονται σε τέτοιες σχεσεις, εχουν ανασφάλειες και αδυναμιες σχετικα με τον εαυτο τους και τον παρτενερ τους. Αλλο να "τρίβεσαι" μεσα σε αυτη και να δοκιμαζεσαι στην καθημερινότητα της σχεσης κι άλλο να ειναι εξ αποστάσεως, ελαφρώς εξιδανικευμενη και απο απο ασφάλεια-αποσταση.
    Διαβαζοντας οσα γραφεις, νομιζω πως γενικα εχεις εξιδανικευσει αυτη την κοπελα και τη σχεση ολοκληρη. Σαν να τα εβλεπες και τοτε, αλλα ακομα περισσότερο τωρα, ολα μεσα απο εναν φακο που διαστρεβλωνει την πραγματικότητα. Έφτιαξες ενα περιβάλλον οπως το ονειρευοσουν και σας εβαλες πρωταγωνιστες μεσα σ'αυτο. Δεν αμφιβαλλω πως ενιωσες ολα αυτα που ενιωσες. Τα συναισθήματα σου ηταν, ποιος μπορεί να τα αμφισβητησει; απλα ριχνω στο τραπεζι την σκεψη οτι μπορεί πολλα απ'αυτα για τα οποία σημερα θρηνεις οτι εχασες, να ηταν κατασκευασματα δικα σου, να μην ηταν ακριβως αυτη η πραγματικότητα, να έδωσες βαση σε δημιουργηματα του μυαλού σου επειδη τα ειχες πολλη μεγαλη αναγκη.
    Δεν λεω οτι η κοπελα δεν ηταν αυτη που περιγραφεις. Λεω πως εσύ την ειδες με μεγεθυντικα γυαλια, και εκεινη και την ολη σχέση σας.
    Προσπαθησε για λιγο να σκεφτείς, μηπως όντως το έκανες ή το κανεις αυτο. Εξέτασε το. Αν εισαι σιγουρος πως οσα γραφω είναι μπαρούφες, απλα εχασες 3 λεπτα να τα διαβασεις.
    Εάν ομως υπαρχει η παραμικρη υποψία μέσα σου πως μπορεί να συμβαίνει αυτο, χρειάζεται να ψαξεις ακριβως εκεί: να δεις τι ειναι αυτο που σε κανει να φοράς αυτά τα γυαλια, να βλεπεις τους ανθρωπους μεσα απο παραμορφωτικους φακους. Αν το κανεις αυτο, σημαινει οτι σε εξυπηρετεί για κατι. Αυτο το κατι ειναι η απαντηση που ψαχνεις για τον εαυτό σου και τις δυακολιες που νιωθεις.

  12. #102
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2017
    Location
    Αθήνα
    Posts
    269
    Η απόσταση βολεύει τώρα που έχουμε χωρίσει! Ειλικρινά άν έβρισκα κάποια στιγμή τον άνθρωπο μου, η απόσταση θα ήταν το λιγοτερο που θα σκεφτόμουν! Είναι τόσο σπάνιο άλλωστε να βρεί κανείς αυτόν που θα του αφοσιωθεί ολοκληρωτικά, κι εκείνος το ίδιο! Δεν έχασα ούτε δευτερόλεπτο διαβάζοντας αυτά που έγραψες! Τα έχω σκεφτεί κι εγώ να ξέρεις άπειρες φορές! Έχω αυτή την τάση να εξιδανικεύω τους ανθρώπους που έχουν κάποια καλά στοιχεία, πόσο μάλλον εκείνους που μπορούν να είναι φίλοι ή σύντροφοι!

  13. #103
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Posts
    171
    Poet, σορρυ φιλε αλλα εδω και ποσο καιρο εχεις χασει τον εαυτο σου και αντι να ψαξεις να τον βρεις καθεσαι λες οτι στεναχωριεσαι που θα την εκμεταλλευτουν οι επομενοι. Ποιος θα εκμεταλλευτει τον οριακο ανθρωπο??? Απο οπου περασει σταχτη θα αφησει πισω της.

  14. #104
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2017
    Posts
    287
    @craven να πω ότι απλά έχεις το σεβασμό μου.
    Quote Originally Posted by JohnT View Post
    Poet, σορρυ φιλε αλλα εδω και ποσο καιρο εχεις χασει τον εαυτο σου και αντι να ψαξεις να τον βρεις καθεσαι λες οτι στεναχωριεσαι που θα την εκμεταλλευτουν οι επομενοι. Ποιος θα εκμεταλλευτει τον οριακο ανθρωπο??? Απο οπου περασει σταχτη θα αφησει πισω της.
    Ποιος θα την εκμεταλλευτεί? Κάποιος/οι που θα είναι λιγότερο "ευαίσθητοι" και περισσότερο διεκδικητικοί απο τον Poet.Διάβασα που ανέφερε ο poet ότι το πρόβλημα του και ο λόγος που τον χώρισε είναι αυτή του η ευαισθησία.Ειδικά αν είναι εμφανίσιμη κοπέλα.Ξέρεις πόσοι "γύπες" κυκλοφορούν εκεί έξω? Η διαφορετικά να το πω.Πόσοι δεν έχουν τις δικές μας ανασφάλειες και ορμάνε και έχουν τον τρόπο να παίρνουν το σεξάκι τους και μετά πάνε στην επόμενη?

  15. #105
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Posts
    171
    Ετσι ολοι και ολες κινδυνευουμε να μας εκμεταλλευτουν. Μπορει και οι δυο να θελουν απλα το σεξακι τους και μετα να πανε στον επομενο/η. Επισης το να θελει καποιος να κανει απλα σεξ και τιποτα αλλο οσο δε πουλαει παραμυθα στον αλλο δεν ειναι κακο απο μονο του.

Page 7 of 11 FirstFirst ... 56789 ... LastLast

Similar Threads

  1. "απιστία" και "απάτη": βρείτε τις κρυμμένες διαφορές
    By mama in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 9
    Last Post: 04-08-2021, 20:17
  2. \"ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ\" & \"ΑΓΧΟΣ\".ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΟΛΟΥΣ!!!
    By beba in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 15
    Last Post: 07-03-2018, 22:01
  3. "Ο καλοθελητής" ή "Ο κερατάς μαθαίνει πάντα τελευταίος"
    By xart in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 32
    Last Post: 15-09-2014, 12:57
  4. "ΑΓΑΠΗ"? ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΟΧΗ
    By NADINE in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 37
    Last Post: 18-06-2008, 00:59
  5. \"Έρωτας\" με προβλήματα υγείας!, ...τότε χωρισμός \"κάνει καλό\", όχι σε μένα πάντως...
    By BlueNote in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 9
    Last Post: 14-08-2006, 12:54

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •