Πρώτη μου φορά - Page 15
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 15 of 15 FirstFirst ... 5131415
Results 211 to 215 of 215
  1. #211
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2005
    Posts
    101
    παιδιά δεν την παλεύω.
    \'\'σου γράφω και πριβέ αλλά μπορέι να με έχεις κάνει ignore.
    ξέρω οτι για εσένα δεν αξίζω μία.
    απόψε ξεκίνσηα κάπνισμα. δεν είναι κακό. κάνω την μάρκα που έστριβες. DRUM σε χαζαρί χρώμα.
    δεν καταλαβαίνω και πολλά, αλλά είναι η μάρκα σου και αυτό με κάνει ζεστή.
    προ ολίγου που γύρισα πήγα στην τουαλέτα. έβγαλα κάτι σκούρο. και την δεύτερη φοράπ ου σκουπίστηκα έβγαλα λίγο αίμα.
    εγώ μακρυά σου δεν είμαι δυνατή να αντέξω.
    δεν ξε΄ρω πόσο θα κρατήσω.
    σε αγαπάω ρε και δεν έχει αξία. είναι κάλπικο για εσένα.
    δεν μπροώ χωρίς εσένα.
    δεν ξε΄ρω πόσο θα αντέξω.
    απόψε πήρα χαρά που σε άκουσα έστω και λίγο.
    είχα την ελπίδα οτι ίσως σε έβλεπα. με είπες αγάπη μου και πέταξα στα ουράνια. πήρα μαζί μου και κάτι δωράκια που σου είχα πάρει στης 23 του μήνα.
    δημήτρη κάποτε η ελένη μου ζήτησε να σου φερθώ ανθρώπινα και να σε πλησιάσω επειδής πονούσες.
    το έκανα. δεν μου είπε όμως να μην σε αγαπήσω. εγώ αφέθηκα στα χέρια σου και δεν έχω κουράγιο-δύναμη να ζήσω μακρυά σου.\'\'
    αυτό του έστειλα μόλις. και αυτός συνεχίζει και με αγνοεί. δεν αξίζω μία. είαμι τόσο άχρηση και για μία σχέση. για μία επικοινωνία. μα την αλήθεια μου μέσα. δεν βρίσκω κάτι αυτή την στιγμή για να ζήσω.
    μίλησα με την φίλη μου και μου είπε οτι και εκείνη νιώθει έτσι εδώ και 5 μήνες αλλά δεν χαρακώθηκε ούτε αυτοκτόνησε.
    παιδιά δεν αντέχω άλλη αποτυχία.
    αυτός ο άνθρωπος σήμαινε τόσα για εμένα και όλα είναι πίσω. μακράν πίσω.
    θυμάμαι που όταν ήμουνα μικρή και δεν΄αντεχα άλλο την κακοποίηση από την μητέρα μου. πήγαινα δημοτικό. τρίτη τάξη. και την ώρα του μαθήματος έγραφα ένα γράμμα που έλεγε οτι δεν αντέχω άλλο να μην με αγαπάει η μητέρα μου και να με δέρνει. και οτι θέλω να πεθάνω όταν πάω σπίτι; πριν πάω σπίτι; κάτι τέοτιο. η δασκάλα ει΄δε οτι δεν παρακολουθούσε και με έκανε ρεζίλι στην τάξη φωνάζονταςμ ου να της παώ αυτό που έγραφα. εγω΄άρχισα να κλαίω, της το πήγα. τοδιάβασε. και με ρώτησε μετά ποιά ει΄ναι η καλύτερη μο υφίλη. της υπέδειξα την αθηνά και την κάλεσε στην έδρα. τα υπόλοιπα παιδιά κάνανε ησυχία διαβα΄ζανε το μάθημα. και την ρωτάει. εσένα σε αγαπάει η μαμά σου; σε μαλώνει; και λέει η αθηνά ναι. και της είπε μετά να κάνουμε περισσότερη παρέα γιατί για υατό είμαστε φίλες. και οτι και εμένα με αγαπάει η μαμά μου.
    ένιωσα τόσο ντροπή. διάβασε χωρίς να το θέλω τις δικές μου σκέψεις. χωρίς την άδεια μου. βέβαια το χαρτάκι μου δεν το πήρα πίσω.
    ξέρω οτι το πήγε στο γραφείο δασκάλων και το έδειξε στην θεία μου που ήτανε διευθύντρια.
    άλλαξε λίγοη συμπεριφορά των δικών μου ανθρώπων γενικά. πρέπει να μαθεύτηκε.
    έτσι αισθάνομαι και τώρα.
    χωρίς κουράγιο να ζήσωμ ακρυά του. χωρίς νόημα.
    μία πλήρη αποτυχία έχω μέσα μου. σκέφτομαι το ποντικοφάρμακο αλλά έτσι δεν θα γίνω δότρια οργάνων. ειρωνικό ε; από την μία θέλω να πεθάνω και από την άλλη σκέφτομαι να δώσω τα όργανα μου. ξε΄ρω όμως οτι έτσι θα ζήσουνε άλλα 9 άτομα. άρα το ποντικόφαρμακο γιοκ.
    την δευτέρα έχω επίσκεψη στην ψυχίατρο μου.
    δεν ξε΄ρω αν θα αντέξω για να της τα πω όλα αυτά. της έστειλα με εμαιλ το λινκ εδώ να διαβα΄ζει όλα όσα γράφω.
    κάποια στιγμή θα της δώσω και το τετράδιο μου. \'εχω αρκετά. κατά καιρούς ξεκινούσα και δεν τα τελείωνα. έμενα στις αρχές. πρώτες σελίδες.
    λοιπόν νύσταξα.
    καληνύχτα αγαπητό μου e-psychology

  2. #212
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2007
    Posts
    482
    Τώρα τι να σου πω; Έτσι ξεκίνησε η κολλητή μου το τσιγάρο στο πανεπιστήμιο, μέσα στον καημό της για το χωρισμό της από την πρώτη της μεγάλη σχέση. Και τώρα δε μπορεί να το κόψει μετά από τόσα χρόνια. Δεν είναι να το αρχίζεις το τσιγάρο, καθόλου.
    Πιστεύω ότι πονάς τόσο πολύ γιατί επένδυσες τόσο πολύ, σκέφτηκες ότι θα είναι μέσα στη ζωή σου στη συνέχεια, τον πίστεψες. Το αίσθημα της απόρριψης είναι από τα μεγαλύτερα χαστούκια που τρώμε ειδικά αν αποδεικνύεται ότι αυτό που πιστεύαμε ήταν διαφορετικό. Μας κάνει να κολλάμε περισσότερο για λίγο, ακόμα και αν με τη λογική έχουμε ήδη αποφασίσει ότι δε μας έκανε τελικά αυτός ο άνθρωπος. Όμως αυτό το συναίσθημα με τον καιρό ξεφτίζει ειδικά όταν καταφέρουμε κι εμείς να τον απορρίψουμε μέσα μας. Αυτό είναι λίγο δύσκολο στην αρχή γιατί πρέπει να διαχειριστούμε αυτά που έχουμε σκεφτεί στο παρελθόν που είναι αντιφατικά με το τώρα και μας προκαλεί σύγχυση. Όσο απομακρυνόμαστε χρονικά είναι πιο εύκολο να σκεφτούμε αντικρουόμενες με το πριν σκέψεις, αλλάζει η καθημερινότητά μας, αλλάζουμε παραστάσεις μέσα μας. Πρέπει να κάνεις και συ λίγο προσπάθεια για αυτό. Το ότι βγήκες σήμερα π.χ. σε έκανε για λίγο να ξεχαστείς. Τον σκέφτηκες βέβαια μετά αλλά έτσι πάει, δε αφήνουμε πίσω τόσο εύκολα αυτά που είναι νωπά ακόμα. Όσο πάει και θα λιγοστεύει ο πόνος (με μερικές εκλάμψεις, μην τις φοβηθείς, θα είναι όλο και πιο σύντομες) και θα αρχίσει να δίνει τη θέση του σε άλλα συναισθήματα, μέχρι που θα φτάσεις σχεδόν στην αδιαφορία, θα είναι μια ανάμνηση που δε θα σε επηρεάζει.
    Αυτή η διαδικασία συμβαίνει στους περισσότερους, απλά όσο μεγαλύτερη εμπειρία έχουμε από τέτοιες καταστάσεις τόσο καλύτερα το διαχειριζόμαστε κάθε φορά.

  3. #213
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2005
    Location
    Αθηνα
    Posts
    1,257
    θες να τον νιωσεις κοντα σου καπως και αισθανεσαι οτι δεν μπορεις να εισαι η ιδια χωρις αυτον αλλα σιγα σιγα οσο περναει ο καιρος θα ξεκαθαρισουν καλυτερα τα πραγματα μεσα σου.
    τωρα μπορει να τον ειχες-εχεις υψωσει σε ενα βαθρο αλλα αργοτερα θα τον βαλεις στις σωστες του διαστασεις το θεμα..θα δεις οτι κανεις δεν ειναι θεος ολοι θνητοι με απεραντα ελλαττωματα ειμαστε.
    δεν αξιζει για κανεναν σ αυτον τον κοσμο να αρρωστησουμε και να θελουμε ν α βαλουμε τελος(πραγματικα δεν αξιζει!) οσο και αν τωρα σου φαινονται βλακειες και θεωρητικα ισως αυτα που σου γραφουμε...σκεψου οτι τοσοι αλλοι αν8ρωποι περασαν το σταδιο που εισαι εσυ τωρα και ηρεμησαν..ασε το χρονο να κανει τη δουλεια του.για μενα το μοναδικο <λαθος>απο σενα ηταν η απειρια ..σε συνδυασμο με ατυχια ..τι να κανουμε ομως συμβαινουν αυτα καμια φορα σιγα σιγα..ποιος ξερει γιατι..ισως να πρεπει να μαθουμε ορισμενα πραγματα για τους αλλους και τον εαυτο μας..μεσα απο τισ δυσκολιες γινομαστε πιο σοφοι και δυνατοι σ αυτη τη ζωη ..κανε υπομονη θα δεις σιγα σιγα ολα θα φαινονται καλυτερα..
    Dum spiro spero (?)

  4. #214
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2005
    Posts
    101
    πωπω ναι!
    αυτό που με προβληματίζει είναι οτι ξυπνάω τα πρωΙνά και αισθάνομαι μία ταραχή.
    ένα τρέμουλο. έφτιαξα έναν τούρκικο καφέ να πιώ, έχω ένα νεράκι δροσερό και δεν μπορώ να πιώ. αφ\'ενός ο καφές θα μου προσφέρει περισσότερη τραραχή. αλλά πως να ηρεμίσω με το τρέμουλο;

  5. #215
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2005
    Posts
    101
    παιδιά, είαμι απίστευτα ταραγμένη.
    είαμι στην δουλειά και δακρύζω. είμαι πολύ ταραγμένη. ήρθε η συνεργάτης μου και δεν μπροώ να συνέλθω.

Page 15 of 15 FirstFirst ... 5131415

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •