Results 46 to 60 of 138
Thread: Επουλώνονται ολα τα τραυματα;
-
06-05-2017, 11:04 #46
- Join Date
- Jul 2013
- Location
- αθηνα
- Posts
- 16,721
Και δεν θελω να λογομαχω με κανενα μεκλος , διαδυκτιο ειναι , ουτε καν γνωριζομαστε ..........αν δεν σας αρεσει κατι , αγνοειστε το ..........η πειτε μου να το σβησω , δεν διαπληκτιζομαι στο νετ, αλλο η πραματικη ζωη .....εκει αλλαζουν ολα , κι εγω μαζι .........
- 06-05-2017, 15:43 #47
- Join Date
- Mar 2014
- Posts
- 3,806
Μακ δεν λογομαχω, απλα δεν ειμαι καλα και καταλαβες και τι με πειραξε οποτε ολα οκ...
06-05-2017, 17:42 #48
- Join Date
- Jul 2013
- Location
- αθηνα
- Posts
- 16,721
Ενταξει , κατανοηση εχω μπολικη .....................και δεν εισαι κακοπροαιρετη .......νομιζα οτικατισε θυμωσε , πραμα ανεπιθυμητο απο μεριας μου, εγω θελωνα σας βλεπω ολους ευδιαθετους , οσο γινεται βεβαια , οπως ειμαι κι εγω ......
να ξερεις οτι συμμεριζομαι τον πονο του αλλουνου , δεν ριχνω λαδι στη φωτια , οτι σενοχλει, οτι πιστευα οτι σενοχλει , τασβησα ......
15-05-2017, 16:15 #49
- Join Date
- Nov 2013
- Posts
- 1,483
Κι εγώ είμαι της άποψης ότι τα τραύματα δεν επουλώνονται όσο και να τα αποδεχτείς η πληγή υπαρχει. Είναι σαν να έχεις σπάσει το πόδι σου και όταν αλλάζει ο καιρός σε ενοχλεί το σημείο που έχει σπάσει.
Στου κουφου την πορτα, παρ' την πορτα και φυγε!
15-05-2017, 16:19 #50Nefeli28GuestΤο τραυμα υπαρχει παντα. Εχει υπαρξει η ρωγμη που το άνοιξε. Κι ύστερα οταν κλεισει, μενει το σημαδι. Συνεπώς τα τραυματα πονανε πολυ για ενα διάστημα, υστερα μειώνεται ο πονος, επουλωνεται ως ενα βαθμό και μενει ενα σημαδι να θυμιζει οτι καποτε εκει ειχε ανοιξει μια πληγη.
15-05-2017, 21:25 #51
- Join Date
- Mar 2014
- Posts
- 3,806
Βρε για το σημαδι οκ...ενα επιφανειακο σημαδι ειναι, χεστηκαμε... Εγω μιλαω για τον αν σε "σημαδευει" παντα και λειτουργικα καποιο τραυμα. Η αν γινεται να φτασεις σε σημειο να βιωνεις ξανα τη ζωη σου σα να μη συνεβη τιποτα...να λειτουργεις οπως πρωτα, να σβησει και ο πονος και η καθε συνεπεια του τραυματος...το σημαδι ας μεινει, σα γνωση ξερω γω. Αλλα γιατι να μη μπορουμε να απελευθερωθουμε απο τα παρελκομενα σκατα μετα; Το βρισκω αδικο...και αδυνατο να απελευθερωθω. Και αμα ειναι τοσο πρωιμο το τραυμα που δεν εχεις μαθει ποτε αλλιως; Και αμα προσθετουν και αλλα στην ηττα συνεχεια και με καθε τι που συμβαινει ξυνεται και ανοιγει ξανα και ξανα η ιδια πληγη; Αμα καθε νεο τραυμα ανακαλει τον πονο του παλιου;
15-05-2017, 21:41 #52
- Join Date
- Sep 2009
- Posts
- 22,699
Από τραύμα την έπαθα κι εγώ Ναταλάκι κ τώρα δεν μπορώ να μιλήσω αν δε βγάλω πολλά λεφτά κ βρω μία όμορφη να με αγαπήσει κ να με στηρίξει δε βλέπω να συνερχομαι ποτέ
Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))
16-05-2017, 08:09 #53
- Join Date
- Nov 2006
- Location
- Planet Love
- Posts
- 23,635
αν και αναλυεις, ειναι γενικο πολυ, επειδη παντα ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.
εξαρταται απο το ατομο (ποσες δυσκολιες εχει να προσαρμοστει σε καταστασεις, η αλλες δυσκολιες και δυσλειτουργιες).
εξαρταται απο το τραυμα. αλλο να δεις να σκοτωνουν τους γονεις σου οι ληστες κι αλλο να σου κλεψουν το πορτοφολι.
οποτε, υπαρχουν ατομα που ξεπερνανε μια χαρα "τραυματα" που αλλους τους στιγματιζουν μια ζωη, υπαρχουν τραυματα που δεν ξεπερνιωνται σχεδον απο κανεναν αλλα αλλοι ζουνε μετα απο αυτα κι αλλοι δεν ζουνε καν, κι υπαρχουν και καταστασεις που για τους περισσοτερους δν ειναι καν σοβαρες, ενω σε μερικους προκαλουν αξεπεραστα τραυματα.
"εξαρταται μου λες, εξαρταται..." (παλιο αζμα)
16-05-2017, 10:16 #54
- Join Date
- Oct 2016
- Posts
- 3,876
Δεν νομίζω οτι γίνεται ύστερα από μια μεγάλη πληγή να μπορείς να βιώνεις την ζωή σου σα να μην συνέβη ποτέ όσος χρόνος κι αν περάσει. Όλα μας καθορίζουν και οι καλές εμπειρίες και οι κακές και μας κάνουν τελικά αυτούς που είμαστε. Άλλοι με λιγότερες πληγές και πιο "ανάλαφροι" και άλλοι με περισσότερες. Μιας και στους άλλους είναι πιο εύκολο να τα δούμε, προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν που οι πληγές του, όταν ηταν βαθιές να μην φαίνονται και να μην ανοίγουν ξανά όταν προκληθούν όσο κι αν οι ίδιοι μπορεί να υποστηρίζουν πως τις γιάτρεψαν. Έχω παρατηρήσει όμως το εξής : σε όλους η ζωή έδωσε κάτι σε αντάλλαγμα. Άλλοι αυτό το κάτι το πήρανε και το κάνανε δύναμη και άλλοι δεν το είδαν καν αρνούμενοι να δεχτούν την διαφορετικότητα τους. Νομίζω πως το κλειδί είναι η αποδοχή. Ξέρω, εύκολο να το λέω αλλά στην πράξη όλοι το παλεύουμε.
Είδα πρόσφατα ένα βίντεο- αφιέρωμα στην ζωή του Κούρου. Περιγράφει ανάμεσα στα άλλα, τα παιδικά του χρόνια και το πως ένιωθε πάντα μόνος επειδή ο πατέρας του πίστευε πως δεν είναι δικό του παιδί και η μάνα του για να μην χάσει τον άντρα της τον έδιωχνε και εκείνη. Χαρακτηρίζει αυτή την εμπειρία σκληρή αλλά ευλογία γιατί θεωρεί οτι αυτό ήταν που τον έσπρωξε στον αθλητισμό και τον έκανε να καταλάβει την δύναμη που είχε μέσα του. Είμαι σίγουρη πως αν τον ζούσες ως άνθρωπο θα έβλεπες πως οι πληγές του είναι ακόμα εκεί και ίσως ματώνουν ξανά με συγκεκριμένα ερεθίσματα, όμως το αντάλλαγμα που του δωσε η ζωή το άρπαξε. Φαντάζομαι οτι στις σχέσεις του θα βιώνει ακόμα κάποιες φορές τον πόνο της εγκατάλειψης που ένιωσε και ως παιδί και πιθανόν ακόμα να νιώθει μόνος. Αυτό δεν τον κάνει "ελαττωματικό" όμως, τον κάνει μοναδικό και ταυτόχρονα με αυτό και εξαιτίας του, έχει και μια τεράστια θέληση για ζωή και επιμονή και πείσμα στους στόχους του.
16-05-2017, 10:55 #55
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
16-05-2017, 12:57 #56
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Βασικά όλα αυτά δεν τα ξέρω και δεν τα καταλαβαίνω. Τα περι πυρήνα ψυχισμού συμπεριφοράς κτλ. Δεν μπορώ να ακολουθήυσω την σκέψη.
Από την άλλη, πιστεύω πως με υπομονή και επιμονή, μπορείς να κινήσεις βουνά, επομένως και να ξεπεράσεις τραυματα σου, να μαθεις από αυτά και να τα αποδεχτείς.
Από την άλλη, αυτό που λές για καταδικασμένους ανθρώπους, έχει μία λογική μέχρις ενός βαθμού. Κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ευαίσθητοι από άλλους ως χαρακτήρες, άρα πιο ευάλωτοι να πληγωθούν, πιο επιρρεπείς, ίσως "καταδικασμένοι" να πληγωθούν" υπο συγκεκριμένες συνθήκες.
Όμως, ο χαρακτηρισμός "καταδικασμένος" είναι και λίγο άτοπος, επειδή, αν αποδεχόμασταν τον χαρακτηρισμό ως αντικειμενική αλήθεια, θα έπρεπε αυτόματα να απορρίψουμε την ύπαρξη προσωπικής βούλησης, πράγμα που δεν είναι λογικό, πραγματικό. Ακόμα και ο "καταδικασμένος¨" να πληγωθεί ή να νοσήσει, είναι ελεύθερος να αποφασίσει αν θα βρει τον δρόμο προς την λύτρωση, αν θα κάνει κάποια ενέργεια να γίνει καλά ή αν θα επιλέξει να είναι το θύμα ενός τραύματος.
Επομένως δεν θεωρώ κανένα καταδισμένο.
16-05-2017, 12:59 #57
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
16-05-2017, 13:05 #58
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 2,911
Kutchunie 1000 χρονια θα ζησεις, τωρα σε σκεφτομουν.
Διαβαζω ενα βιβλιο που μολις κατεβασα για την ψυχοθεραπεια - παιδικη κακοποιηση, θα βαλω ενα αποσπασμα στο νημα σου προς συζητηση.Last edited by Mara.Z; 16-05-2017 at 14:10.
Dream bigger.Work harder.Complain less.Look for opportunities.Focus on effort.Be grateful!
16-05-2017, 13:07 #59
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Πιστευω πως όλοι οι φόβοι που μας στρεβλώνουν την θέαση της πραγματικότητας, έχουν να κάνουν με τον φόβο του θανάτου. Εάν ζήσεις κάτι πολύ hardcore, να απειληθεί άμεσα η ζωή σου δηλαδή, και δεν έχεις περιθώρια διαφυγής από την πραγματικότητα με προσχήματα τύπου απωθήσεων, γιατί πρέπει να αντιμετώπισης την άμεση απειλή, τότε ξεπερνάς το τραύμα. Εντάξει, κάθε τράυμα αφήνει σημάδια, αλλά είναι στο χέρι σου να τα κάνεις τα σημάδια αυτά είτε σοφία είτε πηγή μιζέριας.
16-05-2017, 13:16 #60
- Join Date
- Dec 2015
- Posts
- 979
Εάν θεωρείς ότι είναι έτσι όπως την περιγράφεις η ταυτότητα σου, έχεις αυτή την αυτογνωσία ή δείχνεις να έχεις τα κότσια να το παραδέχεσαι, τότε υπάρχουν κενα. Πρώτον, εάν εχεις αυτό τον βαθμό αξυδέρκειας, είτε κάνεις κάτι να αλλάξεις συμπεριφορά είτε αυτοκτονείς επειδή δεν αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα. 2, εάν δεν κάνεις τίποτα για να σουλουπώσεις το εγω σου, τότε δεν είναι θέμα τεμπελιάς μόνο, αλλά σιγουρα είναι θέμα ηττοπάθειας, ήτοι γουστάρεις την κλάψα και την αυτομαστίγωση, είσαι μαζοχιστικός χαρακτήρας και απλώς το συζητάς γιατί η προσωπική κακομοιριά σου δίνει ηδονή. Δεύτερον, εάν δεν είσαι ηττοπαθής, θα επιλέξεις να δράσεις, πριν αυτοκρονήσεις και εάν έχεις φτάσει σε σημείο να αντιληφθείς το πόσο χάλιας είσαι και να το παραδεχτείς, αποκλείεται να είσαι τόσο λίγος στο να βρεις και μια λύση.
Similar Threads
-
Παιδικα τραυματα-εκδικιση
By OloiEnantiwnmou in forum ΚακοποίησηReplies: 67Last Post: 05-10-2012, 09:53 -
Πώς βοηθάμε τα μικρά παιδιά να επουλώσουν τα τραύματά τους μετά από μία καταστροφή?
By ALIA in forum Συμβουλευτική ΓονέωνReplies: 8Last Post: 13-09-2011, 22:38
ΚΗΠΟΥΡΙΚΗ-ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΗ
27-04-2024, 23:57 in Εναλλακτικές Μέθοδοι Θεραπείας