Αυτοκαταστροφή...

[Έρις]

Αυτοκαταστροφικές τάσεις.... απλές και πολύπλοκες συμπεριφορές που είναι αυτοκατστροφικές ουσιαστικά, αλλά στιγμιαία μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα και γεμίζουν τα συναισθηματικά μας κενά όσο τίποτα άλλο, που θα θεωρούνταν υγιές. Είναι ο πρακτικός τρόπος στην καθημερινότητα μας να αντιμετωπίζουμε τον πόνο, την πίεση και την απογοήτευση ή απλώς ένας τρόπος να τιμωρούμε τον εαυτό μας λίγο λίγο; Κι όμως όταν συμβαίνουν, υπάρχουν και λαμβάνουν χώρα είναι τόσο λυτρωτικές που μοιάζουν κάθε άλλο παρά αυτοκαταστροφικές. Είναι τόσο μεγάλο και δικό μας κομμάτι, που αν δεν υπήρχαν πιθανόν ο εαυτός μας, το Εγώ μας θα ήταν κάτι άλλο και κάτι άγνωστο... κάτι που δεν ξέρουμε, δεν αγαπάμε και δεν το έχουμε συνηθίσει. Το "νορμάλ" θα ήταν να τις πολεμήσουμε και να προσπαθήσουμε να τις νικήσουμε. Υπάρχει όμως σίγουρα λόγος για να το προσπαθούμε; Δεν θα ΄ταν αρκετό να τις αγκαλιάσουμε και να τις αγαπήσουμε; ... σαν ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μας που κάνει ότι μπορεί για να μας τραβήξει την προσοχή και να νοιαστούμε για αυτό. Δεν είναι άδικο να προσπαθούμε να καταπίεσουμε κάτι τόσο δικό μας, αν και ανθυγιεινό; Παραμένει πάντα δίπλα μας ... και έχει λειτουργήσει τόσες φορές υποστηρικτικά, που είναι αδύνατον να μείνει πίσω. Αν μπορούσαμε ίσως να εκμεταλευτούμε τις αυτοκαταστροφικές μας τάσεις, θα είμασταν λιγότερο ενοχικοί;... Μήπως στην τελική θα περνούσαμε καλύτερα μαζί τους;

[Totoro]

Πραγματικά αγαπάμε το κομμάτι του εαυτού μας που αυτοκαταστρέφεται;Θα έδινες τούρτα στον διαβητικό σύντροφό σου που παθαίνει υπεργλυκαιμικά σοκ;Θα ήταν αυτό αγάπη;Και πραγματικά μας φέρεται υποστηρικτικά κάποιες φορές ή μας ευχαριστεί που το συντηρούμε για να μας καταστρέφει;Ουσιαστικά εμείς το στηρίζουμε δηλαδή και η ευχαρίστηση που παίρνουμε είναι ο εφησυχασμός ότι όλα είναι όπως ήταν..γνωριμα.Το αυτοκαταστροφικο κομμάτι μας καθησυχάζει κ ευχαριστιέται όχι εμείς.Και καθησυχάζει κ ευχαριστιέται επειδή το βοηθάμε κ το θρεφουμε κ εξασφαλιζουμε την παραμονη του μεσα μας.Οταν κάτι σου κάνει πραγματικά καλό δεν έχεις ενοχες κι ας είναι κοινωνικά ταμπελωμένο ως αυτοκαταστροφικό.Εχεις ενοχές που το καλοκαίρι πίνεις παραπάνω νερό;Είχε ο Μπουκόφσκι ενοχές που ήταν μπεκροκανάτα;Είχε ο Καζαντζάκης ενοχές που τον αφορισανε;Όχι.Γιατί;
Γιατί οι "αυτοκαταστροφικές τους τάσεις" ήταν το μέσο να επικοινωνήσουν την ελευθερία της ψυχής τους κ όχι το αντίθετο.Οταν γινόμαστε εμείς το μέσο για να επικοινωνήσει ή αυτοκαταστροφή τη μαυρίλα της τότε μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο με αυταπάτες.Αλλο να πίνεις αλκοόλ κ να δημιουργείς,ζωγραφιζοντας ξέρω 'γω,γεμίζοντας την ψυχή σου κι άλλο να πινεις κ να οδυρεσαι κ να βουλιάζεις .Στην πρώτη περίπτωση είσαι ο εαυτός σου(κι ας νιώθεις αδύναμος) στη δεύτερη είσαι η αυτοκαταστροφική σου τάση.Εν κατακλείδι λέω ναι στις δημιουργικές "αυτοκαταστροφικές" τάσεις.

[Cicada]

Σαν να ακούω τον εαυτό μου..

[elis]

Παιδακια εγω δεν ειμαι αλκοολικοσ αλλα μια φορα τη εβδομαδα λιγο να μην σκεφτομαι απαραιτητο το εχω αναγκη οπωσ τον καφε κ το τσιγαρο καθε ανθρωποσ εχει τα ορια του κ πολλεσ φορεσ αυτα που συμβαινουν μασ ξεπερνουν οποτε για μενα απαραιτητο

[Yoco Choco]

Τι να τις κάνεις τις αυτοκαταστροφικές τάσεις όταν ολόκληρη η ζωή σου είναι ένας αυτοκαταστροφικός μονόδρομος?
Αλκοόλ?...Ναρκωτικά?...Σπατάλ ημα χρημάτων?...Συμπεριφορές σε σχέση με άλλους ανθρώπους που αργότερα θα μετανιώσεις?...Ωχριούν μπροστά στο σπατάλημα δίχως έλεος της ζωής σου...Μπροστά στον βιασμό κάθε έννοιας φυσιολογικής ζωής.

[elis]

Δηλαδη ρε φιλε εσυ τι κανεισ ασ πουμε

[Yoco Choco]

Ζω την ζωή μου σαν να μην την έχω καθόλου.
Φαντάζομαι πως όταν θα φτάσω κάποτε κοντά στο να πεθάνω, θα σκεφτώ ότι περισσότερο την φαντάστηκα την ζωή μου παρά την έζησα.

[Έρις]

Ζω την ζωή μου σαν να μην την έχω καθόλου.
Φαντάζομαι πως όταν θα φτάσω κάποτε κοντά στο να πεθάνω, θα σκεφτώ ότι περισσότερο την φαντάστηκα την ζωή μου παρά την έζησα.

Δεν σε λυπεί αυτή η διαπίστωση; ...Δεν σου λείπει η ένταση του να ζεις, να λυπάσαι, να χαίρεσαι, να κάνεις λάθη, να κάνεις επιλογές;

[iwannaaa]

Ζω την ζωή μου σαν να μην την έχω καθόλου.
Φαντάζομαι πως όταν θα φτάσω κάποτε κοντά στο να πεθάνω, θα σκεφτώ ότι περισσότερο την φαντάστηκα την ζωή μου παρά την έζησα.

Μου θυμιζεις λιγο λειβαδιτη με αυτα που λες.
Διαβασε και μπορει να ταυτιστεις

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[Yoco Choco]

Δεν σε λυπεί αυτή η διαπίστωση; ...Δεν σου λείπει η ένταση του να ζεις, να λυπάσαι, να χαίρεσαι, να κάνεις λάθη, να κάνεις επιλογές;

Πολύ...Δεν φαντάζεσαι πόσο...Δεν είναι επιλογή μου όμως...Το κάνω σχεδόν ψυχαναγκαστικά και δεν νομίζω πλέον πως μπορώ να το αλλάξω...Έτσι είναι η φτιαξιά της ψυχοσύνθεσής μου, ξέρω γώ?
Με λυπεί περισσότερο μια διαπίστωση που έκανα τις τελευταίες 10 μέρες που ξεκίνησα πάλι δουλειά,πιστεύοντας πως έτσι θα είμαι καλύτερα(εδώ γελάμε),ότι νοιώθω μεγαλύτερη ζωντάνια στο όνειρο, όταν κοιμάμαι, παρά στην καθημερινή ζωή(το Remeron βοηθάει πολύ στα έντονα και ζωντανά όνειρα)...Παλεύω κάθε βράδυ να κοιμηθώ με την προσμονή να νοιώσω λίγη ζωντάνια στο όνειρο, και ξυπνάω με την απογοήτευση για το άψυχο όνειρο που πρέπει να ζήσω στον ξύπνιο μου...
Είναι σαν να βάζω και να βλέπω κάθε μέρα την ίδια βιντεοκασσέτα...Έχω μάθει απ'έξω την διαδοχή των σκηνών και τις ατάκες των ηθοποιών.Το μόνο που κάνω για να διασκεδάζω την μονοτονία είναι να λέω και εγώ τις ατάκες για να νοιώσω ότι συμμετέχω...Και αισθάνομαι ανίκανος να αλλάξω την πλοκή γιατί νοιώθω παρείσακτος...Είναι σαν ότι και αν κάνω και ότι και αν πώ είναι εκτός σεναρίου...Σαν νά'μαι από άλλη ταινία.

[elis]

Καλα ρε ψηλε τοσο εξυπνοσ εισαι δε βρισκεισ ενδιαφερον στουσ αλλουσ με κανενα κουτσομπολιο δεν ασχολησαι εγω πηγα σε μια καφετερια να πιω καφε και μαθανε ολη την ιστορια απο τον παππου μου κ μετα δηλαδη τα τελευταια εκατο χρονια αρχισε να ασχολεισαι κ να κρινεισ εγω δεν το κανω αυτο γτ βλεπω ολη την υπαρξη το σωμα εγκεφαλο τροπο ομιλιασ εκφρασεισ μονο τι λενε δε με ενδιαφερει

[Macgyver]

Αυτοκαταστροφικες τασεις ? γιατι εγω δεν καταλαβαινω τι γραφεις ? ναι , υπαρχουν αυτοκαταστροφικοι ανθρωποι,τα υπολοιπα δεν καταλαβαινω .....

[elis]

Εγω γενικα ρε παιδια εχω περασει τοσα που δεκα χρονια γραφω εδω ακομα δεν τελειωσα τελοσ παντων οταν βλεπω την κορη μου και τισ φιλεσ τησ τισ οποιεσ λατρευω κλαιω χωρισ να πιω χωρισ τιποτα κλαμα καφε πινω και τα θυμαμαι ολα απο πεντε χρονων τωρα σαραντα εχω σχιζο ενταξει αλλα πριν τη γνωρισω δεν ημουν ετσι