ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

[Φοίβη]

Κι όμως, είναι ένα βηματάκι...Κι αυτό από μόνο του έχει πολύ πολύ μεγάλη αξία.
Φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν όταν ήσουν μωρό και έκανες το πρώτο σου ασταθές βηματάκι αποκαρδιωνόσουν τόσο πολύ? Αν κάθε φορά που έπεφτες πάλι κάτω, φοβόσουν οτι δε θα μπορέσεις ποτέ να περπατήσεις όπως οι μεγάλοι γύρω σου, οτι πάντα θα μπουσουλάς?

[Φοίβη]

Originally posted by Dalia
Εσύ Φοίβη τώρα είσαι καλά?

Σχετικά με αυτό που εμένα με ταλαιπωρεί, όχι δεν είμαι καλά. Δεν είμαι όμως ούτε άσχημα. Είμαι σε μια πορεία αν θες. Κάνω κι εγώ τα βηματάκια μου, μπρός και πίσω...και ενίοτε τα αλματάκια μου και τα γκρεμοτσακίσματά μου!
Σίγουρα όμως, από όποια άποψη κι αν το δω, είμαι καλύτερα. Μέσα μου.

[Dalia]

Χαίρομαι πάντως που σε βλέπω αισιόδοξη.Φαίνεσαι να τα αντιμετωπίζεις δυναμικά τα όποια προβλήματά σου.

[Φοίβη]

Originally posted by Dalia
Χαίρομαι πάντως που σε βλέπω αισιόδοξη.Φαίνεσαι να τα αντιμετωπίζεις δυναμικά τα όποια προβλήματά σου.

Μπα...όχι δυναμικά. Θα \'λεγα μάλλον με αγάπη, φροντίδα και προδέρμ Και ναι, σήμερα, αυτή τη στιγμή, είμαι αισιόδοξη!

[tinalost73]

Μακάρι όλοι να ήμασταν αισιόδοξοοι πάντα και ασ είχαμε τα σκαμπανεβάσματα μας.Να βλέπαμε τη ζωή με άλλο μάτι και να εκτιμούσαμε το ότι αυτό που έχουμε διορθώνεται και ευτυχώς δεν έχουμε κάτι άλλο το οποίο να μην υπάρχει θεραπεία.Πάντως μου δίνει πολύ κουράγιο αυτό που κάνουμε.Βοηθάει ο ένας τον άλλος.Υπομονή βρε παιδιά δεν γίεται πάντα να βρέχει ,θα βγει ο ήλιος και για μας..

[Dalia]

Και μακάρι να βήματα που κάνουμε μποροστά να είναι περισσότερα από αυτά που κάνουμε πίσω.Να προχωράμε,να μην γυρνάμε πάλι στο ίδιο σημείο.
Κι εμένα μου δίνει κουράγιο που τα μοιραζόμαστε όλα αυτά και τα συζητάμε.

[tinalost73]

Ξέρεις κάτι?Όλα ξεπερνιούνται κάποια στιγμή...Απλά έτυχε αυτό να συμβεί σε μας για να ανακαλύψουμε πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας και να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να είσαι υγιής ψυχικά και σωματικά.Θα ρθει κάποια μέρα που θα τα σκεφόμαστε όλα αυτά και θα απορούμε με το κουράγιο και την υπομονή που δείξαμε σε όλη αυτήν την άσχημη κατάσταση.Υπομονή θα κάνουμε όλοι μας και να μην απογοητευόμαστε γιατί όλος ο κόσμος υποφέρει με πολύ χειρότερες καταστάσεις από τις δικές μας\"

[Dalia]

Παλιότερα έτσι πίστευα κι εγώ.Οτι τα περνάω αυτά τώρα αλλά αργότερα θα έρθουν οι καλύτερες μέρες και θα τα θυμάμαι όλα αυτά που πέρασα και θα με έχουν κάνει πιο δυνατή.Αλλά όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι ότι αυτές οι καλύτερες μέρες δεν θα έρθουν.Βέβαια συνεχίζω να προσπαθώ αλλά χάνω πιο εύκολα το κουράγιο μου.
Ξέρω ότι άλλοι άνθρωποι υποφέρουν και έχουν πιο σοβαρά προβλήματα από τα δικά μας.Αλλά βέβαια ο καθένας κοιτάζει το δικό του και το θεωρεί το πιο δύσκολο.
Και μπορεί να υπάρχουν και χειρότερα αλλά δεν μπορώ να μην βλέπω και τα πολύ καλύτερα που υπάρχουν,ε κι εκεί κάτι με πιάνει..

[tinalost73]

Θα έρθουν καλύτερες μέρες Dalia δεν θέλω να απογοητευεσαι,όλα θα περάσουν κάποτε.Σίγουρα υπάρχουν πολλές φορέα που λέμε δεν αντέχω άλλο που κλαίμε και λυπόμαστε τον εαυτό μας αλλά υπάρχουν και στιγμές που νιώθουμε δύναμη και θέληση να τα ξεοεράσουμε όλα.Αυτές τις στιγμές να σκεφτόμαστε κάθε φορά που μας πέρνει από κάτω.Εσύ΄έχεις πάρει φάρμακα?Μένεις μόνη σου/έχεις κάποια σχέση ή φίλη που να τα συζητάς?

[GIORGOS296]

τινα και γω τα ιδια παθαινω και δουλευω σε τουριστικο γραφειο πολυ πιεστικη δουλεια αλλα προσπαθω να μην το σκεφτομαι αλλα δεν ειναι και τοσο ευκολο απλα σκεψου οτι πρεπει να ξεπερασουμε μια φαση δυσκολη και θα την ξεπερασουμε

[Dalia]

Οχι δεν παίρνω φάρμακα.Αν και μου έχει πει ο γιατρός μου να πάρω αλλά δεν θέλω.
Με τους γονείς μου μένω.Ούτε για λίγο δεν μπορώ να μείνω μόνη μου στο σπίτι.Αμέσως με πιάνει πανικός.Αστα..
Από τις παρέες μου απομονώθηκα τελείως,δεν το συζήτησα με κανέναν.Δεν ήθελα.
Εσύ είσαι παντρεμένη ε?Φαντάζομαι θα σε στηρίζει ο άντρας σου.

[psychangel]

Originally posted by Dalia
Ούτε για λίγο δεν μπορώ να μείνω μόνη μου στο σπίτι.......

Από τις παρέες μου απομονώθηκα τελείως,

και δε σου είναι δύσκολο αυτό , από τη μιά να μη μπορείς τη μοναξιά κι από την άλλη να απομονώνεσαι ;;;

Πως αλήθεια το ξεπερνάς αυτό ; Δε σε νιώθεις να σε πιέζει αυτή η΄αντίφαση\' ;

[Dalia]

Βασικά δεν μπορώ να μείνω μόνη μου γιατί φοβάμαι ότι θα πάθω κάτι και δεν θα είναι κανένας να με βοηθήσει.Δηλαδή και όταν είναι κάποιος στο σπίτι πάλι νιώθω μοναξιά αλλά τουλάχιστον νιώθω την ασφάλεια ότι αν μου συμβεί κάτι είναι κάποιος εκεί.
Η μοναξιά φυσικά και με ενοχλεί.Αλλά με πιέζει και με κουράζει περισσότερο το να πρέπει να προσποιούμαι στους άλλους ότι είμαι καλά,γιατί αυτό έκανα για όσο διάστημα μπορούσα,οπότε προτιμώ το να απομονωθώ.

[Sofia]

Originally posted by Dalia
Οτι τα περνάω αυτά τώρα αλλά αργότερα θα έρθουν οι καλύτερες μέρες και θα τα θυμάμαι όλα αυτά που πέρασα και θα με έχουν κάνει πιο δυνατή.Αλλά όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι ότι αυτές οι καλύτερες μέρες δεν θα έρθουν.

πώς ειναι οι καλύτερες μέρες πώς τις φαντάζεσαι δλδ?

[psychangel]

Originally posted by Dalia
Βασικά δεν μπορώ να μείνω μόνη μου γιατί φοβάμαι ότι θα πάθω κάτι και δεν θα είναι κανένας να με βοηθήσει.Δηλαδή και όταν είναι κάποιος στο σπίτι πάλι νιώθω μοναξιά αλλά τουλάχιστον νιώθω την ασφάλεια ότι αν μου συμβεί κάτι είναι κάποιος εκεί.
Η μοναξιά φυσικά και με ενοχλεί.Αλλά με πιέζει και με κουράζει περισσότερο το να πρέπει να προσποιούμαι στους άλλους ότι είμαι καλά,γιατί αυτό έκανα για όσο διάστημα μπορούσα,οπότε προτιμώ το να απομονωθώ.

ουσιαστικά επιλέγεις τη μοναξιά σαν \"αμυνα\" προκειμένου να αποφύγεις να έρθεις σε δύσκολη θέση από τους άλλους.
Από το άγχος -\'ισως- να πρέπει να αναταποκρίνεσαι ως προς αυτό που εκείνοι περιμένουν από σένα. Από την προσπάθεια να συμπεριφερθείς στα πλαίσια που ΕΚΕΙΝΟΙ βάζουν για σένα άσχετα με τον \"πραγματικό\" σου εαυτό ή τη διάθεσή σου εκείνη τη στιγμή.

Τελικά, μήπως κοιτάς τη σχέση με τους άλλους μέσα απ΄τα δικά τους μάτια και στέκεσαι απλά σαν παρατηρητής του εαυτού σου χωρίς να κάνεις ΑΥΤΟ που ΕΣΥ αισθάνεσαι ;
Μήπως τους δείνεις το δικαίωμα να σου υποβάλλουν το πώς ΠΡΕΠΕΙ να νιώθεις και αναγκάζεσαι να αναταποκριθείς ΄σ αυτό που περιμένουν εκείνοι να κάνεις;

Στα λέω για να τ΄ακούω κι εγώ βέβαια γιατί λίγο πολύ όλοι μας πέφτουμε συχνά θύματα και εγκλωβιζόμαστε στις -άκρως- χειριστικές συμπεριφορές των άλλων απέναντί μας ....

Και μπαίνουμε στο φαύλο κύκλο της :
καταπίεσης από τους άλλους --- > απομόνωση ------> μοναξιά ------> κατάθλιψη -----> προσπάθεια επαφής με άλλους (κοινωνικοποίηση) -----> καταπίεση από τους άλλους -----> απομόνωση -----> μοναξια ------> κατάθλιψη -----> κλπ κλπ