ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

[Dalia]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Dalia
Οτι τα περνάω αυτά τώρα αλλά αργότερα θα έρθουν οι καλύτερες μέρες και θα τα θυμάμαι όλα αυτά που πέρασα και θα με έχουν κάνει πιο δυνατή.Αλλά όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι ότι αυτές οι καλύτερες μέρες δεν θα έρθουν.

πώς ειναι οι καλύτερες μέρες πώς τις φαντάζεσαι δλδ?

Ε πάνω από όλα χωρίς φόβο,άγχος..Να ξυπνάω το πρωί και να σκέφτομαι \"τι έχω να κάνω σήμερα\",και όχι να σκέφτομαι ότι δεν ήθελα να ξυπνήσω και με τι συμπτώματα και ασθένειες θα ασχοληθώ σήμερα.Να μπορώ να ευχαριστιέμαι τα απλά πράγματα και να μην τα κάνω μόνο από αγγαρεία.

[Φοίβη]

Originally posted by Dalia
Παλιότερα έτσι πίστευα κι εγώ.Οτι τα περνάω αυτά τώρα αλλά αργότερα θα έρθουν οι καλύτερες μέρες και θα τα θυμάμαι όλα αυτά που πέρασα και θα με έχουν κάνει πιο δυνατή.Αλλά όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι ότι αυτές οι καλύτερες μέρες δεν θα έρθουν.Βέβαια συνεχίζω να προσπαθώ αλλά χάνω πιο εύκολα το κουράγιο μου.
Ξέρω ότι άλλοι άνθρωποι υποφέρουν και έχουν πιο σοβαρά προβλήματα από τα δικά μας.Αλλά βέβαια ο καθένας κοιτάζει το δικό του και το θεωρεί το πιο δύσκολο.
Και μπορεί να υπάρχουν και χειρότερα αλλά δεν μπορώ να μην βλέπω και τα πολύ καλύτερα που υπάρχουν,ε κι εκεί κάτι με πιάνει..

Όσο περνάει ο καιρός το όνειρο απομακρύνεται, είναι έτσι? Γιατί σαν όνειρο μου ακούγεται αυτό που περιγράφεις...κάτι που βρίσκεται σε μια άλλη σφαίρα και όχι πια στην πραγματικότητα...όσο περνάει ο καιρός τόσο λιγότερο στην πραγματικότητα.
Ντάλια μου ναι υπάρχουν και χειρότερα αλλά υπάρχουν και καλύτερα. Και όπως λες κι εσύ κάθε άνθρωπος το δικό του το θεωρεί το πιο δύσκολο. Και κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να παραπονιέται και να γκρινιάζει και να οργίζεται και να κλαίει και να μιλάει για το δικό του, μόνο για το δικό του, όποιο κι αν είναι αυτό.

[Sofia]

Originally posted by Dalia
Ε πάνω από όλα χωρίς φόβο,άγχος..Να ξυπνάω το πρωί και να σκέφτομαι \"τι έχω να κάνω σήμερα\",και όχι να σκέφτομαι ότι δεν ήθελα να ξυπνήσω και με τι συμπτώματα και ασθένειες θα ασχοληθώ σήμερα.Να μπορώ να ευχαριστιέμαι τα απλά πράγματα και να μην τα κάνω μόνο από αγγαρεία.

ωραια, νομίζω ανεξάρτητα απο αν καποιος αντιμετωπιζει μια διαταραχη ή οχι θελει να ευχαριστιεται τη στιγμη κ να ζει χωρίς αγχος. Ομως αυτες οι μερες που περιγράφεις νομιζω ειναι οι καλες μερες κ οχι συγκριτικα καλύτερες με αυτες που ζεις τώρα. Τί εννοω, πώς θα ήταν μια αυριανη καλύτερη μερα κ οχι μια καλύτερη μέρα μετά απο 1 χρονο???

Ειναι καπως σαν να μαι υπέρβαρος κ να απαιτω σε ενα μηνα να αποκτήσω ιδανικες αναλογιες μοντέλου....δεν θα απογοητευτώ αν εχω τετοιες απαιτησεις απο τον εαυτο μου?μοιραια!

[Dalia]

Originally posted by psychangel
ουσιαστικά επιλέγεις τη μοναξιά σαν \"αμυνα\" προκειμένου να αποφύγεις να έρθεις σε δύσκολη θέση από τους άλλους.
Από το άγχος -\'ισως- να πρέπει να αναταποκρίνεσαι ως προς αυτό που εκείνοι περιμένουν από σένα. Από την προσπάθεια να συμπεριφερθείς στα πλαίσια που ΕΚΕΙΝΟΙ βάζουν για σένα άσχετα με τον \"πραγματικό\" σου εαυτό ή τη διάθεσή σου εκείνη τη στιγμή.

Τελικά, μήπως κοιτάς τη σχέση με τους άλλους μέσα απ΄τα δικά τους μάτια και στέκεσαι απλά σαν παρατηρητής του εαυτού σου χωρίς να κάνεις ΑΥΤΟ που ΕΣΥ αισθάνεσαι ;
Μήπως τους δείνεις το δικαίωμα να σου υποβάλλουν το πώς ΠΡΕΠΕΙ να νιώθεις και αναγκάζεσαι να αναταποκριθείς ΄σ αυτό που περιμένουν εκείνοι να κάνεις;

Στα λέω για να τ΄ακούω κι εγώ βέβαια γιατί λίγο πολύ όλοι μας πέφτουμε συχνά θύματα και εγκλωβιζόμαστε στις -άκρως- χειριστικές συμπεριφορές των άλλων απέναντί μας ....

Και μπαίνουμε στο φαύλο κύκλο της :
καταπίεσης από τους άλλους --- > απομόνωση ------> μοναξιά ------> κατάθλιψη -----> προσπάθεια επαφής με άλλους (κοινωνικοποίηση) -----> καταπίεση από τους άλλους -----> απομόνωση -----> μοναξια ------> κατάθλιψη -----> κλπ κλπ

Ναι,μπορεί να είναι άμυνα κατά κάποιον τρόπο.Κοίτα,πέρασα πολλά χρόνια που ενώ είχα προβλήματα,σε μικρότερο βαθμό βέβαια,προσπαθούσα να τα κρύβω από όλους.Και τα κατάφερνα αλλά ήταν πολύ δύσκολο.Δηλαδή έχεις από τη μια να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου και από την άλλη έχεις και να προσπαθείς να μην καταλάβουν τίποτα όλοι οι άλλοι.Αλλά τότε δεν κλείστηκα,δεν σταμάτησα να έχω κοινωνική ζωή.Τώρα όμως δεν το άντεχα αυτό.Δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω και αυτό.

[Dalia]

Originally posted by Φοίβη

Originally posted by Dalia
Παλιότερα έτσι πίστευα κι εγώ.Οτι τα περνάω αυτά τώρα αλλά αργότερα θα έρθουν οι καλύτερες μέρες και θα τα θυμάμαι όλα αυτά που πέρασα και θα με έχουν κάνει πιο δυνατή.Αλλά όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι ότι αυτές οι καλύτερες μέρες δεν θα έρθουν.Βέβαια συνεχίζω να προσπαθώ αλλά χάνω πιο εύκολα το κουράγιο μου.
Ξέρω ότι άλλοι άνθρωποι υποφέρουν και έχουν πιο σοβαρά προβλήματα από τα δικά μας.Αλλά βέβαια ο καθένας κοιτάζει το δικό του και το θεωρεί το πιο δύσκολο.
Και μπορεί να υπάρχουν και χειρότερα αλλά δεν μπορώ να μην βλέπω και τα πολύ καλύτερα που υπάρχουν,ε κι εκεί κάτι με πιάνει..

Όσο περνάει ο καιρός το όνειρο απομακρύνεται, είναι έτσι? Γιατί σαν όνειρο μου ακούγεται αυτό που περιγράφεις...κάτι που βρίσκεται σε μια άλλη σφαίρα και όχι πια στην πραγματικότητα...όσο περνάει ο καιρός τόσο λιγότερο στην πραγματικότητα.
Ντάλια μου ναι υπάρχουν και χειρότερα αλλά υπάρχουν και καλύτερα. Και όπως λες κι εσύ κάθε άνθρωπος το δικό του το θεωρεί το πιο δύσκολο. Και κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να παραπονιέται και να γκρινιάζει και να οργίζεται και να κλαίει και να μιλάει για το δικό του, μόνο για το δικό του, όποιο κι αν είναι αυτό.

Κάπως έτσι Φοίβη μου.Οταν ήμουν μικρή,στο σχολείο,σκεφτόμουν ότι τα περνάω τώρα τα δύσκολα και μετά θα μου πάνε όλα καλά.Το σκεφτόμουν και το πίστευα.Με παρηγορούσε αυτό.Δηλαδή πίστευα ότι όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους περνάνε δυσκολίες,ε εγώ τις περνάω τώρα.Αλλά μετά αντί να γίνουν καλύτερα τα πράγματα όπως περίμενα έγιναν χειρότερα.Οπότε λογικό είναι να έρχεται η απογοήτευση.

[Dalia]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Dalia
Ε πάνω από όλα χωρίς φόβο,άγχος..Να ξυπνάω το πρωί και να σκέφτομαι \"τι έχω να κάνω σήμερα\",και όχι να σκέφτομαι ότι δεν ήθελα να ξυπνήσω και με τι συμπτώματα και ασθένειες θα ασχοληθώ σήμερα.Να μπορώ να ευχαριστιέμαι τα απλά πράγματα και να μην τα κάνω μόνο από αγγαρεία.

ωραια, νομίζω ανεξάρτητα απο αν καποιος αντιμετωπιζει μια διαταραχη ή οχι θελει να ευχαριστιεται τη στιγμη κ να ζει χωρίς αγχος. Ομως αυτες οι μερες που περιγράφεις νομιζω ειναι οι καλες μερες κ οχι συγκριτικα καλύτερες με αυτες που ζεις τώρα. Τί εννοω, πώς θα ήταν μια αυριανη καλύτερη μερα κ οχι μια καλύτερη μέρα μετά απο 1 χρονο???

Ειναι καπως σαν να μαι υπέρβαρος κ να απαιτω σε ενα μηνα να αποκτήσω ιδανικες αναλογιες μοντέλου....δεν θα απογοητευτώ αν εχω τετοιες απαιτησεις απο τον εαυτο μου?μοιραια!

Δίκιο έχεις.Δεν εννοώ βέβαια από τη μια στιγμή στην άλλη.Ξέρω ότι χρειάζεται πολύ προσπάθεια.
Οσο καταφέρνω να περιορίσω τις αρνητικές σκέψεις μου,όποτε καταφέρνω να βγω έξω χωρίς να αγχωθώ ιδιαίτερα,αυτές τις μέρες τις θεωρώ καλύτερες από τις υπόλοιπες.

[Sofia]

Originally posted by Dalia

Οσο καταφέρνω να περιορίσω τις αρνητικές σκέψεις μου,όποτε καταφέρνω να βγω έξω χωρίς να αγχωθώ ιδιαίτερα,αυτές τις μέρες τις θεωρώ καλύτερες από τις υπόλοιπες.

ελπίζω να χαιρεσαι κάθε καλύτερη σου μέρα κ να ζεις τη στιγμή την ιδια,αυτή της βελτίωσης. αυτη θα φέρει κ το \"καλα\"...δε νομιζω οτι κατι ερχεται τυχαια....

[Φοίβη]

Originally posted by Dalia

Κάπως έτσι Φοίβη μου.Οταν ήμουν μικρή,στο σχολείο,σκεφτόμουν ότι τα περνάω τώρα τα δύσκολα και μετά θα μου πάνε όλα καλά.Το σκεφτόμουν και το πίστευα.Με παρηγορούσε αυτό.Δηλαδή πίστευα ότι όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους περνάνε δυσκολίες,ε εγώ τις περνάω τώρα.Αλλά μετά αντί να γίνουν καλύτερα τα πράγματα όπως περίμενα έγιναν χειρότερα.Οπότε λογικό είναι να έρχεται η απογοήτευση.

Σαν να είναι τα \"δύσκολα\" πετρούλες σε ένα σακούλι. Κάποια στιγμή οι ρημάδες θα τελειώσουν! Κάπω έτσι το σκεφτόσουν κι εσύ τότε? Και τώρα βλέπεις οτι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα?
Πάντως, μπορεί να ακουστεί αντιφατικό αλλά έτσι όπως περιγράφεις παραπάνω την απομόνωσή σου εμένα μου φαίνεται μάλλον ένα βήμα μπρός, παρά ένα βήμα πίσω. Το λέω αυτό με την έννοια οτι πρίν απομονωθείς προσποιούσουν στους γύρω σου. Και η απομόνωση ήρθε από μια ανάγκη σου να είσαι αληθινή, κυρίως σε σένα και για σένα. Να μην βάζεις τον εαυτό σου άλλο πια στη διαδικασία του θεάτρου. Σωστά κατάλαβα ή όχι?

[Dalia]

Χμ..ίσως Φοίβη.Την νιώθω αυτή την ανάγκη,να είμαι επιτέλους αληθινή.Τώρα με τα λίγα άτομα πια που μιλάω (που κυρίως είναι από εδώ απ\'το φόρουμ και έχω και μια επικοινωνία και εκτός δηλαδή) είμαι ειλικρινής και χαίρομαι γι\'αυτό.Λέω αυτά που μου συμβαίνουν,δεν χρειάζεται να κρύβομαι.Κάτι που δεν μπορούσα να κάνω πρώτα.Βέβαια σ\'αυτό βοηθάει και η ευαισθησία και η κατανόηση που υπάρχει στους περισσότερους εδώ μέσα,κάτι που με βοήθησε να ανοιχτώ.

[Sofia]

Originally posted by Dalia
Λέω αυτά που μου συμβαίνουν,δεν χρειάζεται να κρύβομαι.Κάτι που δεν μπορούσα να κάνω πρώτα.

κράτα το αυτο κ μη το αφηνεις να περάσει στα ψιλα....εσύ το κανες!

[Haris]

Originally posted by tinalost73
Ξέρεις κάτι?Όλα ξεπερνιούνται κάποια στιγμή...Απλά έτυχε αυτό να συμβεί σε μας για να ανακαλύψουμε πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας και να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να είσαι υγιής ψυχικά και σωματικά.Θα ρθει κάποια μέρα που θα τα σκεφόμαστε όλα αυτά και θα απορούμε με το κουράγιο και την υπομονή που δείξαμε σε όλη αυτήν την άσχημη κατάσταση.Υπομονή θα κάνουμε όλοι μας και να μην απογοητευόμαστε γιατί όλος ο κόσμος υποφέρει με πολύ χειρότερες καταστάσεις από τις δικές μας\"

Tinalost, σου εστειλα ενα U2U αλλα δεν το εχεις διαβασει. Αν μπορεις σε παρακαλω κοιταξε το.

[ENIGMA]

φιλε οταν λιποθυμησεις και μετα συνελθεις και δεις οτι τιποτα παραπανω δεν μπορει να σου συμβει οποτε το αγχος σε αντιθεση με αλλα πραγματα εχει ενα οριο μαθε να το πολεμας δεν ειναι καθολου ευκολο αλλα καποια στιγμη γινεται σε ολους ...φιλια

[tinalost73]

Καλημέρα σε όλους.Χθες το απόγευμα πάλι ήμουν χάλια.Ένιωθα ένα αφόρητο βάρος στο στήθος και ένα κόμπο στο λαιμό.Μπορεί βέβαια να οφείλεται και στην παλλινδρόμηση γαστρικών υγρών που έχω όμως είναι πολύ τρομακτικό.ένιωθα ότι δεν μου έφτανε το οξυγόνο και κάτι να με κρούβει στο λαομό.Ψυχολογία χάλια.Όσο και να προσπαθούσα να το ξεχάσω δεν γινόταν μέχρι που κοιμήθηκα΄.Εγώ έχω παρόμοια συμτώματα καθημερινά,με έχει κουράσει αφάνταστα αυτό.Εσεις νιώθετε παρόμοια συμτώματα κάθε μέρα χωρίς λόγο ή μόνο όταν αγχωθείτε?

[Dalia]

Τίνα μην ανησυχείς,δεν χρειάζεται να είσαι εκείνη την ώρα αγχωμένη για να έχεις κάποιο σύμπτωμα.Αυτά βγαίνουν και σε στιγμές που μπορεί να είσαι ήρεμη.Με τόσο άγχος και κακή ψυχολογία που έχουμε συνέχεια αυτό βγαίνει σε συμπτώματα και τις ώρες που νιώθουμε ήρεμοι.Κι εγώ έχω συμπτώματα κάθε μέρα,διαφορετικό κάθε μέρα,ακόμα και χωρίς να νιώθω αγχωμένη.Σήμερα νιώθω μια ελαφριά δύσπνοια αλλά ευτυχώς είναι από τα συμπτώματα που δεν με τρομάζουν ιδιαίτερα.Πιο πολύ με ενοχλεί το ότι αισθάνομαι και μια κούραση.

[tinalost73]

Ντάλια μου η κακή ψυχολογία φταίει για όλα,το ξέρω.Ομως πως θα αλλάξει αυτό?ΔΕν αντέχω πολλές φορες και θέλω να κάνω κάτι δραστικό.Πάλι όμως κάτι θα σκεφτώ και θα με ρίξει.Η δύσπνοια που νιώθεις είσαι καθαρό ψυχολογικό σύμπτωμα,\'οσο για τη κούράση που σε απασχολεί όταν νιώθεις μήπως έχες ανάγκη από σίδηρο ή βιταμίνες?Εγώ πάντως αισθάνομαι συνεχώς κομένη και κοτασμένη αλλά εκτος από την κατάσταση που βιώνω έχω στίγμα μεσογ.αναιμίας και είναι φυσικό .Είμαι παντρεμένη εδώ και 7 μήνες και με στηρίζει πολύ ο άντρας μου όμως και αυτός έχει κουραστεί με τι όλο θέμα όπως και εγώ.Εσύ με τι ασχολείσαι?