περι αυτοκτονιας

[Remedy]

Αλίμονο να εννοώ κάτι τέτοιο. Πολλοί ασθενείς δεν αντέχουν να βλέπουν τον εαυτό τους να ουρλιάζει από τους πόνους και οι δικοί τους άνθρωποι να περνάνε και οι ίδιοι γολγοθά μαζί τους. Αξιοπρέπεια εννοώ πως δεν αντέχουν να τους κοιτάζει κανείς σε αυτό το χάλι, ούτε να κοιτάζουν το σώμα τους να λιώνει (ή οτιδήποτε). Δεν αναφέρομαι μόνο σε ασθένειες, το έχω τονίσει κιόλας. Και ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φυλακισμένος σε ένα σπίτι που τον βιάζουν και τον χτυπάνε, κάθε φορά να ξέφευγε και να το έπιαναν επειδή ο μπαμπάς του ήτανε ο αρχηγός της αστυνομίας ξέρω' γω και να μην άντεχε πια να τον εξεφτελίζουν έτσι. Μικρά παραδείγματα δίνω, υπάρχουν άπειρα.

Μιλάω για το τι μπορεί να νιώθουν εκείνοι. Και εγώ το έχω νιώσει σε μείζον επεισόδιο που ούτε καν μπορώ να το συγκρίνω με αυτό που ένιωθε ο Βέλιος. Δεν άντεχα να με βλέπουν όλη μέρα στο κρεβάτι και να υποφέρουν, ένιωσα ότι ήμουν ανίκανη και εξεφτελιζόμουν. Άλλο το ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ, και άλλο το τι νιώθει κάποιος. Φυσικό επακόλουθο σε μια ασθένεια είναι το να λιώνει π.χ σιγά σιγά το σώμα σου. Το αντέχεις; Κάποιοι όχι. Αυτά από την πλευρά του ασθενή. Εγώ λέω απλά να μην κρίνουμε αυτά που δεν έχουμε ζήσει, ή αυτά που μπορεί να ζήσαμε αλλά να είχαμε περισσότερες αντοχές/δεδομένα/ελπίδες/χαρακτήρα για να το αντιμετωπίσουμε.

Macgyver, αυτό που είπε η Remedy.

τι σχεση εχει τωρα η ασθενεια με την κακοποιηση?
οταν κακοποιεισαι, η αυτοκτονια δεν ειναι λυση σε καμια περιπτωση.
εκτος αν σε εχει πιασει ο εχθρος σε καιρο πολεμου και σε βασανιζει.
σε μια ελευθερη χωρα, ΖΗΤΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ.

[Macgyver]

ευθανασια ειναι αν στο κανει καποιος αλλος.
αν το κανεις μονος σου, εστω κι αν εχεις χρονιο νοσημα, παλι αυτοκτονια ειναι.

Σημασια εχει οτι προτιμας τον θανατο απ την ζωη ................αν εχεις σιγουρο τον θανατο , απο μια ασθενεια , απλως επισπευδεις την διαδικασια με την ευθανασια , αλλα στην κτθλψη δεν εχεις θανατο να πλαναται πανω απ την κεφαλα σου , εκει εντοπιζω την διαφορα ..... αλλο το χρονιο νοσημα , εκει ειναι οντως αυτοκτονια .....

[Macgyver]

. Και ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φυλακισμένος σε ένα σπίτι που τον βιάζουν και τον χτυπάνε, κάθε φορά να ξέφευγε και να το έπιαναν επειδή ο μπαμπάς του ήτανε ο αρχηγός της αστυνομίας ξέρω' γω και να μην άντεχε πια να τον εξεφτελίζουν έτσι.

Macgyver, αυτό που είπε η Remedy.

Καλα τα λεει η ρεμεντυ , αλλα προτιμω να ανταποδωσω τα ομοια σε καποιον που με κακοποιει, παρα ναυτοκτονησω , θαυτοκτονησω τον αλλον , χωρις καμμια τυψη , ειναι υγιης αντιδραση ..............νομιζω ταχεις μπερδεψει λιγακι .....

[blackbird]

τι σχεση εχει τωρα η ασθενεια με την κακοποιηση? οταν κακοποιεισαι, η αυτοκτονια δεν ειναι λυση σε καμια περιπτωση. εκτος αν σε εχει πιασει ο εχθρος σε καιρο πολεμου και σε βασανιζει. σε μια ελευθερη χωρα, ΖΗΤΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ.

Καλα τα λεει η ρεμεντυ , αλλα προτιμω να ανταποδωσω τα ομοια σε καποιον που με κακοποιει, παρα ναυτοκτονησω , θαυτοκτονησω τον αλλον , χωρις καμμια τυψη , ειναι υγιης αντιδραση ..............νομιζω ταχεις μπερδεψει λιγακι .....

Μάλλον τα γράφω λίγο μπερδεμένα ή απλά δεν συμμερίζεστε τις απόψεις μου, κανένα πρόβλημα :)

Δεν ήταν τυχαίο το παράδειγμα με τον αρχηγό της αστυνομίας. Θεωρείται πως πάντα και για όλους υπάρχει δικαιοσύνη και πως μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα; Μιλάω για περιπτώσεις που έχεις ζητήσει βοήθεια αλλά δεν αλλάζει κάτι στις ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ. Κολλήσατε στην κακοποίηση που έφερα σαν ένα μικρό παράδειγμα. Για να γίνει πιο κατανοητό, σκεφτείτε έναν άνθρωπο που είναι αθώος αλλά έχει καταδικαστεί σε ισόβια φυλάκιση και του κάνουν την ζωή του κόλαση ακόμα και οι αστυφύλακες (σε περιπτώσεις παιδεραστών π.χ αυτό γίνεται συχνά). Κάποια πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου δεν αλλάζουν ακόμη κι' αν προσπαθήσεις να ξεφύγεις, και φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις που μπορεί να μην λείπει τίποτα σε κάποιον ή να μην υποφέρει από κάποια ασθένεια και να θέλει να αυτοκτονήσει. Ή απλά... να έχει βιώσει διάφορα, να υπάρχει η βοήθεια αλλά ΚΑΙ η αυτογνωσία ώστε να γνωρίζει πως δεν αντέχει πια το βάρος και την συνέχεια της ζωής και να αποφασίζει ΨΥΧΡΑΙΜΑ και συνειδητά να αποχωρήσει. Εσάς σας ενοχλεί; Γιατί αντιδράτε έτσι; Βέβαια δεν είναι ίδιο να βλέπεις τον άλλο να υποφέρει και να ξέρεις πως του μένει λίγος χρόνος ζωής και καθόλου ελπίδες, εκεί κατανοείται ευκολότερα (φάνηκε και από εδώ), όλοι έχουμε πονέσει σωματικά, ξέρουμε πώς είναι. Εγώ αυτό που ήθελα να τονίσω είναι το δικαίωμα του οποιουδήποτε ανθρώπου "να την κάνει", ακόμη κι' αν εσύ (και ο κάθε εσύ) είσαι φίλος, γονέας, συγγενής και σύντροφος και δεν θα ήθελες/άντεχες να βιώσεις την απώλεια. Ακόμη και αν σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί όντως να είναι παρόρμηση, εκεί θα έλεγα πως ναι μεν ήταν λάθος αντίδραση και πως θα μπορούσε να πάρει βοήθεια ή να κάνει λίγη υπομονή μέχρι να περάσει η "τρέλα"/φρίκη/απόγνωση της στιγμής, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να το κρίνω. Επειδή σ' αυτό το νήμα ένιωσα λίγο μια διάθεση κριτικής, αυτός είναι ο λόγος που γράφω ό,τι γράφω. Επειδή γενικά είναι άσχημο οι άλλοι να μην ζούνε την ζωή σου και να μην νιώθουν και σκέφτονται όπως εσύ αλλά να "σε καταδικάζουν" (το τελευταίο δεν το είδα να συμβαίνει εδώ ευτυχώς αλλά γενικά υπάρχει και αυτό σαν αντιμετώπιση).

Υ.Γ: Αν και μπορεί να μην φαίνεται από το ποστ μου, εγώ περισσότερο βιώνω και συμμερίζομαι την πλευρά που μένει πίσω και θρηνεί δικούς της ανθρώπους που θέλησαν να φύγουν, παρά την πλευρά του ασθενή ή του καταδικασμένου ανθρώπου που θέλει να αποχωρήσει.

[Remedy]

....Ή απλά... να έχει βιώσει διάφορα, να υπάρχει η βοήθεια αλλά ΚΑΙ η αυτογνωσία ώστε να γνωρίζει πως δεν αντέχει πια το βάρος και την συνέχεια της ζωής και να αποφασίζει ΨΥΧΡΑΙΜΑ και συνειδητά να αποχωρήσει. Εσάς σας ενοχλεί; Γιατί αντιδράτε έτσι; Βέβαια δεν είναι ίδιο να βλέπεις τον άλλο να υποφέρει και να ξέρεις πως του μένει λίγος χρόνος ζωής και καθόλου ελπίδες, εκεί κατανοείται ευκολότερα (φάνηκε και από εδώ), όλοι έχουμε πονέσει σωματικά, ξέρουμε πώς είναι. Εγώ αυτό που ήθελα να τονίσω είναι το δικαίωμα του οποιουδήποτε ανθρώπου "να την κάνει", ακόμη κι' αν εσύ (και ο κάθε εσύ) είσαι φίλος, γονέας, συγγενής και σύντροφος και δεν θα ήθελες/άντεχες να βιώσεις την απώλεια. Ακόμη και αν σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί όντως να είναι παρόρμηση, εκεί θα έλεγα πως ναι μεν ήταν λάθος αντίδραση και πως θα μπορούσε να πάρει βοήθεια ή να κάνει λίγη υπομονή μέχρι να περάσει η "τρέλα"/φρίκη/απόγνωση της στιγμής, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να το κρίνω. Επειδή σ' αυτό το νήμα ένιωσα λίγο μια διάθεση κριτικής, αυτός είναι ο λόγος που γράφω ό,τι γράφω. Επειδή γενικά είναι άσχημο οι άλλοι να μην ζούνε την ζωή σου και να μην νιώθουν και σκέφτονται όπως εσύ αλλά να "σε καταδικάζουν" (το τελευταίο δεν το είδα να συμβαίνει εδώ ευτυχώς αλλά γενικά υπάρχει και αυτό σαν αντιμετώπιση). ....

"ψυχραιμα και συνειδητα", το λες εσυ...
ποσο 'ψυχραιμα και συνειδητα" ομως αποφασιζει ενας ψυχικα αρρωστος ανθρωπος?
αν σκεφτεις οτι πανω απο το 90% των αυτοκτονιων προερχονται απο ασθενεις με καταθλιψη, θα συνειδητοποιησεις οτι καθολου ψυχραιμα και συνειδητα δεν αποφασισαν...

δεν ειναι μονο θεμα παρορμησης η μονιμη συνεχους σκεψης.
μπορει ενας ανθρωπος να ασθενει για πολυ καιρο και να εχει αυτηνν την σκεψη σταθερα, οχι παρορμητικα δηλαδη. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗΣ ΟΜΩΣ.

προσωπικα δεν εχω κανενα προβλημα να δεχτω και να σεβαστω μια ψυχραιμη και συνειδητη αποφαση ενος υγιους ανθρωπου. μια φιλοσοφικη θεση του ως προς την ζωη και τον θανατο. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗΣ ΟΜΩΣ.
η καταθλιψη βαζει ενα μαυρο πεπλο σε ολες τις σκεψεις.
δεν μπορει κανεις να με πεισει οτι σκεφτεται "ψυχραιμα και συνειδητα" οντας ασθενης με καταθλιψη.

[blackbird]

Αυτό που δεν καταλαβαίνεις Remedy είναι πως δεν μιλάω μόνο για ασθένειες. Ακριβώς σ' αυτό που λες αναφέρομαι κυρίως. Ψύχραιμα και συνειδητά συνήθως δεν μπορεί να αποφασίσει κάποιος καταθλιπτικός. Μάλλον αγνόησες τα παραδείγματα που έγραψα παραπάνω που δεν ανέφερα κιόλας πουθενά την λέξη κατάθλιψη. Και μάλιστα αυτό που είπες προσπάθησα να πω πριν αλλά με διαφορετικό/λανθασμένο τρόπο: η "τάση" προς το θάνατο, εννοούσα η δική μου φιλοσοφία για τη ζωή. Απόλυτα υγιής είμαι. Απ' την άλλη συνειδητή ήταν και η απόφαση του Βέλιου που ήταν άρρωστος. Αυτό δεν το έκρινες. Διαφορετικά αντιμετωπίζουμε βλέπεις μια σωματική ασθένεια, λες και η ψυχική πάντοτε γιατρεύεται. Συνειδητή μπορεί κάλλιστα να είναι και η απόφαση ενός ανθρώπου που έχει βιαστεί 3ις φορές, που είναι καταθλιπτικός και που οι συνθήκες στη ζωή του είναι άσχημες, που έχει αναζητήσει βοήθεια αλλά δεν αντέχει πια το βάρος. Είτε το δέχονται κάποιοι είτε όχι. Δική του είναι η ζωή και γι' αυτήν θα αποφασίσει. Που και άρρωστος να είναι, κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πόσο και αν αντέχει να αντιμετωπίσει κάποια πράγματα (που δεν είναι όλα ρόδινα και ούτε σημαίνει πως είναι δειλός και παραδίδει τα όπλα, κάθε περίπτωση διαφέρει), ό,τι και αν λένε εκείνοι που είναι έξω απ' τον χωρό. Οπότε, ναι, δεν είναι τυχαίο αυτό το 90%. Ούτε σημαίνει πως και οι 90 από τους 100 θα το μετάνιωσαν ή ενέργησαν πάνω στην απόγνωση και πόνο της στιγμής, που ούτε κι' αυτό δεν θα το κρίνω γιατί ειδικά από εκεί έχω περάσει και ξέρω πώς είναι. Όπως επίσης ξέρω πώς είναι να είναι κάποιος χρόνια διπολικός, να ακολουθεί θεραπεία, να έχει αλλάξει 100 γιατρούς και να προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες αλλά κάθε φορά να καταλήγει στην ίδια αρχική σκέψη: "θέλω να πεθάνω", που η αρχική σκέψη μπορεί να ήταν απλά λόγω της φιλοσοφίας που είχε για τη ζωή και έπειτα να τον χτύπησε η αρρώστια. Έγραψα την θέση μου και τέλος.

[boo]

Η ζωη για κανεναν δεν ειναι καθε μερα χαρα.οι λυπες και οι δυσκολιες ειναι περισσοτερες.προσωπικη μου σταση ζωης ειναι να μη χανω την ελπιδα μου γισ αυτες εστω τις λιγες χαρες που σε κανουν να γελας και να χαιρεσαι με την καρδια σου.
Εχω φτασει αρκετες φορες στο σημειο της αυτοκτονιας.ηταν κι ενας απο τους λογους που νοσηλευτηκα για 1η φορα.αλλα πλεον εχω πει οτι μεσα στις κρισεις μου καθε λογης δε θα παιρνω μεγαλες αποφασεις κι οταν φτανω στο απροχωρητο θα ζηταω βοηθεια για ανακουφηση καθε μορφης.
Καθε μερα αξιζει να χαμογελαμε εστω και για κατι πολυ μικρο.αφορμες για μικρες χαρες μπορουμε να βρουμε σχεδον καθε μερα
Η ελπιδα θα πεθανει πρωτη και μετα εγω

[Remedy]

...
Η ελπιδα θα πεθανει πρωτη και μετα εγω

ωραιο βρε μπου :)
respect

[serios]

Είσαι μερακλου μπου!!

[elis]

Μπου είσαι πραγματικά μορφωμένη μόνο οι μορφωμένοι πιστεύουν ότι όλα αλλάζουν κι οι άνθρωποι εξελίσσονται κι εγώ δεν το ήξερα το διάβασα κι εγώ είχα την ίδια γνώμη για τον εαυτό μου ότι δεν ξέρω κ πολλά κ τελικά ξέρω τα περισσότερα από όλους στην ηλικία μου